อยากให้ "กิ๊ก"ทั้งหลาย เข้ามาอ่าน

เนื้อเรื่อง

วันนี้มีน้องคนหนึ่งเค้าโทรมา
 ... น้ำเสียงและการคุยรับรู้ถึงความเจ็บปวดอย่างสุดซึ้ง
เธอเล่าถึง คนที่เธอรัก.... คนที่เธออยากเรียกว่า "แฟน"
แต่เธอใช้คำนั้นกับ"เค้า"ไม่ได้
เพราะ"เค้า" มีคำว่า "แฟน" ห้อยคอเอาไว้แล้ว

ใช่แล้ว ... เธอเป็นแค่ "กิ๊ก" ของ "เค้า" .....

ความเจ็บปวด และทรมาน หลั่งไหลออกมาเป็นน้ำตาใสๆ .. ของผู้หญิงคนหนึ่ง ที่เธอพร้อมที่จะยอมมอบทั้งใจและกายเธอ ให้กับ "เค้า"คนนั้น
มันไม่แปลกหรอก ถ้าเราจะรักใครคนหนึ่งได้หมดใจขนาดนี้
มันไม่แปลกหรอก ถ้าเราพร้อมจะให้ทุกสิ่งทุกอย่าง กับคนที่เรารักมากขนาดนี้
แต่ .... มันแปลกนะ ที่เรารู้ทั้งรู้ว่า คนที่เรากำลังรัก และพร้อมให้ทุกสิ่งทุกอย่าง ....."เค้า" เป็นของเรา แต่"เค้า" ไม่ใช่ของเรา

รักได้ แต่ เป็นเจ้าของ"เค้า"ไม่ได้

ความรู้สึกนี้ เรารับรู้และจัดการกับมันมาได้แล้ว
หลายคน หลงอยู่ในวังวนของดอกไม้ที่หอมหวนดอกนี้ ยิ่งดมยิ่งหอม และอยากจะเด็ดมาปักแจกันของตัวเองเอาไว้
แต่จะทำยังไงดีล่ะ ... ดอกไม้ดอกนั้น มันปักอยู่แจกันอื่นอยู่แล้ว
จะเอื้อมมือไปคว้ามา แหนมรึก็คอยที่ปัก ทิ่มแทง ทำให้เจ็บช้ำ ยิ่งเข้าใกล้ ก็ยิ่งโดนหนามเหล่านั้นทิ่มตำเอา

หลายคนที่อยากได้ดอกไม้ในแจกันคนอื่น จนยอมที่จะเจ็บซ้ำแล้วซ้ำเล่า โดยไม่ก้มลงมองดูมือตัวเอง ที่มันบอบช้ำและเจ็บปวดแสนสาหัสเพียงใด
บางคน พยามยามไขว่คว้าแจกันใบนั้น .... จนมันร่วงลงมา ... แตกละเอียด ....ดอกไม้ดอกนั้น มันไม่ได้ล่องลอยมาหาเรา ... แต่มัน โดยเจ้าของมันเก็บขึ้นไปปักที่แจกันอันใหม่อีกครั้ง

และดอกไม้ดอกนั้น ก็ยังคงส่งกลิ่นหอมหวลต่อไป โดยไม่ได้บอบช้ำหรือเจ็บปวดแทนเราเลยสักนิด

ในเมื่อมันปักมันตำจนทำเราเจ็บขนาดนี้ ... ถอยออกมาดีมั๊ย
ยืนอยู่ห่างๆ สักก้าว สองก้าว  ... จะเป็นไร 
มองดูความสวยงามของดอกไม้ดอกนั้น ... แวะเข้าไปดอมดมบ้าง ... แวะเข้าไปทักทาย พอให้ใจชื้นบ้าง

ทำใจซะ ... ว่ายังไง ดอกไม้ของคนอื่น มันก็เป็นของเราไม่ได้
คิดดูสิ ... ดอกไม้ดอกนั้น ให้เราเข้าไปดอมดมจนสมใจอยากได้  
แล้วคิดเหรอ ว่าถ้าดอกไม้ดอกนั้นได้มาเป็นของเราจริงๆ
มันจะไม่ส่งกลิ่นยั่วยวนคนอื่นเข้ามาดอมดมมันอีก

คิดดูสิ ... "เค้า"คนนั้น ให้เราเข้าไปอยู่ในใจเค้าอีกคนได้
แล้วคิดเหรอว่า "เค้า"ที่เราได้มากครอบครองต่อจากคนอื่น
จะไม่แบ่งปันพื้นที่ในใจให้ใคอีกหลายคนเข้ามายืมใช้สอยบ้าง
ถ้าเรารู้จักตัวตน และสถานะที่แท้จริงของเราในตอนนี้ "เธอ" จะไม่ต้องมานั่งเจ็บปวดกับความรักที่"ไม่มีวันสมหวัง"ครั้งนี้เลย

เธอกลับจะมีความสุขมากขึ้น ที่ได้ "ให้รัก"กับ"เค้า"
ไม่ต้องมาทนทารมาน กับความอยากเป็นเจ้าของ
ลองถอยออกมา ยืนดูความสัมพันของ"พวกเธอ"ที่ผ่านมา
ว่ามันมีความสุขหรือทุกข์มากแค่ไหน

เมื่อได้คำตอบ ... แล้วกลับมาถามตัวเองอีกที
ว่าอยากที่"เป็นเจ้าของ" ในสิ่งที่"เป็นไปไม่ได้"อยู่อีกหรือ

จงมีความสุข กับสิ่งที่เราตัดสินใจไปแล้ว
จงมีความสุข กับ"ความรักที่ไม่มีวันสมหวัง"
จงมีความสุข กับ "คนของคนอื่น"อย่างรู้ขอบเขต
และจงอยู่ห่างกับ..."หนาม"....ที่มันพร้อมจะทิ่มตำให้ไกลที่สุด
ขอให้ "เธอ" โชคดี ....