JUNSEOB Yangkea Hyungnim ชมรมคนรักหมา

เนื้อเรื่อง

ฟิคชมรมคนรักหมา
:จุนซอบ
:ยังนิม
#แม้แต่หมาเรายังจิ้น

คอนโดหรูใจกลางกรุงโซล

"ยังแกงงี่ ป๊ะป๊ามาแล้วววว" วิ่งถลาไปหาหมาก่อนเลยนะ แล้วดูนั่นดู ทั้งกอด ทั้งหอม แน่ะยังจะมีจูบปากอีก โอ้ยยยยงกุนอิจฉาขรั่บ
"อาบน้ำก่อนมั้ยโยซอบ"ลองถามไปงั้นแหล่ะเพราะพอจะรู้คำตอบอยู่แล้ว"งื้อออยังคิดถึงยังแกงอยู่เลยฮยองไปอาบก่อนเลยนะ"พูดกับผมแต่ปากกำลังฟัดหมา นี่มันอัลลายยยยย!! ตั้งแต่ไอ้เตี้ยได้หมาแอ๊บแบ๊วนามว่ายังแกงมา ผมก็ไม่มีความหมายในสายตาเขาเลย ขนาดอยู่ข้างนอกยังอุส่าต์ติดซีซีทีวีไว้ วันๆนึงคุยกับหมามากกว่าคุยกับแฟนอย่างผมซะอีก คิดแล้วมันน่าน้อยใจชะมัด

นี่ก็จะสองชั่วโมงละทำไมไอ้เตี้ยยังไม่กลับเข้าห้องซักทีนะ ผมต้องไปดูหน่อยละ

แต่ภาพที่เห็นทำเอาผมอดขำไม่ได้ ยังโยซอบ นอนหลับปุ๋ยในกรงเจ้ายังแกง โดยมีเจ้ายังแกงนอนทับอีกที >//<น่ารักไปนะ ผมค่อยๆย่องเข้าไปในกรงยกเจ้ายังแกงออกจากคนตัวเล็ก เอาไปวางไว้ในตะกร้าแทน แล้วช้อนร่างบางไว้ในอ้อมแขน พาไปนอนบนเตียง"งืมมมม ยังแกงงี่....."ขนาดหลับยังละเมอชื่อหมาอีกหรอ?เข้าขั้นเสพติดสินะ

__ล่วงเลยมาอีกหนึ่งเดือน__

"เฮ้อ!!!" ผมถอนหายใจครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้ "เป็นไรมึง กูเห็นถอนหายใจมาสิบๆรอบละ เมียมีชู้รึไง?"ป๋าดู๋ของน้องซึงเอ่ยถาม "จริงวะ เมียมีชู้"
"เห้ย!มึงจริงดิ กูเห็นน้องโยซอบเขาตัวติดกับมึงยังกะเหาฉลาม เอาเวลาไหนมีชู้วะ" ผมมองหน้ามันเซ็งๆเมียกูกลายเป็นเหาฉลามในสายตามันตั้งแต่ตอนไหนวะ "ก็ตอนนี้โยซอบหลงหมาไม่สนใจกูเลยอะดิ" คิดมาแล้วเศร้า
"อ่อ เจ้ายังแกงอ่ะหรอน่ารักดีนะ"ฮยอนซึงก็มองไอ้หน้าแบ๊วนั่นน่ารักด้วยรึเนี่ย "ขนาดกูเข้าใกล้นะมึงยังไม่ให้เข้าใกล้เลยบางวันยังขอไปนอนกับหมาเลย กูดูหมดความหมายยังไงไม่รู้"
"เอางี้ดิมึง มึงก็กลับไปเอาแมวมึงมาเลี้ยงดิ" "ไอ้บ้า พอดีไอ้ยังแกงฟัดเละแน่ๆเลย"
"นายก็หามาเลี้ยงบ้างสิ ยังไงนายก็รักสัตว์อยู่แล้วนี่"ความคิดของฮยอนซึงเป๊ะมากได้เวลาเอาคืนไอ้เตี้ยแล้ว

"โยซอบอา มาดูนี่สิว่าฮยองพาใครมา" ผมอุ้มเจ้าหมาบลูด๊อกตัวอ้วนเข้ามาในบ้าน "ฮยองงงน่ารักจังเลย"โยซอบตาลุกวาวเหมือนเด็กเห็นของเล่น "ชื่ออะไรครับลูก?"ฮยองเรียกมันว่าฮยองนิม น่ารักมั้ยละ"
เสียงเจ้ายังแกงเห่าต้อนรับเพื่อนใหม่เสียงดัง ผมอุ้มเจ้าฮยองนิมเข้าไปในห้องนอน"เฮ้ๆฮยองอย่าบอกนะว่าจะเอาหมาไปนอนด้วย" เงียบ~
ฮึ่ยยขนาดยังแกงยังไม่เคยได้นอนในห้องเลยนะ แล้วเจ้าฮยองนิมเป็นใครทำไมถึงต้องมาแย่งที่นอนผมด้วย
ผมเดินฟึดฟัดๆเข้ามาในห้อง สองพ่อลูกเขาเล่นกันมีความสุขเลยสินะ "ฮยองแล้วโยซอบจะนอนไหนล่ะ"
"นอนกับยังแกงไง"พูดจบแล้วก็หันไปเล่นกับหมาต่อ คืออะไร จะสนใจหมากว่ายังโยซอบได้ไง ผมไม่ยอมหรอก "ฮยองไม่เอานะ โยซอบจะนอนกับฮยองนะไม่นอนกับยังแกงแล้ว"
"อ้าว คืนก่อนยังขอนอนกับยังแกงอยู่นี่"งื้อออฮยองของผมจุ๊บฮยองนิม ไม่ยอมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ "ก็ได้งั้นต่อไปทางใครทางมัน โยจะไปนอนบ้านแม่เอายังแกงไปด้วย เชอะ!" "โยซอบ!ฮยองควรเป็นคนงอนมากกว่านะ เพราะตั้งแต่มียังแกงโยซอบก็ไม่สนใจฮยองเลย บางคืนอยากนอนกอด แต่โยซอบกลับนอนกอดหมา รู้บ้างหรือเปล่าว่าฮยองก็น้อยใจเหมือนกันนะ" อ่านี่ผมไม่รู้จริงๆนะว่าฮยองของผมรู้สึกแบบนี้ ก็เห็นนิ่งๆเงียบๆนี่นา"ฮยองอา โยซอบไม่รู้จริงๆง่า โยซอบขอโทษนะ" เอาหน้าเข้าไปถูแขนอีกคนแบบอ้อนๆ"ถ้าจะง้อแบบนี้ฮยองละก็ อย่าทำเลย" -3- "งื้อแล้วจะให้โยซอบทำยังไงอ่าฮยองถึงจะหายงอน" ไม่รู้จะง้อยังไงแล้วนะคนบ้า

ยงจุนฮยองไม่รอช้า จับอีกคนพลิกหน้ามาหา แล้วกดจูบที่ริมฝีปากเล็กอย่างรวดเร็ว มือเล็กรีบผลักอกกว้างด้วยความตกใจ แต่ก็สู้แรงคนตัวโตไม่ไหว จูบหนักหน่วงเปลี่ยนเป็นอ่อนหวานวุ่นไหว จากที่พยายามผลักไสกับกลายเป็นรั้งอีกคนให้แนบชิดมากยิ่งขึ้น เสียงครางประท้วงเพราะขาดอากาศหายใจ"อื้อ ฮยองพอแล้ว อายฮยองนิมนะ" จุนฮยองหันไปดูลูกชายตัวเองพลางอุ้มมันลงจากเตียง"ฮยองนิมพ่ออนุญาติให้นายไปเล่นกับยังแกงข้างนอกนะ เดี๋ยวพ่อจะเกาหลังให้หม่าม๊าโยซอบก่อนนะ" ไม่รอช้าเจ้าฮยองนิมรีบวิ่งอุ้ยอ้ายออกจากห้องนอน ราวกับไม่อยากจะอยู่ในนั้นสักวินาที เสียงประตูปิดลงอย่างแผ่วเบา
ก็ไม่รู้แหล่ะว่าในนั้นเขาเกาหลังกันไปถึงไหน ฮยองนิมไม่สนใจหรอก ที่น่าสนใจเป็นพี่ชายตัวเล็กที่กำลังนอนฟัดตุ๊กตาอยู่ในกรง ฮยองนิมสุดหล่อถูกใจยังแกงน้อยตั้งแต่แรกเจอแล้วละ "บ๊อก บ๊อก ยังแกงงี่ นิมนิม เล่นด้วยคนจิครับ" ยังแกงหันหน้ามามองเจ้าหมาอ้วนลูกพ่อจุน แล้วทำหน้าเชิดใส่ (นังหมาเซเลป) "เชอะ พ่อนายชอบแกล้งม๊าเรา เราไม่เล่นกับนายหรอก แล้วฉันก็อายุมากกว่านายนายควรเรียกฉันว่าฮยองสิ" "เรื่องไรจะเรียกล่ะตัวเล็กเท่ามด ถ้าอยากให้เรียกละก็มาลองเป็นแฟนกันก่อนป้ะล่ะ"
"นายต้องไปขอม๊าโยก่อนนะฉันถึงจะตกลง" เจ้าหมาฮยองนิมไม่รอช้ารับมุดกรงเข้าไปหายังแกงทันที และเข้าไปฟัดอย่างหมั่นเขี้ยว "อันนี้จูบมัดจำนะยังแกงงี่ อิอิ"
*(++++++)*

จบเถอะ