เกลียดสุดขั้ว รักสุดใจ นายตัวยุ่ง

เราเลิกกันเถอะ อยู่ไปฉันก็มีแต่ทำให้เธอเสียใจและเจ็บปวด ฉันไม่อยากให้เธอทุกข์ทรมานอีกแล้วนะ ยูริ ฉันรักเธอจริง ๆ รักมาก ๆ ฉันจึงจำเป็นต้องทำแบบนี้
ไอซ์พูดด้วยน้ำเสียงที่เศร้าอย่างมากเพราะนี้มันจำเป็นที่ต้องพูดออกไปเพื่อตัวฉันเอง แต่ถึงยังไงฉันก็ไม่เข้าใจอยู่ดี นี้นะหรือรักฉัน แล้วเหตุผลที่ว่าล่ะ เพราะรักถึงต้องเลิกฉันไม่เข้าใจเอาเสียเลย
" ถึงยังไงฉันก็ไม่เข้าใจอยู่ดี แต่เมื่อมันเป็นความต้องการของนายเอง ฉันก็จะยอม เพราะรักถึงต้องยอมเลิกอย่างที่นายตั้งใจTT-TT "
" ขอบใจที่เข้าใจนะยูริ เรายังเพื่อนกันนะยังเป็นเพื่อนที่เข้าใจกันและกัน (- - ) ฉันขอตัวก่อนนะ "
ไอซ์หันหลังแล้วเดินจากไปอย่างหน้าเศร้าทิ้งฉันที่นั่งจมอยู่กับกองน้ำตาของตัวเอง
" ทำไม ทำไม ทำไม ทำมาย................+0+ "

" ย๊าก..........*0* -*- .ฝันอีกแล้วรึเนี๊ยเราอุตส่าห์จะลืม ทำไมยังลืมไม่ได้นะ โอ๊ย เซ็ง "
ฉันเองพยายามลืมเรื่องอดีต ระหว่างฉันกับไอซ์แต่มันก็หวนมาหลอกหลอนฉันทุกครั้ง
" ป้านมค่ะ.อาหารเช้าเสร็จยังค่ะ หิวแล้ว ^0^ "
" เสร็จแล้วจ้า วันนี้ทำอาหารให้เป็นพิเศษเลยนะกับโรงเรียนใหม่ ของคุณหนู "
จริงสินะนี้เราย้ายมาจากโรงเรียนเดิมแล้วนิ วันนี้จะได้เจอเพื่อน ๆ แบบไหนนะ จะเหมือนตอนอยู่ ร.ร. เดิมรึเปล่าคิดถึงพวกนั้นจังเลย นะเนี๊ย
" *0* ว้าว วันนี้ป้าทำกับข้าวอร่อยจังเลยนะ อร่อยที่ซู้ดเลยนะป้า "
" อย่ามัวชมนะคุณหนูกินเสร็จรีบไป ร.ร. สิสายแล้วนะค่ะ "
" -0- ว้ายตายแล้ววันแรกก็จะสายแล้วรึเนี๊ย "
ฉันรู้สึกตื่นเต้นมากกับ ร.ร. แห่งใหม่ที่นี้จากนั้นฉันก็ไปขึ้นรถ และก็ถึงหน้า ร.ร. พอดี
" ที่นี้สินะโรงเรียนใหม่ของฉันใหญ่จริง ๆ แล้วนิจะมีใครคบรึเปล่านะ ช่างมันเถอะแค่หนีมาจากนรกขุมเก่าที่มีตาไอซ์ก็สุขแล้วนะ..เรา "
ฉันเดินไปที่อาคารเพื่อหาห้องของตัวเอง หายังไงก็หาไม่เจอเลยอะ ทำไงดีเข้าสายแน่ ๆ เลยคราวนี้
" เอ๊ะ ห้องม. 6/1 อยู่ไหนนะหาตั้งนานไม่เจอเลยแฮะ "
ฉันเดินไปเรื่อย ๆ เพื่อหาห้องแต่หายังไงก็ไม่เจอจะให้เข้าไปถามคนอื่นก็ไม่กล้า ก็อย่างว่าไม่คุ้นใครเลยสักคนนิ เฮ้ย-*-
" โครม.....ขอโทษค่ะ ขอโทษค่ะ ขอโทษค่ะ.. "
ซุ่มซ่ามอีกแล้ว ....ฉันค่อย ๆ หันไปมองหน้าอย่างช้า ๆ ด้วยความรู้สึกผิด
" ไม่เป็นไรนะค่ะ(-*-) "
" ไม่เป็นไรครับ (^-^)"
ชายคนนั้นช่วยฉันเก็บของที่หล่นเกลื่อนกลาด
"ขอบคุณค่ะ "
" ไม่เป็นไรครับ...แต่ฉันอยู่ที่นี่ไม่คุ้นหน้าเธอเลยนะเด็กใหม่ละสิท่า "
" ใช่ค่ะ ตอนนี้หาห้องไม่เจอ ไม่ทราบว่าห้องม. 6/1ห้องไหนค่ะ "
"รู้สิ ก็ห้องที่เธอเดินผ่านมานั้นไงล่ะห้องม. 6/1"
-*- ฉันมัวเหมออะไรเนี๊ยถึงเดินเลยมา
" อืม ขอบคุณค่ะ (^-^)"

เมื่อฉันรู้ห้องแล้วจึงเดินเข้าไปในห้อง ฉันรู้สึกตื่นเต้นมากไม่รู้ว่าจะเจอเพื่อนแบบไหน พอเดินเข้าไปหัวใจฉันแทบจะวายไปตรงนั้นเลยล่ะ เพื่อน ๆ นั่งกันอยู่เต็มห้องแถบครูยังมาก่อนแล้วด้วย
" ขอโทษค่ะที่มาสาย -*- "
" มาแล้วสินะ อ้าว !นักเรียน วันนี้จะมีนักเรียนใหม่มานะจ๊ะ "
(- - )( * *) เอ๊ะ นั้นมัน ผู้ชายที่เราชนเมื่อตะกี้นี้นา..ห้องเดียวกันรึเนี๊ย
" แนะนำตัวสิจ๊ะ "
"ค่ะ "
ทุกคนในห้องจับจ้องมาที่ตัวฉันเหมือนมีอะไรแปลกไปในตัวฉันยังไงไม่รู้อยากตายจริง ๆ เลย-*-
" ฉัน ชื่อ อนินตา เรียกว่า ยูริ ก็ได้นะคะ เราย้ายมาจาก ต่างโรงเรียน ยังไงก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะค่ะ "
" มีอะไรจะถามเพื่อนใหม่บ้างจ๊ะทุกคน "
ครูแทรกเสียงขึ้นมาหลังจากพูดเสร็จ
" พวกเราตัวจริงเลยล่ะเขาย้ายมาโรงเรียนเราด้วย กรี๊ด....."
เอ๊ะ อะไรกันทำไมทุกคนต้องมากรี๊ดตัวฉันด้วยนะ ชักงงล่ะสิ-*-
" พอ ๆ เงียบ ๆ กันได้แล้วนั่งที่ให้เรียบร้อย ส่วนยูริไปนั่งที่ได้จ๊ะ
" ค่ะ "

ฉันเดินเข้าไปสุดห้องไม่มีที่ว่างเลยถ้าจะมีก็มีเสียแต่ที่นั่งตรง ๆ ตรงที่นั่งคู่ของ ชายคนนั้น



" เออหวัดดี ฉันนั่งตรงนี้ได้ไหม พอดีไม่มีที่ว่างนะ "
ฉัน พูด ด้วยน้ำเสียงที่สั่นเพราะยังไม่คุ้นเคยกลับคนในห้อง
" อืมนั่งสิไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย เธอชื่อยูริสินะ จากนี้ไปคงต้องนั่งเจอหน้าจนเน่าเลยเรียกฉันว่า เบียร์ ก็ได้ล่ะ "
" อืม "
ชื่อเบียร์เหรอ อืมชื่อคุ้น ๆ แฮะหน้าตาก็ดีชักคุ้น ๆ แฮะ เอ๊ะ*0* !!หรือว่าจะเป็น เบียร์ ที่ดัง ๆ ในนิตยสารนะสิ
จริงเหรอเนี๊ย นี้เราได้มานั่งใกล้กับคนนี้เนี๊ยนะตายล่ะสงสัยต้องโดนแฟนคลับเขาหมั่นไส้แน่ ๆ มิน่าล่ะจึงเหลือที่นั่งตรงเนี๊ย
" อ้าวนักเรียน วันนี้จะเรียนเรื่องสมการ ต่อจากเมื่อวาน เปิดไปหน้า 67 ฉอด ๆ ๆ ๆ ๆ.. "
" -*- น่าเบื่อจริง ๆ เลยวิชาเนี๊ย "
เบียร์ พึมพำเมื่อต้องเรียนวิชานี้ ซึ่งเป็นวิชาที่เขาไม่ชอบเอาเสียเลย
" แต่ฉันชอบนะ มันได้คิดเลขดี ฉันชอบคิดชอบจิตนาการที่สุดเลยล่ะ ^-^"
" -///- "
แล้วฉันก็นั่งคุยกับเบียร์ในชั่วโมงจนถึงคาบพักเที่ยวแล้วจะไปกินข้าวกับใครดีล่ะเรา
******************************************
" กริ้ง......................... " อ่อด โรงเรียนดังขึ้นซึ่งให้สัญญาณพักเที่ยง
"เออ ยูริ ไปทานข้าวกับพวกเรานะ " เด็กผู้หญิงกลุ่มหนึ่งเข้ามาชวนยูริไปทานข้าว
" ใช่ ๆ ไปทานกับพวกเรานะจะได้รู้จักกันไงล่ะ"
ฉันยังทำตัวไม่ถูกเพราะไม่คิดว่าจะมีเพื่อนเร็วแบบนี้
" อืม ขอบคุณนะที่ชวนเรา "
" เขาตอบตกลงแนะพวกเรา กรี๊ด^0^ "
" งั้น ไปกันเถอะยูริจัง "
" อืม -*- " ฉันลงไปทานอาหานกับเพื่อนๆ กลุ่มใหม่ รู้สึกดีใจเหมือนกันที่ฉันมีเพื่อนได้สักที นึกว่าจะหาไม่ได้ซะแล้วเรา ทางด้านเบียร์ รู้สึกเกิดความสงสัยว่าทำไมพวกผู้หญิงและก็ผู้ชายในห้องถึงต้องดีใจที่ยูริเข้ามา
" นี้ไอ้บี ทำไมพวกนั้นต้องอยากรู้จักยูริด้วยว่ะ "
" อย่าว่าแต่พวกนั้นเลยว่ะ ฉันเองก็อยากเข้าไปทักทายเหมือนกันนะ แต่ไม่กล้านะเขิน -////- ที่ได้เห็นตัวจริงว่ะ "
" นี้แกก็เป็นไปกับเขาเหรอเนี๊ย "
" ไม่ใช่แค่ฉันนะเว้ยแก เรียกว่าอาจจะเกือบห้องเลยว่ะ จะมีก็แต่แกเนี๊ยแหละที่มัวห่วงสาว ๆ ของแก "
" ถ้าไม่ห่วงสาว ๆ ก็จะทำให้ความนิยมของฉันลดไง ว่ะ "
" เออ แต่เสียใจด้วยว่ะ แก่ถูกโค่นแล้วโว้ย 55555+"
"-0- เป็นไปไม่ได้เมื่อสัปดาห์ก่อนเพิ่งจะได้รับผลโหวตท่วมท้นนะเว้ย ขอร้องจะบอกให้ "
" แต่ฉบับใหม่ออกแล้วโว๊ยเพื่อน และคนที่ได้คือยูริจังของฉันด้วย555+ "
"อะไรกัน ทำไมถึงมาอยู่ในช่องที่เด็กผู้หญิงโหวตด้วยว่ะ ยัยนั่นน่าจะอยู่ส่วนผู้ชายโหวตสิ "
" หึ ๆ ฉันจะบอกให้แกอีกข้อ ยูรินะได้รับความนิยมทั้งหญิงชายเลยว่ะ เรียนก็เก่ง สวย ก็สวย กีฬาก็เยี่ยม โดยเฉพาะ บาส สุดยอด ยูริจังของฉานนน.^0^ "

ฉันเมื่อออกไปกินข้าวกับเพื่อน ๆ ในขณะที่เดินไปโรงอาหาร นักเรียนที่เห็นฉันพากันกรี๊ดแล้วพูดออกมาว่า
" ตัวจริงสวยและก็เท่กว่าหนังสือซะอีกแนะพวกเรา กรี๊ด........."
เล่นเอาตัวฉันเอง งงเป็นไก่ตาแตกเลยที่เดียว-*-โอ้ พระเจ้าไม่น่าเชื่อว่าฉันจะป๊อบขนาดนี้ หุหุ ไม่ได้หลงตัวเองนะ แต่มันชวนให้คิดจริง ๆ เลยอ่ะ
" พวกเธอชื่ออะไรกันนะ ฉันยังไม่รู้จักชื่อเธอเลยนะ "
" ลืมซะสนิทเลย เราชื่อ กวาง ส่วนเนี๊ย แน๊ต นี้ก็เนริจัง และก็ ก้อยจ๊ะ มีอะไรที่อยากรู้จักหรึอว่าอยากทำความคุ้นเคยกับโรงเรียนนี้ถามมาเลยนะ พวกเรารู้ทุกเรื่องนะ "
"อืม. ฉันนะอยากจะรู้ว่าที่โรงเรียนนี้เวลาฉันเดินผ่านนะ ทำไมต้องกรี๊ดกันด้วย รวมทั้งพวกเธอด้วย "
" อ้าว นึกว่ารู้ซะอีก เธอนะเป็นคนที่เท่มากเลยนะตอนที่เธอเล่นเทควันโดและก็บาส วอลเล่ห์บอลนะฉันรู้สึกว่าคนอะไรเท่ปานนี้อีกอย่างเธอนะสวยก็สวย ยิ่งทำผมซอยนะเท่มากเลย " ก้อยพูดด้วยสายตาหวานมาหาฉัน
" เธอนะทั้งโรงเรียนนี้ไม่มีใครหรอกไม่รู้จักเธอ ๆนะเหมือนเป็นไอดอลที่นี้เลยนะ ยิ่งกว่า เบียร์ซะอีก "
"ขนาดนั้นเลยเหรอ" ฉันได้แต่ทำหน้าเหลือเชื่อที่มีคนชื่นชอบขนาดนี้

*เลิกเรียนแล้วจ้า* ไวเหมือนโกหก

*****************************ติดตามต่อนะค่ะ *****************
คนที่เคยอ่านก็จะค้น ๆ ล่ะค่ะ แต่เราเปลี่ยนชื่อตัวเรื่องนิดหน่อย