คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : Ma Boy -12-
My 아가세
-14-
แจ็คสันจอด Lamborghini Gallardo เทียบหน้าประตูบานใหญ่บ้านเจบี หลังจากที่อีกฝ่ายโทรบอกให้เค้าพาเด็กแฝดมาส่ง เพื่อนคนชิคบอกเค้าแต่ว่าคุณตาของเด็กๆจะพาทั้งคู่ไปทำธุระ
“แจ็คแจ็ค นี่มันบ้านคุณตาเรานะค่ะ” ตาแป๋วบ้านใหญ่หรือว่าบ้านของคุณตาตนเอง
“แจ็คแจ็คมาทำไมอ่ะ” เยซงที่นั่งอีกฝั่งของเยฮีโผล่หน้าไปคอนโซนระหว่างแจ็คสันที่ขับรถและยองแจที่นั่งข้างคนขับ หัวกลมเอนพิงไหล่ยองแจแล้วจ้องหน้าแจ็คสัน ยองแจเห็นแบบนั้นก็ยกมืออีกข้างลูบผมนุ่มนิ่มเล่นอย่างเอ็นดู
“คุณตาจะพาเยซงกับเยฮีไปทำธุระครับ” พูดแล้วก็เอื้อมมือมาหยิกแก้มแฝดชายจนโดนร่างบางที่เล่นผมนุ่มนิ่มของเยซงอยู่เอ็ดขึ้น
“นี่คุณ จะพาเด็กๆลงไปได้หรือยังฮะ มัวแต่แกล้งเยซงอยู่ได้"
“หึหึ อยากโดนหยิกบ้างเหรอ” บึ้ม!โดนเข้าไปแล้วยองแจ อยู่ดีๆหน้าก็ร้อนขึ้นมาแค่แจ็คสันพูด เหตุการณ์ในตอนนั้นที่โดนอีกคนหยิกแก้มก็โผล่ขึ้นมาให้ใจเต้นแรงซะได้
“พี่คนสวยเป็นไรอ่ะ หน้าแดงจังไม่สบายหรือเปล่าเครับ” เยซงหันกลับมามองยองแจแทน แล้วเด็กชายก็เอ่ยถามเพราะเห็นว่าพี่คนสวยหน้าแดงเอามากๆ พอหันกลับไปมองแจ็คแจ็คก็ทำท่าอึกอักแปลกๆ เป็นอะไรกันไปนะ
ประตูค่อยๆเลื่อนเปิดออก เยซงและเยฮีเปิดประตูออกคนละฝั่งด้วยตัวเอง แจ็คส้นถอดสายคาดนิรภัยออกเตรียมจะเปิดประตูออกแต่ก็ต้องสะดุดกับร่างบางที่เอาแต่นั่งนิ่ง
“เป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมไม่เปิดประตูหล่ะ”
“คือ ผมรออยู่ในรถได้มั้ยฮะ” แจ็คสันเลิกคิ้วงงกับร่างบาง จะอยู่ในรถทำไมไม่เข้าใจเค้าจริงๆ
“ไปส่งแฝดเร็ว เห็นมั้ยยืนยิ้มอยู่ข้างนอกรอแล้วนั่น” ว่าแล้วก็พยักเพยิดให้ยองแจดูแฝดชายหญิงที่ยืนยิ้มรอให้ทั้งคู่ออกไปส่งในบ้าน
และเมื่อเห็นยองแจไม่ยอมถอดสายคาด แจ็คส้นก็เอี้ยวตัวมาปลดให้โดยที่อีกคนยังไม่ได้ตั้งตัวใบหน้าคมก้มอยู่ใกล้ๆกับหน้าของยองแจจนคนที่โดนปลดสายคาดได้แต่นั่งนิ่งให้ปลด และเมื่อแจ็คสันเงยหน้าขึ้นจมูกรั้นของร่างบางเฉียดผ่านแก้มของเค้าไป ทั้งคู่รับรู้ได้ถึงระยะที่ใกล้กันเกินไป
ร่างบางนิ่งเงียบรีบก้มหน้างุดทันที ส่วนแจ็คสันก็เหมือนจะเริ่มทำตัวไม่ถูก ก็เล่นโดนจมูกมายซาทังเฉียดแก้มจะให้ผมกริ้ดตกใจมันก็ไม่ใช่มั้งครับ
“แจ็คแจ็ค! ทำอะไรกันอ่ะ” เสียงของเยฮีก็เรียกให้ทั้งคู่สะดุ้งแล้วหันไปมองแจ็คสันย้ายตัวมาที่นั่งตรงคนขับและเปิดประตูออกไป ส่วนยองแจก็เลิกลั่กนิดหน่อยแต่ก็แทรกตัวผ่านแฝดทั้งคู่ที่เปิดประตูฝั่งของยองแจเข้ามาพรวดพราด กอดอกมองเค้าทั้งคู่
“อย่าเพิ่งแกล้งกันสิครับ มาส่งผมก่อน” ว่าแล้วก็พากันจูงมือเข้าไปในบ้าน แฝดทั้งคู่เดินอยู่ระหว่างผู้ใหญ่ทั้งสอง เยฮีจูงมือแจ็คสันส่วนเยซงจูงมือยองแจ
......ต่อแว้วว.....
เมื่อส่งแฝดเสร็จเรียบร้อย แจ็คสันและยองแจก็ขอตัวกลับเพราะนานพอควรแล้วที่ทั้งคู่แยกตัวออกมา
“ไอ่เจบีกับเอ่อ..จูเนียร์ถึงหอแล้วนะ” แจ็คสันเอ่ยขึ้นทำลายความเงียบที่น่าอึดอัดของเค้าทั้งคู่ เพราะตอนนี้ในรถมีแค่ยองแจและเค้า ไม่มีเสียงของแฝดแสบคุยเจื้อยแจ้วเหมือนก่อนหน้า
“งั้นก็รีบกลับกันเถอะฮะ” แจ็คสันเหลือบมองร่างบางที่เอาแต่จ้องถนนข้างหน้า
บังเอิญกี่ครั้งแล้วนะกับการได้เจอกัน ครั้งแรกในตอนที่เค้าและยองแจช่วยเก็บลูกโป่งให้เด็กแฝด แอบเดินตามร่างบางหลังจากที่ช่วยเด็กน้อยทั้งสองเสร็จ แล้วก็จำได้ว่าแจ็คสันลากอีกคนมาเลี้ยงเค้กเนื่องในโอกาสอะไรก็ไม่รู้ได้ แถมเผลอแกล้งอีกคนจนโดนแอบงอน ไหนจะโดนร่างบางแท็กมาหาในไอจี ล่าสุดก็บังเอิญได้รู้ว่าจริงๆแล้วคนคนนี้เป็นไอดอล
มันแปลกมากตั้งแต่ที่ได้รู้ว่าอีกคนทำให้เค้าเผลอเรียกมายซาทังออกมาทั้งๆในความเป็นจริงแล้วตลอดมาก่อนหน้าที่จะได้เจอกับยองแจเค้าไม่เคยพูดออกมาเลยนอกจากละเมอให้ไอ่คุณเพื่อนคนชิคมันแซว ความรู้สึกที่ได้อยู่ใกล้หรือเจอกันในทุกครั้งแจ็คสันกล้าพูดว่ามันไม่เคยเปลี่ยนไปเลย ท่าทางนิ่งเฉยในบางครั้งแต่ทุกครั้งคือในใจมันเต้นจนกลัวว่าร่างบางจะได้ยิน
จากที่เป็นคนนิ่งเฉยกับทุกคนรอบข้างไม่สนใจสิ่งใดถ้าไม่น่าสนจริงๆกลับเริ่มที่จะสนใจทุกอย่าง
……ผมไม่ได้เปลี่ยนไปเพราะยองแจหรอกใช่มั้ยครับทุกคน……
กลับมาที่หอพักGOT5
“นี่ เอ่อ คือ หิวเหรอ” จูเนียร์นั่งมองเจบีที่ซดรามยอนเหมือนอดยากไม่ได้กินอะไรมาหลายวันอย่างไม่วางตา แต่พออีกคนสบตาเข้าจูเนียร์ก็เหลือบมองงไปทางอื่นแทน…..ทำไมผมต้องหลบตาตาบ้านี่ด้วยนะ!
“อ่า คือ ไม่ค่อยหิวหรอกครับ แต่จูเนียร์ทำให้เลยตั้งใจกิน” เจบียิ้มแบบแหย่ๆมาให้ออมม่าคนน่ารัก ส่วนคนที่โดนยิ้มให้ก็ได้แต่เบื้อนหน้าที่เริ่มร้อนผ่าวไปทางอื่น ตั้งใจกินแบบอดยากมากเนี้ยนะ//จูเนียร์คิด
“อะแฮ่ม! คือไม่ได้อะไรนะครับ เพื่อนคุณมาถึงแล้วผมกำลังจะลงไปรับน้องผม คุณลงไปด้วยเลยมั้ยครับ” มาร์คที่พาโคอาล่าแบมไปนอน ชะโงกหน้าเรียกจูเนียร์และเจบี เพราะตอนนี้ยองแจอยู่ข้างล่างหอพัก
มาร์คกำลังจะลงไปรับและมันก็นานสักพักแล้วที่เจบีอยู่ที่นี้ถ้าเกิดนานกว่านี้ลีดเดอร์หน้าหล่อกลัวจะต้องเจอเจ้าของหอพักฟ้องพี่เมเนเจอร์ ถ้าเป็นอย่างงั้นมาร์คตายครับ
“ครับ ” เจบีพยักหน้ารับแล้วลุกจากเก้าอี้ เอื้อมมือหมายจะเก็บชามรามยอมที่ตนเองกิน แต่ก็โดนมือของจูเนียร์ดึงชามไปซะก่อน
“มันหน้าที่ชั้น นายกลับเหอะ รบกวนมากแล้ว” พูดแค่นั้นคนน่ารักก็เดินหันกลับไปตรงซิงค์ล้างจานโดยไม่พูดอะไรต่อ
เจบีได้แต่ทำหน้าหงอยเดินตามมาร์คที่ยืนรออยู่หน้าประตู
เมื่อเดินมาถึงประตูหลังหอมาร์คก็เห็นยองแจยืนก้มหน้านิ่ง ส่วนผู้ชายร่างหนาอีกคนยืนเอามือวางหัวกลมของยองแจอยู่
เมื่อแจ็คสันหันมาเจอเจบีและมาร์คก็รีบผละมือออกจากยองแจแล้วยืนทำหน้านิ่งตัวแข็งทื่อ
“ไอ่แจ็ค! อ่า เอ่อนี้แจ็คสันครับ เพื่อนผมที่เป็นคนพายองแจไป” เจบีแนะนำแจ็คสันให้มาร์คได้รู้จัก ทั้งคู่โค้งให้กัน
“คุณทั้งสองคนรีบกลับเถอะครับ ผมกลัวป้าที่คุมหอจะมาเห็น ” ทั้งคู่พยักหน้ารับ แล้วเดินออกจากประตูไป
มาร์คแอบเหลือบมองโวคอลที่เอาแต่จ้องคนที่เพิ่งมาส่งตัวเองไปจนลับตา
“ไง แอบหนีไปเที่ยวสนุกมั้ย” โวคอลคนน่ารักหน้ามุ้ยมองพี่ใหญ่ของวง
“ขอโทษฮะ ต้องลำบากคนอื่นไปด้วยเลย” แล้วก็ก้มหน้ารู้สึกผิด
“ไม่เป็นไรหรอกน่า ไปนอนได้แล้วจูเนียร์ก็เพิ่งมาถึงได้สักพักเอง” มาร์คเอื้อมมือแตะไหล่ยองแจแล้วพากันขึ้นห้องไป
ทางฝั่งของสองหนุ่มเพื่อนซี้ ทั้งคู่แลกกุญแจรถกันพร้อมแยกย้ายไปที่รถของตนเอง และก่อนที่แจ็คสันจะได้สตาร์ทรถเค้าก็โดนเจบีเรียกไว้ซะก่อน
“ไอ่แจ็ค!” แจ็คสันมองตามเสียงเรียก
“อะไร?”
“แกลืมโทรศัพท์” คิ้วเรียวขมวดทันที เพราะโทรศัพท์ของเค้าก็อยู่ในกระเป๋ากางเกงแล้วจะลืมมันได้ไง
“อะไร มันก็อยู่นี่” มือหนายกโทรศัพท์ของตนให้เจบีดู แล้วก็ต้องแปลกใจอีกครั้งเมื่อเจบีก็มีโทรศัพท์เหมือนกันกับเค้า
“อ้าว…แกไม่ได้เปลี่ยนมันหรอกเหรอเคสอ่ะ” เมื่อคิดได้แจ็คสันก็เดินไปหาเจบีทันที คนชิคยื่นมันให้เค้าเมื่อเดินมาถึง โทรศัพท์รุ่นเดียวกันกับเค้ามันต่างกันแค่สีมือหนาพลิกดูไปมาก่อนจะเลื่อนปลดล็อก แค่นั้นก็ทำเอาคิ้วที่ขมวดอยู่ตอนแรกคลายออก มุมปากยกยิ้มเบาๆ
“เห่ย! แล้วของใครอ่ะ มันมาตอนไหน” เจบีเริ่มโวยขมวดหน้างง ส่วนร่างหนากลับยิ้มไม่หุบ
“เดี๋ยวชั้นเก็บไว้เอง” แจ็คสันพลิกหน้าจอโยกไปมาเอ่ยบอกเจบี แล้วในตอนนั้นเองตาของเจบีก็จ้องเข้ากับภาพหน้าจอ
“ทำไม มันเป็นรูปยองแจหล่ะ ขอดูใหม่!” ไม่พูดเปล่าพร้อมแย่งจากมือแจ็คสันมาอย่างรวดเร็ว ภาพเมนโวคอลGOT5 ปรากฎอยู่บนนั้น
“รูปนี้ยองแจน่ารักอ่ะ ทำไมชั้นไม่เคยเห็นอ่ะ ถ่ายเองหนิ?” เจบีทำหน้าครุ่นคิดพร้อมจ้อง เจบีไม่เคยพาใครขึ้นรถคันนี้นอกจากแจ็คสันแล้วถ้านับรวมวันนี้ก็เพิ่มยองแจและแฝดแสบ โทรศัพท์ของแจ็คก็ไม่ใช่ ของแฝดก็ยิ่งเป็นไปไม่ได้…….
คิดได้แค่นั้น คนชิคถึงบางอ้อทันที บวกกับมองหน้าเพื่อนร่างหนาที่มองตนอยู่ก่อนแล้ว ไม่ต้องสงสัยแล้วหล่ะว่าของใคร
……..ไอ่แจ็คทำบุญด้วยอารายยยย ทำไมมมมันถึงโชคดีอย่างเน้!!!............
.......❤❤.......
รักรีดเลยยย ขอบคุณนะค่ะ
อ่านให้สนุกนะค่ะ^^
เลิฟยู ❤❤
ความคิดเห็น