คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Ma Boy -7-
My 아가세
-9-
“ยองแจ” แจ็คสันเรียกชื่อออกมาเบาๆก่อนที่จะทิ้งโทรศัพท์ลงข้างลำตัวปล่อยให้คนชิคโวยวายอยู่คนเดียว
‘ห๊ะอะไรยองแจ ไอ่หวัง หวังเว้ย ยังอยู่ม้ายย!! เทสๆ หวัง หวังของบียังอยู่ป่าว’
บอกเค้าทีว่าคนที่อยู่บนเวทีคือแก้มลูกโป่งที่เจอกันเมื่อวาน คือคนที่แท็กชื่อผิดมาไอจีของเค้า คือคนที่เค้าแอบหยิกแก้ม คือคนคนเดียวกันกับตอนนี้
ร่างหนาจ้องคนบนเวทีอย่างไม่วางตาโดยไม่ได้สนใจเสียงกริ้ดรอบข้างแม้แต่น้อย ร่างบางที่ยิ้มทักทายแฟนๆในงานอย่างร่าเริงพร้อมพูดคุยกับทุกคนแบบกันเองมันทำให้เค้าไม่สามารถละสายตาได้
“อ้าวอยู่นี่เอง ไอ่หวังไปกันไปดูน้องเนียร์ใกล้ๆทุกคนน่ารักมากเลยนะเว้ย” หนุ่มผมเทาเดินมาแตะไหล่แจ็คสันแต่ร่างหนากลับนิ่ง
“ไอ่หวัง!!! ฟังอยู่ป่าว” แจ็คสันได้สติหันหน้ามองเจบีที่มองหน้าเค้าอยู่ก่อนแล้ว
“มะ มีอะไร”
“เฮ้อ แกเอ้ยเป็นไรว่ะเนี้ย”
“ไม่มีไร แล้วไหงมาอยู่นี้ได้นึกว่าจะไปว๊ากน้องเนียร์อะไรนั่นที่หน้านู้นแล้วซะอีก”ว่าแล้วทำท่าพยักพเยิดไปทางด้านหน้าเวทีที่ตอนนี้เต็มไปด้วยแฟนๆที่มางาน
“ตื่นเต้นเว้ย หลานชั้นหลานชั้นอยู่กับน้องเนียร์!!! ได้ไง??” เจบีทำท่าตื่นเต้นที่แจ็คสันคิดว่ามันแลดูไม่เข้ากับหน้าตาเพื่อนเค้าเอาซะเลย
“สองแสบแอบวิ่งหนีชั้นตอนที่แกโทรมา พอชั้นมองหาอีกทีก็เห็นวิ่งเข้าไปประตูหลังงานชั้นตามเข้าไปก็ไปเจอ……..”
“เจอ!!เจออะไรเจอน้องเนียร์??” เจบีรีบเร้าเอาคำตอบจากแจ็คสันที่พูดเองก็สะดุดเอาซะเองเมื่อนึกถึงใครคนนั้น
“ก็ไม่เจออะไร ชั้นโดนเจ้าหน้าที่ไล่ออกมาเลยมาตามหาแกเนี้ยแหละ”
“อืม แล้วไปแล้วนี้จะทำไงดีว่ะ หลานนอ่ะคุณหลานอยู่กับน้องเนียร์ทำไงงงงงงง!! อุ๊บ!! ” อีกรอบแล้วที่แจ็คสันกลัวอับอายกับท่าทีของเพื่อนเค้า ร่างหนาจึงรีบปิดปากเพื่อนตัวดีของตนเอง
“แกก็ไปเอาหลานคืนดิยากอะไร”
“ฮืออ มันจะไม่ยากเลยถ้าเยฮีไม่ได้อยู่กับน้องเนียร์แถมจับมือน้องเนียร์ด้วยT^T” ว่าแล้วเจบีก็แทบจะไม่อยากให้เยฮีหลานตัวเล็กล้างมือเลยทีเดียว
“มันก็ดีไม่ใช่หรือไงแกก็จะได้คุยกับน้องเนียร์แกไง” เจบีเปลี่ยนจากท่างอแงเป็นเด็กๆไปทำหน้าเคลิ้มเหมือนคนโรคจิตโดยสมบูรณ์แบบ
“แล้วนี่จะไปเอาคืนยังไงว่ะ”
“ชั้นขอบายนะเรื่องไปฝ่าคนเยอะๆไม่ไหวว่ะ”
“อ้าวไหงงั้นว่ะ ช่วยกันคิดก่อนว่าจะเอาหลานคืนมายังไง” เจบีเริ่มคิดหนักที่จะหาทางเอาหลานตนเองที่อยู่ไอดอลคนโปรดกลับมา
“ปาปี๊!!!พวกเราอยู่นี้ค่ะ!!” และในขณะที่ทั้งสองหนุ่มคิดหนักอยู่นั่นเอง เยฮีที่ขี่หลังจูเนียร์อยู่ตะโกนเรียกเจบีจนคนเริ่มมองเป็นตาเดียวรวมทั้งเมมเบอร์GOT5
แจ็คสันที่รู้สึกตัวก่อนรีบหันหน้าไปตรงทางออกจึงทำให้ตอนนี้เจบีเป็นจุดสนใจอยู่แค่คนเดียว
“อ่า แฮะๆ ” คนผมเทาได้แค่ยิ้มแห้งๆตอบกลับพร้อมกับโบกมือกลับให้เยฮี พลันสายตาของเค้าก็สบเค้ากับคนน่ารักที่เยฮีกำลังขี่หลังอยู่ ต่างคนต่างจ้องกันจนคนน่ารักเป็นฝ่ายเลิกจ้องไปเองส่วนเค้า……….ขอไปลอยนอกโลกก่อนนะครับเจบีฟินนนนนนนนนน
“อ่าคุณคนนั้นใช่มั้ยครับที่เป็นปาปี๊ของน้องแฝดพวกเราขอเล่นกับน้องก่อนนะครับถ้าจบงานแล้วค่อยคืนให้ ฮ่าๆ” มังเน่ตัวโตพูดออกไมค์ เมมเบอร์ที่ได้ยินก็พากันหัวเราะตาม
“……………..” เจบีขอไม่พูดเจบีจะไม่ยุ่งเจบีฟินน
หลังจากที่น็อกเอ้าท์เพราะสบตากับคนน่ารักไป เจบีก็ได้แต่ยืนยิ้มจนไม่ได้ขอไซน์ ส่วนแจ็คสันได้แต่หลบร่างบางที่ยุ่งกับการแจกไซน์ส่วนเหตุผลเค้าเองก็ไม่รู้ว่าทำไมต้องหลบหน้าอีกคนด้วย
“คุณครับคือคุณเป็นผู้ปกครองของเด็กสองคนนั้นใช่มั้ยครับ” ทีมงานเดินเข้ามาพูดกับเจบี คนผมเทาที่ข้างกันเป็นแจ็คสันพนักหน้าตอบ
“ครับ คือเอ่อแล้วผมจะเอาหลานคืนยังไงครับ”
“คุณตามผมมาครับเด็กๆอยู่กับGOT5” เมื่อฟังจบแจ็คสันต้องรีบจับไหล่เจบีที่ล่องลอยเดินตามทีมงานไปแล้วให้กลับมา
“อะไรไอ่คุณหวัง”
“ไม่ไปไม่ได้เหรอว่ะคือให้ทีมงานพามาได้ป่ะ”
“โหวววว โอกาสหายากนะเว้ยได้เห็นGOT5ใกล้ๆทุกคนอ่ะ”
“งั้นแกก็ไปเองชั้นรออยูแถวนี้แล้วกัน”
“งั้นก็เดี๋ยวมา”
แจ็คสันมองตามหลังเพื่อนผมเทาไปจนสุดทาง ใช่ว่าเค้าจะไม่อยากไปกับเจบีแต่มันมีเหตุผลแล้วเหตุผลนั่นก็ไม่ใช่ใครที่ไหนก็ร่างบางแก้มยุ้ยที่เค้าแกล้งไปเมื่อวานนั่นแหละ เค้ายอมรับว่าตกใจมากที่รู้ว่ายองแจเป็นหนึ่งในสมาชิกของวงที่เจบีชอบเพราะร่างบางไม่ได้แสดงอาการหยิ่งหรือถือตัวที่จะคุยกับเค้าออกจะดูเป็นกันเองและเป็นธรรมชาติของตัวเองที่สุดจนไม่คิดว่าจะเป็นไอดอล หากเจอหน้ากันตอนนี้เค้าไม่รู้ว่าจะทำหน้ายังไง จะเริ่มทักทายยังไง กังวลมันไปซะหมด
ขอมองไกลๆก็พอแล้ว อยู่ใกล้เค้าก็ทำตัวไม่ถูก เผลอทำอะไรแปลกๆให้เค้าไปตั้งเยอะ ถ้าเจอกันอีกกลัวจะทำเรื่องหน้าอายให้อีกคนเห็น เกลียดตัวเองตอนอยู่กับร่างบางที่สุด………………….นายทำชั้นไม่เป็นตัวเองเลยรู้หรือเปล่า’ยองแจ’
…………….ห้องพักGOT5……………..
“มาแล้วครับ”เจบีมาถึงห้องพักของGOT5โดยเจ้าหน้าที่นำมา ในตอนนี้หนุ่มชิคเริ่มทำตัวไม่ถูกเมื่อคิดว่าจะได้เจอคนน่ารักที่เค้าแอบบอกฝันดีทุกคืนจะมายืนอยู่ตรงหน้า
“ปาปี๊!” เมื่อสองแฝดเห็นเจบีก็รีบวิ่งไปหาทันที เจบีย่อตัวลงรับสองแฝดที่วิ่งเข้ามากอดคอเค้าไว้แน่น
“ฮ่าๆ คิดถึงปาปี๊สิท่า ทุกคนดูสิครับวิ่งจู๊ดไปเลย” ยูคยอมหัวเราะและเรียกให้พี่ๆดูเด็กแฝด
“ผมขอโทษด้วยนะครับที่ต้องลำบากให้คุณรอ” ลีดเดอร์กล่าวขอโทษอย่างสุภาพพร้อมกับก้มหัวให้
“อ่า คือครับไม่เป็รไรครับ แหะๆ” ร่างสูงยืนขึ้น ถึงจะตอบลีดเดอร์ไปแต่สายตากลับเหล่มองคนน่ารักที่ยืนยิ้มๆให้กับเด็กแฝดอยู่
“ปาปี๊ นี่มามี๊เราใช่ป่าว” เยซงใช้แขนป้อมกระตุกชายเสื้อของเจบี
“อ่า เอ่อคือ ” จูเนียร์ที่ได้ยินก็ต้องหุบยิ้มและเบนหน้าหนีไปทางอื่นแทน
“ใช่มั้ยปาปี๊ พี่คนนี้ปาปี๊ชอบพี่เค้าก็ต้องเป็นมามี๊เรา” เยฮีได้ทีพูดขึ้นบ้าง มันทำให้ตอนนี้บรรยากาศเริ่มอึดอัดสำหรับปาปี๊มามี๊จำเป็นเอามาก
“น่ารักจริงๆเลยแฝดสองคนนี้” แบมแบมที่ยืนกอดแขนยองแจอยู่พูดยิ้มๆชวนให้ยองแจยิ้มตาม
“ฮิ้ววว พี่ครับ” ยูคยอมที่ยืนอยู่ข้างๆจูเนียร์ใช้ศอกกระทุ้งคนน่ารัก แล้วก็ได้สายตาพิฆาตกลับมาให้
“อย่ามาฮิ้วยูค! ว่างเหรอไปคุยกะนูน่าแกนู้นไป แล้วคุณก็ออกไปได้แล้วครับพวกเราต้องกลับแล้วขอโทษแทนน้องผมอีกทีแล้วกันครับ” พูดเสร็จคนน่ารักก็รีบวิ่งแจ้นไปเก็บข้าวของของตัวเองทันทีทิ้งให้เมมเบอร์ที่เหลือได้แต่ยิ้มแห้งๆให้เจบีแทน
“เอ่อ คือ ผมขอตัวนะครับ เด็กบอกลาพี่ๆเค้าสิครับ” เจบีแอบยิ้มกับท่าทีแอบเหวี่ยงของอีกคนบอกกับเด็กให้ลาทุกๆคน
“พวกเราไปแล้วนะ จะได้เจอกันอีกใช่มั้ยค่ะ”
“แน่นอนจ่ะถ้าปาปี๊หนูเค้ามาหามามี๊ที่งานของพวกเรานะ” มาร์คอดที่จะแซวออมม่าของวงไม่ได้บอกแก่เด็กๆที่ยืนยิ้มให้
“พี่มาร์ค!!!เนียร์ได้ยินนะ!” เสียงใสตะโกนมาจนทำให้เจบีต้องรีบพาเด็กๆออกจากห้องไป ที่มีเมมเบอร์มองตามไปอย่างมีเลศนัย
“โอเลยว่ามั้ยคนนี้” แบมแบม
“อืมใช่ได้เลย เหมือนจะยังโสด”ยองแจ
“ออมม่าเราก็เหมือนจะโอเคมากด้วย หุหุ” ยูคยอม
“ไอ่เด็กพวกนี้ อยากให้ออมม่าเดทกันมากหรือไง??”
“มาก!!!” ทั้งสามตอบกันอย่างพร้อมเพรียงเพราะลงมติกันผ่านโทรจิตแล้วว่าคนนี้เหมาะกับออมม่าของวงสุดๆ
…………………….คอนโด……………………..
“อืม ยองแจ เกิด 19 กันยายน 1996………… ”เสียงบ่นพึมพำโดยที่มือก็ยังจดรายละเอียดทุกอย่างที่หาได้ลงไปในสมุดโน๊ต
“ปาปี๊ดูแจ็คแจ็คสิพูดอะไรก็ไม่รู้อยู่คนเดียวอ่ะ”
“ช่ายแล้วยังเปิดอะไรก็ไม่รู้เต็มไปหมดแถมมีรูปพี่คนสวยด้วย”
“หืม พี่คนสวย” คนผมเทาได้แต่งงกับคำพูดของสองแฝดจนต้องแอบเดินย่องเข้าไปใกล้แจ็คสันที่อยู่ตรงโต๊ะทำงานในห้องนั่งเล่น
“อิ้วว!! สนใจไอดอลด้วยเหรอครับคุณหวัง”
“อะไรสนใจอะไร กะ ก็แค่บังเอิญเปิดผ่านเลยอ่านๆดู”
“หืม นี้ขนาดเปิดผ่านนะเนี้ยเขียนซะละเอียดยิบเลย” แจ็คสันรีบเก็บสมุดโน๊ตทันทีที่ก่อนเจบีจะคว้าไว้
“เอ่อน้า!”
“ไอ่หวัง แกโดนเข้าแล้ว”
“อะไรชั้นโดนอะไร”คนหวงสุมดโน๊ตขมวดคิ้วมองหน้าเจบีที่เอาแต่อมยิ้ม
“อาการแบบนี้เค้าเรียก ติ่งเริ่มต้น ฮ่าๆๆๆ”
“อะไรของแกว่ะ ติ่งบ้าบออะไร”
“ไม่รู้แค่พูดลอยๆ ไปล่ะวันนี้อารมณ์ดีไม่กวนแกวันนึง” ว่าแล้วก็เดินหันหลังกลับไปนั่งโซฟากับสองแฝดที่ดูการ์ตูนอยู่
ผมแค่อยากรู้จักยองแจให้มากกว่านี้ก็แค่นั้นแต่จะให้กล้าไปตามเหมือนไอ่เจบีมั้ยบอกเลย
……………………….ถ้าเป็นคนนี้ผมจะลองดู…………………………
.......❤❤.......
-มาแล้วค่าาาาา
รอบนี้ขอไม่สปอยเน้อคือไรท์ต้องไปสอบอีกแล้วแต่จะแอบแว๊บมาลงให้นะค่ะรักรีดทุกคนนะขอบคุณสำหรับทุกเม้นท์มากเลยนะค่ะเม้นท์มาไรท์อ่านนะทุกคนเลยยยย
ความคิดเห็น