ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Silly girl~ ( 6 ) ทำไมถึงทำกันแบบนี้!! ㅠㅠ
KRYSTAL CUT
" ตัลคิดยังไงกับพี่ก็บอกมาเถอะ .. " น้ำเสียงอันนุ่มนวลเอ่ยคำที่ฉันไม่คาดคิดออกมา ..
" ตัลจะพูดชัดๆนะคะ!! ว่าตัลไม่ไ่ด้ชอบพี่คีย์ อ่อ.. ไม่สิ!~ ถึงตัลคิดอะไรกับพี่คีย์จริงๆ มันก็คงเป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ! " ฉันส่งยิ้มแหยะๆไปให้พี่คีย์
" ตัล!! อย่าพูดประชดพี่แบบนี้สิ! ไม่ใช่ว่ามันเป็นไปไม่ไ่ด้ แค่ตัลพูดมาว่าตัลคิดยังไงกับพ่ีี่จริงๆ พี่คิดว่าทุกอย่างมันเปลี่ยนแปลงได้นะ ..โดยเฉพาะใจคน!! " พี่คีย์พูดตะคอก
" ก็ได้!! อยากรู้เหมือนกันว่าถ้าตัลพูดไปแล้วอะไรมันจะเปลี่ยนแปลง! .. รู้มั้ย? ตัลไม่เคยคิดจะชอบพี่เลยด้วยซ้ำ! แต่ทำไมพี่ต้องมาพูดจาถูกคอกับตัลด้วย ทำไมพี่ต้องทำดีกับตัล ทำไมพี่ต้อง ต้อง.. ต้องทำให้ตัลชอบพี่จนไม่มองตัวเองบ้าง? ว่าตัลเป็นใคร พี่คีย์เป็นใคร! ตัลรู้ว่าพี่คีย์เป็นแฟนเพื่อนที่ตัลรักที่สุด แต่จะให้ตัลทำยังไง!! ..ในเมื่อตัลชอบพี่คีย์ไปทั้งใจแล้ว.. " ฉันพูดใส่พี่คีย์ไม่ยั้ง! เพราะมันอึดอัดมากจริงๆ!
" ถ้า .. ตัล .. ชอบ .. พี่ .. ก็ .. มา .. เป็น .. แฟน .. กับ .. พี่ .. สิ " พี่คีย์พูดย้ำๆชัดๆ จนทำให้ฉันตกใจ! พี่เขาพูดอะไรออกมาเนี่ย!!!!
" พี่บ้า หรือ พี่เมากันแน่? ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่าห๊ะ? พูดออกมาได้ยังไง? แล้วจี้ล่ะ? แล้วจี้ที่เป็นเพื่อนที่ตัลรักที่สุด แล้วก็เป็นคนที่พี่คีย์รักน่ะ ..พี่เอาจี้ไปทิ้งไว้ที่ไหน??? " ฉันพูดด้วยความเสียใจ! ฉันทนไมไ่ด้จริงๆที่ได้ยินแบบนี้
" พี่แค่หวั่นไหว มันเป็นอารมณ์ชั่ววูบนะตัล! พอดีพี่ดันไปเล่นพนันกับเพื่อนไว้ พี่แพ้.. พี่เลยต้องมาจีบจี้! ที่จริงตอนแรกพี่ก็ชอบจี้จริงๆนะ แต่พอมาเจอตัลแล้ว พี่ก็รู้สึกว่าตัลนั้นใช่ที่สุด!! " (ไรเตอร์:โทษนะคีย์แถมาก 55555.)
" พี่พูดแบบนี้ ..ได้ยังไง? " ฉันรีบเดินหนีให้เร็วที่สุด ฉันรู้สึกเสียความรู้สึกมาก ..
" พี่ขอโทษ! แต่ตอนนี้พี่เพิ่งรู้สึกถึงคำว่ารักที่แท้จริง! .. พี่รักตัลนะ.. " พี่คีย์วิ่งมาโอบกอดฉันไว้จากด้านหลัง
ทำไมใจฉันถึงเต้นแรงแบบนี้ ..ฉันต้องไม่ใจอ่อนไม่ใช่เหรอ? แต่ทำไม! .. โอ๊ยยย!! สับสนไปหมดแล้ว!
" ฉันจะให้โอกาสพี่ .. " อุ๊บบ! ฉันพูดอะไรออกไปว่ะเนี่ย? ฮ่วยย!
" พี่จะทำโอกาสครั้งนี้ ให้เป็นโอกาสที่ล้ำค่าที่สุด! แต่พี่มีอะไรจะพูดกับตัลนะ .. " พี่คีย์พูดเสร็จก็ลากฉันมานั่งตรงศาลาในสวนหลังโรงเรียน
" มีอะไรเหรอคะ? " ฉันทำหน้าสงสัย! ..ทำไมฉันไม่รู้สึกตัวเลยว่าฉันเป็นคนเลวที่ทำกับเพื่อนได้แบบนี้
" เราต้องมาหาวิธี ..ว่าจะทำยังไงกับจียอนดี?? " ฉันนั่งฟังที่พี่คีย์พูดอย่างตั้งใจ
JIYEON CUT
" เอ๋!~ พี่คีย์อยู่ที่ไหนกันนะ " ฉันมองหาพี่คีย์อย่างตั้งใจ
โอ๊ะ!! นั่นนายแทมินนี่! " นี่ไอแทม!!!!!! " พอฉันพูดเสร็จหมอนั่นก็หันมาทันที
" มีอะไรเหรอยัยจี้? " เหอะ! หมอนี่พูดพลางทำหน้าแบ๊วไปด้วยอีก ชิชะ! คิดว่าน่ารักรึไงวะ?
" อย่ามาทำแบ๊วใส่ฉัน ฉันเจ้าแม่แบ๊วนะเว้ย! เดี๋ยวเถอะ " ฉันวิ่งไปทุบหลังหมอนั่น
" โอ๊ยเจ็บบ!! ฉันแบ๊วตรงไหน? ก็หน้าฉันเป็นแบบนี้อ่ะ!! " หมอนั่นพูด ..เออจริงด้วย มันไม่ได้ทำหน้าแบ๊วเลย ..เพียงแค่หน้ามันแบ๊วอยู่แล้วก็เท่านั้น! โอ๊ยย~ ฉันเพ้อแล้วมั้งเนี่ย
" เออ! ชั่งมันเถอะ! แต่ฉันมีอะไรจะถาม! " ฉันพูดเมินใส่หมอนั่น
" อะไรจ๊ะสาวน้อย? " หมอนั่นพูดล้อเลียนฉัน
" ทำกวนอีก! เดี๋ยวกระโดดสกายคิกใส่หน้าแม่ม!! ฉันจะถามว่า เห็นพี่คีย์มั้ย???? " ฉันพูดพลางทำหน้าหมั้นไส้
" อะไรก็ถามแต่หมอนั่น!! ไม่ถามสักวันจะตายป่ะ? " หมอนั่นตอบ
" ไม่ตายหรอก ..แต่คงอยู่ไมไ่ด้!!! " ฉันพูดประชด
" นั้นก็ดี! ฉันเห็นแต่ไม่บอกอ่ะ! มีไรป่ะ? อยากเห็นเธออยู่ไม่ได้เหมือนกัน! หึ! ( - __, - ) "
" โอเค!! " ฉันพูดพลางทำหน้าแบบว่า ..แล้วคอยดู..
" ช่วยด้วยค่าาาาาาาาาาาาาาาา!!!! หมอนี่มันแต๊ะอั๋งฉัน! มันลวนลามฉัน! อ๊ายยยยยยยยย! เอามือออกไป!! " ฉันตะโกนลั่นโรงเรียน
" เฮ้ย!! พอได้แ้ล้ว! บอกก็ได้!! แต่หยุดตะโกนเดี่ยวนี้! " หมอนั่นวิ่งเขามาปิดปากฉัน
" แล้วตกลงพี่คีย์อยู่ไหนห๊ะ? " ฉันรีบถามทันที
" นี่! ก่อนที่ฉันจะบอกเธอว่าพี่คีย์อยู่ไหน ฉันจะบอกอะไรให้ฟัง ..เธอไม่กลัวรำคาญบ้างเหรอ? เอาแต่ถามว่าเขาไปไหน ไปไหนมาไหนก็ตัวติดกับพี่เขา แล้วก็เอาไปพูดให้ใครฟังไปทั่วน่ะ ไม่กลัวพี่เขาโกรธเหรอ? " หมอนั่นพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
ฉันเงียบไปสักพัก
" ฉันรู้ว่าฉันอาจทำตัวน่ารำคาญไปบ้าง ..แต่จะให้ฉันทำยังไงในเมื่อฉันชอบพี่เขามาก ฉันก็อยากรู้ทุกการกระทำของพี่เขา และอยากให้ทุกคนแสดงความยินดีกับฉันนี่นา~ แล้วก็อีกอย่างช่วงนี้พี่คีย์ก็ทำตัวออกห่างฉันมากขึ้นจริงๆด้วย ฉันอาจจะทำตัวน่าเบื่อมากอย่างที่นายบอกก็ได้! " ฉันพูดพลางเดินไปนั่งที่โต๊ะไม้อย่างช้าๆ พลางมีนายแทมินเดินตามมาด้วย และรับฟังทุกอย่าง
" เธออาจจะทำตัวน่ารำคาญสำหรับพี่เขา แต่เธอรู้บ้างหรือเปล่าว่าเธอเหมือนแสงอาทิตย์ยามเช้าที่สดใสของใครบางคนนะ " นายแทมินพูด ..เหมือนบอกอะไรเป็นนัยๆแฮ๊ะ!
" นี่ต้องการจะสื่ออะไรกันแน่ย่ะ? " ฉันถามเพื่อความแน่ใจ!
" ไม่มีอะไรหรอก ไปหาพี่คีย์กันดีกว่า! " หมอนั่นพูดพลางเดินนำหน้าฉันไป
พวกเราเดินหาพี่คีย์กันซักพัก และแล้วก็ ...เจอ
" พี่คีย์คะ!!!!! " ฉันตะโกนทันทีที่เห็นพี่เขา ..ที่กำลังนั่งคุยกับยัยตัลอยู่ (จนทำให้ทุกคนในสวนหลังโรงเรียนหันมามอง)
ฉันกับนายแทมินเดินไปนั่งที่โต๊ะ ฉันนั่งฝั่งเดียวกับพี่คีย์ ส่วนยัยตัลกับไอแทมก็นั่งด้วยกัน
" ทำอะไรกันอยู่ค่ะ?? " ฉันรีบถาม ..แต่ทำไมวันนี้พี่คีย์กับยัยตัลดูเหมือนมีความลับอะไรปกปิดอยู่นะ
" อะ อะ อ่อ! นั่งคุยกันน่ะ! " ยัยตัลตอบ
หลังจากนั้นพี่คีย์ก็ลุกขึ้นและพูดว่า " พี่ขอตัวไปก่อนนะ " พี่คีย์พูดเสียงเรียบ ..ฉันเห็นเขาแปลกๆเลยวิ่งตามไป
" พี่คะเป็นอะไรหรือเปล่า? " ฉันรีบถามด้วยความเป็นห่วง
" พี่ขอพูดกับจี้ด้วยความจริงใจนะ " พี่คีย์พูดเสียงเรียบอีกตามเคย แต่ครั้งนี้ดูเหมือนอะไรมันจะไม่ดีเท่าไหร่
" ได้สิ!! " ฉันพูดตอบรับไปด้วยความอยากรู้เต็มที
" ..อย่าเรียกพี่ หรือ ตะโกนชื่อพี่ดังๆอีก!!! " พี่คีย์พูดตะคอก แต่หันหน้าไปทางอื่น
" ทะ ทำไมเหรอคะ? " ฉันน้ำตาคลอเพราะไม่เคยเห็นพี่คีย์เป็นแบบนี้มาก่อนเลย..
" พี่แค่อายที่คนเขามอง! " พี่คีย์พูดแล้วก็เมินหน้าหนี ..ฉันแทบจะทรุดลงไปกับพื้นอยู่แล้ว แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะไม่อยากให้พี่คีย์อายอีก กลัวคนอื่นเขามองน่ะ ..
" คบกับจี้มันน่าอายขนาดนั้นเลยเหรอคะ? เวลามีจี้ไปไหนมาไหนด้วยมันก็น่าอายด้วยใช่มั้ย? เวลาที่จี้พูดเรื่องของเราพี่ก็อายด้วยใช่มั้ยคะ? ถ้าความรักมันเป็นเรื่องที่น่าอายสำหรับพี่่ล่ะก็ ..ถ้าพี่อยากเลิกกับจี้ก็บอกจี้ได้เลยนะ.. " ฉันพูดไปด้วยความรู้สึกที่อึดอัดเพราะน้ำตามันจะไหลอยู่แล้ว
" ไม่ใช่แบบนั้น! อย่าคิดเองเออเองสิ! พี่แค่ไม่อยากให้คนเขามองก็แค่นั้น! พี่ยังไม่ไ่ด้พูดอะไรเลยนะ! " พี่คีย์พูดเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ..
" ถ้าเป็นแบบนั้นก็ดีค่ะ ช่วยรักจี้และทำตามที่สัญญากับจี้ไว้ด้วยยะค่ะ เพราะจี้เป็นแฟนพี่ และพี่คือคนขอจี้คบ จี้แค่ไม่อยากเสียใจกับความรักครั้งนี้ เพราะจี้ชอบพี่มากจริงๆ!! " ฉันพูดพลางเร่งเท้าไปด้วย
พี่คีีย์เงียบไป..
" ก่อนที่ฉันจะไปเรียน ..ฉันจะบอกอะไรกับพี่สักอย่างนะคะ! ..พี่ดูเปลี่ยนไปมากจริงๆ!.. " พอฉันพูดเสร็จก็รีบวิ่งออกมาเลย
ฉันวิ่งออกมาโดยที่น้ำตาก็ไหลอาบแก้มของฉันไปด้วย เลยทำให้คนมองกันเยอะมากๆ!!
ฉันเลยวิ่งไปหลบในโรงยิม! ฉันนั่งร้องไห้กับตัวเองคนเดียวเงียบๆ ไม่มีใครให้ปรึกษาอีกตามเคย ..
ได้แต่คิดว่าทำไมพี่เขาเปลี่ยนไปมากขนาดนี้ มันเกิดอะไรขึ้น แล้วต่อจากนี้มันจะไปอย่างไร?
" (มีเสียงคนเดินเข้ามา) " ฉันรีบหันไปยังเจ้าของเสียงนั้น
" นาย!!!!!! " ฉันพูดไปด้วยความแปลกใจ
" ตัลคิดยังไงกับพี่ก็บอกมาเถอะ .. " น้ำเสียงอันนุ่มนวลเอ่ยคำที่ฉันไม่คาดคิดออกมา ..
" ตัลจะพูดชัดๆนะคะ!! ว่าตัลไม่ไ่ด้ชอบพี่คีย์ อ่อ.. ไม่สิ!~ ถึงตัลคิดอะไรกับพี่คีย์จริงๆ มันก็คงเป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ! " ฉันส่งยิ้มแหยะๆไปให้พี่คีย์
" ตัล!! อย่าพูดประชดพี่แบบนี้สิ! ไม่ใช่ว่ามันเป็นไปไม่ไ่ด้ แค่ตัลพูดมาว่าตัลคิดยังไงกับพ่ีี่จริงๆ พี่คิดว่าทุกอย่างมันเปลี่ยนแปลงได้นะ ..โดยเฉพาะใจคน!! " พี่คีย์พูดตะคอก
" ก็ได้!! อยากรู้เหมือนกันว่าถ้าตัลพูดไปแล้วอะไรมันจะเปลี่ยนแปลง! .. รู้มั้ย? ตัลไม่เคยคิดจะชอบพี่เลยด้วยซ้ำ! แต่ทำไมพี่ต้องมาพูดจาถูกคอกับตัลด้วย ทำไมพี่ต้องทำดีกับตัล ทำไมพี่ต้อง ต้อง.. ต้องทำให้ตัลชอบพี่จนไม่มองตัวเองบ้าง? ว่าตัลเป็นใคร พี่คีย์เป็นใคร! ตัลรู้ว่าพี่คีย์เป็นแฟนเพื่อนที่ตัลรักที่สุด แต่จะให้ตัลทำยังไง!! ..ในเมื่อตัลชอบพี่คีย์ไปทั้งใจแล้ว.. " ฉันพูดใส่พี่คีย์ไม่ยั้ง! เพราะมันอึดอัดมากจริงๆ!
" ถ้า .. ตัล .. ชอบ .. พี่ .. ก็ .. มา .. เป็น .. แฟน .. กับ .. พี่ .. สิ " พี่คีย์พูดย้ำๆชัดๆ จนทำให้ฉันตกใจ! พี่เขาพูดอะไรออกมาเนี่ย!!!!
" พี่บ้า หรือ พี่เมากันแน่? ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่าห๊ะ? พูดออกมาได้ยังไง? แล้วจี้ล่ะ? แล้วจี้ที่เป็นเพื่อนที่ตัลรักที่สุด แล้วก็เป็นคนที่พี่คีย์รักน่ะ ..พี่เอาจี้ไปทิ้งไว้ที่ไหน??? " ฉันพูดด้วยความเสียใจ! ฉันทนไมไ่ด้จริงๆที่ได้ยินแบบนี้
" พี่แค่หวั่นไหว มันเป็นอารมณ์ชั่ววูบนะตัล! พอดีพี่ดันไปเล่นพนันกับเพื่อนไว้ พี่แพ้.. พี่เลยต้องมาจีบจี้! ที่จริงตอนแรกพี่ก็ชอบจี้จริงๆนะ แต่พอมาเจอตัลแล้ว พี่ก็รู้สึกว่าตัลนั้นใช่ที่สุด!! " (ไรเตอร์:โทษนะคีย์แถมาก 55555.)
" พี่พูดแบบนี้ ..ได้ยังไง? " ฉันรีบเดินหนีให้เร็วที่สุด ฉันรู้สึกเสียความรู้สึกมาก ..
" พี่ขอโทษ! แต่ตอนนี้พี่เพิ่งรู้สึกถึงคำว่ารักที่แท้จริง! .. พี่รักตัลนะ.. " พี่คีย์วิ่งมาโอบกอดฉันไว้จากด้านหลัง
ทำไมใจฉันถึงเต้นแรงแบบนี้ ..ฉันต้องไม่ใจอ่อนไม่ใช่เหรอ? แต่ทำไม! .. โอ๊ยยย!! สับสนไปหมดแล้ว!
" ฉันจะให้โอกาสพี่ .. " อุ๊บบ! ฉันพูดอะไรออกไปว่ะเนี่ย? ฮ่วยย!
" พี่จะทำโอกาสครั้งนี้ ให้เป็นโอกาสที่ล้ำค่าที่สุด! แต่พี่มีอะไรจะพูดกับตัลนะ .. " พี่คีย์พูดเสร็จก็ลากฉันมานั่งตรงศาลาในสวนหลังโรงเรียน
" มีอะไรเหรอคะ? " ฉันทำหน้าสงสัย! ..ทำไมฉันไม่รู้สึกตัวเลยว่าฉันเป็นคนเลวที่ทำกับเพื่อนได้แบบนี้
" เราต้องมาหาวิธี ..ว่าจะทำยังไงกับจียอนดี?? " ฉันนั่งฟังที่พี่คีย์พูดอย่างตั้งใจ
JIYEON CUT
" เอ๋!~ พี่คีย์อยู่ที่ไหนกันนะ " ฉันมองหาพี่คีย์อย่างตั้งใจ
โอ๊ะ!! นั่นนายแทมินนี่! " นี่ไอแทม!!!!!! " พอฉันพูดเสร็จหมอนั่นก็หันมาทันที
" มีอะไรเหรอยัยจี้? " เหอะ! หมอนี่พูดพลางทำหน้าแบ๊วไปด้วยอีก ชิชะ! คิดว่าน่ารักรึไงวะ?
" อย่ามาทำแบ๊วใส่ฉัน ฉันเจ้าแม่แบ๊วนะเว้ย! เดี๋ยวเถอะ " ฉันวิ่งไปทุบหลังหมอนั่น
" โอ๊ยเจ็บบ!! ฉันแบ๊วตรงไหน? ก็หน้าฉันเป็นแบบนี้อ่ะ!! " หมอนั่นพูด ..เออจริงด้วย มันไม่ได้ทำหน้าแบ๊วเลย ..เพียงแค่หน้ามันแบ๊วอยู่แล้วก็เท่านั้น! โอ๊ยย~ ฉันเพ้อแล้วมั้งเนี่ย
" เออ! ชั่งมันเถอะ! แต่ฉันมีอะไรจะถาม! " ฉันพูดเมินใส่หมอนั่น
" อะไรจ๊ะสาวน้อย? " หมอนั่นพูดล้อเลียนฉัน
" ทำกวนอีก! เดี๋ยวกระโดดสกายคิกใส่หน้าแม่ม!! ฉันจะถามว่า เห็นพี่คีย์มั้ย???? " ฉันพูดพลางทำหน้าหมั้นไส้
" อะไรก็ถามแต่หมอนั่น!! ไม่ถามสักวันจะตายป่ะ? " หมอนั่นตอบ
" ไม่ตายหรอก ..แต่คงอยู่ไมไ่ด้!!! " ฉันพูดประชด
" นั้นก็ดี! ฉันเห็นแต่ไม่บอกอ่ะ! มีไรป่ะ? อยากเห็นเธออยู่ไม่ได้เหมือนกัน! หึ! ( - __, - ) "
" โอเค!! " ฉันพูดพลางทำหน้าแบบว่า ..แล้วคอยดู..
" ช่วยด้วยค่าาาาาาาาาาาาาาาา!!!! หมอนี่มันแต๊ะอั๋งฉัน! มันลวนลามฉัน! อ๊ายยยยยยยยย! เอามือออกไป!! " ฉันตะโกนลั่นโรงเรียน
" เฮ้ย!! พอได้แ้ล้ว! บอกก็ได้!! แต่หยุดตะโกนเดี่ยวนี้! " หมอนั่นวิ่งเขามาปิดปากฉัน
" แล้วตกลงพี่คีย์อยู่ไหนห๊ะ? " ฉันรีบถามทันที
" นี่! ก่อนที่ฉันจะบอกเธอว่าพี่คีย์อยู่ไหน ฉันจะบอกอะไรให้ฟัง ..เธอไม่กลัวรำคาญบ้างเหรอ? เอาแต่ถามว่าเขาไปไหน ไปไหนมาไหนก็ตัวติดกับพี่เขา แล้วก็เอาไปพูดให้ใครฟังไปทั่วน่ะ ไม่กลัวพี่เขาโกรธเหรอ? " หมอนั่นพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
ฉันเงียบไปสักพัก
" ฉันรู้ว่าฉันอาจทำตัวน่ารำคาญไปบ้าง ..แต่จะให้ฉันทำยังไงในเมื่อฉันชอบพี่เขามาก ฉันก็อยากรู้ทุกการกระทำของพี่เขา และอยากให้ทุกคนแสดงความยินดีกับฉันนี่นา~ แล้วก็อีกอย่างช่วงนี้พี่คีย์ก็ทำตัวออกห่างฉันมากขึ้นจริงๆด้วย ฉันอาจจะทำตัวน่าเบื่อมากอย่างที่นายบอกก็ได้! " ฉันพูดพลางเดินไปนั่งที่โต๊ะไม้อย่างช้าๆ พลางมีนายแทมินเดินตามมาด้วย และรับฟังทุกอย่าง
" เธออาจจะทำตัวน่ารำคาญสำหรับพี่เขา แต่เธอรู้บ้างหรือเปล่าว่าเธอเหมือนแสงอาทิตย์ยามเช้าที่สดใสของใครบางคนนะ " นายแทมินพูด ..เหมือนบอกอะไรเป็นนัยๆแฮ๊ะ!
" นี่ต้องการจะสื่ออะไรกันแน่ย่ะ? " ฉันถามเพื่อความแน่ใจ!
" ไม่มีอะไรหรอก ไปหาพี่คีย์กันดีกว่า! " หมอนั่นพูดพลางเดินนำหน้าฉันไป
พวกเราเดินหาพี่คีย์กันซักพัก และแล้วก็ ...เจอ
" พี่คีย์คะ!!!!! " ฉันตะโกนทันทีที่เห็นพี่เขา ..ที่กำลังนั่งคุยกับยัยตัลอยู่ (จนทำให้ทุกคนในสวนหลังโรงเรียนหันมามอง)
ฉันกับนายแทมินเดินไปนั่งที่โต๊ะ ฉันนั่งฝั่งเดียวกับพี่คีย์ ส่วนยัยตัลกับไอแทมก็นั่งด้วยกัน
" ทำอะไรกันอยู่ค่ะ?? " ฉันรีบถาม ..แต่ทำไมวันนี้พี่คีย์กับยัยตัลดูเหมือนมีความลับอะไรปกปิดอยู่นะ
" อะ อะ อ่อ! นั่งคุยกันน่ะ! " ยัยตัลตอบ
หลังจากนั้นพี่คีย์ก็ลุกขึ้นและพูดว่า " พี่ขอตัวไปก่อนนะ " พี่คีย์พูดเสียงเรียบ ..ฉันเห็นเขาแปลกๆเลยวิ่งตามไป
" พี่คะเป็นอะไรหรือเปล่า? " ฉันรีบถามด้วยความเป็นห่วง
" พี่ขอพูดกับจี้ด้วยความจริงใจนะ " พี่คีย์พูดเสียงเรียบอีกตามเคย แต่ครั้งนี้ดูเหมือนอะไรมันจะไม่ดีเท่าไหร่
" ได้สิ!! " ฉันพูดตอบรับไปด้วยความอยากรู้เต็มที
" ..อย่าเรียกพี่ หรือ ตะโกนชื่อพี่ดังๆอีก!!! " พี่คีย์พูดตะคอก แต่หันหน้าไปทางอื่น
" ทะ ทำไมเหรอคะ? " ฉันน้ำตาคลอเพราะไม่เคยเห็นพี่คีย์เป็นแบบนี้มาก่อนเลย..
" พี่แค่อายที่คนเขามอง! " พี่คีย์พูดแล้วก็เมินหน้าหนี ..ฉันแทบจะทรุดลงไปกับพื้นอยู่แล้ว แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะไม่อยากให้พี่คีย์อายอีก กลัวคนอื่นเขามองน่ะ ..
" คบกับจี้มันน่าอายขนาดนั้นเลยเหรอคะ? เวลามีจี้ไปไหนมาไหนด้วยมันก็น่าอายด้วยใช่มั้ย? เวลาที่จี้พูดเรื่องของเราพี่ก็อายด้วยใช่มั้ยคะ? ถ้าความรักมันเป็นเรื่องที่น่าอายสำหรับพี่่ล่ะก็ ..ถ้าพี่อยากเลิกกับจี้ก็บอกจี้ได้เลยนะ.. " ฉันพูดไปด้วยความรู้สึกที่อึดอัดเพราะน้ำตามันจะไหลอยู่แล้ว
" ไม่ใช่แบบนั้น! อย่าคิดเองเออเองสิ! พี่แค่ไม่อยากให้คนเขามองก็แค่นั้น! พี่ยังไม่ไ่ด้พูดอะไรเลยนะ! " พี่คีย์พูดเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ..
" ถ้าเป็นแบบนั้นก็ดีค่ะ ช่วยรักจี้และทำตามที่สัญญากับจี้ไว้ด้วยยะค่ะ เพราะจี้เป็นแฟนพี่ และพี่คือคนขอจี้คบ จี้แค่ไม่อยากเสียใจกับความรักครั้งนี้ เพราะจี้ชอบพี่มากจริงๆ!! " ฉันพูดพลางเร่งเท้าไปด้วย
พี่คีีย์เงียบไป..
" ก่อนที่ฉันจะไปเรียน ..ฉันจะบอกอะไรกับพี่สักอย่างนะคะ! ..พี่ดูเปลี่ยนไปมากจริงๆ!.. " พอฉันพูดเสร็จก็รีบวิ่งออกมาเลย
ฉันวิ่งออกมาโดยที่น้ำตาก็ไหลอาบแก้มของฉันไปด้วย เลยทำให้คนมองกันเยอะมากๆ!!
ฉันเลยวิ่งไปหลบในโรงยิม! ฉันนั่งร้องไห้กับตัวเองคนเดียวเงียบๆ ไม่มีใครให้ปรึกษาอีกตามเคย ..
ได้แต่คิดว่าทำไมพี่เขาเปลี่ยนไปมากขนาดนี้ มันเกิดอะไรขึ้น แล้วต่อจากนี้มันจะไปอย่างไร?
" (มีเสียงคนเดินเข้ามา) " ฉันรีบหันไปยังเจ้าของเสียงนั้น
" นาย!!!!!! " ฉันพูดไปด้วยความแปลกใจ
ไรเตอร์มาอัพแล้วนะคะ! ช้าไปมาก แต่ก็ขอโทษด้วย ช่วงนี้ยุ่งจริงๆคะ
เปิดเทอมมาการบ้านก็เยอะ! ไม่รู้ครูจะให้ไปไหน 555555.
ไงก็จะมาอัพแบบนี้เรื่อยๆคะ! ตอนนี้เริ่มจะดราม่ามากขึ้นแบ้ววว! ไงก็ช่วยติดตามหน่อยนะคะ!
คำคม: ไม่ต้องไปตามหาเหตุผล กับคนไม่รัก , แค่เขาไม่รัก มันก็เป็น "เหตุผล" ที่มากพออยู่แล้ว
(อ่านแล้วเม้นคือสมบัติของคนดี?)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น