เมียนำโชค

ลำดับตอนที่ #32 : ใครเป็นคนเลือก 5

“อยากให้เราดูสนิทสนมกัน เหมือนเป็นญาติงั้นสิ” โอฬารพูดต่อให้ ลองผู้หญิงมั่นใจขนาดนี้แล้ว แสดงว่าภัคภณคงให้ความชัดเจนกับเธอมากพอสมควร บ้าระยำสิ้นดีที่เขาพบว่าตัวเองยังมีหวังริบหรี่มาตลอดทาง สมเพชตัวเองจนไม่อาจมองหน้าเธอได้ “ไม่ต้องกังวลหรอก ถึงผมจะไม่ใช่สุภาพบุรุษเท่ากับคนของคุณ แต่ผมก็ไม่มีเหตุผลอะไรต้องทำตัวพาลใส่คุณนี่ เราเป็นแค่คนร่วมงานกัน เต็มที่ก็เป็นได้แค่เพื่อนกัน แล้วทำไมผมต้องทำอะไรอย่างที่คุณนึกกลัว...จริงไหม”

นีราอึ้ง...นั่นสินะ เขาไม่เคยบอกสักคำว่าชอบเธอ มีแค่อาการหลายอย่างที่ชวนให้เธอเข้าใจและดูออกว่าเขามีใจให้ ซึ่งเธออาจจะดูผิดไปก็ได้

น่าแปลกที่พอคิดเช่นนั้นความรู้สึกกลับขุ่นมัวแทนที่จะโล่งใจ

เสียงประตูฝั่งคนขับเปิดออกและครู่ต่อมาประตูฝั่งนีราก็เปิดออก

“เชิญครับคุณนีรา คุณยักษ์มีงานด่วนครับ” เบญจภัทรอดรนทนไม่ไหวจึงลงมาเปิดประตูให้เสียเอง

นีรามองโอฬารด้วยแววตาอาวรณ์ครู่หนึ่งจึงหมุนตัวจะลงจากรถ แต่โอฬารหันมาพูดบางอย่างเธอจึงชะงัก

“คนอย่างผม ถ้าไม่อยากทำอะไร ใครก็บังคับไม่ได้ แม้แต่คุณปู่ก็บังคับไม่ได้ แต่ถ้าตัดสินใจจะทำ ก็จะทำหน้าที่ไม่ให้บกพร่อง...ผมกำลังจะบอกคุณว่า...ผมจะดูแลผู้หญิงคนนั้นให้ดีที่สุด”

นีราเม้มปาก หัวใจวูบโหวงอย่างบอกไม่ถูก เธอก้าวลงจากรถด้วยสติที่เลื่อนลอย เบญจภัทรปิดประตูแล้วกลับขึ้นไปประจำที่คนขับ คาดเข็มขัดเสร็จแล้วก็เคลื่อนรถออกทันที

ไฟท้ายรถสีแดงเคลื่อนไปจนลับสายตา นีราไม่รู้ว่าทำไมถึงรู้สึกเหมือนบางอย่างหลุดลอยไปแสนไกล

ฝ่ายโอฬารเมื่อรถเคลื่อนออกมาแล้วเขาก็หลับตาลงครู่หนึ่ง หัวใจชาจนแทบไม่รู้สึกรู้สา แต่อาการชานั่นแหละที่บอกว่ารู้สึกต่อผู้หญิงคนนั้นขนาดไหน

เบญจภัทรเหลือบมองเจ้านายทางกระจกมองหลัง ต่อให้โอฬารไม่เคยเอ่ยไม่เคยพูด ไม่เคยแสดงออกตรงๆ ว่าชอบนีรา แต่เขาและคิดว่าอีกหลายคนมองออก รวมถึงภัคภณก็คงมองออกเช่นกัน ถึงได้จงใจจีบนีราราวกับว่าต้องการเอาชนะเจ้านายเขา

เขาเคยเอาใจช่วยโอฬาร เคยคิดว่านีราสวย เก่ง และเหมาะสมกับโอฬารเป็นอย่างมาก แต่วันนี้เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าผู้หญิงคนนั้นไม่เหมาะกับโอฬารเลยสักนิด...เธอใจร้ายกว่าที่เขาจะคาดถึง

ส่งโอฬารหน้าตึกเรียบร้อยแล้วเบญจภัทรก็ขับรถไปหาที่จอด

เสียงโทรศัพท์ของเขาดังขึ้นตอนจอดรถเสร็จเรียบร้อยพอดี ก้มลงดูแล้วรีบกดรับสายทันที

“เห็นว่าหนูนีราติดรถออกไปด้วยเหรอ”

“ครับ เจ้าสัว”

“แล้วเป็นไงบ้าง” อัศวินถามอย่างที่เบญจภัทรเข้าใจดีว่าเจ้านายใหญ่ต้องการรู้เรื่องอะไร

“คุณนีราทำให้คุณยักษ์ท่าทางเจ็บหนักเลยครับ” น้ำเสียงเบญจภัทรบ่งบอกความเห็นใจระคนเจ็บแค้นแทนเจ้านายอย่างไม่ปิดบัง

หากคนฟังกลับพอใจจนยิ้มออก

“ยักษ์พูดว่าไงบ้าง”

“คุณยักษ์ประชดคุณนีราว่าจะแต่งงานกับคุณเด่นดวงและจะดูแลคุณเด่นดวงให้ดีที่สุดครับ”

คราวนี้อัศวินถึงกับหลุดหัวเราะออกมา เบญจภัทรย่นคิ้วแปลกใจว่าเจ้าสัวอารมณ์ดีด้วยเรื่องใด ในเมื่อหลานกำลังเป็นทุกข์

“ภัทร...แกทำงานกับยักษ์มากี่ปีแล้ว”

“เอ่อ...ปีนี้ก็ย่างเข้าปีที่สิบแล้วครับ เจ้าสัวถามทำไมเหรอครับ” เบญจภัทรหวั่นใจ กลัวอัศวินไม่พอใจอะไรสักอย่างถึงได้ถามอย่างนี้

“อืมม์ นานมาก แล้วไม่รู้เหรอว่ายักษ์ไม่ใช่คนชอบโกหกหรือพูดอะไรพล่อยๆ”

“ทระ...ทราบครับ แต่เรื่องนี้...”

“คอยดูไปละกัน ฉันว่ายักษ์จะทำอย่างที่พูด แต่ถ้าแกไม่เชื่อ จะลงพนันคนละฝั่งกับฉันก็ได้นะ เอาไหมล่ะ” เจ้าสัวพูดอย่างอารมณ์ดี จนเบญจภัทรแปลกใจ นานแล้วที่ไม่เห็นเจ้าของดับเบิ้ลเอกรุ๊ปรื่นรมย์เช่นนี้ แล้วเรื่องอะไรเขาจะรับพนันทั้งที่รู้ว่าตัวเองมีโอกาสแพ้สูงด้วยล่ะ

“ไม่เอาดีกว่าครับ...ลงข้างเจ้าสัวดีกว่า”

อัศวินหัวเราะชอบใจอีกครั้ง รู้สึกว่าสิ่งที่วาดหวังไว้ไม่ได้ยากอย่างที่คิด

“ดี...งั้นนับจากนี้ไปคอยรายงานฉันให้ตลอด ถึงจะมั่นใจว่ามาถูกทาง แต่เจ้านายแกจีบสาวไม่เก่งเหมือนเวลาทำงานหรอก”

เบญจภัทรอมยิ้ม เขาไม่เคยเห็นโอฬารจีบสาวจริงๆ เลยสักที ขนาดชอบนีราแต่สิ่งที่ทำให้มากสุดคือเลี้ยงข้าว แถมยังใช้เหตุผลเรื่องงานเสียอีก ดอกไม้ก็ให้เวลาเธอทำงานสำเร็จ ให้เพื่อแสดงความยินดี แม้จะมีความรู้สึกดีๆ แฝงไป แต่ใครจะมั่นใจได้ถ้าไม่บอกตรงๆ ...ถึงเวลาที่เจ้านายเขาต้องเรียนรู้การจีบสาวจริงๆ แล้วสินะ

****************************************

เอาล่ะ ตอนต่อไปเกียมตัวเลยจ้ะ พระเอกกับนางเอกจะได้เจอกันยาวๆ แล้วนะทีนี้