Kick Off! สนามนี้หัวใจข้าจอง

Kick Off! สนามนี้หัวใจข้าจอง

รำลึกฤดูร้อน
 

วันนี้ผมเดินออกจากบ้าน สายลมและแสงแดดอ่อนๆพัดมากระทบใบหน้า ได้กลิ่นต้นไม้และใบหญ้าลอยมากับสายลมอันอบอุ่น

ฤดูร้อนมาเยือนแล้ว กลิ่นของฤดูร้อนทำให้ผมหวนคิดถึงสมัยก่อน สมัยที่ผมยังเรียนอยู่ชั้นมัธยม

ผมกับเพื่อนๆจะเล่นเตะฟุตบอลอยู่ในสนามของโรงเรียน

สนามหญ้าเรียบและเขียวขจี ต้นหญ้าในสนามถูกตัดไว้ให้เรียบเสมอกัน พวกเราช่วยกันโรยปูนขาวตีเส้นขอบสนาม เส้นเขตประตู และช่วยกันขึงตาข่ายไว้กับโกลที่ต่อขึ้นจากแป๊ปน้ำโลหะ

ผู้เล่นเริ่มเกมด้วยการเขี่ยลูกฟุตบอลหนังเย็บเก่าๆลูกหนึ่ง ผู้เล่นกองกลางรับลูกแล้วลากเลี้ยงบอลรุกขึ้นไปถึงค่อนสนาม

พริบตานั้นกันผู้เล่นกองหลังคนหนึ่งก็วิ่งเข้ามาบังไว้ และอีกคนหนึ่งก็รีบวิ่งเข้าไปแย่งลูก

ผู้เล่นกองกลางหยุดบอลไว้ที่ระยะห่างจากกองหลังฝ่ายตรงข้ามพอสมควร เขาใช้เท้าแตะบอลออกข้างตัวหนึ่งจังหวะ แล้วรีบเตะลูกบอลส่งผ่านช่องว่างของแนวรับของฝ่ายตรงข้าม

ลูกบอลพุ่งเรียดพื้นสนามไปยังที่ว่างข้างหน้าซึ่งเป็นบริเวณที่ปลอดผู้เล่น กองหน้าตัวเก่งวิ่งไล่ลูกไปด้วยความเร็วดังสายลมพัด เขาเงยหน้ามองผู้รักษาประตูของฝ่ายตรงข้ามแว่บหนึ่ง

ในเสี้ยววินาทีนั้นเอง นายประตูคนเก่งก็พุ่งตัวออกมาขวางหน้าลูกฟุตบอลไว้ นายทวารมือฉมังไถลตัวลง เขาเกร็งข้อมือทั้งสองข้างแล้วยื่นมือออกไปเพื่อรับลูกบอลที่พุ่งเข้ามาหา แต่กองหน้าตัวเก่งรู้ทัน เขาเร่งฝีเท้าขึ้นจนวิ่งมาถึงลูกบอลก่อน

ดาวยิงตัวกาจใช้เท้าข้างหนึ่งกระดกลูกบอลขึ้นเบาๆ ลูกบอลหนังเก่าๆถูกเตะให้ลอยข้ามตัวผู้รักษาประตูไป มันค่อยๆตกลงพื้นแล้วกลิ้งไปยังเส้นประตู

เพียงพริบตาเดียวกองหลังตัวเก่งของฝ่ายตรงข้ามก็วิ่งเข้ามา เขารีบล้มตัวเตะสกัดลูกบอลออกไปก่อนที่มันจะผ่านเข้าไปในประตู

ลูกบอลลอยโด่งออกไปที่ข้างสนาม นายประตูเป่าปากโล่งอก

เสียงปรบมือและโห่ร้องดังขึ้นพร้อมๆกัน

“เก่งมากไอ้สุด” เพื่อนในทีมเดียวกันตะโกนขึ้นเพื่อชมเชย

“เกือบไปแล้วนะมึง” กองหน้าตัวฉกาจก้มลงแล้วยื่นมือมาดึงตัวผมให้ลุกขึ้น