คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : [SF] CURSE | EPILOGUE
* ไม่มีความสมจริง ไม่มีหลักวิทยาศาสตร์อะไรมารองรับเลยฮับ
EPILOGUE
มันทั้งไม่ยากและไม่ง่าย..ที่จะเริ่มต้นใหม่
บางสิ่งที่ผิดพลาด
ในคราแรกเราอาจไม่ต้องการ แต่เมื่อเวลาผ่านไปกลับเป็นสิ่งที่เราขาดไม่ได้
กล่าวคือ…ไม่มีอะไรแน่นอนในความเป็นจริง
แม้กระทั่งความรู้สึก
//
แบคฮยอนไม่ใช่คนละเอียดอ่อน
เขาไม่ได้ใส่ใจกับอะไรก็ตามที่เข้ามาในชีวิตของเขามากนัก
นั่นล่ะข้อเสียใหญ่หลวงที่ทำให้เมื่อก่อนเขากลายเป็นคนแบบนั้น
แต่เมื่อมีบางสิ่งบางอย่างเข้ามาในชีวิตที่เขาไม่สามารถปฏิเสธมันได้
และต้องยอมรับกับความเป็นไปนั้น เชื่อเถอะว่าคนอย่างบยอน
แบคฮยอนไม่มีทางยอมรับมันอย่างแน่นอน
แต่..มันเป็นแค่ในช่วงแรกเท่านั้น
ถ้าเขาลองเปิดใจ
ลองทำความเข้าใจกับความเป็นไปนี้ มันก็ไม่ได้ยากเลยที่เขาจะเริ่มต้นใหม่
CURSE
“สวัสดีครับ”
“สวัสดีคร้าบ ขอรบกวนหน่อยน้า”
วันนี้ทั้งคุณหมอจงแดและคุณหมอจงอินที่พยายามเคลียร์ตารางเวรของตัวเองจนแล้วเสร็จ
ก็ได้นัดกันมายังบ้านของบยอน แบคฮยอน หรืออดีตคนไข้ในความดูแลพิเศษ ที่ออกมาต้อนรับพร้อมกับหนูน้อยชานฮยอนในวัยขวบเศษที่ยิ้มต้อนรับกันตั้งแต่หน้าประตูบ้านแจกความสดใสให้กับผู้ที่ทำงานเหนื่อยล้ามาตลอดหลายวันให้กลับมาสดชื่นอีกครั้ง
“อางินๆ”
“ครับผม! ใครเรียกอาจงอินกันเอ่ย”
จงอินขานรับพร้อมกับเข้าไปหยอกเล่นกับหนูน้อยจนส่งเสียงหัวเราะคิกคักกันอยู่สองคน
จนอดใจไม่ไหวขอผู้เป็นแม่อุ้มพาเจ้าตัวจ้อยเข้าไปเล่นข้างในบ้านกันสองคน
“แล้วเจ้าชานยอลล่ะ?”
จงแดถามหาชายที่ไม่ได้อยู่ในพื้นที่นี้
“ทำงานอยู่ที่โต๊ะเลยครับ”
“เฮ้อ เจ้าหมอนี่หนิวันๆ
จะเอาแต่ทำงานไม่สนใจครอบครัวไม่ได้นะ” จงแดก็ได้แต่บ่นพร้อมส่ายหัวอย่างเอือมระอา
นี่ขนาดมีครอบครัวแล้วก็ยังไม่เลิกนิสัยบ้างาน
ทำงานอย่างกับกลัวว่าเงินมันจะระเหยไปในอากาศซะอย่างนั้น
แบคฮยอนหัวเราะขำๆ แล้วเดินนำพาคุณหมอเข้าไปในบ้าน
ตรงไปที่เป้าหมายที่แขกตั้งใจมาหาเป็นอันดับแรก
เขารู้ดีเลยล่ะว่าทำไมคุณหมอจงแดและคุณหมอจงอินถึงได้มาหาในวันนี้
อาจเพราะมาเล่นกับชานฮยอนส่วนนึง แต่ที่สำคัญไปกว่านั้นคือผลการตรวจDNAต่างหากที่เป็นสาเหตุของการมาเยี่ยมครอบครัวปาร์คในวันนี้
ยิ่งชานฮยอนโตขึ้นมากเท่าไหร่ความคล้ายอะไรหลายๆ
อย่างบนใบหน้ากลับฟ้องว่าเหมือนปาร์ค ชานยอล ผู้เป็นพ่อบุญธรรมเจ้าหนูน้อยคนนี้
จงแดเป็นคนแรกที่ทักเรื่องนี้และเสนอให้ลองตรวจDNAดู แน่นอนว่าชานยอลปฏิเสธเหตุผลง่ายๆ
คือเขาไม่ต้องการความผิดหวัง ชานยอลเลือกที่จะเป็นพ่อให้กับชานฮยอนโดยไม่มีข้อแม้
แต่หากมีหลักฐานมาตอกย้ำว่าทั้งชานยอลและชานฮยอนไม่มีความสัมพันธ์ใดๆ
เกี่ยวข้องกันเลย ก็คงเจ็บปวดไม่ใช่น้อย
แต่คนที่รบเร้าให้ลองตรวจดูก็ไม่ใช่ใครที่ไหน
ก็แบคฮยอนนั่นแหละที่เขายังคงหวั่นๆ ใจกับความฝันเมื่อหลายปีก่อนที่ว่า หากเขาตามหาพ่อของชานฮยอนไม่พบ
เขาอาจจะไม่มีความสุขอีกต่อไป
มันเป็นความเห็นแก่ตัวปนกับความคาดหวังที่ว่า..อยากให้ชานยอลเป็นพ่อแท้ๆ
ของชานฮยอนจริงๆ
หากทำให้เขาท้องได้โดยที่ไม่มีหลักกฎเกณฑ์วิทยาศาสตร์ใดมาอธิบายได้
และหากเขาอยากจะให้ชานยอลได้เป็นพ่อของลูกจริงๆ พอจะเป็นไปได้หรือเปล่า..?
CURSE
ค่ำคืนนี้กับเตียงขนาดหกฟุตพร้อมกับคนสามคนที่ดูจะมีความสุขกับเรื่องน่ายินดีในวันนี้
ชานยอลรู้สึกมีความสุขมากกว่าวันไหนๆ แม้วันนี้ไม่ใช่วันพิเศษอะไรเลยก็ตาม
แต่เขากลับมีความสุข เขาได้อยู่กับคนที่รัก เขาได้มองหน้าเจ้าลูกน้อยที่หลับปุ๋ยอยู่ในอ้อมกอดของผู้เป็นแม่
เขาได้กอดคนที่รักทั้งสองคน
เช่นนั้นมันก็เพียงพอแล้วจริงๆ
ชีวิตของชานยอลไม่ต้องการอะไรมากกว่านี้อีกแล้ว
บรรยากาศโดยรอบที่เต็มไปด้วยหมู่ก้อนเมฆ
ราวกับว่าตัวเขานั้นได้ลอยอยู่บนท้องฟ้า
แบคฮยอนเคยมาสถานที่นี้
เขาจำได้ว่าเขาเคยมาที่นี่ที่ที่เขาได้พบกับนางฟ้าตนหนึ่ง
และได้สาปเขาเอาไว้ให้เขานั้นตั้งท้องได้ราวกับผู้หญิง
“ไงจ๊ะ
ไม่ได้เจอกันนานเลย” การปรากฏกายของหญิงสาวที่มาพร้อมกับชุดสีขาวฟูฟ่อง
ก็ยังคงทำให้แบคฮยอนคิดในใจว่าคนๆ
นี้หลุดออกมาจากสถานที่ใดซักที่ที่จิตไม่ปกติเขาอยู่กันแน่ๆ
“นินทาในใจตลอด
ฉันอ่านใจนายได้นะ เดี๋ยวเถอะ!”
“อะ..อืม
สวัสดี”
“จำกันได้หรือเปล่า
ฉันคือนางฟ้าที่สาปนายไปเมื่อตอนโน้นเลย”
“…”
แบคฮยอนพยักหน้า
“แล้วเป็นยังไงบ้างล่ะ
นายคงจะได้บทเรียนชีวิตมาแล้วสินะ”
“แพงจนซื้อไม่หวาดไม่ไหวเลยล่ะ”
“ใช่! เอาล่ะฉันมาเจอนายอีกครั้งเพราะว่านายได้ทำในสิ่งที่ฉันบอกไปแล้ว
เพราะฉะนั้นฉันจะมาถอนคำสาป”
“…”
แบคฮยอนยอมรับว่าเขารู้สึกใจหายเมื่อผู้หญิงตรงหน้าพูดถึงการถอนคำสาป
“ฉันมีให้นายสองตัวเลือก
ระหว่าง หนึ่งกลับไปเป็นเหมือนเดิมก่อนที่นายจะโดนคำสาปของฉัน”
“…”
“กับสอง
ดำเนินชีวิตแบบนี้ต่อไป”
แบคฮยอนคิดหนักหลังจากได้ฟังตัวเลือกของหญิงสาวคนเดิมที่สาปเขาและตอนนี้กลับมาถอนคำสาปให้กับเขา
ตัวเลือกที่หนึ่งนั้น
เป็นสิ่งที่เขาต้องการมาตลอด เขาต้องการชีวิตก่อนหน้าที่เขาโดนคำสาปคืนมา
แบคฮยอนเป็นผู้ชายยังไงซะผู้ชายก็ไม่สามารถท้องได้อยู่แล้ว
และเขาควรจะเลือกมันเพื่อไม่ให้มีภาระทั้งต่อเขาและชานยอล
ปาร์ค ชานยอล…
ชื่อของผู้ชายในบ้านหลังเดียวกันที่เขารักจนหมดหัวใจ
ชายที่ช่วยเขาโดยไม่ปริปากบ่นใดๆ เต็มใจที่จะทำให้และยังคอยห่วงดูแลเขาเป็นอย่างดี…หากไม่มีชานยอลก็อาจจะไม่มีแบคฮยอนในวันนี้
และหากเขาเลือกข้อแรกชานยอลจะยังรักเขาเหมือนเดิมไหม
หรือชานยอลจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมตอนที่เราไม่ได้สนิทกัน
ไม่ได้รักกันอย่างทุกวันนี้
เขาอยากได้ชีวิตก่อนหน้านี้คืน
แต่…
“ฉันว่าฉันพอจะรู้คำตอบแล้วนะ”
นางฟ้าส่งยิ้มอย่างใจดีให้กับชายผู้หลงทางตรงหน้าของเธอ “เอาเป็นว่าสิ่งที่ฉันมอบให้เธอมันไม่ใช่คำสาปอีกต่อไป
แต่มันเป็นพรจากพระเจ้า”
“พร..จากพระเจ้า?”
แบคอยอนทวนประโยคนั้น
“ใช่
และขอให้พระเจ้าคุ้มครองพวกเธอนะ ลาก่อน”
แบคฮยอนสะดุ้งตื่นขึ้นในเช้าวันใหม่ที่แสงอาทิตย์ส่องสว่างบอกเวลาตอนเช้าพอดี
พร้อมกับเตียงที่ว่างเปล่า
มันกลับไปเป็นเหมือนเดิมอย่างนั้นเหรอ?
แบคฮยอนคิดพลางเดินออกจากห้องเพื่อไปหาใครอีกคนที่เขาก็ไม่รู้ว่าเจ้าตัวนั้นจะกลับไปเป็นคนเดิมหรือเปล่า
รูมเมทของเขา…ปาร์ค
ชานยอล
ไม่รู้ว่าเวลานี้เป็นเวลากี่โมงกันแน่
แบคฮยอนไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเขานั้นตื่นสายกว่าใครในบ้าน
และไม่รู้ด้วยซ้ำว่าน้ำตาของตัวเองไหลออกมาตอนไหนยามเห็นภาพอดีตรูมเมทหรือคนรักที่ชื่อว่าปาร์ค
ชานยอลยืนกล่อมลูกชายของเรา ปาร์ค ชานฮยอนที่หลับคาไหล่พ่อของเขา
นี่สินะ..พรจากพระเจ้า
ความคิดเห็น