[Fic B1A4] My Hyung Neighbor นี่ผมไงจะใครล่ะฮะพี่ [JinChan]

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

My Hyung Neighbor

      นี่ผมไงจะใครล่ะฮะพี่ 

{Introduce Members of this fiction}

   

              Gongchan Talk :  ผมมีไอดอลตอนเด็กๆอยู่คนหนึ่งฮะ เขาเป็นฮยองที่เท่แล้วก็ฉลาดมากๆเลย ผมอยากจะเจอเขาอีกซักครั้งแต่ก็เหมือนฟ้าจะไม่เป็นใจ นี่ก็เกือบจะสิบปีแล้ว พี่อยู่ที่ไหนกันแน่ฮะ…ช่วยบอกผมที ฮื้ออออ T^T

              แต่ก็ยังดีที่ชีวิตเหงาๆของผมมีคนแปลกๆอย่างพี่จินยองที่เพิ่งย้ายมาอยู่ข้างบ้านในโพโรโร่วิลเลจเข้ามาเป็นเพื่อน พี่เขาทำให้ชีวิตผมกระชุ่มกระชวยขึ้นมากเลยล่ะฮะ เพราะนอกจากจะเป็นพี่ข้างบ้านผมแล้วก็ยังเป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนอีก แต่ไม่รู้สิ…ผมว่าพี่เขาแกล้งทำเป็นคนประหลาดมากกว่านะ แต่ถ้าจะแปลกก็คงเป็นตรงที่ฮยองคนนี้สามารถปลุกความทรงจำสีหม่นๆของผมให้กลับมาสดใสได้อีกครั้งด้วย ไม่เคยมีใครทำอย่างนี้กับผมได้มาก่อนเลยนะ ผมว่า…พี่มันก็คนพิลึกจริงๆแหละฮะจินยองฮยอง  ^___^

                        Jinyoung Talk : ความคิดผมมันเข้าถึงยากครับ จะมีซักกี่คนที่เข้าใจเด็กติสท์อย่างผม ความลับก็เยอะ ชีวิตก็ซับซ้อน เกิดเป็นจองจินยองนี่มันลำบาก ทำไงได้…ก็ผมเป็นอย่างนี้มาตั้งแต่เด็กแล้วนี่หว่า แต่เหมือนพักนี้ความติสท์และระบบเก็บรักษาความลับของผมมันชักจะรวนก็เพราะโดนไอ้หมาน้อยข้างบ้านมากวนประสาทออดอ้อนอยู่บ่อยๆ ออเซาะยังไม่พอ...ยังจะทำให้ความรู้สึกผมมันหวั่นไหวออกนอกลู่นอกทางอีก หมดกัน...รักแรกของผมที่อุตส่าห์เก็บไว้รอเด็กน้อยคนนั้น -_-^ โดนไอ้ลูกหมานี่แย่งไปหมดซะแล้ว ถ้าจะอ้อล้อซะขนาดนี้นะกงชานชิค…ฉันจะรักนายให้เข็ดไปเลยไอ้เด็กขี้อ่อย!  แล้วจะหาว่ารุ่นพี่หมาจิ้งจอกสุดเท่คนนี้ไม่เตือน

                     Sandeul Talk : อีจองฮวานฮะ เรียกสั้นๆว่าซานดึลก็ได้ ผมเป็นเด็กใหม่เพิ่งย้ายเข้ามาอยู่ในโซลฮวาอะคาเดมี่ เพื่อนคนเดียวที่ผมมีในตอนนี้ก็คือกงชานชิค เขาเป็นเพื่อนที่นั่งข้างๆผมเองแหละ ผมว่าอะไรๆมันก็เกือบจะดีนะถ้าไม่มีไอ้กระรอกฟันยื่นนี่เข้ามาทำลายบรรยากาศ ชีวิตเด็กใหม่ในรั้วโรงเรียนดีๆของฉันต้องพังทลายก็เพราะนายคนเดียวเลย! ชาบาโร ฉันโกรธนายแล้วนะ…นายรังเกียจอะไรฉันกันนักกันหนาถึงได้หาเรื่องแกล้งฉันได้ทุกวันนะฮะ! T_T โป้ง! ไอ้กระรอกโรคจิต

               Baro Talk : ผมไม่ผิดซะหน่อย ไอ้หมอนั่นมันดันมาแย่งที่นั่งผมเอง แถมยังแย่งเพื่อนสนิทผมไปทั้งคนด้วย นี่มิตรภาพยาวนานสี่ปีของคนสองคนนะเฟ้ย! จะมาทำเหมือนซื้อแพ็คเกจโทรศัพท์ได้ไง ซื้อที่นั่งแถมเพื่อนอะไรอย่างนี้น่ะเหรอ? ฝันไปเถอะว่าฉันจะหลงเชื่อไอ้ใบหน้าใสซื่อเหมือนเป็ดเพิ่งฟักออกจากไข่ของนาย แกล้งซานดึลก็สนุกดีออก เวลาโดนแกล้งทีไรหมอนี่ทำตัวเหมือนเป็ดคลั่งทุกที เห็นแล้วผมฮาอ่ะ เรื่องอะไรฉันจะต้องหยุดแกล้งนายด้วยล่ะ…ถึงฉันจะไม่ได้เกลียดนายก็เหอะ อุ้ย! นี่ผมหลุดพูดไปแล้วหรือยังว่าผมรักมันอ่ะ -_-;;

                   Cnu Talk : รุ่นพี่ประธานนักเรียนดีเด่น พี่ชายแท้ๆที่แสนดีของบาโร เพื่อนร่วมห้องของเด็กใหม่เกรดสิบสองอย่างจองจินยอง…ทั้งหมดที่กล่าวมาก็คือผมเองครับ ชินดงอูผู้ชายที่มีรอยยิ้มละไมคล้ายหมี (ละไมแบบไหนวะนั่น) ทั้งๆที่ผมเกิดมาเพอร์เฟคต์อย่างนี้ก็ยังต้องมีเรื่องอาภัพแวะเข้ามาทักทายจนได้ ผมแอบรักเขาครับ…ผมแอบรักเพื่อนตัวเอง ผมเข้าใจว่าเราอาจจะเพิ่งรู้จักกันได้ไม่นานเขาก็เลยไม่ค่อยอยากคุยกับผมเท่าไหร่ แต่ทำไมกับรุ่นน้องอย่างกงชานถึงทำให้เขาเก๊กหลุดแล้วแอบอมยิ้มได้บ่อยๆล่ะ พวกเขาเคยเจอกันมาก่อนเหรอ? ถึงฉันจะรู้จักนายทีหลังแถมบ้านก็ไม่ได้อยู่ข้างๆกันเหมือนกงชาน แต่ฉันก็รักและทุ่มเทให้นายไม่แพ้เขาเลยนะ ทำไมนายไม่ลองเปิดใจให้กับฉันบ้างล่ะ…จองจินยอง

             

PS. เรื่องนี้เป็นฟิคเรื่องแรกของเราเลย เราติ่งแค่เด็กเลือดวงเดียวไงประเด็น -.,- อ่านแล้วช่วยเม้นติชมกันด้วยนะคะ บางทีเราก็ต้องการกำลังใจ (แลดูเป็นเด็กขาดความอบอุ่นเนอะ 555) อยากรู้ว่าแต่งดีหรือไม่ดี หรือว่าควรจะแก้ไขตรงไหนบ้าง ไม่มั่นใจไงเพราะเพิ่งแต่งแนวนี้เป็นครั้งแรก ยังไงก็ขอฝากฟิคเด็กเลือด B1A4 ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของ BANA ที่หลงมาอ่านด้วยนะคะ TwT ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านและติดตามค่ะ

   CR.SHL

CR.SHL