แบ่งปันวันใหม่ปะทะนายซาไกขี้เก๊ก

วันนี้เป็นวันที่อากาศแจ่มใสมากเลยเนอะ วันใหม่

ใช่ ! มันเป็นเช้าที่สดใสจริงๆ อากาศก็เย๊นนนเย็น แบบนี้อ่ะ เราชอบ

วันใหม่  เราเป็นแฟนกันกี่ปีแล้วล่ะ ?

เราจำไม่ได้หรอกแบ่งปัน เวลามันไม่สำคัญกับเรา แต่สิ่งที่สำคัญกับเรายิ่งกว่าเวลาก็คือแบ่งปันไงล่ะ อ๋าา~  ฉันจำไม่ได้จริงๆนา  ไม่ได้สตรอเบอรี่นะจ๊า!  คุณหนูขอโต้ดดดดดน้า ที่จำไม่ได้น่ะ

เหรอ จริงอ่ะ เหมือกนกัน... เราก็จำไม่ได้เหมือนกัน   อ่าววว กำ! แล้วมันมาถามฉันทำไมเนี่ยยย หาาาาา ----+----+----+---- >>> คุณหนูงงนะเฟ้ยยย พักไว้ก่อนดีกว่า  อยากกลับไปเข้าฉากซึ้งๆอีกรอบ  พอดีว่าฉากแบบเนี๊ยะ หายาก!!!!  นักเขียนสุดสวยยย อุตส่าห์เขียนให้ ต้องรีบคว้าโอกาสนี้ไว้โดยด่วนถึงด่วนที่สุด! ฮ่าๆๆ+-+  ( หัวเราะได้น่าเกลียดแบบเฮฮามาก : Pookapooh~ )

แล้วแบ่งปันถามเราทำไมง่าาา ^๐^  เรางงน้าเนี่ย     เอาเข้าแล้วไง ตอนนี้ นะ-บัด-นาววว สีหน้าฉันงงสุดขีดอยู่นานพอควร พอรู้สึกตัวเลยบอกตัวเองว่า พอแล้วหละ ทำสีหน้าเหมือนเดิมซิ !!!! อ๋าาาา  กลับมาหน้าตาน่ารัก คิขุ อาโนเนะเหมือนเดิมแล้วววว หุหุ ดีๆๆ ดีมากที่สามารถปรับตัวเองได้ทัน เฮ้อออ เกือบไปแล้วมั๊ยล่ะ ( พูดหยั่งกะตัวเองเป็นจิ้งจกปรับสีผิวได้ยังไงอย่างงั้น : Pookapooh~ )

            ป่าวหรอก ก็เราจำไม่ได้ไงล่ะ เลยถามวันใหม่ดู เผื่อวันใหม่จำได้ง่า อย่าทำหน้าอ้อนอย่างนั้นสิ มันจะน่ารักเกินไปแล้วน้า~ ฉันจะละลายอยู่แล้วรู้มั๊ยย โอ๊ยย!คุณหนูควบคุมตัวเองไม่อยู่แล้ว... อยากหอมแก้มซักฟอด! ( ผู้หญิงที่ไหนเค้าหอมผู้ชายก่อนอ่ะ ใช้ไม่ได้เล้ยย นางเอกช้านนน : Pookapooh~ )

แล้วจะเอายังไงอีกเล่า นี่ฉันก้อเล่นตามบทที่เธอเขียนแล้วนะ จะมาเซ้าซี้อะไรอีกล่ะคะคุณนักเขียน เดี๋ยวปั๊ด หักเงินเดือนซะหรอก -w- ( ฮือๆๆ TOT : Pookapooh~ )

อ๋อเหรอ เอ๊ะโอ่ นี่แน่ะ ๆๆๆ ตุบๆๆๆ ฮ่าๆๆๆ + + +  

วันใหม่ จ ะ จ ะ จะท ะ ท ะ ทำอะไร คิ คิ โอ๊ยๆๆๆ วันใหม่ ฮ่าๆๆ พอได้และ ฮ่าๆๆโฮะๆๆ วันใหม่เราจั๊กจี๋นะ อย่าแกล้งกันอย่างนี้เซ่ ขอร้องหละวันใหม่ หยุดเหอะ อ่าโฮะๆๆๆ โอ้ยยย หัวเราะจนท้องจะแข็งแล้วเนี่ย เดี๋ยวไม่ได้อยู่กับวันใหม่ตลอดไปไม่รู้น้าาาา > > > > > ผ่าง < < < < < < ฉันชะงักทันทีที่แบ่งปันพูดประโยคนี้ออกมา หัวเราะจนท้องจะแข็งแล้วเนี่ย เดี๋ยวไม่ได้อยู่กับวันใหม่ตลอดไปไม่รู้น้าาาา ใบหน้าอมชมพูแก้มแดงระเรื่อเริ่มซีดขึ้นมากแล้วล่ะตอนนี้ แล้วฉันก็หันหน้าไปสบตาแบ่งปันแล้วพูดกับแบ่งปันเบาๆ ( ทำสายตาปิ้งๆด้วย )

แบ่งปัน อย่าพูดอย่างนี้สิ อย่าพูดคำนี้ให้เราได้ยินอีกนะ เราไม่ต้องการคำนี้ เราอยากอยู่กับแบ่งปันตลอดไป ไม่อยากให้แบ่งปันไปไหนเลย นะแบ่งปันนะ สัญญากับเรานะ ว่าจะไม่พูดแบบนี้อีก! สัญญานะ

วันใหม่พูดไปพร้อมกับน้ำตาที่ยังคงรินไหลไม่มีทีท่าว่าจะหยุด วันใหม่รักแบ่งปันมาก... มากขนาดชีวิตทั้งชีวิตของเธอเอง เธอยังให้เขาได้เลย เธอถึงไม่อยากให้เขาต้องจากเธอไป และถ้าการจากไปต้องเกิดกับพวกเค้าจริงๆ ก็คงจะไม่มีใครต้องการที่จะอยู่คนเดียวต่อไปบนโลกใบนี้อย่างแน่นอน ~!!!!~

เราขอโทษนะที่เราพูดแบบนั้นกับวันใหม่ เราสัญญาว่าเราจะไม่พูดแบบนั้นอีกแล้ว เราสองคนจะอยู่ด้วยกันตลอดไปทั้งชาตินี้และชาติหน้าหรือชาติไหนๆก็ตาม เราจะอยู่กับวันใหม่ในทุกๆที่ วันใหม่หยุดร้องเหอะนะ เราสัญญา!

เขาพูดปลอบใจเธอพลางเช็ดน้ำตาให้เธออย่างทะนุถนอม เขารักเธฮมาก...มากที่สุดเช่นเดียวกับที่เธอรักเขา

ดีใจจัง ขอบคุณมากนะแบ่งปัน เราขอบคุณในทุกๆสิ่งทุกๆอย่าง ที่แบ่งปันให้เรา เราไม่ร้องแล้วแหละ ฉันปรับเปลี่ยนสีหน้าทันทีทันใด สมแล้วที่เป็นคุณหนูวันใหม่ และแล้วฉันก็กลับมามีสีหน้าท่าทางที่ร่าเริงเหมือนเดิมตามเสต็ปอีกครั้ง ๐๐๐---

คำพูดเหล่านี้เกิดขึ้นในที่ๆพวกเราเจอกันครั้งแรกและเป็นครั้งสุดท้ายที่เราได้พูดกันเพราะเมื่อแบ่งปันพูดกับฉันเสร็จเขาก็ล้มตัวมานอนบนตักของฉันอยู่เป็นเวลานาน นาน...จนทำให้ฉันนึกขึ้นได้ว่า ทำไมเขาไม่ขยับตัวเลย ตอนนี้หน้าของฉันเริ่มซีดขึ้นอีกครั้ง ฉันมีอาการทำอะไรไม่ถูก ได้แต่เอ่ยปากเรียก

แบ่งปัน

ไม่มีเสียงตอบรับจากเขา

แบ่งปัน...แบ่งปัน ตื่นสิ ตื่นสิแบ่งปัน!!!

และแล้วฉันก็ยังไม่ได้ยินเสียงตอบกลับจากแบ่งปันอีกครั้ง ฉันจึงตัดสินใจเอานิ้วก้อยไปอังที่จมูกของแบ่งปันเหมือนกับจะแกล้งแบ่งปันให้จั๊กจี๋เช่นเดียวกับทุกๆครั้งที่ฉันเคยทำ แต่ แต่... เขากลับไม่หายใจ!!!!

กรี๊ดดดดดดดดด ไมมมมมมม่ ฮือๆๆๆ ชั้นไม่อยากเห็นการสูญเสีย! ฮืออออ น้ำตาของฉันไหลออกมาประมาณกะละมังกว่าๆ แล้วประตูห้องนอนของฉันก็เปิดขึ้น ผู้ชายร่างสูงโปร่งผิวขาวแนวลูกครึ่งฝรั่งเศส รีบวิ่งเข้ามากอดฉันด้วยความรัก ร่างบางๆของฉันในตอนนี้กำลังอยู๋ในอ้อมกอดของผู้ชายคนนั้น มันช่างเป็นอ้อมกอดที่อบอุ่นจริงๆ มันคืออ้อมกอดที่ฉันคุ้นเคย ในทุกๆครั้งที่ฉันไม่มีใคร

เธอไม่เป็นไรนะ ไม่เป็นอะไรใช่มั๊ยยย โอ๋ๆๆๆ อย่าร้องนะ ผู้ชายคนนี้ อ้อมกอดแบบนี้ เป็นใครไปไม่ได้นอกจากน้องชายสุดที่รักของฉันเอง

ฉันยังคงร้องต่อไป พยายามหยุดน้ำตาที่กำลังไหลพราก แต่มันก็หยุดไม่ได้

เธอฝันแบบนั้นอีกแล้วใช่มั๊ย! ฉันไม่สามารถเปิดปากได้อีก มันเหมือนมีอะไรมาปิดปากฉันไว้ ฉันทำได้แค่พยักหน้าตอบกลับน้องชายสุดที่รักไปเท่านั้น

นิ่ มานี่มา คืนนี้ฉันจะนอนกับเธอเอง เธอไม่ต้องกังวลนะ ฉันจะกอดเธอแบบนี้จนถึงเช้า จนกว่าเธอจะหายกลัว นอนได้และ เดี๋ยวไม่สวยไม่รู้น้าาา ไม่รู้ทำไม ฉันถึงเชื่อมั่นในคำพูดของน้องชายฉันขนาดนั้นทั้งๆที่เขาก็เป็นแค่น้องชายของฉัน!!!!