เด็กหญิงความรัก กับ นายรองเท้า ...

เนื้อเรื่อง

ท่ามกลางเมืองที่แสนกว้างใหญ่เต็มไปด้วยผู้คนมากมาย มีเด็กหญิงคนหนึ่งชื่อ “เด็กหญิงความรัก” ทุกๆ วันเด็กหญิงความรักจะเดินทางไปยังที่ต่างๆ ตามลำพังด้วยสองเท้าเปือยเปล่า โดยไม่สนว่าพื้นที่ที่เธอเหยียบจะสกปรก, สะอาด, ร้อนระอุ, ชื้นแฉะ หรือเต็มไปด้วยกิ่งไม้ เศษแก้วต่างๆ ที่จะทิ่งแทงเท้าอันบอบบางของเธอ เด็กหญิงความรักยังมีความสุขกับการเดินด้วยเท้าเปล่า เธอยังคงเดิน เดิน และเดินไปเรื่อยๆ อย่างเดียวดาย...

แต่แล้ววันหนึ่งระหว่างเดินทางตามปกติของเด็กหญิงความรัก เธอรู้สึกเจ็บปวดที่เท้าทั้งสองข้างจนไม่อยากเดินทางต่อไป ความรู้สึกเหงา และว้าเหว่ก็เข้ามาหาเธอทันที ทันใดนั้นเอง เด็กหญิงความรัก ก็ได้พบกับ “นายรองเท้า” ซึ่งเป็นรองเท้าเก่าๆ คู่หนึ่งไม่ได้สะดุดตาอะไร

นายรองเท้าก็ทักเด็กหญิงความรักอย่างเป็นมิตร “เท้าของเธอคงจะเจ็บมาก ถ้าไม่รังเกียจให้ฉันเดินทางไปพร้อมๆ กับเธอได้มั๊ย ฉันสัญญาว่าจะปกป้องเธอเอง” เด็กหญิงความรักได้ยินเพียงเท่านั้น ความรู้สึกอ้างว้างเดียวดายที่เคยมีก็มลายหายไปในทันที เธอจึงตัดสินใจที่จะเดินทางไปในทุกที่พร้อมกับนายรองเท้า

แต่ต่อมาไม่นานเด็กหญิงความรักก็ได้พบกับรองเท้าคู่ใหม่โดยบังเอิญ รองเท้าคู่นี้แตกต่างจากนายรองเท้ามากนัก เพราะเขาทั้งใหม่ สะอาด สีสันสะดุดตา และดีไซน์นำสมัย อีกทั้งยังเป็นรองเท้าแบรนด์เนมที่มีราคาแพงอีกด้วยเด็กหญิงความรักจึงตัดสินใจที่จะทิ้ง “นายรองเท้า” แม้ว่าเขาจะสวมใส่สบายและพร้อมที่จะก้าวเดินไปกับเธอทุกที่

เด็กหญิงความรักได้สวมรองเท้าคู่ใหม่ที่สุดแสนจะ Perfect ถึงแม้ว่ามันอาจจะไม่พอดีกับเท้าของเธอ เพียงเพื่อต้องการให้ตนเองดูดีขึ้นในสายตาของผู้อื่น เด็กหญิงความรักถึงกับยอมให้รองเท้าจนเธอเจ็บปวดทรมาน แต่เธอก็อดทนและพยายามไปข้างหน้าต่อไป ทั้งที่ในใจของเธอนั้นไม่มีความสุขเลย

เพียงไม่กี่วันเด็กหญิงความรักก็รู้ดีว่า เธอกับรองเท้าคู่ใหม่นั้นเข้ากันไม่ได้เลย เพราะหลายครั้งที่เขาทำให้เธอเสียใจ เขาไม่พร้อมจะเดินทางไปกับเธอในทุกๆ ที่ เขากลัวการลำบาก เขากลัวการแปดเปื้อนจากพื้นดิน พื้นโคลนที่สกปรก

เด็กหญิงความรักกลับมานั่งทบทวนเรื่องราวต่างๆ ที่ผ่านมา ก็พบว่าระหว่างเธอกับรองเท้าคู่ใหม่นั้นยังขาดความเข้าใจ ทำให้ตลอดระยะเวลาการเดินทางทั้งคู่ต้องพบกับปัญหาเสมอ ถึงแม้ว่าใครๆ ก็ต่างพากันอิจฉาเธอที่ได้ครอบครองรองเท้าคู่ใหม่ แต่เธอ...ก็เลือกจะถอดออก และกลับมาเดินเท้าเปล่าดังเดิม มันอาจจะเจ็บเท้าบ้างในบางครั้ง แต่เธอก็สบายใจ เพราะเธอสามารถเดินทางไปยังทุกที่ที่เธอต้องการได้ตลอดเวลา

เด็กหญิงความรักเดินทางตามลำพังมาเป็นเวลานานพอสมควร เธอเริ่มรู้สึกกลัว เหงา และโดดเดี่ยว เธออยากมีเพื่อนสักคนที่เข้าใจ และพร้อมจะเดินทางไปกับเธอในทุกๆ ที่ ทันใดนั้นเอง เธอก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยตะโกนถามเธอว่า “อยากมีเพื่อนร่วมทางสักคนมั๊ยคร๊าบ” ใช่แล้ว! มันเป็นเสียงของเขา ... นายรองเท้า...

เด็กหญิงความรักดีใจมากจนไม่สามารถกลั้นน้ำตาเอาไว้ได้ เพราะเธอคิดว่าคงไม่มีโอกาสได้เจอเขาอีก หลังจากที่เธอได้ตัดสินใจทิ่งเขาไปในวันนั้น นายรองเท้ายังคงพูดประโยคเดิมๆ กับเธออีกครั้งว่า “ถ้าไม่รังเกียจ ให้ฉันเดินทางไปพร้อมๆ กับเธอได้มั๊ย ฉันสัญญาว่าจะปกป้องเธอเอง” เด็กหญิงความรักยิ้มและตอบกลับไปว่า “ขอบใจนะ...ฉันสัญญาว่าเราจะอยู่เคียงข้างกันตลอดไป”

นายรองเท้าตอบกลับอย่างอ่อนโยนว่า “เธอไม่จำเป็นต้องสัญญาหรอก เพราะเมื่อไหร่ที่เธอรู้สึกเบื่อ และอยากเป็นอิสระจากฉัน ฉันก้พร้อมที่จะให้เธอไป” เด็กหญิงความรักรู้ในทันทีว่า “นี่แหละคือความเข้าใจ” ที่เธอรอคอยมาแสนนาน และเธอก็จะดูแลรักษาอย่างดี

ถึงแม้นายรองเท้าจะเป็นแค่รองเท้าธรรมดาๆ คู่หนึ่ง ไม่ได้น่าชื่นชมในสายตาของคนอื่น แต่สำหรับเด็กหญิงความรักแล้ว เขาสำคัญต่อเธอมาก เขาเข้าใจและห่วงใยเธอ เธอรู้สึกปลอดภัยเมื่ออยู่กับเขา แค่นั้นมันก็เพียงพอแล้วสำหรับเธอ

ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา “เด็กหญิงความรัก” และ “นายรองเท้า” ก็อยู่เคียงข้างกันตลอดไป ในบางครั้งเราอาจจะเห็นเด็กหญิงความรักไม่ได้ใส่รองเท้า แต่อย่าเพิ่งตกใจ! ลองมองดูในมือเธอสิ นายรองเท้าอาจอยู่ในมือเธอก็ได้ เขาอาจจะต้องการให้เท้าของเธอเป็นอิสระจากการผูกมัดบ้าง หรือเธออาจจะซักรองเท้าแล้วแห้งไม่ทันก็ได้อย่าคิดมาก!!!

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

1. คนที่ดีอาจจะไม่ใช่ และคนที่ใช่ก็อาจจะไม่ดี
2. คนที่ใช่สำหรับคนอื่นอาจไม่ใช่สำหรับเรา ส่วนคนที่ใช่สำหรับเราอาจไม่ใช่สำหรับคนอื่น
3. รักแท้มักมาถูกที่ถูกเวลาเสมอ
4. ความรักไม่ใช่การผูกมัดเพื่อฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง
5. สิ่งที่ความรักต้องการมากที่สุด คือ ความเข้าใจ