คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : [SF] 07:15 AM part1
07:15
ผมถือ่ออลิลลี่สีาว ้าวเิน้าๆ ผ่านสถานที่แสนสบอย่าไม่รีบร้อน ลมหนาวปะทะเ้าับผิวาย น้อระับเสื้อโ้ท เพื่อ้านวามหนาวาย
ผมเินผ่านร่าหลายร่า ที่ฝัอยู่ใ้ิน ไม่รู้เท่าไหร่่อเท่าไหร่ บรรยายวนวัเว และเว้ว้า ผมยั้าวเิน่อไป ไลนเือบถึประูทาออ ผมเห็น ‘นรั’ อผมอยู่รนั้น
.
.
.
‘พยอน แบฮยอน’
ผมย่อัวลรหน้าเา เพื่อที่เราะไ้ใล้ันมาึ้น ถึแม้ว่ามันะมีินและฝาไม้ันผมับเา
ไม่รู้ว่านอนนเียว ในที่แบๆ แบบนั้น ที่รัอผมะเป็นอย่าไร หนาวหรือไม่? ผมใส่เสื้อโ้ท ผมยัหนาว
แล้วแบฮยอนล่ะ สูทสีาวัวนั้น ่วยให้เาอุ่นไ้ไหม? แล้วใ้ินนั้นมืแสนมื มืพอๆับใผมอนนี้ ะทำให้ที่รัอผมลัวไหม?
ผมวามือลบนแท่นหินอ่อนสีาวสะอาา ใ้มืปัฝุ่นบาๆ เหมือนอนที่ผมับแ้มนุ่มอนที่ผมรัสุหัวใ
่ออลิลลี่่อเ่าที่เหี่ยวแห้ ถูแทนที่อ่อใหม่ าวสะอา เหมือนแบฮยอน ูนุ่มนวล เหมือนแบฮยอน
เวลาไม่ี่ปี ที่อะไรบาอย่า พราหัวใอผมไปพร้อมๆับลมหายใอนที่ผมรั ทำให้ทุลมหายใ ผมระอัระอ่วนเียนาย
.
.
.
‘แบฮยอนอบอยู่ับานยอลั’
‘หืม… ทำไมล่ะรับ?’
‘านยอลัวอุ่น อยู่ใล้ๆแล้วมีไออุ่น’
.
.
.
อนนีุ้หนาวมาใ่ไหม…………
อนนี้ ผมอยา็ลไปนอน้าๆุ อุไว้ในอ้อมแน ใหุ้อุ่นเหมือนอนที่เรายัหายใร่วมันเหลือเิน
ที่รัรับ
ผมิถึุ
เหลือเิน
หยาน้ำใส หรือ น้ำา ที่ั้แ่แบฮยอนาไป มัน็ไหลออมาบ่อยเหลือเิน
ไม่รู้ว่านี่เป็นหยที่เท่าไหร่ ที่หยลรนี้....
………………………… รหลุมฝัศพแบฮยอน
‘านยอล เห็นสุอบฟ้าไหม’
‘ไม่เห็นรับ ทำไม แบฮยอนเห็นหรอ?’
‘็ไม่เห็นนะสิ ิ แ่สุอบฟ้าน่ะ มีรินะ’
‘ไหนรับ? ไม่เห็นมีเลย’
‘้อเินไปเรื่อยๆ เี๋ยวานยอล็ะเอเอ’
‘อ่า….ั้นหรอรับ’
‘แ่านยอลไม่รู้ทา ะหาเอไ้ยัไ’
‘นั่นสินะ’
‘ไม่เป็นไรๆ’
‘แบฮยอนนี่ รู้ทาหรอรับ? มาเป็นไ์ให้ผมหน่อยสิ’
‘รู้ทาที่ไหนันเล่า… แ่ะบอว่า’
‘..ว่า?’
‘แบฮยอนะเินไปอบฟ้าับานยอลเอ หล้วยัน เออบฟ้า้วยัน’
‘ั้น… แบฮยอนสัาับผม่อน ว่าะไม่ปล่อยผมหลนเียว’
‘ไ้!! สัาเลย..’
ไหนุสัาว่า ะเินหาอบฟ้าับผมไปเรื่อยๆไ แล้วทำไม....
ถึปล่อยผมเินหลทาไปไหนไม่ไ้แบบนี้
‘านยอลรู้มั้ยว่าแบฮยอนำลัิอะไร’
‘อืม… ิถึ 7:15 อวันนั้นอยู่หรอรับ?’
‘านยอลลี่นบ้า!! ไม่ใ่สัหน่อย ทายใหม่เลย’
‘อะไรีล่ะ ิอะไรอยู่นะ ลิลลี่อผม’
‘ละ…ลิลล่ลิลลี่อะไร นี่แบฮยอนนะ’
‘็ุเหมือนลิลลี่ าว หอม นุ่มนวล’
‘ไม่เอาๆ นอเรื่อไปให่แล้ว อบไ้รึยั ว่าอนนี้ แบฮยอนิอะไร’
‘อบไม่ไ้้อยอมแล้วนะ! อยาเลยแล้ว’
‘โอเรับ ผมยอมแล้ว’
‘แบฮยอนำลั…………..’
‘ิถึานยอลอยู่แหละ ิถึลอเลย ิ’
อนนี้ ผม็ิุ
เหมือนัน
น้ำาไหลเป็นสาย ผมวระทำยัไี ทุรั้ที่มาหาุ มันเป็นแบบนี้ทุที นบารั้ ผม็อยาะนอนลที่นี่ รนี้ แล้วลั้นหายใ อยู่ับุไปลอาล
แ่ผมทำไมไ้
นั่นเพราะวามรั
.
.
.
.
เพราะรั ทีุ่เสียสละให้ผม
มันทรมานมา ลิลลี่อผม ุะรู้บาไหม
ว่าโลที่ไม่มีุ มันเป็นอย่าไร
ุือนีอผม ุือที่รัอผม ุืออลิลลี่อผม
............. แบฮยอน อผม
.
.
.
ุปล่อยให้ผมเป็นนเห็นแ่ัวแบบนี้ไ้ยัไ
:) Shalunla
ความคิดเห็น