รอยยิ้มแห่งความรัก

เนื้อเรื่อง

Smile love รอยยิ้มแห่งความรัก

‘’จ๋า สวัสดีจ๊ะ’’ ‘’ อ้าวสวัสดีจ๊ะบี ‘’

‘’เธออ่านอะไรอยู่เหรอ ‘’ ‘’ออเรากำลังอ่านนวนิยายอยู่น่ะเพิงเริ่มอ่านน่ะจ๊ะ’’

‘’เออบี พอดีเราจะไปห้องสมุดน่ะ บีจะไปกับเราไหมล่ะ’’ จ๋าถาม

จ๋า สวัสดีจ๊ะ’’ ‘’ อ้าวสวัสดีจ๊ะบี ‘’

‘’เธออ่านอะไรอยู่เหรอ ‘’ ‘’ออเรากำลังอ่านนวนิยายอยู่น่ะเพิงเริ่มอ่านน่ะจ๊ะ’’

‘’เออบี พอดีเราจะไปห้องสมุดน่ะ บีจะไปกับเราไหมล่ะ’’ จ๋าถาม

เธออ่านอะไรอยู่เหรอ ‘’ ‘’ออเรากำลังอ่านนวนิยายอยู่น่ะเพิงเริ่มอ่านน่ะจ๊ะ’’

‘’เออบี พอดีเราจะไปห้องสมุดน่ะ บีจะไปกับเราไหมล่ะ’’ จ๋าถาม

‘’เออบี พอดีเราจะไปห้องสมุดน่ะ บีจะไปกับเราไหมล่ะ’’ จ๋าถาม

“ขอบใจน่ะที่ชวน เราคงต้องรอต้นก่อนน่ะ จ๋าไปเถอะ แล้วเจอกันที่ห้องน่ะ “บีตอบ

ขอบใจน่ะที่ชวน เราคงต้องรอต้นก่อนน่ะ จ๋าไปเถอะ แล้วเจอกันที่ห้องน่ะ “บีตอบ

‘’เดี๋ยวจ๋าไปก่อนน่ะ’’ แล้วจ๋าก็เดินขึ้นไปห้องสมุด จ๋านั่งอ่านหนังสือนวนิยายต่อไปเรื่อยๆ พอถึงเวลาเรียนจ๋าก็เดินขึ้นห้องไปเรียน

เดี๋ยวจ๋าไปก่อนน่ะ’’ แล้วจ๋าก็เดินขึ้นไปห้องสมุด จ๋านั่งอ่านหนังสือนวนิยายต่อไปเรื่อยๆ พอถึงเวลาเรียนจ๋าก็เดินขึ้นห้องไปเรียน

“บีทางนี้ ‘’ ’’เสียงดังลั่นจากข้างหลัง

บีทางนี้ ‘’ ’’เสียงดังลั่นจากข้างหลัง

‘’โธ่แกขอโทษน่ะวันนี้ตื่นสายไปหน่อยเลยทำให้แกรอ’’

โธ่แกขอโทษน่ะวันนี้ตื่นสายไปหน่อยเลยทำให้แกรอ’’

“ เออๆฉันชินแล้วแกจะมาสาย หรือไม่สายวันไหนฉันก็คงต้องรอแกอยู่ดีนั่นแหละต้นป่ะไปเรียนเถอะ’’ บีตอบ

เออๆฉันชินแล้วแกจะมาสาย หรือไม่สายวันไหนฉันก็คงต้องรอแกอยู่ดีนั่นแหละต้นป่ะไปเรียนเถอะ’’ บีตอบ

‘’ป่านนี้จ๋าคงจะนั่งรอเราอยู่ในห้องแล้วแหละ’’

‘’ ขอโทษทีน่ะจ๊ะจ๋า ก็บีน่ะรอต้นอยู่ ‘’ บีตอบ

ป่านนี้จ๋าคงจะนั่งรอเราอยู่ในห้องแล้วแหละ’’

‘’ ขอโทษทีน่ะจ๊ะจ๋า ก็บีน่ะรอต้นอยู่ ‘’ บีตอบ

ขอโทษทีน่ะจ๊ะจ๋า ก็บีน่ะรอต้นอยู่ ‘’ บีตอบ

‘’ ไม่เป็นไรหรอกยังไม่เริ่มเรียนเลย จ๋ารู้ว่าต้นเขาเข้าเรียนสายทุกทีนั่นแหละจ๋าชินแล้ว’’

‘’ เออจ๋า ต้นอยากรู้ว่าจ๋ากำลังอ่านหนังสืออะไรอยู่เหรอ’’

‘’ ออหนังสือนวนิยายน่ะ เรื่อง รักแรกพบน่ะ พอดีจ๋าเห็นคนเขาซื้อมาอ่านเยอะ จ๋าก็เลยอยากรู้ว่าเรื่องนี้มันเป็นไงน่ะต้น จ๋าเลยซื้อมา’’ พอเรียนเสร็จเลิกเรียนแล้ว

ไม่เป็นไรหรอกยังไม่เริ่มเรียนเลย จ๋ารู้ว่าต้นเขาเข้าเรียนสายทุกทีนั่นแหละจ๋าชินแล้ว’’

‘’ เออจ๋า ต้นอยากรู้ว่าจ๋ากำลังอ่านหนังสืออะไรอยู่เหรอ’’

‘’ ออหนังสือนวนิยายน่ะ เรื่อง รักแรกพบน่ะ พอดีจ๋าเห็นคนเขาซื้อมาอ่านเยอะ จ๋าก็เลยอยากรู้ว่าเรื่องนี้มันเป็นไงน่ะต้น จ๋าเลยซื้อมา’’ พอเรียนเสร็จเลิกเรียนแล้ว

เออจ๋า ต้นอยากรู้ว่าจ๋ากำลังอ่านหนังสืออะไรอยู่เหรอ’’

‘’ ออหนังสือนวนิยายน่ะ เรื่อง รักแรกพบน่ะ พอดีจ๋าเห็นคนเขาซื้อมาอ่านเยอะ จ๋าก็เลยอยากรู้ว่าเรื่องนี้มันเป็นไงน่ะต้น จ๋าเลยซื้อมา’’ พอเรียนเสร็จเลิกเรียนแล้ว

ออหนังสือนวนิยายน่ะ เรื่อง รักแรกพบน่ะ พอดีจ๋าเห็นคนเขาซื้อมาอ่านเยอะ จ๋าก็เลยอยากรู้ว่าเรื่องนี้มันเป็นไงน่ะต้น จ๋าเลยซื้อมา’’ พอเรียนเสร็จเลิกเรียนแล้ว

‘’ เออต้น บี พรุ่งนี้เจอกันนะจ๊ะ จ๋ากลับก่อนน่ะ จ๊ะบาย บ๊าย ‘’จ๋าเดินไปอ่านไปเรื่อยๆ จ๋าเดินไปแล้วยืนรอรถโดยสารที่ป้ายรถเมล์ ยืนอยู่ก้มหน้าอ่านหนังสือนวนิยายอยู่ ชายผู้หนึ่งเดินมารอรถโดยสารอยู่ป้ายรถเมล์เหมือนกัน เขาได้หันหน้าไปมองจ๋า มองดูจ๋าก้มหน้าอ่านหนังสืออยู่ แล้วเขาก็หันหน้ากลับมา อากาศตอนนั้นฟ้าคลึ้ม เหมือนฝนจะตก จะตกแล้วมันก็ตกลงมาจริงๆ ชายคนนั้นเขายืนอยู่ด้านขวา ส่วนจ๋ายืนอยู่ด้านซ้าย ต่างคนก็โดนฝนกระเด็นใส่เหมือนกันต่างคน ก็เขยิบเข้ามา จนจะชิดตัวกันอยู่แล้ว จ๋าเลิกอ่านหนังสือ แล้วก็ยืนรอรถอยู่ใกล้ๆชายผู้นั้น พอดีจ๋าหันไปมองดูรถ แล้วก็มองไปเจอะหน้าชายคนนั้นพอดี จ๋ามองดูสักพักแล้วก็ยิ้มให้ <>แล้วจ๋าก็พูดขึ้นว่า

เออต้น บี พรุ่งนี้เจอกันนะจ๊ะ จ๋ากลับก่อนน่ะ จ๊ะบาย บ๊าย ‘’จ๋าเดินไปอ่านไปเรื่อยๆ จ๋าเดินไปแล้วยืนรอรถโดยสารที่ป้ายรถเมล์ ยืนอยู่ก้มหน้าอ่านหนังสือนวนิยายอยู่ ชายผู้หนึ่งเดินมารอรถโดยสารอยู่ป้ายรถเมล์เหมือนกัน เขาได้หันหน้าไปมองจ๋า มองดูจ๋าก้มหน้าอ่านหนังสืออยู่ แล้วเขาก็หันหน้ากลับมา อากาศตอนนั้นฟ้าคลึ้ม เหมือนฝนจะตก จะตกแล้วมันก็ตกลงมาจริงๆ ชายคนนั้นเขายืนอยู่ด้านขวา ส่วนจ๋ายืนอยู่ด้านซ้าย ต่างคนก็โดนฝนกระเด็นใส่เหมือนกันต่างคน ก็เขยิบเข้ามา จนจะชิดตัวกันอยู่แล้ว จ๋าเลิกอ่านหนังสือ แล้วก็ยืนรอรถอยู่ใกล้ๆชายผู้นั้น พอดีจ๋าหันไปมองดูรถ แล้วก็มองไปเจอะหน้าชายคนนั้นพอดี จ๋ามองดูสักพักแล้วก็ยิ้มให้ <>แล้วจ๋าก็พูดขึ้นว่า

‘’ฝนตกแรงนะค่ะ เปียกหมดเลย ‘’

ฝนตกแรงนะค่ะ เปียกหมดเลย ‘’

‘’คับ ตกแรงจริงๆ’’ชายผู้นั้นตอบกลับ

แล้วพร้อมกับยิ้มให้<> ต่างคนก็คุยกันไป เรื่อยๆ ชายผู้นั้นถามว่า

‘’ถามว่าคุณอ่านหนังสือเรื่องอะไรคับ’’

‘’ ออก็เรื่อง รักแรกพบนะค่ะ เห็นคนทั่วไปเขาอ่านเยอะนะค่ะก็เลยอยากอ่านบ้างนะค่ะ’’

‘’เออคุณคับพอดีรถสายนี้ที่ผมจะขึ้นมาแล้วผมต้องกลับแล้วนะคับ’’

‘’ ค่ะ เออคุณค่ะ’’ จ๋าตะโกนร้องเรียก

คับ ตกแรงจริงๆ’’ชายผู้นั้นตอบกลับ

แล้วพร้อมกับยิ้มให้<> ต่างคนก็คุยกันไป เรื่อยๆ ชายผู้นั้นถามว่า

‘’ถามว่าคุณอ่านหนังสือเรื่องอะไรคับ’’

‘’ ออก็เรื่อง รักแรกพบนะค่ะ เห็นคนทั่วไปเขาอ่านเยอะนะค่ะก็เลยอยากอ่านบ้างนะค่ะ’’

‘’เออคุณคับพอดีรถสายนี้ที่ผมจะขึ้นมาแล้วผมต้องกลับแล้วนะคับ’’

‘’ ค่ะ เออคุณค่ะ’’ จ๋าตะโกนร้องเรียก

’’

‘’ ออก็เรื่อง รักแรกพบนะค่ะ เห็นคนทั่วไปเขาอ่านเยอะนะค่ะก็เลยอยากอ่านบ้างนะค่ะ’’

‘’เออคุณคับพอดีรถสายนี้ที่ผมจะขึ้นมาแล้วผมต้องกลับแล้วนะคับ’’

‘’ ค่ะ เออคุณค่ะ’’ จ๋าตะโกนร้องเรียก

ออก็เรื่อง รักแรกพบนะค่ะ เห็นคนทั่วไปเขาอ่านเยอะนะค่ะก็เลยอยากอ่านบ้างนะค่ะ’’

‘’เออคุณคับพอดีรถสายนี้ที่ผมจะขึ้นมาแล้วผมต้องกลับแล้วนะคับ’’

‘’ ค่ะ เออคุณค่ะ’’ จ๋าตะโกนร้องเรียก

เออคุณคับพอดีรถสายนี้ที่ผมจะขึ้นมาแล้วผมต้องกลับแล้วนะคับ’’

‘’ ค่ะ เออคุณค่ะ’’ จ๋าตะโกนร้องเรียก

ค่ะ เออคุณค่ะ’’ จ๋าตะโกนร้องเรียก

‘’ฉันให้ยืมร่มค่ะ เดี๋ยวคุณเปียกหมด พอดีฉันมีร่มสองคันนะค่ะ ก็ให้คุณเอาไปก่อน ถ้าคุณตากฝนคุณอาจจะไม่สบายนะค่ะคุณ ‘’

’’ คับขอบคุณ’’ เขาได้ถือร่มจ๋าไปพร้อมยิ้ม<>ให้กล่าวคำขอบคุณ แล้วก็ขึ้นรถไป พอรถเคลื่อนตัวไป จ๋าก็มองตามไปแล้วก็ส่งยิ้มให้ <>แล้วผู้ชายคนนั้นก็ส่งรอยยิ้ม<>ตอบกลับมาเช่นกัน วันรุ่งขึ้น ที่ป้ายรถเมล์ ตอนเช้า ‘’อ้าวคุณ สวัสดีคับ’’

‘’สวัสดีค่ะ’’

‘’ เจอกันอีกแล้วนะ คับคิดว่าจะไม่ได้เจอคุณซะอีก ผมเอาร่มมาคืนคับ’’

‘’ ค่ะ’’ จ๋ากล่าวคำขอบคุณพร้อมหยิบร่มนั้นมา

ฉันให้ยืมร่มค่ะ เดี๋ยวคุณเปียกหมด พอดีฉันมีร่มสองคันนะค่ะ ก็ให้คุณเอาไปก่อน ถ้าคุณตากฝนคุณอาจจะไม่สบายนะค่ะคุณ ‘’

’’ คับขอบคุณ’’ เขาได้ถือร่มจ๋าไปพร้อมยิ้ม<>ให้กล่าวคำขอบคุณ แล้วก็ขึ้นรถไป พอรถเคลื่อนตัวไป จ๋าก็มองตามไปแล้วก็ส่งยิ้มให้ <>แล้วผู้ชายคนนั้นก็ส่งรอยยิ้ม<>ตอบกลับมาเช่นกัน วันรุ่งขึ้น ที่ป้ายรถเมล์ ตอนเช้า ‘’อ้าวคุณ สวัสดีคับ’’

‘’สวัสดีค่ะ’’

‘’ เจอกันอีกแล้วนะ คับคิดว่าจะไม่ได้เจอคุณซะอีก ผมเอาร่มมาคืนคับ’’

‘’ ค่ะ’’ จ๋ากล่าวคำขอบคุณพร้อมหยิบร่มนั้นมา

’’ เขาได้ถือร่มจ๋าไปพร้อมยิ้ม<>ให้กล่าวคำขอบคุณ แล้วก็ขึ้นรถไป พอรถเคลื่อนตัวไป จ๋าก็มองตามไปแล้วก็ส่งยิ้มให้ <>แล้วผู้ชายคนนั้นก็ส่งรอยยิ้ม<>ตอบกลับมาเช่นกัน วันรุ่งขึ้น ที่ป้ายรถเมล์ ตอนเช้า ‘’อ้าวคุณ สวัสดีคับ’’

‘’สวัสดีค่ะ’’

‘’ เจอกันอีกแล้วนะ คับคิดว่าจะไม่ได้เจอคุณซะอีก ผมเอาร่มมาคืนคับ’’

‘’ ค่ะ’’ จ๋ากล่าวคำขอบคุณพร้อมหยิบร่มนั้นมา

สวัสดีค่ะ’’

‘’ เจอกันอีกแล้วนะ คับคิดว่าจะไม่ได้เจอคุณซะอีก ผมเอาร่มมาคืนคับ’’

‘’ ค่ะ’’ จ๋ากล่าวคำขอบคุณพร้อมหยิบร่มนั้นมา

เจอกันอีกแล้วนะ คับคิดว่าจะไม่ได้เจอคุณซะอีก ผมเอาร่มมาคืนคับ’’

‘’ ค่ะ’’ จ๋ากล่าวคำขอบคุณพร้อมหยิบร่มนั้นมา

ค่ะ’’ จ๋ากล่าวคำขอบคุณพร้อมหยิบร่มนั้นมา

‘’ ผมขอบคุณมากเลยนะคับ ถ้าไม่ได้ร่มคุณเนี้ยผมคงจะต้องนอนอยู่คนเดียวคงจะไม่ได้ไปทำงานแน่เลยคับ เออตอนเจอกันครั้งก่อนผมลืมถามชื่อคุณคับ เอาเป็นว่า ผมแนะนำตัวก่อนแล้วกันนะคับ ผมชื่อ ตะวัน คับ ชื่อเล่นเขาก็เรียกกันว่า วันคับ’’ พอตะวันแนะนำตัวเสร็จ จ๋าก็แนะนำตัว พอตะวันแนะนำตัวเสร็จ จ๋าก็แนะนำตัว

ผมขอบคุณมากเลยนะคับ ถ้าไม่ได้ร่มคุณเนี้ยผมคงจะต้องนอนอยู่คนเดียวคงจะไม่ได้ไปทำงานแน่เลยคับ เออตอนเจอกันครั้งก่อนผมลืมถามชื่อคุณคับ เอาเป็นว่า ผมแนะนำตัวก่อนแล้วกันนะคับ ผมชื่อ ตะวัน คับ ชื่อเล่นเขาก็เรียกกันว่า วันคับ’’ พอตะวันแนะนำตัวเสร็จ จ๋าก็แนะนำตัว พอตะวันแนะนำตัวเสร็จ จ๋าก็แนะนำตัว

‘’ส่วนฉันชื่อ ศรินยา นะค่ะ ชื่อ เล่นก็ จ๋า ค่ะ’’

‘’ คับน้องจ๋า’’

‘’ เออพี่ตะวันทำงานที่ไหนค่ะ’’

‘’ ก็แถว ธนาคารกรุงเทพนะคับ พอดี ก็ไม่แถวหรอกนะคับก็ทำงานที่นั่นเลยล่ะคับพี่ทำงานด้านบัญชีจัดการคับ’’ ‘’ก็แสดงว่าเป็นผู้ช่วยผู้จัดการเลยซิค่ะ’’

‘’ ใช่คับน้องจ๋า แล้วน้องจ๋าเรียนอยู่สถาบันไหนล่ะคับ’’

ส่วนฉันชื่อ ศรินยา นะค่ะ ชื่อ เล่นก็ จ๋า ค่ะ’’

‘’ คับน้องจ๋า’’

‘’ เออพี่ตะวันทำงานที่ไหนค่ะ’’

‘’ ก็แถว ธนาคารกรุงเทพนะคับ พอดี ก็ไม่แถวหรอกนะคับก็ทำงานที่นั่นเลยล่ะคับพี่ทำงานด้านบัญชีจัดการคับ’’ ‘’ก็แสดงว่าเป็นผู้ช่วยผู้จัดการเลยซิค่ะ’’

‘’ ใช่คับน้องจ๋า แล้วน้องจ๋าเรียนอยู่สถาบันไหนล่ะคับ’’

คับน้องจ๋า’’

‘’ เออพี่ตะวันทำงานที่ไหนค่ะ’’

‘’ ก็แถว ธนาคารกรุงเทพนะคับ พอดี ก็ไม่แถวหรอกนะคับก็ทำงานที่นั่นเลยล่ะคับพี่ทำงานด้านบัญชีจัดการคับ’’ ‘’ก็แสดงว่าเป็นผู้ช่วยผู้จัดการเลยซิค่ะ’’

‘’ ใช่คับน้องจ๋า แล้วน้องจ๋าเรียนอยู่สถาบันไหนล่ะคับ’’

เออพี่ตะวันทำงานที่ไหนค่ะ’’

‘’ ก็แถว ธนาคารกรุงเทพนะคับ พอดี ก็ไม่แถวหรอกนะคับก็ทำงานที่นั่นเลยล่ะคับพี่ทำงานด้านบัญชีจัดการคับ’’ ‘’ก็แสดงว่าเป็นผู้ช่วยผู้จัดการเลยซิค่ะ’’

‘’ ใช่คับน้องจ๋า แล้วน้องจ๋าเรียนอยู่สถาบันไหนล่ะคับ’’

ก็แถว ธนาคารกรุงเทพนะคับ พอดี ก็ไม่แถวหรอกนะคับก็ทำงานที่นั่นเลยล่ะคับพี่ทำงานด้านบัญชีจัดการคับ’’ ‘’ก็แสดงว่าเป็นผู้ช่วยผู้จัดการเลยซิค่ะ’’

‘’ ใช่คับน้องจ๋า แล้วน้องจ๋าเรียนอยู่สถาบันไหนล่ะคับ’’

ใช่คับน้องจ๋า แล้วน้องจ๋าเรียนอยู่สถาบันไหนล่ะคับ’’

‘’รามคำแหงค่ะ คณะแพทย์ศึกษาค่ะ’’

‘’ เรียนแพทย์เนี้ยคงเหนื่อยมากเลยซิคับ’’

‘’ ก็ไม่เชิงหรอกค่ะ เหนื่อยบ้างแต่ก็ต้องทนเพราะเป็นความฝันของตัวเองว่าอยากเป็นแพทย์ นิค่ะ’’

‘’เออรถมาแล้ว ไปกันเถอะค่ะ’’ พอถึงที่หน้ามหาลัย จ๋าพูดว่า

รามคำแหงค่ะ คณะแพทย์ศึกษาค่ะ’’

‘’ เรียนแพทย์เนี้ยคงเหนื่อยมากเลยซิคับ’’

‘’ ก็ไม่เชิงหรอกค่ะ เหนื่อยบ้างแต่ก็ต้องทนเพราะเป็นความฝันของตัวเองว่าอยากเป็นแพทย์ นิค่ะ’’

‘’เออรถมาแล้ว ไปกันเถอะค่ะ’’ พอถึงที่หน้ามหาลัย จ๋าพูดว่า

เรียนแพทย์เนี้ยคงเหนื่อยมากเลยซิคับ’’

‘’ ก็ไม่เชิงหรอกค่ะ เหนื่อยบ้างแต่ก็ต้องทนเพราะเป็นความฝันของตัวเองว่าอยากเป็นแพทย์ นิค่ะ’’

‘’เออรถมาแล้ว ไปกันเถอะค่ะ’’ พอถึงที่หน้ามหาลัย จ๋าพูดว่า

ก็ไม่เชิงหรอกค่ะ เหนื่อยบ้างแต่ก็ต้องทนเพราะเป็นความฝันของตัวเองว่าอยากเป็นแพทย์ นิค่ะ’’

‘’เออรถมาแล้ว ไปกันเถอะค่ะ’’ พอถึงที่หน้ามหาลัย จ๋าพูดว่า

เออรถมาแล้ว ไปกันเถอะค่ะ’’ พอถึงที่หน้ามหาลัย จ๋าพูดว่า

‘’เดี๋ยวจ๋าไปก่อนนะค่ะพี่ตะวัน แล้วโอกาสหน้าเจอกันนะค่ะ’’

‘’ คับน้องจ๋า ตั้งใจเรียนนะคับ’’ จ๋าหันหน้ามา แล้วก็ยิ้มให้อีกครั้ง<>พอ ถึงมหาลัย

เดี๋ยวจ๋าไปก่อนนะค่ะพี่ตะวัน แล้วโอกาสหน้าเจอกันนะค่ะ’’

‘’ คับน้องจ๋า ตั้งใจเรียนนะคับ’’ จ๋าหันหน้ามา แล้วก็ยิ้มให้อีกครั้ง<>พอ ถึงมหาลัย

คับน้องจ๋า ตั้งใจเรียนนะคับ’’ จ๋าหันหน้ามา แล้วก็ยิ้มให้อีกครั้ง<>พอ ถึงมหาลัย

‘’จ๋า แม้ยิ้มมาแต่ไกล เจออะไรดีดีมาเหรอจ๊ะ’’บีถาม

จ๋า แม้ยิ้มมาแต่ไกล เจออะไรดีดีมาเหรอจ๊ะ’’บีถาม

‘’ก็เปล่านิเจออะไรวันนี้จ๋าก็ไม่ได้อารมณ์ดีเป็นพิเศษซะหน่อยแค่วันนี้อากาศมันดีจ๋าก็เลยรู้สึกยิ้มแย้มสดใสก็เท่า

ก็เปล่านิเจออะไรวันนี้จ๋าก็ไม่ได้อารมณ์ดีเป็นพิเศษซะหน่อยแค่วันนี้อากาศมันดีจ๋าก็เลยรู้สึกยิ้มแย้มสดใสก็เท่า

Smile love รอยยิ้มแห่งความรัก ตอน2

นั่นเองถามอะไรมากนะบี ‘’จ๋าพูดตอบบีไป แล้วก็เดินไป

‘’จ๋าพูดตอบบีไป แล้วก็เดินไป

‘’ เดี๋ยวจ๋ารอบีด้วยซิ จะรีบเดินไปไหนเนี้ยรอด้วย’’

‘’นี่ จ๋า เราว่า เธอดูแปลกมากเลยน่ะวันนี้เนี้ย ดูแล้วหน้าตาสดชื่นกว่าวันก่อนๆเยอะเลยนะจ๋า’’

เดี๋ยวจ๋ารอบีด้วยซิ จะรีบเดินไปไหนเนี้ยรอด้วย’’

‘’นี่ จ๋า เราว่า เธอดูแปลกมากเลยน่ะวันนี้เนี้ย ดูแล้วหน้าตาสดชื่นกว่าวันก่อนๆเยอะเลยนะจ๋า’’

นี่ จ๋า เราว่า เธอดูแปลกมากเลยน่ะวันนี้เนี้ย ดูแล้วหน้าตาสดชื่นกว่าวันก่อนๆเยอะเลยนะจ๋า’’

‘’นี้บีแกจะถามอะไรจ๋ามากนักน่ะ ‘’ ต้นพูดขึ้น

‘’นี้บีแกจะถามอะไรจ๋ามากนักน่ะ ‘’ ต้นพูดขึ้น

‘’ เออๆไม่ถามก็ได้’’ พอเรียนเสร็จ เลิกแล้ว

‘’จ๋าไปดูหนังกันไหม เรื่องนี้สนุกมากเลยนะไปดูด้วยกันป่าว ‘’บีถาม

เออๆไม่ถามก็ได้’’ พอเรียนเสร็จ เลิกแล้ว

‘’จ๋าไปดูหนังกันไหม เรื่องนี้สนุกมากเลยนะไปดูด้วยกันป่าว ‘’บีถาม

‘’จ๋าไปดูหนังกันไหม เรื่องนี้สนุกมากเลยนะไปดูด้วยกันป่าว ‘’บีถาม

‘’ออไม่หรอกขอบใจนะ พอดีเราต้องรีบกลับน่ะ’’ จ๋าเดินผ่านสวนสาธารณะแล้วก็เดินไปนั่งที่โต๊ะนั่ง จ๋านั่งแล้วพร้อมกับหยิบ หนังสือนวนิยายขึ้นมาอ่าน

ออไม่หรอกขอบใจนะ พอดีเราต้องรีบกลับน่ะ’’ จ๋าเดินผ่านสวนสาธารณะแล้วก็เดินไปนั่งที่โต๊ะนั่ง จ๋านั่งแล้วพร้อมกับหยิบ หนังสือนวนิยายขึ้นมาอ่าน

‘’เฮ้ยแกบีแกเห็นผู้หญิงคนนั้นไหมวะอุ๊ยโดนใจน่ารักมากเลยแก’’ 0-0 ต้นพูด

เฮ้ยแกบีแกเห็นผู้หญิงคนนั้นไหมวะอุ๊ยโดนใจน่ารักมากเลยแก’’ 0-0 ต้นพูด

‘’แกก็ชอบเขาหรือไงเพิงเจอเขาก็ชอบเลยเหรอฮะ ปะ ป่ะ มัวแต่มองอยู่นั่นแหละ เข้าโรงหนังเลย เร็วๆ แกนี้มันชักช้าจริงๆน่ะ บีพูด’’

จ๋าก็นั่งอ่านนวนิยายไปเรื่อยๆที่สวนสาธารณะ แล้วทันใดนั้น ตะวัน ก็เดินเข้ามา นั่งที่โต๊ะไม้ฝั่งตรงข้ามกันกับจ๋า ตะวันหันหน้าไปมองดูจ๋า แต่ตะวันก็ไม่รู้ว่าจ๋านั่งอยู่ แล้วจ๋าก็เงยหน้าขึ้นหันไปเช่นกัน เห็นตะวัน แล้วจ๋าก็มองดูสักพัก จ๋าก็ยิ้มให้<> ตะวัน ตะวันก็สังเกตดูคงจะเป็นจ๋าก็เลยยิ้ม<>ตอบให้ ตะวันลุกขึ้นจากที่นั่งแล้วก็วิ่งมาที่โต๊ะจ๋า จ๋าลุกขึ้น ตะวันเอ่ยปากพูดไปว่า

แกก็ชอบเขาหรือไงเพิงเจอเขาก็ชอบเลยเหรอฮะ ปะ ป่ะ มัวแต่มองอยู่นั่นแหละ เข้าโรงหนังเลย เร็วๆ แกนี้มันชักช้าจริงๆน่ะ บีพูด’’

จ๋าก็นั่งอ่านนวนิยายไปเรื่อยๆที่สวนสาธารณะ แล้วทันใดนั้น ตะวัน ก็เดินเข้ามา นั่งที่โต๊ะไม้ฝั่งตรงข้ามกันกับจ๋า ตะวันหันหน้าไปมองดูจ๋า แต่ตะวันก็ไม่รู้ว่าจ๋านั่งอยู่ แล้วจ๋าก็เงยหน้าขึ้นหันไปเช่นกัน เห็นตะวัน แล้วจ๋าก็มองดูสักพัก จ๋าก็ยิ้มให้<> ตะวัน ตะวันก็สังเกตดูคงจะเป็นจ๋าก็เลยยิ้ม<>ตอบให้ ตะวันลุกขึ้นจากที่นั่งแล้วก็วิ่งมาที่โต๊ะจ๋า จ๋าลุกขึ้น ตะวันเอ่ยปากพูดไปว่า

‘’บังเอิญจริงนะคับที่พี่ได้เจอน้องจ๋าอีกแล้ว เราสองคนเจอกันบ่อยมากเลยนะคับ’’

บังเอิญจริงนะคับที่พี่ได้เจอน้องจ๋าอีกแล้ว เราสองคนเจอกันบ่อยมากเลยนะคับ’’

แล้วจ๋าก็พูดขึ้นตอบไปว่า

‘’ ใช่ค่ะบังเอิญจริงๆแล้วพี่ตะวันรู้ได้ไงค่ะว่าเป็นจ๋า ‘’ จ๋าถาม

ใช่ค่ะบังเอิญจริงๆแล้วพี่ตะวันรู้ได้ไงค่ะว่าเป็นจ๋า ‘’ จ๋าถาม

‘’ก็พี่รู้ว่าจ๋าเป็นคนที่ยิ้มง่ายเเถมจ๋าเป็นคนยิ้มสวยด้วย จ๋าเห็นใครจ๋าก็ส่งรอยยิ้มให้เขาพี่ก็คิขึ้นเลยว่าน่าจะเป็นจ๋าพี่ก็เลยวิ่งมานี้ไง พี่ชอบจ๋าตรงนี้แหละ จ๋าเหมือนน้องสาวพี่มากเลยรู้ไหม เขาเป็นคนที่ยิ้มบ่อย แล้วเขาหน้าตาน่ารักมากด้วยน่ะ จ๋าเลยเหมือนน้องสาวพี่มาก รอยยิ้มทำให้เรารู้จักใครหลายๆคน เป็นมิตรกันและกัน รอยยิ้มของจ๋าเลยทำให้พี่รู้จักกับจ๋าไง จ๋ามีเบอร์ติดต่อไหมคือพี่ก็จะได้คุยกับจ๋าไง พี่ไม่รู้ว่าวันไหนที่จะได้เจอจ๋าอีก’’

ก็พี่รู้ว่าจ๋าเป็นคนที่ยิ้มง่ายเเถมจ๋าเป็นคนยิ้มสวยด้วย จ๋าเห็นใครจ๋าก็ส่งรอยยิ้มให้เขาพี่ก็คิขึ้นเลยว่าน่าจะเป็นจ๋าพี่ก็เลยวิ่งมานี้ไง พี่ชอบจ๋าตรงนี้แหละ จ๋าเหมือนน้องสาวพี่มากเลยรู้ไหม เขาเป็นคนที่ยิ้มบ่อย แล้วเขาหน้าตาน่ารักมากด้วยน่ะ จ๋าเลยเหมือนน้องสาวพี่มาก รอยยิ้มทำให้เรารู้จักใครหลายๆคน เป็นมิตรกันและกัน รอยยิ้มของจ๋าเลยทำให้พี่รู้จักกับจ๋าไง จ๋ามีเบอร์ติดต่อไหมคือพี่ก็จะได้คุยกับจ๋าไง พี่ไม่รู้ว่าวันไหนที่จะได้เจอจ๋าอีก’’

‘’ออค่ะ จ๋าไม่มีเบอร์มือถือหรอกน่ะค่ะ มีแต่เบอร์ห้องนะค่ะ จ๋าเขียนเบอร์ให้ แล้วเบอร์พี่ตะวันละค่ะจ๋าขอด้วย ‘’ ‘’ออคับตะวันเขียนเบอร์ให้ น้องจ๋าชอบมาที่นี้เหรอคับ’’

‘’ ก็ชอบค่ะเป็นบางครั้งที่จ๋ามานั่งที่นี้พอดีวันนี้เลิกเร็วนะค่ะ เพื่อนก็ชวนไปดูหนังเหมือนกันแต่จ๋าไม่ไปบอกว่าจะรีบกลับ แต่จ๋ารีบมาที่นี้นะค่ะพอดีอยากหาที่เงียบๆอ่านหนังสือนะค่ะจ๋าก็เลยมาที่นี้ แล้วพี่ตะวันชอบที่นี้เหมือนกันเหรอค่ะ’’

‘’ คับตอนไหนที่พี่กำลังทุกข์พี่ชอบมานั่งที่นี้นะคับพี่อยากมานั่งคิดอะไรที่มันจะแก้ไขสิ่งที่พี่ทุกข์ใจได้ พี่ชอบมานั่งนะคับ’’

‘’ แล้วที่พี่มาแสดงว่าพี่กำลังมีทุกข์อยู่หรือป่าวค่ะ’’

‘’ ใช่คับ พี่กำลังทุกข์ ‘’ตะวันพูดแล้วก้มหน้า(..)(..)ลง

ออค่ะ จ๋าไม่มีเบอร์มือถือหรอกน่ะค่ะ มีแต่เบอร์ห้องนะค่ะ จ๋าเขียนเบอร์ให้ แล้วเบอร์พี่ตะวันละค่ะจ๋าขอด้วย ‘’ ‘’ออคับตะวันเขียนเบอร์ให้ น้องจ๋าชอบมาที่นี้เหรอคับ’’

‘’ ก็ชอบค่ะเป็นบางครั้งที่จ๋ามานั่งที่นี้พอดีวันนี้เลิกเร็วนะค่ะ เพื่อนก็ชวนไปดูหนังเหมือนกันแต่จ๋าไม่ไปบอกว่าจะรีบกลับ แต่จ๋ารีบมาที่นี้นะค่ะพอดีอยากหาที่เงียบๆอ่านหนังสือนะค่ะจ๋าก็เลยมาที่นี้ แล้วพี่ตะวันชอบที่นี้เหมือนกันเหรอค่ะ’’

‘’ คับตอนไหนที่พี่กำลังทุกข์พี่ชอบมานั่งที่นี้นะคับพี่อยากมานั่งคิดอะไรที่มันจะแก้ไขสิ่งที่พี่ทุกข์ใจได้ พี่ชอบมานั่งนะคับ’’

‘’ แล้วที่พี่มาแสดงว่าพี่กำลังมีทุกข์อยู่หรือป่าวค่ะ’’

‘’ ใช่คับ พี่กำลังทุกข์ ‘’ตะวันพูดแล้วก้มหน้า(..)(..)ลง

ก็ชอบค่ะเป็นบางครั้งที่จ๋ามานั่งที่นี้พอดีวันนี้เลิกเร็วนะค่ะ เพื่อนก็ชวนไปดูหนังเหมือนกันแต่จ๋าไม่ไปบอกว่าจะรีบกลับ แต่จ๋ารีบมาที่นี้นะค่ะพอดีอยากหาที่เงียบๆอ่านหนังสือนะค่ะจ๋าก็เลยมาที่นี้ แล้วพี่ตะวันชอบที่นี้เหมือนกันเหรอค่ะ’’

‘’ คับตอนไหนที่พี่กำลังทุกข์พี่ชอบมานั่งที่นี้นะคับพี่อยากมานั่งคิดอะไรที่มันจะแก้ไขสิ่งที่พี่ทุกข์ใจได้ พี่ชอบมานั่งนะคับ’’

‘’ แล้วที่พี่มาแสดงว่าพี่กำลังมีทุกข์อยู่หรือป่าวค่ะ’’

‘’ ใช่คับ พี่กำลังทุกข์ ‘’ตะวันพูดแล้วก้มหน้า(..)(..)ลง

คับตอนไหนที่พี่กำลังทุกข์พี่ชอบมานั่งที่นี้นะคับพี่อยากมานั่งคิดอะไรที่มันจะแก้ไขสิ่งที่พี่ทุกข์ใจได้ พี่ชอบมานั่งนะคับ’’

‘’ แล้วที่พี่มาแสดงว่าพี่กำลังมีทุกข์อยู่หรือป่าวค่ะ’’

‘’ ใช่คับ พี่กำลังทุกข์ ‘’ตะวันพูดแล้วก้มหน้า(..)(..)ลง

แล้วที่พี่มาแสดงว่าพี่กำลังมีทุกข์อยู่หรือป่าวค่ะ’’

‘’ ใช่คับ พี่กำลังทุกข์ ‘’ตะวันพูดแล้วก้มหน้า(..)(..)ลง

ใช่คับ พี่กำลังทุกข์ ‘’ตะวันพูดแล้วก้มหน้า(..)(..)ลง

‘’พี่ตะวันมีอะไรก็ปรึกษาจ๋าได้นะค่ะ เปรียบเสมือนว่าจ๋าเป็นน้องสาวพี่ตะวันแล้วกัน จ๋าอยากให้คำปรึกษาพี่ตะวันแล้วพี่ตะวันจะบอกจ๋าได้ไหมค่ะว่าพี่ตะวันมีเรื่องอะไรทุกข์ใจอยู่’’

‘’ ก็พี่ถูกพักงาน 1อาทิตย์ แล้วแฟนพี่ก็ดันมาบอกเลิกพี่อีก’’

‘’ แล้วทำไม่เขาให้พี่ตะวันพักงานล่ะค่ะ’’

‘’ เขาว่าพี่มาทำงานสายเขาเลยให้พี่พักงานแล้วถึงกำหนดก็ให้พี่ไปทำงานได้แต่ถ้าพี่มาสายอีกพี่ก็คงจะโดนไล่ออกแน่เลย’’

‘’ พี่ตะวันอย่าคิดมากซิค่ะ’’

พี่ตะวันมีอะไรก็ปรึกษาจ๋าได้นะค่ะ เปรียบเสมือนว่าจ๋าเป็นน้องสาวพี่ตะวันแล้วกัน จ๋าอยากให้คำปรึกษาพี่ตะวันแล้วพี่ตะวันจะบอกจ๋าได้ไหมค่ะว่าพี่ตะวันมีเรื่องอะไรทุกข์ใจอยู่’’

‘’ ก็พี่ถูกพักงาน 1อาทิตย์ แล้วแฟนพี่ก็ดันมาบอกเลิกพี่อีก’’

‘’ แล้วทำไม่เขาให้พี่ตะวันพักงานล่ะค่ะ’’

‘’ เขาว่าพี่มาทำงานสายเขาเลยให้พี่พักงานแล้วถึงกำหนดก็ให้พี่ไปทำงานได้แต่ถ้าพี่มาสายอีกพี่ก็คงจะโดนไล่ออกแน่เลย’’

‘’ พี่ตะวันอย่าคิดมากซิค่ะ’’

ก็พี่ถูกพักงาน 1อาทิตย์ แล้วแฟนพี่ก็ดันมาบอกเลิกพี่อีก’’

‘’ แล้วทำไม่เขาให้พี่ตะวันพักงานล่ะค่ะ’’

‘’ เขาว่าพี่มาทำงานสายเขาเลยให้พี่พักงานแล้วถึงกำหนดก็ให้พี่ไปทำงานได้แต่ถ้าพี่มาสายอีกพี่ก็คงจะโดนไล่ออกแน่เลย’’

‘’ พี่ตะวันอย่าคิดมากซิค่ะ’’

แล้วทำไม่เขาให้พี่ตะวันพักงานล่ะค่ะ’’

‘’ เขาว่าพี่มาทำงานสายเขาเลยให้พี่พักงานแล้วถึงกำหนดก็ให้พี่ไปทำงานได้แต่ถ้าพี่มาสายอีกพี่ก็คงจะโดนไล่ออกแน่เลย’’

‘’ พี่ตะวันอย่าคิดมากซิค่ะ’’

เขาว่าพี่มาทำงานสายเขาเลยให้พี่พักงานแล้วถึงกำหนดก็ให้พี่ไปทำงานได้แต่ถ้าพี่มาสายอีกพี่ก็คงจะโดนไล่ออกแน่เลย’’

‘’ พี่ตะวันอย่าคิดมากซิค่ะ’’

พี่ตะวันอย่าคิดมากซิค่ะ’’

‘’แล้วน้องจ๋าจะไม่ถามเรื่องแฟนพี่บ้างเหรอ’’

‘’ ออก็ได้ค่ะจ๋าถามก็ได้’’

‘’ แฟนพี่เขาบอกเลิกพี่ เขาอยากให้พี่ขอเขาแต่งงาน แต่พี่แค่ยังไม่พร้อมเขาก็เลยบอกพี่ว่า เราเลิกกัน พี่ก็เลยกลับเป็นทุกข์อยู่อย่างนี้ไง’’

‘’แม้อย่าคิดมากซิค่ะ’’ ตะวันก้มหน้าลง แล้วจ๋าก็ลุกขึ้นนั่งลงบนพื้นหญ้า พร้อมกับเงยหน้า ยิ้ม<>ให้ตะวัน แล้วพูดไปว่า‘’พี่ตะวันแม้ว่าจะเจออะไรที่เป็นทุกข์แต่พี่ตะวันก็ยิ้มได้ไม่ใช่เหรอค่ะแค่ยิ้มความทุกข์มันก็จะจางหายไปเองเราก็กลับมาคิดว่าเราจะแก้ไขมันยังไงไม่ไห้มันมีทุกข์ แค่นี้ความทุกข์ก็กลับเป็นไม่มีทุกข์แล้วล่ะค่ะแค่ยิ้มความทุกข์มันก็จะจางหายไปเองเราก็กลับมาคิดว่าเราจะแก้ไขมันยังไงไม่ไห้มันมีทุกข์ แค่นี้ความทุกข์ก็กลับเป็นไม่มีทุกข์แล้วล่ะค่ะ’’ ตะวันเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับยิ้ม<>ให้จ๋า แล้วจ๋าก็ยิ้ม<>ตอบให้ จ๋าลุกขึ้นมานั่งที่เก้าอี้เช่นเคย

‘’แล้วน้องจ๋าจะไม่ถามเรื่องแฟนพี่บ้างเหรอ’’

‘’ ออก็ได้ค่ะจ๋าถามก็ได้’’

‘’ แฟนพี่เขาบอกเลิกพี่ เขาอยากให้พี่ขอเขาแต่งงาน แต่พี่แค่ยังไม่พร้อมเขาก็เลยบอกพี่ว่า เราเลิกกัน พี่ก็เลยกลับเป็นทุกข์อยู่อย่างนี้ไง’’

‘’แม้อย่าคิดมากซิค่ะ’’ ตะวันก้มหน้าลง แล้วจ๋าก็ลุกขึ้นนั่งลงบนพื้นหญ้า พร้อมกับเงยหน้า ยิ้ม<>ให้ตะวัน แล้วพูดไปว่า‘’พี่ตะวันแม้ว่าจะเจออะไรที่เป็นทุกข์แต่พี่ตะวันก็ยิ้มได้ไม่ใช่เหรอค่ะแค่ยิ้มความทุกข์มันก็จะจางหายไปเองเราก็กลับมาคิดว่าเราจะแก้ไขมันยังไงไม่ไห้มันมีทุกข์ แค่นี้ความทุกข์ก็กลับเป็นไม่มีทุกข์แล้วล่ะค่ะแค่ยิ้มความทุกข์มันก็จะจางหายไปเองเราก็กลับมาคิดว่าเราจะแก้ไขมันยังไงไม่ไห้มันมีทุกข์ แค่นี้ความทุกข์ก็กลับเป็นไม่มีทุกข์แล้วล่ะค่ะ’’ ตะวันเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับยิ้ม<>ให้จ๋า แล้วจ๋าก็ยิ้ม<>ตอบให้ จ๋าลุกขึ้นมานั่งที่เก้าอี้เช่นเคย

ออก็ได้ค่ะจ๋าถามก็ได้’’

‘’ แฟนพี่เขาบอกเลิกพี่ เขาอยากให้พี่ขอเขาแต่งงาน แต่พี่แค่ยังไม่พร้อมเขาก็เลยบอกพี่ว่า เราเลิกกัน พี่ก็เลยกลับเป็นทุกข์อยู่อย่างนี้ไง’’

‘’แม้อย่าคิดมากซิค่ะ’’ ตะวันก้มหน้าลง แล้วจ๋าก็ลุกขึ้นนั่งลงบนพื้นหญ้า พร้อมกับเงยหน้า ยิ้ม<>ให้ตะวัน แล้วพูดไปว่า‘’พี่ตะวันแม้ว่าจะเจออะไรที่เป็นทุกข์แต่พี่ตะวันก็ยิ้มได้ไม่ใช่เหรอค่ะแค่ยิ้มความทุกข์มันก็จะจางหายไปเองเราก็กลับมาคิดว่าเราจะแก้ไขมันยังไงไม่ไห้มันมีทุกข์ แค่นี้ความทุกข์ก็กลับเป็นไม่มีทุกข์แล้วล่ะค่ะแค่ยิ้มความทุกข์มันก็จะจางหายไปเองเราก็กลับมาคิดว่าเราจะแก้ไขมันยังไงไม่ไห้มันมีทุกข์ แค่นี้ความทุกข์ก็กลับเป็นไม่มีทุกข์แล้วล่ะค่ะ’’ ตะวันเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับยิ้ม<>ให้จ๋า แล้วจ๋าก็ยิ้ม<>ตอบให้ จ๋าลุกขึ้นมานั่งที่เก้าอี้เช่นเคย

แฟนพี่เขาบอกเลิกพี่ เขาอยากให้พี่ขอเขาแต่งงาน แต่พี่แค่ยังไม่พร้อมเขาก็เลยบอกพี่ว่า เราเลิกกัน พี่ก็เลยกลับเป็นทุกข์อยู่อย่างนี้ไง’’

‘’แม้อย่าคิดมากซิค่ะ’’ ตะวันก้มหน้าลง แล้วจ๋าก็ลุกขึ้นนั่งลงบนพื้นหญ้า พร้อมกับเงยหน้า ยิ้ม<>ให้ตะวัน แล้วพูดไปว่า‘’พี่ตะวันแม้ว่าจะเจออะไรที่เป็นทุกข์แต่พี่ตะวันก็ยิ้มได้ไม่ใช่เหรอค่ะแค่ยิ้มความทุกข์มันก็จะจางหายไปเองเราก็กลับมาคิดว่าเราจะแก้ไขมันยังไงไม่ไห้มันมีทุกข์ แค่นี้ความทุกข์ก็กลับเป็นไม่มีทุกข์แล้วล่ะค่ะแค่ยิ้มความทุกข์มันก็จะจางหายไปเองเราก็กลับมาคิดว่าเราจะแก้ไขมันยังไงไม่ไห้มันมีทุกข์ แค่นี้ความทุกข์ก็กลับเป็นไม่มีทุกข์แล้วล่ะค่ะ’’ ตะวันเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับยิ้ม<>ให้จ๋า แล้วจ๋าก็ยิ้ม<>ตอบให้ จ๋าลุกขึ้นมานั่งที่เก้าอี้เช่นเคย

แม้อย่าคิดมากซิค่ะ’’ ตะวันก้มหน้าลง แล้วจ๋าก็ลุกขึ้นนั่งลงบนพื้นหญ้า พร้อมกับเงยหน้า ยิ้ม<>ให้ตะวัน แล้วพูดไปว่า‘’พี่ตะวันแม้ว่าจะเจออะไรที่เป็นทุกข์แต่พี่ตะวันก็ยิ้มได้ไม่ใช่เหรอค่ะแค่ยิ้มความทุกข์มันก็จะจางหายไปเองเราก็กลับมาคิดว่าเราจะแก้ไขมันยังไงไม่ไห้มันมีทุกข์ แค่นี้ความทุกข์ก็กลับเป็นไม่มีทุกข์แล้วล่ะค่ะแค่ยิ้มความทุกข์มันก็จะจางหายไปเองเราก็กลับมาคิดว่าเราจะแก้ไขมันยังไงไม่ไห้มันมีทุกข์ แค่นี้ความทุกข์ก็กลับเป็นไม่มีทุกข์แล้วล่ะค่ะ’’ ตะวันเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับยิ้ม<>ให้จ๋า แล้วจ๋าก็ยิ้ม<>ตอบให้ จ๋าลุกขึ้นมานั่งที่เก้าอี้เช่นเคย

‘’เห็นไหมค่ะพี่ตะวันแค่นี้พี่ตะวันก็อารมณ์ดีได้แล้ว ‘’

‘’คับ น้องจ๋าเนี้ยสมชื่อกับเรียนแพทย์มาจริงๆ น้องจ๋าน่ารักมากเลยนะคับรู้ตัวป่าว’’

จ๋ามองดูนาฬิกาแล้วพูดไปว่า

’’

จ๋ามองดูนาฬิกาแล้วพูดไปว่า

เห็นไหมค่ะพี่ตะวันแค่นี้พี่ตะวันก็อารมณ์ดีได้แล้ว ‘’

‘’คับ น้องจ๋าเนี้ยสมชื่อกับเรียนแพทย์มาจริงๆ น้องจ๋าน่ารักมากเลยนะคับรู้ตัวป่าว’’

จ๋ามองดูนาฬิกาแล้วพูดไปว่า

’’

จ๋ามองดูนาฬิกาแล้วพูดไปว่า

คับ น้องจ๋าเนี้ยสมชื่อกับเรียนแพทย์มาจริงๆ น้องจ๋าน่ารักมากเลยนะคับรู้ตัวป่าว’’

จ๋ามองดูนาฬิกาแล้วพูดไปว่า

’’

จ๋ามองดูนาฬิกาแล้วพูดไปว่า

‘’จ๋าต้องกลับแล้วนะค่ะ พี่ตะวันจะกลับพร้อมกันไหมค่ะ’’

จ๋าต้องกลับแล้วนะค่ะ พี่ตะวันจะกลับพร้อมกันไหมค่ะ’’

Smile love รอยยิ้มแห่งความรัก ตอน3

‘’ ออคับกลับคับ’’

จ๋าและตะวัน ไม่ค่อยได้เจอกันมากซักเท่าไหร่ ก็มีแต่คุยกันทางโทรศัพท์เท่านั้น ตะวันถามจ๋าไปว่า

ออคับกลับคับ’’

จ๋าและตะวัน ไม่ค่อยได้เจอกันมากซักเท่าไหร่ ก็มีแต่คุยกันทางโทรศัพท์เท่านั้น ตะวันถามจ๋าไปว่า

‘’น้องจ๋าคับวันไหนล่ะคับที่น้องจ๋าจะว่างพี่อยากเจอน้องจ๋าจังเลย ตอนนี้พี่กลับไปทำงานเหมือนเดิมแล้วนะคับ แล้วพี่ก็ไม่ไปทำงานสายอีกแล้ว พี่ดีใจ^ ^มากเลยคับ ‘’

‘’ ค่ะจ๋าก็ดีใจกับพี่ตะวันด้วยนะค่ะ เออว่าแต่เรื่องแฟนพี่ตะวัน เขาติดต่อมาหาพี่บางไหมค่ะ’’

‘’ ออไม่คับเขาไม่ได้ติดต่อมาเลยคับ พี่อยากคุยกับเขามากแต่พี่ก็โทรไปหาเขา เขาเปลี่ยนเบอร์มือถือใหม่แล้วนะคับ’’ แล้วจ๋าพูดปลอบใจไปว่า

น้องจ๋าคับวันไหนล่ะคับที่น้องจ๋าจะว่างพี่อยากเจอน้องจ๋าจังเลย ตอนนี้พี่กลับไปทำงานเหมือนเดิมแล้วนะคับ แล้วพี่ก็ไม่ไปทำงานสายอีกแล้ว พี่ดีใจ^ ^มากเลยคับ ‘’

‘’ ค่ะจ๋าก็ดีใจกับพี่ตะวันด้วยนะค่ะ เออว่าแต่เรื่องแฟนพี่ตะวัน เขาติดต่อมาหาพี่บางไหมค่ะ’’

‘’ ออไม่คับเขาไม่ได้ติดต่อมาเลยคับ พี่อยากคุยกับเขามากแต่พี่ก็โทรไปหาเขา เขาเปลี่ยนเบอร์มือถือใหม่แล้วนะคับ’’ แล้วจ๋าพูดปลอบใจไปว่า

ค่ะจ๋าก็ดีใจกับพี่ตะวันด้วยนะค่ะ เออว่าแต่เรื่องแฟนพี่ตะวัน เขาติดต่อมาหาพี่บางไหมค่ะ’’

‘’ ออไม่คับเขาไม่ได้ติดต่อมาเลยคับ พี่อยากคุยกับเขามากแต่พี่ก็โทรไปหาเขา เขาเปลี่ยนเบอร์มือถือใหม่แล้วนะคับ’’ แล้วจ๋าพูดปลอบใจไปว่า

ออไม่คับเขาไม่ได้ติดต่อมาเลยคับ พี่อยากคุยกับเขามากแต่พี่ก็โทรไปหาเขา เขาเปลี่ยนเบอร์มือถือใหม่แล้วนะคับ’’ แล้วจ๋าพูดปลอบใจไปว่า

‘’พี่ตะวันอย่าคิดมากนะค่ะ ยิ้มเข้าไว้นะค่ะ ผู้หญิงไม่ได้มีแค่คนเดียวในโลกนี้ ซะหน่อย พี่ตะวันหาใหม่ก็ได้นิค่ะ แล้วจ๋าจะเอาใจช่วยนะค่ะ’’

‘’ คับ น้องจ๋า’’

พี่ตะวันอย่าคิดมากนะค่ะ ยิ้มเข้าไว้นะค่ะ ผู้หญิงไม่ได้มีแค่คนเดียวในโลกนี้ ซะหน่อย พี่ตะวันหาใหม่ก็ได้นิค่ะ แล้วจ๋าจะเอาใจช่วยนะค่ะ’’

‘’ คับ น้องจ๋า’’

คับ น้องจ๋า’’

วันเวลา ผ่านมาหลายเดือน ตะวันกับจ๋าก็ไม่ได้เจอหน้ากันเลย ได้แค่ติดต่อกันทางโทรศัพท์ ต่างคนไม่ค่อยมีเวลาจะออกมาพบกันเลยแค่คุยกันได้ยินแต่เสียง

‘’พี่ตะวันค่ะตอนนี้จ๋าอยู่หน้าโรงหนังแล้วนะค่ะ “

พี่ตะวันค่ะตอนนี้จ๋าอยู่หน้าโรงหนังแล้วนะค่ะ “

‘’คับ โทษทีนะคับน้องจ๋าพอดีพี่ตื่นสายไปหน่อยวันนี้ลืมไปว่ามีนัดดูหนังนะคับ’’

‘’ เข้าโรงหนังกันเถอะค่ะ’’ จ๋าพูดไปว่า

คับ โทษทีนะคับน้องจ๋าพอดีพี่ตื่นสายไปหน่อยวันนี้ลืมไปว่ามีนัดดูหนังนะคับ’’

‘’ เข้าโรงหนังกันเถอะค่ะ’’ จ๋าพูดไปว่า

เข้าโรงหนังกันเถอะค่ะ’’ จ๋าพูดไปว่า

‘’ เรื่องนี้แหละที่เพื่อนชวนจ๋ามาดูด้วยเรา 3 คนเป็นเพื่อนรักกันมาตั้งแต่เข้าปี 1 แล้วล่ะค่ะ หญิง 2 ชาย 1 เราสามคนรักกันมากเลยนะค่ะ’’

‘’ เหรอคับ’’ พอนั่งดูไปสักพัก ตะวันพูดขึ้นว่า

เรื่องนี้แหละที่เพื่อนชวนจ๋ามาดูด้วยเรา 3 คนเป็นเพื่อนรักกันมาตั้งแต่เข้าปี 1 แล้วล่ะค่ะ หญิง 2 ชาย 1 เราสามคนรักกันมากเลยนะค่ะ’’

‘’ เหรอคับ’’ พอนั่งดูไปสักพัก ตะวันพูดขึ้นว่า

เหรอคับ’’ พอนั่งดูไปสักพัก ตะวันพูดขึ้นว่า

‘’น้องจ๋าทำไม่ดูเกร็งๆล่ะคับ ดูไม่ปล่อยวางเลย ‘’

‘’ ออจ๋าไม่เคยได้นั่งใกล้ชิดพี่นี้ค่ะก็เลยดูเกร็งไปหน่อย แม้ว่าแต่ให้จ๋า พี่ตะวันก็ดูเกร็งเหมือนกันนะค่ะ ว่าแต่ให้จ๋า’’

‘’ คือพี่ก็ดูแปลกๆกับตัวเองเหมือนกัน พี่มีแต่เคยนั่งดูหนังกับคุณแม่ที่โรงหนังนะคับเป็นผู้หญิงคนแรกที่พี่มาดูหนังที่โรงด้วย’’

‘’ ออเหรอค่ะแล้วแฟนพี่ตะวันล่ะ’’

‘’คับ แฟน พี่เคยชวนเขาบ่อยมากเลยคับ แต่เขาบอกว่าเขาไม่ชอบดูหนังในโรงนะคับ แล้วหลังจากนั้นพี่ก็ไม่เคยชวนผู้หญิงคนไหนเลยมาดูหนังด้วยกัน แต่ก็จนมาถึงวันนี้ พี่กลับไม่ได้ชวนเอง แต่น้องจ๋ากลับมาชวนพี่มาดูหนังด้วย พี่ก็เลยรู้สึกแปลกๆนะคับ’’

‘’ ค่ะไม่เป็นไรหรอกค่ะจ๋าพอจะเข้าใจอะไรบางอย่างแล้ว ‘’หนังเล่นไปซักระยะหนึ่ง จ๋าหลับแล้วหันมาซบตะวันที่ไหล่ ตะวันก้มไปแล้วยิ้ม<> มีอาการเขินด้วย .///. พอหนังจบตะวันก็เรียกปลุกจ๋า

น้องจ๋าทำไม่ดูเกร็งๆล่ะคับ ดูไม่ปล่อยวางเลย ‘’

‘’ ออจ๋าไม่เคยได้นั่งใกล้ชิดพี่นี้ค่ะก็เลยดูเกร็งไปหน่อย แม้ว่าแต่ให้จ๋า พี่ตะวันก็ดูเกร็งเหมือนกันนะค่ะ ว่าแต่ให้จ๋า’’

‘’ คือพี่ก็ดูแปลกๆกับตัวเองเหมือนกัน พี่มีแต่เคยนั่งดูหนังกับคุณแม่ที่โรงหนังนะคับเป็นผู้หญิงคนแรกที่พี่มาดูหนังที่โรงด้วย’’

‘’ ออเหรอค่ะแล้วแฟนพี่ตะวันล่ะ’’

‘’คับ แฟน พี่เคยชวนเขาบ่อยมากเลยคับ แต่เขาบอกว่าเขาไม่ชอบดูหนังในโรงนะคับ แล้วหลังจากนั้นพี่ก็ไม่เคยชวนผู้หญิงคนไหนเลยมาดูหนังด้วยกัน แต่ก็จนมาถึงวันนี้ พี่กลับไม่ได้ชวนเอง แต่น้องจ๋ากลับมาชวนพี่มาดูหนังด้วย พี่ก็เลยรู้สึกแปลกๆนะคับ’’

‘’ ค่ะไม่เป็นไรหรอกค่ะจ๋าพอจะเข้าใจอะไรบางอย่างแล้ว ‘’หนังเล่นไปซักระยะหนึ่ง จ๋าหลับแล้วหันมาซบตะวันที่ไหล่ ตะวันก้มไปแล้วยิ้ม<> มีอาการเขินด้วย .///. พอหนังจบตะวันก็เรียกปลุกจ๋า

ออจ๋าไม่เคยได้นั่งใกล้ชิดพี่นี้ค่ะก็เลยดูเกร็งไปหน่อย แม้ว่าแต่ให้จ๋า พี่ตะวันก็ดูเกร็งเหมือนกันนะค่ะ ว่าแต่ให้จ๋า’’

‘’ คือพี่ก็ดูแปลกๆกับตัวเองเหมือนกัน พี่มีแต่เคยนั่งดูหนังกับคุณแม่ที่โรงหนังนะคับเป็นผู้หญิงคนแรกที่พี่มาดูหนังที่โรงด้วย’’

‘’ ออเหรอค่ะแล้วแฟนพี่ตะวันล่ะ’’

‘’คับ แฟน พี่เคยชวนเขาบ่อยมากเลยคับ แต่เขาบอกว่าเขาไม่ชอบดูหนังในโรงนะคับ แล้วหลังจากนั้นพี่ก็ไม่เคยชวนผู้หญิงคนไหนเลยมาดูหนังด้วยกัน แต่ก็จนมาถึงวันนี้ พี่กลับไม่ได้ชวนเอง แต่น้องจ๋ากลับมาชวนพี่มาดูหนังด้วย พี่ก็เลยรู้สึกแปลกๆนะคับ’’

‘’ ค่ะไม่เป็นไรหรอกค่ะจ๋าพอจะเข้าใจอะไรบางอย่างแล้ว ‘’หนังเล่นไปซักระยะหนึ่ง จ๋าหลับแล้วหันมาซบตะวันที่ไหล่ ตะวันก้มไปแล้วยิ้ม<> มีอาการเขินด้วย .///. พอหนังจบตะวันก็เรียกปลุกจ๋า

คือพี่ก็ดูแปลกๆกับตัวเองเหมือนกัน พี่มีแต่เคยนั่งดูหนังกับคุณแม่ที่โรงหนังนะคับเป็นผู้หญิงคนแรกที่พี่มาดูหนังที่โรงด้วย’’

‘’ ออเหรอค่ะแล้วแฟนพี่ตะวันล่ะ’’

‘’คับ แฟน พี่เคยชวนเขาบ่อยมากเลยคับ แต่เขาบอกว่าเขาไม่ชอบดูหนังในโรงนะคับ แล้วหลังจากนั้นพี่ก็ไม่เคยชวนผู้หญิงคนไหนเลยมาดูหนังด้วยกัน แต่ก็จนมาถึงวันนี้ พี่กลับไม่ได้ชวนเอง แต่น้องจ๋ากลับมาชวนพี่มาดูหนังด้วย พี่ก็เลยรู้สึกแปลกๆนะคับ’’

‘’ ค่ะไม่เป็นไรหรอกค่ะจ๋าพอจะเข้าใจอะไรบางอย่างแล้ว ‘’หนังเล่นไปซักระยะหนึ่ง จ๋าหลับแล้วหันมาซบตะวันที่ไหล่ ตะวันก้มไปแล้วยิ้ม<> มีอาการเขินด้วย .///. พอหนังจบตะวันก็เรียกปลุกจ๋า

ออเหรอค่ะแล้วแฟนพี่ตะวันล่ะ’’

‘’คับ แฟน พี่เคยชวนเขาบ่อยมากเลยคับ แต่เขาบอกว่าเขาไม่ชอบดูหนังในโรงนะคับ แล้วหลังจากนั้นพี่ก็ไม่เคยชวนผู้หญิงคนไหนเลยมาดูหนังด้วยกัน แต่ก็จนมาถึงวันนี้ พี่กลับไม่ได้ชวนเอง แต่น้องจ๋ากลับมาชวนพี่มาดูหนังด้วย พี่ก็เลยรู้สึกแปลกๆนะคับ’’

‘’ ค่ะไม่เป็นไรหรอกค่ะจ๋าพอจะเข้าใจอะไรบางอย่างแล้ว ‘’หนังเล่นไปซักระยะหนึ่ง จ๋าหลับแล้วหันมาซบตะวันที่ไหล่ ตะวันก้มไปแล้วยิ้ม<> มีอาการเขินด้วย .///. พอหนังจบตะวันก็เรียกปลุกจ๋า

คับ แฟน พี่เคยชวนเขาบ่อยมากเลยคับ แต่เขาบอกว่าเขาไม่ชอบดูหนังในโรงนะคับ แล้วหลังจากนั้นพี่ก็ไม่เคยชวนผู้หญิงคนไหนเลยมาดูหนังด้วยกัน แต่ก็จนมาถึงวันนี้ พี่กลับไม่ได้ชวนเอง แต่น้องจ๋ากลับมาชวนพี่มาดูหนังด้วย พี่ก็เลยรู้สึกแปลกๆนะคับ’’

‘’ ค่ะไม่เป็นไรหรอกค่ะจ๋าพอจะเข้าใจอะไรบางอย่างแล้ว ‘’หนังเล่นไปซักระยะหนึ่ง จ๋าหลับแล้วหันมาซบตะวันที่ไหล่ ตะวันก้มไปแล้วยิ้ม<> มีอาการเขินด้วย .///. พอหนังจบตะวันก็เรียกปลุกจ๋า

ค่ะไม่เป็นไรหรอกค่ะจ๋าพอจะเข้าใจอะไรบางอย่างแล้ว ‘’หนังเล่นไปซักระยะหนึ่ง จ๋าหลับแล้วหันมาซบตะวันที่ไหล่ ตะวันก้มไปแล้วยิ้ม<> มีอาการเขินด้วย .///. พอหนังจบตะวันก็เรียกปลุกจ๋า

‘’จ๋า จ๋า ตื่นซิคับหนังจบแล้ว’’ จ๋า ลืมตาแล้วหันไปมองหน้าตะวัน แล้วจ๋าก็พูดขึ้นว่า

จ๋า จ๋า ตื่นซิคับหนังจบแล้ว’’ จ๋า ลืมตาแล้วหันไปมองหน้าตะวัน แล้วจ๋าก็พูดขึ้นว่า

‘’เออ จ๋าขอโทษนะค่ะที่ไปซบไหล่พี่ตะวัน จ๋าเผลอหลับไป เออพี่ตะวันจ๋าหลับนานไหมค่ะ’’

‘’ นานซิคับ พี่เห็นจ๋าหลับก็เลยไม่ปลุกนะคับ ‘’

‘’ ออค่ะ ดูหนังครั้งนี้ถ้าเพื่อนถามจ๋าจะไปเล่าให้เขาฟังยังไงดีค่ะเนี้ย ก็เผลอหลับตามเคย’’

‘’ ไม่เป็นไรหรอกคับน้องจ๋า’’ ตะวันพูดจบแล้วก็ยิ้ม<>แล้วเดินไปก่อนจ๋า

เออ จ๋าขอโทษนะค่ะที่ไปซบไหล่พี่ตะวัน จ๋าเผลอหลับไป เออพี่ตะวันจ๋าหลับนานไหมค่ะ’’

‘’ นานซิคับ พี่เห็นจ๋าหลับก็เลยไม่ปลุกนะคับ ‘’

‘’ ออค่ะ ดูหนังครั้งนี้ถ้าเพื่อนถามจ๋าจะไปเล่าให้เขาฟังยังไงดีค่ะเนี้ย ก็เผลอหลับตามเคย’’

‘’ ไม่เป็นไรหรอกคับน้องจ๋า’’ ตะวันพูดจบแล้วก็ยิ้ม<>แล้วเดินไปก่อนจ๋า

นานซิคับ พี่เห็นจ๋าหลับก็เลยไม่ปลุกนะคับ ‘’

‘’ ออค่ะ ดูหนังครั้งนี้ถ้าเพื่อนถามจ๋าจะไปเล่าให้เขาฟังยังไงดีค่ะเนี้ย ก็เผลอหลับตามเคย’’

‘’ ไม่เป็นไรหรอกคับน้องจ๋า’’ ตะวันพูดจบแล้วก็ยิ้ม<>แล้วเดินไปก่อนจ๋า

ออค่ะ ดูหนังครั้งนี้ถ้าเพื่อนถามจ๋าจะไปเล่าให้เขาฟังยังไงดีค่ะเนี้ย ก็เผลอหลับตามเคย’’

‘’ ไม่เป็นไรหรอกคับน้องจ๋า’’ ตะวันพูดจบแล้วก็ยิ้ม<>แล้วเดินไปก่อนจ๋า

ไม่เป็นไรหรอกคับน้องจ๋า’’ ตะวันพูดจบแล้วก็ยิ้ม<>แล้วเดินไปก่อนจ๋า

‘’พี่ตะวันเดินเร็วจัง รอจ๋าด้วยซิค่ะ ‘’

‘’นี้เขยิบมาก็ได้ยืนห่างกันเป็นวาเหมือนคนไม่รู้จักกันเลยนะจ๋า’’

‘’ ออค่ะ’’ จ๋าเขยิบมาใกล้กับตะวัน

พี่ตะวันเดินเร็วจัง รอจ๋าด้วยซิค่ะ ‘’

‘’นี้เขยิบมาก็ได้ยืนห่างกันเป็นวาเหมือนคนไม่รู้จักกันเลยนะจ๋า’’

‘’ ออค่ะ’’ จ๋าเขยิบมาใกล้กับตะวัน

นี้เขยิบมาก็ได้ยืนห่างกันเป็นวาเหมือนคนไม่รู้จักกันเลยนะจ๋า’’

‘’ ออค่ะ’’ จ๋าเขยิบมาใกล้กับตะวัน

ออค่ะ’’ จ๋าเขยิบมาใกล้กับตะวัน

‘’เออรถมาแล้วค่ะพี่ตะวัน แม้ตอนยืนรอรถก็มีอยู่แค่สองคน ขึ้นรถไปก็ยังมีสองคน ‘’

เออรถมาแล้วค่ะพี่ตะวัน แม้ตอนยืนรอรถก็มีอยู่แค่สองคน ขึ้นรถไปก็ยังมีสองคน ‘’

ระหว่างทาง ตะวันกับจ๋าก็คุยกันไปเรื่อยๆ

‘’แม้พี่เนี้ยไม่เอาไหนจริงๆเลยทำงานแล้วก็หน้าจะมีรถสักคันนะคับจะได้พาน้องจ๋าคนน่ารักไปเที่ยว’’

‘’ออไม่เป็นไรหรอกค่ะจ๋าชอบนั่งรถประจำทางมากกว่านะค่ะพี่ ตะวัน ขนาดคุณแม่ซื้อรถให้จ๋ายังไม่ชอบเลยนะค่ะ จ๋าชอบนั่งไปแบบนี้มากกว่าค่ะ

แม้พี่เนี้ยไม่เอาไหนจริงๆเลยทำงานแล้วก็หน้าจะมีรถสักคันนะคับจะได้พาน้องจ๋าคนน่ารักไปเที่ยว’’

‘’ออไม่เป็นไรหรอกค่ะจ๋าชอบนั่งรถประจำทางมากกว่านะค่ะพี่ ตะวัน ขนาดคุณแม่ซื้อรถให้จ๋ายังไม่ชอบเลยนะค่ะ จ๋าชอบนั่งไปแบบนี้มากกว่าค่ะ

ออไม่เป็นไรหรอกค่ะจ๋าชอบนั่งรถประจำทางมากกว่านะค่ะพี่ ตะวัน ขนาดคุณแม่ซื้อรถให้จ๋ายังไม่ชอบเลยนะค่ะ จ๋าชอบนั่งไปแบบนี้มากกว่าค่ะ

Smile love รอยยิ้มแห่งความรัก ตอน4

กริ๊งๆ เสียงโทรศัพท์ที่ห้องจ๋า

‘’ สวัสดีค่ะ จ๋าพูดค่ะ’’ จ๋าเหรอจ๊ะ

สวัสดีค่ะ จ๋าพูดค่ะ’’ จ๋าเหรอจ๊ะ

‘’พี่เจนเองน่ะ’’

‘’ พี่เจนเหรอค่ะ เออพี่รู้ได้ไงค่ะว่าจ๋าไม่ได้พักที่บ้าน’’

‘’ นี้เธอจะไม่ถามฉันสักคำเลยเหรอว่าฉันสบายดีไหม’’

‘’ ออค่ะจ๋าขอโทษทีที่ไม่ได้ถามพี่ก่อน’’

‘’ ฉันสบายดี อืมภายในอาทิตย์หน้าพี่และคุณแม่จะกลับเมืองไทย เธอก็เตรียมตัวกลับบ้านได้แล้ว ถ้าเธอไม่อยากให้คุณแม่ต้องรู้ว่าเธออยู่ที่ไหน รู้ไหมตั้งแต่วันนี้ เธอรีบกลับไปพักที่บ้านได้แล้ว แม่และพี่จะกลับไปจัดงานหมั้นให้เธอกับผู้ชายที่คุณแม่ต้องการให้เธอแต่งงานด้วย โอเครีบกลับไปอยู่บ้านเดี๋ยวนี้ ‘’พอจ๋าฟังพี่พูดจบ จ๋าอุทานไปว่า

พี่เจนเองน่ะ’’

‘’ พี่เจนเหรอค่ะ เออพี่รู้ได้ไงค่ะว่าจ๋าไม่ได้พักที่บ้าน’’

‘’ นี้เธอจะไม่ถามฉันสักคำเลยเหรอว่าฉันสบายดีไหม’’

‘’ ออค่ะจ๋าขอโทษทีที่ไม่ได้ถามพี่ก่อน’’

‘’ ฉันสบายดี อืมภายในอาทิตย์หน้าพี่และคุณแม่จะกลับเมืองไทย เธอก็เตรียมตัวกลับบ้านได้แล้ว ถ้าเธอไม่อยากให้คุณแม่ต้องรู้ว่าเธออยู่ที่ไหน รู้ไหมตั้งแต่วันนี้ เธอรีบกลับไปพักที่บ้านได้แล้ว แม่และพี่จะกลับไปจัดงานหมั้นให้เธอกับผู้ชายที่คุณแม่ต้องการให้เธอแต่งงานด้วย โอเครีบกลับไปอยู่บ้านเดี๋ยวนี้ ‘’พอจ๋าฟังพี่พูดจบ จ๋าอุทานไปว่า

พี่เจนเหรอค่ะ เออพี่รู้ได้ไงค่ะว่าจ๋าไม่ได้พักที่บ้าน’’

‘’ นี้เธอจะไม่ถามฉันสักคำเลยเหรอว่าฉันสบายดีไหม’’

‘’ ออค่ะจ๋าขอโทษทีที่ไม่ได้ถามพี่ก่อน’’

‘’ ฉันสบายดี อืมภายในอาทิตย์หน้าพี่และคุณแม่จะกลับเมืองไทย เธอก็เตรียมตัวกลับบ้านได้แล้ว ถ้าเธอไม่อยากให้คุณแม่ต้องรู้ว่าเธออยู่ที่ไหน รู้ไหมตั้งแต่วันนี้ เธอรีบกลับไปพักที่บ้านได้แล้ว แม่และพี่จะกลับไปจัดงานหมั้นให้เธอกับผู้ชายที่คุณแม่ต้องการให้เธอแต่งงานด้วย โอเครีบกลับไปอยู่บ้านเดี๋ยวนี้ ‘’พอจ๋าฟังพี่พูดจบ จ๋าอุทานไปว่า

นี้เธอจะไม่ถามฉันสักคำเลยเหรอว่าฉันสบายดีไหม’’

‘’ ออค่ะจ๋าขอโทษทีที่ไม่ได้ถามพี่ก่อน’’

‘’ ฉันสบายดี อืมภายในอาทิตย์หน้าพี่และคุณแม่จะกลับเมืองไทย เธอก็เตรียมตัวกลับบ้านได้แล้ว ถ้าเธอไม่อยากให้คุณแม่ต้องรู้ว่าเธออยู่ที่ไหน รู้ไหมตั้งแต่วันนี้ เธอรีบกลับไปพักที่บ้านได้แล้ว แม่และพี่จะกลับไปจัดงานหมั้นให้เธอกับผู้ชายที่คุณแม่ต้องการให้เธอแต่งงานด้วย โอเครีบกลับไปอยู่บ้านเดี๋ยวนี้ ‘’พอจ๋าฟังพี่พูดจบ จ๋าอุทานไปว่า

ออค่ะจ๋าขอโทษทีที่ไม่ได้ถามพี่ก่อน’’

‘’ ฉันสบายดี อืมภายในอาทิตย์หน้าพี่และคุณแม่จะกลับเมืองไทย เธอก็เตรียมตัวกลับบ้านได้แล้ว ถ้าเธอไม่อยากให้คุณแม่ต้องรู้ว่าเธออยู่ที่ไหน รู้ไหมตั้งแต่วันนี้ เธอรีบกลับไปพักที่บ้านได้แล้ว แม่และพี่จะกลับไปจัดงานหมั้นให้เธอกับผู้ชายที่คุณแม่ต้องการให้เธอแต่งงานด้วย โอเครีบกลับไปอยู่บ้านเดี๋ยวนี้ ‘’พอจ๋าฟังพี่พูดจบ จ๋าอุทานไปว่า

ฉันสบายดี อืมภายในอาทิตย์หน้าพี่และคุณแม่จะกลับเมืองไทย เธอก็เตรียมตัวกลับบ้านได้แล้ว ถ้าเธอไม่อยากให้คุณแม่ต้องรู้ว่าเธออยู่ที่ไหน รู้ไหมตั้งแต่วันนี้ เธอรีบกลับไปพักที่บ้านได้แล้ว แม่และพี่จะกลับไปจัดงานหมั้นให้เธอกับผู้ชายที่คุณแม่ต้องการให้เธอแต่งงานด้วย โอเครีบกลับไปอยู่บ้านเดี๋ยวนี้ ‘’พอจ๋าฟังพี่พูดจบ จ๋าอุทานไปว่า

‘’อะไรน่ะค่ะ0₀0จะหมั้นให้จ๋ากับผู้ชายที่คุณแม่หาให้ยังงั้นเหรอค่ะ”

“ ใช่ เธอจะคิดอะไรมากขนาดพี่แม่หาให้พี่ยังไม่มีปัญหาเลย อยู่ๆกันไปก็คงจะรักกันเองแหละอย่าคิดมากได้ไหม แค่นี้น่ะแล้วเจอกันอาทิตย์หน้า “พอเจนวางหูไป จ๋าก็นั่งคุ้นคิด

อะไรน่ะค่ะ0₀0จะหมั้นให้จ๋ากับผู้ชายที่คุณแม่หาให้ยังงั้นเหรอค่ะ”

“ ใช่ เธอจะคิดอะไรมากขนาดพี่แม่หาให้พี่ยังไม่มีปัญหาเลย อยู่ๆกันไปก็คงจะรักกันเองแหละอย่าคิดมากได้ไหม แค่นี้น่ะแล้วเจอกันอาทิตย์หน้า “พอเจนวางหูไป จ๋าก็นั่งคุ้นคิด

ใช่ เธอจะคิดอะไรมากขนาดพี่แม่หาให้พี่ยังไม่มีปัญหาเลย อยู่ๆกันไปก็คงจะรักกันเองแหละอย่าคิดมากได้ไหม แค่นี้น่ะแล้วเจอกันอาทิตย์หน้า “พอเจนวางหูไป จ๋าก็นั่งคุ้นคิด

“อะไรกันจะให้เราหมั้นกับคุณที่เราไม่รู้จักแล้วแต่งงานกัน เราจะรักกันได้ไงเนี้ย “

ที่สวนสาธารณะ

อะไรกันจะให้เราหมั้นกับคุณที่เราไม่รู้จักแล้วแต่งงานกัน เราจะรักกันได้ไงเนี้ย “

ที่สวนสาธารณะ

ที่สวนสาธารณะ

“เออพี่ตะวันค่ะจ๋ามีอะไรจะบอกค่ะ”

“ คับน้องจ๋าพี่ก็มีอะไรจะบอกเหมือนกัน”

“ เออพี่ตะวันบอกจ๋าก่อนซิค่ะ”

“ พี่ให้น้องจ๋าบอกก่อนดีกว่าน่ะ”

“ เออจ๋ากำลังจะหมั้นค่ะ” ตะวันฟังแล้วอึ้ง0-0

“ เออพี่ก็กำลังจะหมั้นเหมือนกันคับ” พอจ๋าฟังจบ ถามไปว่า

เออพี่ตะวันค่ะจ๋ามีอะไรจะบอกค่ะ”

“ คับน้องจ๋าพี่ก็มีอะไรจะบอกเหมือนกัน”

“ เออพี่ตะวันบอกจ๋าก่อนซิค่ะ”

“ พี่ให้น้องจ๋าบอกก่อนดีกว่าน่ะ”

“ เออจ๋ากำลังจะหมั้นค่ะ” ตะวันฟังแล้วอึ้ง0-0

“ เออพี่ก็กำลังจะหมั้นเหมือนกันคับ” พอจ๋าฟังจบ ถามไปว่า

คับน้องจ๋าพี่ก็มีอะไรจะบอกเหมือนกัน”

“ เออพี่ตะวันบอกจ๋าก่อนซิค่ะ”

“ พี่ให้น้องจ๋าบอกก่อนดีกว่าน่ะ”

“ เออจ๋ากำลังจะหมั้นค่ะ” ตะวันฟังแล้วอึ้ง0-0

“ เออพี่ก็กำลังจะหมั้นเหมือนกันคับ” พอจ๋าฟังจบ ถามไปว่า

เออพี่ตะวันบอกจ๋าก่อนซิค่ะ”

“ พี่ให้น้องจ๋าบอกก่อนดีกว่าน่ะ”

“ เออจ๋ากำลังจะหมั้นค่ะ” ตะวันฟังแล้วอึ้ง0-0

“ เออพี่ก็กำลังจะหมั้นเหมือนกันคับ” พอจ๋าฟังจบ ถามไปว่า

พี่ให้น้องจ๋าบอกก่อนดีกว่าน่ะ”

“ เออจ๋ากำลังจะหมั้นค่ะ” ตะวันฟังแล้วอึ้ง0-0

“ เออพี่ก็กำลังจะหมั้นเหมือนกันคับ” พอจ๋าฟังจบ ถามไปว่า

เออจ๋ากำลังจะหมั้นค่ะ” ตะวันฟังแล้วอึ้ง0-0

“ เออพี่ก็กำลังจะหมั้นเหมือนกันคับ” พอจ๋าฟังจบ ถามไปว่า

” พอจ๋าฟังจบ ถามไปว่า

“หมั้น กับแฟนพี่เหรอค่ะ “

“เออ ป่าวคับกับลูกสาวเจ้านายคับ “

“ลูกสาวเจ้านายพี่ตะวันเคยเจอหน้าเขายังค่ะ”

“ ป่าวคับพี่ยังไม่เคยเจอ แต่พี่คิดว่าเขาคงจะน่ารักนะคับ เห็นแต่พนักงานที่นั้นเขาบอกพี่ว่าลูกสาวเจ้านายเคยไปที่บริษัทบ่อยคับแต่ไปตอนที่พี่ไม่อยู่พี่ไปทำธุระน่ะคับ”

“ เหรอค่ะ”

“ แล้วน้องจ๋าล่ะคับเห็นคนที่ต้องหมั้นด้วยหรือยัง”

“ ป่าวค่ะจ๋ายังไม่เคยเห็นเลยสักครั้ง ยังไงนะค่ะจ๋าก็ไม่ยอมหมั้นเด็ดขาด ถ้าไม่ใช่คนที่จ๋าต้องการ จ๋าก็จะไม่หมั้น จ๋าไม่ชอบพวกท่านประธานบริษัท ชอบวางมาด เหมือนว่าตัวเองใหญ่นัก ก็แค่คนธรรมดาเหมือนกันไม่เห็นจะใหญ่เลยจ๋าไม่ชอบนะค่ะ จ๋าชอบแบบ เออ….”

หมั้น กับแฟนพี่เหรอค่ะ “

“เออ ป่าวคับกับลูกสาวเจ้านายคับ “

“ลูกสาวเจ้านายพี่ตะวันเคยเจอหน้าเขายังค่ะ”

“ ป่าวคับพี่ยังไม่เคยเจอ แต่พี่คิดว่าเขาคงจะน่ารักนะคับ เห็นแต่พนักงานที่นั้นเขาบอกพี่ว่าลูกสาวเจ้านายเคยไปที่บริษัทบ่อยคับแต่ไปตอนที่พี่ไม่อยู่พี่ไปทำธุระน่ะคับ”

“ เหรอค่ะ”

“ แล้วน้องจ๋าล่ะคับเห็นคนที่ต้องหมั้นด้วยหรือยัง”

“ ป่าวค่ะจ๋ายังไม่เคยเห็นเลยสักครั้ง ยังไงนะค่ะจ๋าก็ไม่ยอมหมั้นเด็ดขาด ถ้าไม่ใช่คนที่จ๋าต้องการ จ๋าก็จะไม่หมั้น จ๋าไม่ชอบพวกท่านประธานบริษัท ชอบวางมาด เหมือนว่าตัวเองใหญ่นัก ก็แค่คนธรรมดาเหมือนกันไม่เห็นจะใหญ่เลยจ๋าไม่ชอบนะค่ะ จ๋าชอบแบบ เออ….”

เออ ป่าวคับกับลูกสาวเจ้านายคับ “

“ลูกสาวเจ้านายพี่ตะวันเคยเจอหน้าเขายังค่ะ”

“ ป่าวคับพี่ยังไม่เคยเจอ แต่พี่คิดว่าเขาคงจะน่ารักนะคับ เห็นแต่พนักงานที่นั้นเขาบอกพี่ว่าลูกสาวเจ้านายเคยไปที่บริษัทบ่อยคับแต่ไปตอนที่พี่ไม่อยู่พี่ไปทำธุระน่ะคับ”

“ เหรอค่ะ”

“ แล้วน้องจ๋าล่ะคับเห็นคนที่ต้องหมั้นด้วยหรือยัง”

“ ป่าวค่ะจ๋ายังไม่เคยเห็นเลยสักครั้ง ยังไงนะค่ะจ๋าก็ไม่ยอมหมั้นเด็ดขาด ถ้าไม่ใช่คนที่จ๋าต้องการ จ๋าก็จะไม่หมั้น จ๋าไม่ชอบพวกท่านประธานบริษัท ชอบวางมาด เหมือนว่าตัวเองใหญ่นัก ก็แค่คนธรรมดาเหมือนกันไม่เห็นจะใหญ่เลยจ๋าไม่ชอบนะค่ะ จ๋าชอบแบบ เออ….”

ลูกสาวเจ้านายพี่ตะวันเคยเจอหน้าเขายังค่ะ”

“ ป่าวคับพี่ยังไม่เคยเจอ แต่พี่คิดว่าเขาคงจะน่ารักนะคับ เห็นแต่พนักงานที่นั้นเขาบอกพี่ว่าลูกสาวเจ้านายเคยไปที่บริษัทบ่อยคับแต่ไปตอนที่พี่ไม่อยู่พี่ไปทำธุระน่ะคับ”

“ เหรอค่ะ”

“ แล้วน้องจ๋าล่ะคับเห็นคนที่ต้องหมั้นด้วยหรือยัง”

“ ป่าวค่ะจ๋ายังไม่เคยเห็นเลยสักครั้ง ยังไงนะค่ะจ๋าก็ไม่ยอมหมั้นเด็ดขาด ถ้าไม่ใช่คนที่จ๋าต้องการ จ๋าก็จะไม่หมั้น จ๋าไม่ชอบพวกท่านประธานบริษัท ชอบวางมาด เหมือนว่าตัวเองใหญ่นัก ก็แค่คนธรรมดาเหมือนกันไม่เห็นจะใหญ่เลยจ๋าไม่ชอบนะค่ะ จ๋าชอบแบบ เออ….”

ป่าวคับพี่ยังไม่เคยเจอ แต่พี่คิดว่าเขาคงจะน่ารักนะคับ เห็นแต่พนักงานที่นั้นเขาบอกพี่ว่าลูกสาวเจ้านายเคยไปที่บริษัทบ่อยคับแต่ไปตอนที่พี่ไม่อยู่พี่ไปทำธุระน่ะคับ”

“ เหรอค่ะ”

“ แล้วน้องจ๋าล่ะคับเห็นคนที่ต้องหมั้นด้วยหรือยัง”

“ ป่าวค่ะจ๋ายังไม่เคยเห็นเลยสักครั้ง ยังไงนะค่ะจ๋าก็ไม่ยอมหมั้นเด็ดขาด ถ้าไม่ใช่คนที่จ๋าต้องการ จ๋าก็จะไม่หมั้น จ๋าไม่ชอบพวกท่านประธานบริษัท ชอบวางมาด เหมือนว่าตัวเองใหญ่นัก ก็แค่คนธรรมดาเหมือนกันไม่เห็นจะใหญ่เลยจ๋าไม่ชอบนะค่ะ จ๋าชอบแบบ เออ….”

เหรอค่ะ”

“ แล้วน้องจ๋าล่ะคับเห็นคนที่ต้องหมั้นด้วยหรือยัง”

“ ป่าวค่ะจ๋ายังไม่เคยเห็นเลยสักครั้ง ยังไงนะค่ะจ๋าก็ไม่ยอมหมั้นเด็ดขาด ถ้าไม่ใช่คนที่จ๋าต้องการ จ๋าก็จะไม่หมั้น จ๋าไม่ชอบพวกท่านประธานบริษัท ชอบวางมาด เหมือนว่าตัวเองใหญ่นัก ก็แค่คนธรรมดาเหมือนกันไม่เห็นจะใหญ่เลยจ๋าไม่ชอบนะค่ะ จ๋าชอบแบบ เออ….”

แล้วน้องจ๋าล่ะคับเห็นคนที่ต้องหมั้นด้วยหรือยัง”

“ ป่าวค่ะจ๋ายังไม่เคยเห็นเลยสักครั้ง ยังไงนะค่ะจ๋าก็ไม่ยอมหมั้นเด็ดขาด ถ้าไม่ใช่คนที่จ๋าต้องการ จ๋าก็จะไม่หมั้น จ๋าไม่ชอบพวกท่านประธานบริษัท ชอบวางมาด เหมือนว่าตัวเองใหญ่นัก ก็แค่คนธรรมดาเหมือนกันไม่เห็นจะใหญ่เลยจ๋าไม่ชอบนะค่ะ จ๋าชอบแบบ เออ….”

ป่าวค่ะจ๋ายังไม่เคยเห็นเลยสักครั้ง ยังไงนะค่ะจ๋าก็ไม่ยอมหมั้นเด็ดขาด ถ้าไม่ใช่คนที่จ๋าต้องการ จ๋าก็จะไม่หมั้น จ๋าไม่ชอบพวกท่านประธานบริษัท ชอบวางมาด เหมือนว่าตัวเองใหญ่นัก ก็แค่คนธรรมดาเหมือนกันไม่เห็นจะใหญ่เลยจ๋าไม่ชอบนะค่ะ จ๋าชอบแบบ เออ….”

ตะวันถามไปว่า

“ ชอบแบบไหนคับ”

“ คือจ๋าคงจะชอบแบบ เออคนในใจนี้ล่ะค่ะ จ๋าไม่อยากบอกนะค่ะ”

“ คับ พี่ก็ไม่รู้ว่าถ้าเจอเค้าแล้วพี่จะชอบเค้า แบบที่พี่ชอบน้องจ๋าหรือป่าวนะคับ”

“ อะไรนะค่ะพี่ตะวันบอกว่าชอบจ๋าเหรอค่ะ”

“ คับพี่ชอบน้องจ๋า คือพี่พยายามจะบอกน้องจ๋านะคับแต่พี่ติดตรงที่ว่าพี่ต้องหมั้น แล้วพี่ก็เลยตามเลย ไม่บอกน้องจ๋าสักที เออพี่ขอบอกตรงๆเลยนะคับว่าพี่อยากคบกับน้องจ๋านะคับ อยากคบมากเลย พี่ดีใจที่น้องจ๋ายิ้มให้พี่วันนั้นวันแรกที่เจอกันที่ป้ายรถเมล์ พี่มองดูแล้ว ตอนที่น้องจ๋ายิ้ม พี่รู้สึกว่าสดชื่นมากเลยนะคับ น้องจ๋า เป็นคนที่ยิ้มสวยมากในสายตาพี่พี่คงจะชอบน้องจ๋าเค้าแล้วตั้งแต่วันไหน เออที่พี่พูด รู้ไหม พี่พูดจากใจจริง พี่ชอบน้องจ๋าจริงๆนะคับ พี่สาบานได้ “ ตะวันพูดพร้อมยกนิ้ว สามนิ้วขึ้น

ชอบแบบไหนคับ”

“ คือจ๋าคงจะชอบแบบ เออคนในใจนี้ล่ะค่ะ จ๋าไม่อยากบอกนะค่ะ”

“ คับ พี่ก็ไม่รู้ว่าถ้าเจอเค้าแล้วพี่จะชอบเค้า แบบที่พี่ชอบน้องจ๋าหรือป่าวนะคับ”

“ อะไรนะค่ะพี่ตะวันบอกว่าชอบจ๋าเหรอค่ะ”

“ คับพี่ชอบน้องจ๋า คือพี่พยายามจะบอกน้องจ๋านะคับแต่พี่ติดตรงที่ว่าพี่ต้องหมั้น แล้วพี่ก็เลยตามเลย ไม่บอกน้องจ๋าสักที เออพี่ขอบอกตรงๆเลยนะคับว่าพี่อยากคบกับน้องจ๋านะคับ อยากคบมากเลย พี่ดีใจที่น้องจ๋ายิ้มให้พี่วันนั้นวันแรกที่เจอกันที่ป้ายรถเมล์ พี่มองดูแล้ว ตอนที่น้องจ๋ายิ้ม พี่รู้สึกว่าสดชื่นมากเลยนะคับ น้องจ๋า เป็นคนที่ยิ้มสวยมากในสายตาพี่พี่คงจะชอบน้องจ๋าเค้าแล้วตั้งแต่วันไหน เออที่พี่พูด รู้ไหม พี่พูดจากใจจริง พี่ชอบน้องจ๋าจริงๆนะคับ พี่สาบานได้ “ ตะวันพูดพร้อมยกนิ้ว สามนิ้วขึ้น

คือจ๋าคงจะชอบแบบ เออคนในใจนี้ล่ะค่ะ จ๋าไม่อยากบอกนะค่ะ”

“ คับ พี่ก็ไม่รู้ว่าถ้าเจอเค้าแล้วพี่จะชอบเค้า แบบที่พี่ชอบน้องจ๋าหรือป่าวนะคับ”

“ อะไรนะค่ะพี่ตะวันบอกว่าชอบจ๋าเหรอค่ะ”

“ คับพี่ชอบน้องจ๋า คือพี่พยายามจะบอกน้องจ๋านะคับแต่พี่ติดตรงที่ว่าพี่ต้องหมั้น แล้วพี่ก็เลยตามเลย ไม่บอกน้องจ๋าสักที เออพี่ขอบอกตรงๆเลยนะคับว่าพี่อยากคบกับน้องจ๋านะคับ อยากคบมากเลย พี่ดีใจที่น้องจ๋ายิ้มให้พี่วันนั้นวันแรกที่เจอกันที่ป้ายรถเมล์ พี่มองดูแล้ว ตอนที่น้องจ๋ายิ้ม พี่รู้สึกว่าสดชื่นมากเลยนะคับ น้องจ๋า เป็นคนที่ยิ้มสวยมากในสายตาพี่พี่คงจะชอบน้องจ๋าเค้าแล้วตั้งแต่วันไหน เออที่พี่พูด รู้ไหม พี่พูดจากใจจริง พี่ชอบน้องจ๋าจริงๆนะคับ พี่สาบานได้ “ ตะวันพูดพร้อมยกนิ้ว สามนิ้วขึ้น

คับ พี่ก็ไม่รู้ว่าถ้าเจอเค้าแล้วพี่จะชอบเค้า แบบที่พี่ชอบน้องจ๋าหรือป่าวนะคับ”

“ อะไรนะค่ะพี่ตะวันบอกว่าชอบจ๋าเหรอค่ะ”

“ คับพี่ชอบน้องจ๋า คือพี่พยายามจะบอกน้องจ๋านะคับแต่พี่ติดตรงที่ว่าพี่ต้องหมั้น แล้วพี่ก็เลยตามเลย ไม่บอกน้องจ๋าสักที เออพี่ขอบอกตรงๆเลยนะคับว่าพี่อยากคบกับน้องจ๋านะคับ อยากคบมากเลย พี่ดีใจที่น้องจ๋ายิ้มให้พี่วันนั้นวันแรกที่เจอกันที่ป้ายรถเมล์ พี่มองดูแล้ว ตอนที่น้องจ๋ายิ้ม พี่รู้สึกว่าสดชื่นมากเลยนะคับ น้องจ๋า เป็นคนที่ยิ้มสวยมากในสายตาพี่พี่คงจะชอบน้องจ๋าเค้าแล้วตั้งแต่วันไหน เออที่พี่พูด รู้ไหม พี่พูดจากใจจริง พี่ชอบน้องจ๋าจริงๆนะคับ พี่สาบานได้ “ ตะวันพูดพร้อมยกนิ้ว สามนิ้วขึ้น

อะไรนะค่ะพี่ตะวันบอกว่าชอบจ๋าเหรอค่ะ”

“ คับพี่ชอบน้องจ๋า คือพี่พยายามจะบอกน้องจ๋านะคับแต่พี่ติดตรงที่ว่าพี่ต้องหมั้น แล้วพี่ก็เลยตามเลย ไม่บอกน้องจ๋าสักที เออพี่ขอบอกตรงๆเลยนะคับว่าพี่อยากคบกับน้องจ๋านะคับ อยากคบมากเลย พี่ดีใจที่น้องจ๋ายิ้มให้พี่วันนั้นวันแรกที่เจอกันที่ป้ายรถเมล์ พี่มองดูแล้ว ตอนที่น้องจ๋ายิ้ม พี่รู้สึกว่าสดชื่นมากเลยนะคับ น้องจ๋า เป็นคนที่ยิ้มสวยมากในสายตาพี่พี่คงจะชอบน้องจ๋าเค้าแล้วตั้งแต่วันไหน เออที่พี่พูด รู้ไหม พี่พูดจากใจจริง พี่ชอบน้องจ๋าจริงๆนะคับ พี่สาบานได้ “ ตะวันพูดพร้อมยกนิ้ว สามนิ้วขึ้น

คับพี่ชอบน้องจ๋า คือพี่พยายามจะบอกน้องจ๋านะคับแต่พี่ติดตรงที่ว่าพี่ต้องหมั้น แล้วพี่ก็เลยตามเลย ไม่บอกน้องจ๋าสักที เออพี่ขอบอกตรงๆเลยนะคับว่าพี่อยากคบกับน้องจ๋านะคับ อยากคบมากเลย พี่ดีใจที่น้องจ๋ายิ้มให้พี่วันนั้นวันแรกที่เจอกันที่ป้ายรถเมล์ พี่มองดูแล้ว ตอนที่น้องจ๋ายิ้ม พี่รู้สึกว่าสดชื่นมากเลยนะคับ น้องจ๋า เป็นคนที่ยิ้มสวยมากในสายตาพี่พี่คงจะชอบน้องจ๋าเค้าแล้วตั้งแต่วันไหน เออที่พี่พูด รู้ไหม พี่พูดจากใจจริง พี่ชอบน้องจ๋าจริงๆนะคับ พี่สาบานได้ “ ตะวันพูดพร้อมยกนิ้ว สามนิ้วขึ้น

“เออพี่ตะวันไม่ต้องทำขนาดนั้นก็ได้ค่ะ จ๋าคงจะต้องเชื่อมั้งค่ะ “ จ๋าพูดแล้วก็ยิ้ม<> “ จ๋าก็อยากบอกเหมือนกันว่า จ๋าไม่รู้จริงๆว่า พี่ตะวันคิดแบบนี้กับจ๋า คำว่าลองคบ กับจ๋า จ๋าต้องขอบคุณพี่ตะวันนะค่ะที่รู้สึกดีดีกับจ๋าแบบนี้ ถึงพี่ตะวันบอกจ๋าไป เราก็คงจะไม่ได้คบกันอย่างที่ต้องการหรอกค่ะ ต่างคนก็ต้องต่างไป เมื่อก่อนจ๋าคิดเสมอว่า มันเป็นความบังเอิญที่เรามาเจอกันคงไม่ใช่พรหมลิขิตที่บันดาลให้เราสองคนมาพบกันหรอกนะค่ะที่ทำให้เรามารู้สึกดีดีแบบนี้ให้กันและกัน จ๋า รู้สึกดีมากค่ะที่ได้มารู้จักพี่ตะวัน ตั้งแต่วันนี้เราสองคนก็คงจะไม่ได้เจอกันอีกนะค่ะ จ๋าต้องไปจากพี่ตะวัน ถ้าเราเป็นคู่ครองกันจริงๆเทวดาต้องเห็นแล้วเขาก็ต้องลิขิตชะตาให้เราสองคนมาพบกันอีกแน่นอนค่ะ” พอจ๋าพูดจบ จ๋าก็ลุกขึ้นแล้วหยิบกระเป๋า แล้วเดินหนีไป จ๋าพูดแล้วร้องไห้TT คิดในใจว่าเราอยากบอกความในใจกับตะวันแต่เราก็ไม่อาจจะบอกไปได้

เออพี่ตะวันไม่ต้องทำขนาดนั้นก็ได้ค่ะ จ๋าคงจะต้องเชื่อมั้งค่ะ “ จ๋าพูดแล้วก็ยิ้ม<> “ จ๋าก็อยากบอกเหมือนกันว่า จ๋าไม่รู้จริงๆว่า พี่ตะวันคิดแบบนี้กับจ๋า คำว่าลองคบ กับจ๋า จ๋าต้องขอบคุณพี่ตะวันนะค่ะที่รู้สึกดีดีกับจ๋าแบบนี้ ถึงพี่ตะวันบอกจ๋าไป เราก็คงจะไม่ได้คบกันอย่างที่ต้องการหรอกค่ะ ต่างคนก็ต้องต่างไป เมื่อก่อนจ๋าคิดเสมอว่า มันเป็นความบังเอิญที่เรามาเจอกันคงไม่ใช่พรหมลิขิตที่บันดาลให้เราสองคนมาพบกันหรอกนะค่ะที่ทำให้เรามารู้สึกดีดีแบบนี้ให้กันและกัน จ๋า รู้สึกดีมากค่ะที่ได้มารู้จักพี่ตะวัน ตั้งแต่วันนี้เราสองคนก็คงจะไม่ได้เจอกันอีกนะค่ะ จ๋าต้องไปจากพี่ตะวัน ถ้าเราเป็นคู่ครองกันจริงๆเทวดาต้องเห็นแล้วเขาก็ต้องลิขิตชะตาให้เราสองคนมาพบกันอีกแน่นอนค่ะ” พอจ๋าพูดจบ จ๋าก็ลุกขึ้นแล้วหยิบกระเป๋า แล้วเดินหนีไป จ๋าพูดแล้วร้องไห้TT คิดในใจว่าเราอยากบอกความในใจกับตะวันแต่เราก็ไม่อาจจะบอกไปได้

Smile love รอยยิ้มแห่งความรัก ตอน5

ที่บ้านจ๋า จ๋ายกมือไหว้แม่นมที่บ้าน

จ๋ายกมือไหว้แม่นมที่บ้าน

“สวัสดีค่ะป้ากลิ่น”

“ คุณหนูจ๋า คุณหนูไปอยู่ที่อื่นป้าได้ยินแต่เสียงคุณหนูทางโทรศัพท์รู้ไหมค่ะคุณหนูป้าเป็นห่วงคุณหนูมากเลยนะค่ะ คุณหนูดูผอมไปมากเลยนะค่ะ”

“ อือ ป้ากลิ่นค่ะช่วยทำกับข้าวให้จ๋าทานหน่อยนะค่ะจ๋าหิวมากเลยเดี๋ยวจ๋าจะลงมาทานนะค่ะ เออพรุ่งนี้จ๋าจะไปรับคุณแม่และพี่เจนที่สนามบินนะค่ะ แล้วป้ากลิ่นก็แต่งตัวให้สวยๆนะค่ะพรุ่งนี้เราไปรับคุณแม่ที่สนามบินกัน” พอป้ากลิ่นฟังที่คุณหนูจ๋าพูดเสร็จ แล้วป้ากลิ่นก็บอกว่า

สวัสดีค่ะป้ากลิ่น”

“ คุณหนูจ๋า คุณหนูไปอยู่ที่อื่นป้าได้ยินแต่เสียงคุณหนูทางโทรศัพท์รู้ไหมค่ะคุณหนูป้าเป็นห่วงคุณหนูมากเลยนะค่ะ คุณหนูดูผอมไปมากเลยนะค่ะ”

“ อือ ป้ากลิ่นค่ะช่วยทำกับข้าวให้จ๋าทานหน่อยนะค่ะจ๋าหิวมากเลยเดี๋ยวจ๋าจะลงมาทานนะค่ะ เออพรุ่งนี้จ๋าจะไปรับคุณแม่และพี่เจนที่สนามบินนะค่ะ แล้วป้ากลิ่นก็แต่งตัวให้สวยๆนะค่ะพรุ่งนี้เราไปรับคุณแม่ที่สนามบินกัน” พอป้ากลิ่นฟังที่คุณหนูจ๋าพูดเสร็จ แล้วป้ากลิ่นก็บอกว่า

คุณหนูจ๋า คุณหนูไปอยู่ที่อื่นป้าได้ยินแต่เสียงคุณหนูทางโทรศัพท์รู้ไหมค่ะคุณหนูป้าเป็นห่วงคุณหนูมากเลยนะค่ะ คุณหนูดูผอมไปมากเลยนะค่ะ”

“ อือ ป้ากลิ่นค่ะช่วยทำกับข้าวให้จ๋าทานหน่อยนะค่ะจ๋าหิวมากเลยเดี๋ยวจ๋าจะลงมาทานนะค่ะ เออพรุ่งนี้จ๋าจะไปรับคุณแม่และพี่เจนที่สนามบินนะค่ะ แล้วป้ากลิ่นก็แต่งตัวให้สวยๆนะค่ะพรุ่งนี้เราไปรับคุณแม่ที่สนามบินกัน” พอป้ากลิ่นฟังที่คุณหนูจ๋าพูดเสร็จ แล้วป้ากลิ่นก็บอกว่า

อือ ป้ากลิ่นค่ะช่วยทำกับข้าวให้จ๋าทานหน่อยนะค่ะจ๋าหิวมากเลยเดี๋ยวจ๋าจะลงมาทานนะค่ะ เออพรุ่งนี้จ๋าจะไปรับคุณแม่และพี่เจนที่สนามบินนะค่ะ แล้วป้ากลิ่นก็แต่งตัวให้สวยๆนะค่ะพรุ่งนี้เราไปรับคุณแม่ที่สนามบินกัน” พอป้ากลิ่นฟังที่คุณหนูจ๋าพูดเสร็จ แล้วป้ากลิ่นก็บอกว่า

“ค่ะคุณหนูแล้วคุณหนูของป้าก็ลงมาทานข้าวนะค่ะ”

“ ค่ะ เดี๋ยวจ๋าจะลงมาทานข้าวค่ะ ค่ะ” จ๋าถือกระเป๋าไปเก็บที่ห้อง จ๋านั่งคิดถึงแต่เรื่องของตะวัน จ๋าลงไปทานข้าว “แม้ฝีมือการทำอาหารของป้ากลิ่นยังคงรสชาติอร่อยเหมือนเดิมเลยนะค่ะ จ๋าไม่ได้ทานตั้งนานไปอยู่ที่หอพักส่วนมากจ๋าก็จะทานแต่พวกอาหารถุงมากกว่า อาหารรสเลิศฝีมือของป้าของกลิ่นเนี้ยยิ่งอร่อยกว่าอีกนะค่ะ อืม อร่อยจริงๆ เออป้ากลิ่นค่ะ ตอนป้ากลิ่นยังสาวสาวอยู่อ่ะ ป้ากลิ่นเคยแอบชอบผู้ชายคนหนึ่งไหมค่ะ เออชอบเขาแต่ไม่ได้บอกเขาแล้วเราก็คิดเสมอว่าเราคงจะไม่ได้เจอเขาอีกนะค่ะ แล้วก็สรุปว่า คำว่าชอบ เราก็ไม่ได้บอกเขา ป้ากลิ่นเคยเป็นแบบนี้บ้างไหมค่ะ”

“ คุณหนูถามป้าแบบเนี้ย อือป้าจะบอกไงดีน้า ก็คงเคยนะค่ะ ป้าก็คงจะจำมันไม่ค่อยได้ซักเท่าไหร่หรอกนะค่ะ แต่ถ้าป้าได้บอกว่าชอบเขาเดี๋ยวนี้ป้าก็คงไม่โสดถึงขนาดนี้หรอกค่ะคุณหนู”

“ฮะ จ๋าหัวเราะ^0^แล้วยิ้ม<> หนูน่ะคิดว่าป้าแอบชอบใครไม่เป็นซะอีก ที่หนูถามน่ะคือหนูไปแอบชอบผู้ชายคนหนึ่งไว้แต่หนูรู้ว่าหนูคงจะไม่ได้บอกเขาว่าหนูก็ชอบเขาเหมือนกัน ป้าคงจะรู้นะค่ะว่าหนูต้องหมั้น หนูไม่อยากหมั้น หนูอยากแต่งงานกับผู้ชายคนนั้นมากกว่าค่ะ”

“ คุณหนูขาป้าว่าถ้าพรหมลิขิตบันดาลมาให้เราได้รักกันจริงๆ ยังไงนะค่ะก็ต้องได้รักกันค่ะ”

“ป้ากลิ่นหนูจะไม่คิดมากนะค่ะ หนูจะภาวนาให้หนูกับเขาได้เจอกันอีกครั้งหนึ่ง””

“ อือ เขาชื่อว่าอะไรนะค่ะ “

“เออ ตะวันค่ะป้ากลิ่น เขาเป็นผู้ชายที่น่ารักมากเลยนะค่ะ เขาบอกว่าหนูน่ะยิ้มสวย หนูก็ว่าเขาเป็นผู้ชายที่ยิ้มสวยเหมือนกันถ้าป้ากลิ่นเห็นเขานะค่ะป้ากลิ่นต้องชอบพี่ตะวันคนนี้ของหนูแน่นอน ป้ากลิ่นต้องเอ็นดูเขาแน่นอนค่ะ ทำอาหารก็อร่อยแม้ถ้ามาทำอาหารกับป้ากลิ่นเนี้ยต้องเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยแน่นอนค่ะ”

“ คุณหนูเนี้ยมัวแต่คุย ข้าวน่ะเย็นหมดแล้วนะค่ะ “

“แม้ก็ต้องเย็นซิค่ะก็หนูน่ะกำลังทานข้าวเย็นอยู่น่ะค่ะป้ากลิ่น”

“ ทานเถอะค่ะคุณหนูมัวแต่มาเล่นมุกอยู่นั่นแหละ”

“ ค่ะ” จ๋าทานข้าวไปยิ้ม<>ไปพร้อมนั่งนึกคิดถึงแต่หน้าตะวัน

ค่ะคุณหนูแล้วคุณหนูของป้าก็ลงมาทานข้าวนะค่ะ”

“ ค่ะ เดี๋ยวจ๋าจะลงมาทานข้าวค่ะ ค่ะ” จ๋าถือกระเป๋าไปเก็บที่ห้อง จ๋านั่งคิดถึงแต่เรื่องของตะวัน จ๋าลงไปทานข้าว “แม้ฝีมือการทำอาหารของป้ากลิ่นยังคงรสชาติอร่อยเหมือนเดิมเลยนะค่ะ จ๋าไม่ได้ทานตั้งนานไปอยู่ที่หอพักส่วนมากจ๋าก็จะทานแต่พวกอาหารถุงมากกว่า อาหารรสเลิศฝีมือของป้าของกลิ่นเนี้ยยิ่งอร่อยกว่าอีกนะค่ะ อืม อร่อยจริงๆ เออป้ากลิ่นค่ะ ตอนป้ากลิ่นยังสาวสาวอยู่อ่ะ ป้ากลิ่นเคยแอบชอบผู้ชายคนหนึ่งไหมค่ะ เออชอบเขาแต่ไม่ได้บอกเขาแล้วเราก็คิดเสมอว่าเราคงจะไม่ได้เจอเขาอีกนะค่ะ แล้วก็สรุปว่า คำว่าชอบ เราก็ไม่ได้บอกเขา ป้ากลิ่นเคยเป็นแบบนี้บ้างไหมค่ะ”

“ คุณหนูถามป้าแบบเนี้ย อือป้าจะบอกไงดีน้า ก็คงเคยนะค่ะ ป้าก็คงจะจำมันไม่ค่อยได้ซักเท่าไหร่หรอกนะค่ะ แต่ถ้าป้าได้บอกว่าชอบเขาเดี๋ยวนี้ป้าก็คงไม่โสดถึงขนาดนี้หรอกค่ะคุณหนู”

“ฮะ จ๋าหัวเราะ^0^แล้วยิ้ม<> หนูน่ะคิดว่าป้าแอบชอบใครไม่เป็นซะอีก ที่หนูถามน่ะคือหนูไปแอบชอบผู้ชายคนหนึ่งไว้แต่หนูรู้ว่าหนูคงจะไม่ได้บอกเขาว่าหนูก็ชอบเขาเหมือนกัน ป้าคงจะรู้นะค่ะว่าหนูต้องหมั้น หนูไม่อยากหมั้น หนูอยากแต่งงานกับผู้ชายคนนั้นมากกว่าค่ะ”

“ คุณหนูขาป้าว่าถ้าพรหมลิขิตบันดาลมาให้เราได้รักกันจริงๆ ยังไงนะค่ะก็ต้องได้รักกันค่ะ”

“ป้ากลิ่นหนูจะไม่คิดมากนะค่ะ หนูจะภาวนาให้หนูกับเขาได้เจอกันอีกครั้งหนึ่ง””

“ อือ เขาชื่อว่าอะไรนะค่ะ “

“เออ ตะวันค่ะป้ากลิ่น เขาเป็นผู้ชายที่น่ารักมากเลยนะค่ะ เขาบอกว่าหนูน่ะยิ้มสวย หนูก็ว่าเขาเป็นผู้ชายที่ยิ้มสวยเหมือนกันถ้าป้ากลิ่นเห็นเขานะค่ะป้ากลิ่นต้องชอบพี่ตะวันคนนี้ของหนูแน่นอน ป้ากลิ่นต้องเอ็นดูเขาแน่นอนค่ะ ทำอาหารก็อร่อยแม้ถ้ามาทำอาหารกับป้ากลิ่นเนี้ยต้องเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยแน่นอนค่ะ”

“ คุณหนูเนี้ยมัวแต่คุย ข้าวน่ะเย็นหมดแล้วนะค่ะ “

“แม้ก็ต้องเย็นซิค่ะก็หนูน่ะกำลังทานข้าวเย็นอยู่น่ะค่ะป้ากลิ่น”

“ ทานเถอะค่ะคุณหนูมัวแต่มาเล่นมุกอยู่นั่นแหละ”

“ ค่ะ” จ๋าทานข้าวไปยิ้ม<>ไปพร้อมนั่งนึกคิดถึงแต่หน้าตะวัน

ค่ะ เดี๋ยวจ๋าจะลงมาทานข้าวค่ะ ค่ะ” จ๋าถือกระเป๋าไปเก็บที่ห้อง จ๋านั่งคิดถึงแต่เรื่องของตะวัน จ๋าลงไปทานข้าว “แม้ฝีมือการทำอาหารของป้ากลิ่นยังคงรสชาติอร่อยเหมือนเดิมเลยนะค่ะ จ๋าไม่ได้ทานตั้งนานไปอยู่ที่หอพักส่วนมากจ๋าก็จะทานแต่พวกอาหารถุงมากกว่า อาหารรสเลิศฝีมือของป้าของกลิ่นเนี้ยยิ่งอร่อยกว่าอีกนะค่ะ อืม อร่อยจริงๆ เออป้ากลิ่นค่ะ ตอนป้ากลิ่นยังสาวสาวอยู่อ่ะ ป้ากลิ่นเคยแอบชอบผู้ชายคนหนึ่งไหมค่ะ เออชอบเขาแต่ไม่ได้บอกเขาแล้วเราก็คิดเสมอว่าเราคงจะไม่ได้เจอเขาอีกนะค่ะ แล้วก็สรุปว่า คำว่าชอบ เราก็ไม่ได้บอกเขา ป้ากลิ่นเคยเป็นแบบนี้บ้างไหมค่ะ”

“ คุณหนูถามป้าแบบเนี้ย อือป้าจะบอกไงดีน้า ก็คงเคยนะค่ะ ป้าก็คงจะจำมันไม่ค่อยได้ซักเท่าไหร่หรอกนะค่ะ แต่ถ้าป้าได้บอกว่าชอบเขาเดี๋ยวนี้ป้าก็คงไม่โสดถึงขนาดนี้หรอกค่ะคุณหนู”

“ฮะ จ๋าหัวเราะ^0^แล้วยิ้ม<> หนูน่ะคิดว่าป้าแอบชอบใครไม่เป็นซะอีก ที่หนูถามน่ะคือหนูไปแอบชอบผู้ชายคนหนึ่งไว้แต่หนูรู้ว่าหนูคงจะไม่ได้บอกเขาว่าหนูก็ชอบเขาเหมือนกัน ป้าคงจะรู้นะค่ะว่าหนูต้องหมั้น หนูไม่อยากหมั้น หนูอยากแต่งงานกับผู้ชายคนนั้นมากกว่าค่ะ”

“ คุณหนูขาป้าว่าถ้าพรหมลิขิตบันดาลมาให้เราได้รักกันจริงๆ ยังไงนะค่ะก็ต้องได้รักกันค่ะ”

“ป้ากลิ่นหนูจะไม่คิดมากนะค่ะ หนูจะภาวนาให้หนูกับเขาได้เจอกันอีกครั้งหนึ่ง””

“ อือ เขาชื่อว่าอะไรนะค่ะ “

“เออ ตะวันค่ะป้ากลิ่น เขาเป็นผู้ชายที่น่ารักมากเลยนะค่ะ เขาบอกว่าหนูน่ะยิ้มสวย หนูก็ว่าเขาเป็นผู้ชายที่ยิ้มสวยเหมือนกันถ้าป้ากลิ่นเห็นเขานะค่ะป้ากลิ่นต้องชอบพี่ตะวันคนนี้ของหนูแน่นอน ป้ากลิ่นต้องเอ็นดูเขาแน่นอนค่ะ ทำอาหารก็อร่อยแม้ถ้ามาทำอาหารกับป้ากลิ่นเนี้ยต้องเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยแน่นอนค่ะ”

“ คุณหนูเนี้ยมัวแต่คุย ข้าวน่ะเย็นหมดแล้วนะค่ะ “

“แม้ก็ต้องเย็นซิค่ะก็หนูน่ะกำลังทานข้าวเย็นอยู่น่ะค่ะป้ากลิ่น”

“ ทานเถอะค่ะคุณหนูมัวแต่มาเล่นมุกอยู่นั่นแหละ”

“ ค่ะ” จ๋าทานข้าวไปยิ้ม<>ไปพร้อมนั่งนึกคิดถึงแต่หน้าตะวัน

คุณหนูถามป้าแบบเนี้ย อือป้าจะบอกไงดีน้า ก็คงเคยนะค่ะ ป้าก็คงจะจำมันไม่ค่อยได้ซักเท่าไหร่หรอกนะค่ะ แต่ถ้าป้าได้บอกว่าชอบเขาเดี๋ยวนี้ป้าก็คงไม่โสดถึงขนาดนี้หรอกค่ะคุณหนู”

“ฮะ จ๋าหัวเราะ^0^แล้วยิ้ม<> หนูน่ะคิดว่าป้าแอบชอบใครไม่เป็นซะอีก ที่หนูถามน่ะคือหนูไปแอบชอบผู้ชายคนหนึ่งไว้แต่หนูรู้ว่าหนูคงจะไม่ได้บอกเขาว่าหนูก็ชอบเขาเหมือนกัน ป้าคงจะรู้นะค่ะว่าหนูต้องหมั้น หนูไม่อยากหมั้น หนูอยากแต่งงานกับผู้ชายคนนั้นมากกว่าค่ะ”

“ คุณหนูขาป้าว่าถ้าพรหมลิขิตบันดาลมาให้เราได้รักกันจริงๆ ยังไงนะค่ะก็ต้องได้รักกันค่ะ”

“ป้ากลิ่นหนูจะไม่คิดมากนะค่ะ หนูจะภาวนาให้หนูกับเขาได้เจอกันอีกครั้งหนึ่ง””

“ อือ เขาชื่อว่าอะไรนะค่ะ “

“เออ ตะวันค่ะป้ากลิ่น เขาเป็นผู้ชายที่น่ารักมากเลยนะค่ะ เขาบอกว่าหนูน่ะยิ้มสวย หนูก็ว่าเขาเป็นผู้ชายที่ยิ้มสวยเหมือนกันถ้าป้ากลิ่นเห็นเขานะค่ะป้ากลิ่นต้องชอบพี่ตะวันคนนี้ของหนูแน่นอน ป้ากลิ่นต้องเอ็นดูเขาแน่นอนค่ะ ทำอาหารก็อร่อยแม้ถ้ามาทำอาหารกับป้ากลิ่นเนี้ยต้องเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยแน่นอนค่ะ”

“ คุณหนูเนี้ยมัวแต่คุย ข้าวน่ะเย็นหมดแล้วนะค่ะ “

“แม้ก็ต้องเย็นซิค่ะก็หนูน่ะกำลังทานข้าวเย็นอยู่น่ะค่ะป้ากลิ่น”

“ ทานเถอะค่ะคุณหนูมัวแต่มาเล่นมุกอยู่นั่นแหละ”

“ ค่ะ” จ๋าทานข้าวไปยิ้ม<>ไปพร้อมนั่งนึกคิดถึงแต่หน้าตะวัน

ฮะ จ๋าหัวเราะ^0^แล้วยิ้ม<> หนูน่ะคิดว่าป้าแอบชอบใครไม่เป็นซะอีก ที่หนูถามน่ะคือหนูไปแอบชอบผู้ชายคนหนึ่งไว้แต่หนูรู้ว่าหนูคงจะไม่ได้บอกเขาว่าหนูก็ชอบเขาเหมือนกัน ป้าคงจะรู้นะค่ะว่าหนูต้องหมั้น หนูไม่อยากหมั้น หนูอยากแต่งงานกับผู้ชายคนนั้นมากกว่าค่ะ”

“ คุณหนูขาป้าว่าถ้าพรหมลิขิตบันดาลมาให้เราได้รักกันจริงๆ ยังไงนะค่ะก็ต้องได้รักกันค่ะ”

“ป้ากลิ่นหนูจะไม่คิดมากนะค่ะ หนูจะภาวนาให้หนูกับเขาได้เจอกันอีกครั้งหนึ่ง””

“ อือ เขาชื่อว่าอะไรนะค่ะ “

“เออ ตะวันค่ะป้ากลิ่น เขาเป็นผู้ชายที่น่ารักมากเลยนะค่ะ เขาบอกว่าหนูน่ะยิ้มสวย หนูก็ว่าเขาเป็นผู้ชายที่ยิ้มสวยเหมือนกันถ้าป้ากลิ่นเห็นเขานะค่ะป้ากลิ่นต้องชอบพี่ตะวันคนนี้ของหนูแน่นอน ป้ากลิ่นต้องเอ็นดูเขาแน่นอนค่ะ ทำอาหารก็อร่อยแม้ถ้ามาทำอาหารกับป้ากลิ่นเนี้ยต้องเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยแน่นอนค่ะ”

“ คุณหนูเนี้ยมัวแต่คุย ข้าวน่ะเย็นหมดแล้วนะค่ะ “

“แม้ก็ต้องเย็นซิค่ะก็หนูน่ะกำลังทานข้าวเย็นอยู่น่ะค่ะป้ากลิ่น”

“ ทานเถอะค่ะคุณหนูมัวแต่มาเล่นมุกอยู่นั่นแหละ”

“ ค่ะ” จ๋าทานข้าวไปยิ้ม<>ไปพร้อมนั่งนึกคิดถึงแต่หน้าตะวัน

คุณหนูขาป้าว่าถ้าพรหมลิขิตบันดาลมาให้เราได้รักกันจริงๆ ยังไงนะค่ะก็ต้องได้รักกันค่ะ”

“ป้ากลิ่นหนูจะไม่คิดมากนะค่ะ หนูจะภาวนาให้หนูกับเขาได้เจอกันอีกครั้งหนึ่ง””

“ อือ เขาชื่อว่าอะไรนะค่ะ “

“เออ ตะวันค่ะป้ากลิ่น เขาเป็นผู้ชายที่น่ารักมากเลยนะค่ะ เขาบอกว่าหนูน่ะยิ้มสวย หนูก็ว่าเขาเป็นผู้ชายที่ยิ้มสวยเหมือนกันถ้าป้ากลิ่นเห็นเขานะค่ะป้ากลิ่นต้องชอบพี่ตะวันคนนี้ของหนูแน่นอน ป้ากลิ่นต้องเอ็นดูเขาแน่นอนค่ะ ทำอาหารก็อร่อยแม้ถ้ามาทำอาหารกับป้ากลิ่นเนี้ยต้องเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยแน่นอนค่ะ”

“ คุณหนูเนี้ยมัวแต่คุย ข้าวน่ะเย็นหมดแล้วนะค่ะ “

“แม้ก็ต้องเย็นซิค่ะก็หนูน่ะกำลังทานข้าวเย็นอยู่น่ะค่ะป้ากลิ่น”

“ ทานเถอะค่ะคุณหนูมัวแต่มาเล่นมุกอยู่นั่นแหละ”

“ ค่ะ” จ๋าทานข้าวไปยิ้ม<>ไปพร้อมนั่งนึกคิดถึงแต่หน้าตะวัน

ป้ากลิ่นหนูจะไม่คิดมากนะค่ะ หนูจะภาวนาให้หนูกับเขาได้เจอกันอีกครั้งหนึ่ง””

“ อือ เขาชื่อว่าอะไรนะค่ะ “

“เออ ตะวันค่ะป้ากลิ่น เขาเป็นผู้ชายที่น่ารักมากเลยนะค่ะ เขาบอกว่าหนูน่ะยิ้มสวย หนูก็ว่าเขาเป็นผู้ชายที่ยิ้มสวยเหมือนกันถ้าป้ากลิ่นเห็นเขานะค่ะป้ากลิ่นต้องชอบพี่ตะวันคนนี้ของหนูแน่นอน ป้ากลิ่นต้องเอ็นดูเขาแน่นอนค่ะ ทำอาหารก็อร่อยแม้ถ้ามาทำอาหารกับป้ากลิ่นเนี้ยต้องเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยแน่นอนค่ะ”

“ คุณหนูเนี้ยมัวแต่คุย ข้าวน่ะเย็นหมดแล้วนะค่ะ “

“แม้ก็ต้องเย็นซิค่ะก็หนูน่ะกำลังทานข้าวเย็นอยู่น่ะค่ะป้ากลิ่น”

“ ทานเถอะค่ะคุณหนูมัวแต่มาเล่นมุกอยู่นั่นแหละ”

“ ค่ะ” จ๋าทานข้าวไปยิ้ม<>ไปพร้อมนั่งนึกคิดถึงแต่หน้าตะวัน

อือ เขาชื่อว่าอะไรนะค่ะ “

“เออ ตะวันค่ะป้ากลิ่น เขาเป็นผู้ชายที่น่ารักมากเลยนะค่ะ เขาบอกว่าหนูน่ะยิ้มสวย หนูก็ว่าเขาเป็นผู้ชายที่ยิ้มสวยเหมือนกันถ้าป้ากลิ่นเห็นเขานะค่ะป้ากลิ่นต้องชอบพี่ตะวันคนนี้ของหนูแน่นอน ป้ากลิ่นต้องเอ็นดูเขาแน่นอนค่ะ ทำอาหารก็อร่อยแม้ถ้ามาทำอาหารกับป้ากลิ่นเนี้ยต้องเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยแน่นอนค่ะ”

“ คุณหนูเนี้ยมัวแต่คุย ข้าวน่ะเย็นหมดแล้วนะค่ะ “

“แม้ก็ต้องเย็นซิค่ะก็หนูน่ะกำลังทานข้าวเย็นอยู่น่ะค่ะป้ากลิ่น”

“ ทานเถอะค่ะคุณหนูมัวแต่มาเล่นมุกอยู่นั่นแหละ”

“ ค่ะ” จ๋าทานข้าวไปยิ้ม<>ไปพร้อมนั่งนึกคิดถึงแต่หน้าตะวัน

เออ ตะวันค่ะป้ากลิ่น เขาเป็นผู้ชายที่น่ารักมากเลยนะค่ะ เขาบอกว่าหนูน่ะยิ้มสวย หนูก็ว่าเขาเป็นผู้ชายที่ยิ้มสวยเหมือนกันถ้าป้ากลิ่นเห็นเขานะค่ะป้ากลิ่นต้องชอบพี่ตะวันคนนี้ของหนูแน่นอน ป้ากลิ่นต้องเอ็นดูเขาแน่นอนค่ะ ทำอาหารก็อร่อยแม้ถ้ามาทำอาหารกับป้ากลิ่นเนี้ยต้องเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยแน่นอนค่ะ”

“ คุณหนูเนี้ยมัวแต่คุย ข้าวน่ะเย็นหมดแล้วนะค่ะ “

“แม้ก็ต้องเย็นซิค่ะก็หนูน่ะกำลังทานข้าวเย็นอยู่น่ะค่ะป้ากลิ่น”

“ ทานเถอะค่ะคุณหนูมัวแต่มาเล่นมุกอยู่นั่นแหละ”

“ ค่ะ” จ๋าทานข้าวไปยิ้ม<>ไปพร้อมนั่งนึกคิดถึงแต่หน้าตะวัน

คุณหนูเนี้ยมัวแต่คุย ข้าวน่ะเย็นหมดแล้วนะค่ะ “

“แม้ก็ต้องเย็นซิค่ะก็หนูน่ะกำลังทานข้าวเย็นอยู่น่ะค่ะป้ากลิ่น”

“ ทานเถอะค่ะคุณหนูมัวแต่มาเล่นมุกอยู่นั่นแหละ”

“ ค่ะ” จ๋าทานข้าวไปยิ้ม<>ไปพร้อมนั่งนึกคิดถึงแต่หน้าตะวัน

แม้ก็ต้องเย็นซิค่ะก็หนูน่ะกำลังทานข้าวเย็นอยู่น่ะค่ะป้ากลิ่น”

“ ทานเถอะค่ะคุณหนูมัวแต่มาเล่นมุกอยู่นั่นแหละ”

“ ค่ะ” จ๋าทานข้าวไปยิ้ม<>ไปพร้อมนั่งนึกคิดถึงแต่หน้าตะวัน

ทานเถอะค่ะคุณหนูมัวแต่มาเล่นมุกอยู่นั่นแหละ”

“ ค่ะ” จ๋าทานข้าวไปยิ้ม<>ไปพร้อมนั่งนึกคิดถึงแต่หน้าตะวัน

ค่ะ” จ๋าทานข้าวไปยิ้ม<>ไปพร้อมนั่งนึกคิดถึงแต่หน้าตะวัน

ตอนเช้าที่สนามบิน

“พี่เจนกับคุณแม่เดินมาทางโน้นแล้วค่ะ ป้ากลิ่น”

“ ออค่ะคุณหนู”

“ สวัสดีค่ะคุณแม่และ พี่เจน” แม่เดินเข้ามากอดจ๋า แล้วพูดว่า

“พี่เจนกับคุณแม่เดินมาทางโน้นแล้วค่ะ ป้ากลิ่น”

“ ออค่ะคุณหนู”

“ สวัสดีค่ะคุณแม่และ พี่เจน” แม่เดินเข้ามากอดจ๋า แล้วพูดว่า

พี่เจนกับคุณแม่เดินมาทางโน้นแล้วค่ะ ป้ากลิ่น”

“ ออค่ะคุณหนู”

“ สวัสดีค่ะคุณแม่และ พี่เจน” แม่เดินเข้ามากอดจ๋า แล้วพูดว่า

ออค่ะคุณหนู”

“ สวัสดีค่ะคุณแม่และ พี่เจน” แม่เดินเข้ามากอดจ๋า แล้วพูดว่า

สวัสดีค่ะคุณแม่และ พี่เจน” แม่เดินเข้ามากอดจ๋า แล้วพูดว่า

“ ดูจ๋าผอมไปมากเลยนะค่ะลูก ป้ากลิ่นเลี้ยงไม่ดีเหรอ”

“ เออป่าวหรอกค่ะคุณแม่ป้ากลิ่นเลี้ยงจ๋าดีมากเลยนะค่ะอาหารก็อร่อยทุกวันเลยเพียงแต่ว่าจ๋าไม่ค่อยทานมากนะค่ะกำลังอยู่ในช่วงลดหุ่นนะค่ะคุณแม่ “

“เหรอค่ะลูก” เจนเดินเข้ามากอดป้ากลิ่นพร้อมสวัสดีป้ากลิ่น

ดูจ๋าผอมไปมากเลยนะค่ะลูก ป้ากลิ่นเลี้ยงไม่ดีเหรอ”

“ เออป่าวหรอกค่ะคุณแม่ป้ากลิ่นเลี้ยงจ๋าดีมากเลยนะค่ะอาหารก็อร่อยทุกวันเลยเพียงแต่ว่าจ๋าไม่ค่อยทานมากนะค่ะกำลังอยู่ในช่วงลดหุ่นนะค่ะคุณแม่ “

“เหรอค่ะลูก” เจนเดินเข้ามากอดป้ากลิ่นพร้อมสวัสดีป้ากลิ่น

เออป่าวหรอกค่ะคุณแม่ป้ากลิ่นเลี้ยงจ๋าดีมากเลยนะค่ะอาหารก็อร่อยทุกวันเลยเพียงแต่ว่าจ๋าไม่ค่อยทานมากนะค่ะกำลังอยู่ในช่วงลดหุ่นนะค่ะคุณแม่ “

“เหรอค่ะลูก” เจนเดินเข้ามากอดป้ากลิ่นพร้อมสวัสดีป้ากลิ่น

เหรอค่ะลูก” เจนเดินเข้ามากอดป้ากลิ่นพร้อมสวัสดีป้ากลิ่น

“แม้ป้ากลิ่นเนี้ยก่อนทีไรก็ยังอุ่นเหมือนเดิมเลยนะค่ะ” ป้ากลิ่นถามเจนไปว่า

แม้ป้ากลิ่นเนี้ยก่อนทีไรก็ยังอุ่นเหมือนเดิมเลยนะค่ะ” ป้ากลิ่นถามเจนไปว่า

“แล้วคุณหนูต๊ะไม่มาด้วยเหรอค่ะคุณเจน”

“ ออน้องต๊ะกับคุณพ่อถึงจะตามมาทีหลังนะค่ะป้ากลิ่น”

“ เออป้าว่าเรารีบกลับบ้านดีกว่านะค่ะคุณหนู ป่ะค่ะขึ้นรถ”

“โอ้ยถึงบ้านแล้วแม้เจนเนี้ยคิดถึงบ้านเราจังเลยนะค่ะคุณแม่ ถ้าไม่ได้ไปอยู่อังกฤษน่ะเจนจะอยู่บ้านเราทังวันเลย” เจนมองหน้าจ๋า แล้วจ๋าถามไปว่า

แล้วคุณหนูต๊ะไม่มาด้วยเหรอค่ะคุณเจน”

“ ออน้องต๊ะกับคุณพ่อถึงจะตามมาทีหลังนะค่ะป้ากลิ่น”

“ เออป้าว่าเรารีบกลับบ้านดีกว่านะค่ะคุณหนู ป่ะค่ะขึ้นรถ”

“โอ้ยถึงบ้านแล้วแม้เจนเนี้ยคิดถึงบ้านเราจังเลยนะค่ะคุณแม่ ถ้าไม่ได้ไปอยู่อังกฤษน่ะเจนจะอยู่บ้านเราทังวันเลย” เจนมองหน้าจ๋า แล้วจ๋าถามไปว่า

ออน้องต๊ะกับคุณพ่อถึงจะตามมาทีหลังนะค่ะป้ากลิ่น”

“ เออป้าว่าเรารีบกลับบ้านดีกว่านะค่ะคุณหนู ป่ะค่ะขึ้นรถ”

“โอ้ยถึงบ้านแล้วแม้เจนเนี้ยคิดถึงบ้านเราจังเลยนะค่ะคุณแม่ ถ้าไม่ได้ไปอยู่อังกฤษน่ะเจนจะอยู่บ้านเราทังวันเลย” เจนมองหน้าจ๋า แล้วจ๋าถามไปว่า

เออป้าว่าเรารีบกลับบ้านดีกว่านะค่ะคุณหนู ป่ะค่ะขึ้นรถ”

“โอ้ยถึงบ้านแล้วแม้เจนเนี้ยคิดถึงบ้านเราจังเลยนะค่ะคุณแม่ ถ้าไม่ได้ไปอยู่อังกฤษน่ะเจนจะอยู่บ้านเราทังวันเลย” เจนมองหน้าจ๋า แล้วจ๋าถามไปว่า

โอ้ยถึงบ้านแล้วแม้เจนเนี้ยคิดถึงบ้านเราจังเลยนะค่ะคุณแม่ ถ้าไม่ได้ไปอยู่อังกฤษน่ะเจนจะอยู่บ้านเราทังวันเลย” เจนมองหน้าจ๋า แล้วจ๋าถามไปว่า

”พี่เจนมองจ๋ายังงี้ทำไม่ค่ะ”

“ ก็พี่จะมองจ๋าไม่ได้เหรอไง”

“ จ๋าถ้าจ๋าไม่อยากหมั้นกับผู้ชายที่แม่หาให้นั่นนะพี่ก็จะพยายามช่วยพูดให้ แต่สัญญาว่าจะไม่หนีไปไหนอีกถ้าเรื่องนี้คุณแม่รู้ท่านยิ่งจะทรุดนักไปอีก เข้าใจไม่จ๊ะ”

“ ค่ะจ๋าจะไม่ทำให้คุณแม่เสียใจ”

“ ป่ะถ้างั้นอย่าคิดมากล่ะ เข้าบ้านเถอะ “ จ๋าและเจนก็เดินเข้าบ้านไป

Smile love รอยยิ้มแห่งความรัก ตอน6

พี่เจนมองจ๋ายังงี้ทำไม่ค่ะ”

“ ก็พี่จะมองจ๋าไม่ได้เหรอไง”

“ จ๋าถ้าจ๋าไม่อยากหมั้นกับผู้ชายที่แม่หาให้นั่นนะพี่ก็จะพยายามช่วยพูดให้ แต่สัญญาว่าจะไม่หนีไปไหนอีกถ้าเรื่องนี้คุณแม่รู้ท่านยิ่งจะทรุดนักไปอีก เข้าใจไม่จ๊ะ”

“ ค่ะจ๋าจะไม่ทำให้คุณแม่เสียใจ”

“ ป่ะถ้างั้นอย่าคิดมากล่ะ เข้าบ้านเถอะ “ จ๋าและเจนก็เดินเข้าบ้านไป

Smile love รอยยิ้มแห่งความรัก ตอน6

ก็พี่จะมองจ๋าไม่ได้เหรอไง”

“ จ๋าถ้าจ๋าไม่อยากหมั้นกับผู้ชายที่แม่หาให้นั่นนะพี่ก็จะพยายามช่วยพูดให้ แต่สัญญาว่าจะไม่หนีไปไหนอีกถ้าเรื่องนี้คุณแม่รู้ท่านยิ่งจะทรุดนักไปอีก เข้าใจไม่จ๊ะ”

“ ค่ะจ๋าจะไม่ทำให้คุณแม่เสียใจ”

“ ป่ะถ้างั้นอย่าคิดมากล่ะ เข้าบ้านเถอะ “ จ๋าและเจนก็เดินเข้าบ้านไป

Smile love รอยยิ้มแห่งความรัก ตอน6

จ๋าถ้าจ๋าไม่อยากหมั้นกับผู้ชายที่แม่หาให้นั่นนะพี่ก็จะพยายามช่วยพูดให้ แต่สัญญาว่าจะไม่หนีไปไหนอีกถ้าเรื่องนี้คุณแม่รู้ท่านยิ่งจะทรุดนักไปอีก เข้าใจไม่จ๊ะ”

“ ค่ะจ๋าจะไม่ทำให้คุณแม่เสียใจ”

“ ป่ะถ้างั้นอย่าคิดมากล่ะ เข้าบ้านเถอะ “ จ๋าและเจนก็เดินเข้าบ้านไป

Smile love รอยยิ้มแห่งความรัก ตอน6

ค่ะจ๋าจะไม่ทำให้คุณแม่เสียใจ”

“ ป่ะถ้างั้นอย่าคิดมากล่ะ เข้าบ้านเถอะ “ จ๋าและเจนก็เดินเข้าบ้านไป

Smile love รอยยิ้มแห่งความรัก ตอน6

ป่ะถ้างั้นอย่าคิดมากล่ะ เข้าบ้านเถอะ “ จ๋าและเจนก็เดินเข้าบ้านไป

Smile love รอยยิ้มแห่งความรัก ตอน6

“เออ จ๋าพรุ่งนี้หนูต้องไปพบว่าที่คู่หมั้นนะค่ะลูก แต่งตัวสวยๆนะค่ะ พี่เขาน่ารักมากเลยลูก ลูกต้องชอบเขาแน่เลย “ จ๋านั่งซึม T^Tก้มหน้า(..) (..) คิดไม่อยากไปเจอหน้าไอ้คนที่ต้องหมั้นด้วย เจนพูดขึ้น

เออ จ๋าพรุ่งนี้หนูต้องไปพบว่าที่คู่หมั้นนะค่ะลูก แต่งตัวสวยๆนะค่ะ พี่เขาน่ารักมากเลยลูก ลูกต้องชอบเขาแน่เลย “ จ๋านั่งซึม T^Tก้มหน้า(..) (..) คิดไม่อยากไปเจอหน้าไอ้คนที่ต้องหมั้นด้วย เจนพูดขึ้น

“แม่ขาหนูว่านะค่ะอย่าเพิ่งให้น้องไปเจอเขาเลยค่ะ น้องจ๋าคงจะยังไม่พร้อม แม่อย่าเพิงบังคับน้องเลยนะค่ะ เดี๋ยวเมื่อไหร่ถ้าน้องพร้อมคุณแม่ก็ถึงพาน้องจ๋าไปพบว่าที่คู่หมั้นนะค่ะ”

“ ลูกจ๋าค่ะ ลูกจ๋า”

“ เออค่ะคุณแม่”

“ พรุ่งนี้แม่คงยังไม่พาหนูไปเจอเขาหรอกค่ะ แม่จะคอยจนกว่าหนูจะพร้อมแล้วเราก็ถึงไปเจอเขานะค่ะ”

“ ไม่เป็นไรค่ะคุณแม่พรุ่งนี้เราไปเจอเขาเลยค่ะ” จ๋าพูดเสร็จ ลุกขึ้นจากที่นั่ง แล้วก็วิ่งไปบนห้อง จ๋าวิ่งไป บนห้อง จ๋าร้องไห้ TOT

“พี่ตะวัน จ๋าคงจะไม่ได้เจอพี่ตะวันอีก จ๋ารักพี่ตะวันมากนะค่ะ ทำไม่จ๋าถึงไม่บอกพี่ตะวันตั้งแต่วันนั้นน่ะ ว่าจ๋าก็รักพี่ตะวันเหมือนกัน” จ๋าพูดพร้อมน้ำตาไหล พี่เจนเดินเข้ามา

“น้องจ๋า” เจนเดินเข้ามากอดจ๋า

แม่ขาหนูว่านะค่ะอย่าเพิ่งให้น้องไปเจอเขาเลยค่ะ น้องจ๋าคงจะยังไม่พร้อม แม่อย่าเพิงบังคับน้องเลยนะค่ะ เดี๋ยวเมื่อไหร่ถ้าน้องพร้อมคุณแม่ก็ถึงพาน้องจ๋าไปพบว่าที่คู่หมั้นนะค่ะ”

“ ลูกจ๋าค่ะ ลูกจ๋า”

“ เออค่ะคุณแม่”

“ พรุ่งนี้แม่คงยังไม่พาหนูไปเจอเขาหรอกค่ะ แม่จะคอยจนกว่าหนูจะพร้อมแล้วเราก็ถึงไปเจอเขานะค่ะ”

“ ไม่เป็นไรค่ะคุณแม่พรุ่งนี้เราไปเจอเขาเลยค่ะ” จ๋าพูดเสร็จ ลุกขึ้นจากที่นั่ง แล้วก็วิ่งไปบนห้อง จ๋าวิ่งไป บนห้อง จ๋าร้องไห้ TOT

“พี่ตะวัน จ๋าคงจะไม่ได้เจอพี่ตะวันอีก จ๋ารักพี่ตะวันมากนะค่ะ ทำไม่จ๋าถึงไม่บอกพี่ตะวันตั้งแต่วันนั้นน่ะ ว่าจ๋าก็รักพี่ตะวันเหมือนกัน” จ๋าพูดพร้อมน้ำตาไหล พี่เจนเดินเข้ามา

“น้องจ๋า” เจนเดินเข้ามากอดจ๋า

ลูกจ๋าค่ะ ลูกจ๋า”

“ เออค่ะคุณแม่”

“ พรุ่งนี้แม่คงยังไม่พาหนูไปเจอเขาหรอกค่ะ แม่จะคอยจนกว่าหนูจะพร้อมแล้วเราก็ถึงไปเจอเขานะค่ะ”

“ ไม่เป็นไรค่ะคุณแม่พรุ่งนี้เราไปเจอเขาเลยค่ะ” จ๋าพูดเสร็จ ลุกขึ้นจากที่นั่ง แล้วก็วิ่งไปบนห้อง จ๋าวิ่งไป บนห้อง จ๋าร้องไห้ TOT

“พี่ตะวัน จ๋าคงจะไม่ได้เจอพี่ตะวันอีก จ๋ารักพี่ตะวันมากนะค่ะ ทำไม่จ๋าถึงไม่บอกพี่ตะวันตั้งแต่วันนั้นน่ะ ว่าจ๋าก็รักพี่ตะวันเหมือนกัน” จ๋าพูดพร้อมน้ำตาไหล พี่เจนเดินเข้ามา

“น้องจ๋า” เจนเดินเข้ามากอดจ๋า

เออค่ะคุณแม่”

“ พรุ่งนี้แม่คงยังไม่พาหนูไปเจอเขาหรอกค่ะ แม่จะคอยจนกว่าหนูจะพร้อมแล้วเราก็ถึงไปเจอเขานะค่ะ”

“ ไม่เป็นไรค่ะคุณแม่พรุ่งนี้เราไปเจอเขาเลยค่ะ” จ๋าพูดเสร็จ ลุกขึ้นจากที่นั่ง แล้วก็วิ่งไปบนห้อง จ๋าวิ่งไป บนห้อง จ๋าร้องไห้ TOT

“พี่ตะวัน จ๋าคงจะไม่ได้เจอพี่ตะวันอีก จ๋ารักพี่ตะวันมากนะค่ะ ทำไม่จ๋าถึงไม่บอกพี่ตะวันตั้งแต่วันนั้นน่ะ ว่าจ๋าก็รักพี่ตะวันเหมือนกัน” จ๋าพูดพร้อมน้ำตาไหล พี่เจนเดินเข้ามา

“น้องจ๋า” เจนเดินเข้ามากอดจ๋า

พรุ่งนี้แม่คงยังไม่พาหนูไปเจอเขาหรอกค่ะ แม่จะคอยจนกว่าหนูจะพร้อมแล้วเราก็ถึงไปเจอเขานะค่ะ”

“ ไม่เป็นไรค่ะคุณแม่พรุ่งนี้เราไปเจอเขาเลยค่ะ” จ๋าพูดเสร็จ ลุกขึ้นจากที่นั่ง แล้วก็วิ่งไปบนห้อง จ๋าวิ่งไป บนห้อง จ๋าร้องไห้ TOT

“พี่ตะวัน จ๋าคงจะไม่ได้เจอพี่ตะวันอีก จ๋ารักพี่ตะวันมากนะค่ะ ทำไม่จ๋าถึงไม่บอกพี่ตะวันตั้งแต่วันนั้นน่ะ ว่าจ๋าก็รักพี่ตะวันเหมือนกัน” จ๋าพูดพร้อมน้ำตาไหล พี่เจนเดินเข้ามา

“น้องจ๋า” เจนเดินเข้ามากอดจ๋า

ไม่เป็นไรค่ะคุณแม่พรุ่งนี้เราไปเจอเขาเลยค่ะ” จ๋าพูดเสร็จ ลุกขึ้นจากที่นั่ง แล้วก็วิ่งไปบนห้อง จ๋าวิ่งไป บนห้อง จ๋าร้องไห้ TOT

“พี่ตะวัน จ๋าคงจะไม่ได้เจอพี่ตะวันอีก จ๋ารักพี่ตะวันมากนะค่ะ ทำไม่จ๋าถึงไม่บอกพี่ตะวันตั้งแต่วันนั้นน่ะ ว่าจ๋าก็รักพี่ตะวันเหมือนกัน” จ๋าพูดพร้อมน้ำตาไหล พี่เจนเดินเข้ามา

“น้องจ๋า” เจนเดินเข้ามากอดจ๋า

” จ๋าพูดพร้อมน้ำตาไหล พี่เจนเดินเข้ามา

“น้องจ๋า” เจนเดินเข้ามากอดจ๋า

” เจนเดินเข้ามากอดจ๋า

“จ๋าร้องไห้ทำไม่ “ จ๋าตอบว่า

จ๋าร้องไห้ทำไม่ “ จ๋าตอบว่า

“จ๋าคิดถึงคนที่จ๋ารักค่ะ”

“ จ๋าอย่าร้องไห้เลยนะค่ะร้องไปก็ทดแทนอะไรไม่ได้จ๋าต้องยอมรับความจริงนะ ถ้าจ๋ากับเขาเป็นคู่แท้กันจริงๆยังไงจ๋ากับเขาก็ต้องมาเจอกันอย่างแน่นอน เชื่อพี่ซิ “

“ค่ะ” จ๋าจะหยุดร้องไห้

จ๋าคิดถึงคนที่จ๋ารักค่ะ”

“ จ๋าอย่าร้องไห้เลยนะค่ะร้องไปก็ทดแทนอะไรไม่ได้จ๋าต้องยอมรับความจริงนะ ถ้าจ๋ากับเขาเป็นคู่แท้กันจริงๆยังไงจ๋ากับเขาก็ต้องมาเจอกันอย่างแน่นอน เชื่อพี่ซิ “

“ค่ะ” จ๋าจะหยุดร้องไห้

จ๋าอย่าร้องไห้เลยนะค่ะร้องไปก็ทดแทนอะไรไม่ได้จ๋าต้องยอมรับความจริงนะ ถ้าจ๋ากับเขาเป็นคู่แท้กันจริงๆยังไงจ๋ากับเขาก็ต้องมาเจอกันอย่างแน่นอน เชื่อพี่ซิ “

“ค่ะ” จ๋าจะหยุดร้องไห้

ค่ะ” จ๋าจะหยุดร้องไห้

“พรุ่งนี้จ๋าจะไปพบเขานะค่ะพี่เจนจ๋าจะเข้มแข็งค่ะ”

“ จ๊ะ ต้องยังงี้ซิน้องพี่”

ที่ภัตรคาร

พรุ่งนี้จ๋าจะไปพบเขานะค่ะพี่เจนจ๋าจะเข้มแข็งค่ะ”

“ จ๊ะ ต้องยังงี้ซิน้องพี่”

ที่ภัตรคาร

จ๊ะ ต้องยังงี้ซิน้องพี่”

ที่ภัตรคาร

ที่ภัตรคาร

“จ๋าลูกนั่งดีดีซิค่ะ พี่เค้ามาแล้วโน้นไง” คุณแม่และเจน และจ๋า มาพบว่าที่คู่หมั้นจ๋าที่ภัตรคารในเวลา 3 โมงเช้า “ออสวัสดีครับ คุณท่าน “ ว่าที่คู่หมั้น กล่าวสวัสดี แม่บอกจ๋าว่า

จ๋าลูกนั่งดีดีซิค่ะ พี่เค้ามาแล้วโน้นไง” คุณแม่และเจน และจ๋า มาพบว่าที่คู่หมั้นจ๋าที่ภัตรคารในเวลา 3 โมงเช้า “ออสวัสดีครับ คุณท่าน “ ว่าที่คู่หมั้น กล่าวสวัสดี แม่บอกจ๋าว่า

“ลูกเงยหน้าขึ้นซิค่ะ พี่เค้าอยู่ตรงหน้าเรานี้” จ๋าเงยหน้าขึ้น มองดูว่าที่คู่หมั้น แล้วร้องออกไปว่า

ลูกเงยหน้าขึ้นซิค่ะ พี่เค้าอยู่ตรงหน้าเรานี้” จ๋าเงยหน้าขึ้น มองดูว่าที่คู่หมั้น แล้วร้องออกไปว่า

“พี่ตะวัน”

“จ๋า”

พี่ตะวัน”

“จ๋า”

จ๋า”

“เอ้าลูกรู้จักกันตั้งแต่เมื่อไรค่ะ”

“เออคุณแม่ค่ะหนูขอตัวนะค่ะ” จ๋าลุกขึ้น พร้อมคว้ามือตะวัน วิ่งหนีออกจากภัตรคาร เจนพูดกับคุณแม่ว่า

เอ้าลูกรู้จักกันตั้งแต่เมื่อไรค่ะ”

“เออคุณแม่ค่ะหนูขอตัวนะค่ะ” จ๋าลุกขึ้น พร้อมคว้ามือตะวัน วิ่งหนีออกจากภัตรคาร เจนพูดกับคุณแม่ว่า

เออคุณแม่ค่ะหนูขอตัวนะค่ะ” จ๋าลุกขึ้น พร้อมคว้ามือตะวัน วิ่งหนีออกจากภัตรคาร เจนพูดกับคุณแม่ว่า

“แม่ค่ะน้องเขารู้จักกันแล้วเหรอค่ะ อะไรกันค่ะเนี้ยเจนงงไปหมดเเล้ว”

“ ใช่ลูกแม่ก็งง”

แม่ค่ะน้องเขารู้จักกันแล้วเหรอค่ะ อะไรกันค่ะเนี้ยเจนงงไปหมดเเล้ว”

“ ใช่ลูกแม่ก็งง”

ใช่ลูกแม่ก็งง”

จ๋าบอกกับตะวันว่า

“พี่ตะวันรีบขึ้นรถเดี๋ยวนี้ “

“เออน้องจ๋าจะพาพี่ไปไหนคับ”

“ เถอะค่ะพี่ตะวันรีบขึ้นเลยเร็ว เร็วซิค่ะ “ ตะวันรีบขึ้นรถแล้วจ๋าก็ขับ

พี่ตะวันรีบขึ้นรถเดี๋ยวนี้ “

“เออน้องจ๋าจะพาพี่ไปไหนคับ”

“ เถอะค่ะพี่ตะวันรีบขึ้นเลยเร็ว เร็วซิค่ะ “ ตะวันรีบขึ้นรถแล้วจ๋าก็ขับ

เออน้องจ๋าจะพาพี่ไปไหนคับ”

“ เถอะค่ะพี่ตะวันรีบขึ้นเลยเร็ว เร็วซิค่ะ “ ตะวันรีบขึ้นรถแล้วจ๋าก็ขับ

เถอะค่ะพี่ตะวันรีบขึ้นเลยเร็ว เร็วซิค่ะ “ ตะวันรีบขึ้นรถแล้วจ๋าก็ขับ

“จ๋าจะพาพี่ไปไหนคับ”

“ จ๋าคงไม่พาพี่ไปขายหรอกค่ะ” จ๋าขับไปเรื่อยๆ จนถึงสวนสาธารณะ จ๋าลงรถ ตะวันก็ลงจากรถเช่นกัน ตะวันเดินมาจับมือจ๋าไว้ แล้วก็เดินไปนั่งที่ม้านั่ง ตะวันและจ๋านั่งลง จ๋าพูดไปว่า

จ๋าจะพาพี่ไปไหนคับ”

“ จ๋าคงไม่พาพี่ไปขายหรอกค่ะ” จ๋าขับไปเรื่อยๆ จนถึงสวนสาธารณะ จ๋าลงรถ ตะวันก็ลงจากรถเช่นกัน ตะวันเดินมาจับมือจ๋าไว้ แล้วก็เดินไปนั่งที่ม้านั่ง ตะวันและจ๋านั่งลง จ๋าพูดไปว่า

จ๋าคงไม่พาพี่ไปขายหรอกค่ะ” จ๋าขับไปเรื่อยๆ จนถึงสวนสาธารณะ จ๋าลงรถ ตะวันก็ลงจากรถเช่นกัน ตะวันเดินมาจับมือจ๋าไว้ แล้วก็เดินไปนั่งที่ม้านั่ง ตะวันและจ๋านั่งลง จ๋าพูดไปว่า

“พี่ตะวันจ๋าดีใจ^^ที่ได้เจอพี่ตะวันอีก “จ๋ายิ้ม<> แล้วตะวันก็ยิ้ม<>ให้กับจ๋า

พี่ตะวันจ๋าดีใจ^^ที่ได้เจอพี่ตะวันอีก “จ๋ายิ้ม<> แล้วตะวันก็ยิ้ม<>ให้กับจ๋า

“ คับพี่ก็ดีใจที่ได้พบน้องจ๋าอีก” ตะวันจับมือจ๋า พร้อมหยิบแหวนขึ้นสวมแหวนให้กับจ๋า

คับพี่ก็ดีใจที่ได้พบน้องจ๋าอีก” ตะวันจับมือจ๋า พร้อมหยิบแหวนขึ้นสวมแหวนให้กับจ๋า

“ พี่ขอหมั้นจ๋าตอนนี้เลยนะคับ แล้วพี่จะรอจนกว่าจ๋าจะแต่งงานกับพี่น่ะ” จ๋ายิ้ม<>

“ ค่ะพี่ตะวัน จ๋าจะรอจนกว่าวันนั้นจะมาถึง “จ๋ายิ้ม<>

“ น้องจ๋าคับดูน้องจ๋ายิ้ม รอยยิ้มของน้องจ๋าดูไม่สดชื่นเลยนะคับ”

“ เหรอค่ะรอยยิ้มจ๋ามันเป็นยังไงค่ะ พี่ตะวันบอกจ๋ามาซิค่ะรอยยิ้มจ๋ามันเศร้ามากเลยเหรอค่ะ”

“ คับรอยยิ้มน้องจ๋าไม่สดชื่นเหมือนเดิม ไม่สวยเหมือนเมื่อก่อน เมื่อก่อนตอนน้องจ๋ายิ้มพี่เห็นแล้วพี่สดชื่นมีกำลังใจ แต่วันนี้น้องจ๋ายิ้ม แล้วมันดูเศร้า”

“ ค่ะ”จ๋าพูดแล้วฟุบลงสลบไป

พี่ขอหมั้นจ๋าตอนนี้เลยนะคับ แล้วพี่จะรอจนกว่าจ๋าจะแต่งงานกับพี่น่ะ” จ๋ายิ้ม<>

“ ค่ะพี่ตะวัน จ๋าจะรอจนกว่าวันนั้นจะมาถึง “จ๋ายิ้ม<>

“ น้องจ๋าคับดูน้องจ๋ายิ้ม รอยยิ้มของน้องจ๋าดูไม่สดชื่นเลยนะคับ”

“ เหรอค่ะรอยยิ้มจ๋ามันเป็นยังไงค่ะ พี่ตะวันบอกจ๋ามาซิค่ะรอยยิ้มจ๋ามันเศร้ามากเลยเหรอค่ะ”

“ คับรอยยิ้มน้องจ๋าไม่สดชื่นเหมือนเดิม ไม่สวยเหมือนเมื่อก่อน เมื่อก่อนตอนน้องจ๋ายิ้มพี่เห็นแล้วพี่สดชื่นมีกำลังใจ แต่วันนี้น้องจ๋ายิ้ม แล้วมันดูเศร้า”

“ ค่ะ”จ๋าพูดแล้วฟุบลงสลบไป

“จ๋ายิ้ม<>

“ น้องจ๋าคับดูน้องจ๋ายิ้ม รอยยิ้มของน้องจ๋าดูไม่สดชื่นเลยนะคับ”

“ เหรอค่ะรอยยิ้มจ๋ามันเป็นยังไงค่ะ พี่ตะวันบอกจ๋ามาซิค่ะรอยยิ้มจ๋ามันเศร้ามากเลยเหรอค่ะ”

“ คับรอยยิ้มน้องจ๋าไม่สดชื่นเหมือนเดิม ไม่สวยเหมือนเมื่อก่อน เมื่อก่อนตอนน้องจ๋ายิ้มพี่เห็นแล้วพี่สดชื่นมีกำลังใจ แต่วันนี้น้องจ๋ายิ้ม แล้วมันดูเศร้า”

“ ค่ะ”จ๋าพูดแล้วฟุบลงสลบไป

”

“ เหรอค่ะรอยยิ้มจ๋ามันเป็นยังไงค่ะ พี่ตะวันบอกจ๋ามาซิค่ะรอยยิ้มจ๋ามันเศร้ามากเลยเหรอค่ะ”

“ คับรอยยิ้มน้องจ๋าไม่สดชื่นเหมือนเดิม ไม่สวยเหมือนเมื่อก่อน เมื่อก่อนตอนน้องจ๋ายิ้มพี่เห็นแล้วพี่สดชื่นมีกำลังใจ แต่วันนี้น้องจ๋ายิ้ม แล้วมันดูเศร้า”

“ ค่ะ”จ๋าพูดแล้วฟุบลงสลบไป

เหรอค่ะรอยยิ้มจ๋ามันเป็นยังไงค่ะ พี่ตะวันบอกจ๋ามาซิค่ะรอยยิ้มจ๋ามันเศร้ามากเลยเหรอค่ะ”

“ คับรอยยิ้มน้องจ๋าไม่สดชื่นเหมือนเดิม ไม่สวยเหมือนเมื่อก่อน เมื่อก่อนตอนน้องจ๋ายิ้มพี่เห็นแล้วพี่สดชื่นมีกำลังใจ แต่วันนี้น้องจ๋ายิ้ม แล้วมันดูเศร้า”

“ ค่ะ”จ๋าพูดแล้วฟุบลงสลบไป

คับรอยยิ้มน้องจ๋าไม่สดชื่นเหมือนเดิม ไม่สวยเหมือนเมื่อก่อน เมื่อก่อนตอนน้องจ๋ายิ้มพี่เห็นแล้วพี่สดชื่นมีกำลังใจ แต่วันนี้น้องจ๋ายิ้ม แล้วมันดูเศร้า”

“ ค่ะ”จ๋าพูดแล้วฟุบลงสลบไป

ค่ะ”จ๋าพูดแล้วฟุบลงสลบไป

“ น้องจ๋า น้องจ๋า น้องจ๋าเป็นอะไรคับ” ตะวัน อุ้มจ๋าพาขึ้นรถแล้วพาจ๋าไปโรงพยาบาล ตะวันรอดูอาการจ๋า พี่เจนและคุณแม่เดินมา

น้องจ๋า น้องจ๋า น้องจ๋าเป็นอะไรคับ” ตะวัน อุ้มจ๋าพาขึ้นรถแล้วพาจ๋าไปโรงพยาบาล ตะวันรอดูอาการจ๋า พี่เจนและคุณแม่เดินมา

“ตะวันน้องจ๋าเป็นยังไงบ้างลูก” แม่ถามตะวัน

ตะวันน้องจ๋าเป็นยังไงบ้างลูก” แม่ถามตะวัน

“เออตอนนี้จ๋าตรวจอยู่นะคับคุณหมอรอดูอาการอยู่คับคุณท่าน”

“ แม่ค่ะจ๋าเขาไม่เป็นอะไรมาก เจนว่าคุณแม่กลับบ้านดีกว่านะค่ะเดี๋ยวเจนจะอยู่เฝ้าอาการน้องจ๋าเองค่ะแม่ ถ้ารู้อาการแล้วเจนจะโทรไปบอกแม่นะค่ะ เออพี่วานให้ตะวันไปส่งคุณแม่ที่บ้านหน่อยน่ะเดี๋ยวทางนี้พี่จะดูแลเอง “

“คับพี่เจน “ พอตะวันและคุณแม่กลับไป คุณหมอออกมา

เออตอนนี้จ๋าตรวจอยู่นะคับคุณหมอรอดูอาการอยู่คับคุณท่าน”

“ แม่ค่ะจ๋าเขาไม่เป็นอะไรมาก เจนว่าคุณแม่กลับบ้านดีกว่านะค่ะเดี๋ยวเจนจะอยู่เฝ้าอาการน้องจ๋าเองค่ะแม่ ถ้ารู้อาการแล้วเจนจะโทรไปบอกแม่นะค่ะ เออพี่วานให้ตะวันไปส่งคุณแม่ที่บ้านหน่อยน่ะเดี๋ยวทางนี้พี่จะดูแลเอง “

“คับพี่เจน “ พอตะวันและคุณแม่กลับไป คุณหมอออกมา

แม่ค่ะจ๋าเขาไม่เป็นอะไรมาก เจนว่าคุณแม่กลับบ้านดีกว่านะค่ะเดี๋ยวเจนจะอยู่เฝ้าอาการน้องจ๋าเองค่ะแม่ ถ้ารู้อาการแล้วเจนจะโทรไปบอกแม่นะค่ะ เออพี่วานให้ตะวันไปส่งคุณแม่ที่บ้านหน่อยน่ะเดี๋ยวทางนี้พี่จะดูแลเอง “

“คับพี่เจน “ พอตะวันและคุณแม่กลับไป คุณหมอออกมา

คับพี่เจน “ พอตะวันและคุณแม่กลับไป คุณหมอออกมา

“เออคุณหมอค่ะน้องจ๋าไปยังไงบ้างค่ะ เออๆว่าไงค่ะหมอ คือ คุณหมอบอกมาซิค่ะ อาการน้องจ๋าเป็นยังไงค่ะหมอ บอกมาซิค่ะ เจนทั้งพูดทั้งน้ำตาไหลTOT”

“ เออ คุณศรินยา เขามีโรคทางสมองคับ”

“ อะไรนะค่ะ คือคุณศรินยา มีอาการเป็นมะเร็งทางสมองคับ คุณคงเป็นญาติของคุณศรินยาใช่ไหมคับ”

“ ค่ะดิฉันเป็นพี่สาวของศรินยาค่ะ”

“ ถ้างั้นเชิญทางนี้ด้วยคับ”

“ ค่ะ” เจนเดินไปกับคุณหมอ

Smile love รอยยิ้มแห่งความรัก ตอน7

เออคุณหมอค่ะน้องจ๋าไปยังไงบ้างค่ะ เออๆว่าไงค่ะหมอ คือ คุณหมอบอกมาซิค่ะ อาการน้องจ๋าเป็นยังไงค่ะหมอ บอกมาซิค่ะ เจนทั้งพูดทั้งน้ำตาไหลTOT”

“ เออ คุณศรินยา เขามีโรคทางสมองคับ”

“ อะไรนะค่ะ คือคุณศรินยา มีอาการเป็นมะเร็งทางสมองคับ คุณคงเป็นญาติของคุณศรินยาใช่ไหมคับ”

“ ค่ะดิฉันเป็นพี่สาวของศรินยาค่ะ”

“ ถ้างั้นเชิญทางนี้ด้วยคับ”

“ ค่ะ” เจนเดินไปกับคุณหมอ

Smile love รอยยิ้มแห่งความรัก ตอน7

”

“ อะไรนะค่ะ คือคุณศรินยา มีอาการเป็นมะเร็งทางสมองคับ คุณคงเป็นญาติของคุณศรินยาใช่ไหมคับ”

“ ค่ะดิฉันเป็นพี่สาวของศรินยาค่ะ”

“ ถ้างั้นเชิญทางนี้ด้วยคับ”

“ ค่ะ” เจนเดินไปกับคุณหมอ

Smile love รอยยิ้มแห่งความรัก ตอน7

อะไรนะค่ะ คือคุณศรินยา มีอาการเป็นมะเร็งทางสมองคับ คุณคงเป็นญาติของคุณศรินยาใช่ไหมคับ”

“ ค่ะดิฉันเป็นพี่สาวของศรินยาค่ะ”

“ ถ้างั้นเชิญทางนี้ด้วยคับ”

“ ค่ะ” เจนเดินไปกับคุณหมอ

Smile love รอยยิ้มแห่งความรัก ตอน7

ค่ะดิฉันเป็นพี่สาวของศรินยาค่ะ”

“ ถ้างั้นเชิญทางนี้ด้วยคับ”

“ ค่ะ” เจนเดินไปกับคุณหมอ

Smile love รอยยิ้มแห่งความรัก ตอน7

ถ้างั้นเชิญทางนี้ด้วยคับ”

“ ค่ะ” เจนเดินไปกับคุณหมอ

Smile love รอยยิ้มแห่งความรัก ตอน7

ค่ะ” เจนเดินไปกับคุณหมอ

Smile love รอยยิ้มแห่งความรัก ตอน7

“นี้คือผลตรวจเอ็กซเรย์ ทางสมองของคุณ ศรินยา นะคับ เขามีอาการแบบนี้นี้เข้ามานานแล้วแต่อาการของเมื่อ

ก่อน มันไม่มีอาการข้างเคียงมากเท่าไหร่ แต่ตอนนี้อาการอาจรุนรงมากคับ ถ้าคุณไม่ผ่าตัด อีกไม่นานน้องสาวคุณอาจจะเสียชีวิตได้ แต่หมอก็ไม่รับรองว่าถ้าผ่าตัดแล้วโรคนี้จะหายเป็นปกติรึเปล่านะคับ เพราะคนที่เป็นโรคนี้ส่วนมากที่จะรอดมีน้อยคับ ถ้าน้องสาวคุณผ่าตัดแล้ว อาจจะรอด รอดคือรอดมาแค่พักฟืนไม่กี่วันแต่มันก็อาจจะมีอาการรุนแรงบ้างนะคับ แต่ที่ร้ายไปกว่านั้นน้องสาวคุณเขาอาจจะเสียชีวิต จากคุณไปเลยก็ได้นะคับ”

“ เออคุณหมอค่ะคุณหมอมีทางไหนบ้างที่จะช่วยให้น้องสาวฉันกลับคืนมา วิธีไหนก็ได้นะค่ะ ให้เขาไม่ตาย เขายังมีชีวิตที่รอดอยู่นะค่ะ”

“ เอออันนี้หมอช่วยไม่ได้จริงๆคับ แล้วคุณก็ค่อยมาให้คำตอบหมอแล้วกันนะคับว่าคุณ จะให้น้องสาวคุณผ่าตัดไหมแล้วหมอจะรอฟังคำตอบนะคับ” เจนนั่งเฝ้าจ๋าที่ห้องพิเศษ พอแม่เข้ามาเจนวิ่งไปกอดแม่

นี้คือผลตรวจเอ็กซเรย์ ทางสมองของคุณ ศรินยา นะคับ เขามีอาการแบบนี้นี้เข้ามานานแล้วแต่อาการของเมื่อ

ก่อน มันไม่มีอาการข้างเคียงมากเท่าไหร่ แต่ตอนนี้อาการอาจรุนรงมากคับ ถ้าคุณไม่ผ่าตัด อีกไม่นานน้องสาวคุณอาจจะเสียชีวิตได้ แต่หมอก็ไม่รับรองว่าถ้าผ่าตัดแล้วโรคนี้จะหายเป็นปกติรึเปล่านะคับ เพราะคนที่เป็นโรคนี้ส่วนมากที่จะรอดมีน้อยคับ ถ้าน้องสาวคุณผ่าตัดแล้ว อาจจะรอด รอดคือรอดมาแค่พักฟืนไม่กี่วันแต่มันก็อาจจะมีอาการรุนแรงบ้างนะคับ แต่ที่ร้ายไปกว่านั้นน้องสาวคุณเขาอาจจะเสียชีวิต จากคุณไปเลยก็ได้นะคับ”

“ เออคุณหมอค่ะคุณหมอมีทางไหนบ้างที่จะช่วยให้น้องสาวฉันกลับคืนมา วิธีไหนก็ได้นะค่ะ ให้เขาไม่ตาย เขายังมีชีวิตที่รอดอยู่นะค่ะ”

“ เอออันนี้หมอช่วยไม่ได้จริงๆคับ แล้วคุณก็ค่อยมาให้คำตอบหมอแล้วกันนะคับว่าคุณ จะให้น้องสาวคุณผ่าตัดไหมแล้วหมอจะรอฟังคำตอบนะคับ” เจนนั่งเฝ้าจ๋าที่ห้องพิเศษ พอแม่เข้ามาเจนวิ่งไปกอดแม่

”

“ เออคุณหมอค่ะคุณหมอมีทางไหนบ้างที่จะช่วยให้น้องสาวฉันกลับคืนมา วิธีไหนก็ได้นะค่ะ ให้เขาไม่ตาย เขายังมีชีวิตที่รอดอยู่นะค่ะ”

“ เอออันนี้หมอช่วยไม่ได้จริงๆคับ แล้วคุณก็ค่อยมาให้คำตอบหมอแล้วกันนะคับว่าคุณ จะให้น้องสาวคุณผ่าตัดไหมแล้วหมอจะรอฟังคำตอบนะคับ” เจนนั่งเฝ้าจ๋าที่ห้องพิเศษ พอแม่เข้ามาเจนวิ่งไปกอดแม่

เออคุณหมอค่ะคุณหมอมีทางไหนบ้างที่จะช่วยให้น้องสาวฉันกลับคืนมา วิธีไหนก็ได้นะค่ะ ให้เขาไม่ตาย เขายังมีชีวิตที่รอดอยู่นะค่ะ”

“ เอออันนี้หมอช่วยไม่ได้จริงๆคับ แล้วคุณก็ค่อยมาให้คำตอบหมอแล้วกันนะคับว่าคุณ จะให้น้องสาวคุณผ่าตัดไหมแล้วหมอจะรอฟังคำตอบนะคับ” เจนนั่งเฝ้าจ๋าที่ห้องพิเศษ พอแม่เข้ามาเจนวิ่งไปกอดแม่

เอออันนี้หมอช่วยไม่ได้จริงๆคับ แล้วคุณก็ค่อยมาให้คำตอบหมอแล้วกันนะคับว่าคุณ จะให้น้องสาวคุณผ่าตัดไหมแล้วหมอจะรอฟังคำตอบนะคับ” เจนนั่งเฝ้าจ๋าที่ห้องพิเศษ พอแม่เข้ามาเจนวิ่งไปกอดแม่

“เจนจ๋าเค้าเป็นยังไงบ้างลูก”

“ แม่..เจนร้องไห้TOT แม่น้องจ๋าเป็นมะเร็งในสมองค่ะ น้องเขาอาจจะไม่รอดก็ได้ แต่ยังไงน้องต้องมีโอกาสรอด เราจะให้น้องผ่าตัดนะค่ะแม่ “

“จ๊ะลูก” แม่ร้องไห้TOTแล้วเดินเข้าไปจับมือจ๋าไว้ ตะวันมาพร้อมกับแม่จ๋าตะวันยังไม่เดินเข้ามาในห้อง กำลังจะเปิดประตูเข้าไป แต่ตะวันได้ยินพี่เจน พูดกับแม่ ว่าจ๋าเป็นโรคมะเร็งในสมองอาจจะไม่รอดตะวันได้ฟัง ตะวันร้องไห้ TOTแล้ววิ่งไป เรื่อยๆ จนไปถึงสวนสาธารณะที่ตะวันและจ๋าได้พบกัน ตะวันร้องไห้TOT

“ จ๋า จ๋าต้องจากพี่ไปเลยหรือไงความรักที่เราสัญญากันไว้ จ๋า พี่จะรอให้มันถึงวันนั้น พี่รอ แต่จ๋าทำไม่ต้องจากพี่ไปด้วย” ตะวันร้องไห้TOTแล้วคิดภาพที่เจอจ๋าวันแรก จนถึงวันที่ต่างคนต้องจากกันไป แล้วเราก็ได้มาเจอกันอีกครั้ง เราเป็นคู่หมั้นกัน ตะวันคิดถึงภาพเก่าๆ ทั้งร้องไห้ TOTและหัวเราะแกบความรู้สึกที่เสียใจความรู้สึกที่ต้องเสียคนรักไป

ที่โรงพยาบาล จ๋าลืมตาขึ้น มองมา เห็นคุณแม่และพี่เจน จ๋าเรียก

เจนจ๋าเค้าเป็นยังไงบ้างลูก”

“ แม่..เจนร้องไห้TOT แม่น้องจ๋าเป็นมะเร็งในสมองค่ะ น้องเขาอาจจะไม่รอดก็ได้ แต่ยังไงน้องต้องมีโอกาสรอด เราจะให้น้องผ่าตัดนะค่ะแม่ “

“จ๊ะลูก” แม่ร้องไห้TOTแล้วเดินเข้าไปจับมือจ๋าไว้ ตะวันมาพร้อมกับแม่จ๋าตะวันยังไม่เดินเข้ามาในห้อง กำลังจะเปิดประตูเข้าไป แต่ตะวันได้ยินพี่เจน พูดกับแม่ ว่าจ๋าเป็นโรคมะเร็งในสมองอาจจะไม่รอดตะวันได้ฟัง ตะวันร้องไห้ TOTแล้ววิ่งไป เรื่อยๆ จนไปถึงสวนสาธารณะที่ตะวันและจ๋าได้พบกัน ตะวันร้องไห้TOT

“ จ๋า จ๋าต้องจากพี่ไปเลยหรือไงความรักที่เราสัญญากันไว้ จ๋า พี่จะรอให้มันถึงวันนั้น พี่รอ แต่จ๋าทำไม่ต้องจากพี่ไปด้วย” ตะวันร้องไห้TOTแล้วคิดภาพที่เจอจ๋าวันแรก จนถึงวันที่ต่างคนต้องจากกันไป แล้วเราก็ได้มาเจอกันอีกครั้ง เราเป็นคู่หมั้นกัน ตะวันคิดถึงภาพเก่าๆ ทั้งร้องไห้ TOTและหัวเราะแกบความรู้สึกที่เสียใจความรู้สึกที่ต้องเสียคนรักไป

ที่โรงพยาบาล จ๋าลืมตาขึ้น มองมา เห็นคุณแม่และพี่เจน จ๋าเรียก

แม่..เจนร้องไห้TOT แม่น้องจ๋าเป็นมะเร็งในสมองค่ะ น้องเขาอาจจะไม่รอดก็ได้ แต่ยังไงน้องต้องมีโอกาสรอด เราจะให้น้องผ่าตัดนะค่ะแม่ “

“จ๊ะลูก” แม่ร้องไห้TOTแล้วเดินเข้าไปจับมือจ๋าไว้ ตะวันมาพร้อมกับแม่จ๋าตะวันยังไม่เดินเข้ามาในห้อง กำลังจะเปิดประตูเข้าไป แต่ตะวันได้ยินพี่เจน พูดกับแม่ ว่าจ๋าเป็นโรคมะเร็งในสมองอาจจะไม่รอดตะวันได้ฟัง ตะวันร้องไห้ TOTแล้ววิ่งไป เรื่อยๆ จนไปถึงสวนสาธารณะที่ตะวันและจ๋าได้พบกัน ตะวันร้องไห้TOT

“ จ๋า จ๋าต้องจากพี่ไปเลยหรือไงความรักที่เราสัญญากันไว้ จ๋า พี่จะรอให้มันถึงวันนั้น พี่รอ แต่จ๋าทำไม่ต้องจากพี่ไปด้วย” ตะวันร้องไห้TOTแล้วคิดภาพที่เจอจ๋าวันแรก จนถึงวันที่ต่างคนต้องจากกันไป แล้วเราก็ได้มาเจอกันอีกครั้ง เราเป็นคู่หมั้นกัน ตะวันคิดถึงภาพเก่าๆ ทั้งร้องไห้ TOTและหัวเราะแกบความรู้สึกที่เสียใจความรู้สึกที่ต้องเสียคนรักไป

ที่โรงพยาบาล จ๋าลืมตาขึ้น มองมา เห็นคุณแม่และพี่เจน จ๋าเรียก

จ๊ะลูก” แม่ร้องไห้TOTแล้วเดินเข้าไปจับมือจ๋าไว้ ตะวันมาพร้อมกับแม่จ๋าตะวันยังไม่เดินเข้ามาในห้อง กำลังจะเปิดประตูเข้าไป แต่ตะวันได้ยินพี่เจน พูดกับแม่ ว่าจ๋าเป็นโรคมะเร็งในสมองอาจจะไม่รอดตะวันได้ฟัง ตะวันร้องไห้ TOTแล้ววิ่งไป เรื่อยๆ จนไปถึงสวนสาธารณะที่ตะวันและจ๋าได้พบกัน ตะวันร้องไห้TOT

“ จ๋า จ๋าต้องจากพี่ไปเลยหรือไงความรักที่เราสัญญากันไว้ จ๋า พี่จะรอให้มันถึงวันนั้น พี่รอ แต่จ๋าทำไม่ต้องจากพี่ไปด้วย” ตะวันร้องไห้TOTแล้วคิดภาพที่เจอจ๋าวันแรก จนถึงวันที่ต่างคนต้องจากกันไป แล้วเราก็ได้มาเจอกันอีกครั้ง เราเป็นคู่หมั้นกัน ตะวันคิดถึงภาพเก่าๆ ทั้งร้องไห้ TOTและหัวเราะแกบความรู้สึกที่เสียใจความรู้สึกที่ต้องเสียคนรักไป

ที่โรงพยาบาล จ๋าลืมตาขึ้น มองมา เห็นคุณแม่และพี่เจน จ๋าเรียก

” ตะวันร้องไห้TOTแล้วคิดภาพที่เจอจ๋าวันแรก จนถึงวันที่ต่างคนต้องจากกันไป แล้วเราก็ได้มาเจอกันอีกครั้ง เราเป็นคู่หมั้นกัน ตะวันคิดถึงภาพเก่าๆ ทั้งร้องไห้ TOTและหัวเราะแกบความรู้สึกที่เสียใจความรู้สึกที่ต้องเสียคนรักไป

ที่โรงพยาบาล จ๋าลืมตาขึ้น มองมา เห็นคุณแม่และพี่เจน จ๋าเรียก

ที่โรงพยาบาล จ๋าลืมตาขึ้น มองมา เห็นคุณแม่และพี่เจน จ๋าเรียก

“คุณแม่”

“จ๋าลูก”

“แม่ร้องไห้ แม่ร้องไห้ทำไม่ค่ะ จ๋าไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อยจ๋าร้องไห้

คุณแม่”

“จ๋าลูก”

“แม่ร้องไห้ แม่ร้องไห้ทำไม่ค่ะ จ๋าไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อยจ๋าร้องไห้

จ๋าลูก”

“แม่ร้องไห้ แม่ร้องไห้ทำไม่ค่ะ จ๋าไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อยจ๋าร้องไห้

แม่ร้องไห้ แม่ร้องไห้ทำไม่ค่ะ จ๋าไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อยจ๋าร้องไห้

“ ลูก..จ๋าพูดขึ้นว่า

ลูก..จ๋าพูดขึ้นว่า

“แม่ค่ะ จ๋าขอโทษที่ไม่ได้บอกแม่”

“ถึงขนาดนี้แล้วหนูต้องรอดแน่ลูก แม้ว่าการผ่าตัดครั้งนี้มันอาจจะเสี่ยงแต่ยังไงหนูก็ต้องรอด”จ๋าจับมือแม่แล้วพูดไปว่า

แม่ค่ะ จ๋าขอโทษที่ไม่ได้บอกแม่”

“ถึงขนาดนี้แล้วหนูต้องรอดแน่ลูก แม้ว่าการผ่าตัดครั้งนี้มันอาจจะเสี่ยงแต่ยังไงหนูก็ต้องรอด”จ๋าจับมือแม่แล้วพูดไปว่า

ถึงขนาดนี้แล้วหนูต้องรอดแน่ลูก แม้ว่าการผ่าตัดครั้งนี้มันอาจจะเสี่ยงแต่ยังไงหนูก็ต้องรอด”จ๋าจับมือแม่แล้วพูดไปว่า

“แต่มันก็อาจจะไม่รอดนะค่ะแม่”

“หนูต้องรอดลูก เชื่อแม่ซิ”จ๋าร้องไห้แล้วแม่ก็ก้มตัวลงมากอดจ๋าไว้

แต่มันก็อาจจะไม่รอดนะค่ะแม่”

“หนูต้องรอดลูก เชื่อแม่ซิ”จ๋าร้องไห้แล้วแม่ก็ก้มตัวลงมากอดจ๋าไว้

หนูต้องรอดลูก เชื่อแม่ซิ”จ๋าร้องไห้แล้วแม่ก็ก้มตัวลงมากอดจ๋าไว้

“แม่ค่ะจ๋าขออะไรแม่ได้ไหมค่ะกอดที่จะตาย”

“หนูต้องไม่ตายลูก”

“แม่ค่ะแม่อย่าบอกพี่ตะวันนะค่ะ เขาเป็นคนที่หนูรักมาก หนูไม่อยากให้เขารู้ พี่ตะวันเป็นคนอ่อนไหวมาก จ๋าไม่อยากเห็นพี่ตะวันเสียใจค่ะแม่ แม่อย่าบอกพี่ตะวันนะค่ะ จ๋าขอร้อง"ตะวันยืนอยู่ข้างนอก ตะวันได้ยินสิ่งที่จ๋าพูด ตะวันร้องไห้ แล้วนั่งลงกับพื้น

แม่ค่ะจ๋าขออะไรแม่ได้ไหมค่ะกอดที่จะตาย”

“หนูต้องไม่ตายลูก”

“แม่ค่ะแม่อย่าบอกพี่ตะวันนะค่ะ เขาเป็นคนที่หนูรักมาก หนูไม่อยากให้เขารู้ พี่ตะวันเป็นคนอ่อนไหวมาก จ๋าไม่อยากเห็นพี่ตะวันเสียใจค่ะแม่ แม่อย่าบอกพี่ตะวันนะค่ะ จ๋าขอร้อง"ตะวันยืนอยู่ข้างนอก ตะวันได้ยินสิ่งที่จ๋าพูด ตะวันร้องไห้ แล้วนั่งลงกับพื้น

หนูต้องไม่ตายลูก”

“แม่ค่ะแม่อย่าบอกพี่ตะวันนะค่ะ เขาเป็นคนที่หนูรักมาก หนูไม่อยากให้เขารู้ พี่ตะวันเป็นคนอ่อนไหวมาก จ๋าไม่อยากเห็นพี่ตะวันเสียใจค่ะแม่ แม่อย่าบอกพี่ตะวันนะค่ะ จ๋าขอร้อง"ตะวันยืนอยู่ข้างนอก ตะวันได้ยินสิ่งที่จ๋าพูด ตะวันร้องไห้ แล้วนั่งลงกับพื้น

แม่ค่ะแม่อย่าบอกพี่ตะวันนะค่ะ เขาเป็นคนที่หนูรักมาก หนูไม่อยากให้เขารู้ พี่ตะวันเป็นคนอ่อนไหวมาก จ๋าไม่อยากเห็นพี่ตะวันเสียใจค่ะแม่ แม่อย่าบอกพี่ตะวันนะค่ะ จ๋าขอร้อง"ตะวันยืนอยู่ข้างนอก ตะวันได้ยินสิ่งที่จ๋าพูด ตะวันร้องไห้ แล้วนั่งลงกับพื้น

“พี่รักจ๋าน่ะ”

ตอนเช้าที่ห้องผ่าตัด ทุกคนรอดูผลการผ่าตัดของจ๋า แล้วจ๋าได้มาพักฟืนที่บ้าน จ๋าผอมลงมาก หน้าตาซูบซีดเหมือนไม่ใช่จ๋าคนเดิม ตะวันได้มาพักที่บ้านจ๋า มาดูแลจ๋าช่วยคุณแม่ตอนที่พี่เจนและแม่ไม่อยู่ จ๋านั่งรถเข็น ตะวันพาจ๋าไปเที่ยวเรื่อยๆ พานั่งรถเข็นชมวิว ระหว่างทางที่ตะวันเข็น ตะวันร้องไห้ จ๋าเงยหน้าขึ้นไปเห็นตะวันร้องไห้ จ๋าพูดกับตะวันไปว่า

พี่รักจ๋าน่ะ”

ตอนเช้าที่ห้องผ่าตัด ทุกคนรอดูผลการผ่าตัดของจ๋า แล้วจ๋าได้มาพักฟืนที่บ้าน จ๋าผอมลงมาก หน้าตาซูบซีดเหมือนไม่ใช่จ๋าคนเดิม ตะวันได้มาพักที่บ้านจ๋า มาดูแลจ๋าช่วยคุณแม่ตอนที่พี่เจนและแม่ไม่อยู่ จ๋านั่งรถเข็น ตะวันพาจ๋าไปเที่ยวเรื่อยๆ พานั่งรถเข็นชมวิว ระหว่างทางที่ตะวันเข็น ตะวันร้องไห้ จ๋าเงยหน้าขึ้นไปเห็นตะวันร้องไห้ จ๋าพูดกับตะวันไปว่า

ตอนเช้าที่ห้องผ่าตัด ทุกคนรอดูผลการผ่าตัดของจ๋า แล้วจ๋าได้มาพักฟืนที่บ้าน จ๋าผอมลงมาก หน้าตาซูบซีดเหมือนไม่ใช่จ๋าคนเดิม ตะวันได้มาพักที่บ้านจ๋า มาดูแลจ๋าช่วยคุณแม่ตอนที่พี่เจนและแม่ไม่อยู่ จ๋านั่งรถเข็น ตะวันพาจ๋าไปเที่ยวเรื่อยๆ พานั่งรถเข็นชมวิว ระหว่างทางที่ตะวันเข็น ตะวันร้องไห้ จ๋าเงยหน้าขึ้นไปเห็นตะวันร้องไห้ จ๋าพูดกับตะวันไปว่า

“พี่ตะวัน”จ๋าเอ่ยชื่อตะวันแล้วก็ยิ้ม

พี่ตะวัน”จ๋าเอ่ยชื่อตะวันแล้วก็ยิ้ม

“จ๋าบอกแล้วไงจ๋าไม่อยากเห็นพี่ตะวันร้องไห้อีก”จ๋ายิ้มให้กับตะวัน

จ๋าบอกแล้วไงจ๋าไม่อยากเห็นพี่ตะวันร้องไห้อีก”จ๋ายิ้มให้กับตะวัน

“แม้ว่ารอยยิ้มจ๋าตอนนี้มันอาจจะไม่สดชื่นเหมือนเดิม แต่จ๋าก็ยังเต็มใจยิ้มให้กับพี่ตะวันนะค่ะ”

“ คับ”

แม้ว่ารอยยิ้มจ๋าตอนนี้มันอาจจะไม่สดชื่นเหมือนเดิม แต่จ๋าก็ยังเต็มใจยิ้มให้กับพี่ตะวันนะค่ะ”

“ คับ”

คับ”

จ๋าเอามือปาดเช็ดน้ำตาให้ตะวัน แล้วก็หอมแก้มตะวัน รอยยิ้มและรอยหอมที่จ๋าหอมพี่ตะวัน จ๋า อยากบอกว่า จ๋ารักพี่ตะวันมากเลยนะค่ะ จ๋าชอบพี่ตะวัน ตั้งแต่วันนั้นที่จ๋ายิ้มให้กับพี่ตะวัน แล้วจ๋าก็ได้มารู้จักกับพี่ตะวัน พร้อมรอยยิ้มที่สดใสของพี่ตะวัน จ๋า มีความรู้สึกดีดีกับพี่ตะวันมาตลอด จ๋าอยากบอกว่ารักพี่ตะวันตั้งแต่วันนั้นวันที่พี่ตะวันบอกจ๋าว่าพี่ตะวันมีความรู้สึกที่ดีดีกับจ๋าจ๋าขอบคุณค่ะ จ๋าทั้งพูดทั้งร้องให้ จ๋ารักพี่ตะวัน จ๋ายืดตัวขึ้น แล้วเขาไปกอด ตะวัน ด้วยความอบอุ่น จ๋าร้องไห้ ตะวันก็ร้องไห้แล้วกอดจ๋า ระหว่างนั้นตะวันก็พลางบอกว่ารักจ๋าเช่นกัน ระหว่างที่ตะวันพูด จ๋าได้หลับไปแล้วอย่างสงบ จ๋าตายไปพร้อมกับกอดตะวัน ตะวันรู้ว่าจ๋าตายแล้วตะวันกอดจ๋าจนแน่นแล้วร้องไห้ จ๋า อย่าจากพี่ไปไหนน่ะ พี่รักจ๋าน่ะ เฮอ เฮอ ตะวันร้องไห้ แล้วคิดถึงภาพเก่าๆ ระหว่างเขากับจ๋า ตะวันกอดจ๋าไว้อย่างแน่น แล้วหลังจากนั้นก็นำจ๋าขึ้นพาดบ่าพาจ๋ากลับบ้าน

หลังจากนั้นตะวันก็ใช้ชีวิตแสนอบอุ่น

แม้ว่าจ๋าจะไม่ได้อยู่เคียงข้างเขา

แต่เขาก็ยังรู้สึกตลอดเวลาว่ามีจ๋าอยู่ข้างๆ

เขาจดจำคำที่จ๋าเคยบอกไว้ว่า

“พี่ตะวันแม้ว่าจะเจออะไรที่เป็นทุกข์แต่พี่ตะวันก็ยิ้มได้ไม่ใช่เหรอค่ะแค่ยิ้มความทุกข์มันก็จะจางหายไปเองเราก็กลับมาคิดว่าเราจะแก้ไขมันยังไงไม่ไห้มันมีทุกข์ แค่นี้ความทุกข์ก็กลับเป็นไม่มีทุกข์แล้วล่ะค่ะ’’

พี่ตะวันแม้ว่าจะเจออะไรที่เป็นทุกข์แต่พี่ตะวันก็ยิ้มได้ไม่ใช่เหรอค่ะแค่ยิ้มความทุกข์มันก็จะจางหายไปเองเราก็กลับมาคิดว่าเราจะแก้ไขมันยังไงไม่ไห้มันมีทุกข์ แค่นี้ความทุกข์ก็กลับเป็นไม่มีทุกข์แล้วล่ะค่ะ’’

แต่ยังไงความทรงจำดีดีระหว่างเราสองคน

ตะวันก็ยังไม่เคยลืม

รักจ๋าที่สุดและตลอดไป

อยู่ในจินตนาการ อยู่ในฝันฉันข้างใน

โลกความจริงเป็นเช่นไร ฉันไม่รู้ไม่สนใจ

อยู่ในจินตนาการ อยู่ในฝันฉันเรื่อยไป

จะเก็บเรื่องราวของเราเอาไว้

ในจินตนาการ

อยู่ในจินตนาการ อยู่ในฝันฉันข้างใน

โลกความจริงเป็นเช่นไร ฉันไม่รู้ไม่สนใจ

อยู่ในจินตนาการ อยู่ในฝันฉันเรื่อยไป

จะเก็บเรื่องราวของเราเอาไว้

ในจินตนาการ