คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เข้าบ้าน
ท้องฟ้าที่ไร้เมฆในยามเที่ยง ทำให้แสงแดดสามาถแผดเผาทะลุทลวงทุกสรรพสิ่งได้อย่างชอบใจ ร่างบางร่างหนึ่งที่แบกกระเป๋าใบใหญ่ไว้ที่แผ่นหลัง ในมือถือแผ่นกระดาษเอาไว้ ข้างๆมีสุนัขขนาดกลางขนนุ่มสีขาว มองเข้าไปในบ้านหลังใหญ่สีขาวที่มีป้ายหน้าบ้านว่า บ้านเพียงดาว อย่างลังเลใจ
" น่าจะใช่บ้านหลังนี้นะ" เจ้าของร่างบางรำพึงกับตัวเองอย่างไม่แน่ใจ พร้อมกับนั่งคุกเข้าลงข้างๆสุนัขตัวนุ่มที่เอียงคอมองหน้าผู้เป็นนายอย่างสงสัย
"ชมพู--- เจ้าว่าใช่บ้านหลังนี้หรือเปล่านะ" พูดพร้อมกับยื่นกระดาษไปให้สุนัขที่ชื่อว่า ชมพู เจ้าชมพูดมกระดาษพร้อมทำจมูกฟุดฟิด จากนั้นก็เห่าออกมาหนึ่งครั้ง เจ้าของร่างบางยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ พร้อมกับลูบหัวสุนัขอย่างรักใคร่
"เก่งเสียจริงลูกพ่อ --- เอาล่ะเรืองริทเข้าไปข้างในกัน!" เรืองริทพูดกับตัวเองอย่างให้กำลังใจ พร้อมกับเดินเข้าไปกดออดหน้าบ้าน เพียงไม่นานก็มีร่างของชายสูงวัยท่าทางใจดีสวมเครื่องแบบสีฟ้าเปิดประตูออกมาต้อนรับ
"มาหาใครหรือครับ?" ชายสูงวัยถามอีกฝ่าย
"เอ้อ! นี่ใช่บ้านคุณดิลก ทองวัฒนา ใช่มั้ยฮะ? เรืองริทถามอีกฝ่าย ซึ่งตอนนี้ใบหน้าเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อเพราะความร้อนจากแสงแดด
ใ"ช่แล้วครับ มีธุระอะไรกับท่านหรือเปล่าครับ? พอดีตอนนี้ท่านไม่ได้อยู่บ้านน่ะครับ"
"แล้วจะกลับมาเมื่อไหร่ล่ะฮะ?" เรืองริทถามอย่างร้อนรน
"อ้อ! คุณท่านไปต่างประเทศบ่อยนะครับคุณ บางทีไปเป็น2-3เดือนเลยทีเดียว ครั้งนี้กระผมก็ไม่แน่ใจว่าท่านจะกลับมาเมื่อไหร่" ชายสูงวัยตอบอย่างนอบน้อม
"ห๊า! อีกนานเลยหรือฮะ กว่าจะกลับ?" เรืองริทถามอย่างตกใจ "---แล้วทีนี้เราจะเอายังไงกันดี ฮึ! ชมพู---" พูดพร้อมกับหันหน้าไปหาสุนัขขนฟู มันกระดิกหางพร้อมกับห้อยลิ้นออกมาเพื่อระบายความร้อน
"คุณมีอะไรให้ผมช่วยหรือเปล่าครับ?" ชายสุงวัยถามอย่างใจดี
"เอ่อ... คือว่า พูดไปลุงคงไม่เชื่อ คือว่า.. เอ่อ... ช่างมันเถอะฮะ เดี๋ยววันหลังผมค่อยมาใหม่" พูดพร้อมกับจะเดินจากไป "---ไปกันเถิด ชมพู"
"ถ้าผมทายไม่ผิด คุณคือลูกคุณท่านอีกคน ใช่มั้ยครับ?" เสียงของชายสุงวัยถามขึ้นอย่างรุ้ทัน ทำให้ขาที่กำลังจะก้าวเดินจากไปของเรืองริทชะงักหยุดทันที
"ลุงรู้ได้ยังไงฮะ?" เรืองริทถามออกมาอย่างแปลกใจ
"ฮ่ะๆ ว่าแล้วเชียว เข้ามาสิครับ" ชายสูงวัยรำพึงอย่างขบขัน เรืองริทมีท่าทีลังเล แต่เมื่อเห้นใบหน้าซื่อๆของชายสูงวัยจึงเอ่ยถามขึ้นมาว่า
"แล้วลุงแน่ใจได้ยังไงฮะ ว่าผมเป็นลูกของคุณดิลกจริงๆ!!"
"เอาเป็นว่าก่อนหน้านี้ก็มี 2-3 คนที่เป็นแบบคุณ แล้วสุดท้ายเขาก็เป็นลูกคุณท่านจริงๆ—บ้านนี้จะมีลูกคุณท่านอีกกี่คนก็ไม่แปลกหรอกครับ!!" ชายสูงวัยพูดอย่างรู้ดี เรืองริทมองหน้าอีกฝ่ายอย่างไม่เข้าใจ จากนั้นก็สูดหายใจเข้าไปเต็มปอด พร้อมกับเรียกสุนัขขนฟู
"เข้าไปข้างในกันเถอะ ชมพู---" จากนั้นร่างของเรืองริทพร้อมด้วยเจ้าชมพูก็เดินเข้าไปข้างในประตูเพื่อเข้าไปในบริเวณบ้าน ซึ่งเรืองริทถึงกับตกใจเมื่อระยะทางหน้าประตูกับตัวบ้านค่อนข้างที่จะไกลมากทีเดียว
"ไม่ต้องเป็นกังวลหรอกครับ คุณ เอ่อ…"
"เรื่องริทครับลุง ส่วนนี้ชมพู---" เจ้าชมพูเห่าทักทายอีก่ายอย่างแสนรู้ ทำให้ชายสูงวัยยิ่มออกมาอย่างชอบใจ
"อ้อ! ครับคุณเรืองริท ที่นี่เรามีรถจี๊บเข้าไปข้างในครับ มาครับเดี๋ยวผมจะขับเข้าไปส่ง" พูดพร้อมกับเดินนำหน้าเรืองริทไปยังรถจี๊บสีขาวที่จอดอยู่ข้างทาง เรืองริทเข้าไปนั่งข้างชายสูงวัย โดยมีชมพูกระโดดขึ้นไปนั่งอยู่ข้างหลัง เมื่อรถออกตัวเรืองริทก็มองออกไปข้างทางที่เต็มไปด้วยไม้ใหญ่ให้ความร่มเงา มีไม้ประดับที่จัดตกแต่งอย่างสวยงามไม่มีที่ติ ซึ่งเรืองริทมองอย่างตื่นตาตื่นใจ ซึ่งชายสูงวัยนั้นบอกกับเรืองริทว่าตนชื่อลุงกล้วย มีอาชีพเป็นยามของบ้านหลังนี้ ซึ่งเมื่อรถวิ่งออกไปได้ครึ่งทางก่อนถึงตัวบ้านทันใดนั้นก็มีเสียงบีบแตรดังขึ้นมาจากด้านหลังเสียงดัง จนลุงกล้วยต้องรีบหักหลบรถจี๊บลงข้างทาง จากนั้นรถสปร์ตสีเหลืองก็วิ่งฉิวเข้าไปในบ้านอย่างไม่สนใจ
"ใครกันนะลุง?" เรืองริทถามอย่างไม่พอใจ ซึ่งเจ้าชมพูครางหงิงอย่างหวาดกลัว
"คุณภาคินนะครับ" ลุงกล้วยบอกอย่างไม่สนใจ พร้อมกับขับรถออกไปต่อ
"เขาเป็นใครกันครับลุง?" เรืองริทถามแปลกใจ
"อืม.. ถ้าดูอายุอานามแล้ว เขาน่าจะเป็นพี่ชายคุณนะครับ"
และก่อนที่เรืองริทจะถามอะไรออกไป รถก็หยุดอยู่ตรงหน้าบ้านหลังใหญ่สีขาว ซึ่งเรืองริทมองเข้าไปข้างในอย่างตื่นตะลึงในความโอ่อ่าอลังการของตัวบ้าน
"ถึงแล้วครับคุณเรืองริท เข้าไปข้างในได้เลยครับ---"
"อ่อ.. ฮะ" เรืองริทที่มัวตะลึงอยู่กับความโอ่อ่าของบ้านพยักหน้ารับอย่างเลิ่กลั่ก จากนั้นก็ก้าวเท้าลงจากรถ โดยมีชมพูกระโดดตามหลัง
"ไปก่อนนะครับ ขอให้โชคดีครับคุณเรืองริท" พูดเสร็จก็รีบบึ่งรถออกไป ปล่อยให้เรืองริทยื่นลังเลอยู่ตรงหน้าบ้านอย่างไม่สบายใจ
"ใหญ่น่าดูเลยแฮะ ฝันไปเปล่าเนี่ย--- ชมพู เข้าไปข้างในกัน" พูดพร้อมกับเดินเข้าไปข้างในตัวบ้านซึ่งยิ่งทำให้เรืองริทยิ่งดูตื่นตาตื่นใจเข้าไปอีก แต่ทันใดนั้นเรืองริทก็ได้ยินเสียงที่ดึงความสนใจของตนออกไปจากความงดงามของบ้าน
"อ๊า~ ดีจังเลยค่ะ ภาคิน รีบถอดเสื้อแยมออกสิคะ. เสียงแหบพร่าของหญิงสาวที่ดังมาจากโซฟาหรู โดยมีร่างของผู้ชายร่างแข็งแรงกำลังซุกไซ้ลำคอขาวนั่นอย่างโหยหา
โฮ่ง
เสียงเจ้าชมพูเห่าออกมารับเสียงครางของหญิงสาวคนนั้น ทำให้ร่างของผู้ชายที่กำลังกอดรัดฟัดเหวี่ยงกับหญิงสาวอยู่เงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับเหยียดยิ้มให้เรืองริท จากนั้นก็พูดออกมาซึ่งทำให้เรืองริทโกรธแทบควันออกหูว่า
"มาสนุกด้วยกันมั้ย?!"
ตอนแรกเป็นออเดิร์ฟก่อนนะคะ ชอบไม่ชอบยังไงก็บอกไรเตอร์ด้วยอ่ะกันค่ะ^^~
ขอบคุณเมนท์-โหวตค่ะ
ความคิดเห็น