คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ▌Cursed love... : Chapter 1
Author : BROWNEYES*
“ฮยอง....”
“ไม่ใช่สิ”
“เกอเก้อ...”
“อา...แต่เเม่บอกว่าพี่ชายจะมาจากแคนาดานี่นา...อย่างนี้พี่จะพูดภาษาอังกฤษหรือเปล่านะ” จางอี้ชิงยืนคุยกับตัวเองในร้านหนังสือที่ตั้งอยู่ไม่ไกลจากบ้านของเขานัก อี้ชิงเข้ามาดูหนังสือที่นี่เป็นประจำแต่น้อยครั้งนักที่อี้ชิงจะซื้อมันกลับไป ส่วนมากอี้ชิงมักจะยืนอ่านอยู่ในร้านเสียมากกว่า
อี้ชิงเป็นแค่เด็กหนุ่มมัธยมปลายที่เตรียมจะเข้ามหาลัยในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้านี้...เขาอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็กๆในฉางชา ที่นี่มีบ่อน้ำพุร้อนล้อมรอบอยู่ทั่วหมู่บ้าน ทัศนียภาพของที่นี่สวยงามเหมือนอยู่บนสรวงสวรรค์...อี้ชิงยืนเลือกหนังสืออยู่นานสองนานคงเป็นเพราะว่าพี่ชายในอนาคตของเขาที่ทำให้เขาต้องมายืนเลือกหนังสืออยู่อย่างนี้...ลักยิ้มเล็กๆผุดขึ้นบนใบหน้าหวานอยู่ตลอดเวลา ด้วยความที่อี้ชิงเป็นคนมองโลกในแง่ดีและมีความสดใสอยู่ตลอดเวลาทำให้คนที่ผ่านไปผ่านมาต่างก็อดที่จะยิ้มตามไม่ได้
“เดี๋ยวนี้หนูอี้ชิงสนใจภาษาอังกฤษด้วยเหรอ” ชายคราวลุงซึ่งเป็นเจ้าของร้านหนังสือเอ่ยถาม ในขณะที่กำลังห่อพลาสติกหุ้มหนังสือให้กับอี้ชิงไปด้วย
“ครับ” อี้ชิงยิ้มออกมาน้อยๆ พร้อมกับเกาหัวตัวเองแก้เก้อเพราะไม่รู้จะพูดอะไรต่อ
“ปกติลุงไม่เคยเห็นหนูซื้อหนังสือภาษาอังกฤษเลยนี่นา นึกยังไงถึงได้มาซื้อ”
“ครับ ผมไม่ชอบมันเลย แต่ว่า...อ๋อ แต่ว่าอีกหน่อยผมก็ต้องสอบเข้ามหาลัยแล้ว ผมต้องมีความรู้ด้านภาษาอังกฤษเอาไว้บ้างหน่ะครับ” อี้ชิงโกหกออกไปคำโตเลย เขาไม่รู้จะพูดยังไง มันรู้สึกแปลกที่จะบอกกับคนอื่นว่าเขาจะเอาไปพูดกับพี่...ก็เขาไม่มีพี่ชายสักหน่อย
อี้ชิงเดินออกมาจากร้านหนังสือพร้อมกับเปิดหนังสือออกมาดูด้วย เย็นนี้เขาต้องไปรับแม่ พ่อใหม่ของเขาแล้วก็พี่คนแรกของเขาด้วย...อี้ชิงยิ้มอย่างมีความสุขเพราะอีกไม่นานเขาจะได้เจอพี่แล้ว
สนามบินฉางชา
อี้ชิงสวมกอดผู้เป็นมารดาด้วยความคิดถึงนานแล้วเหมือนกันที่เขาไม่ได้เจอแม่เลย...เพราะแม่ไปทำงานที่ต่างประเทศและไม่ได้กลับบ้านมานานมากตัวเขาเองก็ต้องอยู่กับป้าแค่สองคน....ความจริงเขาก็เหงามากเหมือนกัน...ตอนนี้เขาดีใจที่จะได้เจอพี่ของเขาถึงแม้จะไม่ใช่พี่แท้ๆก็ตาม
“ฮะ...เฮลโหล...แดดดี้” อี้ชิงกล่าวทักทายพ่อใหม่ของเขาอย่างติดๆขัดๆ แต่ทั้งพ่อใหม่และแม่กลับหัวเราะออกมาซะอย่างนั้น
“พี่...อยู่ที่ที่ไหนเหรอครับแม่” อี้ชิงชะเง้อมองหาคนเป็นพี่แต่ก็ไม่พบ
“คงไปเข้าห้องน้ำ เดี๋ยวคงมาแหละจ้ะ....”
“งั้นเดี๋ยวผมไปยืนรอใกล้ๆห้องน้ำนะครับ ถ้าพี่ออกมาแล้วผมจะได้ทักทายพี่” อี้ชิงยิ้มกว้างพร้อมกับเดินไปทางห้องน้ำ โดยที่ไม่รู้เลยว่าพี่ชายของตนคือใครหน้าตาเป็นยังไง
“อี้ชิง...ลูก”
“ลูกคงตื่นเต้นมากน่ะค่ะ แกไม่เคยมีพี่ชายคงจะตื่นเต้นมาก” แม่ของอี้ชิงพูดกับสามีใหม่ของเธอ
อี้ชิงมายืนรอพี่ชายอยู่ที่หน้าห้องน้ำตอนนี้ไม่ค่อยมีคนเลย...อิ้ชิงรู้สึกตื่นเต้นไปหมด...เขาพึ่งจะนึกขึ้นได้ว่าเขาไม่รู้จักหน้าค่าตาของพี่เลยด้วยซ้ำ แต่เขาก็ภาวนาว่าเขาจะพอเดาได้ว่าพี่ของเขาคือใคร เวลาผ่านไปสักพักสายตาของอี้ชิงก็ไปสะดุดอยู่ที่ชายหนุ่มร่างสูง....เขาสูงมากจนเขาคิดว่าถ้าเขาไปอยู่ใกล้ๆคงจะอยู่แค่ระดับไหล่ของชายผู้นั้น จมูกของเขาโด่งมากจนไม่เหมือนกับคนจีนแถวนี้ ใบหน้าหล่อคมจนเขาอดที่จะจ้องมองไม่ได้
เขาอยากจะหล่อแบบนั้นบ้างจังเลย.....
แต่ถึงจะหล่อขนาดไหนแต่ผู้ชายคนนี้กลับไม่ยิ้มแย้มเลยแม้แต่นิดเดียว...ใบหน้าคมและแววตาของเขามีแต่ความเย็นชาและความเศร้า
ผู้ชายคนนี้อาจจะเป็นพี่ชายของเขาก็ได้...
ไวกว่าความคิด ขาของอี้ชิงได้ก้าวเดินไปทางชายผู้นั้นแล้ว มือเรียวจับข้อแขนหนาเอาไว้จนชายผู้นั้นหันหน้ามามองหน้าของอี้ชิงอย่างหาเรื่องแต่เขากลับไม่ได้พูดอะไรออกมา ปล่อยให้อี้ชิงจับอยู่อย่างนั้น ส่วนอี้ชิงก็รีบเปิดหนังสือศัพท์ภาษาอังกฤษที่เขาพึ่งจะซื้อมาใหม่ทันที และด้วยความตื่นเต้นจึงทำให้มือของอี้ชิงสั่นไปหมด
“Nice to meet you...”
“My brother..”
“I love you...” อี้ชิงค่อยๆพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม แต่ชายคนนั้นกลับยืนนิ่งไม่มีความรู้สึกอะไรเลย จนอี้ชิงรู้สึกหน้าชาเพราะเขาอาจจะทักคนผิดก็ได้ แต่เสียงของผู้เป็นแม่และพ่อใหม่ของเขาทำให้เขารู้ทันทีว่าไม่ได้ทักคนผิด
แต่ทำไมกัน...ทำไมพี่ชายของเขาถึงเย็นชาอย่างนี้นะ
พี่ชายของเขา...ไม่ยิ้มเลย...ไม่พูดอะไรกับเขาซักคำเดียว
หลังจากกลับมาถึงบ้านทุกคนต่างก็มาทานข้าวอย่างพร้อมหน้าพร้อมตากัน เสียงพูดคุยดังสนุกสนานอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน...แต่มันจะดีกว่านี้ถ้าพี่ชายของเขาไม่นั่งเงียบก้มหน้าก้มตากินข้าวโดยไม่คุยกับใครเลยแบบนี้
พี่ชายของผมเป็นอะไรไป...
“อี้ชิงอีกหน่อยพี่คริสจะมาอยู่ที่นี่กับอี้ชิงนะ ดูแลพี่เขาด้วยนะลูก”
“ครับแม่”
“ดีมากอี้ชิง อีกสองสามวันแม่กับพ่อก็จะกลับแคนาดาแล้ว มีแต่ลูกนี่แหละที่จะช่วยดูแลพี่เขาได้”
มีแต่ผมเหรอที่จะช่วยดูแลพี่ได้...ครับแม่...ผมจะดูแลพี่คริสเอง...
ความจริงแล้วเขาอาจจะคิดผิดไปมากเลยเรื่องที่จะดูแลคริส...นี่ก็สามวันแล้ว...ตอนนี้แม่และพ่อใหม่ของเขากลับไปแคนาดาแล้ว...สามวันแล้วที่พี่ชายของเขาไม่พูดอะไรกับเขาเลย
“พี่....” อี้ชิงจิ้มๆลงไปบนไหล่หนาเบาๆ เพื่อให้ร่างสูงรู้สึกตัว เพราะตอนนี้คริสนอนผิดที่ เขาและพี่นอนห้องเดียวกันแต่นอนกันคนละเตียง แต่ตอนนี้คริสมานอนเหยียดยาวอยู่บนเตียงเขา เลยจำเป็นต้องปลุกให้คริสกลับไปนอนที่เตียงของตัวเอง
“พี่คริส”
หรือว่าพี่คริสจะฟังภาษาจีนไม่รู้เรื่อง....คิดได้ดังนั้นอี้ชิงก็เดินไปหยิบหนังสือศัพท์อังกฤษที่อยู่ในลิ้นชักออกมาเปิดทันที
“I want to sleep..”
“อา...จะพูดยังไงต่อล่ะเนี่ย” อี้ชิงทิ้งตัวลงนั่งอยู่ข้างๆเตียงอย่างหมดความหวัง
“พี่คริส...ผมง่วงนอนผมอยากนอน พี่กลับไปนอนที่ของพี่เถอะนะ” อี้ชิงบ่นออกมาด้วยความหมดหวังแล้วเหมือนกัน พูดยังไงคริสก็ไม่ยอมตื่นขึ้นมาเลย
“พี่เป็นใบ้หรือไง ทำไมไม่ยอมพูดเลย ยิ้มก็ไม่ยิ้ม ไม่เห็นเหมือนพี่ชายที่ผมจินตนาการไว้เลยสักนิด”
“ผมอยากให้พูดกับผมนะ” อี้ชิงเหมือนจะบ่นๆออกมาคนเดียวซะมากกว่า อี้ชิงพิงหัวลงกับขอบเตียงนอนพร้อมกับหลับตาลงด้วยความเหนื่อยอ่อน
หลังจากที่อี้ชิงหลับไปแล้วดวงตาคมที่เคยปิดสนิทก็ลืมขึ้นพร้อมกับมองลงไปข้างๆเตียง ที่ตอนนี้มีร่างบางของผู้ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นน้องชายของเขาฟุบหลับอยู่ ดวงตาที่เคยสดใสตอนนี้ปิดสนิทลงแล้วคงเป็นเพราะความเหนื่อยล้า ความจริงแล้วเขาไม่ได้หลับอย่างที่อี้ชิงคิดหรอกเขารับรู้ทุกอย่างที่อี้ชิงพูดออกมา
ในความคิดของเขาอี้ชิงต่างกับเขาอย่างสิ้นเชิง อี้ชิงร่าเริง ยิ้มแย้มตลอดเวลา ส่วนเขาตรงกันข้ามกับอี้ชิงทุกอย่าง
“เป็นบ้าหรือไง ขนาดหลับยังจะยิ้มอีก” คริสสบถออกมาเบาๆเมื่อเห็นว่าริมฝีปากอวบของอี้ชิงดูเหมือนจะยิ้มแย้มตลอดเวลาแม้กระทั่งเวลาหลับ...น่าอิจฉา....อี้ชิงเหมือนคนที่ไม่เคยมีปัญหาอะไรในชีวิตเลย
“แม่นายมีผัวใหม่แถมยังทิ้งนายไปอยู่ที่อื่นอีก นายไม่เสียใจบ้างเหรอ” พูดออกมาเบาๆพร้อมกับหลับตาลงนอนและปล่อยให้อี้ชิงฟุบหลับอยู่ข้างๆเตียงเหมือนเดิม
**********************
อี้ชิงตื่นขึ้นมาอาบน้ำแต่เช้าเพราะว่าเขาจะต้องไปโรงเรียน พี่ชายของเขาก็เหมือนกัน...น่าแปลกที่คริสอายุมากกว่าเขาแต่ทำไมถึงต้องมาเรียนมอปลายปีเดียวกับเขาด้วย ความจริงคริสน่าจะเรียนจบไปตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอ
...คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง พี่เขาอาจจะเข้าเรียนช้าก็ได้...อี้ชิงสะบัดหัวไล่ความคิดฟุ้งซ่านออกไปให้หมด พร้อมกับรีบอาบน้ำ อี้ชิงบีบสบู่ลงบนฝ่ามือของตนและเริ่มถูลงไปบนผิวเนียนละเอียดของตนด้วยความเพลิดเพลิน
“ทำยังไงดีล่ะลืมผ้าขนหนูเอาไว้ข้างนอกห้อง” อี้ชิงรู้สึกร้อนรนขึ้นมาทันที เพราะถ้าเขาไม่มีผ้าขนหนูเขาจะออกไปจากห้องน้ำยังไง...ความจริงแล้วเขามักจะเอาชุดเข้ามาใส่ในห้องน้ำเสมอตั้งแต่คริสมาอยู่ที่นี่ แต่คงเป็นเพราะความรีบและความเคยชินเลยทำให้เขาลืมไว้
“พะ...พี่คริส”
“พี่ครับ ผมลืมผ้าขนหนูเอาไว้ข้างนอก พี่ช่วยหยิบให้ผมหน่อยได้มั้ย” เป็นอย่างที่เขาคิดไม่มีผิด...คริสไม่ได้พูดอะไรกลับมาแม้แต่คำเดียว มันทำให้อี้ชิงถึงกับน้ำตาคลอเบ้าทันที
พี่คริสใจร้าย....
ทำยังไงดีเขาเดินออกไปทั้งสภาพร่างกายเปลือยเปล่าแบบนี้ไม่ได้...
“พี่ครับ ช่วยหยิบผ้าขนหนูให้ผมหน่อย” ตัดสินใจตะโกนออกไปอีกครั้ง แต่คราวนี้อี้ชิงถึงกับถอดใจทันที ตอนนี้เขาไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อไปแล้ว จะให้เดินออกไปแบบนี้ก็ไม่กล้า
ก๊อกๆๆ
อี้ชิงเบิกตากว้างขึ้นทันที...ใบหน้าหวานมีรอยยิ้มแห่งความดีใจเจือปนในทันที อี้ชิงแง้มประตูห้องน้ำไว้เพียงนิดเดียวพร้อมกับยื่นมือออกไปรับเอาผ้าขนหนูที่พี่ชายของเขาเป็นคนเอามาให้กับมือ
“ขอบคุณมากนะครับ...ผมรักพี่ที่สุดเลย” อี้ชิงเอ่ยพร้อมกับรีบฉวยเอาผ้าขนหนูมาและปิดล็อคประตูห้องน้ำไว้เหมือนเดิม อี้ชิงนำผ้าขนหนูมาพันท่อนล่างของตัวเองเอาไว้แต่ก็ไม่กล้าเดินออกไปอยู่ดี
ทำไมเขาเป็นคนขี้อายอย่างนี้นะ...
“พี่คริสหยิบเสื้อกับกางเกงให้ผมได้มั้ยครับ” อี้ชิงลองตะโกนออกไปให้คริสได้ยินอีกครั้ง แต่คริสไม่ได้หยิบอะไรมาให้เขาอีกแล้ว อี้ชิงจึงจำใจเดินออกจากห้องน้ำไปด้วยสภาพหน้าอกเปลือยเปล่าแบบนั้น เขาไปยืนอยู่หน้าตู้เสื้อผ้าพร้อมกับหยิบผ้าเช็ดหัวมาเช็ดเบาๆ แต่อี้ชิงกลับรู้สึกว่ามีสายตาของใครบางคนจ้องมองเขาอยู่เลยตัดสินใจหันไปมองก็พบว่าเป็นพี่ชายของเขานั่นเองที่กำลังนั่งอยู่บนเตียงพร้อมกับจ้องมองมาที่เขา
ทำไมหน้าต้องร้อนด้วย.... อี้ชิงบ่นออกมาเบาๆ
อี้ชิงตัดสินใจหันกลับไปมองอีกครั้งก็พบว่าคริสยังคงมองมาที่เขาไม่วางตา อี้ชิงเลยรีบใส่เสื้อผ้าให้เร็วที่สุดโดยที่ผมของเขายังไม่ทันจะแห้งเลยด้วยซ้ำ แต่เขาทนความเขินอายเอาไว้ไม่ไหวแล้วจริงๆ
หมับ....
“พะ...พี่” อี้ชิงมีน้ำเสียงตะกุกตะกักทันที เมื่อจู่ๆคริสก็รวบเอวของเขาเอาไว้ด้วยสองแขนแกร่ง จมูกโด่งสูดดมกลุ่มผมที่เปียกชื้นเบาๆ
“พี่ครับ...พี่กอดผมทำไม” อี้ชิงไม่ได้มีท่าทีขัดขืนอะไรแต่มีความไม่เข้าใจมากกว่าที่อยู่ๆคริสก็มากอดเขาเอาไว้แบบนี้
“พี่อยากทักทายผมเหรอครับ” อี้ชิงคิดว่าคงเป็นเพราะว่าคริสเคยอยู่ที่แคนาดามาก่อน นี่อาจเป็นวิธีการทักทายของที่นั่นก็ได้ คริสจับตัวอี้ชิงให้หันมาทางเขาพร้อมกับเลื่อนริมฝีปากลงไปประทับบนริมฝีปากของอี้ชิง
“อ้ะ...พะ....พี่” อี้ชิงถึงกับเบิกตาโพลงด้วยความตกใจทันที จริงอยู่ที่มันก็แค่เอาริมฝีปากประกบกัน เขาคิดว่ามันอาจเป็นวัฒนธรรมที่พี่น้องที่แคนาดาทำกันก็ได้ คิดได้ดังนั้นอี้ชิงจึงยืนนิ่งๆปล่อยให้พี่ชายของเขาบดขยี้ริมฝีปากของเขาจนพอใจ
“อ๊ะ...อื้อ” อี้ชิงเริ่มจะหลับตาแน่นและกำเสื้อของคริสเอาไว้ เพราะเขารู้สึกเหมือนว่าคริสกำลังนำลิ้นแหย่เข้ามาในปากของเขาอยู่ ความรู้สึกต่อต้านเกิดขึ้นกับเขาทันที...อี้ชิงอยากจะผลักพี่ชายของเขาออกไปไกลๆ...แต่เขาไม่กล้าทำแบบนั้น...นี่อาจจะเป็นการแสดงความรักของพี่น้องก็ได้
จางอี้ชิงคงจะไม่รู้ว่าการกระทำที่คริสทำกับเขานั้น...ไม่ใช่การกระทำที่พี่น้องทั่วไปจะทำกัน...มันไม่ใช่เลย
“ฮะ...อ๊ะ....พี่” คริสยังคงสนุกกับริมฝีปากของอี้ชิง น้ำหวานสีใสไหลหลั่งลงมาเลอะจนถึงปลายคางของอี้ชิง ขาของอี้ชิงอ่อนแรงมากขึ้นเมื่อลิ้นร้อนเกี่ยวกระหวัดดูดกลืนหยาดน้ำหวานอยู่ในโพรงปากของเขาอย่างไม่หยุดหย่อน ต่อมาเขารู้สึกเหมือนจะขาดอากาศหายใจตายอยู่ตรงนั้นให้ได้ อี้ชิงออกแรงทุบไหล่หนาเบาๆเพราะรู้สึกเหมือนจะหมดอากาศหายใจ ทำให้คริสผละออกมาทันที
“แฮ่กๆ” อี้ชิงหอบออกมาน้อยๆพร้อมกับจับที่ริมฝีปากของตัวเอง ตอนนี้มันบวมมากขึ้นและมีสีแดงช้ำจากการถูกดูดคลึง
“พี่น้องเขาต้องทำกันแบบนี้เหรอครับ...ผะ..ผมไม่เคยรู้เลย” อี้ชิงถามออกมาด้วยความใสซื่อ ส่วนคริสกลับยืนนิ่งไม่ไหวติง คริสสะบัดหัวตัวเองแรงๆเมื่อคิดได้ว่าเขากำลังหักห้ามใจตัวเองไม่ได้...ครั้งแรกที่เขาเห็นอี้ชิงเปลือยเปล่ามันเหมือนมีสิ่งดึงดูดที่ทำให้เขาเดินไปกอดอี้ชิงโดยไม่รู้ตัว...และเขาทำสิ่งที่ผิดไปอย่างร้ายแรงคือเขาจูบน้องของตัวเอง
“พี่น้องที่แคนาดาเขาจูบกันแบบนี้เหรอครับ” อี้ชิงเอ่ยถามออกไปอีกครั้ง
“อือ” เสียงทุ้มใหญ่เปล่งออกมา
“พี่พูดแล้ว...พี่พูดกับผมแล้วพี่ฟังภาษจีนรู้เรื่องนี่นา...ต่อไปนี้ผมจะให้พี่จูบบ่อยๆเลยเพราะว่าถ้าพี่จูบผมพี่จะคุยกับผม” อี้ชิงพูดออกมาอย่างอารมณ์ดีด้วยความไม่คิดอะไร เขารู้สึกดีใจมากที่คริสพูดกับเขาสักที แต่สำหรับคริสเขารู้สึกว่าอี้ชิงใสซื่อจนเกินไป...อี้ชิงอ่อนต่อโลกเกินไปจนน่ากลัว
อี้ชิงไม่รู้เหรอว่าจูบแบบนี้พี่น้องเขาไม่ทำกันหรอก...
หลังจากที่คริสอาบน้ำเสร็จร่างสูงก็มายืนอยู่ที่หน้ากระจก พร้อมกับแต่งกายด้วยชุดนักเรียนมัธยมปลายสีน้ำเงินเข้ม น่าแปลกที่ชุดนักเรียนธรรมดาๆกลับทำให้คริสดูดีได้อย่างไม่น่าเชื่อ อี้ชิงกำลังมองพี่ชายของตัวเองด้วยความลืมตัว
พี่ชายของเขาหล่อจังเลย...
“พี่คริส ผมช่วย” อี้ชิงเห็นดูจะลำบากกับการผูกเนคไทเลยอาสาเป็นคนช่วยผูกเอง อี้ชิงค่อยๆผูกเนคไทให้คริสด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม และคริสเองก็มองภาพที่อี้ชิงกำลังก้มหน้าผูกเนคไทให้เขาด้วยใบหน้ายิ้มๆเช่นกัน
จางอี้ชิงเวลานี้ดูน่ารักจนเขาอดจะยิ้มตามไม่ได้....
อี้ชิงพาคริสเดินไปที่หลังบ้านเพราะมันมีจักรยานอยู่ อี้ชิงบอกให้คริสขี่จักรยานไปโรงเรียนพร้อมๆกับเขาแต่คริสกลับยืนนิ่งพร้อมกับทำใบหน้าบึ้งตึงใส่อีกต่างหาก
“พี่คริสขี่จักรยานไปโรงเรียนพร้อมกับผมนะครับ...ของพี่คันนึงของผมคันนึง”
“บ้านนอก” คริสเอ่ย
“โรงเรียนอยู่ไม่ไกลจากที่นี่เท่าไหร่ คงไม่ต้องนั่งรถเมล์ไป ขี่จักรยานไปจะสะดวกกว่านะครับ” อี้ชิงเอ่ยเสียงอ่อยๆ พร้อมกับก้มหน้าลง แต่ในขณะที่อี้ชิงก้มหน้าลงนั้นคริสกลับคว้าจักรยานเละปั่นมันออกไปโดยไม่รออี้ชิงเลย
“พี่แกล้งผมเหรอ....พี่รอผมด้วยสิ” อี้ชิงรีบคว้าจักยานของตัวเองและปั่นมันออกไปเพื่อจะได้ทันพี่ชายของเขา ทั้งสองคนเหมือนจะขี่จักยานแข่งกันซะมากกว่า อี้ชิงยิ้มออกมาจนแก้มบุ๋มเพราะเขารู้สึกมีความสุขจริงๆ
ทันทีที่ทั้งสองคนเดินเข้าไปในอาคารเรียนด้วยกันก็เรียกสายตาจากคนหลายๆคนได้เหมือนกัน ด้วยความที่เพื่อนในโรงเรียนไม่เคยเห็นคริสมาก่อน ประกอบกับคริสมีใบหน้าที่หล่อเหลาจนใครๆก็ต้องเหลียวมอง ความสองเกือบๆร้อยเก้าสิบเซนติเมตรทำให้ดูโดดเด่นอยู่ไม่น้อยเลย สาวๆมากมายต่างพากันจ้องมองคริสอย่างไม่วางตา ไม่ว่าคริสจะเดินไปที่ไหน ไม่ว่าคริสจะทำอะไร ทุกอย่างของคริสก็เหมืนจะดึงดูดผู้หญิงหลายๆคน
“เอาล่ะนักเรียนใหม่ แนะนำตัวให้เพื่อนๆรู้จักหน่อย” อาจารย์ประจำชั้นเอ่ยเรียกคริสให้แนะนำตัวกับเพื่อนๆในชั้น แต่คริสกลับนั่งนิ่งไม่ยอมลุกขึ้นแนะนำตัว เลยทำให้เพื่อนในห้องต่างหัวเราะเยาะกันมากมาย อี้ชิงที่นั่งอยู่ข้างๆเลยต้องลุกขึ้นแทน
“เอ่อ...พี่คริสเป็นพี่ชายของผมเองครับ พี่เขามาจากแคนาดาอาจจะฟังภาษาจีนไม่ค่อยรู้เรื่อง ผมต้องขอโทษแทนพี่ชายของผมด้วยนะครับ” อี้ชิงก้มหัวให้กับอาจารย์ประจำชั้น แต่ความเป็นจริงแล้วคริสฟังภาษาจีนรู้เรื่องเพียงแต่เขาไม่ยอมพูดอะไรออกมาเท่านั้น หลังจากที่อี้ชิงพูดจบก็เรียกเสียงฮือฮาและเสียงนินทาจากคนในห้องเรียนได้เป็นอย่างดีเลยทีเดียว
“พี่ชายเหรอ อี้ชิงเป็นลูกคนเดียวจะมีพี่ชายได้ยังไงกันเนอะ”
“นั่นสิ”
“หรือว่าแม่อี้ชิงจะมีสามีใหม่”
“ต้องใช่แน่ๆเลย แล้วนั่นก็คงเป็นลูกติด ดูทำหน้าเข้าสิอย่างกับจะฆ่าคนอย่างงั้นแหละ” เสียงนินทาในห้องยังดังก้องไม่หยุด อี้ชิงทำได้เพียงแค่นั่งก้มหน้าก้มตาเขียนหนังสือด้วยความรู้สึกไม่ดีเท่านั้น
“เป็นพี่ชายแล้วทำไมมาเรียนปีเดียวกับเราล่ะ น่าจะจบมัธยมไปแล้วไม่ใช่เหรอ หรือว่าจะโง่แล้วเรียนซ้ำชั้น ไม่น่าล่ะพูดอะไรก็ฟังไม่รู้เรื่อง ฮ่าๆๆ” อี้ชิงกำลังรู้สึกไม่ดีจริงๆที่ตอนนี้เพื่อนๆในห้องเอาแต่นินทาเขากับคริส
“พี่คริส ผมขอโทษ...”
ปัง!!!
คริสลุกขึ้นยืนเต็มความสูงมือหนาทุบลงไปบนโต๊ะเรียนจนเกิดเสียงดังลั่นห้อง ส่งผลให้คนในห้องต้องหยุดเสียงเจื้อยแจ้วนั้นลงทันที ดวงตาคมมีแววของความโกรธอย่างชัดเจน...มันดูน่ากลัวจนอี้ชิงเองสะดุ้งเหมือนกัน
“หุบปากไปซะ!” คริสพูดภาษาจีนออกมาอย่างชัดถ้อยชัดคำ
“ไหนบอกว่าพูดจีนไม่ค่อยได้ ทำไมพูดชัดเชียว” เสียงของเด็กผู้ชายหลังห้องดังขึ้นมาทำให้คริสสะกดกั้นอารมณ์ไม่ไหว ร่างสูงสาวเท้าเดินเข้าไปประจันหน้าพร้อมโยนหนังสือเรียนที่หยิบติดมือมาด้วยใส่หน้าของชายคนนั้นทันที
“จะหุบปากมั้ย?”
“มึง ไอ้ฝรั่งปลอม ทำมาเป็นอ้างว่ามาจากเมืองนอก หึ! ที่แท้ก็ไอ้เด็กข้างถนนแถวนี้แหละวะ”
ปั๊ก!!!
ทันทีที่ชายคนนั้นพูดจบหมัดหนักๆของคริสก็ซัดลงไปที่ปากของชายคนนั้นจนทำให้เลือดสีสดไหลซิบๆออกมาทันที ตอนนี้เพื่อนในห้องต่างตื่นตระหนกกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น รวมทั้งอี้ชิงด้วย อาจารย์ประจำชั้นที่ดูเหตุการณ์อยู่นานต้องออกไปตามอาจารย์ฝ่ายปกครองมาดูทันที
“พี่คริส อย่ามีเรื่องเลยนะ” อี้ชิงรีบมาห้ามปรามคริสเอาไว้แต่ผลที่อี้ชิงได้กลับมาคือคริสสะบัดอี้ชิงออกอย่างแรงจนร่างบางเซไปกระแทกกับโต๊ะเรียนทันที อี้ชิงต้องนิ่วหน้าน้อยๆด้วยความเจ็บพร้อมกับจับสะโพกของตัวเองเอาไว้
“พี่คริสผมขอล่ะ อย่ามีเรื่อง” อี้ชิงยังไม่ย่อท้อที่จะห้ามคริส ตอนนี้เพื่อนผู้ชายหลายๆคนเข้ามารุมคริสจนใบหน้าหล่อเหลานั้นบวมช้ำด้วยบาดแผล
“พวกนายก็หยุดด้วย” อี้ชิงตะโกนบอกพวกนักเลงหลังห้องแต่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะหยุด
“ออกไป!” คริสตะคอกใส่อี้ชิงจนอี้ชิงถึงกับน้ำตาคลอเบ้าทันที
พี่คริสไล่ผม...
เหตุการณ์ตะลุมบอนที่เกิดขึ้นยุติลงทันทีเมื่อครูฝ่ายปกครองหลายๆคนมาช่วยกันจับตัวคริสและพวกนักเลงหลังห้องเอาไว้ คริสถูกนำตัวไปที่ห้องปกครองเพื่อหักคะแนนความประพฤติและกล่าวตักเตือนทันที ส่วนอี้ชิงก็ได้แต่ยืนร้อนใจอยู่หน้าห้องปกครองเพราะความเป็นห่วงคริส อี้ชิงมองเข้าไปภายในห้องปกครองก็พบว่าอาจารย์กำลังว่ากล่าวคริสอยู่ เขาเห็นว่ามือหนาของคริสกำลังกำเข้าหากันแน่นและมันสั่นมาก
“อี้ชิง”
“จื่อเทา” อี้ชิงหันไปตามเสียงเรียกพร้อมกับกล่าวทักทายเด็กหนุ่มรุ่นน้องทันที
“มายืนทำอะไรที่หน้าห้องปกครองเหรอ ปกติจางอี้ชิงเป็นเด็กดีนี่นาทำไมวันนี้ถึงได้มายืนหน้าห้องปกครองได้” เทาเอ่ยถาม
“คือว่าพี่ฉันถูกเรียกพบหน่ะ”
“พี่เหรอ?” เทาเอ่ยถามด้วยความสงสัยพร้อมกับมองเข้าไปภายในห้องปกครองและสังเกตผู้ชายตัวสูงคนนั้น แต่เมื่อมองเข้าไปก็ต้องเกิดความสงสัยเข้าไปอีกเพราะชายคนนั้นไม่เหมือนอี้ชิงเลยสักอย่างทั้งรูปร่างหน้าตา ไม่มีอะไรเหมือนกันเลยสักอย่าง
“พี่ชายฉันเอง” อี้ชิงเอ่ยแต่ใบหน้าดูมีความกังวลอยู่ไม่น้อย ดวงตาหวานมองไปที่คริสด้วยความกังวล
“พี่ก็พี่....” เทาไม่อยากซักไซ้ให้มากความเพราะเขารู้ว่าอี้ชิงเองก็คงไม่พร้อมที่จะเล่าอะไรในตอนนี้ และคริสเองก็กำลังเดินออกมาพอดี
“พี่ครับ อาจารย์ว่ายังไงบ้าง” อี้ชิงจับไปที่มือหนาเบาๆ แต่คริสกลับสะบัดมันออกอย่างแรง คริสกระแทกตัวลงนั่งที่เก้าอี้หน้าห้องปกครองด้วยใบหน้าเคร่งเครียด แต่เมื่อเทาเห็นภาพนั้นก็เกิดความไม่พอใจทันที...เป็นพี่ประสาอะไรทำกับน้องแบบนี้
“พี่อี้ชิง...ลืมนัดของเราหรือยัง?” จื่อเทาถาม
“ฉันขอโทษด้วยนะเทา วันนี้ต้องอยู่ดูแลพี่คงไปไม่ได้...ขอโทษจริงๆนะ” จื่อเทาหน้าหงอยๆลงทันที แน่นอนว่าเขากำลังลงทุนจีบอี้ชิงอยู่ วันนี้หลังเลิกเรียนเขาคิดไว้ว่าจะชวนอี้ชิงไปกินข้าวด้วยกันสักหน่อยแต่ความฝันของทั้งหมดก็ต้องดับสลายลงไปทันที
“ไม่เป็นไรอี้ชิง...เอาไว้วันหลังก็ได้ วันนี้พี่อยู่ดูแลพี่ชายของพี่ก่อนเถอะ สภาพของเขาดูแย่ๆนะ” หลังจากที่เทาพูดจบเขาก็ได้รับสายตาอาฆาตจากคริสทันที
“ขอโทษจริงๆนะเทา”
“ไม่เป็นไรครับ แต่ว่าวันหลังพี่อี้ชิงต้องไปดูผมแข่งด้วยนะ” จื่อเทาเป็นนักกีฬายูโด กังฟูและเทควันโดของโรงเรียน เขามีความสามารถเกี่ยวกับการต่อสู้อย่างรอบด้านทีเดียว และเมื่อไม่นานมานี้เขาก็พึ่งจะได้รับคัดเลือกเป็นนักกีฬายูโดระดับประเทศ
“แน่นอน พี่ต้องไปเป็นกำลังใจให้เทาอยู่แล้ว” อี้ชิงส่งยิ้มให้เทาน้อยๆ ในขณะเดียวกันคริสก็ลุกพรวดไปจากที่นั่งทันที ทำให้อี้ชิงต้องรีบเดินตามพี่ชายของตนเองไปอย่างรีบร้อน
“โอ้ย!.” คริสร้องออกมาเมื่ออี้ชิงนำสำลีชุบแอลกอฮอล์มาป้ายลงไปบนแผลมุมริมฝีปากของเขา
“ผมขอโทษ ผมจะทำเบาๆนะ” อี้ชิงค่อยๆป้าแอลกอฮอล์ลงไปบนแผลอย่างเบามือที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพื่อไม่ให้พี่ของตนเจ็บแสบ พร้อมกับป้ายยาลงไปบนแผลนั้นเบาๆ
“เสร็จแล้ว” อี้ชิงยิ้มพร้อมกับนำกล่องปฐมพยาบาลกล่องเล็กๆ เก็บเข้าไปในลิ้นชักของตัวเอง
“ผมไม่ได้ใช้ชุดปฐมพยาบาลมานานแล้วเหมือนกันนะเนี่ย....อาจารย์ฝ่ายปกครองบอกว่ายังไงบ้างเหรอครับ” อี้ชิงเอ่ยถามคริส
“พี่ไม่พูดอีกแล้ว”
“พี่ครับอาจารย์บอกว่ายังไงบ้างเหรอ” คริสไม่ได้ตอบในสิ่งที่อี้ชิงพูดแถมยังล้มตัวลงนอนและหลับตาลงไม่ฟังอะไรทั้งนั้น ทำให้อี้ชิงหน้าหงอยลงไปอีกครั้ง
“ถ้าผมจูบพี่ พี่จะอารมณ์ดีขึ้นหรือเปล่า พี่จะพูดกับผมหรือเปล่า?” จริงๆแล้วคริสรับรู้ในสิ่งที่อี้ชิงพูดทุกอย่างแต่เขาก็ยังนอนหลับตาทำเหมือนกับว่าไม่รับฟังมันอยู่
“พี่จูบผมสิครับ” อี้ชิงเขย่าแขนหนาแรงๆ แต่เมื่อเขาเห็นว่าคริสไม่ยอมลืมตาขึ้นมา อี้ชิงจึงโน้มตัวลงใกล้ๆกับคริสพร้อมกับใช้ริมฝีปากของตนแตะกับริมฝีปากของคริสเบาๆ แล้วจึงผละออกมา
“พี่ครับ ผมจูบพี่แล้ว พี่อารมณ์ดีขึ้นแล้วใช่มั้ย? พี่พูดกับผมสิ” อี้ชิงมองใบหน้าของคริสด้วยสีหน้าหงอยๆ
“อ๊ะ!....” จู่ๆคริสก็จับตัวอี้ชิงขึ้นมานั่งบนเตียงเตียงเดียวกับเขาพร้อมกับกดตัวอี้ชิงลงนอนราบไปกับผืนเตียง แต่อี้ชิงไม่มีทีท่าว่าจะตกใจเลยสักนิด หนำซ้ำยังดูเหมือนจะเชิญชวนคริสด้วย
“นายเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่าอี้ชิง” คริสกระซิบลงไปที่กกหูของอี้ชิง พร้อมกับขบกัดกกหูบางเบาๆ
“เราเป็นพี่น้องกัน...พี่น้องก็ต้องรักกันเมื่อเช้านี้พี่จูบผมเพื่อแสดงความรักของพี่น้องใช่มั้ยครับ?”
“นายใสซื่อเกินไปหรือเปล่าอี้ชิง”
“ผมไม่ได้ใสซื่อ”
“หรือว่านายกำลังยั่วฉันอยู่กันแน่”
“ยั่วอะไร....อ้ะ!” เป็นอีกครั้งที่ริมฝีปากของอี้ชิงถูกช่วงชิงไปโดยพี่ชายของตน ทุกสัมผัสวาบหวามที่เกิดขึ้นในตอนนี้เหมือนเป็นดวงไฟลุกโชนที่กำลังเผาไหม้ร่างกายของเขาทั้งสองคน ริมฝีปากหนาดูดคลึงริมฝีปากของอี้ชิงอย่างหื่นกระหาย มือหนาลูบไล้ต้นขาเรียวผ่านผ้าเนื้อบาง
“อ๊ะ...อื้อ...พี่ครับ...ผะ...ผม...รู้สึกแปลกๆ” อี้ชิงครางออกมาอย่างสุดจะกลั้นเมื่อริมฝีปากหนาดูดดุนอยู่ที่ซอกคอของเขา เขาอยากจะผลักให้คริสออกไปไกลๆ แต่ในส่วนลึกของจิตใจกลับอยากจะได้รับสัมผัสวาบหวามมากขึ้นกว่าเดิม
เขาไม่เคยได้รับสัมผัสพวกนี้มาก่อน...
มันรู้สึกดี...แต่ก็รู้สึกทรมาณ
มือหนาเลื่อนมาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกอย่างรีบเร่งก่อนที่จะลูบไล้ลงไปบนผิวเนื้ออ่อนขาวนอนนั้นอย่างสนุกมือ มือหนาบีบคลึงยอดอกของอี้ชิงจนมันชูชันสู้มือ...ในขณะเดียวกันริมฝีปากหนากลับยังดูดคลึงอยู่ที่ซอกคอขาวของอี้ชิง
“อ้ะ...อ๊า” อี้ชิงส่งเสียงครางกระเส่าอย่างปิดไม่มิด
“นายอ่อนต่อโลกเกินไปนะอี้ชิง”
ปั้ก!!!
“ออกไป!” คริสผลักอี้ชิงจนร่างบางลงไปกองอยู่ที่พื้นห้องจนอี้ชิงมีท่าทางตกใจอยู่ไม่ใช่น้อย มือหนาจับแขนของอี้ชิงและลากอี้ชิงออกไปจากห้องพร้อมกับปิดประตูห้องลงและล็อคกลอนเอาไว้
“พี่ครับ...อย่าทิ้งผมไว้ข้างนอกอย่างนี้สิ...เมื่อกี๊พี่ยังรักผมอยู่เลยแต่ทำไมตอนนี้พี่เกลียดผมแล้ว” อี้ชิงทุบลงไปที่ประตูห้องแรงๆอยู่อย่างนั้นจนมือบางรู้สึกเจ็บช้ำไปหมด อี้ชิงทรุดนั่งลงกับพื้นห้องอย่างหมดแรงแต่ก็ยังไม่หยุดเคาะประตู
ถ้าฉันหักห้ามใจไม่ได้...
นายรู้มั้ยว่าจะเกิดอะไรขึ้น...
ถ้าฉันไม่ลากนายออกไปข้างนอก...ฉันคงได้ขย้ำนายแหลกอยู่บนเตียงแน่ๆเลยอี้ชิง.....
100%
TBC
หวีดร้องแป๊บ กรี๊ดดด....แต่งไปกรี๊ดไปอี้ชิงหนูยั่วโดยไม่รู้ตัวจริงๆ
ถ้าฉันเป็นพี่คริสฉันจะไม่ทนนะ 55555
คอมเม้นเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ
:) Shalunla
ความคิดเห็น