ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
My Hyung Neighbor
นี่ผมไงจะใครล่ะฮะพี่ 




{Introduce Members of this fiction}
Gongchan Talk : ผมมีไอดอลตอนเด็กๆอยู่คนหนึ่งฮะ เขาเป็นฮยองที่เท่แล้วก็ฉลาดมากๆเลย
ผมอยากจะเจอเขาอีกซักครั้งแต่ก็เหมือนฟ้าจะไม่เป็นใจ นี่ก็เกือบจะสิบปีแล้ว
พี่อยู่ที่ไหนกันแน่ฮะ…ช่วยบอกผมที ฮื้ออออ T^T
แต่ก็ยังดีที่ชีวิตเหงาๆของผมมีคนแปลกๆอย่างพี่จินยองที่เพิ่งย้ายมาอยู่ข้างบ้านในโพโรโร่วิลเลจเข้ามาเป็นเพื่อน พี่เขาทำให้ชีวิตผมกระชุ่มกระชวยขึ้นมากเลยล่ะฮะ เพราะนอกจากจะเป็นพี่ข้างบ้านผมแล้วก็ยังเป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนอีก
แต่ไม่รู้สิ…ผมว่าพี่เขาแกล้งทำเป็นคนประหลาดมากกว่านะ แต่ถ้าจะแปลกก็คงเป็นตรงที่ฮยองคนนี้สามารถปลุกความทรงจำสีหม่นๆของผมให้กลับมาสดใสได้อีกครั้งด้วย
ไม่เคยมีใครทำอย่างนี้กับผมได้มาก่อนเลยนะ ผมว่า…พี่มันก็คนพิลึกจริงๆแหละฮะจินยองฮยอง ^___^

Jinyoung Talk : ความคิดผมมันเข้าถึงยากครับ จะมีซักกี่คนที่เข้าใจเด็กติสท์อย่างผม
ความลับก็เยอะ ชีวิตก็ซับซ้อน เกิดเป็นจองจินยองนี่มันลำบาก ทำไงได้…ก็ผมเป็นอย่างนี้มาตั้งแต่เด็กแล้วนี่หว่า
แต่เหมือนพักนี้ความติสท์และระบบเก็บรักษาความลับของผมมันชักจะรวนก็เพราะโดนไอ้หมาน้อยข้างบ้านมากวนประสาทออดอ้อนอยู่บ่อยๆ ออเซาะยังไม่พอ...ยังจะทำให้ความรู้สึกผมมันหวั่นไหวออกนอกลู่นอกทางอีก หมดกัน...รักแรกของผมที่อุตส่าห์เก็บไว้รอเด็กน้อยคนนั้น -_-^ โดนไอ้ลูกหมานี่แย่งไปหมดซะแล้ว ถ้าจะอ้อล้อซะขนาดนี้นะกงชานชิค…ฉันจะรักนายให้เข็ดไปเลยไอ้เด็กขี้อ่อย! แล้วจะหาว่ารุ่นพี่หมาจิ้งจอกสุดเท่คนนี้ไม่เตือน

Sandeul Talk : อีจองฮวานฮะ เรียกสั้นๆว่าซานดึลก็ได้
ผมเป็นเด็กใหม่เพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ในโซลฮวาอะคาเดมี่
เพื่อนคนเดียวที่ผมมีในตอนนี้ก็คือกงชานชิค เขาเป็นเพื่อนที่นั่งข้างๆผมเองแหละ ผมว่าอะไรๆมันก็เกือบจะดีนะถ้าไม่มีไอ้กระรอกฟันยื่นนี่เข้ามาทำลายบรรยากาศ
ชีวิตเด็กใหม่ในรั้วโรงเรียนดีๆของฉันต้องพังทลายก็เพราะนายคนเดียวเลย! ชาบาโร
ฉันโกรธนายแล้วนะ…นายรังเกียจอะไรฉันกันนักกันหนาถึงได้หาเรื่องแกล้งฉันได้ทุกวันนะฮะ!
T_T โป้ง!
ไอ้กระรอกโรคจิต

Baro Talk : ผมไม่ผิดซะหน่อย ไอ้หมอนั่นมันดันมาแย่งที่นั่งผมเอง
แถมยังแย่งเพื่อนสนิทผมไปทั้งคนด้วย นี่มิตรภาพยาวนานสี่ปีของคนสองคนนะเฟ้ย!
จะมาทำเหมือนซื้อแพ็คเกจโทรศัพท์ได้ไง
ซื้อที่นั่งแถมเพื่อนอะไรอย่างนี้น่ะเหรอ? ฝันไปเถอะว่าฉันจะหลงเชื่อไอ้ใบหน้าใสซื่อเหมือนเป็ดเพิ่งฟักออกจากไข่ของนาย
แกล้งซานดึลก็สนุกดีออก เวลาโดนแกล้งทีไรหมอนี่ทำตัวเหมือนเป็ดคลั่งทุกที
เห็นแล้วผมฮาอ่ะ เรื่องอะไรฉันจะต้องหยุดแกล้งนายด้วยล่ะ…ถึงฉันจะไม่ได้เกลียดนายก็เหอะ
อุ้ย! นี่ผมหลุดพูดไปแล้วหรือยังว่าผมรักมันอ่ะ -_-;;

![]()
Cnu Talk : รุ่นพี่ประธานนักเรียนดีเด่น พี่ชายแท้ๆที่แสนดีของบาโร
เพื่อนร่วมห้องของเด็กใหม่เกรดสิบสองอย่างจองจินยอง…ทั้งหมดที่กล่าวมาก็คือผมเองครับ
ชินดงอูผู้ชายที่มีรอยยิ้มละไมคล้ายหมี (ละไมแบบไหนวะนั่น)
ทั้งๆที่ผมเกิดมาเพอร์เฟคต์อย่างนี้ก็ยังต้องมีเรื่องอาภัพแวะเข้ามาทักทายจนได้
ผมแอบรักเขาครับ…ผมแอบรักเพื่อนตัวเอง ผมเข้าใจว่าเราอาจจะเพิ่งรู้จักกันได้ไม่นานเขาก็เลยไม่ค่อยอยากคุยกับผมเท่าไหร่
แต่ทำไมกับรุ่นน้องอย่างกงชานถึงทำให้เขาเก๊กหลุดแล้วแอบอมยิ้มได้บ่อยๆล่ะ พวกเขาเคยเจอกันมาก่อนเหรอ? ถึงฉันจะรู้จักนายทีหลังแถมบ้านก็ไม่ได้อยู่ข้างๆกันเหมือนกงชาน แต่ฉันก็รักและทุ่มเทให้นายไม่แพ้เขาเลยนะ ทำไมนายไม่ลองเปิดใจให้กับฉันบ้างล่ะ…จองจินยอง





PS. เรื่องนี้เป็นฟิคเรื่องแรกของเราเลย เราติ่งแค่เด็กเลือดวงเดียวไงประเด็น -.,- อ่านแล้วช่วยเม้นติชมกันด้วยนะคะ บางทีเราก็ต้องการกำลังใจ (แลดูเป็นเด็กขาดความอบอุ่นเนอะ 555) อยากรู้ว่าแต่งดีหรือไม่ดี หรือว่าควรจะแก้ไขตรงไหนบ้าง ไม่มั่นใจไงเพราะเพิ่งแต่งแนวนี้เป็นครั้งแรก ยังไงก็ขอฝากฟิคเด็กเลือด B1A4 ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของ BANA ที่หลงมาอ่านด้วยนะคะ TwT ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านและติดตามค่ะ
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
เขาหวานกันจังหึยยยยย อย่ามีลูกสาวเหมือนแม่เลยนะพี่จินยองหนูขอ คาดว่าถ้าความแรงเหมือนแม่ คงจะ มีผู้ชาย เต็มที่นั่งสนามบอล
ขอ เลื่อยหน่อยจะเอาไปเลื่อยนอลูกหมาออก ร้ายกาจยิ่งนัก
แต่มา สะดุดกับ ชื่อ บาจานี่แหละ อ่าๆๆๆ ขำ
ตลกความจำชื่อไม่ได้ของดึล บาซิลิสก์ก็มา ฮ่าๆๆ
ทีมน้องล่ะกัน
น่ารัก
เปนกลจให้ไรท์นะคะ
ขอโทษนะคะไรท์
หื่อออ นี่พี่หัวแดงแกจะจากไปอีกเหรอ เศร้า ชานดูสดใสตลอดเลยอะอยากหยิกแก้ม น่ารักกก
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วอบอุ่นใจเพราะได้ย้อนนึกถึงความทรงจำวัยเด็กของกงชานนี่ ฆ่าคิตตี้ด้วยมือเปล่า (!!?) ชอบฉากร้านหนังสือวิเศษ เป็นบรรยากาศที่น่ารัก มองเห็นแสงแดดอุ่นๆ ส่องเข้ามาตามช่องหน้าต่างเลยค่ะ และเรื่องโก๊ะๆ ของจินยอง กงชาน ตอนกลับมาพบกันใหม่ในฐานะเพื่อนบ้าน งุ้ยยยย ฟีลลิ่งแอบรักพี่ชายข้างบ้าน ไรท์เล่าการเติบโตของตัวละครได้น่ารัก จากวัยเด็กในความทรงจำ เป็นวันรุ่น และเติบโตเป็นผู้ใหญ่ อ่า... มีลูกแล้วด้วย มองเห็นครอบครัวเล็กๆ ในบ้านหลังน้อยๆ อ่านมาถึงตรงนี้เขินการสนทนาของจินยองกับกงชานมากๆ เลย >///< จะรอติดตามอ่านฟิคของไรท์เรื่อยๆ นะคะ ไรท์อาจจะแต่งเสร็จ 10 เรื่องแล้วเรายังทยอยอ่านอยู่เลย คุณภาพเนื้อหาคับแน่น ยาวมากด้วย เหมือนอ่านแล้วต้องค่อยๆ ใช้เวลากับฟิคเรื่องนี้ไปทีละนิด ..ทีละนิด เอ่อ~ ว่าแต่สามารถให้คะแนนละมุนละไมได้ที่ปุ่มไหนเหรอคะ 555
ปล.เราจะรอติดตามในทุกๆเรื่องของไรท์นะ 5555 เราไม่รู้จะให้กำลังใจทางไหนเราเลยเลือกที่จะเม้น หวังว่าไรท์จะมีกำลังใจในการสร้างสรรค์ฟิคดีงามแบบนี้อีกนะคะ :)
ไม่นึกว่าจะมีคนมาอ่านแล้ว เพราะฟิคบีวันเป็นไรที่คนแต่งน้อยขาดตลาดจริงๆ
ยิ่งคู่แรร์ไอเท็มแบบเรายิ่งไม่ค่อยมีคนอ่าน แงงงง
เรื่องนี้เป็นฟิคเรื่องแรกของเราที่แต่งค่ะ สำนวนการใช้ภาษาอาจจะยังไม่ค่อยลงตัวเท่าไหร่ ตรงไหนที่ผิดพลาดก็ต้องขอโทษรี้ดด้วยนะคะ
เรามีฟิคบีวันอีกสองเรื่องอยู่ในไอดีเดิมนี่แหละ เรื่องนึงเป็นฟิคยาว อีกเรื่องเป็น SF
สามารถตามอ่านได้ค่ะถ้าชอบ ฮือออ TT รี้ดมีความสุขเราก็ดีใจจจ
สุดท้ายขอบคุณอีกครั้งค่ะ ด้วยรักและซาบซึ้งใจมากๆจริงๆ อยากกราบเบญจางคประดิษฐ์รี้ดงามๆ ซึ้งและเอ็นดูรี้ดเหลือเกิน 5555 ขอกอดที //ดึงมากอด TwT
ปล.พี่จินยองเมานี่น่ารักเนาะ