ลำดับตอนที่ #48
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #48 : บทที่ 21 ตายอย่างน่าสมเพช ภาค ราชันย์ผยองเดช
ณ จวนตระกูลเจี่ย
"ระ..รายงานท่านผู้นำตระกูล...นะ..นายน้อยและผู้อาวุโสเจียวกับองครักษ์...ถะ....ถูกเล่นงานขอรับ !!"
ชายรูปร่างหน้าตาสง่างามและน่าเกรงขามที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวใหญ่ประดับประดาด้วยอัญมณีสีน่าของมันเริ่มเกิดรอยย่นขึ้นเมื่อได้ยินคำรายงาน
เขาคือ เจี่ยหยวน ผู้นำตระกูลเจี่ย
"มันเป็นใครกัน !! ใครมันกล้าดีกับตระกูลเจี่ยของข้า !! มันผู้นั้นต้องตาย !!"
เพล้ง !!
เจี่ยหยวนขว้างแก้วที่อยู่ในมือลงพื้นด้วยความโกรธเกรี้ยวและชี้หน้าสั่งองครักษ์เงาที่คุกเข่าอยู่ด้านหน้าทันที
"ไปตามหาคนที่มันฆ่าบุตรของข้า !! ข้าจะฉีกมันเป็นชิ้นๆเลยคอยดู !!!"
ทันใดนั้นได้มีองครักษ์เงาอีกคนนึงที่ความจริงได้เห็นเหตุการณ์ทุกอย่างอยู่ห่างๆแท้จริงแล้วหลินเฟยและอีกสามสาวต่างรู้ถึงตัวตนของมันผู้นี้ตั้งแต่แรกแล้วแต่หลินเฟยต้องการที่จะประกาศสงครามกับตระกูลเจี่ยและสามสาวก็ท่าทางจะรู้ใจของนายท่านเป็นอย่างดีจึงปล่อยให้มันนำเรื่องมารายงานกับหัวหน้าของพวกมัน
"รายงานท่านผู้นำตระกูล...ข้าเห็นเด็กชายและหญิงสาวที่งดงามปานนางฟ้าอีกสามคนรวมเป็นสี่และอีกคนนึงที่ท่านน่าจะรู้จักดี...นางคือชิงหลินบุตรีของท่านแม่ทัพชิงขอรับ...!"
กล่าวจบเจี่ยหยวนก็แสยะยิ้มอย่างชั่วร้ายก่อนจะสั่งกับองครักษ์เงาทั้งสอง
"จงพาคนของข้าไปจับตัวนางมาให้ข้า !! ข้าจะเค้นถามจากนางเองว่าไอ่เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมนั้นมันเป็นใครถึงได้กล้าเป็นศัตรูกับตระกูลเจี่ย !!"
""ขอรับ !!""
องครักษ์เงาทั้งสองกล่าวออกมาพร้อมกันก่อนที่จะหายตัวไปอย่างรวดเร็ว
.........
หลินเฟยที่เดินทางไปส่งชิงหชิงถึงจวนและนั่งพูดคุยกันเรื่องต่างๆนาๆจนพลบค่ำ
"ข้าคงต้องไปแล้วหล่ะชิงหลิง...หวังว่าคงจะได้พบเจ้าอีกน้ะ"หลินเฟยกล่าวพร้อมลูบหัวของชิงหลิงอย่างเอ็นดู
หลินเฟยได้ให้สามสาวของตนไปสืบหาข้อมูลเกี่ยวกับจตุรเทพคนอื่นๆอีกสองคนและอีกไม่นานก็จวนจะถึงเวลาที่นัดกันไว้แล้ว
"ข้าจะได้พบเจ้าอีกจริงๆใช่มั้ย.."สายตาของชิงหลินแสดงออกถึงความกังวลออกมาเล็กน้อย
"ใช่....เจ้าจะได้พบกันช้าอีกแน่นอน....ข้าจะต้องไปจัดการกับธุระของข้าก่อนข้าไปนะ"
ชิงหลงยิ้มอ่อนๆก่อนร่างของหลินเฟยจะกลายเป็นเส้นแสงและหายไปในพริบตา
.........
"เจ้าได้ข้อมูลอะไรมาบ้าง"
ทั้งสามสาวนั่งคุกเข่าให้กล่าวรายงาน
"ข้าได้สืบมาแต่ทุกคนกลับบอกว่ามันเป็นเพียงข่าวลือเจ้าค่ะ"
ลี่เอ๋อกล่าวรายงานก่อนหลินเฟยจะเลิกคิ้วและกล่าว
"ไหนเจ้าลองเล่าข่าวลือที่ว่ามาสิ"
"เจ้าค่ะ ! จากที่ฟังมาทั้งชาวบ้านหรือพวกตระกูลใหญ่ต่างบอกว่าเคยมีเซียนคนนึงที่พบเห็นหงส์แดงที่อยู่บนยอดเขาพันลี้เจ้าค่ะ"
"เขาพันลี้ ?"
ชิงเอ๋อเห็นนายท่านมีท่าทางสงสัยจึงกล่าวต่อ
"แล้วมีคนบอกมาอีกว่าบนเขานั้นมีสัตว์อสูรระดับเทพเซียนที่คอยปกป้องการจำศีลของพี่ใหญ่หงส์แดงอยู่เจ้าค่ะ"
"สัตว์อสูรตัวนั้นมีชื่อเรียกรึไม่ ?"
หลินเฟยถามอย่างสงสัยก่อนอี้เอ๋อจะพูดขึ้นมา
"มันมีชื่อว่า วานรเพลิงนพเก้า เจ้าค่ะ"
หลินเฟยขมวดคิ้วทันทีหลังจากที่ได้ยินชื่อเพราะวานรนพเก้านั้นเป็นสัตว์อมตะเหมือนนกฟีนิกซ์หากมันตายตัวของมันก็จะกลายเป็นเถ้าถ่านและเกิดใหม่ด้วยร่างกายที่มีพลังมหาศาลกว่าเดิมหลายเท่ามันเป็นสัตว์อสูรที่สื่อสัตย์มากหากใครช่วยมันหรือมีบุญคุณกับมันมันจะตอบแทนมากกว่าที่ได้รับเป็นสิบเท่า
"งานนี้คงหนักหนาน่าดูข้าคงต้องลงมือเองเสียแล้ว"
หลินเฟยยิ้มเจ้าเล่ห์
"เอาล่ะ... พรุ่งนี้เตรียมตัวให้พร้อม !! พวกเราไปหาที่พักคืนนี้เสียก่อนพรุ่งนี้เราจะไปลาชิงหลิงกันและมุ่งหน้าไปเขาพันลี้ทันที!!"
"""เจ้าค่ะ!!!"""
.........
เช้าวันรุ่งขึ้นทั้งสี่คนรีบเตรียมตัวก่อนจะไปนั้นหลินเฟยได้แวะที่ภัตตาคารหงส์ฟ้าเพื่อทานข้าวเช้าและรีบมุ่งหน้าไปยังจวนแม่ทัพชิงทันที
แต่หลินเฟยก็ต้องแปลกใจกับภาพตรงหน้าทางเข้าจวนถูกพังยับเยินจรไม่เหลือเค้าเดิมภายในจวนเหมือนถูกพายุลูกใหญ่พัดเข้าใส่อย่างรุนแรงสภาพของจวนแม่ทัพตอนนี้เหมือนกับเพิ่งผ่านพายุลูกใหญ่มาหมาดๆหลินเฟยคิ้วกระตุกทันทีก่อนจะพุ่งตัวไปยังจวนตระกูลเจี่ย
ณ ลานกว้างของตระกูลเจี่ย
"ฮึ !! นังแพศยา !! บอกมาซ้ะว่าไอ่เด็กนั่นมันเป็นใคร !!"
ชิงเอ๋อที่โดนจับมัดอยู่และมีรอยพกช้ำหลายแห่งบนใบหน้ามีเลือดใหลออกมาจากหัวและปากหลังของนางมีรอยแส้นับไม่ถ้วน
"ข้าไม่บอก !!"
เฟี๊ยะ !!
"อ๊าาาา !!"
เจี่ยหยวนฟาดแส้ของมันลงบนหลังที่เต็มไปด้วยรอยเลือดที่หลั่งใหลเป็นทางยาวของชิงหลิง
"หึ !! จะตายอยู่แล้วยังจะปากแข่งอีก !!"
ตู้มมมมมม !!!
ทันใดนั้นทั้งจวนของตระกูลเจี่ยก็เหมือนโดนอะไรบางอย่างที่มองไม่เห็นบี้แบนทั้งจวนยกเว้นลานกว้ามันเป็นการทำลายที่รวดเร็วและทรงพลังจวนของตระกูลเจี่ยที่ใหญ่เทียบเท่ากับพระราชวังโดนถล่มภายในพริบตาด้วยทักษะ
'อำนาจแรงกดดัน'
เจี่ยหยวนตกตะลึงจนอ้าปากค้าเพราะในจวนนั้นมีครอบครัวของมันอยู่ครบทุกคนไม่เว้นแต่เหล่าข้ารับใช้จนบัดนี้ทั้งตระกูลเจี่ยเหลือเพียงแค่สององครักษ์เงาและเจี่ยหยวนทั้งสององครักษ์ต่างพากับอ้าปากค้างไม่ต่างจากเจี่ยหยวนทันใดนั้นมีเสียงที่ดังราวกับฟ้าผ่าลงมายังพื้นโลก
"ตระกูลสุนัขเจี่ย !!! วันนี้ !!! เป็นวันสุดท้ายที่พวกแกจะใช้ชีวิตที่แสนโสโครกของพวกแก !!!"
เจี่ยหยวนมองตามหาต้นเสียงจนไปพบหลินเฟยและสามสาวที่ลอยตัวอยู่บนท้องฟ้า
"พะ...พวกเจ้าเป็นใครกัน !!!"
หลินเฟยเรียกแส้ออกมาจากมิติมันคือแส้ลงทัณฑ์ที่ทำจากหนวดของมังกรอเวจีหากมันฟาดโดนใครหล่ะก็มันผู้นั้นจะโดนเผาวิญญาณอย่างช้าๆและเจ็บปวดทรมานสุดพรรณนาจนดิ้นทุรนทุรายไปจนตายมันจึงสมกันชื่อที่เรียกกันว่าแส้ลงทัณฑ์
หลินเฟยพุ่งมายังตรงหน้าของเจี่ยหยวนสายตาของหลินเฟยปลดปล่อยจิตสังหารออกมาอย่างไม่มีกั๊กทำให้เจี่ยหยวนคุกเข่าลงก่อนจะแน่นิ่งอย่างกันคนเสียสติ
หลินเฟยกระซิบข้างหูๆเบาๆ
"ข้าจะให้แกเลือก !! ว่าจะตายเพราะโดยแส้นี้ !! หรือจะตาย !! เพราะโดนดันแขนตัดขาและทรมานจนขาดใจ !! เอ้าเลือกสิ ท่านผู้นำตระกูลผู้ยิ่งใหญ่..."
ราวกับเสียงขอยมบาลที่มารับตัวของมันมันพูดไม่ออกก่อนจะได้สติและก้มกราบทันที
"ผะ...ผู้น้อยขออภัยท่านเซียน !! ขะ...ข้าจะทำตามที่ท่านบอกทุกอย่าง !! ดะ...ได้โปรดไว้ชีวิตข้า !!! ไว้ชีวิตข้าด้วย !!!"
องครักษ์ทั้งสองต่างก็มาก้มกราบขอร้องอีกแรง
"ขะ...ข้าขอร้องท่านไว้ชีวิตข้า ละ...แล้วข้า จะ...จะทำงานให้ท่านทุกอย่าง !!"
"ได้โปรดท่านเซียน !! ข้าขอร้องท่าน !!"
โผล๊ะ !!
ชิงเอ๋อและอี้เอ๋อกระทืบหัวองครักษ์ทั้งสองจนหัวของมันแตกกระจายออกจากกันเลือดสาดนองไปเต็มพื้นทำให้ใบหน้าของเจี่ยหยวนบิวเบี้ยวจนอัปลักษณ์
"ผะ...ผู้น้อยยอมท่านทุกอย่างแล้ว !! ผู้น้อยขอความเมตตาจากท่านเซียน ได้โปรดไว้ชีวิตข้า !! แล้วชีวิตนี้ข้าจะไม่ลืมบุญคุณของท่านอย่างแน่นอน !! ได้โปรดเถิดท่านเซียน..."
มันร้องไห้ร้องขอชีวิตอย่างน่าสมเพชหลินเฟยให้ลี่เอ๋อรักษาชิงหลิงก่อนจะพาไปที่ปลอดภัยชิงหลิงที่สลบไปเพราะความเจ็บปวดจึงไม่รู้เรื่องเลยว่าหลินเฟยทำอะไรลงไป
หลินเฟยสร้างอาณาเขตแห่งพระเจ้าขึ้นมาและทำให้ร่างของเจี่ยหยวนเป็นอมตะ
"มนุษย์นั้น...ใฝ่หาความเป็นอมตะ..."หลินเฟยเดินไปรอบๆอย่างสุขุม
เฟี๊ยะ !!
หลินเฟยฟาดแส้ใส่แขนของเขี่ยหยวน
"อ๊ากกกกก !!!!"แขนของมันถูกฟาดด้วยแรงเต็มสิบส่วนของหลินเฟยทำให้มันฉีกออกจากกันอย่าง่ายๆ
"เพราะอยากมีชีวิตที่ยืนยาวจึงฝึกฝนเพื่อเป็นเซียน..."
เฟี๊ยะ !!
"อ๊ากกกกกกกก !!!"แขนอีกข้ามันถูกตัดอย่างไร้ความปราณี
"และเพื่อไต่ขึ้นไปในระดับที่สูงกว่าจึงต้องใฝ่หาประโยชน์เพื่อนำมาใช้ในการฝึก..."
เฟี๊ยะ !!
"อ๊าาาาาาาา !!! ฆ่าข้าซ้ะ !!! ฆ่าข้า !!!"ขาทั้งสองของมันถูกตัดอย่างง่ายดายและก็เริ่มฟื้นฟูเพราะตอนนี้มันเป็นอมตะ
"และเพื่อผลประโยชน์...มนุษย์จะทำได้ทุกอย่าง...แม้กระทั่งสังหารผู้ให้กำเนิดตน..."
เฟี๊ยะ !!
"อ๊ากกกกก !!! ข้าอยากตาย !!! ฆ่าข้าซ้ะ !! รีบฆ่าข้าทีเถอะได้โปรด !!!"มันถูกฤทธิ์เดชของแส้ลงทัณฑ์ทำให้มันทรมานจนอยากตาย
"เหตุใดพอเจ้าได้ความเป็นอมตะมา...แล้วถึงอยากจะตายกัน..."สายตาเย็นชาของหลินเฟยมองมายังร่างที่สุดแสนจะน่าสมเพชของเจี่ยหยวน
หลินเฟยแบมือขึ้นและปรากฏเงาลางๆเหมือนกับหัวใจของคนขึ้นมาซึ่งมันคือหัวใจของเจี่ยหยวนหลินเฟยปลดอำนาจของอาณาเขตออกและบีบหัวใจอย่างแรงจนมัน...
โผล๊ะ !!
แตกออกทำให้เจี่ยหยวนก็ตายในที่สุด...
...ติดตามตอนต่อไป
------------------------------------------------------------------------------------------------
บทจะโหดก็โหดซ้ะ
... ฮ่าๆๆๆ หลินเฟยเจ้าช่างทำให้ข้าและรีดทั้งหลายสะใจจริมๆ
ตอนนี้ยาวๆคงจะไม่ค้างกันเนาะ อิอิ ..
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น