The Little Termite Love Story บันทึกรักเจ้าปลวกน้อย

เนื้อเรื่อง

The Little Termite Love Story บันทึกรักเจ้าปลวกน้อย

จากใจนักเขียน

สวัสดีครับผม นี่คือนิยายเรื่องแรกที่ผมได้แต่งขึ้นมาครับ ผมขอบอกเลยว่าเมื่อก่อนผมเป็นคนที่ไม่ชอบนิยาย แต่ที่ผมได้เขียนนิยายเรื่องนี้ก็เพราะว่าผมแรงบันดาลใจมาจากผู้หญิงคนหนึ่งครับ ซึ่งเขาก็อยู่ในเรื่องนี้ด้วย นิยายที่ผมแต่งขึ้นเองละครับ ซึ่งนิยายเรื่องนี้ก็เป็นเกี่ยวกับเรื่องของผมเอง ถ้าอยากรู้แล้วว่าเรื่องเป็นยังไงก็เชิญอ่านได้เลยครับ
 

เจ้าปลวกน้อย

แนะนำตัวละคร

ตัวละครหลัก

ปลวก

ต้นน้ำ

ตัวละครรอง

อาร์ต

ครีม

ปาย

น้ำหอม
 

บทนำ

  สวัสดีครับ ยินดีทุกท่านเข้าสู่โลกแห่งปลวกน้อยนะครับ  ซึ่งเป็นโลกเต็มไปด้วยความรัก ความรู้สึกต่างๆที่ผมมีให้กับคนคนหนึ่ง ซึ่งผมขอบอกเลยว่าผมเป็นคนที่หน้าตาไม่ค่อยดีนักจึงไม่เหมาะต่อการเป็นพระเอกของเรื่องๆนี้สักเท่าไหร่ ผมขอแนะนำตัวเองเลยละกัน ผมมี่ชื่อว่าปลวกนะครับ ผมเป็นคนที่ถือได้ว่ามีอารมณ์ขัน(แต่เพื่อนๆชอบบอกว่าติ๊งต๊อง) เข้ากับผู้อื่นได้ดี(เพราะอยากรู้เรื่องเพื่อน) เป็นคนที่โกรธง่าย แต่หายเร็ว(มาก) ขี้อ้อน และหลงตัวเองเป็นที่สุด ซึ่งหมถือว่าเป็นคนที่ค่อนข้างมีความมั่นใจในตัวเอง(แต่เพื่อนๆชอบบอกว่าขี้ตอแหล แถเก่ง ปละก็หน้าด้าน) แต่ผมขะรู้สึกเขิน ไม่กล้าพูดอะไร และไม่กล้าทำอะไรติอหน้าเขา ซึ่งเป็นที่ผมรัก(แต่ขอใช้คำว่าชอบก็แล้วกัน เพราะมันดูไม่ค่อยเหมาะสม) และรวมไปถึงการใมช้ชีวิตแบบกวน(TEEN)ของผม และถ้าพวกคุณอยากรู้กันว่าเรื่องราวต่างๆที่ผมเล่ามานี้จะเป็นยังไงก็อ่านได้เลยครับ
 

บันทึกหน้าที่ 1

การพบกันครั้งแรก

ตอนเช้าของวันหนึ่ง ณ โรงเรียนเบญจมราชูทิศในขณะที่ผมกลับมาจากซื้อคูปองอาหาร แล้วผมก็มานั่งที่ม้านั่งแล้วก็คุยกับแย้ ในขณะที่ผมกำลังคุยกับแย้ผมก็ได้เจอกัยผู้หญิงคนหนึ่ง เขาเป็นคนที่น่ารักมาก แต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไรกับเขามากมาย แต่เมื่อถึงตอนเย็นของวันหนึ่งนั้นเป็นเวลาเลิกเรียนในขณะที่ผมกำลังเดินไปขึ้นรถเพื่อกลับบ้านที่สี่แยกเบญ ผมก็ได้เดินผ่านร้านรังผึ้ง และได้เจอกับผู้หญิงคนนั้น แล้วเขาก็ได้ทักผมว่า "ปัญนะ" แล้วเขาก็ยังบอกอีกว่า"ชื่อน่ารักจัง" ทั้งที่ปัญนะนั้นเป็นนามสกุลของผม แล้วผมก็รู้สึกตกหลุมรักเขา หลังจากนั้นผมก็สืบหาชื่อของเขา และผมก็ได้รู้ว่าเขานั้นชื่อว่า ต้นน้ำ และเมื่อผมได้เจอกับเขาเขาก็จะทักผมว่า ปัญนะ แต่พออยู่มาวันหนึ่งผมก็ได้ชื่อใหม่มาจาก ครูปอ นั้นก็คือ ปลวก ชื่อนี้เป็นชื่อที่ผมรับไม่ได้เป็นอย่างมาก แต่พอมาวันหนึ่งเขาก็ได้เรียกชื่อผมว่า ปลวก จึงทำให้ผมนั้นสามสารถยอมรับชื่อนี้ได้ และเมื่อเวลาผ่านไปจนถึงวันสานสัมพันธ์พี่น้องของโครงการผมก็รู้สึกดีใจมากที่อยู่บ้านเดียวกับเขาคือบ้าน D1 ซึ่งในงานนี้ได้เปิดให้นักเรียนนั้นสามารถลงรายการแข่งขันเกมต่างๆได้ ผมนั้นก็ได้ลงแข่งวิ่งวิบาก ส่วนเขาก็ได้ลงแข่งวิ่งฮูลาฮูป ในขณะที่ผมนั้นกำลังแข่งวิบาก ผมก็ได้ลื่นแป้ง จึงทำให้เป็นที่โดดเด่นของคนอื่นๆ เมื่อจบเกมการเเข่งขัน เขาก็บอกกับผมว่าปีหน้าเขาก็จะลงแข่งวิ่งวิบากกับผม ผมก็รู้สึกดีใจมาก หลังจากนั้นอีกไม่นานก็มีการเข้าค่ายธรรมปฏิบัติในวันสุดท้ายของการเข้าค่ายครั้งนี้ ก็ได้มีการส่งตัวแทนกลุ่มมาตอบคำถามว่าความดีและความชั่วอะไรทำง่านกว่ากันซึ่งส่งตัวแทนกลุ่มให้ออกมากลุ่มละ 3 คน ซึ่งผมก็คิดว่าการทำความดีนั้นกว่าจึงออกมา แต่ผมก็ไม่คาดฝันว่าต้นน้ำก็คิดเหมือนผมและเพื่อนของต้นน้ำที่ชื่อว่าแม็ก (ซึ่งชอบเรียกว่าที่รักกัน) ก็คิดว่าการทำความดีง่ายกว่ากัน พวกเราทั้ง 3 คนก็ได้ปรึกษาหารือกันว่าทำไมความดีจึงทำได้ง่ายกว่าความชั่ว จึงทำให้ผมนั้นได้พูดคุยกับต้นน้ำมากขึ้น และก็ได้ปิดเทอมยาวจึงทำให้ผมได้เจอเขาแค่บางวันเท่านั้นในวั้นที่มาเรียนทักษะชีวิตในช่วงปิดเทอม
 

บันทึกหน้าที่ 2

ความประทับใจ

หลังจากปิดเทอมไปถึง 2 เดือน แต่ก็ต้องมาโรงเรียนเกือบทุกวัน เพราะต้องมาเรียนทักษะชีวิต และต้องมาทำกิจกรรมต่างๆมากมาย รวมทั้งทาเรียนปรับพื้นฐานเตรียมความพร้อมก่อนเข้าเรียนอีก แต่ก็ช่างมันเถอะ แต่พอหลังจากปิดเทอมได้ไม่นาน ผมก็ได้บอกความลับเกี่ยวกับเรื่องนี้ให้เพื่อนสองคนซึ่งคนหนึ่งก็คือบัดดี้ของผมเองเขามีชื่อว่าครีม และอีกคนมีชื่อว่าอัฒฑ์ แต่เพื่อนๆชอบเรียกว่าอาร์ตรวมทั้งผมด้วย  เพราะอัฒฑ์มันเรียกยาก ซึ่งพวกเขาสองคนนี้เป็นเพื่อนที่สนิทของต้นน้ำ ซึ่งผมก็ไว้ใจเขาจึงบอกคความลับเรื่องนี้ให้เขาไป

หลังจากวันที่ผมบอกความลับให้สองคนนั้นไป ก็ได้มีการจัดงานสานสัมพันธ์น้องพี่ SMTP ก็ได้มีการทำกิจกรรมต่างๆมากมายเหมือนปีที่แล้วซึ่งวันนี้ผมตื่นมาแล้วตาซ้ายกระตุกไม่หยุดเลย ซึ่งงานนี้เขาก็ให้นักเรียนนำเสื้อสีเข้มทึบ และกางเกงพละมาเปลี่ยนที่โรงเรียน แต่ผมไม่นำมา ไม่ใช่เพราะว่าผมไม่รู้นะครับ ผมตั้งใจจะไม่พามาเปลี่ยนเพราะว่าขี้เกียจซักชุด และก็กลัวว่าแห้งไม่ทัน เพราะเวลาอยู่ที่บ้านผมต้องซักผ้าเอง รีดผ้าเอง และอะไรต่างๆอีกมายมาย แต่ผมก็บอกเพื่อนๆด้วยหน้าด้านๆว่าไม่รู้เขาให้เอาชุดมาเปลี่ยน แต่เมื่อถึงเวลาทำกิจกรรมก็ได้มีการแยกย้ายไปยังบ้านต่างๆที่ตัวเองอยู่ ซึ่งก็รู้กันอยู่แล้วว่าผมอยู่บ้าน D1 ซึ่งเป็นบ้านเดียวกับต้นน้ำ และเมื่อมานั่งตามบ้านผมก็ต้องพยายามทำทุกวิถีทางให้ได้นั่งข้างต้นน้ำซึ่งมันก็สำเร็จทุกครั้ง และต้นน้ำก็ได้ถามผมว่าทำไมถึงไม่นำชุดมาเปลี่ยน ผมก็บอกต้นน้ำว่า "พอดีพรุ่งนี้มีเรียนพละ กลัวว่ากางเกงจะแห้งไม่ทัน" และต้นน้ำก็บอกว่า "เอาชุดเราไหมเรามีอยู่ 2 ชุด" แล้วผมก็บอกว่า"ไม่" ทั้งที่จริงนั้นผมอยากได้มาก แต่ผมเป็นพวกที่ชอบทำอะไรซุ่มซ่าม เลยกลัวว่าจะทำชุดของเขาเลอะ พอถึงเวลาเริ่มทำกิจกรรมก็ได้มีการแบ่งกลุ่มเป็นย้านตั้งแต่ D1-D3 ให้หมุนเวียนกันทำกิจกรรม  แต่ก่อนทำกิจกรรมนั้นก็ได้มีการรับน้องนิดนึง ก็ได้มีการป้ายแป้งให้กับน้องๆ และก็ผูกจุกให้กับพวกผู้หญิง ซึ่งผมก็ดูเบื่อๆไหหน่อยนึง แต่ต้นน้ำก็ได้พูดขึ้นว่า"ปลวกอยากผูกไหมเดียวเราผูกให้" ผมก็บอกไปว่า"ได้ เยอะๆเลยก็ได้" ซึ่งผมก็ไม่ได้มีการขัดขืนแม้แต่อย่างใด ซึ่งก็มีครีมอยากจะช่วยผูก ผมก็ส่งสายตาอย่างอมหิตประมาณว่า ไม่เอา เราอยากให้ให้ต้นน้ำผูกคนเดียวได้ไหม แต่ผมว่าครีมก็น่าจะอ่านสายตาผมออกเขาจึงให้ต้นน้ำผูกจุกให้ผมคนเดียว แต่เขาก็ผูกได้อย่างแน่นหนามาก แต่เนื่องจากผมเป็นพวกที่ค่อนข้างจะเจ้าเล่ห์หน่อยหนึ่ง ก็ต้องทำทุกวิถีทางเพื่อให้ยางลุดออกจากหัวแล้วให้เขาผูกให้ใหม่ ผมจึงทำเป็นลูบคลำบนหัวแน่นพอยัง แล้วค่อยพยายามดึงยางออก แล้วบอกว่า"หลุดแล้วอะ" แล้วต้นน้ำก็บอกว่า "เดียวเราผูกให้ใหม่" และเขาก็ได้ผูกให้ผมถึง 13 ครั้ง อิอิอิ แต่ก็ยังดีที่หัวของผมเหลือยางมัดผมอยู่บนหัว 6 เส้นซึ่งเท่ากับของเขา และอยู่ในบริเวณที่เดียวกัน แต่ผมขอให้ผู้อ่านอย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกเจ้าตัวก็แล้วกัน เดียวผมจะเดือดร้อน ต่อจากนั้นก็ได้เริ่มกิจกรรมฐานเเรกก็คือแข่งวิบาก ซึ่งผมก็ดีใจมากเพราะต้นน้ำบอกว่า "เราขออยู่กับปลวก" พอเริ่มแข่งผมก็ออกตัวเป็นคนแรกของทีม แล้วต้นน้ำเขาก็กำลังให้กำลังใจผมอยู่โดยตะโกนว่า "ปลวกสู้ๆ ปลวกสู้ๆ" จึงทำให้ผมมีกำลังใจขึ้นเป็นล้านเท่าเลย แต่กลุ่มเราก็แพ้กลับมาแบบไม่เป็นท่า ก็ได้มีการลงโทษนิดนึงคือการให้เต้นแน่นอก ซึ่งผมอายมากเพราะต้องเต้นข้างๆต้นน้ำ ต่อจากนั้นก็ไปยังฐานต่อไปซึ่งผมก็ไม่แน่ใจว่ามันเป็นฐานเกี่ยวกับอะไร ผมก็ได้ทำกิจกรรมอย่างหนึ่งคือนำถุงน่องมาสวมหัวคนสองคน แล้วให้ดึงจนถุงน่องของอีกฝ่ายจะหลุดออก ซึ่งผมก็ได้แข่งกับอาร์มเพื่อนร่วมห้องของต้นน้ำ ซึ่งตอนแรกๆผมก็รู้สึกน้อยใจที่คนอื่นๆเขาเชียร์อาร์มกันจึงทำให้ผมไม่ค่อยมีกำลังใจ แต่ผมก็รู้สึกมีกำลังใจขึ้นมาหลังจากที่ต้นน้ำ และน้องรหัสของผมซึ่งมีชื่อว่าน้องปริมซึ่งเป็นคนที่น่ารักมากที่เขาเชียร์ผม ซึ่งผมจำคำพูดที่ต้นน้ำพูดกับคนอื่นๆว่า"แต่เราเชียร์ปลวกดีกว่า" คือที่จริงผมก็รู้สาเหตุนะครับว่าทำไมคนอื่นเขาถึงเชียร์อาร์มกัน ก็เพราะว่าผมเคยไปกวนตีนมาทุกคนแล้วเขาจึงแค้นผมมาก แต่มีแค่ต้นน้ำกับน้องรหัสผมที่ไม่รู้ว่าไผมเคยสร้างวีรกรรมอะไรบ้างก็เลยเลือกที่จะเชียร์ผม แต่แล้วผมก็เป็นผู้ชนะเพราะกำลังใจจากต้นน้ำ ซึ่งรางวัลที่ได้จากการแข่งขันในครั้งนี้ก็คือน้ำอัดลมเป๊ปซี่หนึ่งขวดนั่นเอง และก็น้องรหัสของผมก็ได้ไปร่วมกิจกรรมบ้าง ซึ่งเป็นเกมที่ให้ทายว่าสิ่งที่น้องรหัสทำอยู่มันหมายถึงสัตว์อะไร ซึ่งผมก็บอกไปสารพัดสัตว์แต่มันก็ไม่ถูกสักกะสัตว์เดียว พอหลังจากนั้นต้นน้ำก็บอกว่ายุง ซึ่งมันก็เป็นคำตอบที่ คำตอบที่ ถูถูถูกต้องนะคร้าบบบ แล้วผมก็บอกว่า"ต้นน้ำเก่งมากเลย" หลังจากนั้นพี่เขาก็ได้ให้เบนโตเป็นของกินกับทุกคนซึ่งแน่นอนว่ามันเผ็ดมาก ซึ่งผมเป็นคนที่กินเผ็ดไม่ได้ แต่ก็ต้องฝืนกินเพราะต้นน้ำกินด้วย ซึ่งมันก็เผ็ดมาก ผมก็เลยจะกินน้ำเป๊ปซี่ แต่ผมเห็นต้นน้ำก็เผ็ดเหมือนกันผมก็เลยบอกไปว่า "เอานี่น้ำ" แล้วต้นน้ำก็พูดว่า "ปลวกกินก่อนตะ" แล้วผมก็บอกต้นน้ำไปว่า "ไม่เป็นไรเราค่อยกินก็ได้" พอต้นน้ำดื่มน้ำเสร็จผมก็ดื่มต่อเพราะมันเผ็ดมากกก และอีกอย่างถ้าไม่ใช่ต้นน้ำบอกไว้ก่อนเลยว่า พวกเขาไม่มีทางได้กินน้ำก่อนผมแน่นอน 555 ต่อไปก็เป็เมื่อมาถึงฐานสุดท้ายซึ่งมีกิจกรรมเป็นเกม Tom & Jerry แมวจับหนู ซึ่งผมขอไม่อธิบายเกี่ยวกับเกมนี้ก็แล้วกัน เพราะผมก็ไม่ค่อยเข้าใจหลังจากนั้นก็ได้มีการเลี้ยงไอติม อาหาร เครื่องดื่ม และขนมต่างๆ พอต้นน้ำกินเสร็จผมก็เสนอหน้าไปบอกเขาว่า "เดียวเราขยะไปทิ้งให้เอง" แล้วต้นน้ำก็บอกว่า "ขอบใจนะ" แล้วเขาก็พูดว่า "ปลวกใจดีมากเลย" แล้วผมก็เหลือบมองเห็นครีมบัดดี้ของผมเขาก็กระแอมแล้วจ้องตามาที่ผมประมาณว่า ทีกับกูแล้วไม่เคยทำแบบนี้เลยนะ แล้วผมก็มีความรู้สึกอยากบอกว่า ฝันไปเถอะ พอเสร็จกิจกรรมทั้งหมดก็ได้มีการอำลากันหน่อยหนึ่ง ฮืออออ ซึ้ง(ตรงไหนวะ) พอตอนกลับบ้านพี่รหัสของผมซึ่งมีชื่อว่าออก็ได้นำขนมใก้ผมกินเล่นเล็กไน้อยๆ พอกลับบ้านยากผูกผมทั้งหกเส้นที่มัดอย่างแน่นหนาก็ยังไม่ขาด ผมก็เลยบอกกับเพื่อนๆว่า "ถ้าไม่ถึงบ้านจะไม่เอายางออก" แต่ความจริงก็คือผมไม้ได้อยากบอกพวกเขาหรอก ผมก็แค่พูดออกไปให้เขาได้ยิน ซึ่งผมก็เดินออกจากโรงเรียนด้วยจุกที่อยู่บนหัวไปขึ้นรถหน้าโรงเรียน และไปขึ้นรถต่อที่คิวรถ พอถึงบ้านแล้วผมจึงดึงยางผูกผมออกจากหัว ซึ่งวันนี้เป็นที่ผมไม่แปลกใจเลยว่าทำไปวันนี้ตาซ้ายกระตุกมาก ก็เพราะเหตุนี้นี่เอง แล้วผมก็บอกกับตัวเองวันนี้มีความสุขมากเลยนะปลวกนะ พรุ่งนี้ต้องมีความสุขมากกว่านี้แน่เลย (:

บันทึกหน้าที่ 3

รองเท้าหาย

แต่เมื่อถึงวันถัดไป ผมตื่นเช้ามาตาขวาก็กระตุกแล้วผมก็สงสัยว่าทำตาขวาถึงได้กระตุก ผมก็ได้แต่บอกตัวเองว่า คงไม่มีอะไรมั้งเพราะเราเป็นพวกที่ขากวิตามินบี หลังจากนั้นผมก็ไปโรงเรียน พอเรียนเสร็จผมก็ไปพักเที่ยงผมก็ได้ไปหาเพื่อนต่างห้องที่มีชื่อว่าเอิร์ธผมก็เห็นเขาเศร้าส้อยเสียใจผมก็เข้าไปปลอบใจเขาน้อยนึง ผมก็เข้าไปถามเขาว่า"เอิร์ธเเป็นอะไรอะ" แล้วเขาก็ต้องให้เจ้า...ออกจากห้องแล้วเขาจึงพูดกับผมว่าเขารู้สึกน้อยใจที่...ให้เขาทำงานอยู่คนเดียว ซึ่งงานนี้ก็เป็นงานที่นักเรียนในโครงการทุกคนปวดหัวมากซึ่งมันก๋คือโครงงนนั่นเอง แล้วก็เข้าไปปลอบเขาว่า "ฮือออ เอิร์ธอย่าร้องนะ อย่าร้องนะ" แล้วเอิร์ธเขาก็บอกว่า"เราไม่ได้ร้อง เบร่อหลาวอีปลวก" แล้วเอิร์ธก็รู้สึกดีขึ้น เขาชวนผมไปซื้อขนมที่สหกรณ์มากิน แล้วผมก็ตกลง แล้วผมก็วิ่งไปเอารองเท้าที่ห้อง แต่ก็หาไม่เตอ ผมก็ดว่าเพื่อนในห้องคงจะใส่ผิดไป ผมก็เลยไปยืมรองเท้าพี่อาร์ตเพื่อใส่ไปสหกรณ์ แต่พอผ่านไป 3 คาบ ผมก็ยังหารองเท้าไม่เจอ แล้วก็ต้องมาเรียนวิชาพละ(หรือวิชาที่ขี้เกียจซักชุดในเมื่อวาน) ผมก็ยังหาร้องเท้าไม่เจอเลยต้องเดินไปเรียนวิชาพละ แล้วผมก็...ฮือออ มันช่างอายมากเลย เพราะผมรู้แล้วว่าทำไมตอนเช้าตาขวาจึงกระตุก และอีกอย่างผมไม่น่าไปแกล้งเอิร์ธว่าอย่าร้องให้เลย ฮือออ ซึ่งครั้งนี้เป็น...ต่อหน้าคนอื่นครั้งแรกของผมมันช่างอายมากเลย

...โปรดติดตามตอนต่อไป...