ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : SF: you know??2 100%
ปิดเพลงที่หน้าหลักก่อนนะ เพลงเข้าฟีลสุดๆ 5555
ผมแจ็คสัน คนที่เพิ่งจะโดนเด็กอ้วนแก้มป่องบิดจมูกไปครับ
.......เหมือนกัน.......
.......เหมือนกัน.......
.......คิดเหมือนกัน.........
.......ยองแจคิดอะไรเหมือนกับผม.......
แล้วบิดจมูกผมทำไม
"เห่ยยยยยยยยย" เสียงอุทานของเมมเบอร์กับสภาพที่นอนล้มทับกันเป็นชั้นๆอยู่ดังขึ้นพร้อมกัน ไม่ได้ช่วยเรียกสติของแจ็คสันได้เลย ตอนนี้ผมงงมาก ยองแจพูดกับผมแค่ว่า'คิดเหมือนกัน' แล้วก็บิดจมูกผมก่อนเจ้าตัวจะเข้าห้องไปตามเดิม.............มันคืออะไร??
ตอนนี้เมมเบอร์ทุกคน(ยกเว้น ยองแจ) ยืนเรียงกันมองหน้าผมที่ยังมึนๆอยู่
"โอ้ววว ม่ายยยย ยองแจ!" แล้วก็เป็นเสียงโอดครวญของลีดเดอร์ที่มองหน้าแจ็คสันสลับมองไปที่ประตูห้องของตน
"ม่ายจริงงง ยองแจฮยองงง!!" ตามมาด้วยเสียงของมังเน่ไลน์ทั้งสองที่ยืนต่อจากลีดเดอร์ทำหน้าเหมือนไม่อยากเชื่อแล้วยื่นหยิกแก้มกันเองจนมาร์คพี่ใหญ่ของวงต้องดึงคอเสื้อของแบมแบมแล้วลากให้ไปยืนข้างเค้าแทน
"ชั้นหูดับไปใช่หรือเปล่าจินยอง บอกชั้นทีว่านายก็ได้ยินเหมือนชั้น" พี่ใหญ่ของวงเองก็ยังไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองสักเท่าไหร่หันหน้าไปถามจูเนียร์ที่ยืนอยู่ใกล้ๆ
"ถ้าฮยองหูดับ ผมคงแก้วหูทะลุแล้วหล่ะได้ยินเต็มสองหูเล๊ยย!" จูเนียร์ทำหน้าตื่นๆตอบกลับ
"นี้ แจ็คสัน นายไม่ดีใจหรือไง น้องมันพูดขนาดนี้ " เจบีที่เห็นหน้ามึนของคนโดนบิดจมูกก็เอ่ยถามขึ้น ทุกคนที่เรียกสติกลับมาแล้วก็จ้องหน้าคนมึนเป็นตาเดียวกัน
"คือ. ยองแจ หมายความว่าไงอ่ะ" ..............มันก็มีคนเดียวซินะที่ยังสติกลับมาไม่ครบ??
"โอ๊ยยย นี้ชั้นเพิ่งจะรู้นะเนี้ยว่านายซึนกว่ามาร์คฮยองซะอีก!" จูเนียร์ที่เริ่มจะเหนื่อยแทนยองแจขึ้นมาตะหงิดๆพูดพร้อมกับเอาพี่ใหญ่ของวงมาเปรียบ
"คิคิคิ" แล้วมันก็เรียกให้แบมแบมหัวเราะออกมาได้อย่างดี
"ชั้นเกี่ยวอะไร?" จูเนียร์ไม่ได้ตอบ แล้วก็เดินกลับไปที่ห้องตนเอง
"ชั้นว่า เราไปกันเถอะแบมแบม ง่วงแล้วอ่าา" มังเน่ตัวยักษ์ที่เริ่มจะง่วงเต็มทนก็เดินผ่านหน้ามาร์คแล้วมาหยุดอยู่ข้างแบมแบม พร้อมกับเอาหัวทุยทรงเห็ดน้อยน่ารักถูไถที่ไหล่เล็ก
"อะฮึ่ม!! ฮยองว่าวันนี้แบมแบมนอนกับฮยองดีกว่านะ" มาร์ค กระแอ่มเบาๆพร้อมกับพูดลอยแล้วเอื้อมมือไปโอบไหลเล็กของแบมแบมให้ออกห่างจากหัวของมังเน่ที่ยังถูไถไม่หยุด
"อ้าว แล้วแจ็คสันฮยองล่ะฮะ"
"ปล่อยให้นั่งเอ๋ออยู่นี้แหละ ไปนอนได้แล้วทุกคน" แล้วก็เป็นลีดเดอร์ที่จัดการไล่เมมเบอร์ให้กลับไปพักผ่อน
"เลิกงงแล้ว ไปนอนซะ" หลังจากที่ไล่ทุกคนไปนอนเสร็จลีดเดอร์ก็เดินมาตบไหล่แจ็คสัน
........เช้า............
"งืออออ" ร่างเล็กบิดตัวไล่ความเมื่อยพร้อมกับค่อยๆเคลื่อนตัวออกจากเตียงที่มีลีดเดอร์นอนหลับสนิทอยู่........ร่างเล็กเดินออกจากห้องนอนผ่านห้องนั่งเล่นก็ต้องสะดุดเข้ากับใครบางคนที่นอนอยู่ตรงโซฟาเค้าค่อยๆเดินเข้าไปใกล้แล้วนั่งลงตรงหน้าของคนที่หลับ
"โดน แบมแบมแย่งที่นอนอีกแล้วสินะ" ไม่พูดเปล่าขอจิ้มๆปากเล่นล่ะกัน
"ฮยองจะซื่อบื้อไปมั้ยเนี้ย" คนตัวเล็กพูดกับคนที่นอนหลับสนิทใบหน้าคมที่ยามหลับก็ดูดี ตอนตื่นก็น่าหลงใหลแต่ใครจะไปรู้ว่าคนที่ดูเหมือนจะเก่งไปซะทุกเรื่องกลับมาเด็กน้อยในเรื่อง........รัก(?)
"อืออ " ร่างหนาที่ถูกบางอย่างรบกวนครางอือในลำคอ แต่ตาก็ยังปิดสนิทอยู่
"ยังนอนได้อีกนะ" คนตัวเล็กยังแกล้งใช้นิ้วเรียวจิ้มแก้มและปากของคนหลับ
"อืออออ"
"ไม่แกล้งแล้วก็ได้" ร่างบางที่เห็นว่าแกล้งคนที่หลับอยู่ไม่สำเร็จก็หยุดแกล้งแล้วนั่งมองหน้าคนหลับแทน
"อ่ะ เห้ยยย! อุ๊บ!!!"
และในขณะที่คนตัวเล็กนั่งมองคนที่นอนอยู่นั่นเองจู่ๆเค้าก็โดน คนที่หลับคว้าตัวไปกอดทำเหมือนกับเค้าเป็นหมอนข้างจนหน้าเค้าแนบไปกับอกกว้าง
"อื้อออ ปล่อย ผมไม่ใช่หมอนข้างนะ" คนตัวเล็กพยายาม ดิ้นให้หลุดแต่ก็สู้แรงของอีกคนไม่ได้จึงปล่อยให้คนที่นอน...กอดตัวเองต่อไป
"อืออ เห้ยย ยองแจ!!" แจ็คสันที่เพิ่งงัวเงียตื่นเพราะได้ยินเสียงเล็กๆบ่นก็ต้องตกใจเพราะตอนนี้เค้ากอดกับยองแจอยู่ ไม่สิ!! เค้าคนตัวเล็กฝ่ายเดียวต่างหาก
" อิ้วววววว แต่เช้าเลยนะฮยองได้ข่าวเมื่อวานเพิ่งทะเลาะกัน" เสียงสดใสสไตล์มังเน่ยักษ์(?) เอ่ยแซวคนทั้งคู่
"อิ้ว เอิ้ว บ้าอะไรไอ่น้องบ้า!! ฮยองปล่อยเลย!" ยองแจได้โอกาสรีบผละออกจากกอดของร่างหนาทันที
"อะ เอ่อ คือ ขอโทษ" แจ็คสันที่ตอนนี้ตื่นแล้ว เอ่ยขอโทษคนตัวเล็ก
"ไม่เป็นไรหรอกฮะ"
"ฮยองไม่ได้ตั้งใจ"
"ผมโอเคฮะ"
"แต่มัน....."
"ถ้าฮยองพูดคำว่าขอโทษอีก ผมจะโกรธฮยองจริงๆแล้วนะ"ยังไม่พูดเปล่าคนตัวเล็กยังกอดอกพร้อมกับเชิดหน้าบุ้ยปากใส่อีกคน
"อ้าว ไหงเป็นงั้นอ่ะ ทุกทีโกรธจะเป็นจะตาย กัดกันแทบจะฆ่ากันแล้วทำไมตอนนี้เป็นแบบนี้อ่ะ" แจ็คสันงงกับสิ่งที่คนตัวเล็กทำอยู่เพราะทุกทีหากเค้าเข้าใกล้ หรือทำอะไรให้อีกคนไม่พอใจเป็นต้องทะเลาะกันทุกที
"นี้ฮยองได้ฟังที่ผมพูดเมื่อคืนหรือเปล่าเนี้ย!!" คนตัวเล็กที่เริ่มจะโกรธขึ้นมาจริงๆกับท่าทีที่ยังไม่รับรู้ใดๆทั้งสิ้นของร่างหนา
"พูดอะไร เหมือนกันอะไรนั่นเหรอ" แล้วแจ็คสันก็เอ่ยถาม พอได้ยินแค่นั้นแก้มป่องก็ขึ้นสีอย่างเลี่ยงไม่ได้
"กะ ก็ นั่นแหละ ฮยองจะย้ำทำไมเล่า!"คนตัวเล็กตอนนี้ก้มหน้างุดคุยกับอีกคนแทน
"ทำไมเหรอ แล้วทำไมนายต้องหน้าแดง"
"โอ๊ยยย ผมล่ะเพลียแทนเหมือนที่ออมม่าพูดไว้จริงๆด้วย ไปดีกว่า" ยูคยอมที่เริ่มระอากับความมึนแอนด์ซึนของแจ็คสันจึงขอตัวไปจากตรงนั้น
"นี้ ไม่รู้จริงๆหรือแกล้งไม่รู้เนี้ย!!" คนตัวเล็ก ที่ตอนนี้งอนเป็นที่เรียบร้อยตะโกนใส่อีกคน
"หืม อะไร" คนมึนก็ยังเป็นคนมึนอยู่
"ถ้ายังไม่รู้ตัว ผมจะงอนจริงๆแล้วนะ"
"แล้วจะให้ฮยองรู้อะไร"
"โอ๊ยย นี้ผมชอบฮยองไปได้ไงเนี้ยให้ตายเหอะ!! ไม่คุยด้วยแล้วงอน ง้อด้วย!!" พอพูดเสร็จคนตัวเล็กก็เดินจ้ำอ้าวกลับเข้าไปในห้องทันที
"ผมทำอะไรผิดเหรอครับ รีดเดอร์"
.......❤❤.......
มาแล้วนร้าาา มาช้าไรท์ขอโต๊ดดดด
ก้อไม่มีไรมากกก แค่อยากให้เฮียเป็นคนซึนดูบ้าง หุหุ
ไรท์ชอบยองแจโวยวาย มันน่ารักดี -,.- อย่าคาดหวังกะ SF ไรท์เลยนร้าา มันป่วงพอๆกะชื่อตอนอ่ะแหละ ไปล่ะจร้าา เจอกันตอนหน้า
>>@Indy_sister<<
เลิฟยู ❤❤
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น