Secret love (Junghoon x Kyuhyun)

เนื้อเรื่อง

ฟิคชั่ววูบ Secret love (Junghoon x Kyuhyun)

Title: Secret love 

Author: @pookepaka

Pairing: Junghoon x Kyuhyun

Note: ฟิคชั่ววูบเพราะความลุ่มหลงพี่จองฮุนเต็มๆ เรื่องแรกด้วย อยากได้คอมเม้นอ่ะค่ะ ขอคำแนะนำหน่อยนะคะ่ ที่@pookepaka

เด็กคนนี้หรือครับ ไม่มีใครคิดว่าเวลาทำหน้างอน จะน่ารักได้ขนาดนี้ 

ใครๆก็คิดครับว่าเจ้าคนนี้เอาแต่ใจ ขี้วีน ใครๆก็ต้องเอาใจ แต่สำหรับผมคงไม่ใช่

ถูกแล้วครับเด็กที่ผมพูดถึง  คยูฮยอน มักเน่ตัวร้ายของวงดังระดับโลกอย่างซุปเปอร์จูเนียร์

 เรียกวงดังระดับโลกคงไม่ผิดนักสำหรับเจ้าเด็กทะโมนพวกนี้

อ้อ ลืมแนะนำตัวไป ผม จองฮุน เป็นผู้จัดการของวงนี้ ไม่ใช่ผมคนเดียวหรอกครับที่เป็นคนดูแลเจ้าเด็กพวกนี้

ทีมพวกผมก็คงมีไม่น้อยไปกว่าจำนวนสมาชิกของวงนักหรอก

ต้องดูแลทุกอย่างจริงๆไม่ว่าจะเป็น ตารางงาน การวางตัว จัดการกันแฟนคลับที่คลั่งเจ้าพวกนี้ซะเหลือเกิน รวมไปถึง ดูแลเรื่องรักใคร่ของเจ้าเด็กพวกนี้ด้วย

ไม่แปลกหรอกฮะที่จะเจอพวกผมบนรูปของเจ้าเด็กพวกนี้ตามเว็บแฟนคลับไปทั่ว

“พี่ … พี่ฮะ พี่จองฮุน” เสียงเพราะๆที่คนทั้งโลกกำลังหลงใหลเรียกผมให้หลุดจากภวัง

“หืมม มีอะไร” ผมตอบหลังจากพ่นควันบุหรี่ออกมา

ร่างที่อยู่ในอ้อมแขนถึงกับสำลักควัน

“พี่คิดอะไรอยู่ครับ” คนในอ้อมแขนตอบหลังจากสำลักควันบุหรี่เพราะควันดูเหมือนจะรมคนหน้าสวยไปทั้งหน้า

“คิดถึงเด็กดื้อ …. มีเด็กดื้อไม่ยอมฟังคำสั่งพี่อีกแล้ว พี่บอกให้เด็กดื้อคนนั้นยกเลิกแผนเที่ยวคนเดียวกลับมาจากสเปน หลังจากเกิดเรื่องแต่เด็กดื้อคนนั้นกลับไม่ฟัง แล้วปิดเครื่องหนีพี่ครับ” พูดไม่พูดเปล่าพี่จองฮุนยังทำท่าจะลุกหนีอีกด้วย

“โถ่พี่ครับ  ผมชวนพี่แล้วนะพี่ไม่ไปกับผมเอง ผมอยากอยู่กับพี่สองคนบ้าง อยากใช้เวลากับพี่ทั้งวัน ทั้ง…คืน”

เสียงจากร่างบางที่ทิ้งเสียงหวานท้ายประโยคเพราะรู้ตัวว่าทำให้คนหน้าเข้มโกรธรีบอ้อนทันที และแถมด้วยการกอดเอวไว้และซุกหน้าไปกับหน้าท้องที่ยังเปื้อนคราบขาวของร่องรอยเกมส์รักที่ร้อนแรงเมื่อครู่

ร่างสูงคงไม่รู้ว่าการกระทำดังกล่าวของคนร่างบางไม่ใช่การอ้อนเพียงอย่างเดียวแบบปกติ แต่เป็นการซ่อนแววตาตัดพ้อน้อยใจ ที่คนตัวสูงไม่ยอมไปเที่ยวกับตน ทั้งที่นัดกันเอาไว้ล่วงหน้าเกือบปี

แต่เพราะรู้ว่าคนตัวสูงไม่ชอบให้เค้าแสดงความไม่พอใจให้เห็นนักจึงเลี่ยงที่จะเปลี่ยนกริยาเอง

“พี่ไม่ค่อยมีเวลาให้ผมเลยนะครับ ผมคิดถึงพี่ คิดถึง…ตรงนี้ ตรงนี้และ ตรง….นี้”

ปากและมือซนๆของเจ้าเด็กนี่เริ่มไล่ไปทีจะจุดของร่างกายผมตามที่เจ้าตัวค่อยๆพูด ค่อยๆไล่ขบมาตั้งแต่หน้าท้อง  ลำคอ และ จนถึงปากที่ยังติดกลิ่นบุหรี่เข้มๆแบบผู้ชายของผม

เจ้าเด็กนี่กำลังทำให้อารมณ์ร้อนๆของผมที่เพิ่งจะสงบไป กลับมาเยือนผมอีกแล้ว

เจ้ามักเน่ตัวร้ายไม่ยอมปล่อยให้ผม ได้พูดต่อว่าอีก ปากบางๆเริ่มเล็ม สลับกับกัดเบาๆแบบยั่วผม

โอเค !!! ผมทนไม่ไหวแล้ว ผมแพ้ลูกอ้อนเจ้านี่อีกแล้วซินะ

ร่างสูงเปลี่ยนจากนั่งนิ่งๆมาเป็นฝ่ายรุก กลับทำให้คนที่เป็นฝ่ายเริ่มถึงกลับปล่อยเสียงครางออกมาเบาๆ

ต้องเป็นเพราะกลิ่นนั่นแน่ๆที่ติดปากมาทำให้เค้าเคลิ้มและหลงใหล ผู้ชายคนนี้ขนาดนี้

“RRRRRRRRRRRRRRRR”

เสียงสั่นเบาๆของโทรศํพท์บนหัวเตียง  ทำให้ทั้งสองต้องผละออกจากกัน

ถ้าจะเห็นคนที่ขัดใจที่สุดก็คงจะเป็น เด็กน้อยที่เหมือนถูกแย่งอมยิ้มแสนหวานไปจากปาก

คนตัวสูงมองโทรศัพท์แล้ว จึงหันมองหน้าเจ้าเด็กดื้อ พร้อมกับพยักหน้าให้เห็น แล้วลุกออกจากเตียงไปพร้อมมวนบุหรี่ตัวใหม่

พี่จองฮุนเดินออกไปรับโทรศัพท์เสียงหวานที่ระเบียงด้วยกางเกงบ๊อกเซอร์ตัวเก่งติดกายเพียงชิ้นเดียว และไม่หันกลับมามองคนที่นั่งทำหน้าขัดใจอยู่บนเตียงอีกเหมือนเคย

อีกแล้วซินะ โทรมาตามให้กลับ อีกแล้ว  แทบทุกครั้งซินะที่ได้แวะต้องมีเหตุการณ์แบบนี้ “

ร่างบางได้แต่คิดโมโหในใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ลุกขึ้นหยิบ สเวทเตอร์ตัวเก่งจากพื้นขึ้นมาสวมแบบลวกๆ แล้วเดินตามมากอดเอวคนร่างสูง

คยูจงใจแนบกายที่ปราศจากอาภรณ์ใดๆ นอกจากเสื้อตัวยาวเข้ากับตัวคนตัวสูงพร้อมกับกอดเอว อย่างอ้อนเอาใจ

“อือ เพิ่งไปรับคยู มาจากสนามบิน เครื่องดีเลย์หนะ เดี๋ยวจะรีบกลับหาไป แค่นี้นะครับ ”

“รักครับ”

 ร่างสูงกดวางสายและยกบุหรี่ในมือสูบเข้าปอดแรงๆ พร้อมกับหันหน้ามาหาเจ้าเด็กจอมอ้อนที่กอดอยู่ด้านหลัง

“เหอะ เครื่องดีเลย์ ผมว่าผมนั่งรอพี่จนเป็นเป้าสายตาพวกแฟนคลับตั้งนานนะครับแล้ว ” ร่างบางพูดเสียงเบาๆกับอกคนตัวสูง

จริงๆแล้ววันนี้พี่จองฮุนมาช้าไปกว่าที่นัดกันไว้ไม่นานหรอก แต่ด้วยที่คยูรู้อยู่ก่อนแล้วว่าก่อนหน้านี้คนตัวสูงอยู่ที่ไหนกับใคร ทำให้เค้าอดที่จะ ประชดไม่ได้

“คยู อย่าประชด……………..พี่ไม่ชอบ จริงๆวันนี้พี่ไม่ไปรับเราก็ได้นะ แค่นี้เรียวอุคก็สงสัยจะตายอยู่แล้ว ”

ร่างสูงตอบกลับมาเสียงเข้มๆ พร้อมกับดึงตัวออกจากอ้อมกอด

แค่คำพูดค่นี้ทำเอาเด็กดื้อถึงกับน้ำตาคลอขึ้นมาง่ายๆ

ใส่ซิผมไม่มีแม้แต่สิทธิ์ประชด ผมมาทีหลังเค้า  ร่างบางได้แต่ก้มหน้ากับอกคนตัวสูงเพื่อซ่อนน้ำตา

น้ำตาที่ผู้ชายคนนี้ไม่ชอบแต่เค้าก็ชอบร้องไห้ออกมาบ่อยๆ ให้คนตรงหน้าโมโหอยู่เรื่อยๆ

ถูกแล้วครับ คนที่เป็นเจ้าของที่แท้จริงของผู้ชายที่ผมกำลังกอดอยู่ที่เป็น สมาชิกในวงผมเหมือนกัน

ผมคยูฮยอนที่ทุกคนบอกว่าเป็น  evilมักเน่  ตัวแสบจอมหยิ่งหรือะไรก็แล้วแต่   คนเดียวที่ผมแพ้คือผู้ชายคนนี้

ผมแพ้ผู้ชายคนนี้ พี่จองฮุน เค้าเป็นผู้จัดการของวงครับ

ผมไม่เคยประชดหรือทำตัวไม่ดีใส่ผู้ชายคนนี้ได้เลย

มีช่วงหนึ่งที่ผมต้องทำงานเดี่ยวแยกกับเพื่อนๆในวง พี่จองฮุนได้เข้ามาดูแลผม

และช่วงเวลานั้นแหละที่ผมหลงรักผู้ชายคนนี้ ผู้ชายที่มีกลิ่นบุหรี่ marlboro light ผสมกับน้ำหอมกลิ่นผู้ชายที่ทำให้ผมลุ่มหลง

และถึงแม้ผมจะรับรู้อยู่เต็มอก

ว่าเค้าเป็นผู้ชายของ “เรียวอุค” ได้ยินไม่ผิดครับ “คิมรียวอุค” ของเรานั่นล่ะครับ

ผมมาช้าเอง ถึงต้องทนกับสภาพแบบนี้ ความสัมพันธ์ของผมกับพี่จองฮุนยังไม่มีใครสงสัยเพราะพี่จองฮุนยังคงดีกลับเรียวอุคตลอดและไม่เคยสนใจผมมากกว่าหน้าที่ของผู้จัดการวงในเวลาที่อยู่ต่อหน้าคนอื่น

หรืออาจจะรวมถึงในเวลานี้ด้วยก็ตาม

“คยู เราต้องรีบกลับหอแล้วจะมัวแต่ร้องไห้พี่ก็ไม่ว่านะ ” ร่างสูงพูดเสียงเข้มอีกครั้งหลังจากที่ยืนสูบบุหรี่จนหมดมวนระหว่างรอให้คนขี้ประชดร้องไห้กับอกอยู่นาน

“ครับ ……………ไม่ร้องแล้ว คยูขอโทษที่ประชดพี่นะ ” เด็กดื้อรีบบอกออกมาก่อนที่จะทำให้ร่างสูงเสียอารมณ์ไปมากกว่านี้ เวลาสำหรับเค้ากับคนร่างสูงมีอีกไม่มาก

คนตัวสูงคงจะพอใจกับคำขอโทษของเด็กน้อย

มือหนาเริ่มลูบไล้เบาๆกับต้นขาโล่งๆที่เจ้าตัวคงไม่รู้ว่ามันเป็นการยั่วเขาแค่ไหนกับการใส่แค่เสื้อเวทเตอร์ตัวเดียวมายืนกอดเค้าอยู่หน้าระเบียงแบบนี้

ขณะเดียวกันร่างบางถึงกับขนลุกสะท้านทั้งร่าง กับการกระทำของคนตัวสูงที่เริ่มการเล้าโลมร่างกายของเขาให้พร้อมสำหรับเกมส์รักที่ร้อนแรงราวกับบทลงโทษที่ทำให้ต้องเสียอารมณ์ไปก่อนหน้านี้

……………………………………………………………………………………