รักหมดใจนายจิ้งจอก

"ยัยยูกิ!! เธอน่ะตื่นสักทีสิ เป็นสาวเป็นนางทำไมถึงได้นอนกินบ้านกินเมืองอย่างนี้ เดี๋ยวสายนะลูก!!" เอ๊ะ....นี่ฉันฝันรึเปล่า เสียงคุณพ่อดังถึงในฝันเลยเหรอ
"อืม...งืมๆ...เจ้าชายขา~"ฉันกำลังฝันถึงเจ้าชายอยู่เลยล่ะ
"ยูกิ!!! 7.30 แล้วนะ จะไปไหมโรงเรียนน่ะ!! วันนี้แรกนะยัยยูกิ!!"
"โอ๊ย!!!!!"ฉัน...ตกเตียงเหรอ  ฉันจึงค่อยๆลืมตาขึ้นมาก็พบบาทาของคุณพ่อกำลังจะกระทึบฉัน "ค..คุณพ่อ!!?"ฉันจึงรีบลุกจากบริเวณที่คุณพ่อจะเหยียบหน้าฉันได้
"กว่าจะตื่นนะลูกรัก 7.30 แล้วจะไปทันงานปฐมนิเทศนักเรียนใหม่ไหม - -* "คุณพ่อได้แต่ตำหนิฉัน จ...เจ็ดโมงครึ่งเหรอ!!! =[]=!?!
"สายป่านี้แล้วเหรอ คุณพ่อทำไมไม่ปลุกยูกิให้ใวกว่านี้กันคะ!! =[]=**"ว่าดังนั้นแล้วฉันก็วิ่งไปล้างหน้าแปรงฟันอาบน้ำอย่างใวที่สุด
"พ่อเรียกตั้งนานแล้ว! เรียกจนพ่อถีบยูกิตกเตียงนี่แหละ - -*"คุณพ่อที่เดินตามฉันมาอย่างหงุดหงิด เค๊าผิดอะไร (*^* )?//คนแต่ง :: ยังมีหน้ามาถามอีกเหรอ
"เอาเถอะค่ะ หนูไปแล้วนะคะคุณพ่อ รักพ่อค่ะ"ฉันหยิบกระเป๋าและสัมภาระอื่นๆ(รวมทั้งขนมปังอาหารเช้า)แต่ยังไม่ลืมที่จะจุ๊บแก้มคุณพ่อแล้ววิ่งออกไปแถมยังทานขนมปังไปด้วยอีก
    
                 ในที่สุดฉันก็ถึงโรงเรียนทันสักที  โห~ โรงเรียนนี้น่าจะรวยๆทั้งนั้นเลยนะ ตึกอาคารใหญ่มากสิ่งเหล่านี้ทำให้ฉันเพลินไปหน่อย
"ระวัง!!!!!"ห๊ะ!? เสียงใคร อ๊ะลูกบอล!!
"หมับ!!!"ฉันรับมันได้อย่างแม่นยำทั้งๆที่ไม่มองเลยแม้แต่หางตา มันเป็นความสามารถพิเศษอ่ะ \^3^/
"โห!~ นี่เธอเป็นอะไรไหม ไม่เจ็บตรงไหนนะ"ฉันหันไปมองผู้ชายคนหนึ่ง อืม. . .รุ่นพี่เหรอ ดูไปดูมาก็หล่อเหมือนกันนะ น่าจะป๊อบปูล่าไม่เบา -w-' ฉันสังเกตใบหน้าของเขาอย่างตั้งใจ เรือนผมสีดำทำให้ผิวที่ขาวราวกับหิมะให้สว่างขึ้นอย่างชัดเจน ดวงตาสีเทาหม่นทำให้เขานั้นดูมีเสน่ห์สุดๆเลย จมูกโด่งได้รูป ปากเรียวบางน่าจุ๊บ เอ้ย! ไม่ใช่แล้ว สิ่งเหล่านี้ทำให้เขาดูหล่อสุดเลยล่ะ
"เฮ้! เป็นอะไรรึเปล่า?"รุ่นพี่ผมดำคนที่อยู่ตรงหน้าฉันก็เอามือมาโบกตรงหน้าเพื่อให้ฉันตื่นจากภวัง
"อ!...อืม อะไร"ฉันถามไปอย่างไม่คิดอะไรมาก
"ฉันถามว่าเธอน่ะเจ็บตรงไหนไหม"ว่าแล้วรุ่นพี่ผมดำก็จับที่ศอกและส่วนแขน
"ฉันจับบอลได้ มันคงจะมีเศษผงมาบาดแขนฉันหรอก"ฉันมองอย่างเย็นชาและไม่เป็นมิตร ก็ฉันโกรธอ่ะ *3* เค๊าไม่ผิด
"อ่า...ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว"รุ่นพี่ผมดำมีอาการอึ้งเล็กๆ
"ทีหลังก็เล่นดีๆหน่อยจะได้ไม่ต้องไปโดนคนอื่นเขา อ่ะ!"ฉันโยนลูกบอลคืนรุ่นพี่คนนั้นแล้วมองนาฬิกาตัวเอง
"เอ๊ย!! จะ 8.00 แล้ว!!!"จากนั้นฉันก็วิ่งเข้าห้องประชุมที่ทำการปฐมนิเทศเด็กใหม่ทันที
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
เรื่องในนั้นมันน่าเบื่ออย่าไปฟังเลย -3-
ตอนนี้ 11.30 แล้ว เป็นเวลาของการพักและทานอาหาร อิย๊า~ คุณพ่อลืมทำให้ฉันเหรอเนี่ยแย่จัง ไปซื้อดีกว่า
<<<คุณพ่อ
"ฮัดชิ้ว!!! - -?? ใครมาพูดอะไรถึงฉันรึเปล่า"
<<<กลับมาที่โรงเรียนอีกครั้ง
ฉันเป็นเด็กใหม่ที่เข้ามาเรียนตอนม.ปลายคนเดียวเลยเหรอ =A=?
"นี่ยูกิซังคะ ยูกิซังมาจากโรงเรียนอะไรเหรอคะ"มีเด็กสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาทักฉันด้วยท่าทีที่เกรงและยังน่ารักอีกด้วย *^*
"มาจากโรงเรียน xxx น่ะ"ฉันหันไปยิ้มหวานให้สาวน้อยอย่างเป็นมิตร
"โรงเรียนนั้นมันโรงเรียนท้ายแถวนี่คะ?"ฉึก!!! อะไรมาแทงใจฉันเนี่ย
"แต่ฉันก็เข้ามาที่นี่ได้เลยนะ คงจะบอกว่าโรงเรียน xxx เป็นโรงเรียนหางแถมไม่ได้แล้วล่ะ"ฉันเริ่มโกรธจึงนิ่งและเงียบลงเพราะที่นั้นถึงจะเป็นด้อยเรื่องการเงินแต่ก็ไม่เคยด้อยในเรื่องการเรียนเลย
"นี่ ยูกิ ซัง คุณอย่ามาวางมาดผู้ดีจอมปลอบแถวนี้นะคะ คุณก็แค่เด็กที่สอบเข้าได้ ทำตัวให้ดูน่ารักหน่อยสิคะ"มีสาวจัดจ้านกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาที่ ที่นั่งของฉันและยังใช้มืออันสกปรกมาจับเรือนผมสีบอล์นของฉันด้วย
"เพี๊ยะ!!"ฉันตบมือสาวจัดจ้านคนหนึ่งออกจากเรือนผมของฉัน "สอบเข้าด้วยน้ำพักน้ำแรงตัวเองมันดีกว่าพวกที่เกาะพ่อแม่กินไม่ใช่เหรอคะ อย่างนั้นน่ะ มันไม่ใช่สมบัติของผู้ดีที่แท้จริงหรอกนะคะ พวกคุณก็แค่ 'พวกสวะ'ที่อยู่สูงไปหน่อยเท่านั้นเอง"ฉันยกยิ้มมุมปากขึ้นเล็กน้อยและเดินออกไปหวังจะไปซื้อข้าวทาน เพราะ เค๊าหิวสุดๆเลย T^T
"หน๊อย!!! แก!!!"เสียง...?
"พรึ่บ! หมับ!" ฉันจับข้อมือยัยนั้นแล้วทุ้มลงกับพื้นทันที"อุ๊ย! เป็นอะไรรึเปล่าคะ อยู่กับพื้นดินแล้วคงไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ? คงไม่เป็นอะไรหรอกเนอะ ก็แหม๋ สวะด้วยกันนี่นา ใช่ไหมคะ? คึคึ"ฉันเดินออกจากห้องโดยมีเสียงนกวีดดังเป็นจังหวะอย่างเกรี้ยวกราด ถึงฉันจะเป็นนางเอกแต่ฉันร้ายนะคะ แบร่!~ :p ในที่สุดฉันก็เห็นร้านข้าว อ๊า~ แพงจัง ;w;'' ฉันมีแค่ 1000 เยนเองอ่ะ ข้าวตั้ง 3000 เยน T^T ไปทานปังๆดีกว่า~
อะไรกานนน ทำไมปังๆมันหมดเร็วอะไรขนาดนี้นะ!?
"อ้าว เด็กคนที่รับบอลนี่นา"ฉันหน้าเด็กขนาดนั้นเลยเหรอ ฉันปี 2นะยะ!
"นี่นายว่าใครเด็กกันฮะ!?  !!...นายที่เตะบอลนี่นา"เจ้าหมอนี่มาทำไมกันนะ
"เธอมาซื้อขนมปังเหรอ มันหมดแล้วงั้นสินะ อ่ะ!! ฉันให้"พูดจบเขาก็ยื่นปังๆมาให้ฉันแล้วยิ้มแป้น - -.....แล้วฉันจะรับไหมล่ะ
"อ่า...ขอบคุณ"ฉันรับอ่ะ ก็คนมันหิวนี่นา! >3<!
"นี่เธอชื่ออะไรเหรอ เด็กใหม่สินะ ฉันไม่เคยเห็นหน้าเลย ฉันโมยะ!"รุ่นพี่โมยะ(เปลี่ยนทันที)ก็ยื่นมือมาหาฉันแล้วยิ้มตามสเต็ปของคนอารมณ์ดี
"ฉัน..ยูกิ"ฉันก็ยื่นมือไปจับมือของเขาเพื่อทำความรู้จัก
"ยูกิเหรอ งั้นฉันไปก่อนนะ ยูกิจัง"แล้วรุ่นพี่โมยะก็วิ่งหายไปเลย เร็วจัง = =ll
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~และแล้วก็ถึงตอนเย็น
"กลับมาแล้วค่ะ!!"ฉันเดินเข้ามาในบ้านก็พบกับความว่างเปล่า เอ๊ะ?....คุณพ่อไปไหน?...ฉันเกิดอาการกลัวว่าคุณพ่อจะทิ้งเราไปเหมือนคุณแม่อย่างไม่บอกกล่าว ฉันวิ่งหาทั่วบ้านแต่ก็พบกับความว่างเปล่า.....ทั้งเสื้อผ้าของคุณพ่อ ทุกอย่างที่เป็นสิ่งรักของคุณพ่อก็หายไป.....ไม่จริง....ไม่จริงนะ
"อ๊ะ!! กระดาษอะไรกัน"ฉันรีบปาดน้ำตาและรีบหยิบขึ้นมาอ่านทันทีที่รู้ว่านั้นเป็นลายมือคุณพ่อ
'พ่อขอโทษนะยูกิ พ่ออยู่ต่อไม่ได้ พ่อฝากลูกใว้กับวัดYYY แล้ว ขอให้ลูกไปอยู่ที่นั่นจนกว่าพ่อจะกลับมาอีกไม่นานหรอกนะลูก พ่อจะหาแม่ให้เจอและกลับไปหาลูกทันที'
พอฉันได้อ่านจนจบน้ำใสๆที่ออกมาจากตาของฉันก็เริ่มมากขึ้นเรื่อยๆจนภาพทุกอย่างมันมัวไปหมด...."ฉันต้องไปอยู่ที่วัด YYY ก่อนสินะ.."ฉันปาดน้ำตาออกแล้วเก็บเสื้อผ้าไปที่วัด YYY ทันที
_____________________________________________________________________
สวัสดีค่ะ งานนี้คนแต่งมาแต่งเป็นครั้งแรกเลย คิดสดทุกๆตอนนะคะ เพราะไม่มีเวลา จะอัพให้ครบ 100% ให้ภายในครั้งเดียวนะคะ จะได้ไม่ต้องติดขัด ^^ ยังไงคนแต่งก็ขอให้ทุกคนที่เห็นมาอ่านกันบ้างนะคะ คนแต่งจะอัพทุกๆวันเสาร์-อาทิตย์หรือตอนที่ความคิดมันบรรเจิดขึ้นมานะคะ ถ้ายังมีอันใหนที่ไม่ชอบหรือไม่เข้าใจมาเม้นบอกเลยนะคะ จะได้แก้ไข