ฉันไม่ใช่นางเอก

ลำดับตอนที่ #5 : เจ้าชายเย็นชากับสาวบ้าขี้อ้อน ตอนที่ 3

เจ้าชายเย็นชากับสาวบ้าขี้อ้อน    ตอนที่ 3

                และแล้วเวลาเช้าก็มาเยือนประเทศไทยอีกรอบ  คนไทยทุกคนต่างตื่นขึ้นทำมาหากินกันถ้วนหน้า ไม่เว้นแม้แต่สาวกิ๊ก ที่เธอก็ตื่นขึ้นมาในตอนเช้าเช่นเดียวกับคนอื่น แต่เช้าของเธอนั้นคือเวลา อีก 15 นาทีเที่ยงวัน  และเธอก็ตื่นขึ้นทำมาหากินเหมือนคนอื่น จะแตกต่างกันก็ตรงที่การทำมาหากินของเธอนั้นไม่มีคำว่า ‘ทำมา’ มีแต่เพียงคำว่า ‘ หากิน’ อย่างเดียวเท่านั้น !

          แม้เช้านี้จะเป็นเช้าที่สดชื่น แต่ทว่าหน้าตาของสาวน้อยกับหดหู่  แม้ที่นี่จะเป็นเมืองไทยที่อากาศร้อนชื้น แต่ทว่าลิงอ้วนอย่างเธอก็กลายร่างเป็นแพนด้าของเมืองจีนได้อย่างน่าอัศจรรย์ สังเกตได้ชัดเจนที่บริเวณขอบตาที่มีลักษณะคล้ายลิง เอ้ย ! แพนด้า ( ยังไม่ลืมเผ่าพันธุ์เก่าค่ะ )  ส่วนสาเหตุเป็นเพราะอะไรนั้นคงต้องไปถามเจ้าตัวดูค่ะ

                “ ไอ้เจ้าชายน้ำแข็งบ้า นายมันงี่เง่า !  นายมันเฮงซวย !  มาแล้วก็ไป  ไม่รู้รึไงว่าเมื่อวานฉันรอนายมาทั้งวัน  !  คอยดูนะถ้าเจอนายวันนี้ฉันจะเอานายให้เละเลย ”

โถ จะไปทำอะไรเขาได้ MSNนะ ไม่ใช่เจอกันตัวเป็นๆ จะได้เอาให้เละอย่างที่พูด  แต่อย่างว่าคนมันกำลังโมโหนี่นะ ก็ปล่อยให้เธอบ้าต่อไปคนเดียวละกัน

“ อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก.......” นั้นไง พูดไม่ทันขาดคำ อาการบ้า อันเป็นเอกลักษณ์ประจำตัวก็เริ่มกำเริบ

“ เว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย........นายเย็นชา................นี่ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ นายมันต้องโดนอย่างนี้ โทษฐานที่ทำให้ฉันโมโห นี่ๆๆๆๆๆๆ !!!!! ”

อ่า .... เธอช่างน่ากลัวเหลือเกิน สมแล้วที่เธอได้แสดงเรื่องนี้ ( กรุณานึกถึงชื่อเรื่องเอาไว้ประกอบการอ่านนิยายเรื่องนี้   แล้วจะได้อรรถรสในการอ่านมากขึ้น)  ตอนนี้สาวน้อยของเรากำลังสติแตก และระเบิดใส่หมอนข้าง หมอน รวมถึงบรรดาตุ๊กตาผู้โชคร้ายที่อยู่บนเตียงอย่างบ้าคลั่ง  ทั้งทุบ ฟาด เขวี้ยง กัด สารพัด จนตุ๊กตาที่น่าสงสารเหล่านั้นไม่แตกต่างจากตุ๊กตาข้างถนน มอมแมม ฉีกขาด  ไร้ซึ่งความน่ารักอีกต่อไป !

เมื่อสาแก่ใจ และตุ๊กตาซึ่งไร้ความน่ารักไปแล้วนั้นได้ถูกขว้างลงจากเตียงจนหมดสิ้นแล้ว สาวน้อยหน้าไส ( ยังคงยืนยันว่าไสหัวไปไกลๆ อยู่นะท่านผู้อ่าน) ก็แลบลิ้นหอบแฮ่กอยู่บนเตียง  สิ้นฤทธิ์อาละวาดเสียที  ก็ถือว่าเป็นความโชคดีของตุ๊กตาเหล่านั้นที่ไม่ถึงคราววายชีวามรณะคามือสาวน้อยร้อยตัน

เธอใช้เวลาในการหอบอยู่หลายนาที แล้วในที่สุดเซลล์สมองก็เริ่มทำงานอีกครั้ง ความคิด และแผนการอันชั่วร้ายเริ่มหลั่งไหลเข้าสู่หัวสมองของเธออย่างต่อเนื่อง ไม่หยุดไม่หย่อน ชนิดที่คนธรรมดาไม่สามารถรับได้ แต่เธอสามารถรับความคิดอันชั่วร้ายนี้ได้ และนี่คือความสามารถอีกหนึ่งอย่างของเธอ !

ฉันจะรอนานทั้งวันทั้งคืนเลย คอยดู นายเย็นชา !

ปณิธานอันมุ่งมั่นของสาวน้อยได้เริ่มต้นขึ้นตั้งแต่เวลา 12.00 น. เธอทำการเปิดคอมพิวเตอร์เพื่อออนไลท์ MSN รอนายเย็นชา และด้วยการณ์นี้ทำให้เกิดเรื่องมหัศจรรย์ขึ้นบนโลก

ไม่เลือกอ่านนิยายในเวบไซด์ประจำของเธอเหมือนเคย

ไม่คุย MSN กับใครเลยที่เข้ามาทักทายเหมือนเคย

ไม่ละสายตาจากหน้าต่าง MSN ไปสนใจสิ่งใดเลย

และไม่ลุกจากหน้าคอมพิวเตอร์ไปไหน  แม้ยามหิวเหมือนปกติ

นี่คือเรื่องที่โลกจะต้องจารึกเป็นประวัติการณ์ !!!!!!!!!!!!!!

                นายเย็นชา ถ้าวันนี้นายไม่ออนนะ  ฉันจะตามไปหลอกหลอนนายถึงในฝันเลย คอยดู!

13.00 น. ผ่านไป……………………..

14.00 น. ผ่านไป……………………..

15.00 น.ผ่านไป..................................

                อีตาเย็นชา เย็นไว้กิ๊ก เย็นไว้ ฮึ่ม !!!

                16.00 น.

                นายทำอะไรอยู่นะ อีตาบ้า ออนซะทีเซ่ !!!!!

17.00 น.

รอนานแล้วนะ  !!!!

18.00 น.

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก   6 โมงเย็นแล้ว หิววววววววววววข้าวววววววววว

19.00 น.

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก น้ำลายเหนียวแล้วนะ ออนซะทีเซ่ ฉันหิวแล้วนะ ( หิวอะไร ? )

20.00 น.

จ๊อกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก !!!!!!!!!!!!!!????????????????????????????

ไม่ไหวแล้วนะ ! แวบไปกินข้าวก่อนละกัน โอย ไม่ไหวๆ รอนายนี่มันทั้งเสียทั้งสุขภาพกายและสุขภาพจิตเลยวุ้ย !! (  แล้วใครใช้ ?)

และนั่นคือข้อสรุปของเธอที่ต้องการหาเรื่องกิน กินอีกแล้วครับทั่น !!!! ก็กลายเป็นว่าเหล่าอาหารที่อยู่ในตู้เย็นต้องผวาและสยองกันอีกครา ‘ใครคือเหยื่อรายต่อไป’

สาวน้อยรีบวิ่งเข้าไปในห้องครัวโดยทันที และเปิดตู้เย็นอันเป็นแหล่งเสบียงอันโอชะของเธออย่างเร่งรีบเพื่อทำเวลาให้ทันกับการที่ต้องวิ่งไปจับตาดูความเคลื่อนไหวของ MSN  เธอใช้สายตาที่จัดว่าดีเลิศในด้านการมองหาของกินอย่างเดียวเท่านั้น  สาดส่องหาเหยื่อกระเพาะและลำไส้รอบเดียว ก็พบเหยื่อปาก นั่นก็คือ ขนุน และน้ำส้มเจ้าเก่า !!!

เกิดเป็นขนุนนั้นแท้จริงแสนลำบาก  แต่เกิดเป็นขนุนที่ดันมาอยู่ในตู้เย็นบ้านกิ๊กนั้นแสนยาก และโชคร้ายกว่าหลายเท่า !!!!      เมื่อบรรดาเหล่ากลีบขนุนต่างเห็นเพื่อนชิ้นแล้วชิ้นเล่าถูกจับหย่อนลงปากสาวน้อยที่คอยเคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อย ไม่มีการปราณีปราศรัยอย่างรู้สึกหวาดผวา  ฟันเหล็กนั้นช่างน่ากลัวเสียนี่กระไร แต่มันก็ยังไม่น่ากลัวเท่ากระเพาะและสำไส้ที่ครางกระหึ่มรอทำการย่อยอย่างสัตว์ร้ายผู้หิวกระหาย มันน่ากลัวมากสำหรับบรรดาขนุนผู้โชคร้าย ไม่มีใครปลอบและให้กำลังมันได้ดีเท่ากับน้ำส้ม ผู้ซึ่งปลงกับชะตาชีวิตตนเองแล้วตั้งแต่รู้ว่าตนเองเกิดมาเป็นน้ำส้มบ้านของสาวน้อยคนนี้

ถือซะว่ากระเพาะและสำไส้ของยัยลิงอ้วนหน้าบานนี่เป็นสุสานอันสงบของพวกเราเถิดขนุนเอ๋ย ก่อนตายก็ภาวนาอธิษฐานให้เกิดชาติหน้าฉันท์ใด อย่าได้เกิดมาเป็นของกินของยัยนี้อีกเลยดีกว่านะ สาธุ !!!

และนั่นก็คืออาการปลงตก และคำพูดปลอบใจเพื่อนร่วมชะตากรรม

ไปดีเถิดนะ น้ำส้ม เม็ดขนุน !!!

และเมื่อเธอกลับมาประจำยังหน้าจอคอมพิวเตอร์ด้วยอาการสบายปาก สบายท้องแล้ว เธอก็ต้องถึงคราวสบายใจ เมื่อเห็นว่าใครบางคนที่เธอเฝ้ารอ(ที่ทางช้างเผือก) มานานแสนนาน บัดนี้เธอกับเขาได้พบกันแล้ว

kimura  (  อ๊ากกกกกกกกกกกกกก...........รอนานแล้วนะไอ้ชาดำเย็นบ้า !! ) says:

มาแล้วหรอ นายเย็นชา !!!

เจ้าชายเย็นชา says:

หวัดดีครับ

น่าน ! มามุกเดิมกับเมื่อวานเป๊ะ !  แสดงว่าก็จำไม่ได้เหมือนเคย !

kimura  (  อ๊ากกกกกกกกกกกกกก...........รอนานแล้วนะไอ้ชาดำเย็นบ้า !! ) says:

จำเราได้ไม๊ ?

เจ้าชายเย็นชา says:

จำได้

kimura  (  อ๊ากกกกกกกกกกกกกก...........รอนานแล้วนะไอ้ชาดำเย็นบ้า !! ) says:

จริงหรอ ? งั้นบอกมา ว่าเราชื่ออะไร ?

เจ้าชายเย็นชา says:

กิ๊ก

                    โอ้ววววววววววววว มายก๊อดดดดดดดดดด  นี่นายเย็นชาจำฉันได้ด้วย ไม่เสียแรงที่ฉันเฝ้ารอ !กรี๊ดดดดดด ดีใจสุดๆ โย่วๆๆ!!!!

kimura  (  อ๊ากกกกกกกกกกกกกก...........รอนานแล้วนะไอ้ชาดำเย็นบ้า !! ) says:

ยังดีที่จำได้นะ

เจ้าชายเย็นชา says:

หึหึ

kimura  (  อ๊ากกกกกกกกกกกกกก...........รอนานแล้วนะไอ้ชาดำเย็นบ้า !! ) says:

นายจะหัวเราะทำพระแสงอะไรมิทราบ วันนี้อารมณ์ไม่ดี อย่ามายั่วนะ เดี๋ยวแหลกจะหาว่าไม่เตือน

เจ้าชายเย็นชา says:

งั้นรึ อืม งั้นเอาไว้คุยกันวันหลังดีกว่า ไปล่ะ บาย

kimura  (  อ๊ากกกกกกกกกกกกกก...........รอนานแล้วนะไอ้ชาดำเย็นบ้า !! ) says:

อ้าว เฮ้ย !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!  อย่าเพิ่งไป

                กิ๊กร้องเรียกเสียงหลง ทั้งที่ลืมไปว่าอีกฝ่ายนั้นไม่ได้ยินเสียงหรอก แต่ทำไงได้ เพราะสาวน้อยกำลังอินอยู่กับ MSNไปเสียแล้ว   และในใจก็หวั่นกลัวว่านายเย็นชาจะไปจริงๆ ถ้าเป็นอย่างนั้นความตั้งใจที่รอเขามาเกือบครึ่งวันก็เป็นอันพังทลายลง เพียงเพราะ .............. เพราะ...................เพราะอะไร ?

                นั่นสิ เพราะอะไร ?

                แล้วทำไมฉันต้องรออีตานี่ด้วย

                แล้วทำไมอีตานี้ถึงได้เย็นชาขนาดนี้นะ  ไม่เคยเล้ยที่จะสนใจ และใส่ใจความรู้สึกของสาวน้อยผู้น่ารักอย่างฉันเลย  ให้ตายสิซาร่า !

                สาวน้อยนึกอย่างหงุดหงิดระคนน้อยใจ   ไม่มีเหตุผลหรือทฤษฎีใดๆมาใช้ในการอธิบายหรือยืนยันความรู้สึกของสาวน้อยในยามนี้ได้ แม้กระทั่งคนแต่งเองก็ยังไม่เข้าใจว่า ตอนนี้เธอกำลังอยู่ในอารมณ์ไหนกันแน่

kimura  (  อ๊ากกกกกกกกกกกกกก...........รอนานแล้วนะไอ้ชาดำเย็นบ้า !! ) says:

อย่าเพิ่งไปสิ อยู่คุยกันก่อน

เจ้าชายเย็นชา says:

อ้าว ก็ไหนว่าอารมณ์ไม่ดี 

kimura  (  อ๊ากกกกกกกกกกกกกก...........รอนานแล้วนะไอ้ชาดำเย็นบ้า !! ) says:

ก็ใช่ไง แต่ก็คุยได้

                นี่ฉันยอมอ่อนให้นายขนาดนี้แล้วนะ ถ้ายังทำเล่นตัวจะไม่คุยด้วยอีกละก็ ไม่ง้อก็ได้วะ !!

เจ้าชายเย็นชา says:

ไม่ดีกว่า ยังไม่อยากเละ เอาไว้อารมณ์ดีกว่านี้ค่อยคุยกันดีกว่าไหม ?

                    เว้ยยยยยยย จะเล่นตัวไปถึงไหนวะ  นึกว่าฉันจะยอมง้อนายรึไง ไม่มีทาง !!!!

kimura  (  อ๊ากกกกกกกกกกกกกก...........รอนานแล้วนะไอ้ชาดำเย็นบ้า !! ) says:

อารมณ์ดีแล้ว

                อ้าว เวรกรรม !! นี่ฉันทำบ้าอะไรเนี่ย บอกไม่ง้อไง แล้วนี่ไอ้มือไม่รักดีทำไมไปพิมพ์บ้าอะไรแบบนั้น อย่างงี้ตาบ้าเย็นชานั้นก็ยิ่งได้ใจใหญ่นะสิ

kimura  (  อ๊ากกกกกกกกกกกกกก...........รอนานแล้วนะไอ้ชาดำเย็นบ้า !! ) says:

ฉันไม่พาลหรอกน่า ตอนนี้อารมณ์ดีจริงๆ  และอยากคุยกับนายด้วย !!!!!!

                แป่ว !!!!!! ยังจะไปตอกย้ำอีกนะ  อย่างนี้ไม่เรียกว่าง้อแล้วเนี่ย เขาเรียกว่าทอดสะพานให้เลยตะหาก เอาวะ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ทอดสะพานให้ข้ามกันขนาดนี้แล้ว  ดูซิ ยังจะทำเล่นตัวอยู่อีกไม๊ !

เจ้าชายเย็นชา says:

หึหึ

kimura  (  อ๊ากกกกกกกกกกกกกก...........รอนานแล้วนะไอ้ชาดำเย็นบ้า !! ) says:

หัวเราะอะไร ?

เจ้าชายเย็นชา says:

ป่าว

kimura  (  อ๊ากกกกกกกกกกกกกก...........รอนานแล้วนะไอ้ชาดำเย็นบ้า !! ) says:

โหย ....................ไม่อยากจะบอกนะว่าหน้าด้านๆเลยนะนั่น ก็เห็นชัดๆว่านายหัวเราะ

เจ้าชายเย็นชา says:

เห็น ? ! เรากำลังเล่น MSN กันอยู่นะ  เธอเห็นผมด้วยหรอ ?

                    เอาล่ะ อีตาเย็นชานี้กวนแล้วไง  หนอย.........นึกว่าหงิมๆ เงียบๆ แล้วมุข(ฝืด)แบบนี้ก็เป็นด้วยเหรอ ชิร์ !

kimura  (  อ๊ากกกกกกกกกกกกกก...........รอนานแล้วนะไอ้ชาดำเย็นบ้า !! ) says:

ไม่เห็นหรอก แต่นายพิมพ์มาให้ฉันอ่านว่า  ‘หึหึ’

เจ้าชายเย็นชา says:

งั้นก็ต้องเรียกว่าอ่านสิ ไม่ได้เรียกว่าเห็น

kimura  (  อ๊ากกกกกกกกกกกกกก...........รอนานแล้วนะไอ้ชาดำเย็นบ้า !! ) says:

เรียกว่าเห็นน่ะถูกแล้ว เห็นที่นายพิมพ์มาไง รึจะเถียง ?

เจ้าชายเย็นชา says:

เถียงสิ !

                    ยังจะมีหน้ามาเถียงข้างๆคูๆถูๆไถๆอีกนะ ขอดูหน่อยเหอะว่าจะเถียงอะไร

kimura  (  อ๊ากกกกกกกกกกกกกก...........รอนานแล้วนะไอ้ชาดำเย็นบ้า !! ) says:

เถียงว่า ?

เจ้าชายเย็นชา says:

เธอพิมพ์ให้ผมอ่านว่า “ก็เห็นชัดๆว่านายหัวเราะ ”  เธอไม่ได้บอกนิว่าเห็นที่ผมพิมพ์

                    คราวนี้สาวน้อยหัวเราะอึ้งไปหลายวินาที อึ้งที่ไม่ทันได้คิดว่าเขาจะมุกนี้ อึ้งที่ไม่คิดว่าคนอย่างเขาที่เธอเรียกว่านายเย็นชาจะเป็นคนลื่นไหลได้แบบนี้  และอึ้งตัวเองที่ตอนนี้เริ่มรู้ตัวเองขึ้นมาบ้างแล้วว่า ตัวเองดันหลงรักในความเป็นนายเย็นชาคนนี้เสียแล้ว !

                    เขาช่างกวนได้นิ่งและหน้าตายจริงๆ เหมือนใครกันนะ ?

                    และดูเหมือนว่าสาวน้อยที่กำลังตกอยู่ในความคิดของตัวเองเพิ่งจะรู้ตัวว่าอึ้งนานเกินไปแล้ว เธอจึงรีบกระวีกระวาดพิมพ์ข้อความตอบกลับด้วยเรียวนิ้วอันสวยงามอิ่มอวบของเธอ ( คิดเอาละกันว่าประชดหรือชม )

kimura  (  อ๊ากกกกกกกกกกกกกก...........รอนานแล้วนะไอ้ชาดำเย็นบ้า !! ) says:

หึหึ

เจ้าชายเย็นชา says:

หึหึ

kimura  (  อ๊ากกกกกกกกกกกกกก...........รอนานแล้วนะไอ้ชาดำเย็นบ้า !! ) says:

หึหึ

เจ้าชายเย็นชา says:

หึหึ

kimura  (  อ๊ากกกกกกกกกกกกกก...........รอนานแล้วนะไอ้ชาดำเย็นบ้า !! ) says:

หึหึ

เจ้าชายเย็นชา says:

หึหึ

kimura  (  อ๊ากกกกกกกกกกกกกก...........รอนานแล้วนะไอ้ชาดำเย็นบ้า !! ) says:

หึหึ

เจ้าชายเย็นชา says:

หึหึ

                เออ  เอากันเข้าไป หัวเราะกันเข้าไป จะดูซิว่าใครจะมีความอดทนมากกว่ากัน

                สาวน้อยนึกอย่างหมั่นไส้ และคึกคะนองเหมือนลิง ทำการพิมพ์ตอบกลับไปอย่างรวดเร็วไม่ยอมแพ้ ซึ่งอีกฝ่ายก็ตอบกลับมาอย่างไม่ยอมแพ้เช่นกัน   น่าแปลกที่คนที่อายุถึงขั้นทำบัตรประชาชนกันแล้วจะเล่นอะไรเหมือนเด็กอนุบาลหมีน้อย

kimura  (  อ๊ากกกกกกกกกกกกกก...........รอนานแล้วนะไอ้ชาดำเย็นบ้า !! ) says:

หึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึ

เจ้าชายเย็นชา says:

หึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึ

kimura  (  อ๊ากกกกกกกกกกกกกก...........รอนานแล้วนะไอ้ชาดำเย็นบ้า !! ) says:

หึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึ

เจ้าชายเย็นชา says:

หึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึ

kimura  (  อ๊ากกกกกกกกกกกกกก...........รอนานแล้วนะไอ้ชาดำเย็นบ้า !! ) says:

หึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึ

เจ้าชายเย็นชา says:

หึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึ

kimura  (  อ๊ากกกกกกกกกกกกกก...........รอนานแล้วนะไอ้ชาดำเย็นบ้า !! ) says:

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก...................

                    และแล้วสาวน้อยร้อยตันก็สติแตก เมื่อขันติที่เธอพยายามท่องเอาไว้ในใจ มันล้นเกินที่จะกลั้นไว้ได้  ทำให้อาการทนไม่ไหวกับไอ้การเอาแต่นั่งหัวเราะกดดันกันไปมาระหว่างเธอกับเขานั้นต้องยุติลงด้วยผลที่ว่า นายเย็นชาเป็นผู้ชนะ

เจ้าชายเย็นชา says:

หึ

kimura  (  อ๊ากกกกกกกกกกกกกก...........รอนานแล้วนะไอ้ชาดำเย็นบ้า !! ) says:

จะหัวเราะทำบ้าอะไรเนี่ย

เจ้าชายเย็นชา says:

ก็แล้วเธอหัวเราะทำไม  ผมเห็นหัวเราะก็นึกว่าอารมณ์ดี เลยหัวเราะตาม

kimura  (  อ๊ากกกกกกกกกกกกกก...........รอนานแล้วนะไอ้ชาดำเย็นบ้า !! ) says:

นายนี่สมแล้วที่ชื่อเย็นชา

เจ้าชายเย็นชา says:

ขอบคุณ

kimura  (  อ๊ากกกกกกกกกกกกกก...........รอนานแล้วนะไอ้ชาดำเย็นบ้า !! ) says:

ไม่ได้ชม ประชดเว้ย !!

เจ้าชายเย็นชา says:

หึหึหึ

kimura  (  อ๊ากกกกกกกกกกกกกก...........รอนานแล้วนะไอ้ชาดำเย็นบ้า !! ) says:

ทนไม่ไหวแล้วนะ ถ้านายหัวเราะมาอีกครั้งเดียว ฉันจะบล๊อคนายซะ !!!

                สาวน้อยขู่ทั้งๆที่ในใจจริงๆนั้นก็สั่นเกรงว่าเขาจะไม่สนใจต่อคำขู่นั้น

เจ้าชายเย็นชา says:

หึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึ

kimura  (  อ๊ากกกกกกกกกกกกกก...........รอนานแล้วนะไอ้ชาดำเย็นบ้า !! ) says:

ท้าหรอ นึกว่า ไม่กล้ารึไง

เจ้าชายเย็นชา says:

หึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึ

kimura  (  อ๊ากกกกกกกกกกกกกก...........รอนานแล้วนะไอ้ชาดำเย็นบ้า !! ) says:

ฉันจะบล็อกนายละนะ ?

                ยังจะถามอีกนะ   ! สาวน้อยถามให้แน่ใจอีกครั้งก่อนจะบล๊อค หรือจะให้เอาความจริงก็คือ เธออยากจะให้เขาง้อเธอนั้นเอง แต่ขอโทษ เธอคงลืมไปว่า ตอนนี้กำลังคุยอยู่กับ  เจ้าชายเย็นชา !

เจ้าชายเย็นชา says:

ตามสบาย ผมคงจะห้ามเธอไม่ได้อยู่แล้ว จริงไหม ?

kimura  (  อ๊ากกกกกกกกกกกกกก...........รอนานแล้วนะไอ้ชาดำเย็นบ้า !! ) says:

นี่ นายเย็นชา นายมีสมองมั่งรึเปล่า ? นายเข้าใจอะไรบ้างไม๊เนี่ย  จะซื่อ( บื่อ )ไปถึงไหน ?

                เด็กสาวถามด้วยอารมณ์ทั้งโกรธ ทั้งหงุดหงิด ทั้งน้อยใจ  อยากจะบอกนายเย็นชาที่แสนซื่อบื้อนั้นเสียจริงว่า ‘ ฉันกำลังงอนนะ นายต้องมาง้อฉันถึงจะถูก นายต้องรับผิดชอบที่มาปั่นหัวใจฉันเล่น ทำให้ฉันอยู่ไม่สุขเพราะมัวแต่คิดถึงนาย ดังนั้นนายต้องรับผิดชอบ มาง้อฉันนะ !! ’

มันเป็นเพียงแค่ความคิดที่อยู่ในหัวสมอง และยังไม่ได้รับการถ่ายทอดออกมาให้ใครได้รู้ เพราะใครจะเชื่อว่า สาวน้อยหน้าไสคนนี้จะมีอาการเขินอายเป็นกะเขาด้วย เหลือเชื่อเกินไป แต่ถึงกระนั้นเธอก็ยังไม่ยอมแพ้ ยังไงซะเธอก็ต้องให้เขาง้อเธอก่อน ซึ่งผู้อ่านหลายท่านก็ลงความเห็นตรงกันว่า ‘ไม่มีทาง’

เจ้าชายเย็นชา says:

หึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึหึ

kimura  (  อ๊ากกกกกกกกกกกกกก...........รอนานแล้วนะไอ้ชาดำเย็นบ้า !! ) says:

ฉันจะบล็อกนายละนะ ?

เจ้าชายเย็นชา says:

ก็สุดแท้แต่เธอก็แล้วกัน  จะบล๊อคหรือไม่ก็อยู่ที่ปลายนิ้วสัมผัสเท่านั้น

kimura  (  อ๊ากกกกกกกกกกกกกก...........รอนานแล้วนะไอ้ชาดำเย็นบ้า !! ) says:

ทำไมนายเย็นชาจังนะ ฉันจะบล๊อคนายอยู่แล้ว  ยังไม่รู้สึกอะไรอีกหรอ ?

เจ้าชายเย็นชา says:

ก็แล้วจะให้ผมรู้สึกอะไรได้ ?

เจอคำถามนั้นไป ทำให้สาวน้อยต้องคิดอยู่นาน ทบทวนกับคำถามนั้นอีกครั้ง

                    เออ นั่นสินะ แล้วเราจะให้เขารู้สึกอะไรได้ ? นอกเสียจากคนที่รู้จักกันแค่ทางอินเตอร์เนต ทำไมความรู้สึกแบบนี้มันถึงต้องเกิดกับเราซ้ำแล้วซ้ำเล่าด้วยนะ ไม่เข้าใจจริงๆ

kimura  (  อ๊ากกกกกกกกกกกกกก...........รอนานแล้วนะไอ้ชาดำเย็นบ้า !! ) says:

อย่างน้อยก็การสำนึกผิด

เจ้าชายเย็นชา says:

แล้วผมทำผิดอะไร ?

kimura  (  อ๊ากกกกกกกกกกกกกก...........รอนานแล้วนะไอ้ชาดำเย็นบ้า !! ) says:

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก.....สมแล้วที่ชื่อเย็นชา

เจ้าชายเย็นชา says:

ขอบคุณอีกครั้งครับ

kimura  (  อ๊ากกกกกกกกกกกกกก...........รอนานแล้วนะไอ้ชาดำเย็นบ้า !! ) says:

เฮ้อ .... กิ๊กชักจะอ่อนใจกับนายแล้วนะ

เจ้าชายเย็นชา says:

หึหึหึ  อ่อนใจ แต่อย่าใจอ่อนก็แล้วกันครับ

                    เจอเข้าไปอย่างนั้นทำให้สาวน้อยถึงกับนั่งหน้าแดงอยู่หน้าคอมพิวเตอร์อยู่คนเดียว  เป็นเพราะประโยคแทงใจดำนั้นเองที่ทำให้อาการที่ไม่ค่อยจะเกิดกับสาวน้อยวัยกระเตาะอย่างเธอบังเกิดขึ้นอย่างมีปาฎิหาร  แล้วเรื่องอะไรที่เธอจะยอมให้เขามาล้อเล่นกับหัวใจเธออยู่ฝ่ายเดียว  กิ๊กคิดพลางกดคีย์บอร์ดตอบกลับในทันที ไวไม่แพ้เรื่องการกิน ( พูดแล้วสงสารบรรดาอาหารผู้โชคร้าย !!!)

kimura  (  อ๊ากกกกกกกกกกกกกก...........รอนานแล้วนะไอ้ชาดำเย็นบ้า !! ) says:

ชิร์ นึกว่าตัวเองเป็นใคร จะให้กิ๊กใจอ่อน  ไม่มีทาง

เจ้าชายเย็นชา says:

รึ ? ก็นึกว่าใจอ่อนซะแล้ว

kimura  (  อ๊ากกกกกกกกกกกกกก...........รอนานแล้วนะไอ้ชาดำเย็นบ้า !! ) says:

เชอะ หลงตัวเอง

                เงียบกันไปสักครู่ สาวน้อยไม่รู้ว่าเพราะอะไรอีกฝ่ายถึงไม่ตอบ แต่ที่เธอรู้คือ ตอนนี้เธอเขินอย่างบอกไม่ถูก คิดเองว่าเขาคงจะมองออกว่าเธอคงชอบเขาอะไรประมาณนี้  คำพูดแต่ละคำจึงเหมือนดักทางกันอย่างไรอย่างนั้น ซึ่งหากเธอลองกลับมามองตัวเองสักนิด จะรู้ว่า อาการหื่นเธอออกมานานแล้วนั่นเอง ใครไม่รู้ก็บ้าแล้ว เหอๆๆ 

                เด็กสาวนั่งรอสัญญาณตอบกลับของอีกฝ่ายอย่างใจจดจ่อ ในที่สุดสัญญาณสีส้มก็กระพริบขึ้น เธอรีบกดเข้าไปอ่านทันทีด้วยอารมณ์หื่น และตื่นเต้น

เจ้าชายเย็นชา says:

ผมคงต้องไปแล้วล่ะ

kimura  (  อ๊ากกกกกกกกกกกกกก...........รอนานแล้วนะไอ้ชาดำเย็นบ้า !! ) says:

อ้าวหรอ ? ทำไมออกเร็วจัง

เจ้าชายเย็นชา says:

เพราะหมดเวลาของผมแล้ว ทำไม อยากคุยกับผมต่อหรอ?

kimura  (  อ๊ากกกกกกกกกกกกกก...........รอนานแล้วนะไอ้ชาดำเย็นบ้า !! ) says:

แหวะ ใครบอก จะไปไหนก็ไปเลย ชิ้วๆ

เจ้าชายเย็นชา says:

ถ้าผมไปแล้ว…………………

kimura  (  อ๊ากกกกกกกกกกกกกก...........รอนานแล้วนะไอ้ชาดำเย็นบ้า !! ) says:

แล้วอะไร ?

เจ้าชายเย็นชา says:

หึหึ ไม่มีอะไร ไปก่อนดีกว่า บายครับ

kimura  (  อ๊ากกกกกกกกกกกกกก...........รอนานแล้วนะไอ้ชาดำเย็นบ้า !! ) says:

เฮ้ย บอกก่อนดิ ว่าแล้วอะไร เฮ้ย !!!!!

                ไม่ทันเสียแล้วที่เธอจะส่งข้อความนั้นไป เพราะอีกฝ่ายนั้นได้ออกไปเสียแล้ว ปล่อยให้คนทางนี้นั่งหัวเสีย และใจเต้นระทึกอยู่คนเดียว  ไม่นานรอยยิ้มที่มุมปากก็ค่อยๆเผยออกมาให้เห็นถึงความอ่อนหวานที่อยู่ในหัวใจ  แต่ทว่า มันเหมือนการแสยะยิ้มที่เผยให้เห็นถึงความสยองที่อยู่ทั่วกายซะมากกว่า เหอๆๆ เอาน่า อย่างไรซะ มันก็น่ารักที่สุดเท่าที่เธอจะน่ารักได้ก็แล้วกัน

                การได้คุยกับเจ้าชายเย็นชาของเธอในวันนี้ ทำให้สาวน้อยเริ่มรู้สึกแปลกๆในหัวใจมากขึ้นทุกที  และทวีความต้องการอยากคุยกับเขาต่อไปอีก บางอย่างมันบอกกับเธอว่าแม้เพิ่งจะรู้จักกันไม้ได้ไม่นาน ได้คุยกันไม่กี่ครั้ง แต่เขาคนนี้ก็ทำให้เธอหวั่นไหวได้ง่ายอย่างประหลาด และรู้สึกเหมือนว่าเขาคนนี้จะคล้ายใครบางคนที่เธอเคยนึกถึง บางคนที่เธอเคยหม้อ และแอบชอบ ความรู้สึกที่บอกว่ามันช่างเหมือนกันราวคนเดียวกันนั้น ทำให้งานนี้หัวใจเจ้ากรรมคงลงนายชาดำหัวปักหัวปำเสียแล้ว  รู้ทั้งรู้ว่ามันเร็วเกินไป แต่ทำไงได้ เมื่อมันเป็น  ‘รถไฟขบวนสุดท้าย’  แล้วนิ

………………………………………………………………………………

 และนับจากตอนนี้เป็นต้นไป เราจะทำการนับคอมเม้นส์ตามกฏ นั่นคือ หากคอมเม้นมีไม่ถึง 5 คห. หรือสมาชิกปูลมได้อ่านไม่ถึง 3 คน เราจะไม่มีอาการอัพเพิ่ม

เหอๆ ดังนั้น อ่านแล้วกรุณาให้คอมเม้นส์มาซะดีๆ โดยเฉพาะพวกปูลมทั้งหลายทั้งแหล่ 


ด้วยจิต เมตตา หาเรื่องอู้ 

คนแต่งนั่นล่ะ