[SF * TVXQ] HBD JAEJOONG!!! (yaoi)

ข้อมูลเบื้องต้น

เราจะแน่ใจได้ยังไงว่าคนที่เรารัก

ที่ผูกมัดกันไว้ด้วยคำว่า "แฟน"

จะไม่มีคนอื่น  ลับหลังเรา


........

แอบเปลี่ยนเนื้อหาตอนแรกๆนิดนึงค่ะ  จากที่เซียบอกว่า  มะรืนนี้วันเกิดแจเป็นอาทิตย์หน้าวันเกิดแจค่ะ

http://my.dek-d.com/polypre/story/view.php?id=266333  ไปต่อในนี้แทนแล้วนะคะ

เนื้อเรื่อง

เล่นเอ็มค่ะ  เมวแอดได้ค่ะ  ^^  ((ไม่ต้องกลัวเพอไม่ดุๆ  555))

http://my.dek-d.com/polypre/story/view.php?id=266333  ลิ้งภาคพิเศษของเรื่องสั้นค่ะ  เป็นที่รวมฟิกสั้นของเพอนะคะ  ^^


6 MARCH 2007
สวัสดีค่า!!!!

วันนี้เพอแว้บมานะคะ  เพราะว่าได้ความคิดดีดีขึ้นมาค่ะ....

ตอนที่เพอลงฟิกสั้นเรื่องนี้อ่ะนะคะ

มีหลายคนบ่นว่าสงสารหมีคัง

บางคนถามเลยด้วยว่าเพออคติกับหมีคังรึเปล่า  555+

จริงๆเพอชอบคังอินนะคะ   ชอบรองจากป๋าฮันอ่ะค่ะ  ((ป๋าเป็นที่สุดในดวงใจ  555+))

เพอก็เลยได้ความคิดขึ้นมาค่ะ   ที่เพอเคยบอกไปแล้วนะคะ  ว่าจะมีตอนพิเศษของเรื่องนี้   ตอนนี้เพอกะว่าจะแต่งตอนนึงให้แจยุนนะคะ

แล้วอีกตอนเพอคิดว่าจะแต่งให้คังอินค่ะ

เพอก็เลยจะมาให้โหวตกันนะคะ  ว่าอยากให้คังคู่กับใคร  เอิ๊กส์

((เพราะถ้าให้เพอเลือกเพอคงเอาคังทึกอยู่แล้วล่ะ  ^^))

ยังไงก็โหวตกันมานะคะ  ถ้าไม่มีใครโหวต   เพอก็แค่แป้ก  555+

แล้วก็อาจจะแต่งเฉพาะแจยุนค่ะ

ยังไงก็ฝากด้วยค่ะ!!
*************************************************************

[SHORT FIC]HBD JJ*

"ยุน   ทำไมช่วงนี้ยุนไม่ค่อยมาหาเค้าเลยอ่ะ??  แจเหงานะ"

ใบหน้าหวานๆงอง้ำอยู่เล็กน้อย  ก่อนจะเอื้อมมือมาจับที่แขนของร่างสูงข้างๆอ้อนๆ

ร่างสูงเหยียดยิ้มน้อยๆก่อนจะเอ่ยตอบกลับมา

"ก็ไม่ได้มีอะไรหรอกแจ  แค่งานที่โรงเรียนเยอะเฉยๆอ่ะ"

"งานโรงเรียนอะไรอ่ะ  แล้วทำไมยุนต้องห้ามไม่ให้แจโทรหาด้วย???   ยุนมีคนอื่นรึเปล่า??"

"แจไม่เชื่อใจยุนหรอ???   ตั้งแต่คบกันมา  ยุนเคยมีคนอื่นรึเปล่า"

ยุนโฮมองเข้าไปในดวงตากลมโตทั้งสองข้างนั่น  ก่อนที่แจจุงจะมองกลับ   ค่อยๆอ้าปากพูดออกไป

"ก็อย่าให้มีแล้วกัน"

............สายตานิ่งเหมือนจะล้วงความจริงจากดวงตาเรียวของยุนโฮ  

.........สายตานิ่ง   ปากเผยอพูดด้วยจังหวะปกติ 

แต่ทำไม....................ยุนโฮถึงรู้สึกว่ามีเขี้ยวออกมาจากปากของแจจุงหล่ะ   -*-

ร่างสูงเอื้อมมือโตๆของตัวเองไปกุมมือบอบบางของคนร่างเล็กเอาไว้  ก่อนจะบีบเบาๆ

"ยุนมีใครไม่ได้หรอก   นอกจากแจ....."

ก่อนที่คนสวยจะรู้ตัว   เจ้าหมียักษ์ก็ขโมยจูบไปจากปากหวานสีกุหลาบซะแล้ว......

"เจ้าหมีฉวยโอกาส!!!"

แต่เจ้าหมีที่ว่าก็วิ่งหนีไปได้ประมาณสิบเมตรแล้ว  -- --   คนสวยรีบลุกแล้ววิ่งตามกันไป   หมายจะทำร้ายร่างกายเจ้าหมีนั่นให้ได้ไม่มาก....

..................ก็ขอมากที่สุดแล้วกัน!!!

***********************************

"เห้ออออออ~"

"เป็นอะไรรึเปล่าแจ  ถอนหายใจครั้งที่สิบแล้วนะ    มีอะไรไม่สบายใจรึเปล่า?"

เซีย  จุนซู    ถามเพื่อนหน้าหวานของตัวเองอย่างเป็นห่วง      ก็วันนี้แจจุงไม่ร่าเริงเลยนี่นา.......

"ก็นิดหน่อยอ่ะเซีย"

"เรื่องยุนหรอ?"

"อื่อ.......  ช่วงนี้เรารู้สึกว่ายุนไม่มีเวลาให้เราเหมือนเดิม   เราจะโทรไปก็ไม่ให้โทรอ่ะ  อะไรก็ประชุมๆๆๆ  ประชุมอยู่นั่นแหละ    เราเริ่มไม่อยากจะทนแล้วนะ"

หน้าสวยๆพองลมจนแก้มขาวๆตุ่ยไปหมด   แสดงให้เห็นถึงความ  "งอน"  สุดฤทธิ์

เซียยิ้มน้อยๆกับท่าทางของคนข้างๆ  ก่อนจะพูดเรื่องที่ตนคาดการณ์ออกมา

"แจกำลังกังวลว่ายุนจะแอบมีคนอื่นเก็บเอาไว้ใช่มั้ย"

"อื่อ"

"แล้วคุยกับยุนรึยัง"

"คุยแล้ว  แต่ยุนบอกว่าไม่มี  แต่เราก็ยังคาใจๆๆๆๆอ่ะ"

"คบกันแล้วก็ต้องไว้ใจกันสิแจ  ยุนรักแจจะตายไป"

"ขนาดหิน  โดนน้ำทุกวันมันยังกร่อน   แล้วจะเอาแน่อะไรกับจิตใจของคนเราล่ะเซีย..........

...............อ่อนปวกเปียกเปลี่ยนได้ตลอดเวลา"

สายตาเศร้าๆของแจจุงทอดออกไปนอกหน้าต่าง   หิมะสีขาวสะอาด  ที่แจชอบนักชอบหนา............

..........กลับไม่ได้ช่วยให้อารมณ์ดีขึ้นมาเลย

เซียเอื้อมมือเล็กๆมาบีบไหล่แจจุงเบาๆ....

"แต่ยุนไม่ใช่หิน   แล้วก็ไม่มีน้ำที่ไหนตกใส่ยุนสักหน่อยหนิแจ............จะกลัวอะไร?"

แจจุงยังคงมองออกไปนอกหน้าต่างต่อไป  แม้ว่าอาจารย์ประจำวิชาจะเข้าสอนแล้วก็ตาม....

...............ทำไมเราถึงไม่ได้อยู่เจอกันทุกวัน  อยู่ด้วยกันทั้งวันเหมือนคู่อื่นเค้านะยุน?

.......................ทำไมเราต้องอยู่คนละโรงเรียนด้วยล่ะ???

เวลาล่วงเลยผ่านไปจนพักกลางวัน   แจจุงกับเซียก็ลงไปซื้อขนมปังมาเป็นอาหารกลางวัน   ก่อนจะเดินไปนั่งที่เดิม

..............ใต้ต้นไม้ใหญ่เขียวชอุ่ม  ที่ทั้งแจและเซียก็ไม่รู้ว่ามันคือต้นอะไร

*SNOW DREAM………..*

เสียงริงโทนจากอุปกรณ์อิเล็กโทรนิกของแจดังขึ้น   ก่อนที่เซียจะได้เห็นรอยยิ้มของแจเป็นครั้งแรกของวัน.....

"ฮัลโหล"

"หวัดดีคับที่รัก    ทานข้าวรึยัง?"

"กำลังกินอยู่  แล้วยุนล่ะ?  วันนี้กินอะไร?"

"วันนี้ยุนนะได้คูปองกินฟรีมาหล่ะ  เค้าให้ยุนกินฟรีทั้งโรงอาหารเลยนะ   ยุนยังกินไม่ได้หยุดเลยล่ะแจ"

"ระวังอ้วนนะเจ้าหมี!!"

"หิหิ  ถึงจะอ้วนแต่ก็รักแจนะคร้าบ"

">///<  เจ้าบ้า   หยุดเลยนะ"

"จะให้หยุดได้ไงล่ะ  ก็ยุน  ระ........"

"ยุนจ๋าาาาาาาา   จะไปกินข้าวกินรึยัง  เราหิวแล้วน้าาาาาา"

เสียงแหลมเล็กของผู้หญิงดังลอดผ่านโทรศัพท์มา

.....................ทำให้หัวใจของแจจุงสั่นอย่างบอกไม่ถูก

.................ไม่มีอะไร   ก็ยุนบอกว่ารักเรา

..............เราต้องเชื่อใจยุนสิ!!

"อ๋าาาาาา  ยุน  เดี๋ยวแจวางก่อนนะ  เซียเรียกแล้วล่ะ  บ๊ายบายนะ"

"เดี๋ยวสิแจ  มันไม่ใช่................"

แจจุงวางเครื่องมือสื่อสารเครื่องเล็กของตัวเองลงหลังจากที่ตัดสายไปด้วยตัวเอง...............

.............ก็แค่อยากจะหนี

ปากบอกว่าต้องเชื่อใจ............แต่ทำไมการกระทำถึงต่างกันนัก

"เป็นอะไรรึเปล่าแจ?   เกิดอะไรขึ้น?"

"ไม่มีอะไรหรอกเซีย   เราไปกันเหอะ  ออดดังแล้ว"

แล้วร่างบางทั้งสองก็เดินกลับขึ้นห้องของตัวเองไป   สายตาจากคนรอบข้างต่างก็จับจ้องมาที่ทั้งคู่

...................คนนึงคือ  ความร่าเริง  น่ารัก   ซุกซน  เหมาะกับหน้าร้อน

...................กับอีกคน  สวย  แต่เย็นชา  เหมาะกับหน้าหนาวอย่างตอนนี้ที่สุด

...............................แต่รู้สึกวันนี้แจจุงจะดูหนาวกว่าปกติแฮะ  -- * --

"แจ.....อามิตย์หน้าวันเกิดแจแล้วนี่นา  อยากได้อะไรเป็นพิเศษรึเปล่า"

รอยยิ้มเศร้าๆจากคนที่ถูกถามถูกส่งกลับมา

.........ทำไมเซียถึงจำได้

..................ยุนโฮยังจำไม่ได้เลยด้วยซ้ำ

"ไม่เป็นไรหรอกเซีย   เราก็ไม่เคยอยากได้อะไรเป็นพิเศษอยู่แล้วแหละ"

"แต่เซียอยากให้อ่ะๆๆๆๆ"

"งั้นเราขอให้เซียเป็นเพื่อนที่ดีของเราตลอดไปเลยได้มั้ย"

"ได้สิ  สัญญากันเลยนะ"

นิ้วก้อยเล็กๆของทั้งคู่เกี่ยวประสานกันเหมือนจะสร้างสายใยของความเป็นเพื่อนขึ้นมาด้วยตัวเอง....

"หวัดดีเซีย  แจ  เป็นไงบ้าง"

เสียงคุ้นหูที่ดังมาแต่ไกล  พอจะทำให้ร่างบางสองคนหันกลับไปหาง่ายๆ  ต่างกันตรงที่แจจุงยิ้มให้  กับเซียที่แยกเขี้ยวใส่ซะแล้ว....

"ยังเสียงดังเหมือนเดิมนะมิกกี้  นายจะมาเงียบๆแบบคนอื่นเค้าไม่ได้เลยรึไง"

เซียน้อยแขวะกลับไป  ก็มิกกี้น่ะชอบทำตัวเด่นซะเหลือเกิน

................หนูเซียหมั่นไส้นัก!!!

"แหมๆๆๆ   ที่รักล่ะก็  หวงเค้าก็บอกมาเหอะ   กลัวเค้าเด่นเกินจนคนอื่นสนใจ  อะไรเงี้ยรึเปล่า?"

"ใครที่รักของนายฮะ"

"ก็นายไง"

"เก็บปากไว้กินข้าวเหอะ!!"

"หยุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ      พอเลยนะ  พวกนายนี่เป็นอะไร  เจอกันทีไรก็ทะเลาะกันได้ทุกที  -- --"

"ก็มิกกี้หาเรื่องเราก่อนนะแจ  เราไม่ผิดนะ"

"แจก็เห็นว่าเซียหาเรื่องก่อนอ่ะ   มิกเปล่านะๆ"

"เอาเหอะ   สรุปว่าเลิกทะเลาะกันเหอะ  เราปวดหัว"

แล้วแจก็ค่อยๆหิ้วกระเป๋านักเรียนของตัวเองขึ้นแล้วเดินนำออกจากห้องเรียน.............ก็เลิกเรียนแล้วนี่นา

อีกสองคนข้างหลังรีบเดินตามไป  โดยทิ้งระยะห่างกับแจจุงเล็กน้อย................แจจุงจะได้ไม่รู้ว่าทะเลาะกันอยู่  = =

"แจจ๋าาาาาาาา   ทำไมวันนี้หน้างอจังเลยง่า!!  มีอะไรรึเปล่า   เค้าเป็นห่วงนะ"

แจจุงหันหน้าไปตามเสียงเรียกกวนๆนั่น  ก่อนจะเบะปากด้วยความเบื่อ......

............มันมาอีกแล้ว!!!

"มีอะไร???"

เสียงดุๆกับหน้างอๆนั่นไม่ได้ทำให้ผู้มาใหม่รู้สึกอะไร    มุมปากถูกยกเหยียดขึ้นกว่าเดิม  จนเห็นฟันขาวเรียงอย่างเป็นระเบียบ   รอยยิ้มที่สามารถสยบใครหลายคนมาได้แล้ว.....

.............แต่ไม่ใช่แจจุง

"แจคร้าบบบบบ  ทำไมแจพูดอย่างงั้นหล่ะ ผมแค่เป็นห่วงเฉยๆเองนะ   อย่าดุสิ"

"ฉันรำคาญ   บอกแล้วไงว่าอย่ามายุ่ง!!!"

"ก็ผมรักของผมอ่ะ   ^^"

"ก็บอกแล้วไงว่าเรามีแฟนแล้ว   หยุดมายุ่งกับเราซะที"

"อ้าว!!  ยังคบกันอยู่หรอกหรอ   แล้วทำไมผมถึงไม่เห็นเค้ามารับแจเลยล่ะช่วงนี้??"

"ยุนเค้าเป็นประธานนักเรียน   เค้าไม่ว่างมาเจ๊าะแจ๊ะคนอื่นแบบนายหรอก!!"

แจจุงสะบัดหน้ากลับไปทางเดิมก่อนที่ขาทั้งสองจะก้าวเดินด้วยความเร็วที่เร็วขึ้นอีก.....

"เอ๊.............แล้วทำไมเมื่อวานผมถึงเห็นยุนเดินโอบผู้หญิงคนนึง  ดึกๆดื่นๆ  ล่ะครับ"

หน้าขาวเหมือนจะซีดลงไปทันตา  พร้อมๆกับปากสีสดที่อ้าค้าง  หน้าสวยๆหันกลับมามองคนข้างหลังอีกครั้ง.............

"สงสัยผมคงจะดูผิดจริงๆล่ะครับ   ยุนคงไม่ทำอะไรอย่างงั้นหรอกเนอะ  ก็เค้ายังมีแจอยู่นี่นา"

รอยยิ้มกับสายตาที่ดูเป็นต่อนั่น  พอจะทำให้แจจุงสั่นเข้าไปอีก.......

"จริงหรอคังอิน....."

ดวงตาคู่โตมองคังอินด้วยสายตาว่างเปล่า...........

............มันเกิดขึ้นจริงๆแล้วใช่มั้ย??

.......................ยุนกำลังมีคนอื่นใช่มั้ย???

**********************************

"อยากเห็นมั้ยล่ะ??  จะพาไปดู"

คังอินก้มหน้าลงมาจนแทบจะชิดแจจุง  พร้อมกับยิ้มๆน้อยๆยั่วๆ    แต่แจจุงก็ไม่ได้รู้สึกอะไร

...............ยังคงจ้องตรงเข้าไปในดวงตาทั้งสองข้างของคังอินนิ่งๆ

"ไป...."

คังอินเหยียดยิ้มขึ้นอีกนิดก่อนจะตอบกลับมา...

"งั้นวันนี้จะพาไปดู  แต่พรุ่งนี้ต้องไปกินข้าวเย็นดูหนังด้วยกันนะ "

แจจุงมองหน้าคังอินแบบหาเรื่องอยู่น้อยๆ  ก่อนจะลืมตัวกัดปากตัวเอง  เหมือนที่ทำทุกครั้งเมื่อต้องการจะตัดสินใจ

"ถ้าอยากโดนแฟนตัวเองหักหลังต่อไป  ก็ไม่ต้องรับข้อเสนอนี้ก็ได้นะ..."

"โอเค!!!  แต่วันนี้รีบพาไปดูด้วยนะ"

"อ่าาาาา.....ถ้าแจรีบขนาดนั้นก็รีบไปกันเหอะเนอะ"

ก่อนที่คังอินจะคว้ากระเป๋านักเรียนของแจจุงมาถือให้  แล้วจับมือบางวิ่งไปพร้อมกัน

"รีบก็จริง    แต่ไม่เห็นต้องจับมือเลยนี่นา"

"อย่าขัดใจน่า"

"เฮ้ย  แจจะไปไหนอ่ะ???"

เสียงเล็กๆของเซีย  (ที่พึ่งจะเห็นว่าเพื่อนตัวเองวิ่งไปกับคังอิน  -- --)ร้องดังขึ้น

"เจอกันพรุ่งนี้นะเซีย มิกกี้    เราจะไปเที่ยวกับคังอินอ่ะ"

แล้วแจจุงก็โบกมือให้เพื่อนทั้งสอง  ก่อนจะวิ่งกับคังอินต่อไป

"หวังว่าคงไม่ได้ตั้งใจจะประชดยุนหรอกนะ??"

สองเสียงพูดขึ้นมาพร้อมกันเบาๆ  ก่อนจะหันมามองหน้ากันอีกครั้งแล้วสงครามน้ำลายจะดำเนินต่อไป......

"นี่คังอิน   นายจะพาฉันมาที่นี่ทำไม??"

"อ้าว!!  ก็แจอยากให้คังพามาดูยุนไม่ใช่หรอ  ก็พามาแล้วไง?"

"นายแน่ใจนะ??  ไม่ใช่ว่าจะหลอกชั้นมามอมเหล้าหรอกนะคัง???"

ไหนเมื่อตอนเย็นบอกว่าจะพามาแอบดูยุน  แต่ทำไมเจ้าบ้านี่ถึงพาผมมาที่โฮสคลับที่นี่ก็ไม่รู้.............

.............มันจะพาผมมาทำไม    ยุนไม่มีทางจะอยู่ที่นี่อยู่แล้ว!!!

"แล้วจะได้เห็น...."

วันนี้ไอคังอินเหมือนจะดูดีอยู่เล็กน้อยกับเสื้อเชิ้ตสีครีมมีลายปักเป็นรูปปีกนกที่ข้างหลังของเสื้อ  และกางเกงยีนส์สีน้ำเงินเข้ม

..................ปฏิเสธไม่ได้  ว่า  "หล่อ"

..............แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เหมือนกัน ว่ายุนโฮ  "หล่อกว่า"!!

ส่วนแจจุงใส่เสื้อโปโลสีเขียวสดใสกับกางเกงยีนส์สีซีด

..............แม้จะธรรมดา   แต่กลับเจิดจรัส

.....................ถึงไม่มีเครื่องประดับใดๆ  แต่ก็ดึงดูดใจ

"นั่นไง........"

ก่อนที่คังอินจะชี้นิ้วไปตามทิศที่ตัวเองเพ่งเล็งอยู่แล้ว    แจจุงหันมองไปตามนิ้วเรียวนั่น  ก่อนจะได้พบกับภาพบาดใจ

..................ผู้หญิงคนนึงกอดเอวยุนโฮไว้   อกของหล่อนแนบชิดกับเอวหนาของยุนโฮอย่างสนิทแนบแน่น!!!

............แล้วยุนโฮยังทำหน้าระริกระรี้  ไม่ได้รังเกียจอะไรเลยด้วย

"กลับกันมั้ย??"

สายตาของคังอิน   ที่เหมือนจะเป็นห่วง  แต่ก็เหมือนจะดีใจไปพร้อมๆกัน...........

..................แจจุงยังไม่พร้อมจะเจอกับความจริง

"กลับกันเถอะคัง"

ในสมองเหมือนจะว่างเปล่า  ดวงตาเหมือนจะมองไม่เห็นอะไร   ร่างกายไม่รู้สึกถึงสัมผัสใดๆ

................แม้ว่ามือปลาหมึกของคังอินจะโอบเอวแจจุงจนเอวทั้งสองชิดกัน

...........................ไม่รู้สึกอะไรเลยตั้งแต่เห็นคนที่ไว้ใจ

.............."หักหลัง"

"อยากร้องไห้มั้ย???"

หน้าขาวซีด  คิ้วที่ขมวดเข้าหากัน  กับดวงตาเลื่อนลอย

.............ทำให้คนตรงหน้าเป็นห่วงอย่างบอกไม่ถูก

.................ถึงจะอยากให้เลิกกับไอ้ยุนโฮ   แต่ก็ไม่อยากให้แจเจ็บนี่นา...

.................เอายังไงดีคังอิน!!

*********************************

"ขอบคุณที่มาส่งนะคัง   บ๊ายบายนะ"

ร่างบางเปิดปากอิ่มที่ตอนนี้สีซีดลงไปมาก  พูดออกมา  ก่อนจะรีบเดินเข้าบ้านของตัวเองไปอย่างเลื่อนลอย

..........บางครั้งคนเราก็อยากจะโง่     อยากจะไม่รู้อะไรเลย  หากมันจะทำให้ไม่ต้องเจ็บปวด

...............ยอมถูกหลอกไปตลอดชีวิต    ดีกว่ามารู้ความจริงว่าโดนหักหลังอย่างนี้

.............คิมแจจุง     อยากจะโง่งมกว่านี้..........

น้ำตาใสๆค่อยๆไหลออกจากตากลมโตไร้ความสุขทั้งคู่   พร้อมกับเสียงสะอื้นที่เริ่มดังออกมาจากปากอิ่มสีซีด

.............ร้องให้พอแจจุง

.............เพราะวันพรุ่งนี้จะไม่มี  คิมแจจุงที่อ่อนแอ

.............จะไม่มีคิมแจจุงที่ยอมให้ยุนโฮหลอก

.............จะไม่มีคิมแจจุงที่  "เคยรัก" จุงยุนโฮ

.................จะไม่มีแจจุงคนนั้นอีกแล้ว!!!

แสงอบอุ่นจากภายนอก  พร้อมกับเสียงนาฬิกาที่ดังขึ้นทำหน้าที่ไม่เคยขาด  ปลุกแจจุงให้ขึ้นจากนิทราอันโหดร้าย

................นอนไม่หลับเพราะมัวแต่ร้องไห้

................พอนอนหลับ   จุงยุนโฮ  "คนรักเก่า"   ก็ยังคงตามไปหลอกหลอน!!

แจจุงตัดสินใจลุกจากเตียงนอน   เข้าไปทำธุระส่วนตัวของตัวเองในห้องน้ำ  ก่อนที่เสียงโทรศัพท์มือถือของตัวเองจะดังขึ้น

................พร้อมกับชื่อที่ไม่อยากแม้แต่จะได้ยิน

"จุงยุนโฮ"

"มีอะไร???"

เสียงหวานแข็งกระด้างอย่างชัดเจน จนคนปลายสายตกใจอยู่ไม่น้อย...

"หว๋าาาาาาาาาาาาาาาา  วันนี้แจของยุนอารมณ์ไม่ดีหรอคร้าบบบ?  มีอะไรรึเปล่า  ยุนเป็นห่วงนะ??"

"อ๋อ   ไม่เป็นไรหรอกยุน   ขอโทษทีนะ  เมื่อคืนนอนดึกไปหน่อยอ่ะ"

เสียงหวานปรับกลับมาเป็นเหมือนเดิม.....เสียงของแจจุงที่อ่อนโยน  อบอุ่น....

"อ้าว?  ทำไมนอนดึกหล่ะครับ  ดูแลสุขภาพตัวเองด้วยสิครับ"

"อ๋อ.........พอดีมีคนพาไปดูของดีมาน่ะยุน   อ้อ!!  วันนี้ยุนว่างมั้ยอ่ะ?  ไปดูหนังกันมั้ย??"

"อ๋าาาาาาาาาา   ยุนไม่ว่างเลยล่ะแจ   งานโรงเรียนยุนเยอะมากๆๆๆๆๆๆๆๆมากกกกกกกกกกเลยล่ะ"

"อ๋อ!!  ไม่เป็นไรหรอกยุน   แต่น่าเสียดายนะ  แจอุตส่าห์คิดว่าจะให้ยุนพาผู้หญิงที่ยุนกอดด้วยในโฮสคลับเมื่อวานมาด้วยซะอีก!!   แต่ก็ไม่เป็นไรหรอก  เพราะแจเองก็กะจะไปกับคังอยู่แล้วล่ะ"

"หือ????  แจรู้ได้ยังไง!!  แล้วคังนี่ใคร"

เสียงของคนตัวใหญ่เหมือนจะทั้งตกใจทั้งโกรธไปพร้อมๆกัน  ก็คนรักของเขาพูดถึงใครก็ไม่รู้

"อ๋อ!!  คังคือคนที่แจจะทำให้ยุนรู้ว่า  "แจไม่จำเป็นต้องมียุน"   แจไม่อยากโดนยุนหลอกอีกแล้ว  พอเถอะเรื่องของเรา!!"

"แจ...................."

เสียงทุ้มเหมือนจะขาดๆหายๆ  ทั้งตกใจทั้งเศร้า.........

"ถ้าเย็นนี้ยุนว่างก็ไปละกันนะ  แจจะไปกับคังหกโมงที่ *** ล่ะ   บ๊ายบายนะยุนโฮ"

"แจ..............."

มือขาวกดลงไปที่ปุ่มวางสายก่อนที่ยุนโฮจะได้พูดอะไรออกมา.

.................ไม่อยากได้ยินอีกแล้ว   คำหลอกลวงจากปากของนายยุนโฮ!!!

แม้ปากจะพูดออกไปง่าย  แต่ในใจเองก็ยังคิด...

...............จะอยู่ได้จริงๆเหรอ???   ถ้าไม่มียุน!!!

************************************************

"เซียหรอ??  นี่ยุนโฮนะ"

"อ๋อ   มีอะไรรึเปล่ายุน??"

"คือเราอยากรู้ว่า  "คัง"  คือใครอ่ะ?"

"แล้วเราจะรู้มั้ยเนี่ย???"

"ช่วงนี้มีคนชื่อคัง  มาจีบแจรึเปล่า???"

"เอ๋................  อ้อ!!  คังอ่ะหรอ   ใช่คังอินรึเปล่ายุน???"

"คงใช่มั้ง??  ช่วงนี้แจไปไหนมาไหนกะไอนี่เยอะรึเปล่าเซีย?"

"ก็ไม่ค่อยนะ  อ๊ะ!!  แต่เมื่อวานตอนเย็นเห็นอยู่ดีดี  คังอินก็วิ่งจูงมือแจออกจากโรงเรียนไปอ่ะ.......เรากะจะรั้งไว้เพราะว่าแจน่ะรำคาญคังจะตาย    แต่เมื่อวานแจกลับบอกว่าจะไปเที่ยวกับคังอ่ะ???"

"แล้วไอคังอะไรเนี่ยจีบแจมานานแค่ไหนแล้ว!!"

เสียงทุ้มดุขึ้นด้วยความโกรธพร้อมๆกับความหึงหวง...

"อ่อ  ก็สองสามเดือนแล้วมั้งนะ?   อ้าว! แจไม่ได้เล่าให้ยุนฟังหรอกเหรอ?"

"ไม่.................ไม่เลย!!"

"อ๋า.........ยุนก็อย่าเครียดไปดิ  แจอาจจะไม่อยากให้ยุนห่วงก็ได้..."

เสียงเล็กๆเหี่ยวลงไป  เพราะไปถามคำถามที่ไม่ถูกใจเจ้าหมีเข้าซะแล้ว....

"แต่เมื่อเช้าแจบอกว่าจะเลิกกับเราแล้วจะไปหาไอคังอะไรนั่นนะเซีย!!"

"ฮ้าาาาาาาาาาาาาา  เป็นไปไม่ได้อ่ะ!!  เมื่อวานแจยังนั่งเศร้าอยู่เลยเพราะยุนไม่ค่อยมีเวลาให้แจเลยอ่ะ"

"มันเป็นไปแล้วเซีย  ยังไงเซียก็ช่วยกันๆไอคังออกจากแจให้เราหน่อยแล้วกันนะ   เราจะไม่ยอมให้ใครมาแย่งแจไปหรอก!!"

"ว่าแต่ทำไมช่วงนี้ยุนไม่มีเวลาเลยล่ะ???   น้องเราก็บอกว่าที่โรงเรียนไม่ได้มีงานอะไรนี่นา??  หรือยุนจะเป็นอย่างที่แจกังวลจริงๆ?"

"เปล่า.............เราไม่เคยนอกใจแจ"

"แล้วทำไมล่ะ?"

"ก็เรื่องนั้นไง????  นายก็รู้ดีหนิเซีย"

"อ๋าาาาาาาาาาาาาาาา    เก๊ทแล้ว   ระวังเหอะเจ้าหมี  อย่าปล่อยแจให้หลุดมือไปนะเฟร้ยยย"

"เออๆๆ  แค่นี้ก่อนละกันนะ บายเซีย"

"อืม  บายยุน"

"แจจ๋าาาาาา   วันนี้ไปดูหนังกันน้าาาาา"

เสียงยียวนของคังอินดังขึ้นอีกครั้ง   ก่อนที่แจจุงจะหันหน้าไปหา.....

......แล้วยิ้มน้อยๆ

"อื้อ  ไปสิ  หกโมงที่ *** นะ??"

"คร้าบๆๆๆ  วันนี้ได้เห็นยิ้มแจด้วยแฮะ   มีความสุขจังเลย!!!"

คังอินหันมายิ้มกว้างให้แจจุงอีกครั้งก่อนที่ตัวเองจะรีบวิ่งกลับห้องไปเพราะเสียงกระดิ่ง....

รอยยิ้มที่เคยมีของแจจุงหายไปแทบจะในทันที   สายตาที่เคยแสดงออกไปว่ามีความสุขกลับหมองลงเหมือนเก่า.......

.................ขอโทษนะคังอินที่เอานายมาเป็นเครื่องมือ

.................ขอโทษที่จะใช้นายแก้แค้นยุนโฮ!!

"แจ   อยากจะทำอย่างนี้จริงๆหรอ???"

ใบหน้ากลมๆของเซียโผล่ออกมาจากหน้าโต๊ะของแจจุง  ก่อนที่จะทำหน้าสงสัย

"อืม.....  จริงๆแล้วคังก็เป็นคนดีนะ??  แล้วช่วงนี้เราก็ไม่มีใคร??"

"ไม่มีใคร!?!   หมายความว่าไงแจ   แล้วยุนหล่ะ???"

"แล้วเซียจะให้เราบอกว่าอะไรล่ะ??  เนี่ยนะหรอแฟนกันอ่ะ??  ได้เจอหน้ากันอาทิตย์ละครั้ง  คุยโทรศัพท์วันละห้านาที   แค่นี้น่ะหรอ???"

"เราไม่รู้หรอกนะว่าแจคิดอะไรอยู่   แต่แจก็รู้ว่าแจหลอกตัวเองไม่ได้หรอก.............แจหลอกไม่ได้ว่ายังไงก็มีแค่ยุน!!"

เซียสะบัดหน้าหันกลับไปก่อนจะเดินไปนั่งที่ของตัวเอง......   ปล่อยแจจุงนั่งอึ้งกับคำพูดของเซีย...

"ยังไงก็มีแค่ยุน"

เสียงหวานกระซิบกับตัวเอง  ก่อนหน้าตาจะกลับไปหมองเศร้ากว่าเดิม....

"อยากระบายมั้ยฮะพี่แจ?"

แจจุงหันหน้าไปทางต้นเสียง..............ชิมชางมิน   เด็กที่สอบข้ามชั้นมาจนได้มาเป็นเพื่อนร่วมชั้นของเขา

"ทำไมถึงคิดว่าพี่อยากระบายล่ะ??"

"ก็หน้าตาพี่ออกขนาดนี้หนิฮะ"

"ก็นะ...............   อย่าสนใจเลย  แค่เรื่องงี่เง่าๆของพี่คนเดียวหล่ะมิน"

"อ่า..........  งั้นผมขอเล่าเรื่องของผมให้พี่ฟังแล้วกันนะฮะ"

"อื่อ....................เล่าสิมินมิน"

"พี่ก็รู้ใช่มั้ยครับว่าผมมีแฟนแล้ว................เธอชื่อซูยอน(^^)ฮะ    ซูยอนเป็นเด็กผู้หญิงที่น่ารักมากเลยล่ะฮะพี่แจจุง  ผมกับซูยอนรู้จักกันเพราะตอนนั้นผมไปโชว์เปียโน  แล้วเธอก็มาดูครับ   เธอชื่นชมผมมากกว่าใครที่ผมเคยพบ   ...........เราก็เลยรู้จักกัน  จนเริ่มสนิทกันมากขึ้นๆๆๆ   จนในที่สุดเราก็รักกัน......

แต่แล้วเหมือนฟ้ากลั่นแกล้งนะฮะ       ครอบครัวของเธอต้องกลับไปรับช่วงต่อกิจการของปู่ซูยอนที่ประเทศไทยฮะ   ใช่ฮะ   จริงๆแล้ว  ซูยอนไม่ใช่คนเกาหลี   ..........บางครั้งที่ผมเห็นเธอกับเพื่อนของเธอพูดภาษาไทยกัน    มันทำให้ผมรู้สึกว่า............ผมไม่สามารถเข้าไปในโลกของเธอได้   ผมรู้สึกเหมือนโดนเธอกับเพื่อนสร้างรั้วกั้นเอาไว้ไม่ให้ผมเข้าไป

แต่ในที่สุดผมก็ได้รู้ฮะ  ว่าความจริงแล้ว  รั้วนั่น   เป็นสิ่งที่ผมสร้างขึ้นมาเอง...........

หลังจากนั้นผมก็พยายามฝึกฝนภาษาไทย  เพื่อที่จะได้เข้าใจในหลายเรื่องๆที่เธอคุยกับครอบครัว....   ถึงตอนนี้ผมกับซูยอนจะไม่ได้อยู่ประเทศเดียวกัน   แต่เราก็ยังรักกัน  เรายังคบกันอยู่ฮะ.....

ขอแค่เรามั่นคง     และมั่นใจว่าเขาจะไม่นอกใจ   .............ตอนนี้ผมไม่ห่วงเรื่องที่เธอจะนอกใจผมเลยฮะ........   ผมสนแค่ว่าตอนนี้เธอเรียนหนักมั้ย??   สุขภาพเป็นยังไง  ยังมีความสุขดีเหมือนที่ผมมีความสุขมั้ย???

แค่นั้นเองครับพี่แจ....................ขอแค่เรารักกัน"

"ขอแค่เรารักกัน.........งั้นหรอชางมิน"

*********************************

เวลาล่วงเลยมาจนพระอาทิตย์ใกล้จะตกดิน  หลายคนเริ่มเดินทางกลับบ้านตัวเอง

แต่ชายสองคนยังคงมุ่งหน้าที่จะไปที่จุดหมายของตน.....

............คนนึงเพื่อจะได้ใช้เวลาอยู่กับคนที่รัก

...........อีกคนไปเพื่อจะได้ประชด

...........แค่อยากให้อีกคนรู้ว่าสำคัญ

.......................แม้จะยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำ ว่าจริงๆแล้ว  ตังเองยังสำคัญสำหรับเขาคนนั้นอยู่จริงๆน่ะหรอ??

"นี่แจ   แล้วเราจะดูเรื่องอะไรอ่ะ??"

"อืม....อะไรก็ได้อ่ะ  ตามใจคัง"

"อ่างั้นดูนี่ๆๆๆ  น้า"

"อื้อ  จ้ะๆ"

คังอินรีบเสนอตัวเองออกไปซื้อตั๋วพร้อมกับน้ำอัดลมสองแก้วโตมาให้  ก่อนจะยื่นให้คนที่รออยู่ช้าๆ

"วันนี้แจไม่สบายรึเปล่า   หรือยังเศร้าเรื่องของยุน??"

"อ่า.....  ไม่หรอกคัง  ช่างเหอะ"

มือใหญ่คว้าแก้วน้ำเย็นๆมาประทับไว้ที่แก้มขาวของร่างบาง  ก่อนจะพูด

"ทำอย่างงี้จะได้รู้สึกดีขึ้นไง??  นะ??"

"ขอบคุณนะคัง"

คังอินช่างอบอุ่น........   อบอุ่นจนรู้สึกละอาย

..............การกระทำที่เหมือนจะคุ้นเคย

แต่กลับไม่เหมือน

คิดถึงตอนที่ยุนทำแบบนี้เหมือนกัน

............ตอนนั้นหัวใจเต้นระรัวอย่างบอกไม่ถูก

...................แต่คราวนี้กลับไม่รู้สึก   ไม่รู้สึกอะไรเลย

อีกคน.................

รู้ดีว่าตัวเองได้แค่ให้กำลังใจ   แต่ก็ยังอยากจะมั่นใจตัวเองเหมือนเดิม

.......มั่นใจว่าซักวันจะได้หัวใจของคนคนนี้มา

..............ซักวันนึง

แต่ใครจะรู้

ว่ายังมีคน   ที่ได้แต่มองดู คนรักของตัวเองอยู่กับใครก็ไม่รู้

...............คนที่เขารู้เพียงว่า   "จะมาแทนที่เขา"

สิ่งที่ได้เห็น........เหมือนปรกติที่เคยทำ

เหมือนแจเผลอใจ

.....................มันจะมาแทนยุนได้จริงๆน่ะหรอแจ???

เร็วเท่าความคิดสองขายาวของคนที่แอบดูมานานก็สาวมาอย่างเร็ว   จนมาหยุดที่คนสองคนตรงหน้าอย่างเงียบๆ

ร่างบางที่เดินเหม่ออยู่กลับเปลี่ยนสีหน้าทันที......

แจจุงยิ้มออกมา   แม้ว่ารอยยิ้มนั่นจะไม่ใช่รอยยิ้มที่ยุนโฮต้องการเลยก็ตาม...

..........รอยยิ้มของผู้ชนะ   ที่ทำให้รู้สึกว่าตัวเองถูกเยาะเย้ย

"อ้าว???  มาคนเดียวหรอยุน  แล้วสาวเมื่อคืนล่ะเอาไปไว้ที่ไหนแล้ว???"

คังอินหรี่ตาลงเล็กน้อยก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงหยันๆ

"มันไม่เกี่ยวอะไรกับนาย!! นั่นมันเรื่องของฉัน!!"

ยุนโฮตะโกนออกมาด้วยโทสะ    เส้นเลือดบนศีรษะปูดออกมาน้อยๆ   แม้ว่าอีกฝ่ายจะยังคงยิ้มเหมือนเดิม...

"หรือว่านายเป็นผู้ชายขายตัวกันแน่ยุนโฮ???"

เสียงหัวเราะเยาะเย้ยออกมาจากปากของคนตรงหน้า 

ยุนโฮเงื้อกำปั้นขึ้นหมายจะซัดไปที่หน้าขาวๆนั่น...   แต่เสียงที่เขาคุ้นเคยๆก็ดังขึ้นซะก่อน

"หรือไม่จริงยุนโฮ???"

ยุนโฮหันหน้ากลับไปหาคนร่างบาง  ก่อนจะได้รับรอยยิ้มแบบเดิม   .........ดูถูก

"แล้วแจไม่คิดจะถามยุนก่อนเลยหรอ  ว่ายุนไปที่นั่นทำไม   แล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร?  ทำไมแจถึงเชื่อใจไอบ้านี่  มากกว่ายุนหล่ะ!!!"

เสียงที่เจือไปด้วยความน้อยใจพูดออกมาเสียงดัง  ก่อนที่อีกเสียงที่เต็มไปด้วยโทสะจะดังขึ้นพอๆกัน

"ก็ในเมื่อแจเห็นความจริงหมดแล้วว่ายุนน่ะโกหกแจ   แล้วจะให้แจถามไปเพื่ออะไร???   ยุนจะให้แจไปทักทายเค้าคนนั้นของยุนด้วยรึไงหล่ะ!!!"

"แต่ถ้าเป็นยุน   ยุนจะยังไม่เชื่อใครจนกว่ายุนจะได้ยินจากปากของแจเอง!!  เพราะยุนมั่นใจในตัวแจ   เพราะยุนเชื่อ   ว่าแจจะไม่มีใคร!!"

"แต่นั่นมันแจหนิ   ก็ในเมื่อแจไม่เคยคิดจะนอกใจยุนอยู่แล้วนี่!!"

"แล้วยังไงหล่ะ???    ทำไมแจถึงไม่คิดบ้าง   ว่ายุนก็ไม่เคยคิดจะนอกใจแจเหมือนกัน!!"

"แล้วที่ทำอยู่นี่  มันคืออะไรยุนโฮ!!!"

เสียงหวานแผดออกมาอย่างไม่อายใคร  พร้อมๆกับน้ำตาที่ค่อยๆไหลอาบแก้มทั้งสอง   ลมหายใจเริ่มติดขัด เพราะก้อนสะอื้นที่พยายามจะกลืนลงไป

ตาใสมองไปที่คนที่ตัวเองเคยไว้ใจ   ก่อนจะได้รับสายตาของเขากลับมา

...............สายตาที่บ่งบอกว่าผิดหวัง

"ก็ในเมื่อไม่ไว้ใจกัน  ก็เลิกกันไปดีกว่า    ก็ในเมื่อแจมีคนใหม่รอไว้แล้วนี่!!"

ร่างสูงตะโกนออกมาเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะหันหลับไปทิศทางเดิมที่เคยมา  ขายาวสาวไปอย่างเร็ว   ไกลจนร่างบางมองไม่เห็น..................

"ไม่เป็นไรนะครับคนสวย"

มือใหญ่ของคังอินค่อยๆซับผ้าเช็ดหน้าของตัวเองเข้ากับแก้มใสของแจจุง   พยายามแบ่งความอบอุ่นของตัวเองไปให้

..........และหวังว่าคนตรงหน้าจะรับรู้

"เราเลิกกับยุนจริงๆแล้วคัง     ยุนไปแล้ว   ยุนทิ้งแจไปแล้ว..........."

เสียงหวานพูดออกมาอย่าเลื่อนลอย  น้ำใสๆยังคงไม่หยุดไหล

"ใครบอก??  แจต่างหากที่ทิ้งยุน???"

"ใช่สินะ    คนที่ทิ้ง คำว่า "เรา" ไป   มันก็คือแจเอง"

***********************************************************

แสงสว่างจ้าจากภายนอกห้องกระทบเข้ากับในหน้า   จนร่างบางบนเตียงต้องค่อยๆลืมตาที่บวมช้ำอย่างไม่เต็มใจนัก....

แจจุงค่อยๆยันตัวเองขึ้นจากเตียง  เดินไปทำธุระในห้องน้ำเหมือนทุกๆวัน    จนเสร็จก็เดินออกมาจากห้องน้ำ...........

ทุกๆอย่างเหมือนจะเป็นปกติ  ทุกๆสิ่งที่แจจุงทำยังเหมือนเคย

เพียงแต่วันนี้ไม่มีเสียงโทรศัพท์ของยุนโฮ.................

วันนี้ไม่มีเสียงที่ฟังแล้วอารมณ์ดีทุกครั้ง.....

วันนี้ไม่มีคนที่คอยห่วงใยทุกเวลา.........

วันนี้ไม่มีคนที่เข้าใจกว่าใครๆ...........

แจจุงไม่มียุนโฮอีกแล้ว!!...........

ร่างบางทรุดนั่งลงกับพื้นข้างหน้าโต๊ะเขียนหนังสือ...........ที่ที่วางมือถือไว้     ได้แต่ร้องไห้ออกไป    เพราะทำอะไรไม่ได้เลย.............

ทำอะไรให้ยุนโฮโทรมาไม่ได้อีกแล้ว..........

หลังจากน้ำตาเริ่มแห้งลงแล้ว   ร่างบางค่อยๆลุกยืนขึ้น  สายตายังคงจับจ้องที่โทรศัพท์เครื่องเดิม..........

ยังคงเหมือนเดิม    ไม่มีเสียงริงโทน   ไม่มีการสั่นไหว.....

แจจุงยิ้มเศร้าๆกับตัวเองอีกหนึ่งที   แล้วหันหลัง  หยิบกระเป๋านักเรียนของตัวเอง   ก้าวขาออกจากบ้าน   โดยทิ้งโทรศัพท์เครื่องเล็กไว้ที่เดิม.....

ถ้าแจจุงรออีกหน่อย...........แค่ไม่กี่นาที

เสียงเรียกเข้าที่คุ้นเคย  ที่ใช้กับเค้าคนนั้นเพียงคนเดียวจะดังให้ได้ยิน....

ถ้ารออีกแค่ไม่กี่นาที.......

แจจุงก็จะได้รู้ว่า   คนที่โทรมา  คือ  "จุงยุนโฮ"

"ทำไมนายถึงไม่รับโทรศัพท์ฉันล่ะแจ????"

จุงยุนโฮนั่งอยู่บนเตียงของตัวเอง  ผมสีน้ำตาลเข้มยุ่งเหยิงไปหมด   ไม่ใช่เพราะตื่นสาย  แต่เพราะเจ้าตัวขยำผมตัวเองไปเรื่อย   เพื่อตัดสินใจว่าจะโทรหาคนสวยของตัวเองดีมั้ย???

แม้ใจนึงยังถือทิฐิ.......    ยังอยากให้คนรักของตนได้รู้บ้างว่าเขาเสียใจมากแค่ไหน   

เมื่อวานที่บอกคนสวยไปว่า  ถ้าไม่เชื่อใจกัน  ก็เลิกกันไป!!   มันคงเป็นได้แค่คำพูด

................เพราะถึงยังไงยุนโฮก็เลิกรักแจจุงไม่ได้!!

ทำให้ยอมที่จะลดทิฐิ................ทิฐิที่ไม่เคยยอมลดให้ใคร
ยอมโทรหาก่อนทั้งๆที่เชื่อว่าตัวเองไม่ผิด   ยอมแม้แจจุงจะบอกว่ารำคาญ

ยอมแค่เพื่อจะได้ยินเสียง  ได้รู้ว่าแจจุงเป็นยังไงบ้าง....

เศร้าบ้างมั้ย????   หรือ  กำลังดีใจ  ที่ได้เลิกกับเขากันแน่!!

แต่ยุนโฮกลับไม่ได้อะไรจากแจจุงเลย    แม้แต่เสียงก็ยังไม่ได้ยิน

ทุกอย่างที่ทำลงไป  ไม่ได้อะไรกลับมาเลย...

หรือยุนโฮควรจะปล่อยแจจุงไปจริงๆกันแน่?????

************************************************

"หวัดดีชางมิน"

แจจุงวางกระเป๋านักเรียนของตัวเองก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ข้างชางมิน....

"ฮะ   พี่แจเป็นอะไรรึเปล่าฮะ   ตาบวมๆอยู่นะ??"

ชางมินช่างสังเกต  รีบถามแจจุงทันที   ก็ตาสวยของพี่ชายเขา   บวมออกมาอย่างเห็นได้ชัดเลยนี่นา

"อ่า........  พี่เลิกกับยุนโฮแล้วล่ะมิน"

แจจุงยิ้มน้อยๆเหมือนสมเพศตัวเอง  ก่อนจะฟุบตัวลงนอนบนโต๊ะ   วางตำแหน่งที่เป็นดวงตาไว้บนท่อนแขน  เหมือนจะช่วยนวดดวงตาที่แสนปวดให้ลดความล้าลงได้บ้าง

"ความรักมันไม่วิ่งตามเราหรอกนะฮะ   ถ้าเราอยากจะรักษามันไว้  เราก็ต้องทำด้วยตัวเอง...........ไม่มีใครทำแทนพี่ได้หรอกนะฮะพี่แจ"

แจจุงยังคงนิ่ง  แต่รู้สึกเหมือนแขนเสื้อที่แห้งสนิท  เริ่มมีน้ำเปื้อนเป็นดวงๆ

"ถ้าเป็นผม.....   แล้วผมยังรักเขา   และเขายังมีทีท่าว่ายังรักผม   ผมจะไม่สนใจอะไร........  ผมจะคว้าเขากลับมา   แล้วทำให้เค้าสนใจผมมากกว่าใคร..."

"ไม่ว่าเขาจะมีใครอยู่อีกรึเปล่า......   แต่ผมก็จะพยายามทำให้เขากลับมา   ทำให้คนอื่นนั่นรู้ว่า  ผมคือตัวจริง"

"ขอบคุณนะมินๆ   แต่พี่กับยุนโฮคงเป็นแบบเดิมไม่ได้อีกแล้วหละ"

ชางมินได้แต่เงียบลง  เพราะตอนนี้ไม่ว่าจะพูดอะไรไป  พี่ชายคนนี้ของเขาก็คงไม่เปลี่ยนใจอยู่แล้ว....

ชางมินบีบไหล่ของแจจุงเบาๆครั้งนึงเป็นการให้กำลังใจ  ก่อนจะรีบเดินไปหาเซียที่อยู่ไม่ไกลนัก

ปล่อยให้พี่ชายได้อยู่กับตัวเองซักพัก...............

*************************

"กลับบ้านกันเถอะเซีย"

เสียงหวานที่ดูอ่อนแรงของแจจุง  เอ่ยบอกเซียเบาๆ   ก่อนที่เซียจะพยักหน้าให้

"ป่ะ  ไปกัน  ชางมินกลับบ้านเร็ว!!"

แล้วทั้งสามคนก็เดินพากันกลับบ้านไป

ชางมินแยกไปก่อนเพราะบ้านถึงเร็ว   ก่อนที่แจจะเดินไปส่งเซียหน้าบ้าน......

"ยังไงแจก็ลองคิดอีกทีนะเรื่องยุนโฮ..........  รักกันมานานขนาดนั้นแล้วนะ??"

แจจุงช้อนตาขึ้นมองเซียด้วยสายตาว่างเปล่า   แล้วยิ้มให้อีกที

"ขอบคุณนะเซีย"

แจจุงค่อยๆหันหลัง  เดินกลับไปยังทางกลับบ้าน

หน้าสวยก้มงุด  ค่อยๆเดินกลับบ้านอย่างไม่รีบร้อน   เดินมาจนเห็นกำแพงบ้านของตัวเองจากตาซ้ายที่ก้มหลุบ.....

ค่อยๆเชิดคางตัวเองขึ้นเล็กน้อย  มองไปข้างหน้า.....

..............เหมือนจะหวัง   หวังว่าที่ข้างหน้านั่นจะมีร่างสูงที่คุ้นเคย

...............เหมือนจะหวัง   ให้ชายคนที่รักยิ่งกว่าชีวิต  กลับมาง้อ

..............เหมือนจะหวัง   ให้เค้าคนนั้นเห็นความสำคัญของตัวเอง

แต่ก็ไม่มี...............

แจไม่สำคัญสำหรับยุนเลยใช่มั้ย????   รักกันจริงเหรอยุนโฮ???

******************************************

แจจุงพาร่างที่อ่อนแรงของตัวเองเดินเข้าบ้านไปอย่างหมดอาลัย   ค่อยๆก้าวขึ้นบันไดไปชั้นสอง  แล้วเปิดประตูเข้าห้องตัวเอง..........

มือขาววางกระเป๋านักเรียนเอาไว้ข้างโต๊ะเขียนหนังสือ  ก่อนจะค่อยๆหยิบมือถือของตัวเองขึ้นมา......

ความหวังกลับมาในหัวใจอีกครั้ง.............หวังว่ายุนโฮจะโทรมา

แล้วก็เป็นอีกครั้งที่แจจุงต้องผิดหวัง..............

แจจุงวางโทรศัพท์ของตัวเองลงที่เดิม............ไม่สนใจอีก

ไม่สนใจด้วยว่าทำไมมือถือของตัวเองถึงแบตหมด  ทั้งๆที่เพิ่งชาร์ตเมื่อวาน.........

ไม่สนใจจะลองชาร์ต  แล้วเปิดดูอีกครั้ง..........

ตอนนั้นก็คงจะได้เห็นรายชื่อสายที่ไม่ได้รับกว่าร้อยสาย..........

.............สายไม่ได้รับที่ชื่อ  "จุงยุนโฮ"

"พอกันทีกับความหวังลมๆของนาย  คิมแจจุง........."

"ไงจ๊ะแจ??  สบายดีมั้ย???"

เสียงมีความสุขของคังอินดังขึ้นอีกครั้ง  แม้ว่าเสียงของเค้าจะไม่ได้เข้ากับความรู้สึกแจจุงตอนนี้เลย.....

"อื้อ.............สบายดีคัง"

หน้าสวยที่ดูอ้อนล้าลงทุกวัน  เวลาไม่ได้ช่วยอะไรแจจุงเลย............

"คร้าบบบบบ   ยังไงก็ดูแลตัวเองด้วยสิแจ  โทรมลงทุกวันเลยนะ"

"ไม่หรอกคังคิดไปเองมากกว่า  แจเหมือนเดิมเดี๊ยะเลยนะ"

แจยิ้มอีกครั้งพยายามจะบอกว่าตัวเองไม่เป็นไร  ......แต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลยจริงๆ

กี่วันแล้วนะที่ไม่ได้เจอยุน............

กี่วันแล้วที่ไม่ได้เห็นหน้า........

กี่วันแล้วที่ไม่ได้ยินเสียงอบอุ่นนั่น.....

กี่วันแล้วที่รู้สึกเหมือนจะขาดใจ........................

"ครับผม!!  แจเหมือนเดิ๊มเหมือนเดิมเลยหล่ะ  ^^"

"อย่าหาเรื่องน่าคัง"

"จ้าๆๆ   เย็นนี้แจว่างรึเปล่าอ่ะ?   ไปเที่ยวกันนะ???"

"ไม่มีอารมณ์อ่ะคัง..........อยากกลับไปนอน"

"ไม่ได้น้า  วันนี้สำคัญกับคังมากๆๆๆๆๆๆๆๆเลยนะ  น้าๆๆๆแจน้า"

คังอินพยายามทำหน้าให้น่ารักสุดๆแล้วก้มหน้ามาใกล้ๆแจจุงที่หน้าตายังนิ่งเหมือนเดิม  = =

"ก็ได้ๆ"

คนสวยรับอย่างเอือมๆ  ก่อนที่อีกคนจะกระโดดหัวเราะร่าอย่างดีใจ.....

"รักแจที่สุดเลยครับ!!"

คังอินรีบก้มลงมาสูดความหอมไปจากแก้มขาวสองข้างก่อนจะรีบวิ่ง!!

"เจ้าบ้า!! แกทำอะไรของแก๊!!"

และแล้วแจก็วิ่งไล่คังอย่างเอาเป็นเอาตาย   จนในที่สุดก็ได้ตบไปที่กบาลแรงๆหนึ่งที

"ง้า!!  แจใจร้ายยยยยยยย"

"นี่แจวันนี้ไปไหนรึเปล่าอ่ะ??"

"วันนี้จะไปเที่ยวกะคังอ่ะเซีย  ทำไมหรอ   มีเรื่องอะไรรึเปล่า??"

แจจุงเงยหน้าจากการบ้านเลขที่กำลังจะปั่นให้เสร็จ....

"ไปกับคังอีกแล้วหรอแจ???   จะประชดยุนไปอีกนานแค่ไหนกัน??"

"ไม่ได้ประชดยุนอีกแล้วเซีย   เราไม่ได้คบกับคังแบบนั้น"

"พูดอย่างงี้หมายความว่ายังไงกันแจ???"

"ไม่ได้หมายความอะไรทั้งนั้นแหละ   ก็ยุนทิ้งขว้างเรานี่นา!!"

หน้าของคนตัวเล็กอีกคนส่ายหน้าอย่างระอาใจ........

นี่น่ะหรือที่บอกไม่ได้ประชด   ........

ไม่ประชดแล้วจะให้เรียกว่าอะไรหล่ะ??

"เราจะไม่เตือน  ไม่ว่าอะไรแจอีกแล้วล่ะ   เพราะว่าแจโตแล้ว   น่าจะรู้ว่าสมควรจะทำอะไร  และไม่สมควรจะทำอะไร............."

"รู้แล้วน่า"

แล้วทั้งสองจะไม่ได้คุยอะไรกันอีก........   จนชางมินเดินเข้ามาในห้อง  แล้วทักแจจุง...

"ไงฮะพี่แจ"

"สบายดีจ่ะ"

"พี่แจฮะ  ช่วงนี้มือถือพี่มีปัญหารึเปล่าฮะ??   ทำไมผมโทรไปไม่เคยติดเลยล่ะ??"

"หว๋า   จริงด้วยสินะ......   พี่ไม่ได้ชาร์ตมาจะอาทิตย์นึงแล้วล่ะ  โทษทีนะมินมิน"

"ฮะๆ  ไม่เป็นไร  ว่าแต่คนที่เค้าอยากจะคุยกับพี่ก็คุยไม่ได้สิฮะเนี่ย???"

แจจุงอึ้งไปนิดนึงกับคำพูดของชางมิน........... 

จริงสินะ   ถ้ามีคนอยากจะคุย  ก็คุยไม่ได้........

ใครหล่ะ???

จนในที่สุดก็เย็นอีกแล้ว...........

คังอินพาร่างใหญ่ของตัวเองมารอแจที่หน้าห้อง  ก่อนที่แจจะค่อยๆเดินออกไปหา

"ไปกันเถอะน้าแจ"

มือใหญ่คว้ากระเป๋าของแจจุงมาถือให้  ก่อนจะสอดนิ้วมือของตัวเองเข้ากับมือของคนข้างๆ 

.........ก่อนจะได้ค้อนวงใหญ่จากร่างสวย

"ทำไมต้องจับมือด้วย??  กระเป๋าเราเราถือเองได้คัง!"

แว้บนึงสายตาของคังอินเหมือนจะเศร้า........แต่ก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมอย่างรวดเร็ว

"อยากถือให้อ่ะน้าๆๆ"

"แต่เราถือเองได้จริงๆนะ!!"

คังหยุดเดินก่อนจะหันหน้าของตัวเองกับแจจุงเข้ามาเจอกัน  มองเข้าไปในดวงตากลมโตนั่น.......

"ขอแค่วันนี้วันเดียว........   ทำกับคังเหมือนตอนอยู่กับยุนซักครั้งได้มั้ย??"

สายตาของคังอินที่มองมาทำเอาแจจุงนิ่งไปนิดนึง   ก่อนจะเอื้อมมืออีกข้างที่ว่างอยู่ไปวางบนไหล่คังเบาๆ

"แจทำกับคังเหมือนตอนอยู่กับยุนไม่ได้..........  แต่แจเป็นแจได้นะคัง....."

หน้าของคังที่เหมือนจะซีดไปนิดนึงหลังจากฟังประโยคแรกของแจ  กลับระบายยิ้มออกมาน้อยๆ

"งั้นไปเที่ยวกันเถอะเนอะแจ........"

ก่อนที่ทั้งสองจะจูงมือกันออกจากโรงเรียน....... 

**************************

"จะไปไหนอ่ะคัง??"

"วันนี้ไปสวนสนุกกันนะ??"

"อื้อ!!"

คังอินยังคงจูงมือแจจุงไปตลอดทาง   สองร่างโบกแท็กซี่ที่หน้าโรงเรียน   นั่งด้วยเวลาไม่นานนักก็ถึงจุดหมาย

เนื่องด้วยวันนี้เป็นวันศุกร์    คนที่มาที่แห่งนี้  จึงเยอะมากเป็นพิเศษ  แต่ก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคกับคนทั้งสองเลย......

แจจุงกับคังอินเดินไปรอบๆด้วยกัน   ขึ้นเครื่องเล่นมากมาย    ทั้งไวกิ้งที่แจจุงชอบ  กับรถบั๊มพ์ที่คังอินชอบ..........

ใช้เวลาที่มีด้วยกันอย่างคุ้มค่าที่สุด.....

ไม่ปล่อยให้ซักวินาทีผ่านไปเปล่าๆ..........

เล่นจนเหนื่อย  พระอาทิตย์ที่เคยให้แสงสว่างก็ตกลงไปเสียแล้ว.........

พระจันทร์ดวงสวยขึ้นมาแทนที่.......

คนที่เคยชุกชุม  พากันออกกันหมดแล้ว..

  คังอินพาแจจุงมานั่งที่ม้านั่งข้างบ่อน้ำใหญ่  ก่อนที่ตัวเองจะวิ่งไปซื้อน้ำเย็นๆมาให้แจ.....

แจจุงนั่งนิ่งๆรอ....  

คังอินช่างแสนดี.........

ควรจะเลิกให้ความหวังดีมั้ยแจจุง??  

ควรจะบอกไปมั้ยว่า 

ยังลบยุนโฮออกจากหัวใจไม่ได้เลยซักวินาทีเดียว......

"มาแล้วคร้าบบบบบบบ  น้ำเย็นๆของแจจุงนะ"

"ขอบคุณนะคัง"

แจจุงเอื้อมมือไปรับขวดน้ำมาจากคังอิน......   ก่อนจะยิ้มขอบคุณคังอินน้อยๆ

"นี่คัง............"

แจจุงอ้าปากเหมือนอยากจะบอกอะไรออกไป.......  ก่อนที่คังอินจะเอื้อมนิ้วมาแตะที่ปากเบาๆ

"ไม่ต้องพูดหรอกแจ............"

"แต่........."

"นะ??   เราขอ"

ก่อนที่แจจุงจะต้องปิดปากของตัวเองให้สนิท  เถิบตัวเองออกมาด้านข้างเล็กน้อย  เพื่อให้คังอินได้นั่งบนเก้าอี้ด้วย

คังอินหย่อนตัวเองบนเก้าอี้

ความเงียบเข้าปกคลุมสองร่างช้าๆ.........

"นี่แจ..........เรารักแจนะ"

ตาโตของคนหน้าสวยเบิกกว้างขึ้น  มองไปที่คนตรงหน้าอย่างตกใจ.....

ไม่อยากจะเชื่อว่าคังอินจะพูดออกมา.....

"แต่เรารักยุน........"

"เรารู้...........  แค่อยากจะบอกให้แจรู้ไว้    บางทีถ้าเราได้เจอแจเร็วกว่านี้   เร็วกว่ายุน   เราอาจจะได้เป็นคนคนนั้นของแจก็ได้เนอะ??"

แจได้แต่นิ่ง  ไม่รู้จะตอบยังไงให้คนข้างๆไม่เจ็บ......

"คงต้องยอมรับความจริงแล้วล่ะ   เนอะแจ???   ถึงเวลากลับไปหาหัวใจของตัวเองแล้วล่ะ!!"

คังอินพูดก่อนจะยืนขึ้นอย่างรวดเร็ว

................เร็วจนแจจุงตกใจ

........เกิดอะไรกับคังอินที่แสนจะใจเย็น??

ก่อนจะเอื้อมมือไปกระตุกแขนเสื้อคนข้างๆให้หันมามอง...........  แต่คังอินก็ไม่ได้หันไป  กลับพูดออกมาเสียงดังๆ

"ชั้นแพ้นายแล้วจุงยุนโฮ   ฝากแจจุงด้วย!!!"

ก่อนที่ร่างสูงของใครอีกคนจะค่อยๆโผล่ออกมาจากเสาใหญ่ของตึก

"ยุนโฮ!!!........................"

**********************************

ร่างสูงค่อยๆสาวขาของตัวเองมาช้าๆ   ก่อนที่จะมาหยุดประจันหน้ากันคนทั้งสองเมื่อกี๊....

ร่างสูงสองคนยืนประจันหน้ากัน  สายตายังคงจ้องกันอย่างไม่ลดละ  หน้ายังคงนิ่ง  ไร้ความรู้สึก..........

ก่อนที่ยุนโฮจะเป็นฝ่ายยิ้มออกมาก่อน....  แล้วค่อยๆอ้าปากพูด

"ขอบคุณนะคังอิน  แล้วก็ขอโทษนายด้วย"

คังอินค่อยๆเหยียดยิ้มขึ้นน้อยๆ    ก่อนจะตอบ...

"ชั้นทำเพื่อแจ   ไม่ได้ทำเพื่อนาย.......ยุนโฮ   ดูแลแจด้วย   อย่าให้เกิดอะไรแบบนี้อีก"

คังอินหันกลับมามองแจจุงที่แข็งเป็นหินไปแล้ว  อีกครั้ง.....

"ถึงเวลาที่จะไขว่คว้าหัวใจตัวเองกลับมาแล้วแจ    ขอบคุณสำหรับเวลาดีดีที่มีให้คังตลอดมานะ  ขอบคุณ"

"คัง........."

คังอินหันหลังเดินออกไป  เอามือไปตบไหล่ยุนโฮเบาๆครั้งนึง  แล้วรีบสาวเท้าออกไปอย่างรวดเร็ว

ยุนโฮเอื้อมมือมาจะสัมผัสแขนทั้งสองข้างของแจจุง  แต่ร่างบางกลับถอยตัวหนี....

ยุนโฮยังคงไม่ลดละรีบคว้าร่างบางทั้งร่างเอาไว้  ก่อนจะเชยคางร่างสวยให้มองเข้าไปในดวงตาของเขา

"ปล่อยยุนโฮ..........."

"ไม่!!  จะไม่ปล่อยแจไปอีกแล้ว   ไม่อีกแล้ว!!"

ร่างสูงโผเข้าหาร่างบางก่อนจะกระชับอ้อมกอดของตัวเองให้กระชับยิ่งขึ้น

.............กระชับจนแจจุงรู้สึกถึงความสั่นจากร่างของยุนโฮ

แล้วแจก็เลือกที่จะเงียบ..................

"ยุนโฮขอโทษ   ขอโทษที่ทำให้ต้องเข้าใจผิด  ขอโทษที่ทำให้แจร้องไห้.......   แต่ยุนอยากจะขอให้แจฟังยุน  ฟังยุนก่อนได้มั้ย??"

"อืม........"

"คนๆนั้นที่แจเห็น  ยุนไม่ได้คิดอะไรกับเค้าเลยนะ  พี่เค้าเป็น "พี่ชาย"   ที่ยุนนับถือ   แต่ยุนไม่ได้คิดอะไรในแนวนั้นกับเค้าเลยนะ  จริงๆ"

"แล้วทำไมยุนต้องไปอยู่ที่โฮสคลับ???  ที่อื่นมีตั้งเยอะแยะ  ถ้าจะไปเจอพี่คนนั้นที่นั่น"

"เดี๋ยวแจก็จะได้รู้แล้วล่ะ........"

"อะไรยุน!!  เพราะอะไรกันแน่!!"

ร่างสูงไม่ได้เอ่ยปากพูดอะไรออกไป  ยิ้มให้ร่างบางด้วยความรัก  ก่อนจะพูดเรื่องที่แจจุงคิดว่าไม่ได้เกี่ยวกับคำถามของเขาเลย........

"แจมานับถอยหลังกับยุนนะ??"

ยุนโฮแทรกนิ้วมือของตัวเองกับนิ้วของแจจุง.......   

ตอนแรกแจเหมือนจะดิ้น   แต่ก็ห้ามใจตัวเองไม่ได้.....  จะไม่ทนแล้ว

แจจุงกระชับมือแน่น   เหมือนกับที่ยุนโฮกำลังทำอยู่.....

"10"

"9"

"8"

"7"

"6"

"5"

"4"

"3"

"2"

"1"

"HAPPY  BIRTHDAY  JAEJOONG!!!"

ยุนโฮพูดออกมาเสียงดังพร้อมๆกับ  ดอกไม้ดอกใหญ่ยักษ์ที่กำลังผลิบานอยู่เต็มท้องฟ้า

.........เสียงปุงปัง  กับ  แสงหลากสี  กระจายเต็มท้องฟ้า  เหมือนจะแต่งแต้มท้องฟ้าสำดำนั่นให้เป็นสีรุ้ง.......

พร้อมกับพลุอีกชุดที่จุดขึ้นไปเป็นตัวอักษรภาษาเกาหลีที่คุ้นเคย

     "ยุนโฮรักแจจุง"

................คำที่หวานที่สุดในชีวิตของแจจุง

ยุนโฮเอื้อมแขนทั้งสองข้างโอบรอบเอวแจจุงจากข้างหลัง  คางมนวางลงบนไหล่บางเบาๆ   

"ยุนโฮรักแจจุงนะครับ.........."

ร่างสูงจุมพิตที่แก้มใสเบาๆ     ก่อนที่ร่างบางจะหันมาหา     โผเข้ากอดร่างสูงแน่น.........

"ขอบคุณยุนโฮ   แจจุงขอบคุณ"

ร่างสูงรับร่างบางนั่นเข้ามาในอ้อมกอด   กอดกันแน่น  เหมือนจะทดแทนเวลาที่ไม่เห็นค่าของมัน.......

"ยุนโฮเหนื่อยมั้ย??   ยุนโฮทำงานทุกวันเลยรึเปล่า??"

เสียงหวานดังออกมาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลเปื้อนเสื้อของร่างสูง

"ไม่เหนื่อยหรอกนะ  ถ้าเพื่อแจแล้ว  ^^  ความจริง  ยุนทำทุกวันเลยล่ะ  แต่งานบ๋อยมันก็ลำบากหน่อยอ่ะนะ  เงินก็บาง  งานก็หนัก   ตอนนั้นพี่เค้ามาชวนยุนไปเป็นโฮสด้วยหล่ะ  แล้วแจรู้มั้ยว่ายุนตอบเค้าไปว่าอะไร??"

"อะไรหล่ะ??"

"ผมทำไม่ได้หรอกครับ  เพราะภรรยาผมดุ  ^^"

"ยุนบ้า!!"

กำปั้นเล็กทุบไปที่อกหนาของยุนโฮ  ก่อนที่ยุนจะจับข้อมือนั้นไว้เบาๆ

ตาสองคู่ประสานกัน  รู้สึกถึงความรักมากมายที่สื่อผ่านกัน..........

"ยุนรักแจนะครับ"

"แจก็รักยุนนะ"

ก่อนที่ร่างสูงจะโน้มตัวลงมาประทับริมฝีปากบางเข้ากับปากอิ่ม.............

..............บอกว่ารักมากขนาดไหน

.................รักนายนะคิมแจจุง

ไม่ใช่สิ...........

...................รักนายนะ  จุง แจจุง

THE  END
*****************************************

จบแล้วค่ะ  ยังไงก็ขอคอมเม้นนิดนะคะ

ขอเรียกความมั่นใจกลับมานี้ดนึงว่ายังมีคนอ่านเรื่องของเพออยู่

ถ้าคอมเม้นขึ้น  เพอจะแต่งตอนพิเศษของเรื่องนี้ค่ะ

ยังไงก็ขอบคุณมากๆๆๆเลยนะคะที่ติดตามมาตลอด

ขอบคุณค่ะ  TT  TT

ตอนพิเศษกำลังจะมา  รอซักนิดนะคะ

http://my.dek-d.com/polypre/story/view.php?id=266333 ลิ้งไปตอนพิเศษนะคะ   ถ้าใครอยากอ่านก็ตามไปได้เลยค่ะ  ตอนนี้เพออัพปสองตอนแล้ว  ^^
.**************************

ยะเฮ้นะคะเพื่อนๆที่ร้ากกกกกกกกกกกกก

มิได้มาพิมพูดคุยอยุนานโขเลยทีเดียว

((โอเคๆ  ไม่เม้าท์ค่ะ  ขอเข้าเรื่อง  -*-))

คือวันนี้นะคะ  เพอมีเรื่องจะมาสอบถาม

ก็คือตอนนี้  วิ้ดวิ้วววววว~* ((ของแท้ต้องมี ว.แหวน8ตัว  ^^)) กับ สิตางค์
มีโปรเจ็กต์จะทำหนังสือทำมือร่วมกันนะคะ

ส่วนของเพอ  ประมาณ80หน้า  หรือมากกว่านั้น   จะมี

*ฟิกสั้น [SF]HBD JJ

*ตอนพิเศษของฟิกสั้น  แจยุน6ตอน  หรือมากกว่า 
           -รั่วๆสองตอน  คลายเครียด  555+  (ลงแล้วในลิ้งอีกเรื่อง)
           -หวานๆ+เศร้าๆ   สามตอน 
           -ตอนสุดท้ายเป็น NC-18  (มีคนรีเควสมามากมาย  เพอจัดให้  < ทั้งที่มิถนัดอย่างแรง   -*-)

รวมๆแล้วน่าจะอยู่ทีป่ระมาณ 91 หน้า หรือมากกว่า

****เรื่องราคาเพอยังไม่แน่ใจนะคะ   ราวๆ 100 บาท

ถ้าใครต้องการก็  สามารถ โพสบอกคอมเม้นไว้ได้ทั้งในฟิกของเพอ (ทั้งสามลิ้ง)  ในไอดี  
QM  
ทางเอ็ม 
หรือจะโทรมาก็ได้ค่ะ(เฉพาะที่มีเบอเพอแล้วนะคะ)

((==   ==  รู้สึกจะหลายช่องทาง 555))

ยังไงก็ฝากด้วยนะคะ   ขอบคุณค่ะ  ^^



รูปปกที่ใกล้เสร็จแล้ว