มาเฟียหนุ่มกับตำรวจหญิง

“ไม่อยากรู้หรอว่าคู่หมั้นพี่เป็นใคร J” มาพูดทำไหมเนี่ย ไม่อยากฟัง

“ไม่จำเป็นต้องรู้ไม่เกี่ยวกับเรน” เออ.. แล้วนี้จะมองหน้าฉันอีกนานไหม

“คู่หมั่นของพี่เขาชื่อ แพรไพรินทร์ อธิพัฒน์เดชากร”

“อือ แล้วไงก็ แพร.. ห๊ะอะไรนะ” ฉันเบิกตากว้างชื่อนั้นมันชื่อฉันนิ

“เราคือคู่หมั้นของพี่ แล้วจะรีบไปไหนล่ะห๊ะ” แล้วพี่เขาก็ยกมือมาขยี้หัวฉันพร้อมยิ้มหล่อของเขา  เขิน -//- ฉันหันไปมองทุกคนและทุกคนก็พยักหน้ารับ มันจริงหรือเนี่ยเรื่องอะไรกัน อธิบายที

“ > _ < ” ฉันยังเงียบ

“เลิกทำหน้างงได้แล้ว เด็กบ้า” ตอนนี้ฉันยังตกใจไม่หายเลยด้วยซ้ำแต่ฉันก็ได้แต่นั่งเงียบนั่งยิ้มร่วมโต๊ะอาหารต่อไป -*- แล้วฉันก็ขอตัวออกมาข้างนอกเพราะข้างในอึดอัดเป็นบ้า

“ออกมาทำไม” เขาเดินตามฉันมาทำไหมกันนะ

“แล้วเดินตามมาทำไหม ” ฉันตอบ

“เดินตามคู่หมั้นของตัวเองมันผิดด้วยหรอไม่ยักรู้ แล้วอีกอย่างตอบคำถามพี่ด้วย J ”