เหตุผลความความรัก...ฉันก็ไม่รู้

            ... ความรู้สึกที่เราทุ่มให้เต็มร้อยแม้จะได้กลับมาเพียงเศษเสี้ยวก็ไม่ไม่เป็นไร แต่ถ้าหากถูกหักหาญแบบนี้ยากเหลือเกินที่จะให้อภัย...

      มันเกิดอะไรขึ้นกับเพื่อนๆของฉันนะ ทำไมท่าทีของทุกคนดูแปลกไป ไม่ว่าฉันจะพูดจะแหย่ยังไงก็ไม่สนใจฉันเลย แล้วนี่อะไรกันเดินไปไหนก็มีแต่คนซุบซิบบ้าบออะไรก็ไม่รู้  เอ...? มันจะเกี่ยวกับฉันรึเปล่านะ 

เพี๊ยะ     

     "เธอยังหน้าด้านอยู่ได้อีกเหรอ นังผู้หญิงใจดำ เธอทำแบบนี้ได้ยังไงมีความเป็นคนอยู่บ้างมั้ย"อะไรกันจู่ๆเดินดุ่มๆมาถึงก็ตบ แถมด่าฉันอีก นี่มันเรื่องอะไรกัน?แล้วผู้หญิงคนนี้เป็นใคร
    
     "OoO"
     "ฉัน...ทำอะไรอย่างนั้นเหรอ งงไปหมดแล้วนะเนี่ย" เอ๋...ฉันทำอะไรอย่างนั้นเหรอ
     "เรื่องที่เธอใส่ร้ายชาร์ม ตอนนี้ทุกๆคนรู้กันหมดแล้วแม้แต่อาจารย์...อิจฉาชาร์มใช่มั้ยล่ะที่เวลเลือกชาร์มแทนที่จะเป็นเธอน่ะ ถึงเธอจะเก่งจะสวยขนาดไหนก็คงไม่มีใครชอบเธอแล้วล่ะ ฉันจะบอกให้เอาบุญถ้าเธอยังพอมียางอายอยู่บ้างละก็รีบลาออกจากโรงเรียนเดี๋ยวนี้เลย"    
      
      นี่คือคำพูดที่ฉันถูกว่า ทั้งๆที่ยังไม่ได้ทำอะไรเลยสักอย่าง เพราะเหตุผลนี้ใช่มั้ยที่ทุกคนเมินใส่ฉันเพราะเหตุนี้ใช่มั้ยที่มีคนซุบซิบเวลาฉันเดินผ่าน ฉันถูกใส่ร้ายแล้วคนที่ใส่ร้ายฉัน...คือ...ไม่จริงใช่มั้ย? เจ็บปวดเหลือเกิน ความจริงใจที่ฉันมอบให้ไม่เคยส่งถึงใจของพวกเธอเลยใช่มั้ย

       ~เธอกำลังร้องไห้อยู่ใช่มั้ย ลองยืนต้านลมสิน้ำตาจะได้เหือดแห้ง ลืมเรื่องเจ็บปวดไปซะ อย่าคิดว่าเธออยู่คนเดียว อย่างน้อยเธอยังมีฉัน ที่อยู่ห่างๆแต่ส่งความรักไปให้เธอเสมอ~

       อะไรกันเพลงนี้ เสียงนี้ ทำไมถึงได้อบอุ่นอย่างนี้นะ.....