คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1
“ คุณแม่คร๊าบบบบ “ เสียงหวานตะโกนเรียกแม่ของตนที่ตอนนี้กำลังทำอาหารเช้าอยู่
ตุบ! โครม!!
“ เป็นยังไงบ้างงจ๊ะ ซือคุง “ นานะหันมาดูลูกชายของตนที่รีบวิ่งลงบันไดจนสดุดขากางเกงและล้มลงไปกองกับพื้นหน้าคะมำ หน้าแหก หัวแตก ความจำเสื่อม(เวอร์)
“ ไม่เป็นไรครับ แต่ทำไมวันนี้แม่ไม่ปลุกละคร๊าบบ “ (ไม่ดีๆโทษคนอื่น อย่าเลียนแบบนะ)สึนะพูดแล้วรีบลุกขึ้นไปหาแม่ของตน
“ ก็แม่นึกว่าลูกจะตื่นเองได้แล้วนี่นา “ นานะหันไปทำอาหารต่อเมื่อเห็นว่าลูกชายของตนไม่บาดเจ็บอะไร
“ ........ “ มันก็จริง เฮ้ออออ ก็ตั้งแต่รีบอร์นมันคลายคำสาปได้ ก็หายตัวไปเลย มันหายไปไหนของมันนะ (หายไปกุ๊กกิ๊กกับภรรยานะสิ =3=)
“ ซือคุง นี้มันแปดโมงแล้วนะ “ นานะบอกแล้วชี้ไปที่นาฬิกา
“ ไปก่อนนะคร๊าบบบ “ สึนะเห็นดังนั้นก็รีบยัดขนมปังเข้าปากและรีบวิ่งออกจากบ้าน
“ สายแล้ว สายแล้ว ต้องโดนคุณฮิบาริฆ่าตายแน่ๆ “ สึนะรีบเร่งสปีดเท้าให้เร็วขึ้นเป็น 10 เท่า แต่เร่งเท่าไรก็ช้าอยู่ดี -0-;;;
1 ชั่วโมงผ่านไป
“ แฮ่กๆๆ ถึงสักที “ สึนะได้มาถึงหน้าโรงเรียนนามิโมริแล้ว
“ คุณฮิบาริไม่อยู่สินะ ดีจัง “ พอหายเหนื่อยสึนะก็มองไปรอบๆและไม่เห็นใครอยู่สักคน คนที่ไม่อยากเจอก็ไม่อยู่ สึนะจึงเดินเข้าไปในโรงเรียนอย่างอารมณ์ดี แต่ยังมีที่หนึ่งที่สึนะไม่ได้มองนั้นก็คือ......บนฟ้า(บ้าป่าว) ใต้ดิน(มองได้เหรอะ) โถส้วม(อยู่ในห้องน้ำโว้ย!) บนต้นไม้(ใครจะอยู่) เหอะ! อย่าไปสนเลย ไรท์ขี้เกียจบอก =3=(โดนรุมกระทืบ)
“ หึหึ เจ้าห่วยอีกไม่นานหรอก “ เสียงปริศนาพูดขึ้น(คุ้นๆกันป่าวเอ่ย?)
++ห้องเรียน++
“ เอาล่ะ นักเรียนทุกคน อีก 3 วันเราจะมีการเข้าค่ายนะจ๊ะ “เมื่อครูพูดจบนักเรียนในห้องก็ฮือฮากันใหญ่
“ จริงหรอค่ะ “
“ ดีใจจัง “
“ โหยยยย ไม่อยากเลย “ และบลาๆๆๆ
“ น่าเบื่อ “ โกคุ
“ ฮ่าๆ น่าสนุกนะ “ ยามะ
“ .......... “ สึนะ(ไม่ขอออกความคิดเห็น)เพราะหลับไปแล้วววว
ตึก ตึก ตึก โครม ตุบ!!!!
เสียงที่ 1 ตึก ตึก ตึก –เสียงวิ่ง
เสียงที่ 2 โครม –ประตูถูกถีบ
เสียงที่ 3 ตุบ –ประตูล้มโครม ไปกับพื้น (เขาทำไรผิด T^T:ประตู)
“ ว้าย!? อะไรกันค่ะ “ ทุกคนในห้องตกใจมากเพราะมีไอ้บ้าที่ไหนก็ไม่รู้มาถีบประตู
“ เอ่อ....คนไหนคือ ซาวาดะ สึนะโยชิ ครับ! “ ไอ้บ้าที่ว่า นั้นก็คือกรรมการนักเรียนและไอ้บ้านี้กำลังถามหาสึนะของฉัน(?)
“ คนที่หลับอยู่นะครับ “ มีนักเรียนคนหนึ่งพูดขึ้นแล้วชี้ไปทางสึนะ
“ เฮ้ย!! แกจะทำอะไรกับรุ่นที่10 ห๊ะ! “ โกคุพูดเสียงดังแล้วเตรียมหยิบอาวุธประจำตัวขึ้นมา
“ ใช่ๆ กรรมการนักเรียนมีอะไรกับเพื่อนพวกผมล่ะครับ ^^ “ ยามะเสริม
“ ......... “ พี่แกไปทำอะไรตรงนั้นนะ ทุกคนในห้องคิดยกเว้นโกคุ ยามะ และสึนะ(หึๆ งงล่ะสิ ไม่บอกหรอก :p ลุ้นเอาเอง)
“ แกจะมาทำร้ายรุ่นที่10 ใช่ไหม ตายสะเหอะ!! “ โกคุเริ่มจุดไดนาไมท์และกำลังจะเตรียมขว้าง แต่.....
“ โกคุเดระ ที่นี้มีคนอื่นอยู่ด้วยนะ “ ยามะเป็นคนดึงไดนาไมท์จากมือของโกคุ
“ แก...ก็ได้ “ โกคุพูด ส่วนยามะเมื่อได้ยินดังนั้นก็ส่งยิ้มไปให้โกคุ
“ แล้วตกลงธุระอะไรครับ “ ยามะหันไปถามกรรมการนักเรียน
“ คุณฮิบาริเรียกให้ไปพบครับ “ พอพูดจบทุกคนในห้องก็ฮือฮากันอีกรอบและเสียงมันก็ดังขึ้น จึงทำให้สึนะที่หลับอยู่เริ่มรู้สึกตัว
“ งืมๆ เกิดอะไรขึ้นหรอ “ สึนะตื่นขึ้นและมองไปรอบๆก็เห็นว่าทุกคนมองมาทางตน
“ นายไปก่อเรื่องอะไรกับคุณฮิบาริหรือป่าว “ หัวหน้าห้อง(สมมุติ)ถามขึ้น
“ ไม่นิ ทำไมหรอ “ สึนะตอบพลางขยี้ตาไปด้วย
“ คุณฮิบาริเรียกไปพบนะ “ ยามะตอบ
“ งั้นหรอ ก็แค่เรียกไปพบ.......-[]-!!!!! “ กร๊ากกกกกกกกกก อะไรนะ! คุณฮิบาริเรียกไปพบ กรี๊ดดดด(เก็บอาการหน่อย -v-) ผมไปทำอะไรกับคุณฮิบาริเนี่ย ก็ไม่ได้ทำอะไรนี่นา(จริ๊ง?) อ๊ากกก ทำไงดี ทำไงดี
“ คุณสินะ ซาวาดะ สึนะโยชิ....ขอให้คุณตามผมมาด้วย “ กรรมการนักเรียนพูดขึ้น
“ ครับ....ถ้าฉันตายเตรียมโลงศพที่แพงที่สุดและดีที่สุดให้ฉันด้วยนะ T^T “ สึนะหันไปพูดกับยามะเสร็จก็เดินออกไป
++ระหว่างทางเดิน++
“ ......... “ ทำไงดี จะถึงห้องคุณฮิบาริอยู่แล้ว ผมยังไม่ได้ทำอะไรเล๊ยย(จริงๆนะ) ......จริงสิ!! ตอนที่อยู่ในห้องทำไมโกคุเดระคุงถึงไปนั่งบนตักยามาโมโตะได้ล่ะ (กระจ่างแล้วค่ะพี่น้อง *3*) หรือยามาโมโตะกับโกคุเดระคุงมี...ซัมธิงรอง!!?(คิดได้ไงเนี่ย)
ก๊อก ก๊อก
“ ผมพามาแล้วครับ “ กรรมการนักเรียนเคาะประตู
“ เข้าไปได้แล้ว “ กรรมการนักเรียนพูดต่อ
“ ........ “ ตอนนี้สึนะแข็งเป็นหินไปแล้ว ทำไมมันถึงเร็วเช่นนี้ พ่อแก้วแม่แก้วถ้าเกิดชาติหน้ามีจริง ขอให้ผมอย่าเจอคุณฮิบาริอีกเลยยยย สาธุ -/\-
“ ครับ “ เมื่อสึนะทำใจได้แล้วก็เปิดประตูสู่นรก และก็ได้เจอฮิบารินอนรออยู่บนโซฟา(คิๆ O,.O//คิดเรื่องหื่นๆ)
“ คุณฮิบาริ เรียกผมมาทำไมครับ “ ถึงจะรู้อยู่แล้วก็เถอะ ToT
“ แล้วนายก่อเรื่องอะไรไว้ล่ะ “ คุณฮิบาริพูดเสียงโหดแล้วลุกขึ้นจากโซฟา
“ ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะครับ “
“ กล้าพูดนะ “
“ จริงๆครับ “
“ ถ้านายยังไม่ยอมสารภาพ ฉันจะฆ่านาย!! “ ฮิบาริหยิบท่อนฟาจากแขนเสื้อออกมาเพื่อจะฆ่าเจ้าสัตว์กินพืชที่ไม่ยอมรับผิด ชิ! ทำฉันแสบมาก ฮิบาริคิดอย่างเคียดแค้น (สึนะ ไปทำไรท่านฮิอ่ะ:ไรท์/ไม่รู๊(เสียงสูง):สึนะ)
“ คร๊าบบบ ผมยอมแล้วว TTOTT ผมสารภาพแล้ว “ สึนะพูดเสียงดังลั่น
“ ก็ดี บอกมาสะว่าทำอะไรไปบ้างห๊ะ! “
“ คร๊าบบบ ผมเผลอทำไอติมหกใส่ท่อนฟาของคุณฮิบาริ ยื้มเงืน(?)คุณฮิบาริแล้วไม่คืน มาสายแล้วยังแอบหลับในห้องเรียน แอบกินขนมของคุณฮิบาริ ละเลงสีห้องคุณฮิบาริ เอางานของคุณฮิบาริไปซ้อน ยื้มหนังxxx แล้วทำหาย(เฮ้ย! มาไงแว๊) เคยเตะเป้ากางเกงคุณฮิบาริเพราะคิดว่าเป็นโรคจิต เผลอเอาน้ำโถส้วมมาให้คุณฮิบาริดื่ม....มีแค่นี้ล่ะครับ แฮ่กๆ “ สึนะพูดจบก็หอบใหญ่ ส่วนฮิบารินะเอ๊อไปแล้ว ก็ดูประโยคสุดท้ายสิ น้ำโถส้วมเลยนะเอ่อ -0-;;
“ เจ้าสัตว์กินพืช -*- “ ฮิบาริทำหน้าโหด+เสียงโหด
“ ขอโทษจนะคร๊าบ เรื่องเล็กๆน้อยๆเองนะครับ ยกโทษให้ผมเถอะ *0* “ สึนะลองพูดอ้อน แต่มีรึ.....ว่าจะได้ผล (เป็นเขาก็โกรธแหละ -3-)
“ ตาย!!! “ แล้วฮิบาริก็วิ่งไล่ฆ่าสึนะ
“ -[ ]-! โกยละคร๊าบบบบ “ แล้วสึนะก็รีบวิ่งออกไปห้อง ส่วนฮิบาริก็วิ่งตามนะสิ ถามได้ =3= สู้ต่อปายยยยยย อย่าพึ่งตายล่ะ ยังมีอีกหลายตอน ก๊ากๆๆ
“ มาให้ฆ่าสะดีๆ ผมอุตสาห์ให้คุณเป็นคนรับใช้ของผม แต่ทำแบบนี้ได้งายยยย ตาย!! “
“ แงๆๆ ผมก็ไม่ได้อยากจะเป็นสักหน่อย คุณบังคับผมเองต่างหาก “
“ อย่าพูดมาก หยุดเดี๊ยวนี้!!! “
“ หยุดก็ตายสิคร๊าบบบ ใครจะหยุดให้โง่ล่ะ L “
“ เล่นแบบนี้ใช่ไหม ถ้าจับได้อย่าหวังว่าจะรอด! “ แล้วทั้งสองคนก็วิ่งไล่จับกันอย่างสนุกสนาน
ท่ามกลางคนกลุ่มหนึ่งที่มองมาอยู่
จบตอนที่ 1 จ๊า
และต้องขอภัยด้วยนะค่ะ ที่ลงช้าไปหน่อยเพราะป๊อปคนนี้มัวแต่ไปเล่นเฟสเจ้าค่า(โดนถีบ)
ขอโทษจริงๆนะเจ้าค่ะ ถ้าใครรอไม่ได้จริงๆ ก็ไม่ต้องรอก็ได้ค่ะ ไม่ว่ากัน ^3^
หรือถ้าใครขี้เกียจรอไปอ่านฟิคอีกเรื่องหนึ่งของป๊อปก่อนก็ได้นะ
คิดไม่ออกแต่ Yaoi แน่นอน {6927}
http://writer.dek-d.com/pophome1234/writer/view.php?id=793634
ความคิดเห็น