Make Believe...แกล้งรักแกล้งร้าย จับหัวใจให้ลงล็อค

บทนำ

At Bradford’s Castle

บรรยากาศภายในคฤหาสน์ตอนนี้ดูคึกคักเป็นพิเศษ เนื่องด้วยเป็นเรื่องดีที่สองตระกูลดังคับฟ้าจะได้ดองเป็นทองแผ่นเดียวกันสักทีหลังจากที่เฝ้ารอมานาน

อาจจะแปลกไปสักหน่อยแต่ก็ไม่มีใครเอะใจอะไรที่ฝ่ายหญิงรีบลงมาก่อนทั้งที่ฝ่ายชายยังไม่ปรากฏตัวเลยด้วยซ้ำ 'มี่เฟิง' เดินลงบันไดมาอย่างเขินๆ ส่งยิ้มให้กับทุกสายตาที่จ้องมองมายังเรือนร่างสง่างามของเธอ เธอเกือบสะดุดล้มเมื่อลงมาถึงบันไดขั้นสุดท้าย แต่โชคดีที่ได้ 'ฮิลท์' เข้ามาช่วยประคองไว้ได้ทัน

"ขอบคุณมากนะฮิลท์" มี่เฟิงเอ่ยขอบคุณ ทว่าฮิลท์กลับทำแค่ไหวไหล่เล็กน้อยแล้วเดินถอยออกไป

ทุกอย่างคงจะดำเนินไปอย่างราบรื่นดังเช่นงานหมั้นของคู่อื่นๆ ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะสาวใช้คนหนึ่งวิ่งหน้าตื่นเข้ามาบอกว่าหาตัว 'คุณชาย' ไม่เจอ ฮิลท์ที่ลอบมองอยู่อีกมุมหนึ่งของห้องถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วหมุนตัวเดินออกไปข้างนอกโดยไม่สนใจที่จะบอกใครเลย

มาดามอิสเบลล่ารีบขึ้นมาค้นจนทั่วห้องแต่ก็ไม่พบอะไรเลยที่จะบอกได้ว่าเจ้าลูกชายตัวแสบนั้นหายไปไหน เสื้อผ้าในตู้นั้นก็ยังอยู่ครบ ชุดสูทที่จะต้องใส่เข้าพิธีหมั้นก็ยังแขวนอยู่หน้าประตูตู้เสื้อผ้า จะมีก็แต่กระเป๋าสตางค์กับโทรศัพท์มือถือเท่านั้นที่หายไปด้วย

สักพักคนสวนก็วิ่งกระหืดกระหอบขึ้นมาแล้วบอกว่าเพิ่งเห็น 'คุณชาย' วิ่งไปทางหน้าปากซอย เมื่อรู้ดังนั้นทุกคนก็กระจายกันออกไปยังหน้าปากซอยเพื่อที่จะตาม 'คุณชาย' กลับมาให้ทันฤกษ์งานหมั้น แต่พอมาถึงทางแยกหน้าปากซอยกลับหาทางไปต่อไม่ถูกเพราะไม่มีใครรู้เลยว่าเจ้าตัวหายไปทางไหนระหว่างทางแยกทั้งห้าทางนี้

เมื่อกลับมาถึงคฤหาสน์ก็เลยฤกษ์งานหมั้นไปแล้วเรียบร้อย บรรดาแขกเหรื่อที่มาร่วมงานต่างมองด้วยสายตาที่เป็นคำถามเดียวกันเรื่องที่ 'ว่าที่คู่หมั้นฝ่ายชายหนีไปอย่างไร้ร่องรอยมันหมายความว่ายังไงกัน'

"เดี๊ยนต้องขอประทานโทษทุกท่านด้วยนะคะ บางทีลูกชายของเดี๊ยนอาจจะตื่นเต้นไปหน่อย งานวันนี้ก็ต้องขอเลื่อนไปก่อน ถ้าลงตัวเมื่อไหร่เดี๋ยวเดี๊ยนจะส่งการ์ดไปเชิญมาร่วมงานใหม่นะคะ ^^;"

แขกเหรื่อดูเหมือนจะเข้าใจดีก็ยอมเดินกลับบ้านกันอย่างว่าง่าย เดือดร้อนไปจนถึงญาติผู้ใหญ่ของฝ่ายหญิงที่ต้องไปยืนส่งแขกหน้างานด้วยทั้งๆ ที่ตอนนี้ไม่มีอารมณ์จะมาปั้นหน้าระรื่นแล้ว

มี่เฟิงก็ได้แต่นั่งร้องไห้น้ำตาตกเมื่อรู้ว่าตัวเองถูกว่าที่คู่หมั้นหนีไปดื้อๆ ทั้งโกรธทั้งอายแต่ก็ทำอะไรไม่ได้

"ไม่ต้องร้องไห้นะมี่เฟิง ยังไงซะหม่ามี๊ก็ไม่ยอมให้เจ้าตัวแสบนั่นหนีงานหมั้นไปได้นานหรอกนะ"

หญิงสาวสะอึกสะอื้นอยู่ในอ้อมกอดของอิสเบลล่าอยู่นานจนผล็อยหลับไป อิสเบลล่ามองมี่เฟิงด้วยความเอ็นดู แต่ก็แค้นใจที่ลูกชายตัวแสบของตัวเองดันหนีงานหมั้นไปแบบนี้

อีกด้านหนึ่ง

คนก่อเรื่องวิ่งหนีมาไกลจนไม่รู้แล้วว่าตัวเองหลุดมาอยู่ที่ไหน เขาเหนื่อยเกินกว่าจะตั้งสติได้อยู่แต่เขาตั้งใจว่าจะข้ามไปนั่งพักอีกฝั่งหนึ่งของถนน แต่เขาก็ไม่ทันได้มองทางทำให้ตัวเองเกือบต้องตายถ้าหากไม่ใช่ว่ารถคันนั้นเหยียบเบรกได้ทันท่วงที แม้ว่าระยะห่างมันจะน่าหวาดเสียวไปสักนิดก็เถอะ

เอี๊ยด!!