เรื่องเล่า เม้าท์นักศึกษาฝึกสอน ตอน พระหาย!!

เนื้อเรื่อง

                                             พระหาย!!!

                       และแล้ว เรื่องราวต่างๆก็ดำเนินมาถึงวันสุดท้ายของการเรียนการสอนแล้วล่ะ เย้ๆๆๆ.......เป็นวันที่รอคอยมานอน วันนี้เลยต้องตื่นเช้าเป็นพิเศษเพื่อเอาฤษท์เอาชัยกันซะหน่อย
                กะว่า วันนี้จะมาใส่บาตรขอพรจากพระท่านที่เดินบิณฑบาตผ่านหน้าหอเราทุกวัน (แต่ไม่เคยใส่บาตรท่านเลยสักวันเดียว = =")
                       จัดแจงข้าวปลาอาหารแห้งเสร็จสรรพ ยืนรอพระท่านอยู่หน้าหอด้วยสีหน้าที่อิ่มเอมยิ่งนัก ..... 5นาที ผ่านไป..... 10 นาทีผ่านไป.... หน้าเริ่มเหี่ยว......15นาทีผ่านไป ... 20 นาทีแล้วว .....
                       เฮ๊ยยย ..เวรละ....พระหายยย!!!
                      เอาละไง ... ทำไงดีวะเนี่ย ของซื้อมาเยอะแยะ จะเก็บกลับไปกินเอง ก็กลัวบาป จะทิ้งก็เสียดายของ แถมวันนี้ตั้งใจอย่างสุดๆเพื่อนการใส่บาตรครั้งนี้อีก ....
                      "หนู...มารอใส่บาตรพระเหรอลูก...พระท่านเข้าซอยโน้นไปแล้ว  วันนี้พระท่านไม่เข้ามาซอยนี้จ๊ะลูก"
                      กำเวร .....แง๊ๆๆๆ.....พระท่านแกล้งหนู......
                      หลอกให้รอกันตั้งนานนะท่าน ทำกันได้ ทีหน้าทีหลังน่าจะติดป้ายกระกาศบอกหน่อยว่าวันนี้จะรับบิณฑบาตซอยไหน คนตื่นสอยจะได้ไปใส่บาตรท่านถูกอ่ะ ทำแบบนี้
                       อิชั้นก็ต้องเก็บของสิคะ .... เทกระจาดของทุกอย่างลงถุงก๊อปแก๊ป .....ถอยรถอิแก่แค่ใจสกูดเตอร์สีเหลืองออกจากหอ บิดด้วยความเร็วสุดชีวิต 40 กม./ชม. = =" (มันเร่งสุดๆได้แค่นี้เองนี่นา ... มันแก่แร้ว)
                      ยายบอกว่า พระท่านเข้าซอยถัดจากซอยหอเรา .. โอเค ....เลี้ยวเข้าซอยถัดไปปั๊บ ....
 
                       " .........................ฟิ้ว..................."
 
                       มีแต่ความว่างเปล่า กับหมาขี้เรื้อนอีก 2 ตัวที่คุ้ยขยะอยู่ข้างทาง

                      เฮ๊ย ..... พระหายอีกแล้ว!!
 
                       ไม่ได้ .... ไม่ยอม ..... วันนี้วันสุดท้ายของการสอนแล้ว จะต้องขอพรจากพระท่านให้ได้!!
                        ด้วยจิตรใจที่แน่วแน่ .... คนละแวกนั้น จะเห็นอินางคนหนึ่ง บึ่งรถสกูดเตอร์เก่าๆแก่ๆสีเหลืองอร่ามด้วยความเร็วสุดชีวิตเธอ 40 กม./ชม.โผล่ไปอีกซอย ..... และอีกซอย ... และอีกซอย....อ่าวเฮ๊ย....ไม่เจอ .....พระไม่อยู่....พระหาย .... รึว่าท่านนจะกลับวัดไปซะแล้ว ..... 
                        เฮ้อออ..... ถอนหายใจเฮืกใหญ่ ท่าทางที่ผิดหวังอย่างแรง มองดูถถุงก๊อปแก๊ปที่บรรจุของอย่างบู้บี้ แล้วก็ถอนหายใจอีกเฮือกใหญ่....เฮ้ออออ~~ .....
 
                        "เราคงบาปหนา .... ขนาดพระ  ยังดำดินหนีไม่รับบิณฑบาตเรา ....เฮ้อ~ "
 
                         ดั่งสวรรค์ได้ยินคำตัดพ้อ ............. เสียงที่ลอยมาตามลม กระแทกใส่หูเราอย่างจัง ทำให้เราถึงกับต้องเงยหน้ามองหาต้องเสียงนั้น
 
                       " .......... สุขขางง (สุขขัง) ........ พะลางงงง(พลัง)....."
 
                        โอ๊วว...มายบุ๊ดด๊าา!!
 
                        นั่น!..พระท่านกำลังให้ศีลให้พระโยมคนหนึ่งในรั้วบ้าน.....มิน่า เราถึงมองไม่เห็นท่าน ...รั้วบ้านบังอยู่นี่เอง.......
                         ตอนนั้น ดีใจสุดขีดเหมือนเห็ฯ rian มายืนบิณฑบาตยังไงยังงั้น ...ฮ่าๆๆๆ
                         สกูดเตอร์สีเหลืองอร่ามทรามวัยบิดได้ 40 กม./ชม. ได้บึ่งมุ่งหน้ไปที่เป้าหมายอย่างสุดชีวิต และไม่ได้คิดถึงเบรคที่มันใช้เบรคไม่ค่อยจะได้ในระยะประชิด
 
                 "พระค๊าาาาาาาาาา................นิมนตร์ก่อนค๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา"
                   
               บรื๋นนนนนนนนนน!เอี๊ยดดดดดดดดดดดด!!.......ครื๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!
               ไม่ต้องตกใจ  นั่นเป็นเสียงเบรครถด้วยสองมือที่กำเบรคสองข้าง พร้อมเท้าทั้งสองข้างที่พร้อมกันช่วยยันพื้นอีก ......... กว่าอีเหลืองของชั้นจะจอดได้สนิท    ก็ขับเลยท่านไปหลายสิบก้าวทีเดียว ...เหอๆๆ
                ด้วยความตั้งใจอันแน่วแน่  เราก็ได้ใส่บาตรสมดังใจหมาย พระท่านคงเห็นความตั้งใจจริงของเรา ท่านเลยแถมพรให้เราอีก 1 ข้อ

                 "............สุขขางง ..... พะลางงงง...."
                 "หาหมวกกันน๊อคใส่ด้วยนะโยม .... จะได้รักษาชีวิตให้สุขขี สุขขัง มีพลังตลอดปายย.."

                 เหอๆ ... ท่านคงเก็นอิทธิฤทธิ์อิแก่ของเราแล้วล่ะสิ....สาธุ!!

            ... ขนาดจะใส่บาตรพระ ... ยังมีอุปสรรคขนาดนี้ .... แล้ววันนี้ทั้งวัน จะเป็นยังไงหนอ......
                             ติดตามชมตอนต่อไป ....