ฉันไม่ใช่นางเอก

ลำดับตอนที่ #9 : เจ้าชายเย็นชากับสาวบ้าขี้อ้อน ( ตอนจบ )

เจ้าชายเย็นชากับสาวบ้าขี้อ้อน ตอนที่ 7

ผมก็คงจะเป็นนายเย็นชาที่รู้จักกันแค่ในอินเตอร์เนตเท่านั้น  ไม่มากไม่น้อยไปกว่านั้น !

ถ้อยคำที่แสนจะกินใจนั่น แว่วดังเข้ามาในสมองของเธอทันที หลังจากที่เธอก้าวขาเดินได้ 2 ก้าว ทำให้ร่างอวบอิ่มนั้นชะงักลงเล็กน้อย

นั่นสินะ เราต้องการอย่างนั้นจริงหรอ ?

เดินหนีก็เหมือนกับคนขี้ขลาดสินะ !

แล้วเธอก็หันหน้ากลับมาเหมือนเดิม ทำให้คนที่ยืนอยู่ในมุมหนึ่งค่อยๆคลี่ยิ้มออกมาบางๆ

ความรู้สึกจะบอกเธอเอง !

เสียงก้าวเดินจากใครคนหนึ่งค่อยๆดังเข้ามาใกล้ๆ  ทำให้กิ๊กที่กำลังรอใครอย่างจดจ่อต้องหันมามองอย่างด้วยใจที่ระทึก  ร่างสูงของใครคนหนึ่งกำลังเดินเข้ามาใกล้ หัวใจที่เต้นรัวเร็วนั้น มันดังเกินกว่าที่เธอจะได้ยินเสียงต่างๆที่อยู่รอบกาย  เว้นแต่เพียงคำพูดที่ผ่านมาจากริมฝีปากเรียวนั้น

“ น้องกิ๊กไม่กลับบ้านอีกหรอจ๊ะ  มาทำอะไรหลังโรงเรียนคนเดียวแบบนี้ ”

“ โหย พี่อ่ะ เล่นซะตกใจเลย นึกว่าใคร”

เธอบ่นออกมาให้อีกคนได้ยิน ความรู้สึกตื่นเต้นเมื่อสักครู่ มันกลายเป็นความผิดหวังเสียแล้ว

“ อ้าว ก็แล้วนึกว่าใครกันล่ะ เอะ! หรือว่ากำลังรอใคร? ฮั่นแน่ ริอาจนัดพบหรอ ไม่ได้ล่ะ อย่างนี้ต้องมีแฉ ฮ่าๆ”

“  อ๊ากกกกกกกกกก  อย่าเชียวนะพี่  ไม่ได้รอใครซะหน่อย ”

“ ไม่ได้รอ ? แน่ใจนะ ? ตะกี้ยังบอกอยู่เลยว่านึกว่าเป็นใคร ยังจะเถียงอีกนะ ฮ่าๆ”

“ ป๊าวววว   ไม่ได้รอใครจริงๆ ก็อยู่คนเดียวไง พอได้ยินเสียงคนเดินก็เลยแปลกใจว่าใครมา คิดจะจับผิดไปถึงไหนห๊า พี่สารวัตรนักเรียนหญิงคนสวย !”

เสียงหัวเราะเบาๆดังมาจากคนที่โดนชม  ก่อนที่เธอจะปรับอารมณ์มาสวมวิญญาณสารวัตรนักเรียนต่อ

“ แล้วมาทำอะไรที่นี่ ?”

“ มาเข้าห้องน้ำ ”

“ มาเข้าห้องน้ำ !?”

น้ำเสียงที่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเชื่อ.........ก็บ้าแล้ว !!!  ดังสวนขึ้นมาทันที เล่นเอาคนขวัญอ่อนอย่างแม่สาวกิ๊กสะดุ้งโหยง รีบหลบสายตาพิฆาตอย่างรวดเร็วราวกับจะไม่จำพิรุธได้ หารู้ไม่ว่า นั่นละพิรุธเต็มๆเลยน้องเอ๋ย

“ จะให้เชื่อดีไม๊เนี่ยว่ามาเข้าห้องน้ำจริงๆ ไม่รู้รึไงว่าห้องน้ำนี้มันไม่มีคนเข้ามานานโขแล้ว”

“ ไม่มีคนเข้า แต่มันก็ไม่ได้ห้ามเข้าไม่ใช่หรอ ?”

เถียงออกไปอย่างนั้น มันก็ทำให้สารวัตรนักเรียนอึ้งไปได้เหมือนกัน  และพอเห็นดังนั้น สาวน้อยของเราก็รีบรับมุกตัวเองต่อทันทีชนิดไม่ต้องคิดให้เสียเวลานาน

“ พี่ไปตรวจต่อเหอะ จะเข้าห้องน้ำปวดชิ้งฉ่อง อั้นจนจะไหลอยู่แล้วเนี่ย มาจับผิดกันทำไม๊ โอย ซี๊ด อูย ”

“  เออ เออ ไม่จับผิดก็ได้ แต่อย่าให้รู้นะว่าแอบทำอะไรผิดไว้ ไม่งั้น !”

แล้วแม่สาวสารวัตรนักเรียนก็ส่งสายตาเหี้ยมมายังเธอ พร้อมๆกับยกนิ้วชี้ขึ้นมาทำท่าปาดคอ เหมือนกับจะสื่อว่า ‘ เชือดลิง ให้ไก่ดู’ ก่อนจะเดินจากไป สาวน้อยทำหน้าโล่งใจ ก่อนจะหมุนตัวกลับไปเพื่อที่จะหาที่นั่งรอตามเดิม

“ เฮ้ย !” น้ำเสียงตกใจของสาวน้อยดังลั่น ทันทีที่เห็นร่างๆหนึ่งยืนนิ่งหันหน้ามาทางเธอในระยะห่างเพียงไม่กี่ก้าว

“ พี่ที !! ” เด็กสาวอุทานอย่างตกใจ  สายตาที่จับจ้องไปยังร่างนั้นเบิกกว้างราวกับเห็นสิ่งที่ไม่คาดคิดมาก่อนว่าจะได้เห็น  และมันเป็นความจริง

“ พี่ทีมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมกิ๊กไม่ได้ยินเสียงเลย ”

“ มาเมื่อกี๊นี่เอง  ว่าแต่เรามาทำอะไรที่นี่ล่ะ ?”  น้ำเสียงเอ่ยตอบอย่างเย็นๆ

“ มารอคน”

“ ใคร ?”

“  ก็บอกว่าคน ”

“ ก็บอกมาสิว่าใคร ?”

“ เอะ !” เสียงไม่พอใจดังขึ้นมาทันทีที่เธอเริ่มรู้สึกได้ถึงอารมณ์ของคนตรงหน้าว่ากำลังกวนเธออยู่  แล้วเรื่องอะไรต้องมากวนอารมณ์หาเรื่องกันแบบนี้ นึกแล้วก็ยิ่งฉุน

“ แล้วทำไมต้องบอกพี่ทีด้วยล่ะ  ไม่เกี่ยวกันซะหน่อยนะ ชิ้วๆ ” ท้ายประโยคนั้นเธอพูดทีเล่นทีจริง นั่นก็เป็นเพราะว่าอย่างไรก็ตาม เธอไม่สามารถทนทำใจโมโหคนตรงหน้าคนนี้ได้นานเลย

ให้ตายสิ! ทำไมถึงต้องใจอ่อนทุกครั้งด้วยฟระ !

          แต่ทว่าแววตาตัดพ้อจากคนที่ยืนอยู่ตรงหน้านั้นมันทำให้หัวใจดวงน้อยๆที่ไม่เคยเลยแม้แต่จะหวั่นไหวให้ใครอื่นนอกจากเขากับคนนี้ กับอีกไม่กี่คน ได้หวั่นไหวอีกครั้ง

                “ นั่นสินะ  ไม่เกี่ยวกันซักหน่อย ”  มุมปากที่ยิ้มเยาะส่อแววตัดพ้อนั้น ทำให้สาวน้อยต้องรีบพูดแก้ตัวเป็นพัลวัน

“ เฮ้ย ล่อเล่นน่าพี่ที โหยทำเป็นน้อยใจไปได้  ฮ่าๆ ”

“ งั้นก็บอกมาสิว่า รอใคร ?”

“ อ่าว เล่นงี้เลยหรอเพ่  เปลี่ยนอารมณ์เร็วจังนะ ”

“ ไม่บอกก็ได้นะ พี่รู้ตัวดีว่ายุ่งเรื่องของกิ๊กมากเกินไป ” พูดเสร็จก็ทำท่าจะเดินออก แต่สาวน้อยก็ไวเหมือนลิง คว้าแขนดึงเอาไว้ทันที ทำให้ร่างสูงชะงักและเซถอยหลังมาเล็กน้อย พอดีกับที่สาวน้อยเองก็ทรงตัวไม่นิ่ง ทำให้ร่างถลาเข้าหาแผ่นหลังของชายหนุ่มพอดี

“ อุ๊บ !!! ” น้ำเสียงที่ร้องได้เพียงแค่นั้นของสาวน้อย ทำให้อีกคนหันมามองทันที พร้อมใบหน้าที่แดงระเรื่อ ต่างคนต่างเงียบในทันที  แล้วเสียงหนึ่งก็เอ่ยขึ้น

“ ขอโทษ ”

“ อือ ไม่เป็นไร ”

แล้วต่างก็อยู่ในความเงียบกันอีกครั้ง ไม่นานร่างสูงก็หันหลังจะเดินออก แต่น้ำเสียงสั่นๆของอีกฝ่ายเรียกเอาไว้

“ พี่ที !”

ทีค่อยๆหันมามองหน้าคนเรียกอย่างแปลกใจ  สาวน้อยที่เขาเคยเห็นอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันบัดนี้กำลังร้องไห้  แววตาบ่งบอกความสับสนส่งมายังเขา ทำให้ชายหนุ่มถึงกับใจอ่อนยวบ ด้วยโรคเก่ากำเริบ

แพ้น้ำตาผู้หญิงอีกแล้ว

ถึงแม้จะพยายามทำใจแข็งเท่าไหร่ก็ตาม แต่คนตรงหน้าก็ยังคงร้องไห้ไม่เลิก  มิหนำซ้ำยังดูเหมือนว่าจะร้องหนักมากกว่าเก่า ในที่สุดเขาก็ยกธงขาวยอมแพ้กับอาการแพ้น้ำตาผู้หญิง

“ กิ๊ก เอ่อ...พี่..”

“ พี่ทีกำลังจะทำให้กิ๊กสับสนนะ รู้หรือเปล่า ” เสียงพูดพร้อมอาการสะอื้นนั้นทำให้เขาใจเต้น  และสงสารจับใจ แต่........

“ กิ๊กกำลังจะตัดใจจากพี่ได้แล้วเชียวนะ  แล้วทำไมถึงต้องกลับมาทำให้กิ๊กสับสนและหวั่นไหวอีก ไม่ชอบแล้วมาแกล้งกันทำไม พี่ที !!”

อึ้ง ! ตอนนี้ทีอยู่ในอาการอึ้งอย่างบอกไม่ถูก ในสมองกำลังสับสนวุ่นวาย  ใจเต้นรัวอย่างบอกไม่ถูก ไม่ใช่เพราะไม่เคยรู้มาก่อนว่าสาวน้อยคนที่อยู่ตรงหน้านี้เคยชอบเขา แต่ใจเต้นที่

“ กิ๊กพูดอย่างนี้หมายความว่าไง”

“ สนุกมากนักหรอ ที่แกล้งกิ๊กน่ะ เห็นกิ๊กเป็นตัวอะไร ไม่รักก็ไม่ต้องมายุ่ง ไม่ต้องมาสนใจสิ จะปั่นหัวกันไปถึงไหน จะแกล้งกิ๊กไปถึงไหนกัน ฮือๆ ”

“ พี่เอ่อ ...”

“ ถ้ารำคาญที่กิ๊กตอแย ก็บอกมาตรงๆก็ได้  ทำไมต้องส่งคนอื่นมาหลอกกิ๊กให้หวั่นไหวด้วย กิ๊กรู้นะ คิดจะไล่กิ๊กให้พ้นจากชีวิตพี่ก็บอกดีๆ กิ๊กก็ยอมแล้ว ทำไมต้องให้ไอ้นายเย็นชามาปั่นหัวกิ๊ก ห๊า พี่ที !! ” คราวนี้ก็เหมือนเขื่อนแตก เมื่อยิ่งพูดสาวน้อยก็ยิ่งร้อง  ทั้งน้ำหู  น้ำตา ไหลย้อยมาผสมกับน้ำมูกปนเลอะไปหมด  เล่นเอาชายหนุ่มอึ้ง  แต่ไม่ได้อึ้งเพราะเธอร้องไห้ได้น่าเกลียดแบบนั้น แต่ร้องไห้เพราะ

นี่เธอเข้าใจว่า นายเย็นชาเป็นเพื่อนเขาเร๊อะนี่!

แล้วคราวนี้ เสียงหัวเราะนุ่มๆก็ดังขึ้นท่ามกลางเสียงสะอื้นของสาวน้อย ชายหนุ่มค่อยๆเดินเข้าไปหาเธอช้าๆ และค่อยๆจับมือที่เลอะไปด้วยคราบน้ำตาที่เช็ด ขึ้นมาบีบเบาๆ สาวน้อยจึงค่อยๆแหงนขึ้นมองอย่างแปลกใจ ใบหน้าที่อยู่ใกล้ยิ่งกว่าใกล้  ลมหายใจที่สัมผัสได้อย่างไม่เคยสัมผัสได้มาก่อน ไม่ได้ทำให้ใจของเธอเต้นรัวได้เท่ากับแววตาหวานซึ้งที่มองจ้องมา

“ แล้วกิ๊กชอบพี่หรือนายเย็นชาล่ะ ” เสียงนุ่ม ทุ้ม เอ่ยถามด้วยความเอนดู ยิ่งทำให้หน้าที่แดงด้วยความอาย แดงมากกว่าเก่า  และเหมือนว่าเธอจะฉลาดก็ตอนนี้ล่ะ ที่พอจะเข้าใจความหมายที่คนตรงหน้าสื่อมา  เธอจึงเริ่มเล่นบทหญิงไทยใจงาม   เขินอายพอเป็นพิธี   ทั้งที่ใจจริงนั้นดีใจจนเนื้อเต้นตุ๊บตับ  และเลี่ยงที่จะไม่ตอบคำถามเอาซะอย่างนั้น  อย่างกับว่ามันทำให้น่ารักขึ้นอย่างนั้นล่ะ

“ หืม กิ๊ก ตกลงว่าชอบพี่หรือนายเย็นชาล่ะ ?”

“ ถามอย่างนี้จะให้ตอบยังไงล่ะ เกิดว่าตอบไม่ถูกใจแล้วจะมางอนเดินหนีอีกไม่ได้นะ”

“ ก็ยังดีกว่าไม่ได้ฟังคำตอบ ดีกว่าไม่รู้ และดีกว่าที่จะต้องมานั่งกระวนกระวาย ให้ใครบางคนตามมาปั่นหัวใจเล่นเรื่อยๆ”

เพียงคำพูดนั้น ก็ทำให้สาวน้อยแทบจะละลาย สลายเป็นอากาศในบัดดล หัวสมองอื้ออึงไปด้วยคำถามร้อยแปด

“ กิ๊ก ไม่ เข้า ใจ”

“ หึหึหึ ตอบมาคำเดียว ว่าชอบพี่หรือนายเย็นชา ”

“ กิ๊ก...ชอบ...” คำตอบที่เธอกำลังจะพูดออกไปนั้น มันจะเป็นสิ่งที่ตัดสินอนาคตบนเส้นทางหัวใจของเธอ ดังนั้นเธอจึงต้องเลือกตอบให้ดี คิดให้ดีว่า ความรู้สึกที่มีให้นั้นเป็นแบบไหนกันแน่ ระหว่างเจ้าชายเย็นชา คนที่ทำให้เธอหวั่นไหวได้ แม้ไม่เคยเห็นหน้า กับพี่ที คนที่เธอแอบชอบตลอดมาแต่ไม่เคยสนใจเธอเลย

“ กิ๊ก........ชอบ.....เจ้าชายเย็นชา”

ความเงียบปกคลุมไปทั่วบริเวณนั้น ทำให้ต่างก็รู้สึกอึดอัด  ทุกสิ่งทุกอย่างต่างอยู่ในความเงียบ มีเพียง เสียงลมหายใจของคนทั้งคู่เท่านั้นที่เหมือนตัดขัดให้พอได้ยิน

“ สำหรับพี่ที.....กิ๊ก.....”

น้ำเสียงตะกุกตะกัก เหมือนไม่มั่นใจทำให้อีกฝ่ายค่อยๆคลายมือที่กุมไว้ออก สาวน้อยแหงนมองหน้าอีกครั้ง แล้วพูดในสิ่งที่เธอรู้สึกออกมา

“ กิ๊กไม่เคยรู้มาก่อนว่า พี่ทีรู้สึกอย่างไรกับกิ๊ก  บางครั้งกิ๊กก็คิดว่าพี่อาจรำคาญที่กิ๊กตามตอแย หรือไม่ก็เบื่อหน้าที่กิ๊กชอบเสนอหน้าไปหาทั้งๆที่รู้ว่าพี่ทีไม่สน มันทำให้กิ๊กคิด  ทำให้กิ๊กน้อยใจ จนคิดว่า พอเสียทีกับการทนกับความรู้สึกแอบชอบแบบนี้ เลิกดีกว่ากับการที่ต้องมาคอยนั่งรอให้พี่ทีมาสนองความรู้สึก  เคยคิดเอาไว้หลายครั้ง แต่ถึงอย่างนั้น ....กิ๊ก....”  เธอสูดหายเข้าปอดอีกหนึ่งทีก่อนที่จะพูดต่อในคำพูดที่เธอคิดว่ามันเป็นคำพูดที่ตัดสินทุกอย่าง

“ กิ๊ก......รักพี่ที ”

เธอคงไม่หวังอะไรอีกแล้ว แม้จะรู้เวลานี้ เธอกำลังโดนพี่ทีแกล้งปั่นหัวเล่นก็ตาม แต่เธอก็ไม่อยากรอคอยกับความหวังลมๆแล้งๆอีกแล้ว สู้บอกไปให้หมด และนั่งร้องไห้หนเดียว คงจะดีไม่น้อย 

ความเงียบยังคงมีอยู่ ต่างฝ่ายต่างไม่พูดอะไรขึ้นมาอีกแม้แต่คำเดียว ความรู้สึกที่บีบคั้นทางจิตใจแบบนี้มันช่างทรมานเสียจริง ทรมานเสียจนเธอต้องเป็นฝ่ายถอย

ร่างที่เล็กกว่า ค่อยๆขยับก้าวขาเดินผ่านร่างสูงอย่างเบาๆ แต่ละก้าวที่ก้าวออกไปมันไม่มีความมั่นคงเหลืออยู่เลยแม้แต่น้อย แต่ถึงกระนั้นเธอก็ยังคงกัดฟันฝืนก้าวเดินต่อไป ไม่สนว่ายังมีอีกร่างมองตามมา

“ กิ๊ก ” และแล้วน้ำเสียงนั้นก็เอ่ยเรียกมาแผ่วเบา แต่หารู้ไม่ว่ามันทรงพลังมากถึงขนาดทำให้ใครบางคนหยุดเดินลงทันที

“ งั้นพี่ก็คงจะไม่ได้เป็นแค่นายเย็นชาที่รู้จักกันแค่ในอินเตอร์เนตเท่านั้น ใช่ไม๊ ?”

เพียงเท่านั้น มันก็เพียงพอแล้วสำหรับคำตอบทั้งหมด สาวน้อยค่อยๆแหงนหน้าขึ้นมองฟ้าอย่างช้าๆ แล้วหลับตาเพื่อกลบน้ำตาที่กำลังไหลด้วยความเต็มตื่นอย่างเต็มที่ นิ่ง และนานอยู่อย่างนั้น จนอีกร่างค่อยๆเดินมาหยุดยืนอยู่ข้างหลัง เพื่อรอให้เธอหันไปเผชิญหน้ากับความจริง และบางสิ่งที่เขาอยากจะบอกด้วยใจที่เต้นรัว  ไม่นานร่างนั้นก็ค่อยๆหันมาเผชิญหน้าอย่างที่เขาต้องการ คำเอ่ยแสนเบาถูกเอ่ยออกมาจากผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้ามันเหมือนกับหยุดเวลาทั้งโลกได้

“ พี่ ยอมแพ้กับความมั่นคงในหัวใจของกิ๊กแล้ว  จะให้โอกาสพี่ต่อรึเปล่า ?”

สาวน้อยอมยิ้มกับคำพูดและคำถามนั้น เธอไม่ตอบอะไร นอกจากหันหลังเดินกลับอย่างไม่สนใจ  ทำให้อีกฝ่ายต้องรั้งแขนเอาไว้อย่างรวดเร็ว เพื่อหยุด แล้วหมุนตัวให้เธอหันกลับมาเผชิญหน้ากับเขาอีกครั้งหนึ่ง  และแล้วกิ๊กก็ตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่นมั่นคง แต่นัยน์ตายังคงยิ้มพรายอยู่อย่างนั้น

“ ไม่ ! ”

“ … ”

“  เพราะไม่เคยตัดโอกาสพี่ทีซักครั้ง !! ฮะฮ่าๆ ” คำตอบที่ได้รับนั้น ทำเอาคนใจเย็นอย่างทีถึงกับเก็บอาการไม่อยู่ นึกหมั่นไส้สาวน้อยตรงหน้านักที่ทำให้เขาต้องกลายเป็นแบบนี้ คิดแล้วก็อยากจะจับตัวยายแสบมาทำโทษ แต่ก็ยังช้าไป เมื่อเจ้าตัวแสบเหมือนจะเป็นนกรู้ วิ่งหนีไปก่อนเสียแล้ว ทำให้เขาเองก็ได้แต่วิ่งตาม

“ ไอ้เด็กแสบ มาให้พี่เขกหัวสักทีซิ มาหลอกกันได้ !”

“  เรื่อง ? ก็หายกันแล้วนิ !! แน่จริงก็จับให้ได้สิ มาเลยๆ ฮ่า ฮ่า ”

และแล้วหลังโรงเรียนติดแปลงผักชี ใกล้บ่อน้ำเน่า ก็กลายเป็นสนามเด็กเล่นไปเสียแล้ว เมื่อคนสองคนวิ่งไล่กันอย่างสนุกสนาน ถ้าสังเกตดีๆจะพบความหวานที่ใครต่อใครต่างอิจฉาอยู่ด้วย ใครจะคิดว่าน้องสาวหน้ามล ซนอย่างกับลิงอย่างสาวกิ๊ก จะมีความรักที่น่าหยิกไม่หยอกขนาดนี้ 

.....................................................................................................

ก็สิ้นชีพอย่างอนาถาไปแล้ว 1 ราย กับสมาชิกปูลมนามว่ากิ๊ก เจ้าของฉายา บูริน ลิงอวกาศแห่งปูลม

แล้วเหยื่อรายต่อไปล่ะ....เหอๆๆๆ คงรู้ตัวดีนะ ก๊ากกกก

เหมือนเดิม จะลงเรื่องใหม่ได้ก็ต่อเมื่อ ปูลม 5 คน หรือคอมเม้นส์มากกว่า 8 คอมเม้นส์ อิอิ

bloodrose