มะนาวหวาน

แจ้งข่าวนักอ่านทุกท่านค่ะ

วันนี้ลงจนจบครบทุกตอนแล้วนะคะ

ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามและคอมเมนท์ให้นะคะ

หวังว่านิยายน่ารักๆเรื่องนี้คงทำให้คนอ่านได้ยิ้มอย่างมีความสุขได้บ้าง

วันที่ 16 /1/57 ช่วงบ่ายๆ จะลบตอนที่เหลือทั้งหมดแล้วนะคะ

รีบๆเข้ามาอ่านกันนะคะ

E Book ของเจตอนนี้มีสองเรื่องนะคะ

 เรื่อง ละลายใจด้วยแสงแห่งรัก
 

http://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&book_id=8818

 

เรื่อง พ่ายรักพญามังกร

 

http://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&book_id=9585

 

ขอบคุณค่ะ

__________________________________________________________________________________________


นิยายเรื่องนี้เหมาะสำหรับคนที่ต้องการบริโภคความหวาน ไม่ต้องคิดอะไรมาก เจมีนอยากเขียนเรื่องราวหวานๆน่ารักกุ๊กกิ๊ก แบบเขียนไปยิ้มไป ก็พยายามไม่ให้มีมาม่าอย่างที่เคยๆ แต่ก็กลัวจะทำไม่ได้เหมือนกัน (กลัวใจตัวเองเหลือเกิน)

เรื่องนี้แต่งปุ๊บอัพปั๊บดังนั้นอาจจะล่าช้านิดหน่อยก็ขออภัยไว้ล่วงหน้านะคะ

ขอแต่งเรื่องนี้ก่อนที่จะเป็นเรื่องของพี่เสือ เพราะตอนนี้พล็อตเรื่องนี้พลุ่งพล่านเหลือเกิน

ความอบอุ่นที่โอบล้อมรอบตัวเธอยามอยู่ใกล้เขา เหมือนแสงอาทิตย์ยามเช้าที่ทั้งสดใสและอ่อนโยน แต่เหมือนมีบางอย่างที่เขาปิดบังเอาไว้ แล้วเธอจะได้เข้าถึงตัวตนของเขาหรือไม่

ความรักที่เขามอบให้เป็นเรื่องจริงอย่างที่พูดหรือเปล่า ผู้ชายที่สมบูรณ์พร้อมทุกอย่าง หนึ่งภพ จะหลงรักอะไรในตัวผู้หญิงธรรมดาๆอย่างมินทิตา กันแน่

ดวงตาคมกริบไล่สายตามองหญิงสาวที่นอนหลับมาสักพักใหญ่ๆด้วยสายตาเอ็นดู รอยยิ้มจางๆปรากฏขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลาอย่างห้ามไม่ได้ มือหนาไล่เกลี่ยเส้นผมบางส่วนของหญิงสาวที่ปรกอยู่ตรงข้างแก้มของเธออย่างแผ่วเบา หนึ่งภพโน้มใบหน้าลงกดริมฝีปากหนาของตัวเองลงบนหน้าผากกลมกลึงของเธออย่างหักห้ามใจตัวเองไม่ได้ ริมฝีปากได้รูปของเขาเลื่อนลงไปสัมผัสแก้มขาวนวลของหญิงสาวอย่างแผ่วเบา หากเธอรู้คงจะโกรธ เขาเองไม่ค่อยได้ใกล้ชิดกับผู้หญิงคนนี้เท่าไหร่ ความสัมพันธ์ที่เกิดกับเธอเป็นแบบค่อยเป็นค่อยไป เป็นลักษณะที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับเขาหรือผู้หญิงคนไหนมาก่อน แม้ในใจอยากจะสัมผัสและใกล้ชิดเธอมากเท่าไหร่ แต่เขาก็ไม่อยากจะทำ ไม่ใช่ไม่กล้า แต่เป็นเพราะเขารู้สึกชอบอยู่เหมือนกันที่จะปล่อยให้เรื่องราวของเขากับเธอเป็นไปแบบนี้มากกว่า ช้าแต่มั่นคง

                หญิงสาวรู้สึกถึงแรงสัมผัสอันแสนแผ่วเบาตรงใบหน้าของตัวเองจึงค่อยปรือตาลืมขึ้นมองไปรอบๆ ก็พบว่าชายหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงเบาะคนขับ โน้มตัวลงมาใกล้เธอมากเหลือเกิน พร้อมกับที่ดวงตาคมกล้าของเขาจ้องมองเธอด้วยสายตาที่เปล่งประกายแปลกๆบางอย่าง

                “ถึงแล้วเหรอคะ” มินทิตาถามอย่างตะกุกตะกักเพราะประหม่ากับความใกล้ชิดที่ไม่เคยพบพานมาก่อน และเธอก็ต้องหลบสายตาของชายหนุ่มทันทีเมื่อเขาส่งรอยยิ้มหวานบาดตามาให้ในระยะที่ใกล้ชิดขนาดนี้

                “ถึงได้สักพักแล้วล่ะครับ” หญิงสาวขยับตัวออกห่างหนึ่งภพเล็กน้อย

                “แล้วทำไมพี่หนึ่งไม่ปลุกนาวล่ะคะ”

                ชายหนุ่มส่ายหน้าเล็กน้อยด้วยรอยยิ้มที่ฉาบไว้บนใบหน้าตลอดเวลา เป็นยิ้มที่ยิ้มทั้งปากและตาอย่างแท้จริง “พี่ไม่อยากรีบปลุก เวลานอนน้องนาวน่ารักดี พี่เลยอยากมองนานๆ”

                เธอรู้สึกว่าเขาพูดได้อย่างหน้าตาเฉย น้ำเสียงราบเรียบเหมือนเป็นสิ่งธรรมดาๆที่เขาพูดออกมา แต่กลับทำให้คนฟังหายใจหายคอไม่ออกไปเลยทีเดียว ไม่น่าเชื่อผู้ชายอย่างหนึ่งภพที่ดูเป็นคนสุขุมเรียบร้อย กลับพูดจาลักษณะแบบนี้ได้อย่างไม่ขัดเขิน มันแทบเหมือนเป็นอีกบุคลิกหนึ่งของเขาเลยด้วยซ้ำ แล้วตกลงผู้ชายคนนี้เป็นคนยังไงกันแน่

 

ไรเตอร์ต้องขออภัยด้วย ที่ต้องขอเปลี่ยนแปลงชื่อนิยายเรื่องนี้

เพิ่งจะทราบว่า เคยมีนิยายตั้งชื่อเรื่องว่า มะนาวซ่อนหวาน ไว้ก่อนแล้ว

เลยขอเปลี่ยนเป็น มะนาวหวาน นะคะ

ต้องขออภัยเจ้าของบทประพันธ์เดิมด้วยค่ะ