คนใกล

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

คนใกล้ตัวเป็นใครไม่สำคัญ
คนไกลนั้นอยู่ห่างฉันสำคัญกว่า
อินเทอร์เน็ตคนไกลใกล้ต่างเพียงวา
อนิจจาฉันกลับเป็นคนใกลเอง

เนื้อเรื่อง

คนใกล

สังคมออนไลน์ ระยะใกล้ที่ห่าง กำแพงบล็อก

       บางคนเคยบอกกับข้าพเจ้าว่า อินเทอร์เน็ตนี้ดี ผู้คนใกล้ชิดกันได้ก็เพราะมีอินเทอร์เน็ต บ้างก็บอก โซเชียลเน็ตเวิร์กทำให้เขาได้คุยกับเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันหลายปี ช่วยให้ติดต่อทางบ้านได้รวดเร็วแม้อยู่ห่างไกล ตามติดชีวิตของคนไกลเปลี่ยนเป็นใกล้ พร้อมกัน คนอีกกลุ่มกลับเห็นว่า สังคมออนไลน์นี้เองที่ดึงให้ผู้คนออกห่างกัน คนใกล้เป็นคนใกล ในวันนี้ข้าพเจ้าประสงค์จะขยายข้อสันนิษฐานนี้ให้ท่านฟัง นิยามความ “คนใกล” ให้ท่านได้รู้จัก คนใกลคืออะไร คนใกลต่างจากคนไกลอย่างไร ข้าพเจ้าจะนำเสนอผ่านบทความบทนี้

       ยามข้าพเจ้าอยู่มัธยมศึกษาปีที่ 1 ข้าพเจ้ามักจะสนทนากับเพื่อนบ่อย ๆ ผ่านเอ็มเอสเอ็น แมสเซนเจอร์ ยามมาโรงเรียน ผองเพื่อนล้อมคุยกันในตอนเช้า ถกประเด็นสรรพเพเหระบนโต๊ะอาหาร และเล่นกีฬาเมื่อเลิกเรียน จนกระทั่งขึ้นมัธยมปลาย เป็นช่วงที่สิ่งที่เรียกว่า โซเชียลเน็ตเวิร์ก หรือ เครือข่ายสังคมออนไลน์เข้ามามีบทบาทมากขึ้น เพราะว่าข้าพเจ้าชอบท่องอินเทอร์เน็ต คุยกับเพื่อน ๆ  ทุกวัน (ซึ่งบางครั้งก็กลายเป็นทั้งวันโดยไม่รู้ตัว) จึงเป็นธรรมดาที่ข้าพเจ้าจะได้เจอะเจอและพบพานผู้คนใหม่มากมาย คนใกล้ตัว คนไกลตัว หรือแม้แต่คนที่อยู่ห่างไกลกลับอยู่ใกล้ชั่วเอื้อมมือ เราสนิทกันเพียงเพราะได้สนทนากันในทิวากาลหรือรัตติกาล แล้วท่านรู้หรือไม่ รู้สึกเหมือนข้าพเจ้าหรือไม่ว่า คนใกล้ตัวท่านไม้โทหายไป จากคนใกล้กลายเป็นคนใกล แม้จะออกเสียงเหมือนคำว่า ไกล แต่ด้วย ไม้ม้วนของคำว่าใกล้ จึงนิยามคนใกลได้ว่า ตัวใกล้แต่ใจไกลห่าง แน่นอนว่าข้าพเจ้ารู้ตัวและไม่คิดจะแก้ไข เพื่อนยิ่งเยอะยิ่งดีจริง ๆ หรือ หรือท้ายสุดจะเป็นดั่งที่อริสโตเติลกล่าวว่า

…ผู้มีเพื่อนมาก ไม่มีเพื่อนเลย...

ข้าพเจ้ามิอาจทราบได้

       เราอยู่ในสังคมที่คนเกลียดกันได้ง่าย ชีวิตมีค่า...น้อยลง แน่นอนในอดีตหากเพื่อนของท่านโกรธ ท่านย่อมสังเกตได้ หากท่านไม่ใคร่จะรู้เขาโกรธเพราะเหตุใด ทำอย่างไรจึงจะคืนดีได้ คนผู้นั้นมิใช่เพื่อน แต่ทว่าในวันนี้ บนเครือข่ายสังคมออนไลน์

              ท่านไม่พอใจ ท่านเลิกติดตามเพื่อน

                     ท่านโกรธ ท่านไม่พอใจ ท่านยกเลิกการเป็นเพื่อน

                            ท่านโกรธมาก ท่านไม่พอใจ ท่านรู้สึกชั่วครู่ว่าจะไม่ให้อภัย

ท่านบล็อกเพื่อน

มันประหลาด จนข้าพเจ้ารู้สึกแปลกใจ แม้เมื่อก่อนจะไม่คิดอะไร ข้าพเจ้าสงสัย เคลือบแคลง ไม่เข้าใจ ประหลาดใจ หดหู่ ท้อ ละอาย สะท้อนใจ และคำอื่น ๆ ใด ๆ ยากเกินกว่าจะพรรณา หรือเป็นเพราะเครือข่ายสังคมออนไลน์ที่ทำให้คำว่า เพื่อนมันเป็นรูปธรรมมากขึ้น นิยามคำว่าเพื่อนที่เกิดจากสายใยและความเข้าใจกัน กลายเป็นแค่รูปแบบหนึ่งของความเป็นส่วนตัวที่กำหนดให้ใครและใครประเมินค่าได้ แม้ข้าพเจ้าจะพูดเช่นนั้น ข้าพเจ้ากลับเชื่อว่า ไม่ใช่หรอก มนุษย์นี้แลที่ทำให้มันต่ำ ทำให้เกิดสายสัมพันธ์เช่นสังคมรูปธรรมที่ความเป็นเพื่อนอยู่เพียงปลายลูกศรบนหน้าจอหรือเพียงนิ้วมือแตะ เมื่อถูกบล็อก ข้าพเจ้าจึงได้เข้าใจ ความเป็นเพื่อน ที่ข้าพเจ้ากับท่านรู้จักกันมาถึง 2 ปี มีค่าเพียงแค่นี้เองหรือ ข้าพเจ้าจึ่งเข้าใจ คนใกลที่ข้าพเจ้าทำให้เกิดมากมาย ท้ายที่สุดข้าพเจ้าก็กลายเป็นคนใกลสำหรับคนอื่นเช่นกัน ข้าพเจ้า…ช่างน่าสังเวช

       ถึงท่านผู้ที่อ่านบทความของข้าพเจ้านี้อยู่ ข้าพเจ้ากราบขออภัยหากครั้งหนึ่งเคยทำให้ท่านเป็นคนใกล ข้าพเจ้าละอายใจต่อความผิดบาปครั้งนี้มาก ข้าพเจ้าจึงอยากชดใช้ อยากไถ่บาปด้วยการเขียนบทความไว้เป็นอุทาหรณ์ เตือนใจท่านทั้งหลาย หากท่านเป็นเพื่อนกับคนคนนั้นจริง ๆ อย่าสรรหาเหตุผลต่าง ๆ นานาเพื่อที่จะบล็อกเขา วอนขอให้ท่านลองคุย ปรับความเข้าใจกันดูสักครั้ง เพราะคงไม่มีใครที่ทำให้ท่านพอใจได้ตลอดเวลา อย่าทำให้เขาเหล่านั้นเป็นคนใกล เพราะถึงแม้คนไกลกับคนใกลจะใกล้เคียงกันมาก แต่คำหลังนี้เจ็บปวดกว่านัก

…เพราะเป็นเพื่อนจึ่งทะเลาะกัน และเพราะทะเลาะกันมิใช่หรือ คำว่าเพื่อนจึงกลายเป็นเพื่อนสนิท...

ข้าพเจ้าเชื่ออย่างนั้น และจะเชื่อต่อไป แม้จะเศร้าใจ น้ำตาไหลดั่งหยาดโลหิต ข้าพเจ้าก็จะเชื่อเช่นนั้น เพราะปาฏิหาริย์จะเกิดได้ก็ต่อเมื่อทุกคนเชื่อมั่น

สวัสดี ขอบคุณ ขอโทษ และลาก่อน