ฉันไม่ใช่นางเอก

ลำดับตอนที่ #8 : เจ้าชายเย็นชากับสาวบ้าขี้อ้อน ตอนที่ 6

เจ้าชายเย็นชากับสาวบ้าขี้อ้อน ตอนที่ 6

                แล้วเจอกันพรุ่งนี้

                พรุ่งนี้

                พรุ่งนี้

                เฮ้ย ก็วันนี้แล้วนี่ ?!

                โอ พระเจ้าช่วยกล้วยทอด นี่ฉันมันบ้า( เพิ่งจะรู้ตัว) ปัญญาอ่อน ( ถูกต้อง) อะไรขนาดนี้ วันสำคัญแท้ๆ แต่กลับลืมซะสนิท อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก ไม่ทันแล้วเว้ย !!!!!

น้ำเสียงร้อนรนดังคนโดนไฟเผา ของสาวน้อยหน้าไส วัยกระเตาะอย่างสาวกิ๊กดังขึ้น หลังจากที่เพิ่งจะรู้ตัวว่าตื่นสาย และกำลังจะไปโรงเรียนไม่ทัน เธอไม่ได้ตื่นเพราะระลึกได้ว่าต้องไปโรงเรียน แต่เธอระลึกได้ว่าวันนี้เธอมีนัดสำคัญ นัดที่สาวๆอย่างเธอจะมีโอกาสได้เจอสักครั้ง 

การนัดพบ

เสียงออดเข้าเรียนดังขึ้นพร้อมๆกับเสียงหอบแฮก ลิ้นห้อย ของสาวน้อยที่วิ่งมาเข้าชั้นเรียนแทบไม่ทัน ใบหน้าใสที่ทาแป้งเด็กแคร์ถูกแทนที่ด้วยเหงื่อที่ไหลไคลที่ย้อน ผิวขาวๆที่เนียนนุ่มได้เพราะใช้ครีมทาผิวสปริงซองกลายเป็นมันแผล๊บเงาดำเพราะผสมกับเหงื่อ  เรียวปากอิ่มสีชมพูด้วยลิปติกที่แถมมาจากครีมทาผิวบัดนี้เป็นสีซีด แห้งแตกดังดินภาคอีสาน ความงามที่หาไม่ได้นี่แน่นอนว่าต้องเป็นเธอ กิ๊ก บุรินลิงอวกาศแห่งขบวนการปูลม  (เอามาตอกย้ำกันไม่เลิก)

" โดนข่มขืนก่อนมาโรงเรียนรึไง กิ๊ก  สภาพยับเยินสุดจะทน  จากที่ปกติก็ดูไม่ได้อยู่แล้วอ่ะ"

" เมื่อเช้ารถดูดส้วมวิ่งไปคว่ำในปากรึไง ถึงได้พูดบาดจิตเชือดใจอันงดงามกันขนาดนี้"

" ก็เห็นสภาพเหมือน 'สมทรง' นะสิ ถึงได้ถาม  แล้วตกลงว่าไง ทำไมมาสภาพแบบนี้ ?"

" ตื่นสาย น้ำไม่ไหล ไฟดับ "

คำทัก กับคำถามที่กวนไม่แพ้กันทำให้สองสาวหัวเราะอย่างอารมณ์ดี  แต่ไม่นานภายในห้องก็ต้องเงียบกริบราวป่าช้า เมื่อครูคณิตศาสตร์หนุ่มหล่อกระชากใจเกย์ แต่ใจโหดเดินเข้ามาประจำที่ เตรียมการสอนอย่างปกติ   ก็กลายเป็นว่าบรรยากาศการเรียนการสอนได้เริ่มขึ้น ณ บัดนี้

ที่หน้าชั้นเรียนบนกระดานดำที่ทำด้วยหุ่นอันแบนราบของคนแต่งถูกขีดเขียนด้วยภาษาต่างดาวเต็มไปหมด ไม่ว่าจะเป็นการบวก ลบ คูณหาร ตรีโกณ สารพัด ยากแก่การเข้าใจ เด็กที่รู้ก็เรียนไป แต่เด็กที่ไม่เข้าใจก็แอบหลับกันเป็นแถว  ถ้าไม่ติดว่าอยากมองครูหน้าหล่อ  แต่เกรงใจความใจโหดของครูคนเดิมละก็  ป่านนี้คงฉิมพลีกันเป็นแถว

แต่ใครอยากจะเชื่อว่า สาวน้อยที่หาอะไรดีได้น้อยอย่างกิ๊ก เธอจะชื่นชอบในวิชาคณิตศาสตร์ ไม่ต้องมีครูหน้าหล่อมาล่อ เธอก็อยากเรียนอยู่แล้ว เพราะอะไรนะเหรอ  ก็เพราะว่า เธออยากที่จะเข้าคณะวิศวกรรมศาสตร์ แต่ถ้าไม่ได้ ชาตินี้ก็ขอมีแฟนเป็นหนุ่มวิศวะ ฯ ก็แล้วกัน นี่คือปณิธานอันสูงสุดในชีวิตของเธอ

และแล้วความคิดแวบหนึ่งก็เข้ามาสู่สมองอันบรรเจิดของเธออีกครั้ง

วันนี้มีนัดกับ นายเย็นชา!

อยากให้ถึงเวลานั้นเร็วๆจริงวุ้ย อยากรู้เหมือนกันว่านายเย็นชาคนนั้นเป็นใคร แต่ที่แน่ๆ ฉันรู้แล้วว่างานนี้ อีตาพี่ทีน่ะ มีส่วนเกี่ยวข้อง 100%

เสียงออดหมดเวลาเรียนดังขึ้น สาวน้อยรีบเก็บของยัดใส่กระเป๋านักเรียนอย่างรีบร้อน หนังสือไหนเล่มหนา เล่มไหนไม่จำเป็นต้องแบกกลับให้หนักหลัง เธอก็ยัดใส่ใต้โต๊ะเรียน ยังดีที่เธอมีจิตสำนึกอยู่บ้าง ไม่ลืมที่จะหยิบการบ้านเอากลับไปทำ

" จะไปไหนอ่ะ กิ๊ก รีบเก็บของเร็วยังกับลิงเชียว"

เสียงเพื่อนสาวทักขึ้นเมื่อเห็นว่าสาวน้อยกำลังเร่งรีบอยู่กับการเก็บของ ซึ่งตัวสาวน้อยเองก็อยากจะตอบกลับอยู่เหมือนกันว่าที่ตัวเองเก็บของเร็ว ทำเร็วขนาดนี้ ก็เป็นเพราะเธอเป็นลิงนั้นเอง แต่ไม่ได้หรอก เพราะจิตสำนึกบอกเธอว่า อย่าปล่อยให้คนเขียนแต่งชีวิตเธอตามอำเภอใจ

" เรามีธุระ  กลับก่อนนะ แล้วเจอกันพรุ่งนี้ บาย"

" อืม "

พูดกันง่ายๆ ลากันง่ายๆ แล้วต่างก็เดินแยกย้ายกันไป  หลังจากที่เดินลงอาคารเรียนมาเรียบร้อยแล้ว สาวน้อยหน้าใสที่ตอนนี้เริ่มเก็บอาการดีใจจนออกนอกหน้าไม่อยู่ เริ่มมองซ้ายมองขวา เอามือป้องหน้าทำท่าเหมือนหงอคง ดูลาดเลา และเมื่อเห็นว่าทางสะดวก เธอจึงรีบโกยอ้าววิ่งไปยังสถานที่นัดพบ

ห้องน้ำติดแปลงผักชีใกล้บ่อน้ำเน่าหลังโรงเรียน คือสถานที่นัดพบ ที่ไม่ค่อยจะมีใครนิยมกันนัก เหตุเพราะมันเปลี่ยว มันอยู่ไกล และไม่ค่อยน่าพิสมัยในการเข้าใช้สักเท่าไหร่ เนื่องจากกลิ่นทั้งจากตัวห้องน้ำเองและบ่อน้ำเน่าที่พากันผสมโรงส่งกลิ่นมาดามหอมชื่นใจให้ใครต่อใครส่ายหัวร้องยี๊  แต่สำหรับวันนี้  มันคงรู้สึกอบอุ่นอีกครั้ง เมื่อมีสาวน้อยมายืนคอยรอเวลาอยู่คนเดียว

หลายนาทีผ่านไป เธอยังคงรอคอยด้วยจิตใจสับสน ตื่นเต้นที่จะได้เห็นหน้า และกลัวว่าเมื่อได้รู้ว่านายเย็นชาคือใครจะทำให้เธอเสียความรู้สึกก็เป็นได้  จะยืนรอ หรือจะหันหลังกลับ มันขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของเธอเพียงคนเดียวเท่านั้น  สีหน้าและท่าทางกระวนกระวายนั้นมันแสดงออกอย่างชัดเจน จนทำให้ใครอีกคนที่ยืนอยู่ในมุมหนึ่งไม่ห่างไปจากจุดนั้นมากนัก เฝ้ารอดีอาการ และการตัดสินใจของเธออย่างอดทนเช่นกัน

ฉันจะทำอย่างไรดี ?

ลมพัดมาวูบหนึ่ง คล้ายกับทำให้สมองที่สับสนได้เริ่มตัดสินใจ ขา 2 ข้างค่อยๆก้าวเดินออกมาจากบริเวณนั้นอย่างช้าๆ  มันทำให้จิตใจของคนที่อยู่ในมุมหนึ่งซึ่งเฝ้ามองเธออย่างอดทนถึงกับท้อง และผิดหวัง

ต่อไปนี้เราก็คงจะเป็นนายเย็นชาที่รู้จักกันแค่ในอินเตอร์เนตเท่านั้น  ไม่มากไม่น้อยไปกว่านั้น !


ยังมีต่อ  โปรดอดใจรอตอน 2 ทุ่ม !!!