ดินสอแท่งนั้นเป็นเพื่อนกับยางลบก้อนนั้น
ไปไหนพวกเขาก็ไปด้วยกัน ทำอะไรก็ทำด้วยกัน หน้าที่ของดินสอคือ "เขียน" มันจึงเขียนทุกอย่างเสมอตลอดเวลาที่อยู่กับยางลบ
ส่วนหน้าที่ของยางลบก็คือ "ลบ" มันจึงลบทุกอย่างที่ดินสอเขียนทุกที่...ทุกเวลา
| |
เวลาผ่านไปนานหลายสิบปี ทุกอย่างก็ยังดำเนินเหมือเดิมเรื่อยมา
จนกระทั่งดินสอเอ่ยกับยางลบว่า "เรากับนายอ่ะคงอยู่ด้วยกันไม่ได้แล้วหล่ะ"
ยางลบจึงถามกลับไปว่า "ทำไมหล่ะ"
ดินสอจึงตอบกลับไปว่า "ก็เราเขียน นายก็ลบแล้วมันก็ไม่เหลืออะไรเลย"
ยางลบจึงเถียงว่า "เราทำตามหน้าที่ของเรา เราไม่ผิด"
แล้วทั้งคู่จึงแยกทางกัน | |
ดินสอดีใจที่ได้แยกทางกับยางลบ
เพราะมันสามารถเขียนอะไรก็ได้ตามใจมัน แต่พอเวลาผ่านไปมันก็เริ่มเขียนผิด ข้อความที่สวยๆ ที่มันเคยเขียนก็ได้แต่สกปรกมีแต่รอยขีกทิ้งเต็มไปหมด มันจึงคิดถึงยางลบจับใจ | |
ฝ่ายยางลบพอแยกทางกับดินสอมันก็ดีใจ
ที่ตังเองไม่ต้องเปื้อนอีกต่อไป พอเวลาผ่านไป มันกลับใช้ชีวิตอย่างไร้ค่าเพราะมันไม่มีอะไรให้ลบ มันคิดถึงดินสอจับใจ แล้วทั้งคู่จึงกลับมาอยู่ด้วยกันใหม่
| |
คราวนี้ดินสอเขียนน้อยลง เขียนแต่สิ่งดีๆ ส่วนยางลบก็ลบเฉพาะที่ดินสอเขียนผิดเท่านั้น
ถ้าเปรียบการเขียนเป็นการจำ ในตอนแรกก็จำทุกเรื่องทั้งดีและไม่ดี แต่พอเปลี่ยนไป มันก็หัดเลือกจำแต่สิ่งดีๆ เท่านั้น
ส่วนการลบก็เปรียบเหมือนการลืม
ตอนแรกก็จะลืมทั้งหมดทั้งเรื่องดีและไม่ดี แต่พอนานไปมันก็จะลืมแต่สิ่งที่ไม่ดีนั่นเอง
ฉะนั้นการเปรียบเทียบการเดินทางของทั้งคู่ดุจมิตรภาพ คือ การจำสิ่งที่ดีๆ และลืมในสิ่งที่อาจผิดพลาดบ้าง... | |
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น