จำได้ไหม...ว่ารักใครคนเเรก

เนื้อเรื่อง

                 
                   เมื่อชั่งโมงที่เเล้ว  ท้องฟ้าสว่างอากาศร้อนกำลังดี กลุ่มเด็กๆต่างพากันออกไปเล่นกีฬากันอย่างสนุกสนาน   เวลาต่อมากลุ่มเด็กๆในสนามวิ่งกรูเข้ามาในที่ร่ม  หรือที่ๆสามารถกันผลจากสายฝนที่กระหน่ำลงมาอย่างหนัก
                     ในห้องวิทยาศาสตร์  เด็กม.3/4  กำลังนั่งจดข้อมูลในกระดานอย่างเร่งรีบ   
                      โต๊ะผมอยู่หลังสุดเเละเเน่นอนวิชานี้เป็นวิชาที่น่าเบื่อสุดๆ   บวกกับฝนที่ตกลงมา  เหมือนกับยาวิเศษที่ทำให้กลุ่มผมนอนหลับโดยไม่ต้องคิดหน้าคิดหลังเลย  เเต่บางคนก็คุดคุ้ยเรื่องหนังเรื่องเกมเก่าqมาเเต่งเเต้มเติมเสริมกันเอง
                       "เห้ย...บอล  เดี๋ยวเเกไปยืมสมุดวิทย์ของมิ้มมาลอกนะ"
                       "ไม่ค่อยเลยนะพวกเเก...เพื่อนเขาเข้ามาเรียนได้เเค่สัปดาห์เดียว"
                       "เออหน่า!...หน้าตาดีเเบบนั้นน่าจะใจดีนะ"
                       "ไอเเมวเเกไปขอของเเฟนเเกมาสิฟร่ะ"
                       "เห้ย!  ไม่เอาถ้ามันให้   ฉันก็ขอเเล้ว....นะๆๆๆเพื่อนนะๆๆๆ"
                       "ตามสบายเลยเพื่อนรัก...ฉันนอนก่อนล่ะ  ง่วงเหลืออีกตั้งชั่วโมง"
                       ผมนอนฟุบลงกับโต๊ะ  โดยไม่สนใจเสียงของไอบ้านั่นเที่ยวไปขอคนโน้นคนนั้นในกลุ่มไปทั่ว
                       ผมมองออกไปนอกหน้าต่างฝนเริ่มซาลงบ้างเเล้ว  เเต่ท้องฟ้ายังคงดำเหมือนสี ช็อกโกแล็ตบนขนมเค้กปอนใหญ่...น่าจะเลี้ยงในงานระดับพระเจ้าเลยทีเดียว
                     "เอาล่ะนักเรียนวันนี้พอเเค่นี้  ครูมีธุระต้องขอปล่อยก่อนครึ่งชั่วโมงคงไม่ว่าอะไรน่ะ"
                      เเต่สิ่งที่อาจารย์ไม่รู้เเต่ที่เด็กๆรู้คือความเกรงใจของอาจารย์นั้นไม่จำเป็นเลยคร้าบบบบบบบ...พวกผมต้องการอยู่เเล้ว
                      เเละเเล้วหลังจากชั่วโมงวิทยาศาสตร์มหาสลบผ่านไป  วิชาต่างๆในวันนั้นก็ผ่านไปได้ด้วยดี
                      เฮ้อออออออ!!  ให้มันได้อย่างนี้สิเรา  พ่อเป็นตั้งทนายเเม่เป็นถึงครูเเต่ทำไมถึงได้ขี้เกียจเเบบนี้นะ!!
                      ผมดูนาฬิกาที่ข้อมือเเล้วก็ต้องถอนหายใจยกใหญ่...4โมงเย็นอีกเเล้ว  ขี้เกียจกลับบ้านจัง  วิทย์ก็ยังไม่ลอก     ไอ...พวกบ้านั้นอยู่ไหนฟร่ะ
                     ผมเดินหาพวกเพื่อนๆไปเรื่อยๆ  ในมือถือสมุดวิทย์ที่ยังดูใหม่อยู่เสมอ  ก็เเน่ล่ะผมไม่เคยเอามันขึ้นมาตอนเรียนเลยนี้หน่า
                     "อยู่ไหนของพวกมันฟร่ะ  หวังว่าคงจะหาสมุดมาลอกได้เเล้ว...ว่าเเต่หน้าอย่างพวกมันจะมีปัญญาหาได้เหรอฟร่ะ"
                     ผมเดินไปบ่นไปเรื่อยๆ  จนต้องหยุดตรงโต๊ะใต้ต้นไม้ขนาดใหญ่พอที่จะให้ร่มเงาได้ทั่วบริเวณลานกว้างหน้าโรงอาหาร
                    "บอล!...นายชื่อบอลไหม"
                    ง่ะเสียงใครเรียกเราจากด้านหลัง...ไม่คุ้นหูเลยเเฮะ
                     o.0"  เห้ย! เด็กใหม่นี้หว่า...เรียกเราทำไมมีอะไรอ่า...?
                     ???หรือว่าจะมาด่าเรา เเล้วเราทำอะไรผิดล่ะ???
                     ???หรือไอพวกบ้านั้นใส่ร้ายอะไรเรา???
                     ???หรือ...หรืออะไร  อะไรล่ะ...ทำไมต้องตื่นเต้นด้วย???
                     เเต่ก่อนที่ผมจะสยบอารมณ์ต่างๆได้หมด  เด็กใหม่ที่ใครๆเรียกเธอว่า
'ธิดาพญาผึ้ง' ก็นั่งลงร่วมกับโต๊ะผมเเล้ว
                     ''อะ..เอ่อ มีอะ...อะไรเหรอ''
                     เห้ย!  ไอปากบ้าใครสั่งให้ติดอ่างตอนนี้ฟร่ะ
                      "มีอะไรเหรอมิ้ม"
                      ผมพยายามทำเสียงให้ปกติ  เเต่ก็ไม่สามารถปกปิดกิริยาที่เเสดงถึงความตื่นเต้นเเละตกใจได้
                      ก็เป็นเรื่องปกติไม่ว่าโรงเรียนไหนๆถ้าหากว่ามีเด็กเข้ามาใหม่ที่ทั้งสวยทั้งเก่งเเล้วไม่ว่าใครที่ไหนก็ต้องตื่นเต้นถ้าได้คุยด้วย
                      "เราไม่ใช่เเม่มดนะ  ทำไมต้องตกใจขนาดนั้นด้วย"
                      "อ๊ะ อ๊อ  ขอโทษๆ คือว่าเเต่ เรียกเรามีอะไรเหรอ"
                      "เอานี่"
                      เธอยื่นสมุดออกมา...เล่นเอาผมงง
                      "อะไรเหรอ...สมุดขายเบอร์เหรอ"
                      "อืมใช่...เอาสักสองตัวไหมมีเลขเด็ดๆเยอะเลย"
                      "ง่ะ!  เล่นมุขเป็นด้วยเหรอหน้าตาเเบบนี้น่ะ"
                      "อ่าวพูดงี้...ตัวต่อตัวเลยดีกว่าไปบอล  ผู้ชายก็ผู้ชายสิเดี๋ยวเเม่จะอัดให้เดี้ยงเลย"
                      ง่ะ!! ยิ่งพูดยิ่งงงยางไงชอบกล
                      "โอ้ๆ  โอเคคร้าบ  ยอมเเพ้ครับ  ว่าเเต่สมุดอะไรเหรอ"
                      ยอมๆไปก่อนเเล้วกัน
                      "ก็พวกเพื่อนๆนายน่ะบอกว่า  นายท้าให้พวกนั้นไปขอสมุดวิทย์เราไปให้นายน่ะ  ฉันเลยบอกว่าไม่ให้"
                     "อ่าว0.0  เเล้วเอามาให้เราทำไมอ่า  เเล้วพวกมันไม่ลอกกันก่อนเหรอ"
                     หนอยไอพวกบ้า เล่นกันอย่างนี้เลยเหรอฟร่ะ...
                     "ก็ไม่รู้สิ!  จะลอกไหม  ไม่ลอกจะได้เก็บ"
                      อ่าว !! ไหงงั้นล่ะ  ผู้หญิงอะไรโหดจัง
                      "อ้าว...ขอประธานอภัยครับ" ผมยกมือขึ้นมาไหว้เหนือหัว
                      "อิตาบ้า...นายมาไหว้ฉันเเบบนั้นทำไมน่ะ" 


ยางมีต่อนะจ๊า