นิยายรักนักศึกษา ตอน สมุดจดรัก.....

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

ไบรท์  แอบชอบ  ส้ม  ตั้งแต่ ม. 4  เมื่อได้รู้ว่าส้ม จะเข้าเรียนที่ ม กรุงเทพ เขาก็แอบตามเข้ามาเรียน เพื่อจะได้ใกล้ชิด แต่ ม. 4 เขาไม่กล้ายังไง ตอนอยู่ มหาลัย ก็ยังไม่กล้าเหมือนเดิม จนกระทั่ง เขาเก็บสมุดเลคเชอร์ของส้มได้  นั่นคือจุดเริ่มต้นที่จะทำให้เขาได้ใกล้ชิดกับส้มมากขึ้นซะที.........

เนื้อเรื่อง

นิยายรักนักศึกษา ตอน  สมุดจดรัก.....

1.      บรรยากาศรอบๆ มหาวิทยาลัย กลางวัน

ภาพบรรยากาศในมหาวิทยาลัยกรุงเทพ 

ไบรท์(o.s.)   มหาวิทยาลัยกรุงเทพ  มหาวิทยาลัยเอกชนอันดับหนึ่ง  มหาลัยที่มีนิสิต กว่า 3,000 คน มีทั้งหมด 9 คณะ โดยแบ่งเป็น ...  เอ่อ..... ข้ามไปดีกว่า  ที่ผมเข้ามาใน มหาลัยนี้  ไม่ใช่เพราะเหตุผลอะไรข้างต้นนั่นหรอก  มันมีเหตุผลเดียวเท่านั้น.......ก็คือ.........

2.      ภายนอก   ตึกคณะนิเทศศาสตร์   กลางวัน

ส้ม เดินยิ้มสดใส ท่ามกลางผู้คนโดดเด่นกว่าคนอื่น  โดยมีไบรท์ยืนรออยู่ตรงข้าม

ไบรท์(o.s.)   ส้ม  คนที่ผมหลงรักมาตั้งแต่ ม.4  ดูอย่างนี้คงรู้แล้วว่าทำไมผมมาเข้าที่นี่ ผมก็คิดเหมือนพระเอกหนังไทยทั่วๆไปว่า ถ้าเรียนที่เดียวกันก็จะได้ใกล้ชิดกับเธอ  แต่ต่างกันตรงที่.....

“เรา ไบรท์นะ อยู่ห้อง 6/7  รร เดียวกับเธอ ตอนนี้อยู่คณะบริหาร บังเอิญจริงๆนะ”

ไบรท์ซ้อมพึมพำอยู่คนเดียว 

จน ส้ม เดินมาประชันหน้ากับไบรท์  ส้มยิ้มให้ไบรท์  ทำให้ไบรท์เหมือนจะกล้าคุยกับส้ม แต่ไบรท์ก็ปล่อยส้มเดินจากไป

ไบรท์(o.s.)   ม.4 ผมไม่กล้ายังไง  ตอนนี้ ผมก็ไม่กล้าอย่างนั้น.....

ฝูงชนเดินจากไป  ปล่อยให้ไบรท์ยืน เงียบสงัดคนเดียว  ไบรท์บ่นพึมพำอีกที

“เรา ไบรท์นะ อยู่ห้อง 6/7  รร เดียวกับเธอ ตอนนี้อยู่คณะบริหาร บังเอิญจริงๆนะ แค่นี้ ไมพูดไม่ได้ฟะ”

จะเดินกลับก็เห็นสมุดหล่นพื้นเล่มนึง  เขาหยิบมันขึ้นมา เป็นสมุด รร เก่าเขา   ไบรท์คิดว่าต้องเป็นของส้มแน่ๆ ขยับจะวิ่งเรียกไปคืน แต่เหมือนคิดอะไรได้ ไม่ขยับตาม...แต่อมยิ้มในใจ

3.      ภายนอก  ลานคณะนิเทศศาสตร์ กลางวัน ต่อเนื่อง

ไบรท์ นั่งเปิดดูสมุดเล่มนั้น  ลายมือที่เป็นระเบียบเรียบร้อย ก็ทำให้เขาแอบปลื้ม เปิดไปยิ้มไป นั่งปลื้มอยู่นั่นแหล่ะ จนกระทั่งเขาเปิดเจอหน้าสุดท้ายในเล่ม(โดยบังเอิญ) ไบรท์ก็พบว่า หน้าสุดท้ายมีรูปวาดหนุ่มกวนๆคนนึง พร้อมเขียนชื่อ ว่า  ไบรท์ 6/7  คณะบริหาร.....

ไบรท์(o.s.)   “บังเอิญจริงๆด้วยซิ”  

4.      ภายนอก   ตึกคณะนิเทศศาสตร์   กลางวัน  วันต่อมา

ไบรท์ดูมั่นใจอย่างที่สุด  วันนี้ถ้าเจอเขาคงกล้าที่จะพูดแน่ๆเพราะรู้แล้วว่า ส้ม ก็คงแอบปลื้มเขาเหมือนกัน  นี่มันนิยายชัดๆ  แหมจะคิดแบบนั้นเขาก็แอบปลื้มไม่สิ้นสุด.....

แต่วันนั้นเขาไม่เจอกับ ส้ม......

5.      บรรยากาศรอบๆ มหาวิทยาลัย กลางวัน

ไบรท์(o.s.)   มหาวิทยาลัยกรุงเทพ  มหาวิทยาลัยเอกชนอันดับหนึ่ง  มหาลัยที่มีนิสิต กว่า 10,000 คน ตึกคณะบริหาร กับ ตึกคณะนิเทศ ห่างกันไม่เท่าไร จะเดินไปก็ได้ หรือจะนั่งรถไฟฟ้าก็ดี  อยากจะไปหาสาวคณะนิเทศเมื่อไรก็ได้ ผมไม่คิดอะไรมากหรอก เพราะยังไงๆก็ต้องเดินสวนกันตรงทางเดิน หรือ นั่งรถไฟฟ้าคันเดียวกันบ้างแหล่ะ และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง.......

6.      ภายนอก   ตึกคณะนิเทศศาสตร์   กลางวัน  วันต่อมา

ไบรท์ยืนรอที่เดิม  ฝูงชนเดินผ่าน แต่ไม่มีแม้แต่เงา ส้ม 

ไบรท์(o.s.)   ถ้าผมมาดักรอแล้วละก็โอกาสเจอก็จะเพิ่มขึ้น 10 เปอร์เซ็นต์

ไบรท์ยืนรอที่เดิม  ไม่ได้เจอส้มอีก  ยืนหน้าเศร้า  ขยับตัวจะเดินจากไป  มีเสียงดังขึ้นว่า

“คัท”

ไบรท์ยืนงง   เห็นสาวนางหนึ่งน่ารักใช้ได้แต่ลุคนี่คนละแนวกับส้มเลย ออกจะห้าวๆ นิดนึงสะพายกล้องอยู่ตัวนึง เดินตรงมาทาง ไบรท์

“นี่นาย  ขอแบบเมื่อกี้อีกรอบนะ อย่างเพิ่งขยับตัวนะเมื่อกี้เก็บภาพไม่ทัน” 

ไบรท์เหลอหลา ท่าทางงงๆ  แต่ก็ต้องทำตามสาวคนนั้น เสียงดังมาไกลๆว่า “พร้อมแล้วนะ” 

ไบรท์พยักหน้า แล้วเกิดฉุกคิดอะไรได้ หันไปมองสาวคนนั้น

ไบรท์ “นี่มันอะไรกัน”

สาวคนนั้น  “ภาพโพสต์เทต์ ไง”  พร้อมเดินถือสมุดเอาไปเปิดให้ไบรท์ดู แล้วพูดว่า

สาวคนนั้น “การถ่ายภาพโพสต์เทสต์ที่ดีต้องเค้นอารมณ์ความรู้สึกของคนที่เราจะถ่ายมาให้ได้ นี่ไงๆ”

ไบรท์พยักหน้าอือๆ แล้วเกิดฉุกคิดขึ้นได้ว่า

ไบรท์  “เราไม่ได้หมายความอย่างนั้น  เราถามว่า แล้วทำไมต้องมาถ่ายเรา”

สาวคนนั้น  “ก็นายกำลังเศร้าได้ฟิลน่ะ ขอถ่ายหน่อยนะ”

ไบรท์  “ไม่เอาหรอก ไร้สาระ” ว่าแล้วก็เดินไป

สาวคนนั้น  “นายมารอพบใครที่นี่ทุกวันใช่ไหม”   คำพูดนั้นทำให้ไบรท์สะดุด  สาวคนนั้นเดินไปทางไบรท์

สาวคนนั้น “ดูเหมือนว่า นายจะไม่ใช่เด็กคณะนิเทศ”  มองรอบๆเห็นไบรท์ถือหนังสือคณะบริหาร   “อ๋อ คณะบริหาร” มองดูอีกที  “ไม่มีเพื่อน”  มองหน้าไบรท์ “แอบมาชอบสาวนิเทศ”  เห็นหน้าไบรท์สะดุ้ง

สาวคนนั้น  “รู้ไหมว่า ม.กรุงเทพมหาลัยที่มีนิสิต กว่า 10,000 คน ตึกคณะบริหาร กับ ตึกคณะนิเทศ ก็ห่างกันจะตาย โอกาสที่เด็กสองคณะนี้จะได้เจอกันนั้นยากแสนยาก....”

ไบรท์ หน้าจ๋อย  สาวคนนั้นยิ้มกระหยิ่ม

สาวคนนั้น  “นอกเสียจากว่า เรามีเพื่อนอยู่ในคณะเดียวกับคนที่นายแอบชอบ ถ้าให้ดีต้องชั้นปีเดียวกัน โอกาสจะได้เจอกับคนที่นายชอบจะเพิ่มขึ้นอีก 20 เปอร์เซนต์”

ไบรท์นิ่งคิด เห็นด้วยกับสาวคนนั้น

สาวคนนั้น  “เราชื่อวิว  ปี 1  คณะนิเทศศาสตร์” 

ภาพตึกคณะนิเทศศาสตร์

ไบรท์(o.s.)    นั่นซินะ  ว่าแต่ ปี 1 เขาเรียนถ่ายภาพกันแล้วเหรอ ?

7.      ลานคณะนิเทศ  กลางวัน   

ไบรท์ยืนเป็นแบบ ทำอารมณ์ ซึ้ง  วิวบอกว่าดีๆ แล้วก็กดถ่าย  พอถ่ายเสร็จ ไบรท์ขอดู วิวอิดออด จนไบรท์แย่งไปดูจนได้ แล้วก็ต้องตกตะลึง เพราะแต่ละรูปเบลอ ไม่ชัด แถมหลุดกรอบ เหมือนคนถ่ายไม่เป็นเลย

ไบรท์  “นีเธอเรียน นิเทศแน่เหรอ”

วิว  “ทำไม  มันเป็นศิลปะ  นายเก่งว่างั้น”   ไบรท์ไม่พูด บอกว่า ให้วิวไปเป็นนางแบบเดี๋ยวเขาจะถ่าย  วิวท่าทางเขินๆ  ไบรท์ก็บอกว่าไม่ต้องเกร็ง ทั้งคู่เถียงกันนิดหน่อย  สักพัก ดูวิวผ่อนคลาย  ไบรท์เห็นหน้าวิว แล้วรู้สึกแปลกๆ รู้สึกว่าวิวน่ารักขึ้น

วิว  “หน้าฉันมีอะไรเหรอ”

ไบรท์  “เปล่าๆ  ลองเอียงมุมนี้ซิ”   พอวิวเอียง

ไบรท์หยุดนิดนึง  วิวถามอีกว่า “มีอะไรอีก”

ไบรท์  “เธอนี่หน้าคุ้นๆนะ”  วิวสะดุ้ง

วิว  “นายคุ้นหน้าเราจริงเหรอ”

ไบรท์  “อืม เหมือนเจอที่ไหน” 

วิวรอลุ้นว่าไบรท์จะนึกออกไหม แล้วไบรท์เหมือนนึกออก

ไบรท์   “อ๋อ ก็เจอที่คณะนี่  ตอนมารอเจอส้ม  เราเห็นเธอเดินมาทุกที  เธอนี่เป็นคนตรงเวลาเหมือนกันนะ”

วิว  “นายก็เหมือนกันแหล่ะ”  คำพูดหลังนี่ สะกิดใจไบรท์นิดหน่อย แต่คิดว่าวิวคงแซวเล่นๆ เขาถ่ายรูปต่อ 

ภาพใบสุดท้าย จะเห็นว่าวิวหน้าบึ้งจริงๆ

ไบรท์  “ยิ้มหน่อยซิ”

8.      ลานคณะนิเทศ  กลางวัน    ต่อเนื่อง

ไบรท์เปิดดูรูปที่วิว ถ่าย รูปเขาดูดีขึ้นว่าตอนแรกเยอะ

ไบรท์  “ใช้ได้ แต่ก็ยังห่วยเหมือนเดิม ถ่ายห่วยอย่างนี้มาเรียนนิเทศได้ไงนี่”

วิว   “แล้วนายล่ะ เซียนกล้องขนาดนี้  มาเรียนบริหารได้ไง”

ไบรท์   “ไม่ได้อยากเรียนบริหารหรอก  เกิดเหตุเข้าใจผิดนิดหน่อย ถ้าไอ้โจ้มันไม่......”

เสียงโจ้ ดังขึ้น  โจ้ “กูไปสืบมาแล้ว ร้อยเปอร์เซ็นต์ ส้ม  เขาเลือกคณะบริหาร ม กรุงเทพแน่นอน”

ไบรท์ สงบสติอารมณ์  “แล้วเธอล่ะ นึกไงมาเรียน นิเทศ”

วิว   “เกิดความเข้าใจผิดนิดหน่อยน่ะ”

ไบรท์  “เราช่วยเธอแล้ว ทีนี้ถึงตาเธอบ้าง”

วิว  “อ๊ะ สาวไหนล่ะที่เธอแอบชอบ รู้จักชื่อไหมล่ะ”

ไบรท์  “ส้ม ชณิตา  ตาบทิพย์วัฒนา เลือกกรุ๊ป b ราศี เมษ”

วิว  “รู้เยอะขนาดนี้ ตามหาเขาเองคงไม่ยากมั้ง”

ไบรท์  “รู้เยอะ ก็เพราะเลียน รร เดียวกันมา สามปีนะซิ”

วิว  “เพื่อน รร เก่า งี้ก็ง่ายนะซิ เขาคงจำเธอได้”

ไบรท์ “ไม่ง่ายหรอก  ที่ รร  นะ มีนักเรียน ม 6  879 คน สาวฮอตๆอย่างส้ม จะจำคนธรรมดาๆที่ไม่อยู่ในสายตาแบบเราได้ไหม”

วิว  “นั่นซิเนอะ  ตั้ง 879 คน”

ไบรท์ “เธอจะช่วยเราได้ยังล่ะ”

วิว “นายมีกระดาษไหมล่ะ เดี๋ยวจะจดให้ว่าพรุ่งนี้ส้มเรียนห้องไหน”

ไบรท์ดีใจ รีบหากระดาษ แต่ไมมีจึงหยิบสมุดเล่มนั้นของส้มขึ้นมา  วิวเห็นสมุดก็ตกใจ

วิว  “สมุดเล่มนั้น”

ไบรท์ “นี่แหล่ะ หมัดเด็ดเราเลย รู้ไหมนี่สมุดของใคร อ๊ะๆ ทำหน้างง  นี่สมุดของส้ม  ส้มเขาทำตกไว้ ดูลายมือ สวยมาก แต่ที่สำคัญตรงไหนรู้หรือเปล่า นี่ไง  หน้านี้   เห็นอะไรไหม”

วิวดู พูดเบาๆว่า

วิว   “คนละไบรท์หรือเปล่า”

ไบรท์  “ ไบรท์ 6/7 มีคนเดียว”

วิว  “แค่วาดรูป ไม่ได้แปลว่าชอบนายนี่”

ไบรท์  “ไม่รู้ว่าชอบไม่ชอบแต่นั่นมันหมายความวา เขารู้จักฉัน”  หัวเราะอย่างได้ใจ

ไบรท์  “นั่นยังหมายถึงว่า คนธรรมดาๆอย่างฉัน มีคนสวยระดับดาวมาแอบปลื้ม แค่คิดก็......” ทำหน้าปลื้มมากๆ 

ไบรท์ฉีกกระดาษหน้าคู่ออกมา แล้วยืนให้วิว

ไบรท์  “ทีนี้เหลือจิ๊กซอว์สุดท้ายแล้ว....”

วิวรับมา  มองหน้าไบรท์อีกครั้ง  แล้วเขียนเลขห้องลงไป บอกเวลาที่เรียนแล้วยื่นให้ไบรท์

ไบรท์ “นอกจากหน้าจะคุ้นๆแล้ว ลายมือยังคุ้นๆอีกนะ”

วิวไม่ตอบลุกเดินจากไป  ปล่อยให้ไบรท์ยืนงง แต่เขาดูกระดาษโน้ตอีกครั้ง ก็ยิ้มดีใจ แต่มีเสียง วิวดังมาไกลๆว่า

 “นายซื่อบื้อเอ้ย”  

ไบรท์หันไปไม่เห็นเงาวิวแล้ว....

9.      หน้าห้องเรียน  กลางวัน   วันต่อมา

ไบรท์มายืนรอหน้าห้อง แต่ในห้องนี้ไม่มีคนมาเรียนสักคน เขาสงสัย พยายามยื่นหน้าไปดูก็ไม่พบใครเรียน

10.  ตึกคณะนิเทศศาสตร์  กลางวัน

ไบรท์เดินหน้าจ๋อยลงมาจะกลับ และเขาก็พบส้ม จนได้ เขายิ้มดีใจเดินเข้าไป  มองหน้าส้ม แต่ส้ม ทำเหมือนไม่รู้จักเขา  เขางง แล้วไบรท์ก็พูดว่า

ไบรท์ “เรา ไบรท์นะ อยู่ห้อง 6/7  รร เดียวกับเธอ ตอนนี้อยู่คณะบริหาร บังเอิญจริงๆนะ”

ส้ม  “อ๋อ ดีใจจังเจอเพื่อนที่ รร เก่า”  ไบรท์สงสัยว่าทำไมส้มเนียนจำไม่ได้ ทั้งๆที่แอบชอบเขา อาจไม่รู้ว่าเขารู้แล้วก็ได้ เลยหยิบสมุดเล่มนั้นขึ้นมา

ไบรท์  “เธอทำตกไว้น่ะ เราเก็บมาให้”  ส้มรับไปงงๆแล้วเปิดดู

ส้ม  “เล่มนี้ไม่ใช่ของเราน่ะ”

ไบรท์ “ใช่ซิ นี่ลายมือเธอนี่”

ส้ม “ไม่นะ ลายมือเราไม่ใช่แบบนี้ และเราก็ไม่ได้ใช้สมุด รร ด้วย”  ว่าแล้วส้มก็หยิบสมุดเลคเชอร์ตัวเองขึ้นมา ให้ไบรท์ดูลายมือ ไบรท์เห็นแล้วว่าคนละลายมือกันจริงๆ 

ไบรท์ “แล้วเล่มนี้ของใครล่ะ” 

ส้ม  “ไม่รู้เหมือนกันนะ แต่นิเทศนอกจากเราแล้วก็ยังมี อีกคนนะ ที่มาจาก รร เรา แต่จำชื่อไม่ได้แล้ว”

ไบรท์  “ทำไมจำไม่ได้ล่ะ ถ้าเป็นเราคงจำได้อะเจอเพื่อนที่ รร เก่า”

ส้ม  “ก็ ม.6 รร เรามีตั้ง 879 คน  คนที่มาเรียนกับเราก็อยู่คนละห้อง ไม่สนิทด้วยเลยไม่ได้สนใจน่ะ”  ไบรท์นิ่งเงียบ

ส้ม  “งั้นเราไปก่อนนะ นายชื่ออะไรนะ”

ไบรท์  “ไบรท์ 6/7”

ส้ม  “อืมๆ  879 คน จำไม่ได้หรอก” แล้วก็เดินจากไป

11.  ลานคณะนิเทศศาสตร์  กลางวัน

ไบรท์นั่งซึมคนเดียวในมือถือสมุดจดเล่มนั้นอยู่ เสียงข้างหลังดังขึ้น

“ไบรท์ 6/7 คณะบริหาร”

ไบรท์หันไปมอง เห็นชายหนุ่มคนนึงยืนอยู่

ชายคนนั้น  “โจ้  6/7  คณะนิเทศศาสตร์” 

ไบรท์  “โจ้ นิเทศศาสตร์ ?”  หน้ามุ่ยขึ้นมาทันที

โจ้  “อ้าว ทำหน้างงๆ ไม่ต้องถามว่าทำไมกูมาเรียนที่นี่ ทั้งๆที่กูบอกว่าจะไม่เรียน รู้แล้วอย่าตกใจ กู....”

ไบรท์  “ตามคนที่ชอบมาเรียน”

กลายเป็นโจ้ ช๊อคเอง

ไบรท์  “อย่าบอกนะว่ามึงก็ชอบ ส้ม”

โจ้   “ใช่ กูเลยมาเรียนที่เดียวกับเขานี่แหล่ะ”

ไบรท์ “งั้นที่มึงบอกว่าเขาเรียนบริหารนี่มึงหลอกกูใช่ไหม”

โจ้   “ใช่ เอ้ย  ไม่ใช่ ตอนนั้นคิดว่าเขาเรียนบริหารจริงๆ แต่มารู้อีกทีว่านิเทศไง แต่ไม่ทันบอกมึง”  เข้าไปตบไหล่ไบรท์

โจ้  “เรามันคู่แข่งกันนี่ตอนนั้น”

ไบรท์  “ตอนนั้น ?”

โจ้   “กูถอนตัวจากส้มแล้ว คนอะไรหยิ่งฉิบหาย  อยู่ห้องข้างๆกันแท้ๆแต่ทำเป็นจำไม่ได้”

ไบรท์พยักหน้าเข้าใจ

โจ้  “กูเพิ่งรู้ตัวว่าคนที่ชอบจริงๆของกูคือใคร จบมาจาก รร เดียวกับเราด้วย”  โจ้มองหน้าไบรท์  ไบรท์สะดุ้งสะกิดใจ มองไปที่สมุดเล่มนั้น  ไบรท์ถามตะกุกตะกัก

ไบรท์  “นี่คงไม่ใช่สมุดมึงใช่ไหม”

โจ้มองแล้วหัวเราะ

โจ้  “บ้าเปล่า  นี่ ม กรุงเทพนะมึง ใครเขาจะมาใช้สมุด รร อีก อีกอย่าง”  เปิดสมุดดู แล้วเอาตบหัวไบรท์

โจ้  “มึงคิดว่าหน้าตาดีๆอย่างกู ลายมือจะเรียบร้อยแบบนี้ไหม” 

ไบรท์ “ว่าแต่ใครที่มึงตกหลุมรัก”

โจ้  “วิว  6/6  ไง มึงจำได้ไหม  เขามาเรียนที่นี่ด้วย”

ไบรท์  “วิว 6/6 ? จำไม่ได้ว่ะ”

โจ้   “ทำไมจำไม่ได้ว่ะ เขายังจำมึงได้เลย ตอนก่อนสอบเข้าที่นี่ยังมาถามกูเลยว่า มึงจะเข้าคณะอะไร”

ไบรท์  “มึงก็เลยบอกว่ากูจะเข้าบริหาร”

โจ้  “เปล่าอะ ตอนนั้น เสือกคิดว่าบอกมึงไปแล้วว่าส้มจะเข้านิเทศ มึงคงเข้านิเทศตามส้มมั้ง เลยบอกว่าเป็นนิเทศ”

ภาพในอดีต ตอนที่ไบรท์ถาม วิว ว่า ไม่ชอบถ่ายรูปแล้วเข้าเรียนนิเทศ ได้ยังไง วิวตอบว่า มันเป็นการเข้าใจผิดน่ะ

ไบรท์คิดอะไรได้ หยิบกระดาษโน้ตใบนั้นใบที่วิวจดให้มาดู แล้วมาเทียบลายมือกับในสมุด เป็นลายมือเดียวกันเด๊ะๆ

โจ้ “วิว พอเข้ามหาลัยนี่แจ่มเลย สวยขึ้นเยอะเลยเป็นสาวฮอตไม่แพ้ส้มเลยนะ แต่ช่วงสองสามวันมานี้ ไม่ค่อยเข้าเรียน หรือพอเข้าเรียนทีไร ตอน 13.00 น. ชอบแวะไปไหนก็ไม่รู้  เหมือนไปดักรอใคร.....เฮ้ๆๆๆ  ” ประโยคหลังนี่ ตะโกนหลังเห็น ไบรท์ลุกวิ่งออกไปแล้ว

โจ้เห็นเพื่อนไม่อยู่ก็ต้องตะโกนไล่หลัง

โจ้  “ถ้าเจอ วิว ช่วยถามให้หน่อยนะว่าคิดไงกับ โจ้ 6/7นิเทศ กรุ๊ป บี ราศี...”

12.  บรรยากาศรอบๆ มหาวิทยาลัย กลางวัน

ไบรท์(o.s.)   มหาวิทยาลัยกรุงเทพ  มหาวิทยาลัยเอกชนอันดับหนึ่ง  มหาลัยที่มีนิสิต กว่า 10,000 คน ตึกคณะบริหาร กับ ตึกคณะนิเทศ ห่างกันไม่เท่าไร จะเดินไปก็ได้ หรือจะนั่งรถไฟฟ้าก็ดี 

นาฬิกาบอกเวลา 13.00 น.

ไบรท์ยืนอยู่ที่เดิมที่เขามารอส้ม ในทุกๆวัน  เขาไม่เคยสังเกตว่า ในทุกๆวันนั้น  วิวก็มาดักรอเขาเช่นกัน  ตอนนี้ ไบรท์ยืนอยู่ ในมือถือสมุดเล่มนั้นไว้..........นักศึกษาเลิกเรียนเดินออกมาขวักไขว่ 

ไบรท์(o.s.)   อยากจะไปหาสาวคณะนิเทศเมื่อไรก็ได้  ผมไม่คิดอะไรมากหรอก เพราะยังไงๆก็ต้องเดินสวนกันตรงทางเดิน หรือ นั่งรถไฟฟ้าคันเดียวกันบ้างแหล่ะ และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง

ภาพ  เราจะเห็นว่า  วิว กำลังเดินมาทาง ไบรท์.....

ตัดไป