บาดแผลที่ไม่มีวันลบเลือน

เนื้อเรื่อง

คนทุกคน ต่างมีบาดแผลในใจกันทั้งนั้น

และฉันเชื่อเหลือเกินว่า

คนทุกคนพร้อมจะเจ็บกับรอยบาดแผลเก่าได้ทุกเมื่อ

หากเพียงได้รับความกระทบกระเทือนเพียงนิด

ชีวิตของฉันเองเต็มไปด้วยริ้วรอยบาดแผลมากเหลือเกิน

สิ่งที่หวัง...ไม่เคยได้มา สิ่งที่เคยมี...สูญหาย

คนที่รักมาก...เดินจากไป

เหล่านี้ล้วนทำให้ความรู้สึกฉัน

ถูกกระทบกระเทือนบ่อยๆในความเงียบเหงา

และหลายครั้งที่ฉันต้องหลั่งน้ำตาให้แกมัน...

บาดแผลเก่าๆที่ไม่เคยหายดี

ในแต่ล่ะวันที่ผ่านพ้นมาฉันได้เรียนรู้ว่า

ชีวิตเรามีทางเลือกอยู่ไม่กี่ทาง

และมีโอกาสได้เลือกจริงๆเพียงไม่กี่ครั้ง

สิ่งที่ทำให้ฉันบาดเจ็บอย่างเนิ่นนานนั้น...มีมากมาย

ความฝันเคยถูกทำร้าย...ความรักก็ด้วย

แต่ในโอกาสนี้ ฉันขอเลือกที่จะระลึกถึงความรู้สึกเก่าๆที่ฉันเคยมีให้เขาคนนั้น

ที่ยังไม่เคยหายไปไหนจากใจของฉัน

ฉันขอเขียนถึงคนรักที่ฉันรักเขามากรักมาโดยตลอดรักและไม่มีวันที่จะลืมได้แม้ว่าเขาจะคิดกับฉันได้เเค่เพื่อน

บ่อยครั้งที่ฉันคิดถึงเขาตลอดเวลาอาจมีเพียงน้ำตาที่ไหลมาบ้าง

แต่ฉันก็มีความสุขที่ได้รักเขาเพียงข้างเดียว ฉันยิ้มได้ ฉันเผลอหัวเราะ ฉันทุกข์ฉันอึดอัดไปกับความรู้สึกความคิดโง่ๆของฉัน

ฉันรับรู้ทุกอย่างว่าสิ่งที่ฉันคิดสิ่งที่ฉันหวังสิ่งที่ฉันต้องการไม่มีวันเป็นไปได้สำหรับฉัน

เวลาที่ผ่านมาเนิ่นนานสำหรับฉันมันไม่มีค่าสำหรับเขาคนนั้น

เวลาไม่สามารถเยียวยาหัวใจของฉันได้เลยฉันยังรู้สึกว่าฉันยากอยู่ใกล้ๆเขาคอยดูแลเขาคนนั้นและฉันอยากบอกเขาต่อหน้าว่าที่ผ่านมาฉันรักเขามากแค่ไหนและที่ผ่านมาฉันคิดถึงเขามากแค่ไหน แต่ฉันก็รู้ดีและเข้าใจว่าโอกาสนั้นสำหรับฉันมันคงไม่มีอีกต่อไปแล้ว

ฉันเคยแอบรอ...แอบหวังแต่มันไม่เคยเป็นจริง

จนเลิกรอ...เลิกหวังและกลับมาอยู่กับความจริง...ความจริงที่ต้องยอมรับ

แม้มันจะทำให้ฉันรู้สึกเจ็บปวดบ้างก็ตาม...