ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เมียนำโชค

    ลำดับตอนที่ #33 : ออร่าผัวชัดสุด 1

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 20.27K
      986
      6 ต.ค. 63

    ออร่าผัวชัดสุด

     

              ฉีดน้ำมนต์ใส่หน้าเป็นขั้นตอนสุดท้ายของการแต่งตัวในทุกๆ วัน เสร็จเรียบร้อยแล้วเด่นดวงก็เดินออกมาจากห้อง เสียงคุยจากห้องรับแขกดังเจื้อยแจ้วมาแต่เช้า ช่วงนี้พี่สาวเธอว่างเพราะออกจากงานมาเตรียมตัวเป็นเจ้าสาว แต่แทนที่จะนอนตื่นสายกลับตื่นแต่เช้ามานั่งโม้กับมารดาถึงเรื่องความตื่นเต้นต่างๆ นานาทุกวัน ยิ่งทำให้เด่นดวงเหมือนอากาศธาตุที่ลอยผ่านอย่างไร้คนสนใจ

    แม่รู้ไหมว่ารองเท้าที่จะใส่คู่กับชุดเจ้าสาวของหนูน่ะราคาเท่าไร เสียงดวงตาเอ่ยถามด้วยความตื่นเต้นและพร้อมจะโอ้อวดเต็มที่

    สามหมื่น!” ดวงใจตอบอย่างตื่นเต้นสุดๆ

    โหยยย แม่! น้อยไป แสนนึงแม่ รองเท้าคู่ละแสน!”

    ตายแล้ว! บุญหัว วาสนาตัวแกจริงๆ เลยตาเอ๊ย!”

    เด่นดวงฟังได้แค่นั้นก็เดินออกจากบ้านมา นึกขอบคุณที่ระหว่างห้องนอนกับห้องรับแขกมีฉากกั้นเธอถึงไม่ต้องเห็นหน้าตาท่าทางของพี่สาวกับมารดา แค่ได้ยินเสียงก็ช้ำพอแล้ว

    เรื่องที่ไปตกลงกับเจ้าสัวเธอยังไม่ได้บอกคนทั้งคู่ ด้วยเพราะคิดว่าอะไรๆ ยังไม่แน่นอน ขืนบอกไปแล้วโอฬารยกเลิกทุกอย่าง เธอได้หน้าแหกกันพอดี รอวันไหนทุกอย่างชัวร์จริงๆ เสียก่อน เธอไม่พลาดอวดข่มพี่สาวให้สาแก่ใจแน่นอน!

    ยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดูแล้วเห็นว่าเวลาล่วงเลยมามากจึงเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้น พอพ้นปากซอยมาก็รีบเลี้ยวไปโดยไม่ทันมองว่ามีรถคันงามคันหนึ่งจอดอยู่ จังหวะนั้นรถตุ๊กๆ โฉบมาใกล้พอดีเธอจึงโบกมือเรียกแล้วรีบขึ้นไปนั่งพร้อมสั่งให้คนขับบึ่งไปอย่างรวดเร็ว

    ไม่ทันแล้วครับคุณยักษ์เธอไปโน่นแล้ว เบญจภัทรรายงานเจ้านายที่นั่งดูข่าวสารบนไอแพดตรงเบาะหลัง

    รีบตามไปสิ โอฬารสั่งคิ้วยุ่ง เขาตั้งใจจะเข้าไปรับเธอถึงบ้านตามคำสั่งของอัศวิน แต่ซอยบ้านเด่นดวงแคบมากรถเขาคันใหญ่แถมรถซาเล้งรับจ้าง จักรยานยนต์รับจ้าง วิ่งสวนกันขวักไขว่ เลยตัดใจบอกให้เบญจภัทรรอหน้าปากซอยแทน

    เบญจภัทรพยายามไล่กวดรถตุ๊กๆ แต่การจราจรช่วงเช้าแออัด และรถยุโรปคันงามก็ใหญ่เกินกว่าจะซอกซอนไปได้

    เธอกำลังจะลงจากรถตุ๊กๆ ไปขึ้นรถไฟฟ้าแล้วครับคุณยักษ์ เอาไงดีครับ รถติดยาวเลย

    โอฬารล้วงมือถือออกจากกระเป๋า เขาบันทึกเบอร์โทรของเด่นดวงเอาไว้แล้ว แต่พอมองผ่านกระจกหน้ารถไปก็คิดว่าคงไม่ทัน เลยวางไอแพดแล้วขยับไปชิดประตู

    นายขับรถไปรอที่มินิมาร์ทได้เลย สั่งเสร็จก็เปิดประตูลงไปอย่างรีบร้อน แม้แต่เสื้อสูทก็ถอดออกไม่ทัน

    เด่นดวงแทบจะกรีดร้องด้วยความดีใจ เมื่อขึ้นมาถึงชานชาลารถไฟฟ้าก็แล่นมาจอดพอดี ไม่ต้องรอนานให้เสียวเลา แค่รอให้คนด้านในออกมากหมดก่อนก็เท่านั้น

    พอคนด้านในออกหมดเธอก็ก้าวเท้าจะเข้าไปบ้างแต่ผู้คนที่แย่งกันแบบไม่สนคิวก็ทำให้เธอโดนกระแทกจนเซ ตั้งหลักจะเข้าไปใหม่ผู้ชายร่างใหญ่คนหนึ่งก็เบียดจนเธอเกือบล้ม โชคดียังมีคนน้ำใจงามช่วยไว้

    ขอบคุณค่ะ อ้าว...คุณ!”

    รีบเข้าไปสิ ประตูจะปิดแล้ว โอฬารบอกแล้วดันร่างเธอนำเข้าไปก่อน จากนั้นจึงรีบก้าวตามเข้าไป ประตูปิดงับแบบเฉียดฉิวไปนิดเดียว

    ชั่วโมงเร่งด่วนอย่างนี้ไม่ต้องหวังว่าจะมีที่นั่งว่าง ขนาดสายโหนกับเสาให้เกาะยังไม่ว่างเลย เด่นดวงกางขาออกเท่าช่วงไหล่เพื่อตั้งหลักให้มั่นขณะรถไฟออกตัว สายตาก็สอดส่ายหาที่ยึด แต่กลับแน่นเต็มไม่มีที่ว่าง โอฬารคว้าข้อมือเธอมาวางบนแขนตัวเองโดยไม่พูดอะไร ใช้แขนอีกข้างยันผนังรถไฟฟ้าใกล้ประตูไว้

    ...แขนของเขาทั้งยาวและแข็งแรง มือใหญ่ก็อุ่นจนทำให้เด่นดวงใจเต้นตุ้มๆ ต่อมๆ แต่นั่นยังไม่น่าสนใจเท่ากับรูปร่างสูงใหญ่ ใบหน้าหล่อเหลาและชุดสูทสุดเนี้ยบเต็มรูปแบบที่แทบเรียกสายตาคนทั้งโบกี้ให้หันมอง

    คุณมาได้ไงคะ เด่นดวงกระซิบถาม รู้สึกร้อนหน้าร้อนหูไปหมดเมื่อรับรู้ได้ว่าตัวเองพลอยเป็นจุดสนใจของคนอื่นไปด้วย โดยเฉพาะสาวๆ ทั้งนั่งทั้งยืนต่างก็มองมา

    ฉันรับปากคุณปู่แล้วว่าจะดูแลเธอเป็นอย่างดี เด่นดวงคงจะปลื้มมากถ้าหน้าตาเขาจะอ่อนโยนลงสักหน่อยไม่ใช่เหมือนรูปปั้นแบบนี้

    ก็เลยตามฉันมาขึ้นรถไฟฟ้างั้นเหรอคะ?

    โอฬารเหลือบมองเหมือนระอาก่อนตอบ

    ถ้าเธอรู้จักสังเกตสิ่งรอบตัวบ้างก็คงเห็นว่ามีรถแปลกปลอมคันหนึ่งจอดอยู่หน้าปากซอย

    คราวนี้เด่นดวงเบิกตาโต มองเขาอึ้งๆ และแอบเสียดายหน่อยๆ ที่อดนั่งรถของเขา

    ก็ฉันไม่คิดว่าคุณจะมารับจริงๆ นี่คะ

    หน้าตาฉันเหมือนคนไม่มีสัจจะรึไง

    สถานนีต่อไป... เสียงประกาศดังขึ้นเด่นดวงเกร็งขารอเพราะตอนรถไฟเทียบจอดทั้งเธอและคนอื่นๆ ต้องเซอย่างแน่นอน และแม้มือจะจับแขนโอฬารอยู่แต่เธอก็ไม่กล้าจับแน่น

    ซึ่งพอรถไฟฟ้าเทียบจอดก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ แต่โอฬารแข็งแรงมากพอจะยืนหยัดให้เธอใช้เป็นหลักยึดได้ มีเพียงผู้หญิงด้านหลังเขาที่เบียดมาหาร่างใหญ่แบบสวนทางแรงโน้มถ่วง รถเบรกไปด้านหน้าแต่หล่อนดันตัวมาด้านหลัง

    หึ! มองจากดาวพลูโตยังรู้เลยว่า...อ่อย!


    ************************************

    เอาล่ะค่ะรี้ดทั้งหลาย รอเวลาที่คุณยักษ์กับหนูเด่นจะได้เจอกันแบบจริงจังมานานแล้วใช่ไหมคะ 

    คราวนี้ไปต่อกันยาวๆ เลยเนาะ ขอกำลังใจให้ใจด้วยน้าาาา ใจปั่นจนตาพร่าาาแล้ว 555+

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×