[FIC]One Direction Ziall Dream or Truth? [That you love me]

ข้อมูลเบื้องต้น

Ziall จ้า

:)  Shalunla

เนื้อเรื่อง

“ซะ เซน   อ่า ~ ”

 ร่างบางไม่สามารถต้านทานแรงอารมณ์ที่ผมมอบสัมผัสให้

“ไนออล  ฉันต้องการนาย ฉันต้องการนายมากกว่านี้ ให้ฉันได้ไหม”

 ผมเลื่อนมือไปสัมผัสส่วนอ่อนไหวของเขา  ก่อนจะประทับรอยจูบลงบนซอกคอขาวเนียนของร่างบางอีกรอบ

“เซน  ฉันรักนาย”

“ฉันก็รักนายไนออล”      ผมผลักดันร่างกายควบคู่ไปกับการมอบสัมผัส ในส่วนที่หวาบวามด้วยปลายนิ้ว

“เซน เซน  อึกก อ่า~ ”     ผมชอบให้เค้าเรียกชื่อผมแบบนี้จัง  มันกระตุ้นผมได้ดีเลยล่ะ

“ไนออล  อ่า ”

  มือของร่างเล็กจิกลงบนแผ่นหลังของผม  อีกไม่นานเขาคงจะไปแล้วหล่ะ  ผมก็ด้วย

“ตื่นได้แล้ว  ไม่ไปโรงเรียนหรา” 

“อะไรนะ ไนออล”  อยู่ดีๆ คนผมบร็อนก็พูดจาแปลกๆ

“ตื่นได้แล้ว ไอ้ขี้เกียจ”        เฮ้ย ทำไมเสียงไนออล ห้าวผิดปกติ

“ไนล์  เกิดอะไรขึ้น นายไม่ต้องการฉันหรา มีอะไรผิดปกติรึป่าวไนออล”

เดี่ยวนะ ตอนนี้ภาพรอบตัวผมเริ่มเด่นชัดขึ้นแล้ว  เสียงนาฬิกาปลุกกับต้นเสียงห้าวๆที่ได้ยินเมื่อกี้เริ่มชัดเจนขึ้น

“จะตื่น หรือไม่ตื่น ไอ้ลูกจอมขี้เกียจ!”

“แว๊กกก! ตื่นแล้วครับ พ่อ”

ผมตกใจจนตอนนี้ลงไปนอนกลิ้งอยู่กับพื้นแล้ว  พ่อยืนอยู่ปลายเตียงตั้งท่าจะฆ่าผมแล้วมั้งนั้น  ซวยแล้วดันฝันว่ามีอะไรกับไนออล พ่อจะได้ยินไหมว่ะ

“แกรู้ไหม ว่านี่มันกี่โมงแล้ว”

“เฮ้ยย  8โมงกว่าแล้ว  ตายแน่ๆ”

“เดี่ยวเซน นั่นไม่ใช่ปัญหา แต่เมื่อกี้ฉันได้ยินแกครางซะดังเชียว”

“พ่อคงหูฝาดไปแล้วแหละ  ช่วงนี้ผมเป็นหวัดนะ คงจะหายใจติดขัดล่ะมั้ง  พ่อก็ระแวงไปรึป่าว พ่อออกจากห้องผมได้แล้ว ผมจะอาบน้ำ”  

ผมทำเสียงฟุดฟิดให้พ่อรู้ว่าผมเป็นหวัดจริงๆ (ซึ่งอันที่จริงครางไปซะดังเชียว น่าอายชะมัด)

“เออ รีบๆล่ะกัน”

เฮ้ออ~ รอดไป ผมคงต้องรีบแล้วหล่ะ เดี่ยวสายมากไปกว่านี้ แต่เซ็งชะมัดเลยแฮะ อีกนิดเดียวผมก็จะพาไนออลไปสวรรค์แล้วแท้ๆ  เวลามีอะไรกันหน้าของตัวเล็กเซ็กซี่ชะมัดไหนจะเสียงครางหวานๆนั้นอีก... 

เฮ้อ ก็ได้แค่ฝันล่ะน่ะ  เฮ้ย! มัวคิดอะไรอยู่ว่ะ สายแล้วนิหว่า ว๊ากกกก

.

.

เลิกเรียน

“เซน ทำไมเมื่อเช้านายมาสายได้ล่ะ”

“พอดีรถติดนะ จริงๆฉันก็อยากมาโรงเรียนเร็วๆใจจะขาด”

“ฉันก็ว่าอยู่ ว่าทำไมเซนมาสายได้ ปกตินายไม่เคยสายขยาดนั้น จนฉันนึกว่านายคงจะไม่มาแล้วแน่ๆ”

“แต่สุดท้ายก็มาใช่ไหมล่ะ”   ผมตอบ ก่อนจะส่งยิ้มให้ไนออล   ผมไม่ได้ยิ้มทิ้งๆขว้างๆนะครับ ปกติผมจะยิ้มแบบเจ้าชู้ใส่สาวๆแต่กับไนออลผมยิ้มออกมาจากใจจริง คนพิเศษเท่านั้นแหละที่จะได้เห็นรอยยิ้มแบบนี้(อันที่จริงคือ ผมยิ้มให้ไนออลเห็นแค่คนเดียวเท่านั้น)

ไนออลไม่ได้พูดอะไรต่อแต่กลับหันหน้าไปทางอื่น   เฮ้ย ผมพูดอะไรผิดไปรึป่าว

“เอ่อ  นะไนออล วันนี้อากาศดีเนอะ  ระเราน่าจะไป  เอ่อ ปะไป เดินเล่นด้วยกัน ดีไหม”

บ้าจริง ไม่ชอบเลยแฮะ  เวลาชวนร่างเล็กไปเที่ยวทีไร พูดจาติดๆขัดๆทุกที อย่าว่าแต่ทำอย่างในฝันเลยครับ แค่ชวนเขาไปกินข้าวผมก็แย่แล้ว

“อืม ไปดิ ไปกันเลยไหม”

ไนออลส่งยิ้มมาให้  โอ้วว สาบานว่าหมอนี้เป็นผู้ชาย ทำไมน่ารักขนาดนี้ว่ะ

.

.

เราทั้งคู่เดินไปรอบๆสระน้ำในสวนสาธารณะ   ช่วงนี้ไนออลดูแปลกๆไปนะ เค้าชอบหลบหน้าผมหรือบางทีก็หันหน้าหลบซะเฉยๆ ผมคงต้องปรับความเข้าใจกับเพื่อนสนิท?  ให้เรียบร้อยซะแล้ว

“ไนออล ช่วงนี้นายเป็นอะไร นายเกลียดฉันหรา”

“ไม่นะเซน ฉันไม่เคยเกลียดนาย”

“แต่นายชอบหลบหน้าฉัน หรือบางทีก็ทำเป็นไม่สนใจ นายเกลียดฉันหรา”

“เซน ฉันไม่เคยเกลียดนาย จริงๆนะ แต่..”

“แต่ ?”    ร่างเล็กก้มหน้า   เค้าดูเศร้าๆ น้ำตาของไนออลเริ่มคลอเบ้า

“เฮ้ย ไนออลเกิดอะไรขึ้น โอ้ๆ  อย่าร้องนะ  โธ่ ไนออลได้โปรดเถอะ โอ้ๆ”  ผมลูบหัวร่างบาง

“นาย อย่าทำอย่างนี้ได้ไหม”

“หา?  ทำอะไร”

“อย่าทำแบบว่า นายห่วงฉัน  อย่าทำแบบว่าฉันเป็นคนพิเศษได้ไหม ทั้งๆที่นายไม่ได้คิดอะไรเลย ตอนนี้ฉันสับสนไปหมดแล้ว”

“ไนออล ฉันไม่เคยคิดที่จะทำให้นายสับสน”

ร่างเล็กเงยหน้าขึ้นมาสบตาผม

“ฉันไม่เข้าใจ  หมายความว่ายังไง”

“ฉันไม่รู้ว่านายจะคิดแบบเดียวกันไหม   แต่มันอัดอั้นมากเลยที่ฉันต้องต้องเก็บความรู้สึกแบบนี้ไว้ในใจต่อไป        ฉันรักนายไนออล  รักมาตลอด”

“เซน”

“หึ นายคงเกลียดฉันแล้วสินะ”

“ไม่เซน ฉันไม่เคยเกลียดนาย   ฉันดีใจที่ได้ยินคำพูดนั้นจากปากนาย เพราะฉันก็รักนายเหมือนกัน”

“จริงๆหราไนล์ เย้”

ผมคว้าร่างบางมากอด ก่อนจะประทับรอยจูบลงบนริมฝีปากแดง วันนี้เป็นวันที่ผมมีความสุขสุดๆๆๆๆๆ

.

.

“ไนออล  นี่ไม่ใช่ความฝันใช่ไหม  บอกฉันทีสิว่าฉันไม่ได้ฝันไป” ผมพรมจูบไปที่หน้าผากของเขา

“ถ้าเป็นความฝัน ฉันคงไม่เจ็บขนาดนี้หรอก นายเพลบอย”

ในฝันผมว่าไนออลน่าหลงใหลแล้ว  แต่ตัวจริงน่าหลงใหลกว่านั้นเป็นร้อยๆเท่าเลย    คนผมบร็อนนอนเปลือยเปล่าโดยมีผมนอนอยู่ข้างๆ          อันที่จริงการมีอะไร(แบบจริงๆ)กับไนออล  มันทำให้ผมแทบคลั่ง  แม้ร่างบางจะไม่ได้ทำอะไรเลย แต่มันก็กระตุ้นให้ใจกลางของผมตื่นตัวขึ้นมาอีกครั้ง

“ไนออล  บอกฉันด้วยร่างกายอีกทีได้ไหม  ว่านายคือความจริง  ฉันรักนายไนออล”

ผมผลักดันตัวเองเข้าสู่ร่างกายอ่อนนุ่ม ก่อนจะค่อยๆเร่งจังหวะของเรา

“อ่า  เซน สำหรับฉัน นายคือความจริงเสมอ  ฉันรักนาย เซน มาลิค”