DR.Laugh

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

ผมชอบเสียงหัวเราะของคุณจัง คุณหมอลูอิส :)










DR.LAUGH 



LOUIS TOMLINSON x NIALL HORAN 




ROMANTIC ( VERY ROMANTIC  )





คำเตือน ฟิคนี้เป็นฟิค FEEL GOOD มีแต่แง่บวกด้านด่ี เพราะแต่งจากการมโนของผู้แต่ง

จึงเป็นฟิคที่ไร้ซึ่งความดราม่าเจือปน .

ฟิคนี้ได้รับแรงบันดาลใจมาจากรูปนี้

เนื้อเรื่อง

“  คุณหมอกลับเถอะค่ะ เดี๋ยวตรงนี้ดิฉันจัดการได้ค่ะ คุณหมอยังไม่ได้พักเลยนะคะ”

เสียงพยาบาลสาว เรียกสติ ของ คุณหมอหนุ่มให้ออกจากวังวนนิทราที่เขาแทบจะจมดิ่งลงไป ราวกับกองงานข้างหน้าเขาเป็นหมอนนุ่มบนเตียง  หลังจากที่แทบจะหลับในไปกับกองรายชื่อคนไข้ข้างหน้าแล้ว  หมอหนุ่มผู้มีผมสีบลอนด์ทองค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาหาพยาบาลสาว นัยต์ตาสีฟ้าอ่อนเหมือนทะเลนั้น แทบจะปิดอยู่แล้ว


หน้าตาของคุณหมอผู้นี้ถ้าไม่ได้อยู่ในเสื้อกาวน์คงไม่มีใครรู้แน่ๆ ว่าเขาเป็นคุณหมอคนเก่ง เพราะใบหน้าน่ารักราวกับเด็ก ปากสีชมพูระเรื่อ จมูกเล็กๆแต่มีสันดั้งได้รูปนั้น น่ารักราวกับ คิวปิดตัวน้อยในเทพนิยาย



  “ไนออล ฮอแรน” หมอหนุ่ม ผู้ขยันขันแข็ง ของโรงพยาบาลเด็กแห่งนี้ เป็นที่รักของคนทั้งโรงพยาบาล ทั้งความมีน้ำใจ ความใจดี ความอ่อนโยน ต่างทำให้ทั้งหมอ พยาบาล บุคลากร และคนไข้ ต่างรุมรักเขา

“คะ..คุณ บาบาร่า ..ผม ขอโทษ ผมเผลอหลับไป”

คุณหมอไนออลส่ายหัวไล่ความง่วงทิ้ง ค่อยๆยันตัวออกมานั่งหลังตรงอีกครั้งบนโต๊ะ

“ คุณหมอขา ได้เวลากลับบ้านแล้วนะคะ แล้วถ้าคุณหมอมาฝืนทำงานอย่างนี้ คนที่จะเดือดร้อนก็คือดิฉันนะคะ ไม่ใช่คุณหมอ เขาจะหาว่าดิฉันไม่ยอมช่วยคุณหมอเคลียร์งาน จนคุณหมอต้องมาอดหลับอดนอนอย่างนี้”

พยาบาลสาวหน้าสวยยิ้มให้คุณหมออย่างอ่อนโยน “ บาบาร่า พาลวิน” เป็นพยาบาลสาวคนสนิทของไนออล  พยาบาลสาวสวยผู้ที่คนทั้งโรงพยาบาลลือกันให้แซ่ดว่าเป็น คนรักตัวจริงของ คุณหมอไนออล แต่หารู้ไม่ว่า บาบาร่าไม่เคยคิดเกินเลยกับคุณหมอไนออลแม้แต่นิดเดียว เพราะบาบาร่าไม่เคยคิดจะมีแฟนที่อยู่ในวงการวิชาชีพเดียวกันนะสิ  



บาบาร่าคิดว่าคนที่จะมาเป็นคู่ชีวิตเธอ จะต้องภูมิใจและตื้นตันกับการที่ได้แฟนเป็นพยาบาล แล้วเรื่องอะไร บาบาร่าจะเอาคนที่เก่งด้านรักษาคน แบบ แพทย์ มาเป็นแฟนเล่า แต่พูดไปคนใน โรงพยาบาลก็ไม่เชื่อ บาบาร่า จึงคิดว่าปล่อยให้เขาพูดอะไรก็พูดไป บาบาร่าก็จะยังทำตัวเหมือนเดิมกับคุณหมอไนออล  .. ผู้ซึ่งอ่อนโยนใจดีบอบบาง และบาบาร่าก็รู้เสมอว่า...



คุณหมอไนออลไม่เหมาะจะมีแฟนเป็นผู้หญิงสักนิดเดียว ( ห้าห้าห้า) 

“ เห้ยย คุณบาบาร่าอะ ขู่ผมอีกแล้ว ผมไม่อยากทำให้คุณโดนดุหรอกนะ ผมไปแล้วก็ได้” 

คุณหมอไนออลยันตัวลุกขึ้น ถอดเสื้อกาวน์ยื่นให้คุณพยาบาลสาวเพื่อนสนิท พร้อมขยับเนคไทด์ตัวเองให้กระชับ

“งั้นผมกลับแล้วละกัน ผมก็จะไม่ไหวแล้วเหมือนกันเนี่ย” 

ไนออลลุกไปเปิดก๊อกน้ำที่หลังห้องพักแพทย์  และล้างหน้าล้างตาตัวเอง สำรวจตัวเองในกระจก เอามือปัดผมเผ้าให้เรียบร้อย หันมายิ้มกว้างให้พยาบาลสาวอีกครั้ง

“ ผมดูโอเคแล้วใช่มะ งั้นผมกลับล่ะ”        ไนออลคว้ากระเป๋าสีดำมาสะพายข้าง โบกมือร่าเริงให้คุณพยาบาลสาว

“ค่า หล่อแล้วค่า คุณหมอ  ระวังเจอหนุ่มจีบกลางทางละ ห่วงหล่อขนาดนี้”

พยาบาลสาวไม่วายแซว  ไนออลทำหน้ามุ่ย

“ บาบาร่าอะ ทำไมแซวผมจังเรื่องให้ผมมีแฟนเป็นผู้ชายเนี่ยเชอะ!”

ไนออลแกล้งเชิดหน้าหนี แล้วปิดประตูห้องหนีบาบาร่า บาบาร่าได้แต่ยืนขำในห้องพักแพทย์คนเดียว

‘ ก็คุณอะ มันผู้ชายบอบบาง ขวัญใจเกย์ของแท้เลย คุณไนออล’   บาบาร่าได้แต่คิดในใจ

ณ คลินิกสัตวแพทย์ 24 ชั่วโมง “ ทอมลินสัน”

“  ลูอีส พรุ่งนี้ฉันอุตส่าห์เข้าเวรแทนนาย  ช่วยไรหน่อยดิ”

หญิงสาวผมสั้นสีทอง ที่ดูอย่างไรก็ไม่น่าจะเป็น “สัตวแพทย์” ได้ เท้าคางจ้องหน้า สัตวแพทย์หนุ่ม ผิวสีแทน ผมสีน้ำตาล ดวงตาสีฟ้าที่อยู่หลังกรอบแว่นสีดำเงยหน้าขึ้นมา จมูกโด่งเป็นสันรับกับกรอบแว่น  สัตวแพทย์สุดหล่อผู้ชอบเรียกเสียงหัวเราะ ให้คลินิกรักษาสัตว์แห่งนี้เป็นประจำ


“ลูอีส ทอมลินสัน”


 เงยหน้ามองหญิงสาวผมทองตรงหน้า พร้อมเลิกคิ้วข้างนึงอย่างยียวน

“ เออ ได้ดิ มีอะไรอะไมลีย์” 

สัตวแพทย์หนุ่มก้มลงไปจัดการภาระที่ทำต่อ คุณหมอลูอิสกำลังเคลียร์เงินค่ารักษาทั้งหมดประจำวันนี้  ถึงแม้เขาจะนับเงินไปคุยไป เขาก็ไม่พลาดหรอก เพราะเขานับเงินจนชำนาญมากๆแล้วนั่นเอง

“ คือโนอาห์ไม่สบายมากกกอะแก แล้วทีนี้ฉันอยากให้แกพาไป โรงพยาบาลเด็ก ที่ถัดไปจากคลินิกเรา 3 ซอยนี่เองอะ ได้มั้ย คือมันคงไม่นานหรอก แค่พาไปหาหมอ ยังงัยๆแกก็มาคลินิกตอนค่ำอยู่แล้วใช่ปะ ฝากหน่อยดินะนะ เนี่ยมีคนแนะนำว่าให้ไปหาคุณหมอคนนี้อะ ชื่อ ไนออล ฮอแรน เขาบอกว่ารักษาดี ใจดีมากๆ”

ไมลีย์ยื่นนามบัตร “ นายแพทย์ ไนออล ฮอแรน” ให้ลูอีส    สัตวแพทย์หนุ่มรับนามบัตรนั้นมา อ่านทวนอีกครั้ง

 ‘ ไนออล ฮอแรน’ คงจะเป็นหมอผู้ชาย สมาร์ทๆใจดีสิท่า พวกสาวๆเขาเลยแนะนำกันมา

โนอาห์ที่ว่าคือน้องสาวแท้ๆของไมลีย์นั่นเอง ซึ่งเธอ อายุเพียง  13 ปี ซึ่งยังอยู่ในเกณฆ์ที่ต้องพาไปหาหมอกุมารเวช

“ โอเค ไมล์เดี๋ยวจัดการให้ เป็นการตอบแทนที่แกยอมเข้าเวรแทนฉัน สองวันติดให้ฉันได้พักบ้าง พาไปหาหมอก็ใช้เวลาไม่ได้นานอะไรเท่าไหร่หรอก เดี๋ยวจัดให้ บอกโนอาห์เตรียมตัวละกันเดี๋ยวบ่ายๆฉันเข้าไปรับ”  ลูอีสยิ้มให้เพื่อนสาวตนเอง

“เออให้มันได้งี้ดิ มีเพื่อนก็ต้องพึ่งเพื่อน!” 

หมอสาวสุดเปรี้ยว ตบไหล่เพื่อนตัวเอง ป้าบๆ ฉีกยิ้มกว้างทะเล้น

“เออๆ แหม ไม่ต้องอะ จริงๆที่แกมาเข้าเวรแทนฉันก็ไม่ใช่เพราะอยากเจอแม่สาวคนนั้นหรอวะ  ที่เอาแมวเปอร์เซียมารักษาอะ อะไรนะที่ชื่อ ‘เทเลอร์ สวิฟต์’   เอ๊ะๆๆหรือ  อีกคนที่ผมดำๆ ตัดหน้าม้าที่สวยๆที่ชื่อ เคธี่ เพอร์รี่นะ”

ลูอิสทอมลินสันทำหน้ายิ้มแลบลิ้นล้อเลียนเพื่อนสาวตัวเอง  ไมลีย์หน้าแดงถึงใบหู  ก็สาเหตุที่ไมลีย์ขอสลับเวรก็เพราะว่า วันพรุ่งนี้จะมีแต่คนไข้สาวสวยแซ่บๆมาใช้บริการนะสิ  ไมลีย์เลยขอสลับวันกับลูอีสขึ้นมาซะดื้อๆ แต่ก็ดี ลูอิสจะได้พักผ่อนสองวันติด จึงไม่มีปัญหาอะไร

“ โอ้..คุณสวิฟต์คะ แมวคุณนี่ขนนุ่มจังเลยนะคะ สงสัยคนเลี้ยงจะดูแลดี แต่หมอมีวิธีที่ทำให้ขนแมวไม่ร่วงนะคะ อยากรู้ทำไงไม่ยากค่ะ แค่มาเป็นภรรยาหมอ ฮ่าๆๆๆๆ”  


ลูอิสทำหน้าทำตาท่าทางและเสียงล้อเลียนเพื่อนสาวตัวเอง ไมลีย์เขินหน้าแดงทำตัวไม่ถูก โบ้หัวชายหนุ่มตัวแสบที่ล้อเลียนตัวเองไปทีนึง

“ อ้าว! แค่นี้ต้องทำร้ายร่างกาย โด่ๆๆ พวกรับความจริงไม่ได้” 

ลูอิสเบะปากส่ายหัวไปมา และเดินหนีไมลีย์ออกจากคลีนิคไป  ไมลีย์ ชูนิ้วกลาง ไล่หลังหมอหนุ่มตัวแสบเพื่อนสนิท  ลูอิสชูกลับ พร้อมทำปากขยับไปมากว้างจับใจความได้ว่า

“  อยาก ได้ ไอ้ นี่ หรอออ”  


ลูอิสทำปากกว้างๆ ให้หมอสาวที่ไม่ได้ยินเสียงเขาเพราะถูกกระจกกั้น ได้อ่านปากเขาออก

ไมลีย์สุดจะเอือมระอาต่อกรกับคุณหมอลูอิสผู้กวนบาทาซะยิ่งกว่าอะไรคนนี้ จึงโบกมือปัดๆไป

ลูอิสเดินหันหลังไปเปิดประตูรถตัวเองพลางหัวเราะคิกคัก  พลันลงไปนั่งตรงที่นั่งสำหรับคนขับ ลูอิสเหลือบมองนาฬิกาข้อมือตัวเอง

“ สี่ทุ่มแล้วหรอเนี่ยยย”

  ลูอิสบ่นพึมพำกับตัวเอง รีบสตาร์ทรถกลับบ้านอย่างไว 

จริงๆแล้วพรุ่งนี้ตอนบ่ายเป็นเวรของลูอีสแต่ไมลีย์อาสาเข้าแทน ซึ่งวันนี้ไมลีย์ก็มีเวร ตอน สี่ทุ่มถึงตี2 ก่อนที่สัตวแพทย์อีกคนจะมาเข้าแทน ช่วง ตีสามถึงแปดโมงเช้า 



คลีนิคทอมลินสัน เป็นคลินิกรักษาสัตว์ที่เดียวในเมืองที่เปิดบริการ 24 ชั่วโมง จึงมีชื่อเสียงมาก และมีลูกค้ามาใช้บริการเยอะ บางทีอาจเรียกได้ว่า เยอะพอๆกับ โรงพยาบาลสัตว์ใหญ่เลย แต่มีราคาที่ถูกกว่าบวกกับคุณหมอก็มีผลัดเปลี่ยนเวรเยอะและเป็นคุณหมอที่ล้วนแล้วแต่มีคุณภาพทั้งนั้น ลูอิสยังมีสาขาอื่นๆของคลินิกอีกหลายเมือง ทำให้การหมุนเงินจ่ายค่าแรงแพทย์แต่ละคนไม่เคยมีปัญหาใดใด

ลูอิสขับรถมาถึงร้านสะดวกซื้อแห่งหนึ่งที่เขาแวะมาเป็นประจำก่อนกลับบ้าน วันนี้เขากะไว้ว่าจะแวะรับประทานแค่อาหารง่ายๆ  เพื่อที่จะได้กลับบ้านไปนอนเยอะๆเต็มอิ่มซะหน่อย ลูอิสจอดรถหน้าร้านสะดวกซื้อที่มาเป็นประจำ



ชายหนุ่มเดินเข้าไปในร้านที่เต็มไปด้วยของกิน ของจิปาถะที่คุ้นเคย  ลูอิสมองหาพวกอาหารแช่แข็ง คว้าได้มาสองสามอย่างที่ชอบกินก็ใส่ตะกร้า ลูอิสหันตัวกลับเพื่อจะไปหาเครื่องดื่มมาดื่มแต่แล้วก็ได้พบกับ

  




  ... ชายหนุ่มคนนึงหน้าตาน่ารักมีดวงตาสีฟ้าสดใสเหมือนน้ำทะเล ผมสีบลอนด์ทอง กำลังเพ่งเล็ง ตู้ไอศกรีมอย่างพินิจพิเคราะห์ ..  น่ารักจังเลย...  ลูอิสยิ้มในใจ  ยังเด็กอยู่รึป่าวเนี่ย ทำไมถึงชอบกินไอติม

ว่าแล้วลูอิสก็อยากจะขอ ขยับเข้าไปใกล้เขาสักหน่อย ขอโมเมนท์ได้พูดคุยสักนิดๆหน่อยๆก็ยังดีกับคนน่ารักคนนี้  ลูอิสได้แต่แอบเขินในใจคนเดียว ค่อยๆเดินเข้าไปแกล้งเลื่อนตู้ไอศกรีมนั่นเปิดออก ชายหนุ่มผมสีทองทำหน้าตกใจเล็กๆเงยหน้าขึ้นมามอง ผู้ชายผมสีน้ำตาลใส่แว่นกรอบดำที่พึ่งมาเปิดตู้ไอศกรีมที่เขาจ้องเฉยๆมาสักพัก   ชายหนุ่มใส่แว่นส่งยิ้มให้เขา

“ เอ่อ..ผมขอโทษครับ คือมันน่ากินหลายอันมาก ผมก็ไม่รู้จะเลือกอันไหนดี คือผมก็อยากซื้อหลายๆอันแต่ไม่อยากกินเยอะ มันดึกแล้ว กลัวจะไม่ดีต่อสุขภาพ”  

ชายหนุ่มผมทองก้มหัวไปพูดไป เป็นเชิงขอโทษ เสียงที่ดูเคอะๆเขินๆ และท่าทางที่ดูเกรงใจนั้น ทำให้ชายหนุ่มคนนี้ดูน่ารักเสียเหลือเกินในสายตาสัตวแพทย์หนุ่ม

“ เลือกไม่ได้ก็ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่คับ คุณก็ซื้อไว้ทุกรสแล้วกินวันละรสก็ได้นี่ หรือว่า คุณจะซื้อทุกรส แล้วตัดทีละนิดมากองรวมกันไว้ในถ้วยแล้วกินก็ได้นะถ้าคุณเลือกไม่ได้ รสชาติคงพิลึกดี ตอนเด็กๆผมเคยทำนะ ผมพยายามคิดค้นรสชาติใหม่ ให้ไอศกรีม แต่พอผมตักทุกอย่างมารวมกันจริงๆ ผมก็เอาไปแช่ในช่องฟรีซอีกรอบแล้วค่อยเอามากิน ผมก็เลยได้รู้ว่า ผมควรไปทำอย่างอื่นที่ไม่ใช่การคิดค้นรสชาติไอติมใหม่ๆแล้วล่ะ ห้าๆๆๆ”

หน้าคมเข้มนั้นหันมายิ้มหยีตาให้ดูเป็นมิตร ไนออลเผลอยิ้มตามในทันทีที่เห็นรอยยิ้มอบอุ่นนั่น

“ห้าๆๆ คุณนี่บ้าจริงๆ  มาสอนให้ผมทำอะไรก็ไม่รู้”  ไนออลยิ้มเป็นมิตรให้ อดขำผู้ชายคนนี้ไม่ได้จริงๆ

ลูอิสเอื้อมไปหยิบไอศกรีมรสช็อคโกแลตชิพของโปรดตัวเองมาใส่ตะกร้า ไนออลเห็นยังงั้นจึงหยิบตามบ้าง ลูอิสเบิกตากว้างที่ชายหนุ่มน่ารักนั่นเลือกรสตามเขา

“อะไรกันคุณ มาเลือกตามผมทำไมเนี่ย”    ลูอิส ขมวดคิ้วแต่ยิ้มให้ท่าทางยียวน แต่ช่างเป็นท่าทางยียวนที่ดูเป็นมิตรเหลือเกินสำหรับไนออล

“ ผมได้คุยกับผู้เชี่ยวชาญทางด้านรสชาติไอติมแล้วและผมจะเชื่อเขา” 

ไนออลโบกไอติมรสชอคโกแลตชิพไปมาพร้อมยิ้มกว้างให้  ถ้าทางใสซื่อนั้น ทำให้ลูอิสยิ้มกว้าง และระเบิดหัวเราะออกมา ลูอิสผู้ซึ่งมีฉายาว่า “ คุณหมอตัวขำ”  ที่มักจะเป็นฝ่ายสร้างเสียงหัวเราะใส่คนอื่น กลับต้องมาขำซะเอง เมื่อชายคนนี้ทำตัวใสซื่ออย่างที่ไม่เคยเห็นผู้ชายอายุรุ่นราวคราวเดียวกันนี้ทำที่ไหนมาก่อน 



ลูอิสอยากจะถามชื่อผู้ชายคนนี้ แต่การถามคนที่เจอกันครั้งแรก มันไม่สมควร งั้นก็ขอเก็บความทรงจำดีเหล่านี้เอาไว้คนเดียวละกัน

“ โอเคครับ คุณเชื่อผมก็ได้ แต่คุณกินคนเดียวนะ ถ้าคุณเชิญคนในบ้านมากิน ผมกลัวจะออกข่าวหน้าหนึ่ง ว่าท้องเสียยกครัวเพราะเชื่อผู้เชี่ยวชาญด้านรสไอติมที่เจอกันในร้านสะดวกซื้อ”

ลูอิสพูดจาติดตลกและส่งยิ้มอ่อนโยนให้ ขณะที่เขาเดินตามชายหนุ่มผมสีทองไปที่เคาท์เตอร์จ่ายเงิน

“ คุณนี่ตลกจังเลยนะครับ พูดจาแบบนี้กับคนที่เคยเจอกันครั้งแรก ถ้าทางคุณจะเป็นคนที่ทำงานด้านบันเทิงนะ ดูจากหน้าตาคุณ หล่อไม่เบานะเนี่ย ”     


 ไนออลเมื่อจ่ายเงินค่าไอศกรีมเสร็จ ก็หันมาชวนคนยิ้มเก่งพูดคุยต่อ

“ คุณเดาผิดแล้ว ผมเป็นหมอหมาตะหากล่ะ”   ลูอิสยิ้มกว้างให้คนใสซื่อข้างๆ   หนุ่มผมทองอ้าปากค้าง

“ให้ตายสิ คุณเป็นสัตวแพทย์ ไม่น่าเชื่อเลย”   ไนออลทำหน้าทำตาช็อคๆ ใครจะรู้เล่าว่าผู้ชายอารมณ์ดีหน้าตาเป็นมิตรและยังมีอารมณ์ขันจะเก่งถึงขั้นเป็นสัตวแพทย์

“ ก็นั่นไง คนเลยว่าผมมีหมาอยู่ในปากเยอะ แค่คุณยังไม่เคยเจอ ห้าๆๆ”   ลูอิสกับไนออลเดินออกมานอกร้านสะดวกซื้อแล้ว ไนออลขำเบาๆกับคำพูดลูอิส คนอะไรว่าตัวเองก่อนจะมีใครว่าซะอีก

“ ห้าๆๆ  คุณหมอนี่กวนจังเลย ด่าตัวเองทำไมผมยังไม่ได้ว่าอะไรคุณหมอเลย”  ไนออลแกะไอติมขึ้นมากิน เงยหน้าขึ้นมายิ้มเพราะขำสัตวแพทย์ผู้ติดตลกคนนี้ จนไอศกรีมเปื้อนริมฝีปากตนเอง ลูอิสเห็นภาพข้างหน้าแล้วก็อดขำออกมาไม่ได้

“ คุณครับไอศกรีมเลอะน่ะครับ” 


ลูอิสล้วงเข้าไปที่กระเป๋าเสื้อตัวเองหยิบผ้าเช็ดหน้าสีฟ้าอ่อนออกมาแล้วเช็ดให้คนหัวทองที่มุมปากเบาๆ 

วินาทีนั้น ... หมอหนุ่มไนออล ถึงกับหน้าแดงแจ๋หัวใจเต้นแรง  อะไรกันเนี่ยเรา ทำไมตื่นเต้นเพราะมีผู้ชายด้วยกันมาเช็ดปากให้เราบ้าจริง

“อ่ะเอ่อ ขอบคุณครับ... “ ไนออลก้มหัวให้ปะหลกๆ  ลูอิสยิ้มกับท่าทีใสซื่อของผู้ชายคนนี้

“ คุณเก็บผ้านี้ไว้เถอะครับ ผมยกให้เผื่อคุณทำเปื้อนที่ไหนอีก”  ลูอิสยื่นผ้าเช็ดหน้าสีฟ้าอ่อนให้ชายหนุ่มผมทอง ไนออลยื่นมือไปรับผ้าเช็ดหน้านั้นไว้.. ที่รับไว้ทันทีก็เพราะตั้งใจจะเอาไปซักให้แต่แรกแล้วไงล่ะ

“แล้วผมจะเอาไปคืนคุณได้ที่ไหนละครับ”   ไนออลเงยหน้าถามตาใสแจ๋ว รู้สึกซาบซึ้งกับความใจดีของผู้ชายคนนี้

“  คลินิกรักษาสัตว์ทอมลินสันครับ”  



ลูอิสยิ้มให้ โค้งตัวเบาๆ เป็นการอำลาแล้วเดินหันหลังไปที่รถตัวเอง ...  จากนี้ก็คงจะได้แต่ลุ้นว่า ผู้ชายคนนี้ จะกลับมาหาเขามั้ย  โดยที่ไม่รู้ตัวเองเลยว่า พรุ่งนี้.. จะได้พบกันอีกครั้งแน่นอน

บ่ายวันรุ่งขึ้น หน้าบ้าน ครอบครัว ไซรัส

รถมินิ คันสีขาว มาจอดหน้ารั้วบ้าน ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มจะได้หยิบมือถือขึ้นมาโทรตามใคร สาวน้อยที่หน้าตาเหมือนไมลีย์เด๊ะๆ แต่มีผมยาวสีน้ำตาล ก็วิ่งหน้าตั้งออกมา

“พี่ลูอิสสสสสสส”   เด็กสาวรีบวิ่งมาขึ้นเบาะข้างคนขับ ส่งยิ้มกว้างทะเล้นเหมือนพี่สาวตัวเองไม่มีผิดให้ลูอิส

“อ้าวไหนไม่สบาย ทำไมวิ่งหน้าตั้งมางี้อะเรา”   ลูอิสลูบหัวเด็กสาวพลางจับหน้าผาก เออแต่ตัวรุมๆจริงๆแฮะ

“ก็เมื่อวานได้พักก็ดีขึ้นบ้างค่ะ แต่ว่าน้ำมูกยังไหลไม่หยุดเลย เจ็บคอด้วย ไม่น่าตะโกนเรียกพี่ดังๆเลย”

เด็กสาวทำหน้ามุ่ย ลูอิสเอื้อมมือไปหยิกแก้มเด็กสาวตัวแสบ โนอาห์ชอบแวะเวียนมาเล่นกับไมลีย์และลูอิสที่คลีนิคบ่อยๆเพราะเธอชอบสัตว์ เธอมีความฝันอยากเป็นสัตวแพทย์เหมือนกัน ลูอิสกับไมลีย์ จึงคอยสอนวิธีพยาบาลพวกหมาแมวบ่อยๆ  โนอาห์ชอบลูอีสเพราะเป็นคนตลกและใจเย็นกับเด็กช่างถามแบบโนอาห์มาก

“งั้นวันนี้โนอาห์ต้องพูดกับลูอีสน้อยๆหน่อยแล้วละเดี๋ยวจะเจ็บคอเอา  ลูอีสจะร้องเพลงให้ฟังแทนนะ”

ลูอิสส่งยิ้มอบอุ่นให้สาวน้อยข้างกาย  โนอาห์พยักหน้าหงึกๆ ลูอิสจึงเริ่มเปิดวิทยุในรถ พร้อมสตาร์ทรถออกตัว ในระหว่างทางขับไปโรงพยาบาล ก็ร้องเพลงให้สาวน้อยคนเก่งของตัวเองฟังไปตลอดทาง

“ So get out, get out, get out of my head
And fall into my arms instead
I don't, I don't, don't know what it is
But I need that one thing
And you've got that one thing”

ลูอิสขับรถไปร้องเพลงให้เด็กสาวฟังไปอย่างอารมณ์ดี ฟังเพลงนี้แล้วก็คิดถึงเด็กผมทองตาสีฟ้านั่นไปด้วยตลอดเวลาเลย อยากรู้จริงๆว่าเขาจะกลับมาหาเราที่คลีนิคมั้ยนะ เขาจะสนใจเรามั้ยนะ

“ ลูอิสร้องเพลงเพราะที่สุดแล้วในบรรดาผู้ชายทุกคน”    โนอาห์ปรบมือชมลูอิสอย่างใสซื่อ

“อ้าว ทำไมพูดงี้อะ แล้วใครเก่งสุดในบรรดาผู้หญิงล่ะ?”   ลูอิสขมวดคิ้วหน้ามุ่ย งอแงเหมือนเด็ก

“ ไมลีย์ไง แต่ยังงัยไมลีย์ก็ต้องเก่งกว่าลูอิสนะ”   โนอาห์กอดอกทำหน้าภูมิใจในตัวพี่สาวสุดๆ  ลูอิสหัวเราะ

“โอเคๆ อันนั้นยอมให้คนนึง”  ลูอิสยิ้มให้ แล้วก็ร้องเพลงต่อไป  15 นาที ก็ถึงที่หมาย โรงพยาบาลเด็ก ประจำเมือง

ลูอิสจูงมือโนอาห์มาที่เคาท์เตอร์ ประชาสัมพันธ์

พยาบาลสาวหน้าตายิ้มแย้มยิ้มให้ลูอิสกับโนอาห์

“สวัสดีค่ะ  เป็นอะไรมาเอ่ย แจ้งชื่อกับอาการทางนี้เลยค่ะ”  พยาบาลยื่นใบกรอกประวัติส่วนตัวให้ลูอิส

“เอ่อคือเพื่อนผมแนะนำให้มาพบคุณหมอฮอแรนอะครับ ไม่ทราบว่าพอจะมีคิวมั้ยครับ” ลูอิสเขียนประวัติโนอาห์ไป พลางถามไป

“อ๋อ ดีเลยค่ะ คุณหมอพึ่งเข้าช่วงบ่ายพอดีค่ะ คิวยังว่างค่ะ เดี๋ยวดิฉันจัดคิวให้ รอสักครู่นะคะ ”    พยาบาลสาวกรอกข้อมูลลงคอมสักพัก  ก็กดโทรศัพท์ติดต่อภายใน

“ ฮัลโหล บาบาร่า มีคนไข้ขอพบคุณหมอฮอแรนนะ บอกคุณหมอด้วย คนไข้กำลังไป นี่ฉันนัดให้เป็นคิวแรกเลย จ้าๆ ขอบคุณจ้า”  

พยาบาลสาววางสาย หันมายิ้มให้ลูอิสกับโนอาห์อีกครั้ง

“เชิญ ชั้น 4 นะคะ  ไปที่เคาน์เตอร์ คุณบาบาร่า พยาบาลผู้ช่วยของคุณหมอฮอแรนรอคุณอยู่”  

“ขอบคุณมากครับ”  ลูอิสยิ้มพร้อมโค้งให้อย่างสุภาพ

“ขอบคุณค่ะ”  โนอาห์โค้งให้ตามชายหนุ่ม  พยาบาลสาวยิ้มให้อย่างเอ็นดู

ลูอิสกับโนอาห์ขึ้นมายังชั้น 4  เปิดลิฟต์มาก็พบเคาน์เตอร์ตรงหน้าทันที พยาบาลสาวสวยยืนยิ้มให้อยู่หน้าเคาน์เตอร์ โหย สวยจนลูอิส ต้องอ้าปากค้าง พยาบาลโรงพยาบาลนี้คัดหน้าตารึป่าวเนี่ย หุ่นยังกับนางแบบ ถ้าลูอิสชอบผู้หญิงนี่คงไม่วายขอเบอร์แน่ๆ

.

“ เอ่อ คุณเป็นพยาบาลของคุณหมอฮอแรนใช่มั้ยครับ”  ลูอิสโค้งให้พยาบาลเบาๆอย่างสุภาพ

“ ใช่ค่ะ ดิฉันบาบาร่า พาลวินนะคะ เชิญทางนี้เลยค่ะ”   พยาบาลสาวผายมือไปทาง ห้องตรวจ พร้อมเดินนำไป

“คุณพยาบาลทำไมสวยจังคะ”  โนอาห์ถามพลางฉีกยิ้มทะเล้นให้   ..เชื้อพี่ไม่ทิ้งแถวจริงๆโนอาห์เห็นสาวสวยหน่อยไม่ได้

ลูอิสเหล่เด็กสาวเบาๆ พร้อมเลิกคิ้วให้เชิงยียวน  โนอาห์ยักคิ้วเบาๆให้ลูอิส  อื้มหืมมมเด็กคนนี้นี่จริงๆเล้ย!

“ หนูก็สวยเหมือนกันนะคะสาวน้อย”  บาบาร่ายิ้มให้พลางหยิกแก้มโนอาห์เบาๆ  โนอาห์รีบเกาะแขนพยาบาลคนสวยทันใด โถๆ เจอสาวสวยหน่อยลืมพี่เลยหรอ โนอาห์! ลูอิสขำเบาๆพร้อมส่ายหัวให้พฤติกรรมโนอาห์ ที่เหมือนไมลีย์จนน่ากลัว

เมื่อพยาบาลสาวเปิดห้องตรวจปุ๊บ ลูอิสก็ต้องพบกับใครบางคนที่ทำให้ตะลึงยิ่งกว่าพยาบาลสาวสวยซะอีก

นัยต์ตาสีฟ้าน้ำทะเลแสนสวยก็มองเขากลับมาอย่างตกใจเช่นกัน

“ ฮะ..คะคุณคือ คุณหมอฮอแรนหรอ”   ลูอิสเป็นคนเริ่มเอ่ยทักก่อน



รู้สึก... ตื่นเต้น ดีใจ และงง พร้อมๆกัน  ‘นี่เราไม่ต้องรอให้ หนุ่มหน้าตู้ไอติมมาหาเลย เราเป็นฝ่ายมาหาเขา ณ ที่ทำงานเขาซะเองบ้าจริง โชคชะตากำลังทำให้ผมทำอะไรไม่ถูกนะครับ!!’  


ลูอิสในอารมณ์นี้ก็ได้แต่คิดในใจ ว้าวุ่นเต็มหัว แต่สิ่งที่แสดงออกมาก็แค่เพียง ทัก เงียบ ยิ้มให้.. อึดอัดสิ้นดี ในใจอยากจะตะโกนกรีดร้องดังๆว่า ‘ผมเจอเขาอีกแล้วคร๊าบบบบบบ  เนื้อคู่ของผมมมมม’

“ ใช่ครับ ผมเอง หมอไนออล ฮอแรน อ่ะเอ่อ..คะ คุณหมอหมา คือผมลืมเอาผ้าเช็ดหน้ามาคืนคุณ คือผมซักไว้ที่บ้านแล้วกะจะเอาไปให้คุณตอนเลิกเวรคือ...ว่าผม..ไม่คิดว่าจะเจอที่นี่” 


  ไนออล ฮอแรน ตอบน้ำเสียงตะกุกตะกักเลิ่กลั่ก ทำตัวไม่ถูก ในใจก็แสนดีใจเหลือเกินที่ได้พบกับผู้ชายคนนี้ อีกครั้ง แม้จะไปหาอยู่แล้ว แต่นี่มันค่อนข้างเร็วไปหน่อย

“ห้าๆๆๆ คุณหมอเรียกพี่ลูอิสตลกจัง เรียกพี่ลูอิสว่าคุณหมอหมาห้าๆๆ”   โนอาห์หัวเราะร่วน  บาบาร่าก็แอบปิดปากคิกคักด้วยเช่นกัน  ลูอิสหน้าแดงขึ้นสี แต่เขาไม่ใช่คนโกรธกับอะไรขำขันแบบนี้

“ ต่อไปนี้คุณหมอเรียกผมว่าลูอิสก็ได้ครับ แนะนำตัวอีกทีผม ลูอิส ทอมลินสัน นี่คือน้องสาวของสัตวแพทย์ในคลีนิคผมน่ะครับ เธอชื่อโนอาห์ ไซรัสครับ เธอไม่ค่อยสบาย”

ลูอิสยื่นมือไปให้ไนออลอย่างเป็นมิตร ไนออลจับมือลูอิสอย่าง เคอะๆเขินๆ  วันนี้ลูอิสดูดีมากต่างจากเมื่อวานที่ใส่เชิ๊ตเนี๊ยบๆเลย  ลูอิสอยู่ในเสื้อเชิ้ตลายสก๊อตกางเกงเดฟยีนส์รองเท้าผ้าใบ ดูชิลๆ มีเสน่ห์มาก ใครจะไปเชื่อเนอะว่าผู้ชายหน้าตาดีคนนี้ จะเป็นสัตวแพทย์ชื่อดัง ไนออลจับมือลูอิสเสร็จก็หันมาลูบหัวโนอาห์แทน

“ ว่าไงคะคนเก่งไม่สบายเป็นอะไรบอกหมอซิ”   ไนออลยิ้มอ่อนโยนให้โนอาห์   ลูอิสกับโนอาห์จึงนั่งบนเก้าอี้เตรียมพร้อมเข้าเรื่องการตรวจโรคสักที

มีเพียงบาบาร่า...ที่สังเกตเห็นแววตา...พิเศษ ที่ลูอิสมองไนออล 

“ เมื่อวานหนูตัวร้อนมากค่ะคุณหมอ หนูเจ็บคอมากตอนนี้  แล้วหนูก็มีน้ำมูกหายใจไม่ค่อยออก ตอนนี้หนูไม่ค่อยปวดหัวแล้ว แต่หนูก็เจ็บคอมาก หายใจไม่ค่อยออกเลยค่ะ”   โนอาห์สาธยายอาการตัวเอง

ไนออลจึงเริ่มทำการตรวจเธอ ทั้งตรวจในลำคอ ฟังปอด  ตรวจโพรงจมูก  ลูอิสมองภาพไนออลตรวจโรคโนอาห์อย่างเคลิบเคลิ้มเกินความจำเป็น ได้แต่มโนภาพตัวเองป่วยบ้างแล้วมีคุณหมอสุดน่ารักคนนี้ดูแลบ้าง หึๆๆ ฟินจัง

“ อ่า  โอเค โนอาห์พักผ่อนมาเพียงพอตอนนี้ไข้เลยลดแล้ว แต่เนื่องจากเป็นหวัดนะคะหมอเลยต้องให้ยาลดน้ำมูกกับยาแก้อักเสบ แก้เจ็บคอไป จะสั่งยาน้ำไปให้นะครับ เพราะในประวัติหนูยังไม่กินยาเม็ด พักผ่อนเยอะๆ อย่าพึ่งทานน้ำเย็นนะคะ  ทานน้ำอุ่นไปก่อน อดทนกินของอ่อนๆ เช่นโจ๊กข้าวต้มหรือซุป ไปก่อน สองสามวันก็คงไม่เจ็บคอแล้ว อย่างไรก็เดี๋ยวจะเขียนกำกับอย่างละเอียดไปให้นะครับในใบรับยา ทำตามที่หมอพูดนะเดี๋ยวก็หายแล้วค่ะ คนเก่ง”

เสียงไนออลช่างอ่อนโยนน่าฟัง สะกดทั้งโนอาห์และลูอิสได้ในพร้อมๆกัน

“ คุณหมอตาสวยจังเลยค่ะ.”    โนอาห์ เอ่ยชม คุณหมอผู้น่ารัก   ไนออลขำเบาๆออกมา

“ ขอบคุณนะคะ โนอาห์ก็ตาสวยเหมือนกัน”   ไนออลยิ้มให้  พร้อมหันไปหยิบอะไรบางอย่างในกล่องออกมา

“ อ่ะ นี่วิตามินซีครับ กินบ่อยๆจะได้แข็งแรง”  ไนออลยื่นถุงยาที่อัดแน่นเต็มไปด้วยวิตามินซีให้สาวน้อย

เจ้าตัวดีใจใหญ่ ยิ้มแก้มปริ เพราะพี่แกชอบอมวิตามินซีมาแต่ไหนแต่ไร

“ขอบคุณค่ะคุณหมอ”  โนอาห์ ฉีกยิ้มกว้างๆอีกครั้ง  ลูอิสก็ฉีกยิ้มกว้างๆให้ไนออลด้วยคน

“ ขอบคุณมากนะครับคุณหมอฮอแรน ช่วงสี่โมงผมจะเข้าไปตรวจตราที่คลินิก จะแวะมาก็ได้นะครับ”  ลูอิสขยิบตาให้ทีนึง ถึงจะเป็นเชิงยียวนตามสไตล์ แต่ไนออลก็แอบใจสั่นกับท่าทีนี้ มันเท่ห์จริงๆ ผู้ชายคนนี้

“คะครับ..” ไนออล เขินจนไม่กล้าสบตา ได้แต่ก้มหน้าก้มตาเขียนใบสั่งยา

ในขณะที่ ลูอิสกับโนอาห์เดินมารับยานั้น พยาบาลสาวบาบาร่าก็เดินตามมาข้างๆ

“ คุณทอมลินสันคะ”  พยาบาลสะกิดไหล่ลูอิสเบาๆ

“ คะ..ครับ”  ลูอิสหันไป งงๆ นี่เราลืมอะไรในห้องตรวจรึป่าวนะ?

“ คุณหมอฮอแรนโสดนะคะ”  บาบาร่ากระซิบลูอิสเบาๆ จากนั้นก็ยิ้มคิกคักและหนีไป ลูอิสหน้าแดงถึงใบหู

“ คุณพยาบาลบอกอะไรอะพี่ลูอิส บอกหนูบ้างสิ” เจ้าตัวแสบ ทำหน้าสงสัย นี่ถ้าไม่ตอบนี้ได้ถามซ้ำๆยันตลอดทางขับรถแน่

“ อ๋อออ คุณหมอฮอแรนบอกว่าพี่หล่อน่ะแต่เขาไม่กล้าบอกตรงๆ”   ลูอิสยิ้มทำท่าทีหลงตัวเองที่สุดให้โนอาห์ดู  โนอาห์แลบลิ้นใส่ลูอิส ที่ดูหลงตัวเองเกิ๊นน จนน่าเตะสักทีจริงๆ

“ รู้ว่าหล่อไม่เห็นต้องทำอวดเลย แบร่ๆๆ”  โนอาห์ แกล้งเดินหนีลูอิส  ลูอิสก็ได้แต่ยิ้มในใจ รู้สึกมีความสุขไปตลอดวัน รู้สึกสุขใจจนอยากจะกางปีกออกมาบินจริงๆเล้ย ~

สี่โมงเย็นวันนั้น ณ คลินิก ทอมลินสัน

“ ไมลีย์แกมันเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน”

ลูอิสโพร่งเข้ามาในห้องตรวจของไมลีย์เข้ามากอดรัดฟัดเหวี่ยงไมลีย์ซะเต็มเหนี่ยว ไมลีย์ตกใจแทบหงายจากเก้าอี้

“เห้ยเป็นบ้าอะไรเนี่ยลูอิส  กินยาแทนโนอาห์หรอ เอาน้องไปส่งบ้านแล้วใช่ปะ เป็นบ้าไรเลิกกอดฉันก่อนมาเล่าให้ฉันฟังสิ มีความสุขอะไรมา” 

 ไมลีย์อึดอัดกับกอดบ้าๆของลูอิสนี่มันแน่นซะจนเธอแทบหายใจไม่ออก งานนี่ก็กำลังเร่งเคลียร์  บันทึกโรคของเคสหมาพิทบูลที่ตัวเองดูอยู่  ยังมีอีตาบ้านี่มาขัดอีก ฮึ่ม!!

ลูอิสเล่าเรื่องตั้งแต่เจอไนออลที่ร้านสะดวกซื้อให้ฟังจนถึงเรื่องที่บาบาร่ามากระซิบว่าไนออลโสด แถมยังแสดงอาการดีใจลิงโลดบอกว่า วันนี้ไนออลมีสิทธิ์จะแวะมาคลินิก ลูอิสอยากรู้ว่าตัวเองต้องทำอย่างไรต่อ เพราะลูอิสอยากเป็นเจ้าของหัวใจของผู้ชายน่ารักคนนี้เหลือเกิน โดยที่ไม่รู้หรอกว่าเขาเป็นเกย์รึป่าว

“ โห่ว ลูอิส เขายอมให้แกเช็ดปากยังไปสงสัยอีกหรอว่าเขาเป็นไม่เป็นผู้ชายที่ไหนเขายอมให้ผู้ชายมาเช็ดปากให้ล่ะ”

ไมลีย์ส่ายหน้ากับความงี่เง่าของเพื่อนตัวเองที่เรื่องแค่นี้ดูไม่ออก

“ เออเนอะจริงด้วยวะแก ฮิปปี ฮูเรรรรร  หมอทอมลินสัน หมอหมาคนนี้อยากมี หมอเด็กมาเคียงข้างที่ซู๊ดดดดด”  

ลูอิส ทอมลินสัน แหกปาก ที่กล้าแหกเพราะเห็นว่าไม่มีคนไข้สักคนอยู่  ตรงเคาน์เตอร์ต้อนรับก็มีแค่  คุณป้าที่จ้างมา ซึ่งแกก็ไม่ค่อยสอดรู้อะไรอยู่แล้ว แต่สิ้นเสียงแหกปากของลูอิส บรรดาสุนัข ที่พักฝากไข้ ในห้องฝากไข้ ก็เห่าหอน กันระงม

ไมลีย์ฮากร๊าก  ที่พวกหมามันเหมือนรำคาญเสียงลูอิสจนทนไม่ได้เลยพากันประท้วง

“ ไมลีย์!แกอิจฉาฉัน !!  แกมันก็แค่คนที่อิจฉาฉัน ที่ฉันมีความรัก พวกหมามันดีใจตะหากที่หมอของมันจะมีแฟน เชอะ”

ลูอิสขี้มโนเชิ่ดหน้าออกไปจากห้องตรวจ เมื่อมองทะลุกระจกของคลินิกตัวเองก็ต้องพบกับใบหน้าที่อยากเห็นที่สุดในรอบวันคุณหมอไนออลคนเก่งของเขากำลังมา ลูอิส ถึงกับสะดุดแอ๊คมากขรึมแทบไม่ทัน เมื่อคุณหมอไนออลเปิดประตูเข้ามา ลูอิสก็ยิ้มและโค้งให้อย่างสุภาพ

“ สวัสดีครับคุณหมอไนออล”     ลูอิสทำเสียงร่าเริง เหมือนเดิม เหมือนครั้งก่อนที่ไนออลได้ยินเก็บอาการดีใจจนเนื้่อเต้นไว้สุด
ฤิทธิ์ จะให้ไนออลเห็นไม่ได้ว่าเขาตื่นเต้นแค่ไหนที่ไนออลมา

“นี่ครับ คุณหมอลูอิส”  ไนออลยื่นผ้าเช็ดหน้าสีฟ้าอ่อนให้ลูอิส ลูอิสรับไว้พลันปลายนิ้วตัวเองสัมผัสนิ้วของมือขาวเนียนนั่น ไนออลถึงกับหน้าแดงระเรื่อ

“ สวัสดีค่า คุณหมอไนออลดิฉัน สัตวแพทย์ไมลีย์ ไซรัสค่ะ ขอบคุณมากนะคะที่รักษาน้องสาวของฉัน”

ไมลีย์แทรกเบียดตัวผ่านลูอิสมา ตอนไหนก็ไม่รู้  ลูอิสตีหน้ายักษ์ใส่ไมลีย์ ไมลีย์หันมาขยิบตาให้

เห้! เพื่อนรักข้ามีแผนรึ   ลูอิสหรี่ตามองพฤติกรรมไมลีย์ พลางคิดในใจมันจะทำไรของมันวะ

ไนออลจับมือพร้อมส่งยิ้มให้ไมลีย์อย่างสุภาพ

“สวัสดีครับ คุณหมอไมลีย์ น้องสาวคุณน่ารักมากเขาเป็นเด็กที่สุภาพมากครับ”  

“เอ่อ คุณหมอคะ คือจริงๆดิฉันจะพาลูอิสไปกินร้าน อาหารเปิดใหม่ริมน้ำที่เปิดในเมืองนี้อะค่ะ คุณหมอขา แต่เผอิญโนอาห์ต้องอยู่บ้านคนเดียวตอนหนึ่งทุ่มแล้วแกป่วยอยู่อะค่ะ ดิฉันเลยต้องขอตัวกลับก่อน แต่ลูอิสเขาอยากไปมากเลย คุณหมอถ้ามีเวลาว่างไปกับลูอิสแทนได้มั้ยคะ แต่ไม่สะดวกก็ไม่เป็นไรนะคะ แต่ดิฉันได้บัตรลดราคาต้อนรับเปิดร้านมาค่ะ”

ไมลีย์พูดทุกอย่างจัดการทุกอย่างแทนสิ่งที่ลูอิสคิดในใจได้แนบเนียนและน่าประทับใจมาก ไมลีย์ยื่นบัตรลดราคาอาหารให้ไนออล  ไนออลยิ้มแป้น เขาก็อยากไปร้านนี้เหมือนกัน  ทำไมไมลีย์มีของดีแต่เลือกจะเอามาให้เพื่อน ทำไมคนในคลินิกนี้ใจดีกับเขาจัง ให้ตายสิ!

“ ดะ..ได้ครับๆ ได้เลย”  ไนออลรับบัตรลดราคานั้นมา ฉีกยิ้มกว้างมากให้ไมลีย์กับลูอิส พยักหน้าหงึกหงักเหมือนเด็ก

ท่าทางเหมือนเด็กนั้นทำให้ลูอิสแทบจะคลั่งในใจ 

“ คุณลูอิสล่ะครับถ้าเป็นผมไปแทนจะรังเกียจมั้ย?”   ไนออลถามแบบเคอะๆเขินๆ

“ ก็ต้องได้อยู่แล้วครับ” 


ลูอิสยิ้มสุภาพให้ แต่ในใจนั้นลิงโลด มือสั่นเทิ้มแอบซ่อนไว้ด้านหลังว่าตื่นเต้นขนาดไหน ลูอิสอยากจะจับไมลีย์มาจูบสักสิบที ที่ทำให้ทุกอย่างมันง่ายไปหมด เพราะลูอิสตอนแรกก็ยังปั้นหน้าไม่ถูกทั้งที่ตั้งใจจะชวนเองแท้ๆ

“พวกคุณนี่ใจดีกับผมจังเลยนะครับ ขอบคุณจริงๆนะครับแต่คุณไมลีย์จะไม่เก็บบัตรนี้ไว้ใช้เองทีหลังหรอครับ ” 

ไนออลก้มหัวอีกครั้ง จะมารยาทดีไปแล้วคุณหมอคนนี้ คนเขาให้ตัวเองอยากไปจนเห็นได้ชัดแต่ก็ยังเกรงใจ ทำไมไมลีย์จะดูไม่ออก 

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณหมอ ฉันอะไปหาบัตรลดใหม่ได้เยอะแยะ เจ้าของร้านเขาพาหมามารักษากับฉัน เดี๋ยวก็หาใหม่ได้ คุณหมอนั่นแล่ะไหนๆก็มาแล้วไปกินข้าวกันให้อิ่ม เที่ยวกันให้สนุกเถอะค่ะ เดี๋ยวฉันขอตัวไปเคลียร์งานก่อนนะคะ บายยย”

ไมลีย์โบกมือบ๊ายบายและกลับเข้าห้องตรวจไป เหลือแต่ลูอิสกับไนออลจ้องหน้ากันอยู่ตรงนั้น

“ ไปกันเลยมั้ยครับคุณหมอลูอิส”   ไนออลเงยหน้ามองลูอิสส่งแววตาอ้อนวอนว่าเขาตื่นเต้นมากที่จะได้ไปแค่ไหน

“เรียกผมว่าลูอิสได้แล้วน่า เรียกคุณหมอมันยาวออก”  ลูอิสบุ้ยหน้าบุ้ยปาก พร้อมเดินไปเปิดประตูให้ไนออล

“ ก็ได้ครับลูอิส งั้นคุณก็เรียกผมว่าไนออลนะ ว่าแต่เราจะไปรถอะไรกันครับ แท็กซี่มั้ย” 

ไนออลเอ่ยถาม ถึงเขาจะมีเงินมากมายแต่เขาก็เป็นพวกขี้เกียจขับรถมากจนไม่ค่อยจะมาทำงานด้วยการขับรถเท่าไหร่ ส่วนมากก็จะนั่งรถประจำทางมา

“ไปรถผมเถอะครับ” 


ลูอิสหยิบกุญแจขึ้นมา กดกุญแจระบบเปิดรถอัติโนมัติ  ไฟท้ายรถมินิสีขาวกระพริบสองที ไนออลมองตามแล้วก็ได้แต่อ้าปากค้าง รถของลูอิสยังดูดีเลย ..ให้ตายสิจะดูดีอะไรทุกอย่างขนาดนี้คนๆนี้!!

เหตุการณ์ต่อไปนี้มันเหมือนความฝัน สำหรับลูอิส ไนออลนั่งรถไปข้างๆลูอิส ได้พูดคุยกัน หยอกล้อกัน  เล่าเรื่องที่อีกคนประสบพบเจอ ไม่น่าเชื่อว่าเขาสองคนมีความคิดคล้ายคลึงกันมากจนน่าตกใจ ลูอิสแทบไม่อยากให้วันเวลาดีๆเหล่านี้หมดไป เขาแทบไม่อยากเชื่อว่าจะพบกับคนน่ารักคนนั้นโดยบังเอิญ แล้ววันนี้เขาจะมานั่งข้างๆกันบนรถของตัวเอง



ที่ผ่านมานอกจากเพื่อนๆที่คลินิก กับ บรรดาสัตว์ที่ลูอิสชอบและหลงใหลนักหนา ไม่เคยมีใครทำให้ลูอิสประทับใจได้เท่ากับไนออลเลย 



ลูอิสชอบสัตว์ เพราะไม่ชอบสิ่งที่ พยายามทำตัวน่ารักเพราะเติมแต่ง สัตว์มันเป็นของมันแบบนั้น ที่มันน่ารักก็เพราะมันน่ารักด้วยตัวมัน โดยที่มันไม่รู้ตัว เพราะมันเป็นของมันแบบนั้น ไม่ได้เติมแต่งจริตจะกร้านเหมือนมนุษย์

แต่ไนออลเป็นมนุษย์ที่ไม่พยายามเป็นใคร ไม่พยายามเป็นคนอื่น คงไว้แต่ความเป็นธรรมชาติของตัวเอง แม้เขาจะมีภาระหน้าที่เป็นถึงนายแพทย์ แต่เขาก็กลับอินโนเซนส์และร่าเริงได้มากกว่ามนุษย์ทุกคนที่ลูอิสพบเจอมา ไม่แปลกเลย ที่ผู้หญิงหลายคนจะชื่นชอบไนออลแต่ไม่เคยมีใครมาจีบไนออลจริงจัง เพราะไนออลทำตัวไม่เป็นผู้นำสักนิด



ไนออลทำตัวเหมือนเด็กเสมอ เขาคิดในแบบที่เขาคิด เขาไม่กล้าตัดสินใจเพราะเขาชอบดูความคิดของคนรอบตัวก่อน แล้วค่อยลองๆทำตามดู คนอื่นอาจมองว่ามันผิด แต่ไนออลก็พอใจที่ตัวเขาเป็นแบบนี้ และนั่นเป็นอีกหนึ่งเหตุผลว่าทำไมลูอิสถึงอยากดูแลไนออลเหลือเกิน และเมื่อรถของลูอิส มาถึงร้านอาหารเปิดใหม่ ซึ่งเป็นที่หมายของเขาสองคน

ลูอิสและไนออลได้นั่งโต๊ะที่ติดกับแม่น้ำ บรรยากาศดีๆ  ไนออลดูมีความสุขจน ลูอิสอดยิ้มตามไปตลอดไม่ได้ ไนออลเล่าเรื่องสนุกๆที่เขาพบเจอเวลารักษาคนไข้ให้ลูอิสฟัง ลูอิสก็รับฟังและคอยสอดมุขแซวไนออลไปตลอด




ไนออลไม่เคยดูหงุดหงิดกับมุขบ้าๆของลูอิส มันยิ่งทำให้ลูอิสหลงรักผู้ชายคนนี้หนักเข้าไปใหญ่ ไนออลเข้าใจว่าลูอิสพูดเล่นๆ ไนออลดูสนุกที่ลูอิสเล่นมุขเหล่านี้  และแล้วไนออลก็พูดอะไรบางอย่างออกมาที่ทำให้ลูอิส ใจเต้นระรัว

“ ลูอิส ผมชอบเสียงหัวเราะคุณจัง”     ไนออลยิ้มจริงใจมากๆให้ลูอิส เป็นรอยยิ้มที่ดูรู้ว่าไม่มีอะไรแอบแฝงแท้จริง ลูอิสหน้าแดงก่ำ แต่พยายามเก็บอาการ เขากระแอมเบาๆ

“เอ่อ.. มีแต่คนเกลียดเสียงหัวเราะผมคุณรู้มั้ย เพื่อนผมบอก เวลาผมหัวเราะมันดูยียวนกวนประสาทจนพวกเขาอยากจะหาอะไรอุดปากผม”    ลูอิสยิ้มมุมปากทำตาหยี  .....



ใบหน้ายังงี้มันเหมือนมีมนต์สะกด ไนออลละสายตากับใบหน้าที่ดูมีเสน่ห์ของลูอิสไม่ได้ แม้แต่วินาทีเดียวไนออลบอกเลยว่าเขาไม่อยากพลาดที่จะมองมัน ไนออลไม่เข้าใจหรอกว่าความรู้สึกนี้คืออะไร เขาชอบใบหน้ายียวนของลูอิส เขาชอบเสียงหัวเราะของลูอิส เขาชอบมุขตลกบ้าๆของลูอิส เขาอยากได้ยินมัน อยากเห็นมันไปนานๆ นานกว่านี้

นานกว่าคืนนี้คืนเดียว นั่นทำให้ไนออลตัดสินใจพูดอะไรบางอย่างออกไป ซึ่งบอกได้เลยว่า ... เขาพูดมันเพราะเขาเป็นคนเถรตรงจริงๆไม่มีเจตนาจะอ่อยลูอิสนะ..( บอกไรท์เตอร์ทุกคนค่ะ55)

“ บาบาร่าบอกว่าผมสมควรจะมีแฟนเป็นผู้ชาย ลูอิสคิดว่าอย่างไรครับ”    ไนออลถามทำหน้าซื่อๆ เหมือนสงสัยจริงๆ แต่ลูอิสน่ะสิ สะดุ้งเฮือก ให้ตายสิ ..ฉันรู้ว่านายเป็นคนตรง แต่บางทีก็ไม่ควรมาตรงเรื่องนี้กับฉันนะ จะให้ตอบว่าไงเนี่ย!!

“อ่ะเอ่อ...คือ.....” 


ลูอิสอ้ำๆอึ้งๆ ถ้าตอบว่าใช่ละ ใช่มากมาก ไนออลจะโกรธมั้ย ถึงไนออลจะดูไม่รังเกียจลูอิส แต่ลูอิสก็ยังไม่รู้ว่าไนออลคิดแบบเดียวกับที่ลูอิสคิดรึป่าว

“ ตอบมาเถอะลูอิสคุณก็รู้นิ ว่าผมไม่ใช่คนที่จะขัดคอคุณหรือซีเรียสกับคำตอบจนเกินไป คุณก็รู้ว่าผมชิลๆ”  

  ไนออลจ้องตาลูอิส แบบคาดคั้นเอาคำตอบนิดๆ แต่สายตาน่ารักนั่นก็ไม่ได้ทำให้ลูอิสอึดอัดหรอก เพราะถ้าเจ้าตัวบอกเองว่า เขาจะไม่ซีเรียสจนเกินไป ...

“ ในสายตาผม ผมว่าคุณเหมาะที่จะให้ใครสักคนมาดูแล มากกว่าไปดูแลใครสักคน คุณดูบอบบาง น่ารัก แล้วก็ห่วงใยคนรอบตัว คือ...ผมว่าจะดีถ้ามีใครสักคนเข้ามาดูแลคุณ คุณก็เหมาะนะที่จะมีแฟนเป็นผู้ชาย”  

ลูอิสยิ้มจริงใจให้กลับเช่นกัน ตอบไปใจสั่นไป พยายามเรียบเรียง คำพูดให้ดูดี ลูอิสประหม่าจน เผลอกำทิชชู่ในมือซะยับ แต่คำตอบนั้นทำให้ไนออลนั่งพยักหน้ากับตัวเอง ไนออลเอาสายตามองขึ้นฟ้าเหมือนคิดอะไรบางอย่าง

“ผมก็ว่างั้นมั้ง ผมไม่เคยรังเกียจเกย์หรือผู้ชายผู้หญิงคนไหนทั้งนั้น  ผมไม่ค่อยมีคนเข้าหาจริงจังนะ เพราะว่าผมเป็นเด็กเรียนมาตลอด พอผมเรียนจบ ได้เป็นหมอ ผมก็อยู่แต่กับงานไม่ค่อยทำความรู้จักใคร พวกคนไข้เขาก็เป็นเด็กๆ โอกาสที่จะเจอใครมันก็ยาก  ผมว่ามันเหมือนโชคดีของผมเลยนะที่มาเจอคุณ ได้พบกับคนใจดีแบบคุณ ผมดีใจมากครับ”  

ไนออลยิ้มหน้าใสแจ๋วให้ลูอิส แต่คำพูดเหล่านั้นน่ะมันทำให้ลูอิส คิดไปไกลแล้ว!! ให้ตายสิ จะบอกเขาดีมั้ย?

ว่าลูอิสคิดอย่างไรกับไนออล จะถามดีมั้ยว่าเรามาจริงจังกันมั้ย จะพูดออกไปทันทีดีมั้ย? หรือจะดูอาการต่อ แต่ตอนนี้ลูอิสเขินจนทำตัวไม่ถูกจริงๆ แต่ตานี่ก็คงไม่รู้เรื่องรู้ราวหรอก เขาบริสุทธ์เกินไป

“ ครับ ผมก็ดีใจที่ได้เจอคุณ”      


 ลูอิสตอบไปแค่นี้ สักพัก ลูอิสก็เรียกบริกรมาเช็คบิล พวกเขาสองคนเดินออกมาจากร้านอาหาร แต่แล้วไนออลก็ไอออกมาอย่างหนัก และดูหมดเรี่ยวหมดแรงกะทันหัน  ลูอิสเห็นท่าไม่ดีซะแล้ว เลยรีบไปเปิดประตูรถให้ไนออล  ไนออลพยักหน้าขอบคุณเบาๆ แต่สีหน้าดูซีดเซียวนัก.. เป็นเพราะลูอิสพาไนออลมานั่งตากลมแน่เลย ให้ตายสิ อยากจะทึ้งหัวตัวเองจริงๆ!!!

“ ไนออล..คุณเป็นอะไรไป”    ลูอิสเอ่ยถามคนข้างๆ

“ ผมเป็นไรไม่รู้จู่ๆก็ร้อนๆหนาวๆ  ปวดหัวจังครับ”   ไนออลเริ่มเหงื่อออก เขาพิงเบาะนั่งหลับตา ลูอิสเอื้อมมือไปจับหน้าผากไนออล ให้ตายสิ ตัวร้อนจี๋เลย!!   คุณหมอดันมาป่วยแล้วซะเนี่ย

“ พรุ่งนี้คุณไม่ได้เข้าเวรใช่มั้ยครับ ถ้างั้นผมขออนุญาตไปส่งคุณที่บ้านนะครับ อาการคุณท่าจะไม่ดีแล้ว บอกทางผมหน่อยนะครับ” 

ลูอิสขับรถไปตามทางไปที่พักของไนออล  ร่างบางข้างๆลูอิส แลดูเหนื่อยอ่อน และไอตลอดทาง  ซึ่งเจ้าตัวก็รู้ดีว่าเป็นเพราะอะไร เจ้าตัวบอกว่าตัวเองเข้าเวรอดนอนหลายวันแล้วก็มานั่งตากลมวันนี้อีก อาการเลยกำเริบ ลูอิสรู้สึกเสียใจที่พาไนออลมาลำบาก

แ
ต่ไนออลก็กลับบอกว่าไม่เป็นไร เขายอมป่วยเพื่อที่จะมาพักผ่อนสถานที่แบบนี้เพราะเขาเบื่อเหลือเกินที่จะต้อง อยู่แค่ บ้าน โรงพยาบาล และร้านสะดวกซื้อ เขาย้ำกับลูอิสว่าเขามีความสุขมาก ลูอิสอย่าโทษตัวเองเลย

ลูอิสขับรถไปจนถึงบ้านไนออล สัตวแพทย์หนุ่มประคองร่างคนบอบบาง ไปถึงเตียงนอนของเขา โชคดีที่ไนออล ใส่ชุดที่ไม่อึดอัดนัก

“ เดี๋ยวผมไปเอาน้ำมาเช็ดตัวให้นะครับ ไข้จะได้ลด..”  

  ลูอิสลูบหัวไนออลเบาๆ ด้วยความเป็นห่วง เวลาอย่างงี้คนตลกก็ตลกไม่ออกเหมือนกัน เพราะปากไนออลที่ดูซีดเซียวนั้น น่าสงสารจับใจ  ลูอิสออกไปเตรียมน้ำเย็นใส่กะละมัง ไนออลเป็นหมอจึงมีอุปกรณ์การปฐมพยาบาลครบและวางไว้อย่างดีบริเวณตู้ยาของเขา ลูอิสเอาผ้าเช็ดหัวไนออลที่พาดอยู่ในห้องน้ำ มาชุบน้ำให้ชุ่มแล้วบิดให้หมาดๆ   



ลูอิสเดินเข้ามาในห้องไนออลอีกครั้ง นั่งลงข้างๆเตียง ค่อยๆเอาผ้าชุบน้ำ เช็ดใบหน้าของไนออลอย่างอ่อนโยน ไนออลยิ้มให้ภาพตรงหน้า ... ดีกับเขาจังผู้ชายคนนี้

“ ไนออลคุณรู้มั้ยตอนผมเด็กๆ  ผมไม่สบายแบบนี้ ผมเห็นแม่เอาผ้าชุบมาเช็ดตัวผม  ผมบอกแม่ว่า แม่มันชุบน้ำหมาดๆ มันน้อยไป แม่เอาน้ำเย็นราดตัวผมเลยผมร้อน ผมพูดแบบนี้ตั้งแต่ 5 ขวบ พ่อแม่ผมขำผมใหญ่เลยกับ ตรรกะเด็กๆของผม ทุกวันนี้เขาเอามาล้อผมว่า ผมไม่น่าเรียนเป็นสัตวแพทย์ได้ ถ้าตอนเด็กๆจะซื่อบื้อขนาดนั้น ห้าๆๆๆ”  

ลูอิสเล่าเรื่องของเขาตอนเด็กๆให้ไนออลฟัง หวังให้ไนออลไม่เบื่อจนเกินไป ถ้าเขาจะเช็ดตัวให้เฉยๆ โดยไม่พูดอะไรเลยสักคำ

ไนออลหัวเราะออกมาเบาๆ แต่แล้วไนออลก็จ้องหน้าลูอิสเขม็งจนลูอิสรู้สึกแปลกๆ ไม่ได้อึดอัดอะไรหรอกนะ เขินซะมากกว่าน่ะสิ

“ ลูอิสคุณเป็นสัตวแพทย์ และตอนนี้คุณเหมือนกำลังรักษาผมเลย นี่ผมเป็นหมารึป่าวเนี่ย5555” 

ไนออลยิงมุขใส่ลูอิสบ้าง   ลูอิสหัวเราะเบาๆใส่ไนออล  คนบ้าอะไรมาพูดว่าตัวเองเป็นหมา บ้าจริง

“ เป็นหมาก็เห่าสิครับ ไนออลไม่ได้เห่าซะหน่อย หมาเป็นไข้ผมก็ไม่ได้เช็ดตัวให้มันนะ”    ลูอิสอดไม่ได้จริงๆที่จะเอานิ้วโป้งตัวเองลูบคิ้ว คนน่ารักที่นอนอยู่ตรงหน้านี้ มันน่าเอ็นดู จนจะอดใจลงไปหอมสักฟอดไม่ไหวแล้ว...

“ ลูอิสคุณมาดูแลผมแบบนี้ตลอดไปได้มั้ย ผมไม่รู้ว่าความรักเป็นยังงัย แต่ผมชอบที่คุณอยู่ตรงนี้ ผมชอบที่จะได้กินไอศกรีมตามคุณ ผมชอบมุขตลกของคุณ ชอบเสียงหัวเราะของคุณ ชอบใบหน้าของคุณ ชอบเวลาคุณ.....”  



ไนออลเอื้อมมือตัวเองไปจับมือลูอิส  ลูอิสเขินจนหน้าแดงจนคิดว่าหัวตัวเองจะระเบิด มือเขาเปื้อนน้ำที่เช็ดตัวไนออลก็จริง แต่ก็รู้สึกได้ว่ามีเหงื่อตัวเองออกมาด้วยแน่ๆ 

“ ผมชอบเวลาคุณจับมือผม”    ไนออลยิ้มไร้เดียงสาให้ลูอิส 



มันเกินไปแล้ว เกินที่ลูอิสจะทนได้แล้ว ลูอิสค่อยๆเอื้อมหน้าตัวเองลงไปกดจูบหน้าผากคนผมทองที่นอนตัวร้อนข้างล่าง หน้าไนออลมันร้อนอยู่แล้วจากพิษไข้ แต่ไนออลรู้สึกว่ามันคงจะแดงและร้อนยิ่งกว่าเดิมแน่ๆจากการกระทำของลูอิส


หัวใจไนออลเต้นแรงจนไนออลคิดว่าได้ยินเสียงมันอยู่ตอนนี้ ไนออลหลับตาเบาๆ ....     ไม่เคยรู้สึกดีแบบนี้เลย ไม่เคยเข้าใจเลยว่าความรู้สึกของคนที่โดนรักษาอย่างดีมันคืออย่างไร จนกระทั่งวันนี้ที่มีลูอิสเข้ามา มันรู้สึกดีมากจริงๆ  ไนออลยิ้มออกมาเบาๆ   ลูอิสค่อยๆถอนปากออกจากหน้าผากไนออลเบาๆ      เขาส่งยิ้มให้ไนออล อย่างอบอุ่น

“ ชีวิตนี้ผมรักษามาแต่สัตว์แต่คุณคงจะเป็น มนุษย์คนเดียวในโลกที่ผมเต็มใจจะรักษาครับไนออล หลังจากวันนี้ไปให้ผมได้ดูแลคุณนะ”     

ไนออลยิ้มกว้าง  เป็นไนออลบ้างที่หน้าแดงจนถึงใบหู  ไนออลพยักหน้าหงึกหงักตามสไตล์ คือจะว่าเขินก็เขินแต่ไม่รู้จะพูดอะไร เลยพยักหน้าเอาท่าเดียว

“ งั้นถ้าลูอิสป่วยบ้าง ลูอิสก็เป็นผู้ใหญ่คนเดียวที่ผมรักษาเหมือนกัน”   

ไนออลพูดกวนลูอิสแล้วก็หัวเราะ  ลูอิสทนไม่ไหวแล้วจริงๆกับพฤติกรรมน่ารักของคนๆนี้ 


ลูอิสค่อยๆเอื้อมหน้าลงไป จุมพิตบนริมฝีปากที่ร้อนของพิษไข้ของอีกคน ไนออลชะงัก...  เผลอหลับตาพริ้มเคลิ้มกับจูบนั้นไปสักครู่...  อบอุ่นจัง  แต่เมื่อลูอิสจะสอดลิ้นเข้าไป ไนออลก็ผลักออก

“ อ้าว เห้! ผลักผมออกทำไม”   ลูอิสขมวดคิ้วทำหน้ามุ่ย

“ก็ผมป่วยอยู่นี่นาถ้าลูอิสป่วยอีกคนใครจะดูแลผมเล่า”   ไนออลทำหน้ามุ่ยแข่ง

ลูอิสกับไนออลระเบิดหัวเราะออกมาพร้อมกัน  ให้ตายสิ ลูอิสลืมคิดไปเลยว่าไนออลเป็นไข้อยู่!

“ เราสองคนนี่ชิวิตนี้จะขำอย่างเดียวรึไงนะ”  

ลูอิสส่ายหัวไปหัวเราะไป เอามือลูบปอยผมข้างหน้าตัวเองป้อยๆ

สักพักลูอิสก็ปีนตัวขึ้นไปนอนบนเตียงข้างๆไนออลแล้วกอดไนออลไว้  ไนออลไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใจง่ายใจไม่ง่ายคืออะไร เขาแค่ชอบที่ีลูอิสขึ้นมานอนด้วยเลยปล่อยให้ลูอิสได้ขึ้นมา  เขาซบหน้าบนแผงอกของลูอิส หลับตาพริ้ม  ลูอิสก็หลับตาเช่นกัน อีกมือก็เอื้อมไปลูบหัวคนผมทองอย่างแผ่วเบา

“ ตอนนี้อาจเร็วไปนะที่จะพูดว่ารัก แต่จากนี้ไปผมจะดูแลคุณไปเรื่อยๆ คุณรู้ไว้แค่นี้ล่ะไนออล ฝันดีนะ” 

ลูอิสจูบบนหัวคนผมทองอีกครั้ง ก่อนจะหลับตาลง เพื่อเข้าสู่ห้วงนิทรา 

“ ครับ ลูอิส ขอบคุณนะที่มาเป็นเสียงหัวเราะของผม”   ไนออลหลับตาพริ้มบนแผงอกนั่นก่อนจะค่อยๆผล็อยหลับไป

-        -  THE END -

 






หวานเลี่ยนมากเลยเนอะ 555
ไนออลก็ใสบริสุทธิ์ไปเป็นหมอจริงรึป่าวเนี่ย หึๆๆ
ชอบไม่ชอบอย่างไรก็ติชมได้ค่ะทั้งทางคอมเมนท์และทางทวิตเตอร์

@POKERNOEL นะคะ


ต้องขอบคุณผู้อ่านทุกคนที่อ่านจนจบจริงๆนะคะ
ขอบพระคุณค่าา