(Yaoi) Returning การกลับมาของมันในวันที่ผมไม่รู้สึก

ดิน: จะว่าบังเอิญหรือเพราะความตั้งใจกันที่โลกดันเหวี่ยงให้ผมกลับมาเจอมันอีกครั้ง...กับคนที่ไม่เคยคิดจะสนใจผมเลยด้วยซ้ำ ไอ้คิงคนซึนมันสูงประมาณร้อยแปดสิบเก้าขายาว ผิวขาว นิ้วเรียวซ้ำ มันเป็นผู้ชายในอุดมคติของใครหลายคนแน่นอนผมคือหนึ่งในนั้น แต่มันก็แค่นั้นแหละเคยได้ยินเพลงนี้มั้ยครับที่มันร้องว่า

...จะเป็นคนเดียวที่ไม่บอกรักเธอไม่หวังให้เธอ

ต้องมาบอกรักกันแค่คนหนึ่งคนที่อยากเจอเธอทุกวัน

ไม่อยากผูกพันไปกว่านี้ได้แต่ห่วงใยเพียงแค่เธอข้างเดียว

ไม่ขอยุ่งเกี่ยวเกินกว่าความหวังดี

เพียงแอบรักคนเดียวก็พอ

เพราะว่าฉันขอเพียงเท่านี้ก็สุขใจ... #แอบรัก Cr.ลาบานูน

ชื่อ; ดินแดน ฐานสุขสวัสดิ์

ชื่อเล่น; ดิน อายุ: 19 

สูง; 181 หนัก; 60

สิ่งที่ชอบ: ไม่แน่ใจ

สิ่งที่ไม่ชอบ; อะไรที่ทำให้ผิดหวังมั้ง

นิสัย; ไม่ชอบง้อใคร(ถ้าเหตูผลไม่มากพอ)

#อิมเมจ cr.โจ กวินพัฒน์

คิง: ไม่รู้ว่ามันจะตลกไปไหมถ้าผมจะบอกว่าผมตั้งใจมาหามัน ที่เลือกเรียนที่นี่ก็เพราะมันผมสัญญากับตัวเองไว้ว่าผมจะต้องเดินหน้าจีบมันถ้าเกิดรอให้มันมาหาคงไม่ง่าย ปานนี้คงคิดว่าผมไม่สนใจจนตัดใจไปแล้วมั้ง

ชื่อ; ราเชน ศศิไพศาล

ชื่อเล่น; คิง อายุ; 19 

สูง; 190 หนัก; 70

สิ่งที่ชอบ; ดินครับ

สิ่งที่ไม่ชอบ; คนที่คิดจะจีบมัน

นิสัย รวย,หล่อ (เดี๋ยวๆแน่ใจนะว่านี่คือนิสัย!!นายคิง) 

#อิมเมจ cr.ก็อต อิทธิพัทธ์ 

รักของดิน

[บทนำ]

จะว่าบังเอิญหรือเพราะความตั้งใจกันที่โลกดันเหวี่ยงให้ผมกลับมาเจอมันอีกครั้ง...กับคนที่ไม่เคยคิดจะสนใจผมเลยด้วยซ้ำ ไอ้คิงคนซึนมันสูงประมาณร้อยแปดสิบเก้าขายาว ผิวขาว นิ้วเรียว มันเป็นผู้ชายในอุดมคติของใครหลายคนแน่นอนผมคือหนึ่งในนั้น แต่มันก็แค่นั้นแหละเคยได้ยินเพลงนี้มั้ยครับที่มันร้องว่า

...จะเป็นคนเดียวที่ไม่บอกรักเธอไม่หวังให้เธอ

ต้องมาบอกรักกันแค่คนหนึ่งคนที่อยากเจอเธอทุกวัน

ไม่อยากผูกพันไปกว่านี้ได้แต่ห่วงใยเพียงแค่เธอข้างเดียว

ไม่ขอยุ่งเกี่ยวเกินกว่าความหวังดี

เพียงแอบรักคนเดียวก็พอ

เพราะว่าฉันขอเพียงเท่านี้ก็สุขใจ... #แอบรัก Cr.ลาบานูน

นี้ก็ปีกว่าๆแล้วที่ผมไม่ได้เจอหน้ามันอีกหลังจากที่ผมจบมอหกมาเรียนต่อมหาลัยไม่ใช่เพราะว่ามันไปเรียนที่มหาลัยอื่นนะครับแต่เพราะ มันเป็นรุ่นน้องของผมปีนึงผมไม่แน่ใจหรอก ว่ามันจะเรียนต่อที่ไหนคนอย่างมันรูปหล่อพ่อรวยจะไปเรียนเมืองนอกก็คงสบายอยู่แล้วเฮ้อออ.. แล้วผมมัวมาคิดถึงมันอยู่ทำไมเนี้ย

“สายแล้วโว้ย!!” ก๊อกๆทันใดนั้นเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น “ไอ้ดินตื่นยังวะสายแล้วนะเว้ย”

ไอ้หมอกเพื่อนผมมันมาเคาะประตูเพราะผมขอติดรถไปมหาลัยกับมัน

 เนื่องจากรถลูกรักของผมดันป่วยเข้าศูนย์ยังไม่ออก นี่เป็นวันเปิดเทอมวันแรกและก็ดันมีเรียนเช้าอีก

“เออแป๊ปๆใกล้เสร็จละ” ผมบอกมันทั้งที่ยังแต่งตัวไม่เสร็จต้องรีบแล้วครับ

“สายตลอดมึงนี่” บ่นๆบ่นเข้าไปบ่นยังไงผมก็สายตลอดแหละฮ่าๆ

“ขอโทษได้มั้ยล่ะ”

“แล้วกูไม่ให้อภัยได้มั้ยล่ะ”

“ใจเย็นครับเพื่อน”

“ปริมรออยู่ข้างล่าง”

“โอ๊ะโอ ความมาด้วยกัน”

“เชี่ยไรของมึงครับ เพื่อนกันทั้งนั้น”

“จ้าเพื่อนกันอย่าให้กูรู้นะมึงว่ามึงคิดไม่ซื่อ”

ปริมที่เราพูดถึงเธอคือผู้หญิงคนเดียวในกลุ่ม ที่มีความแมนมากกว่าผู้ชายบางคนแถวนี้ซะอีก เธอสวยตัวเล็กแต่ดุกับอะไรเชียวล่ะแต่ถึงจะดุแค่ไหนเธอก็ไม่ชอบพูดคำหยาบจนบางทีผมก็รู้สึกผิดนะที่พูดคำหยาบต่อหน้าเธอ ส่วนไอ้หมอนี่อย่าได้พูดเลยครับปากหมาอย่างมันเอาเป็นว่าชอบหาเรื่องปริมอยู่ตลอด นอกจากจะชอบหาเรื่องแล้วยังชอบเต๊าะอีกนะครับ รูปหล่อ หน้าหม้อล่อสาวแบบมันเนี้ยก็เต๊าะได้ทุกคนแหละแต่ที่จะเห็นจริงจังหน่อยก็น่าจะเป็นปริมนี่แหละถึงจะชอบหาเรื่องชอบเต๊าะเค้าแล้วมันยังชอบที่จะยอมปริมเสมอไม่ว่าเรื่องอะไร ผมว่าไม่นานหรอกครับไม่นานหมาจะคาบไปรับประทานก่อนฮ่าๆ มัวตาลีลาไงชอบเขาตาปากแข็ง ผมลืมบอกไปครับว่ากลุ่มของพวกผมมีกันทั้งหมดห้าคนอันได้แก่ ผม ปริม หมอก เซน และฮอท ผมสี่คนมาจากโรงเรียนเดียวกันเพราะเราเรียนโรงรียนชายล้วนมา ส่วนปริมก้มาเจอกันตอนรับน้องคณะหลังจากที่พี่ๆแบ่งให้อยู่สีเดียวกันตอนนั้นเราเลยสนิทกันจนมาถึงตอนนี้

“โธ่ ดินช้าอีกแล้วจะไม่ทันแล้วเนี้ยเซนกับฮอทรอกินข้าวอยู่นะ” จริงๆเลยบ่นผมแล้วยังทำหน้าหมุ้ยใส่ผมอีก

“ขอโทษครับปริม วันหลังจะไม่สายแล้วนะสัญญา”

“อืมทำให้ได้ละกัน”

“ครับๆ”

ปล.เป็นนิยายเรื่องแรกของเรายังไงช่วยคอมเม้นกันหน่อยเด้อ พร้อมนำทุกความคิดเห็นไปปรับปรุงและแก้ไขจ้า ^^