คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : .:chapter 1:. - It's Just Started Only!
1
It's Just Started Only!
มันเพิ่งจะเริ่มต้นเท้านั้นนะ!
---ห้าวันหลังจากนั้น---
"ให้ตายเถอะ! ฉันไม่อยากทำอย่างนั้นจริงๆ"
พี่โชรงพูดออกมาด้วยอาการอย่างกับว่าเธอหัวเสียสุดๆ ไม่สิ! ต้องบอกว่าเธอหัวเสียแบบสุดๆ ไปเลยมากกว่า...
"ก็ไม่ต้องทำอย่างนั้นก็ได้นี่ค่ะ ก็แค่แอนตี้แฟน ไม่ใช่เรื่องน่าซีเรียสอะไรเลยอ่ะ" นาอึนพูดขึ้นมาอย่างลอยหน้าลอยตา
"แต่ฉันคิดว่าควรทำอย่างนั้นนะ เพราะไม่อย่างนั้นแอนตี้แฟนจะลามมาแอนตี้วง"
"มันคงไม่ถึงขนาดนั้นหรอกโบมี แต่ฉันว่ากันไว้ก็ดีกว่าแก้นะ"
"ถูกอย่างที่นัมจูว่านะ พี่โชรงตัดสินใจถูกแล้วล่ะ"
“วงอื่นก็โดนแอนตี้เยอะแยะเหมือนกัน ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยนี่นา”
และอีกสารพัด Comment ที่มันออกมาจากปากของเพื่อนร่วมวงการของฉัน แต่ฉันก็พอจะจับใจความได้แล้วล่ะว่าอะไรเป็นอะไร แล้วฉันก็รู้ทันที่ถึงสาเหตุที่ว่า ‘ฉันมานั่งตรงนี้ทำไม’
"โอเค! ทุกคนอยู่ในความสงบก่อน"
เสียงของพี่โชรงฝ่าอากาศเข้ามาในฝูงคำ Comment ต่างๆ นานา ทำไมในห้องตอนนี้เงียบสงัดลงอย่างเห็นได้ชัด
"ทุกคนออกไปข้างนอกก่อนป่ะ ฉันจะคุยกับอึนจีเป็นการส่วนตัว" พี่โชรงพูดขึ้น ก่อนที่เหล่า Apink ทั้งหลายต้องลุกออกจากห้องประชุมไป เหลือไว้เพียงแต่พี่โชรงกับฉัน
"เฮ้อ! นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย" โชรงสบถอย่างหัวเสีย
"ก็แค่เรื่องไร้สาระ อย่าเครียดไปเลยค่ะพี่โชรง"
"จะไม่ให้เครียดได้ยังไง เธอกำลังมีแอนตี้แฟนนะรู้ตัวบ้างไหมเนี่ย!"
"โธ่~ หัวหน้าคร้าาา มันก็แค่แอนตี้แฟนเอง เดี๋ยวสักพักพวกเขาก็ไม่คิดติดใจอะไรกับหนูแล้วล่ะค่ะ"
"เธอไม่รู้ฤทธิ์เดชของแอนตี้แฟนน่ะสิ ขอแค่ให้ได้กำจัดเธอออกจากวง ไม่ว่าจะวิธีการใดพวกเขาก็จะทำ!"
"ก็พักงานหนูไปสักพักก็ได้นี่ค่ะ รอให้พวกเขาเย็นลงกว่านี้หนูค่อยกลับมาทำงาน"
"เฮ้อ~ มันคงต้องเป็นอย่างนั้นสินะ ฉันก็ไม่ได้อยากจะทำอย่างนั้นเลยจริงๆนะ... ไม่เลยจริงๆ"
"งั้นถ้าไม่มีอะไรแล้วหนูขอตัวแล้วกันนะคะ ^^" ฉันเตรียมตัวโบกมือลา แต่ยังไม่ทันที่จะตั้งท่าได้เสร็จเรียบร้อยพี่โชรงก็พูดอะไรบางอย่างขึ้นมาก่อน
"เธอต้องระวังตัวให้ดีล่ะ! ฉันเชื่อว่าแอนตี้แฟนต้องไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆ แน่ๆ"
"คร้าาา~ หนูจะรักษาตัวเป็นอย่างดี แล้วหนูจะกลับมาอย่างปลอดภัยนะค่ะ"
---สองวันต่อจากนั้น---
(Jung Hyung's Part)
ตอนเช้าๆ ของวันที่อากาศสดใสคุณจะทำอะไรกัน?
ตัวผมน่ะมาเดินเล่นเตร็ดเตร่ (อย่างคนตกงาน T^T) ในมยองดง ถามว่าทำไมถึงต้องเป็นที่นี้?!
นั่นน่ะสิ! ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ก็แค่อยากเดินเล่นๆให้สบายอารมณ์แค่นั้น ( _ _)
คำตอบที่ดีที่สุดคงจะเป็นเพราะมันใกล้ที่พักผมล่ะมั้ง ผมเลยหาที่ระบายอารมณ์เศร้าๆ ที่อยู่ไม่ไกล้ไม่ไกลที่พัก ยังดีนะที่ผมมีไร่ข้าว (ของพ่อที่ตอนที่อยู่ในความดูแลของลุงที่รู้จักกัน) อยู่ที่ซูวอน เมื่อทางนู้นเขาขายข่าวได้ก็ส่งเงินกำไรมาให้ผมสามสิบเปอร์เซ็นต์ ก็ถือว่าผมไม่อดตายแล้วล่ะ
พูดถึงเรื่องอดๆ อยากๆ ผมก็ชักจะหิวแล้วสิ
คิดได้ดังนั้นผมจึงเดินตรงไปหาร้านขายมันฝรั่งทอนาโด น่ากินดีนะ ไม่เชื่อลองซื้อตั๋วเครื่องบินมาเที่ยวที่นี้แล้วลองซื้อมันกินดูสิ แล้วคุณจะรู้ว่ามันอร่อยมาก!!!!
"อาจุมม่าครับ เอามันฝรั่งทอนาโดรสบาร์บีคิวไม้หนึ่งไม่ต้องใส่ถุงนะครับ"
ก็นะ ช่วงเช้าที่อากาศดีๆ แบบนี้ถ้าได้เดินไปกินมันฝรั่งทอนาโดไปมันคงเป็นอะไรที่วิเศษสุดๆ (?) แหะๆ ผมหมายถึงถ้าเราได้ทำในสิ่งที่ตัวเองชอบ มันก็จะเป็นสิ่งที่วิเศษสุดๆ สำหรับเราแล้วล่ะ
"แฮกๆๆๆๆ"
หือ???!
โอ้โหแหะ อยู่ๆ ก็มีสาวหน้าสวยมายืนหอบอยู่ข้างๆ ตอนนี้ผมถึงกับยืนตะลึงมองเธออย่างถอนสายตาไปไหนไม่ได้ ใบหน้ากลมๆ แก้มป่องๆ ที่มีเม็ดเหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดขึ้นมามากมาย ดูแล้วเข้ากันได้ดีชะมัด ดวงตาสีดำสนิทมีเสน่ห์เย้ายวน จมูกที่โด่งขึ้นมาอย่างพอดีพอควรและสอดรับกับใบหน้ารูปไข่ของเธอได้เป็นอย่างดี ริมฝีกปากอวบอิ่มสีชมพูระเรื่อที่ตอนนี้กำลังหอบแฮกๆ อย่างเอาเป็นเอาตาย อย่างกับว่าเธอเพิ่งจะวิ่งมาราธอนแข่งกับนิชคุณมาหมาดๆ (ถ้ารีดฯเคยดูรัก 7 ปีดี 7 หน ก็คงเข้าใจ...มั๊ง : ไรท์ PYNN)
ฟึ่บ!~
เธอหันไปมองทางด้านหลัง เหมือนจะเป็นเส้นทางที่เธอวิ่งมา ผมมองตามไปก็เห็นกลุ่มคน โอ๊ะ!! O_o ไม่สิต้องบอกว่าฝูงคนสิถึงจะถูก กำลังวิ่งมุ่งมาทางเธออย่างเอาเป็นเอาตาย ว่าแต่ว่า เค้าวิ่งตามเธอมาทำไมกัน? เธอคงไม่ได้ขโมยของร้านอาจุมม่าร้านนึง หรือ แอบกินต๊อกบกกีโดยไม่จ่ายเงินหรอกนะ?
"นาย!"
ห้ะ!?
เมื่อกี้ถ้าประสาทหูผมยังใช้การได้ดีอยู่ เธอเรียกผมใช่มั๊ย? ว่าแต่?! เธอเรียกผมทำไม? เอ... หรือเธอจะหลงเสน่ผมเข้าแล้ว ?~ (กล้าคิดเนอะ! : อึนจี)
"ช่วยอะไรฉันหน่อยสิ"
หมับ!
ตุ้บ~!!
เห้ยยยย!! มันฝรั่งทอนาโดลูกพ่อ TT[]TT
ผมยืนมองมันฝรั่งทอนาโดสุดที่รักของผมลงไปนอนแอ่งแม้งอยู่กับพื้น หลังจากที่ผู้หญิงแปลกหน้าใบหน้าสะสวยที่ยืนอยู่ข้างๆ จู่ๆ เกินอารมณ์พิศวาสถึงขนาดกระชากไส้ เอ๊ย กระชากข้อมือผมวิ่งตามเธอเข้าไปในซอกตึกที่อยู่ไม่ไกลจากร้านขายมันฝรั่งทอนาโดเจ้าอร่อยเมื่อกี้
ผมยื้อข้อมือไว้อย่างรักนวลสงวนตัว (แหม่! รักนวลสงวนตัว! กล้าเนอะพ่อคุณ : ไรท์ PYNN)
"นี่เธอ..."
"ช่วยฉันด้วยเถอะ... ขอร้องล่ะ ( - / l \ - )"
ช่วยอะไร? หรือเธอจะขอยืมเงินผมไปจ่ายค่าต๊อกบกกีให้ฝูงลิง เอ้ย ฝูงคนที่วิ่งตามมาพวกนั้น? (อิโจ๊กกลับหลุมไปนอนไป - - : ไรท์ PYNN )
"จูบฉัน!... ข้อร้องล่ะ"
หือ O_o? หรือเธอจะหลงเสน่ห์ผมจริงๆ? ผมรู้ตัวนะว่าผมหล่อ แต่เพิ่งเจอหน้ากันเมื่อกี้เองนี่ เสน่ห์ผมแรงขนาดนี้เลยเรอะ!!?
"ละ...แล้วทำไมผมต้องจูบกับคุณด้วยล่ะ?"
"ฉันไม่มีเวลามาอธิบายหรอกนะ เอาเป็นว่า ฉันทำเพื่อความอยู่รอด"
เพื่อความอยู่รอด?! นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย!!! O_O
ตึกๆๆๆ
เสียงวิ่งของคนกลุ่มใหญ่ที่ดังขึ้นทำให้ผมต้องหันไปมอง แต่ยังไม่ทันที่ผมจะได้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ผู้หญิงแปลกหน้าที่บอกให้ผมจูบเมื่อกี้ เธอก็กระชากแขนของผมเข้าหาตัวเธออย่างเร็วและรุนแรง (ทำไมตัวแค่นี้แรงเยอะจังฟ่ะ!!!) ผมซึ่งไม่ทันตั้งตัวก็เสียหลักไปข้างหน้า แต่ดีที่ผมเอาสองมือยันกำแพงทันก่อนที่หัวของผมจะฟาดกับมันเข้า
"อ๊ะ ขอโทษ"
ผมรีบพูดตามความเคยชินเมื่อตอนนี้ผมกำลังยืนคร่อมตัวเธอไว้แทบมิด สองมือที่ผมใช้ยันกำแพงไว้มันดูเหมือนว่าผมกำลังทำมิดีมิร้ายเธออยู่ เธอเหลือบมองกลุ่มคนที่วิ่งเข้ามาใกล้ ก่อนจะหันมาสบตาผมเข้าอย่างจัง
อ...เอ่อ...อย่าทำหน้าตาเว้าวอนแบบนั้นสิ ถ้าผมหน้ามืดทำอะไรลงไปอย่าหาว่าผมล่วงเกินนะ......
ริมฝีปากอวบอิ่มสีชมพูระเรื่อของเธอที่ผมเผลอมองอย่างหลงใหลเมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้กำลังแนบสนิทริมฝีปากสั่นระริกของผม มือข้างหนึ่งของเธอกำลังกดท้ายทอยของผมลงไปอีกเพื่อให้ผมได้สัมผัสกับริมฝีปากของเธออย่างหนักหน่วงยิ่งขึ้น
นี่มันอะไรเนี่ย! นี่ผมต้องเสียจูบแรกให้กับผู้หญิงที่ผมเพิ่งเจอเพียงครั้งเจอเนี่ยนะ
ตึกๆๆๆ
เสียงฝีเท้าของกลุ่มคนที่วิ่งผ่านซอกตึกไปไม่ได้ทำให้สติของผมกลับคืนมา ผมยังยืนค้างมอบจูบแรกให้ผู้หญิงแปลกหน้าคนนี้อยู่อย่างนั้นจนกระทั่งเธอต้องเป็นฝ่ายผลักผมออก
"เอ่อ... คือ..."
"อย่าให้รู้นะว่านายคิดอะไร" เธอพูด แต่ใบหน้ากลับเบี่ยงไปอีกทาง แต่ผมเห็นนะใบหน้าสีแดงระเรื่อที่แสดงถึงความเขินอายของเธอ
"คะ...คิดอะไร"
"เปล่า~ ไม่มีอะไรหรอก ว่าแต่นายไม่คุ้นหน้าฉันเลยหรอ?"
"ไม่อ่ะ แล้ว เธอเป็นใคร?? -_-"
"สงสัยบ้านจะไม่มีทีวี..." เธอบ่นพึมพำกับตัวเอง แต่ผมก็ได้ยินนะ
"-_-!"
"ถ้าฉันขออะไรนายอย่างหนึ่งนายจะมีปัญหามั๊ย?" เธอเอียงคอถาม
"เธอหมายถึงอะไร? นี่เธอจะขออะไรอีกแล้วเหรอ? เมื่อกี้เพิ่งจะขอให้ฉันจูบไปเองนะ - -!"
"ฉันขอไปอาศัยบ้านนายสักพักสิ"
"ห้ะ?? เธอพูดว่าอะไรนะ “
"ฉันขอไปอาศัยอยู่บ้านนายน่ะ" เธอเน้นทุกคนที่พูดออกจากชัดเจน ประชดผมรึป่าววะ? - -
“หมายความว่าไง?"
"อีตาคนนี้เข้าใจยากแหะ ฉันขอไปอยู่บ้านนายนะ!"
เฮ้ยๆๆ!! เดี๋ยวนะ นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย ทำไมผู้หญิงอย่างเธอถึงได้ขอไปอยู่บ้านผู้ชายแปลกหน้าง่ายๆ แบบนี้ล่ะ!!?
"เธอพูดเล่นหรือไง ฉันไม่ตลกนะ" ผมรีบบอก แต่เธอกลับเปลี่ยนเสียหน้าเป็นโหมดจริงจัง
"เอ่อ... นาย...นายชื่ออะไร??"
"จุนฮยอง"
"นั่นแหละ! จุนฮยองให้ฉันไปอยู่กับนายสักพักเถอะนะ ฉันต้องทำเพื่อความอยู่รอดจริงๆ ไม่คิดอะไรหรอกน่า "
"เราเพิ่งเจอกัน ไม่รู้จักกันด้วย แล้วทำไมฉันถึงต้องยอมให้เธอไปอยู่ด้วยล่ะ ไม่มีเหตุผลเลย "
"ก็... เมื่อกี้นายจูบฉัน" เธอพูดพร้อมกับเอานิ้วชี้แตะที่ริมฝีปากตัวเอง
"เธอจูบฉันก่อน แถมยังเป็นคนกดคอฉันลงไปเองนะ ยัยบ๊อง! "
"นายไม่ได้จูบอย่างเดียว นายยังพยายามทำอย่างอื่นที่... มากกว่านั้น"
"ไม่จริง" นี่เธอกำลังทำให้นิยายเรื่องนี้ติดเรต ฉ ฉิ่ง 18+ อยู่นะเนี่ยยัยบื้อ! - -!
"เพราะฉะนั้น...รับผิดชอบฉันซะ"
"ด้วยการยอมให้เธอไปอยู่บ้านฉันสิเนี่ยนะ - -!!"
"งั้น...มั้ง"
"ไม่มีทางอ่ะ"
"งั้นขอเหตุผลที่นายปฏิเสธหน่อยสิ"
เอิ่ม ยังมีหน้ามาขอเหตุผลอีกเรอะ ได้! ผมจัดให้
"เหตุผลคือฉันไม่รู้จักเธอ แล้วจะให้มั่นใจได้ยังไงว่าเธอเป็นคนดี พอที่ฉันจะพาเข้าบ้านได้ เผื่อเธอยกข้าวของในบ้านฉันไปขายล่ะ ฉันจะทำยังไง"
"นายไม่รู้จักฉัน? สงสัยบ้านนายจะไม่มีทีวีจริงๆ"
"นี่ยัย..." หมายความว่าไง บ้านไม่มีทีวี?
"เอาเป็นว่าฉันชื่ออึนจี ฉันมีเงินในธนาคารเป็นสิบล้าน และฉันเป็นคนดี ^^"
เอ่อ... มันเชื่อได้กี่เปอร์เซ็นกัน? - -
"ข้อร้องล่ะจุนฮยอง ให้ฉันไปอยู่กับนายด้วยคนเถอะนะ นะๆๆๆ ( -/ l \ -)" เธอเริ่มทำเสียงออดอ้อน พร้อมยกไม้ยกมืออ้อนวอน
เธออยากไปอยู่กับผมขนาดนั้นเชียว !!? O_o! แล้วผมจะทำยังไงดี? ให้เธอไปอยู่ด้วยงั้นเหรอ? =[]=
"ขอร้องล่ะจุนฮยอง ฮึกๆ ฮือๆ TTOTT"
“อ..เอ่อ...”
เอาแล้วไงโรคแพ้น้ำตาผู้หญิงกำเริบอีกแล้วใช่ไหม ไอ้จุนฮยอง!
................................................................................................
--writer--
เรื่องนี้ไม่หน่วงอย่างที่คิดนะ ไรท์ สัญญา ถถถถถถถถถถ
ความคิดเห็น