อยู่ดีๆภาพวันเก่าๆที่ลืมเลือนไปแล้ว
ก็ลอยขึ้นมา ทำให้รู้สึกสั่นขึ้นมานิด
มันก็น่าเศร้าอยู่ไม่น้อย ที่ไม่สามารถ
ย้อนเวลากลับไปในตอนนั้นได้
ไปยังที่ๆเราสองคนมองตาแล้วยิ้มให้กัน
แม้ฉันจะทำอะไรไม่ค่อยเก่ง แต่ฉันก็ยัง
จะตามไปหาเธอ ที่ฉันรักมากมาย
เพราะฉันรู้ว่าคนๆเดียวที่สามารถทำให้
ใจฉันเต้นแรงได้ทุกครั้งก็คือเธอ
ความสัมพันธ์ของเราที่เหมือนลานนาฬิกา
มันได้เปลี่ยนไปมากขนาดไหนน่ะ
เรื่องราวของเรา มันยังไม่จบหรอกน่ะ
เพราะเราจะต้องได้เจอกันอีกครั้ง
เรื่องนี้เป็นเรื่องของเค้าน่ะ ถ้าไม่สนุกเค้าขอโทษทุกคนไว้น่ะจุดนี้น่ะคราฟ
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น