พิภพภูตศึกสงครามหาเวท มมนตร์ตรา
ตำนานแห่งเวทมนตร์ การแปลธาตุ สัตว์ศักสิทธิ์ และผู้สืบทอดแห่งเวทมนตร์ที่เหลือลอด นิยายนี้จะนำท่านเข้าสู่โลกแห่งเวทมนตร์ที่้ซึ่งต่างไปจากโลกที่คุณรู้จักเป็นโลกที่มหัศจรรย์เหนือจินตนาการ
ผู้เข้าชมรวม
1,473
ผู้เข้าชมเดือนนี้
5
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
สถานะ:หยุดถาวร เก็บไว้ระลึกความหลัง555
แวะมาอ่านเล่นๆได้นะแต่เราหยุดทำเรื่องนี้อย่างถาวรแล้วครับ
ภิภพภูต
ภาค1 มิตรภาพโรงเรียนเวทย์
เปิดตำนานบทเรกแห่งการพจญภัยในโลกเวทมนตร์ต่างมิติ
ตราประจำโรงเรียนเมทาฟอร์ด(วาดเอง)(กำลังแก้ไข)
ตำนานแห่งเวทมนตร์ศาสตร์ที่สาปสูญ นายไกรภพ ภูติรักษ์(ชื่อเล่นไกร)เขาใช้ชีวิตการเรียน ม.ต้นของเขาแบบเด็กปกติทั่วไป แต่เมื่อเขาอายุครบ15ปีเหตุการณ์ที่จะเปลี่ยนชีวิตของเขาไปอย่าสิ้นเชิงก็เกิดขึ้น เมื่อปู่ของเขาได้ส่งเขาไปเรียนต่อม.ปลายที่โรงเรียนลึกลับนามว่า เมทาฟอร์ด ซึ่งเป็นสถานที่ศึกษาของเหล่าผู้สืบทอดแห่งผู้ใช้เวทย์ซึ่งปู่ของและพ่อเขาก็เคยศึกษาอยู่ที่นั้นเช่นกัน ซึ่งนั่นก็หมายความว่าไกรมีสายเลือดแห่งผู้ใช้เวทย์ใหลเวียนอยู่ในร่างกายซึ่งไกรไม่เคยรู้เรื่องนั้นเลย โรงเรียนเวทมนตร์แห่งนี้ตั้งอยู่ในมิติที่ทับซ้อนอยู่กับโลกของเรา ที่นั้นคือดินแดนมหัศจรรย์ที่เต็มไปด้วยเหล่าภูต สัตว์และพืชมหัศจรรย์ เป็นเสมือนโลกอีกโลกที่ซ้อนอยู่ในโลกผู้คนและเหล่าภูตอาศัยอยู่ร่วมกันอย่างกลมกลืนพึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกัน จนเมื่อเจ้าแห่งศาสตร์มืดนาม ซาไครชิ หวนกลับมาอีกครั้งครั้งนี้มีแผนที่จะทำลายล้างโลกและการที่จะทำสำเร็จนั้นจำเป็นต้องใช้บางสิ่งบางอย่างที่ถูกเก็บรักษาไว้เป็นอย่างดีที่โรงเรียน เมทาฟอร์ด เหล่านักเรียนเวทมนตร์จึงรวมตัวกันเพื่อปกป้องสิ่งสำคัญนั้นและโรงเรียนแห่งนี้ให้จงได้ เพื่ออนาคตของโลกแห่งภูตและโลกมนุษย์ที่สงบสุข
คำเตือนและข้อแนะนำในการอ่าน
1 เหตุผลการแต่งนิยายเรื่องนี้ผู้แต่งแต่งขึ้นเพื่อความสนุกเท่านั้นไม่หวังจะทำเป็นการค้า หรือผลประโยชน์ใดๆจากนิยายเรืองนี้
2 เนื้อเรื่องหรือสิ่งอื่นใดในบางตอนอาจมีความคล้ายหรือเหมือนกับนิยาย การ์ตูน หรือภาพยนตร์ที่คุณรู้จักบ้าง ก็เป็นเพราะว่าผมเป็นคนที่ชอบอ่านนิยาย ดูการ์ตูน และดูภาพยนตร์ จึงมีการเก็บเอาฉากที่ประทับใจมาผสมกับจิตนาการของตัวผมด้วยเป็นบางครั้ง
สุดท้ายของให้ทุกคนอ่านนิยายเรื่องนี้ด้วยความสนุกนะครับ เพราะมีคนคนหนึ่งแม้ว่าผมจะไม่รู้ว่าเขาคือใครเคยได้บอกกับผมไว้ว่า “แก่นแท้ที่เป็นสิ่งสำคัญของนิยายซึ่งผู้คนมักลืมมันไปคือ การแต่งนิยายที่ดีนั้นคือต้องทำให้ผู้อ่านอ่านสนุก และผู้เขียนก็ต้องเขียนด้วยความรัก ชอบ และสนุกไปกับนิยายที่ตนเขียน ไม่ใช้เขียนไปเพื่อผลประโยชน์เท่านั้น”
ปล. ขอคำแนะนำหรือคำติชมด้วยนะครับ ว่าควรทำอย่างไรแก้ไขตรงใหนบ้าง พึ่งแต่งครั้งแรกครับอาจจะดูแปลกๆไปบ้างในบางที่บางตอน เป็นกำลังใจให้ผมด้วยนะครับ "ผมสัญญาว่าผมจะนำเอาคำแนะนำ และคำติชมของทุกคนไปปลับปรุงแก้ไขให้ดีขึ้นครับ" ขอขอบคุณครับ
ปล.2 ช่วงนี้ปิดเทอมอยู่มีเวลาว่างๆจะพยายามแก้ไขและแต่งต่อให้มากที่สุดครับ
ผลงานอื่นๆ ของ อักขระมนตรา ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ อักขระมนตรา
ความคิดเห็น