MY BOY.

: บทนำ :
เย้!!!! เลิกเรียนซักที ฉันจะได้กินเค้กอร่อยๆแล้ว ในขณะที่ฉันกรี๊ดร้องดีใจอยู่ในห้วงความคิด ก็มีเสียงหนึ่งดังมาขัดความสุข ><

"นี่เธอ ขอยืมเลคเชอร์หน่อยสิ เราจดไม่ทันหน่ะ" เขาพูดแล้วทำหน้าตาย
ฉันมองหน้าเขาอย่างงๆ แล้วคิดในใจ 'ที่เคาน์เตอร์พี่เค้าก็มีชีทให้คนที่จดไม่ทันยืมนี่หว่า จะมายืมเราทำไม=='
แต่ด้วยความที่อยากกินเค้กมีมากกว่าความอยากรู้ ฉันจึงยื่นสมุดเลคเชอร์ให้เขาไป 
" นี่นาย!! พรุ่งนี้เอามาคืนฉันด้วยนะ และโปรดมาเรียนก่อนเวลาด้วย ฉันจะรออยู่หน้าห้อง" พูดจบฉันก็เดินออกจากที่เรียนพิเศษทันที โดนไม่สนใจเสียงตะโกนไล่หลังของเขา และพึมพำกับตัวเอง 'เค้กของฉันสำคัญกว่าเสียงคนไม่รู้จักอย่างนายย่ะ นี่ฉันให้ยืมเลคเชอร์ก็ดีแค่ไหนแล้วนายหน้าตาย'