คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ✖ Zouis - BedTime Story
✖ Zouis - BedTime Story
20.52 PM
ค่ำคืนนี้ช่างยาวนานเหลือเกิน
ความมืดยามรัตติกาลปกคลุมท้องฟ้าที่เคยสดใส ทำให้ผมไม่รู้สึกยินดีนักที่จะต้องรอคอยกว่าจะผ่านคืนนี้ไป ดวงตาสีฟ้าหม่นหลับตาซึมซับกับแสงสุดท้ายของวัน จิตใจพลางคิดถึงแต่วันข้างหน้า วันที่จะได้อยู่ใกล้ๆกับใครสักคน
อีกเพียงไม่กี่ชั่วโมง ผมก็จะได้เจอหน้าเขา ได้คุยกับเขา ได้ยืนข้างเขา
แค่เพียงคิด ในใจก็คอยเกลียดค่ำคืนนี้เหลือเกิน สิ่งเดียวทำให้จิตใจผมยังคงระงับอารมณ์นี้ไว้ก็คงเป็นเพราะภาพของใครบางคนที่มีผลต่อการเต้นของหัวใจ..
บางทีมันอาจจะดูบ้าบอ กับการที่เราเก็บภาพคนที่ชอบไว้ในห้องนอน =___=; แอบมาดูมันทุกคืน และบอกฝันดีผ่านภาพก่อนนอน แต่นั่นเป็นสิ่งที่ผมทำทุกวัน ผมมองเข้าไปในภาพ มองดวงตาสีเฮเซล มองใบหน้าคมคายและทรงผมรุงรัง ก่อนที่จะดึงมันเข้ามาประทับกับริมฝีปากเบาๆ
“ฝันดีนะเซน”
เมื่อเสร็จสิ้นภารกิจ ผมเอื้อมไปปิดไฟบนหัวเตียง โดยไม่ลืมที่จะวางภาพเซนไว้ใต้หมอน จากนั้นมุดตัวเข้าไปในผ้านวม และปิดตาลง..
10.48 PM
ก๊อก ก๊อก ก๊อก..
ก๊อก ก๊อก ก๊อก..
เสียงเคาะประตูดังลั่นขัดการพักผ่อน ทำให้ผมบิดขี้เกียจเล็กน้อย ก่อนที่จะเปิดเปลือกตาและควานหาสวิตช์ไฟในความมืด พอตั้งสติได้ผมพยุงตัวลุกออกจากเตียงและตรงไปที่ประตู
เวลาแบบนี้ใครเข้ามาขัดความสุขกับฝันดีของผม ผมจะเหวี่ยงจนมันต้องกราบขอโทษผมสามพันรอบที่มาขัดเวลานอนแบบนี้ -*-
ประตูถูกดึงด้วยความแรงหลายนิวตันจากความโกรธที่พร้อมปะทุตลอดเวลา ผมเงยหน้ามองเจ้าคนไม่มีมารยาท ในหัวสมองคิดคำพูดที่เรียบเรียงออกมาเป็นประโยคบอกเล่าที่ไม่ค่อยสุภาพเท่าไหร่ แต่ก่อนที่จะได้พูดมันออกไป ทุกอย่างกลับหยุดชะงักราวกับว่ามีคนมาปิดสวิตช์ความโกรธในตัวผม
“ลูอิส คือว่าวันนี้ขอนอนด้วยนะ?”
WHAT THE F**K
ผมสบถคำหยาบกับตัวเอง นี่มันเรื่องบ้าบออะไรกัน นี่มันไม่ใช่ความบังเอิญ ไม่ใช่นิยายรักที่พระเอกกับนางเอกจะต้องมาเจอะกันตลอดเวลา แต่นี่มันเป็นแค่เรื่องบ้าบอที่อยู่ดีๆ คนที่มาขอนอนด้วยกลับเป็นเซน หรืออาจจะขยายความให้ลึกลงไปหน่อย นั่นมันเซน คนที่ผมแอบชอบอยู่
เอาไงดี... ผมควรจะยิ้มแล้วปล่อยให้เซนเข้ามาในห้อง หรือจะลองโกหกดีว่าเป็นไข้กลัวว่าเซนจะติดหวัด หรือจะเดินเข้าไปหาไนออลให้ลากตัวเซนกลับไป หรือลองโทรหาตำรวจเผื่อว่านี่อาจจะเป็นเซนตัวปลอม เอ๊ะ ! นี่มีคนจ้องจะทำร้ายผมอยู่หรอ แล้วงี้ผมควรจะวิ่งหนีออกไปใช่ไหม นี่ใครอยู่แถวนี้ช่วยตอบหน่อยได้ไหม (T_____T)
“เอ่อ.. ดูท่าว่านายจะไม่อยากให้ฉันเข้าไปนะ งั้นไม่เป็นไร”
“ปะ.. เปล่า เปล่าเลย คือฉันกำลังคิดว่าจะ...”
“จะไม่ให้ฉันเข้าไป?”
“ไม่ๆๆๆๆ เชิญนายเข้าได้ตามสบายเลย”
ผมยืนเข้าไปเปิดประตูกว้างเพื่อต้อนรับเซน ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไร TwT ตอนนี้เซนที่มีทีท่างุนงงก็เดินเข้าไปในห้องพร้อมกับวางกระเป๋าใบใหญ่ไว้บนโซฟา
“ห้องนายน่ารักดีนะ มีแต่สีแดง”
“มะ.. ไม่หรอก ก็แค่ชอบน่ะ.. นะ”
เซนยิ้มให้ก่อนที่จะเดินสำรวจไปรอบห้อง ผมมองเซนทุกอย่างที่เขาทำจนเขาหันมาตวัดนัยน์ตาสีเฮเซลมาที่ผม
“นายมีอะไรกับฉันรึเปล่า?”
“ปะ.. เปล่า ฉันแค่สงสัยว่าทำไมวันนี้นายมาขอนอนกับฉัน มั้ง?”
“มั้งอะไรของนาย วันนี้ฉันแค่เบื่อสภาพห้องรกๆของตัวเอง เลยอยากเปลี่ยนบรรยากาศมานอนห้องคนอื่นบ้าง”
ปัญหาคือทำไมเป็นห้องผม... -____-?
นี่มันไม่ใช่เวลามาสงสัยนะลู นายควรดีใจสิ คนที่แอบชอบเข้ามานอนห้องเดียวกับนายเลยนะ โอกาสแบบนี้หาได้ง่ายๆตามท้องตลาดที่ไหน จิตใต้สำนึกเตือนให้ผมหยุดสงสัยการกระทำของเซน ก่อนที่จะแอบยิ้มและมองตามเซนไปเรื่อยๆ
“เอ่อคือ.. ฉันไม่ได้จะมาขโมยของอะไรของนายหรอกนะ แต่หยุดจ้องฉันแบบนั้นเถอะ”
“ขอโทษ! ฉันเปล่าคิดแบบนั้นเลยนะ คือฉันแค่.. แค่.. แค่จะดูว่านายอยากได้อะไรรึเปล่า อย่างเช่นนมร้อนๆ หรือผ้าห่ม หรืออยากแปรงฟันก่อนนอน..”
“ขอบใจนะลู ฉันไม่เอาอะไรหรอก นายไปนอนเถอะ ”
“อะ..อื้ม”
พลาดแล้วไง.. ตอนนี้เซนคงมองผมราวกับเซลล์ขายของที่พยายามจะยัดเหยียดในสิ่งที่เขาไม่ต้องการ ไม่แน่ว่าพอผ่านจากคืนนี้ไป ผมคงจะดูเหมือนคนน่ารำคาญในสายตาของเซนสินะ
ผมถอนหายใจก่อนที่จะเดินหันหลังกับไปที่เตียง ดึงผ้าห่มมาคลุมบังหน้า ขอบตาร้อนทำให้ผมกระพริบตาถี่ๆเพื่อไล่น้ำตาออกไป ผมฟุบหน้าลงไปกับหมอนภาวนาให้เซนไม่มองผมแบบนั้น เพราะมันคงจะรู้สึกแย่มากที่โดนคนที่ชอบมองด้วยสายตารังเกียจ ก่อนที่หลับตาเพื่อสงบสติอารมณ์
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ฟุ่บ..
ผมสัมผัสได้ถึงแรงกดข้างตัวจากพลังงานบางอย่าง...
ก่อนที่จะสลัดผ้าห่มออก และเหลือบมองไปยังด้านข้างของเตียง ทุกอย่างหยุดหมุนราวกับโลกนี้ไม่ได้หมุนรอบตัวเองและไม่ได้โคจรรอบดวงอาทิตย์ สิ่งที่ผมเห็นคือร่างสูงของเซนกำลังทำการเข้ายึดพื้นที่ข้างตัว และกำลังกระตุ้นชีพจรในตัวผมให้เต้นเร็วขึ้นอีก ผมกลืนน้ำลายก่อนที่จะขยี้ตามองอีกครั้ง O____O
“มีอะไรรึเปล่า..?”
“เปล่า! เชิญนายนอนได้ตามสบายเลยเซน ฉันแค่ตกใจ นะ.. นิดหน่อยน่ะ”
ผมพลิกตัวกลับ และดึงผ้าห่มคลุมตัวหวังว่ามันจะพอบดบังเสียงหัวใจที่กำลังเต้นแรงได้ ในใจตอนนี้ล้วนแต่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นผสมปนเปกับความอาย จนไม่สามารถบรรยายความรู้สึกออกมาเป็นประโยคได้
บ้าน่าลูอิส อย่าคิดไปเอง การที่เขามานอนกับเราไม่ได้หมายความว่าเขาชอบเราสักหน่อย มันก็แค่การกระทำของคนที่สนิทกันก็แค่นั้น ใจเย็นเข้าไว้...
“ลูอิส นี่นาย..”
อะไรอีกวะคราวนี้ =[]=!
“ทำไมหรอ ซะ..เซน?”
“นายเก็บรูปฉัน ไว้ใต้หมอน?”
กรี๊สสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
ผมอยากกรีดร้องเป็นภาษาฝรั่งเศส เซนเจอรูปภาพฝันดีที่ผมเก็บไว้ใต้หมอน ซวยแล้ว...เซนต้องคิดว่าผมเป็นพวกรักร่วมเพศอันน่ารังเกียจ แต่จริงๆผมก็เป็น เฮ้ย! ไม่ใช่เวลามาคิดเรื่องนี้ ปัญหาคือผมจะต้องชิงภาพนั้นมาก่อน และทำลายหลักฐานซะ
“เปล่านะ!”
“ฉันว่าฉันจำหน้าตัวเองได้นะ..”
ไม่เซน.. นั้นไม่ใช่รูปนาย มันคือรูปของพ่อค้าขายโรตีหน้าปากซอยที่ฉันไปซื้อกินทุกวัน เขาแค่แถมภาพตัวเองเนื่องในโอกาสที่ฉันซื้อโรตีครบหนึ่งพันบาทแค่นั้นเอง เชื่อฉันสิ (T_____T)
ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น.. เอาก็เอาหวะ เป็นตายร้ายดียังไงจะให้เซนรู้ว่าผมชอบเซนไม่ได้
เซนมองหน้าผมด้วยสายตาหวาดกลัว แต่ไม่รอช้า ผมรีบใช้แขนคว้ารูปภาพตรงหน้าอย่างรวดเร็ว เซนที่เห็นปฏิกริยาของผมยื่นมือสูงขึ้นทำให้ปลายนิ้วของผมไม่สามารถสัมผัส ผมตะเกียกตะกายไขวคว้ารูปภาพด้วยกำลังที่มี
“เฮ้ย ลูอิส ใจเย็นนนนนนน”
“ม่ายยยยยยยยยย เอา-รูป-ของ-ฉัน-คืน-มา T[]T”
จังหวะที่ผมใช้แรงที่มีอยู่ทุ่มไปเพื่อช่วงชิงรูป สกิลการทรงตัวของผมเกิดลดฮวบทำให้ตัวผมล้มทับร่างของเซนลงไปกับที่นอน ในขณะที่ในมือกำรูปในมืออย่างหนาแน่น
ในที่สุด ผมก็ทำได้ (;_______;)
ผมพยายามลืมมองความสำเร็จในชีวิตโดยไม่ทันรู้เลยว่าตัวเองกำลังนอนทับเซนอยู่ แต่ไม่ทันจะได้ลุก ผมกลับถูกอ้อมแขนโอบรอบตัวให้แนบชิดอกของคนที่ทับ ก่อนที่จะแผ่นหลังจะถูกกดลงไปสัมผัสกับเตียง ในวินาที่นั้น ดวงตาสีฟ้าขุ่นถูกลากไปเห็นรอยยิ้มบางของเซนที่ตอนนี้กำลังคร่อมตัวของผมอยู่
“จับตัวคนร้ายได้แล้ว J”
“ปะ.. เปล่านะ”
“หลักฐานอยู่เต็มมือ ยังกล้าปฏิเสธอีกหรอ..”
“มัน.. มันก็แค่ภาพที่ฉันไปบังเอิญเจอ แค่นั้นเอง”
“คนโกหกต้องถูกลงโทษ..”
ไม่ทันพูดจบเซนโน้มตัวลงมาปิดปากผมด้วยริมฝีปากของเขาเอง ก่อนที่จะไล้มันไปที่ข้างแก้ม ใบหู และจบลงที่ซอกคอ.. -///////////- หัวใจของผมเริ่มสั่งการให้รับสัมผัสโดยการใช้มือโอบล้อมรอบคอเซนให้รับจูบของผม ก่อนที่เซนจะเปลี่ยนจังหวะให้ทุกอย่างเร็วมากยิ่งขึ้น เราจูบกันอย่างดูดดื่มราวกับกำลังกระหาย และนั่นก็ทำให้ผมเริ่มจะหายใจไม่ออก..
“ซะ... เซน อะ อื้ออ หยุด.. ก่อน หายใจ.. หาย ใจ”
“ตอนนี้ฉันฉันหยุดไม่อยู่แล้วล่ะ...”
“ยะ.. หยุด เซ.. เซน หยุดก่อน..”
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
“ลูอิส!”
“ฮะ.. ฮะ!”
ผมเปิดตามาพร้อมกับเหงื่อบนใบหน้า ลมหายใจหอบทำให้ผมสำลักไอออกมา ก่อนที่จะมองไปยังเจ้าของเสียงที่เรียกผมเมื่อสักครู่
“นายเป็นอะไรรึเปล่า!? เอ้าน้ำ..”
ผมรับน้ำดื่มจากเซนช้าๆ และดื่มมันพลางกับจับจังหวะหัวใจที่เริ่มเต้นช้าลงจนเป็นปกติ
“เมื่อกี้นายฝันร้ายรึเปล่า?”
“ฝัน?”
“คือฉันพึ่งอาบน้ำเสร็จ เห็นนายตะโกนเรียกชื่อฉัน หน้าก็มีเหงื่อเต็มไปหมด”
ฮะ?
เมื่อกี้มันแค่ฝัน..
งั้นเหรอ?
“คงใช่..”
“นายไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว นอนซะ”
ทุกอย่างที่ผมเห็น ที่ผมรู้สึก ที่ผมสัมผัส มันเป็นเพียงแค่ความฝัน
เซนเดินไปปิดสวิตช์ไฟนอนห้อง ในขณะที่ผมกำลังนั่งเซ็งกับไอความฝันบ้าบอที่เกิดขึ้น แต่ไม่รู้จะหันไปโทษใคร ก็เลยมัวแต่ด่าโทษตัวเองอยู่ในใจไปพร้อมกับความเสียดายที่เรื่องทั้งหมดเป็นได้แค่ฝัน
ทุกอย่างเริ่มกลับมาสู่สภาวะปกติ เซนมองผมด้วยสายตารังเกียจ ส่วนผมก็กำลังเป็นตัวน่ารำคาญสำหรับเซน ทำไมทุกอย่างมันไม่มีความสุขเหมือนในฝันบ้างเลยนะ...
สุดท้าย ผมตัดสินใจหลับตา ย้อนนึกถึงภาพเมื่อสักครู่ มันกำลังแล่นไปในหัวช้าๆ เหมือนกับนั่งที่ถูกกดรีเพลย์ซ้ำไปซ้ำมา ผมแค่อยากหลับตาอยู่อย่างนั้น คิดถึงสัมผัสต่างๆที่เราสองคนร่วมกันทำ ก่อนที่จะนอนคิดมันไปเรื่อยๆไม่ให้มันหายไปจากความทรงจำ
เพราะสุดท้ายความจริงมันก็ไม่มีทางเป็นจริงอย่างในความฝัน
“ลูอิส..”
“หืม”
“ยังไม่หลับอีกหรอ”
“อะ..อื้อ”
“ฉันจะนอนแล้วนะ”
“อื้ม”
“ฝันดีนะ..”
คำพูดของเซนปลุกผมขึ้นมาจากความคิด ก่อนที่จะถูกสัมผัสแผ่วเบาบนหน้าผากกลืนกินสภาพการรับรู้ทั้งหมดไป แม้จะเป็นเพียงแค่การจูบหน้าผม แต่ผมกลับสัมผัสถึงความอบอุ่นได้จากการกระทำเหล่านั้น เซนยิ้มให้ผมก่อนที่จะลูบหัวและดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวผมจนมิด
“ฉันรักนาย ลูอิส”
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ไม่รู้ว่าทุกอย่างที่กำลังเกิดขึ้นเป็นความฝันรึเปล่า
แต่ถ้ามันเป็นความฝัน ก็คงเป็นฝันที่ดีที่สุดในชีวิตของผมเลย J
END.
ผู้สนับสนุนหลักอย่างเป็นทางการ เพลงเรื่องบนเตียง – บอย พีชเมกเกอร์
edit: 23/12/2013 เปลี่ยนฟอนต์
:) Shalunla
ความคิดเห็น