คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : Ma Boy -9-
My 아가세
-11-
“นี่คุณ รู้เหรอว่าผม….”
“ก็ไม่เชิง เพิ่งรู้วันนี้แหละ” ยองแจก็ไม่ได้ถามต่อว่าอีกคนรู้ได้ยังไง แล้วความเงียบก็มาแทนที่
ตอนนี้เค้าทั้งสองยืนหลบมุมจากผู้คนอยู่ในซอยเล็กๆ แจ็คสันที่ไม่รู้ว่าจะเริ่มพูดอะไรต่อยื่นไอศกรีมให้อีกคน ยองแจรับมาก่อนจะยกดู
“อะไรฮะ ”
“ให้กิน ไม่ได้ให้ถามนะ” คนน่ารักเบะปากให้คนที่เอาแต่ทำหน้านิ่งแล้วพูดจาเหมือนคนบื้อๆ คนนึง …….พูดดีๆไม่กวนกันมันจะตายหรือไงนะ!
“ขอบคุณแล้วกันฮะ” พูดเสร็จก็จัดการแกะและงับกินอย่างเอร็ดอร่อยแม้จะเพิ่งกินไปแล้วก็ตาม
“แล้วทำไม มาเดินอยู่คนเดียวอีกแล้วหล่ะ” แจ็คสันเริ่มรู้สึกเย็นเพราะในแขนของเค้าตอนนี้ยังเหลือไอศกรีมอยู่แม้ว่าจะให้ร่างบางไปแล้ว
“ผมแค่เหนื่อย เลยมาเดินเล่นนะฮะ ว่าแต่ทำไมคุณถึงต้องซื้อมันเยอะขนาดนี้หล่ะฮะ” ร่างบางพยักพเยิดไปที่ไอศกรีมในแขนของแจ็คสัน
“ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่อยากซื้อให้ใครบางคนแถวนี้กินมันจนเบื่อไปเลยล่ะมั้ง” ถึงร่างบางจะไม่รู้ว่าอีกคนพูดถึงใคร แต่ถ้าขอเข้าข้างตัวเองว่าอีกคนพูดถึงเค้าคงไม่ผิดใช่มั้ย………..
“หวังว่าไอติมพวกนี้จะทำให้แก้มนายไม่หายไปนะ มีแก้มแบบนี้แหละน่าหยิกดี” แล้วก็โดนอีกแล้ว คนพูดทำหน้านิ่งในขณะที่คนฟังแทบอยากจะระเบิดตัวให้ตายคาตรงนี้
……..ห้องออมม่า GOT5………
“เฮ้ออ อะไรเนี้ยบอกยองแจว่าจะมานอนแท้ๆ” จูเนียร์บ่นกับตัวเองที่บอกกับยองแจไปว่าจะนอนแล้วพออาบน้ำเสร็จ แล้วล้มตัวนอนตาเจ้ากรรมมันก็สว่างซะงั้น
“หิวอ่ะ หาอะไรกินก็ได้” ร่างเพรียวเดินผ่านห้องมังเน่ในมือก็เช็คโซเชียลจากไอแพดไป ไม่ได้สังเกตว่าเจ้ามังเน่ที่ตนเองบ่นให้นอนยังกดเล่นโทรศัพท์อยู่
“พี่ครับ คิดถึงเค้าจนนอนไม่หลับเลยเหรอ ฮ่าๆ” เจ้าเด็กโข่งละจากโทรศัพท์ แซวตามหลังร่างเพรียวที่เดินเกือบพ้นประตูห้องไปแล้ว เมื่อโดนแซวก็อดจะหาตุ๊กตาแถวข้างประตูห้องปาไปเป็นของขวัญให้น้องเล็กไม่ได้
ตาสวยมองไปรอบห้องนั่งเล่นที่คิดว่ายองแจนั่งอยู่แต่ก็ไม่พบ เมื่อเดินเลี่ยงไปที่ห้องของโวคอลคนน่ารักก็ไม่มีใครอยู่ จูเนียร์กดโทรออกเพื่อตามเจ้าตัวยุ่งเหมือนกับเมื่อคืน
คงจะหนีไปเดินเที่ยวคนเดียวอีกตามเคยสินะ……….
‘ฮะ ออมม่า’
“อยู่ไหน บอกมานะพี่จะไปหา!”
‘อ่า เอ่อ คือ // ใครโทรมาอ่ะแก้มลูกโป……อุ๊บ!’ ถ้าหูเค้าฟังไม่ผิดเหมือนจะได้ยินเสียงแทรกขึ้นมาถามของน้องชายของเค้า
“อยู่กับใครบอกมานะ เดี๋ยวพี่จะไปหาพี่นอนไม่หลับ!” ร่างเพรียวย่อตัวลงใส่รองเท้า ใช้ไหล่หนีบโทรศัพท์ไว้กับหูข้างนึง
‘อ่า เอ่อ ผมอยู่แถวร้าน คอฟฟี่xxxx ฮะ’
“งั้น สั่งโกโก้ให้หน่อยนะ กำลังจะออกไปแล้ว ” จูเนียร์ลืมเรื่องที่ตนถามยองแจไป มือสวยกดวางสายเป็นเวลาเดียวกันกับที่จัดการกับรองเท้าเสร็จ
……..คอนโด แจ็คสัน…….
“แฝดหลับแล้ว เงียบเลยแหะ” เจบี ค่อยๆย่องออกจากห้องที่มีเจ้าสองแสบหลับอยู่ แต่ยังไม่ไม่ทันที่ร่างสูงจะก้าวพ้นประตู เสียงเล็กๆก็ทักขึ้น
“ปาปี๊//ปี๊”
“อ้าว ยังไม่หลับเหรอก็เห็นนอนนิ่งกันเชียว” เจบีเดินกลับไปที่เตียงยืนมองเจ้าแฝดที่นั่งจ้องเค้าตาแป๋วทั้งคู่
“ยังอ่ะ” เยซง
“ก็แค่พักสายตา ปาปี๊ไม่รู้เรื่องเลย หุ้ยย!” เยฮี
ท่าทีงอนๆของเยฮีมันช่างน่ารักจนคนปาปี๊จำเป็นต้องเอื้อมมือไปยีหัวทั้งคู่เล่น
“จะเอาอะไรหล่ะ ไม่ยอมนอนกันเนี้ย”
“อยากกินโกโก้ครับ//อยากกินโกโก้ค่ะ” ทั้งคู่ตอบเสียงดัง พร้อมยิ้มแป้นให้
“ฮะ ตอนนี้เนี้ยนะ!”
“ก็ใช่ไงค่ะ” เยฮี
“เราชอบกินโกโกกันเวลานี้อ่ะ ไม่งั้นก็ก่อนนอน”เยซง
“อ่า งั้นแปปนะ เดี๋ยว อา…”
“ไม่อาสิ!”เยฮี
“ปาปี๊ ครับ! เรียกตัวเองว่าปาปี๊” เยซง
เจบียิ้มแห้งๆ ให้เจ้าแฝดที่พยายามจะยัดเยียดตำแหน่งปาปี๊ให้เค้า
“ไม่ยอมเป็นปาปี๊ งั้นก็ไม่ต้องไปตามมามี๊นะ” เยฮี
“ก็อยากช่วยให้จีบติดหรอกนะครับ ถ้ายอมให้เรียกอ่ะ” เยซงทำท่ากอดอกแล้วจ้องเจบี เยฮีที่นั่งอยู่ข้างกันก็พยักหน้าเห็นด้วย เจบีได้แต่ยิ้มให้ความฉลาดเกินวัยของหลานทั้งสองคน
“รู้หรือไงเราว่าเค้าจีบกันยังไง”
“รู้สิ เห็นออกจะบ่อยใช่ป่ะเยฮี”
“ใช่! ว่าไงค่ะจะยอมเรียกตัวเองว่าปาปี๊มั้ย”
เจบีพยักหน้าตอบ เจ้าสองแฝดก็ยิ้มดีใจกันยกใหญ่ เจบีก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้องตามใจสองแฝดแสบนี้ด้วย สงสัยน่ารักเกินเด็กล่ะมั้ง เรื่องจีบอีกคนที่เจ้าสองแฝดบอก เค้าก็แอบคิดๆอยู่เหมือนกัน คนนี้เจบีหวังแต่งครับ!!...........(ถามจูเนียร์เค้าหรือยังค่ะพี่บี=..=)
เจบีต่อสายหาเพื่อนรักที่ขอตัวออกไปเดินเล่นข้างนอกได้สักพักแล้ว
“ไอ่คุณหวัง อยู่ไหน”
‘คอฟฟี่ xxxx’
“ไปทำไมว่ะนั่น เอ่อเดี๋ยวไปหา”
‘ห๊ะ เฮ้ย มาทำไม??’ ปลายสายตะโกนลั่นใส่เค้า จนเจบีต้องเลื่อนมือถืออกจากหูและค่อยๆขยับเข้ามาคุยเหมือนเดิม
“แฝดอยากกินโกโก้ สั่งให้หน่อย เคนะ ไปล่ะ”พูดจบก็ไม่รอให้ปลายสายได้พูด เจบีกดวางสายแล้วจัดการ ไปเอาเสื้อคลุมให้ตนเองและเด็กแฝดก่อนจะออกไป
…………แถวบริเวณคอฟฟี่xxxx………..
“อ่า คือผมต้องเข้าไปที่ร้านนั้นก่อนนะฮะ” นิ้วสวยชี้ไปฝั่งตรงข้ามที่เค้ากับร่างหนาอยู่
“อืม ชั้นก็ต้องไปเหมือนกัน” เมื่อพูดเสร็จทั้งคู่ก็พากันเดินไปคอฟฟี่ xxxx ในขณะที่เดิน ร่างบางลืมตัวว่าไม่ได้ดึงฮูดขึ้นมาคลุมหัว แจ็คสันที่เดินข้างๆเลยต้องเอื้อมมือจัดการให้แทน คนโดนกระทำก็ได้แต่ก้มหน้าเดินไปเงียบๆส่วนอีกคนก็ทำท่าเหม่อไปทางอื่นที่หูเริ่มแดงอย่างปิดไม่มิด
…….จะเป็นแบบนีทุกทีใช่มั้ย………
ภายในร้าน ทั้งคู่เลือกนั่งในมุมหนึ่งของร้าน
แจ็คสันเดินมาสั่งเครื่องดื่มที่หน้าเคาท์เตอร์ปล่อยให้ยองแจเดินไปนั่งรอ
และด้วยเวลาในตอนนี้ที่ผู้คนเริ่มพักผ่อนกัน จึงทำให้ภายในร้านมีแค่แจ็คสัน ยองแจ และคุณป้าที่ยืนรอออเดอร์อยู่ตรงเคาท์เตอร์
“แจ็คแจ็ค เรามาแล้วววว!” เสียงเล็กผู้มาใหม่ทักร่างหนาที่เตรียมตัวหันกลับไปที่นั่ง
“อ้าวมาแล้วเหรอ ตัวแสบแจ็คแจ็คสั่งให้แล้วนะไปนั่งกัน”
“ไอ่แจ็ค พาเด็กไปก่อนเดี๋ยวชั้นขอสั่งของชั้นก่อน” แจ็คสันพยักหน้ารับเจบี ก่อนจะพาเด็กไปที่นั่งที่มีร่างบางนั่งอยู่
“พี่คนสวย!” เด็กแฝดที่เมื่อแจ็คสันพามาถึง ตะโกนเรียกคนที่เอาแต่มองไปข้างนอก จนทำให้ตกใจและหันกลับมา
“อ้าว น้องแฝดมาไงกันล่ะเนี้ย” ยองแจยิ้มจนตาเรียวแทบเป็นสระอิให้เด็กทั้งคู่
“เรามากับปาปี๊ค่ะ มาหาแจ็คแจ็ค”เยฮีที่ใช้มือป้อมจับมือแจ็คสันตอบ
“แล้วเราก็มากินโกโก้ก่อนนอนด้วยครับ” เยซงแฝดน้องไม่รอช้าวิ่งดุ๊กดิ๊ก แล้วค่อยๆไต่ขึ้นไปนั่งข้างๆยองแจอย่างรู้งาน
“แจ็คแจ็ค เรานั่งกันตรงนี้นะ” แฝดชายที่เมื่อขึ้นนั่งได้แล้วก็เอาแต่กอดแขนร่างบางไว้จนคนที่มองอยู่ได้แต่ยืนยิ้มให้
“แจ็คแจ็คนั่งตรงนี้อยู่แล้วครับเด็กๆ”
“อ้าวเหรอค่ะ งั้นแจ็คแจ็คก็รู้จักพี่คนสวยแล้วหล่ะสิ” เยฮี
“ทำไมแจ็คแจ็คไม่บอกเราหล่ะ!” เยซงทำเสียงดุๆให้แจ็คสัน
“อ่า เอ่อ คือนั่งดีกว่าเน้อะ เยฮีค่ะมานั่งกับยองแจมั้ย” ยองแจที่ไม่รู้ว่าเค้าจะได้ฟังคำตอบแบบไหนจากอีกคน รีบเรียกให้ทุกคนนั่งและชวนเยฮีมานั่งข้างตน
ในเวลาเดียวกันตรงหน้าเคาท์เตอร์ที่มีแต่เจบีสั่งอยู่ พนักงานยิ้มพร้อมรับออร์เดอร์และเงยหน้าต้อนรับลูกค้ารายใหม่ที่เพิ่งเข้ามา
“ผมเอาอเมริกาโน่ครับ” เจบีพูดแล้วยิ้มให้กับพนักงาน
“ค่ะแล้วคุณอีกคนหล่ะค่ะ”
“อ่า สั่งได้เลยเหรอครับ งั้นก็โกโก้ครับ” เสียงของคนที่อยู่ข้างหลังเจบีตอนนี้มันทำให้รู้สึกคุ้นอย่างแปลกๆเมื่อหันกลับไปมอง เจบีก็ต้องรีบหันกลับมาอย่างรวดเร็ว
.......❤❤.......
มาแล้วววว หุหุมีอีกนะแฝดมาเยอะเลยแบ่งไปอีกตอนนึง
เลิฟยู ❤❤
ความคิดเห็น