อย่าขวางข้า<ข้า>จะเป็นเกษตรกร

จะต้องไปใช้ชีวิตช่วยเหลือตัวเอกในนิยายที่พึ่งอ่านจบไป ในฐานะตัวประกอบที่ดันมาตายก่อนจะเริ่มเรื่อง

ที่ชื่อว่าพลอย...

.

.

.

            ..บ้านตัวประกอบ            

            อ๋อย... 

            โทรมชะมัด !

             .

             .

              .

  เรื่องที่เด็กแฝดต้มน้ำข้าวให้กิน คือรู้ไปทั้งบ้านยกเว้นพ่อตัวเอง แต่พอทุกคนรู้ว่าฟื้นจึงกลับมากินขนมปังแข็งเช่นเดิม แต่ก็แอบหุงข้าว..

" ดีจังเลยนะจ้ะ " พูดเสร็จก็เดินมากุมมือ

มาไม้ไหนอี๊ก !

.

.

          " ... " มาถึงเธอก็ไม่พูดไม่จา ยืนสงบเสงี่ยมประหนึ่งตอไม้

          เอาสิ เปิดมาเลย ....ฉันพร้อมมาก

          " รูปโฉมดูดีทีเดียว ว่าอย่างไรเล่าแม่พลอย วันนี้ฉันมาสู่ขอหล่อนให้ลูกชาย " 

          .

  " ฉันไม่ได้รู้จัก จะแต่งได้เช่นไรจ้ะ " ร่างบอบทำท่าสะดุ้ง เมื่อป้าสะใภ้แอบถลึงตาใส่ หญิงสาวทำราวกับมองไม่เห็น จึงได้พูดออกไปอีกประโยค " อีกอย่างก็มีคนรักแล้วจ้ะ "

เกิดความเงียบขึ้นทันที.....

         " เขาอยู่ไหน ? " ท่ามกลางความมืดอันเงียบสงบ มีเพียงเสียงของหญิงสาวที่ดังสะท้อน

        ทางนั้นเพียงเอียงคอเล็กน้อย แล้วแสยะยิ้มเย้ยหยัน " มันตายไปแล้ว "

        " .... "

        " คนที่ไม่อยากมีชีวิตอยู่ เจ้าว่าเขาจะยินดีหรือไม่เล่าที่มีคนถามหาเขาเช่นนี้ ไม่ใช่ว่าเจ้าเองก็ไม่ชอบ..เขา หรอกหรือ ? "

         มือเรียวกำอาวุธแน่น นัยน์ตาจับจ้องดุร้าย กล่าวรอดไรฟันอย่างเหลืออด " เสือก !  "

        จิตวิญญาณที่มีแต่ความอาฆาต มันจะไปเข้าใจอะไร