มหาวิทยาลัยธรรมชาติ

ข้อมูลเบื้องต้น

ธรรมชาติ คือสิ่งที่จำเป็นต่อการดำรงค์ชีวิตอยู่ของเรา หากแต่เรากลับลืมที่จะคิดรักษาธรรมชาติให้อยู่คู่กับเราตลอดไป เรากลับให้ความสำคัญต่อวัตถุอื่นๆมากกว่า

เนื้อเรื่อง

มีมหาวิทยาลัยกี่แห่งในโลกนี้ที่ยังคงรักษาธรรมชาติได้มากเท่ากับที่นี่ มีมหาวิทยาลัยกี่แห่งในโลกนี้ที่มีการออกกฎระเบียบ ห้ามมิให้นิสิตนำรถจักรยานยนต์เข้ามาขับขี่ ณ บริเวณสถานที่ส่วนราชการของทางมหาวิทยาลัยได้อย่างจริงจัง แต่จะมีรถไว้คอยให้บริการกับนิสิตแทนการขับขี่รถจักรยานยนต์ดั่งเช่นสถานที่แห่งนี้ มหาวิทยาลัยดั่งที่กล่าวมาข้างต้นนั้นจะว่าเป็นมหาวิทยาลัยที่พึ่งเปิดให้บริการทางการศึกษาก็ไม่สามารถตอบได้ว่าถูกต้องอย่างเต็มปาก ทว่าที่ถูกต้องอย่างแท้จริงแล้วนั้นควรตอบว่า เป็นมหาวิทยาลัยที่พึ่งเปิดให้บริการทางการศึกษาโดยมิใช่เป็นเพียงวิทยาเขตเท่านั้น มหาวิทยาลัยที่พึ่งมีชื่อเป็นของตนเองและสามารถเรียกได้อย่างเต็มปากแห่งนี้มีชื่อว่า มหาวิทยาลัย พะเยา

16 กรกฎาคม พ.ศ. 2553 เป็นวันที่มีการสถาปนา มหาวิทยาลัย พะเยา (Phayao University) ขึ้นอย่างเป็นทางการในประเภท สถาบันอุดมศึกษาในกำกับของรัฐบาล โดยมิใช่เพียงวิทยาเขตในการปกครองของมหาวิทยาลัยนเรศวรอีกต่อไป (ข้อมูลเพิ่มเติมและการก่อตั้ง http://www.veanglor.com/HistoryNPU.php)

                เดิมทีผมเองได้เข้ามาศึกษายังสถานที่แห่งนี้ในฐานะนิสิต สำนักวิชาวิทยาการจัดการและสารสนเทศศาสตร์ สาขาวิชาการประชาสัมพันธ์  มหาวิทยาลัยนเรศวรวิทยาเขตสารสนเทศ พะเยา ผมยังจำความรู้สึกแรกที่มาเห็นสถานที่ในวันสอบสัมภาษณ์ได้ดี เมื่อเห็นสถานที่ผมมีความรู้สึกชอบเป็นอย่างยิ่ง ด้วยสภาพแวดล้อมที่ประกอบไปด้วยสีสันต์แห่งธรรมชาติอย่างแท้จริงที่นี่ไม่แค่ปลูกต้นไม้เยี่ยงการจัดสวนหย่อมเพียงเพื่อให้ดูสวยงามดึงดูดตาดั่งเช่นที่มหาวิทยาลัยหลายๆแห่งได้กระทำแต่ทั้งหมดคือความจริงที่ได้พบเจอ อาจารย์ผู้สอบสัมภาษณ์ให้คำถามแก่ผมว่า “บ้านอยู่ภาคใต้แล้วทำไมไม่เรียนที่นั่นหรือในกรุงเทพมหานคร มีเหตุผลอะไรจึงมาเรียนที่นี่แล้วคิดว่าจะอยู่ได้เช่นนั้นหรือ” ผมจึงให้คำตอบแก่อาจารย์ผู้สอบสัมภาษณ์ด้วยความสัตย์ซื่อไปว่า
“ผมก็มิอาจทราบได้ครับว่าผมจะสามารถอยู่ที่นี่ได้จริงๆหรือไม่คำตอบนี้อยู่ที่อาจารย์จะพิจารณา ส่วนที่ภาคใต้นั้นก็มีมหาวิทยาลัยของภาคใต้เช่นเดียวกันครับ แต่ผมก็เบื่อทะเลแล้วเพราะเห็นมาตั้งแต่จำความได้จึงอยากที่จะมาอยู่ใกล้กับภูเขาบ้าง ผมเป็นคนไม่ชอบอยู่ในเมืองครับผมชอบอยู่ใกล้ป่า” เพียงคำว่าป่าท่านจึงกล่าวขึ้นทันทีโดยไม่รอฟังคำตอบต่อไปของผมแต่อย่างไร
“ก็แสดงว่าเธอคิดว่าที่นี่เป็นป่าละซินะ ถึงมาสอบสัมภาษณ์ในวันนี้” ผมได้ให้คำตอบไปอีกว่า
“ใช่ครับที่นี่คือป่าแต่ผมชอบนะครับผมอยากจะอยู่ที่นี่เพื่อสัมผัสกับมันธรรมชาติไม่เคยทอดทิ้งเราแต่เรากลับเป็นผู้ที่ทอดทิ้ง ธรรมชาติ”
เพียงแค่นั้นท่านจึงให้ผมไปรายงานตัวเพื่อศึกษาต่อ ผมคิดถูกที่เลือกเรียนที่นี่เพราะตั้งแต่วันนั้นมาจนถึงตอนนี้ถึงแม้ว่ามหาวิทยาลัยแห่งนี้จะได้มีการยกระดับฐานะจากวิทยาเขตเป็นเอกเทศแล้วก็ตามทีหากแต่สภาพแวดล้อมโดยส่วนรวมก็ยังคงมีความสดชื่นให้เห็นกันอยู่อย่างเนืองแน่น

                สิ่งต่างๆเหล่านี้ล้วนแต่เป็นเอกลักษณ์ที่ทำให้มหาวิทยาลัย พะเยา มีความโดดเด่นมิได้น้อยหน้าไปกว่าเรื่องการเรียนแต่อย่างใดเลย ถึงแม้ว่าเรื่องการเรียนนั้นจะเป็นสิ่งสำคัญที่ให้ที่นี่มีชื่อเสียงก็ตามที ทว่าในทางกลับกันหากไม่มีสภาพแวดล้อมเช่นนี้ซึ่งเป็นองค์ประกอบที่สวยงามเช่นนี้ด้วยแล้วมหาวิทยาลัยแห่งนี้ก็มิอาจอยู่ได้ด้วยเช่นกัน เราจึงไม่ควรทำลายความสวยงามนี้ออกไปจะสถานที่แห่งนี้ในทางกลับกันเราควรจะช่วยกันดูแลเสียให้มากกว่าที่เป็นอยู่