High school วุ่นนัก รักวัยเรียน

ข้อมูลเบื้องต้น

อีฟาร์- หนุ่มน่าตาดี และเป็นนักเลงของโรงเรียน หล่อรวย ดูดี
ไมลิน- สาวน้อยผู้ไม่ค่อยสนใจโลก สวยใสไม่ไร้สมอง

เนื้อเรื่อง

 จ็อกแจ๊กๆๆ…...ฮ่าๆๆ! ตึก โป๊ะ!!!!(เสียงยอกล้อกันภายในห้อง)

“เฮ้อ~น่าเบื่อสุดๆไปเลย......” เสียงฉันฉันนั่งบ่นพึมพำอยู่ในห้อง

“ไมลิน ไมลิน!!!!” เสียงน้ำฟ้าเรียกฉันอย่างร้อนใจ

“อะไร เรียกซะตกใจเชียว” ฉันพูดแบบหมดอารมณ์หน่อยๆ

“อีฟาร์ อีฟาร์....แฟนเธออ่ะ.......”น้ำฟ้าพูดไม่ทันขาดคำ

“มีเรื่องใชไหม?????” ฉันถามแบบไม่ไม่รุ้สึกเดือดร้อนใดๆ

“อืม....ใช่ หน้าห้องดนตรีอ่ะ” น้ำฟ้าบอกฉัน โดยที่ฉันก็ไม่รอช้าไม่รอช้า

หน้าห้องดนตรี

“นี่แก!! รู้ไหมว่าไมลินน่ะแฟนใคร” อีฟาร์ตะคอกใส่คู่กรณีดังกังวานขึ้น

“ขอโทษ ฉันผิดไปแล้ว แต่อย่าทำอะไรฉันเลยนะ” คู่กรณี

“น้อยไปไหมกับที่แกจะทำกับไมลินอ่ะ” อีฟาร์

“ฉันขะ ขอ......” คู่กรณีพูดไม่ทันขาดคำอีฟาร์ก็ ผัวะ!!!! ซัดเข้าไปเต็มสปรีริดที่ปากของคู่กรณี สลบไปซะ

อีฟาร์!!!!!!ทุกคนต่างเรียกเสียงเดียวกันหมด

“อุ๊บร๊ะ!!!!ไมลินมาตอนไหนกันนิ????” อีฟาร์หันมามองหน้าฉันพร้อมกับทำหน้าอึ้งเบาๆ O^O

“ตั้งแต่ก่อนนายต่อยไอ้คนนั้นน่ะแหนะ -_-” ฉัน

“มานี่เลย......กลับห้องได้แล้ว สร้างเรื่องได้ทุกวัน” ฉันบ่นพร้อมกับจิกหัวเขาไปในห้องเรียน

-เมื่อเคลียร์เสร็จเรียบร้อย-

“เข้าใจยังฮ้า......มาถึงด่ามาซะ.......” อีฟาร์

“ก็คนมันไม่รู้อ่ะ” ฉัน

“อือๆ......ที่หลังหัดถามซะก่อนล่ะ” อีฟาร์ (นี่มันแฟนหรือพ่อวะเนี่ย”

เลิกเรียน

ว่าไงจ๊ะน้องไมลินสุดที่Love .......เสียงไอ้เคนเรียกฉันกับอีฟาร์ที่กำลังจะเดินออกนอก รร.

“แล้วว่าไงอ่ะ??? -_- ” ฉันถามอย่างรำคาญๆ

“ก็จะชวนกลับบ้านด้วยกันไง......อ่าว....แล้วไอ้ขี้เหร่ขี้เหล่ที่เดินอยู่ข้างๆอ่ะใคร???” เคนถามด้วยความซื่อบื้อจริงๆ

(แหม่.....ขี้เหล่ พระเอกมันก็ต้องหล่อกว่าตัวประกอบอย่างแกอยู่แล้วสิวะ ไอ้เคนเอ้ย!!!!!!)

“ฉันแฟนไมลิน....แกจะทำไมฮะ!!~” อีฟาร์เริ่มขึ้น

“ไม่จริงหรอกใช่ไหมไมลิน????หน้าตาดีอย่างไมลินจะไปเอาหน้าปลวกๆอย่างมันมาเป็นแฟนได้ไงกันเนอะ....” เคนถามแบบไม่เชื่อ

“โอ้โฮ....พูดดูถูกฉันมาก ถ้าฉันปลวกแกก็จอมปลวกแล้วล่ะม้างง ฮ่าๆๆๆๆ!!!” อีฟาร์พูดเยาะเย้ย  แล้วหัยไปหัวเราะกับลูกน้องทั้งสองคน

“แก...พูดอย่างนี้อยากมีเรื่องไง” เคนถาม

“ก็คงงั้นมั้ง?????” อีฟาร์ตอบไปอย่างกวนรม

“หยุดเลยนะ!!!ถ้าจะมีเรื่องกันอ่ะ เบื่อว่ะ” ฉันพูดความจริงนั้นไป

“ถ้าแกไม่หยุดนะเคน....ฉันจะไม่คิดกลับไปเป็นเพื่อนกับแกแน่!!!” ฉันพูดขู่กันไว้ก่อน

“นี่ไมลิน...เห็นไอ้นั่นสำคัญกว่าฉันหรอ ถ้างั้นเราจบกันเถอะ” เคนพูดแบบเหมือนฉันเป็นะไรกับมัน

“ไมลินไปเป็นของแกตอนไหนวะเนี่ย!!!” อีฟาร์ถามด้วยความสมเพช

“หุบปากไปเลยนะไอ้ปลวก.....และหลบฉันไกลๆเดี๋ยวนี้!!” เคนพูดด้วยความโมโห(และไม่คิด)

“นี่!!!บ้าหรือป่าว ฉันหลบแกไงล่ะ แกมากกว่ามั้งที่ต้องหลบอ่ะ ขวางทางเดินคนอื่นเขาอ่ะ(โง่)” ฉันและอีฟาร์พูดเป็นเสียงเดียวกัน

-ระหว่างทางกลับบ้าน-

        ระหว่างทางมาฉันกับอีฟาร์ก็ยอกล้อกันเป็นปกติแต่การเล่นนั้นก็ได้ชะงักหยุดลงเมื่อมีน้องผู้หญิงคนหนึ่ง ได้มายืนอยู่ตรงหน้าฉันกัยอีฟาร์ น้องเขายืนนิ่งเหมือนเหมือนตั้งใจมารอฉันกับอีฟาร์  ลักษณะของน้องเขา หน้าตาน่ารัก จิ่มลิ้มกว่าฉันมากกว่าสิ้นเชิง......แล้วจะแคร์อะไรฉันก็สวยกว่าเยอะ และที่สำคัญจะแคร์อะไรก็แค่เด็กน้อยคนนึง

       ในขณะหนึ่งน้องคนนั้นก็ได้แต่ก้มหน้าและพูดขึ้นมาว่า “พี่สองคนเป็นแฟนกันหรอคะ???” น้องคนนั้นถามแบบนิ่งมากจนต้องทำให้ฉันกับอีฟาร์อึ้งไปครู่หนึ่งแล้วตอบว่า “ใช่!ทำไมหรอ??? ” ฉันและอีฟาร์ถามประโยคเดียวกัน น้องคนนั้นยิ้ม^_^ และพูดว่า “พี่คงรักกันมากสินะคะ หนูก็แค่อยากจะทำอะไรให้สำเร็จก่อนที่หนูจะย้ายบ้านจะได้เป็นความทรงจำดีๆ ^^”น้องคนนั้นทำหน้ายิ้มเบาๆแต่แววตาเขาไม่ได้เป็นอย่างนั้นเลย “แล้วสิ่งที่น้องอยากทำคืออะไรล่ะ???? ^^” ฉันถามน้อง “ทำแน่ค่ะ....แต่ที่คงไม่ว่าอะไรหนูนะคะ”น้องพูดประโยคนี้แล้วไม่รอช้า “หนูชอบพี่อีฟาร์ค่ะ”พอจบประโยคนี้น้องก็วิ่งเข้าบ้านไปทันที

“ฮ่าๆๆ สงสัยจะอาย ^-^” อีฟาร์พูดแล้วอมยิ้มเบาๆ

“นี่นายคงไม่ชอบน้องคนนั้นหรอกใช่ไหม” ฉันถามอีฟาร์แบบนอยๆ  L

“ไม่หรอก....ยังเด็กเกินไป หึงหรอ” อีฟาร์ถามแล้วขยี้หัวฉันเหมือนฉันเป็นเด็ก

“จะบ้าหรอ...จะกลัวไร นายรักฉันคนเดียวนี่ ฮ่าๆๆ(ภูมิใจไปไหมนั่น)” J

เสียงยอกล้อของฉนกับอีฟาร์ก็ค่อยๆเบาลงไปเรื่อยๆ ไปพร้อมกับสายลม

เพราะฉันรู้ว่าเขารักฉันมากแค่ไหน แต่อย่าให้รู้แล้วกันว่านอกใจ ไม่งั้นยอดหน้าแน่!!!!!!!