เมียนำโชค

ลำดับตอนที่ #61 : (ตก)ลงใจ 3

ตายแล้วๆ นี่เขากำลังจะจูบเธอใช่ไหม ไม่นะ ไม่ๆ เธอยังไม่พร้อมตอนนี้

ทั้งที่ร่ำร้องปฏิเสธแต่กลับไม่พยายามเบี่ยงหน้าหนี แบบนี้เรียกว่า ‘อ่อย’ เห็นๆ

เอาน่า สุดท้ายเขาก็ต้องเป็นสามีเธอ ยอมยกจูบแรกให้ก็ไม่น่าจะผิดอะไรนี่นา

ยังคงคิดฟุ้งซ่านอยู่ฝ่ายเดียว กระทั่งโอฬารวางแท็บเล็ตลงข้างตัว แล้วยกมืออีกข้างขึ้นมา แตะปลายนิ้วชี้ลงบนแก้มเธอพร้อมกับพูดว่า...

“ตรงนี้มีรอยแดง น่าจะโดนโจ๊กเมื่อเช้า ถ้าไม่ทายาอาจจะเป็นรอยด่างได้ คงจะไม่ดีถ้าอัศววงศ์ธรรมต้องมีสมาชิกใบหน้าด่าง” ว่าแล้วก็ดันตัวเธอออกห่างก่อนลุกยืน เดินหายไปทางหนึ่ง เด่นดวงหลับตากัดฟัน เหมือนเขาหลอกด่าว่าเธอเป็นหมายังไงไม่รู้

ครู่เดียวเขาก็กลับมาพร้อมหลอดยาในมือ นั่งลงที่เดิม เปิดฝาหลอดยาแล้วป้ายลงบนปลายนิ้วก่อนจะจับปลายคางเธอดันขึ้นนิดๆ แล้วทายาลงบนรอยแดงอย่างเบามือโดยไม่ถามความสมัครใจเลยสักคำ เสร็จเรียบร้อยก็ปิดฝาดึงทิชชูมาเช็ดมือแล้วยื่นให้

“คะ?”

“น่าจะมีจุดอื่นอีก เอาไปทาเอง จะให้ฉันทาให้หมดทุกจุดเลยรึไง” เขาทำเสียงดุเหมือนตำหนิ เด่นดวงเลยค้อนให้เคืองๆ ก่อนจะรับมา...คนบ้าอะไรไม่อ่อนหวานเอาซะเลย ปูอารมณ์มาซะเคลิ้มแล้วทุบทิ้งไม่เหลือชิ้นดี

“ขอบคุณค่ะ” บอกแล้วทำท่าจะลุกไปทายาในห้องน้ำ

“เดี๋ยว” เขาเรียกไว้ เธอจึงหันกลับมามองเป็นเชิงถาม แต่คนเรียกกลับนิ่งไปเฉยๆ เธอจึงเลิกคิ้วถามซ้ำ โอฬารก็ยังเอาแต่จ้องหน้าเธอ เหมือนยังตัดสินใจอะไรบางอย่างไม่ได้

“ฉันทำอะไรให้คุณลำบากใจหรือเปล่าคะ”

“ใช่ แต่มันน่าจะเป็นเรื่องที่ลำบากใจร่วมกัน”

“เรื่องของเราสองคนใช่ไหมคะ” สุดท้ายแล้วกลายเป็นเด่นดวงที่เอ่ยขึ้นเสียเอง เธอสังเกตท่าทีเขาตั้งแต่ตอนกินข้าวแล้วว่ามีบางอย่างว้าวุ่นใจ และคงจะเป็นเรื่องไหนไม่ได้นอกจากเรื่องที่เธอแอบได้ยิน “ฉันไม่ซีเรียสหรอกค่ะ ทุกอย่างจบลงเท่านี้ตอนนี้เลยก็ได้ คุณไม่ต้องฝืนใจอะไรเลย เพราะวันนั้นฉันไม่ได้ช่วยอะไรคุณปู่เลยด้วยซ้ำ มันก็แค่ความซวยที่ดันโชคดีเองค่ะ”

“ฉันไม่ได้คิดเรื่องนั้น” โอฬารแก้ความเข้าใจผิดของเธอ เด่นดวงเลยทำหน้าแปลกใจ “ฉันแค่ลำบากใจที่จะบอกว่า...อยากให้เธอย้ายออกจากบ้านมาอยู่กับฉัน แต่คุณปู่มีข้อแม้ว่าถ้าเข้าพิธียกน้ำชาแล้ว เราต้องย้ายไปอยู่บ้านใหญ่ รู้ใช่ไหมว่าที่นั่นคนเยอะ ไม่ได้ส่วนตัวหรือสงบเหมือนที่นี่”

เด่นดวงยอมรับว่าอึ้งเล็กน้อย แต่ไม่แปลกใจ เพราะแอบได้ยินสิ่งที่เขาตัดสินใจแล้ว ชีวิตที่ผ่านความซวยมานักต่อนักทำให้เธอไม่หวาดหวั่นกับสิ่งใด แต่คราวนี้มันไม่ใช่ความซวย ทว่าเป็นเรื่องที่อาจจะเปลี่ยนชีวิตเธอไปทั้งชีวิต ซึ่งไม่รู้ว่าจะเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น หรือจบแบบซวยๆ ตามสไตล์อีเด่นวัดปิดอีกหรือเปล่า

“เรื่องย้ายออกจากบ้านฉันคงไม่ลำบากใจ ส่วนเรื่องย้ายไปอยู่บ้านใหญ่ ฉันให้คุณตัดสินใจค่ะ”

โอฬารไม่อยากเชื่อเลยว่าผู้หญิงท่าทางโก๊ะๆ อย่างเด่นดวง พอเอาเข้าจริงเธอกลับนิ่งและมีสติได้มากกว่าที่เขาคาดไว้เสียอีก

“ไม่กลัวอะไรเลยเหรอ”

เด่นดวงยิ้มให้เขา จ้องหน้าเขากลับบ้าง

“กลัวค่ะ กลัวมากด้วย แต่ถึงกลัวแล้วหนีก็ใช่ว่าชีวิตจะดีขึ้น ฉันแค่อยากวัดดวงดูสักครั้ง ว่ามันจะดีอย่างที่ซินแสหวังบอกไว้หรือเปล่า อีกอย่าง...คุณปู่ทำให้ฉันมั่นใจ อุ่นใจเหมือนเวลาอยู่กับพ่อ วันที่ฉันตัดสินใจไปบ้านหลังใหญ่ คือฉันไม่คิดจะถอยแล้วค่ะ”

อาจจะไม่มีรอยยิ้มบนริมฝีปากเขาแต่สีหน้าและแววตาบ่งบอกถึงความพอใจต่อคำตอบของเธอ

“แล้วถ้าเลือกได้อีกครั้ง...ถ้ามีโอกาสเลือกพี่ใหญ่กับ...นายโต เธออยากเลือกใหม่หรือเปล่า” คำถามนี้เด่นดวงมีคำตอบที่สามารถตอบได้ทันที แต่เธอกลับอ้ำอึ้ง ซึ่งนั่นทำให้โอฬารมีรอยผิดหวังในดวงตา “ถ้าอยากเลือกใหม่ เธอต้องเลือกตั้งแต่ตอนนี้ เพราะมันยังทัน”

“คุณเคยพาผู้หญิงคนไหนมาที่นี่หรือเปล่าคะ” อยู่ๆ เธอก็ถามไปอีกทาง โอฬารเลิกคิ้วคล้ายจะถามแต่กลับยอมตอบง่ายๆ

“ถ้าผู้หญิงที่ว่าหมายถึงพามาในเชิงชู้สาวก็...ไม่มี”

“เคยขอใครแต่งงานไหมคะ”

“ไม่เคย”

“แล้ว...”

“ให้อีกแค่คำถามเดียวเท่านั้น” คนโดนถามทำน้ำเสียงขึงขังสีหน้าจริงจัง

“ตอนนี้คุณมีคนที่รักอยู่หรือเปล่าคะ” โอฬารเงียบไปชั่วขณะ ไม่แน่ใจว่าความรู้สึกที่มีต่อนีราเรียกได้ว่าเป็นคนรักหรือเปล่า เขาสนใจเธอแต่ก็คิดว่าถ้ามันมากถึงขนาดคำว่า ‘รัก’ เขาน่าจะกล้ารุกเธอมากกว่านี้ไหมนะ “ถ้ามี ก็อย่า...”

“ไม่มี” เด่นดวงยิ้ม อ้าปากจะพูดแต่เขารีบดักคอ “ถ้าถามอะไรอีก ฉันจะไม่ตอบ”

“ค่า ฉันไม่ได้จะถามแล้ว ได้รู้ว่าฉันเป็นคนแรกของคุณ คุณเป็นคนแรกของฉันก็พอใจแล้วค่ะ” เธอบอกแล้วหัวเราะคิก “จริงๆ ฉันแค่จะบอกว่าวันที่ฉันเลือกคุณ คุณปู่บอกว่าคุณเป็นคนดี คุณจะทำหน้าที่ได้ดีที่สุด คุณจะไม่ทิ้งฉัน และฉันก็เชื่ออย่างนั้น เพราะงั้นต่อให้มีโอกาสเลือกใหม่ ฉันก็เลือกคุณค่ะ เพราะไม่ว่ารักหรือไม่รักฉันก็อยากได้คนที่มั่นคงเป็นพื้นฐานค่ะ”

ความรู้สึกที่เกิดขึ้นในอกมันแสนประหลาด นี่เขาเป็นคนขาดความรักความอบอุ่นหรือเปล่านะ พอได้ฟังคำพูดของเด่นดวงถึงได้รู้สึกอิ่มเอมในหัวใจขนาดนี้ ทั้งที่เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่เขารัก แต่แค่ได้รู้ว่ามีใครคนหนึ่งมั่นใจในตัวเรามากเพียงนั้น มันก็ทำให้มีพลังอย่างไม่น่าเชื่อเลย

“แล้วเธอล่ะ...มีคนที่รักหรือเปล่า”

เด่นดวงหัวเราะเบาๆ แต่โอฬารมองเห็นว่าดวงตาเธอหม่นค้านกับอาการที่แสดงออก

“คนดวงซวยอย่างฉันใครจะกล้ารักละคะ ขนาดแม่กับพี่สาวฉันยังผลักไสฉันเลย...มียายเบญคนเดียวเท่านั้นแหละค่ะที่ยังทนคบฉันอยู่ได้”

โอฬารลำบากใจขึ้นมาอีกครั้ง ดูเหมือนสิ่งที่เด่นดวงขาดและต้องการจะเป็น ‘ความรัก’ ซึ่งเขายังไม่มีให้เธอในตอนนี้ และไม่รู้ว่าอนาคตข้างหน้าจะมีให้ได้หรือเปล่า

“แต่เรากำลังจะ...อยู่ด้วยกันโดยปราศจาก...”

     “สิ่งที่ฉันต้องการคือความซื่อสัตย์ค่ะ ต่อให้เรารักหรือไม่รักกันฉันขอแค่ตอนที่เรายังอยู่ด้วยกัน...ในหน้าที่ขอให้เราซื่อสัตย์กันก็พอ คุณให้ฉันได้ไหมคะ” โอฬารพยักหน้ารับ ต่อให้ไม่รักเขาก็ไม่คิดจะทรยศอยู่แล้ว

************************************

จะแต่งงานกันเพราะอะไร แต่การคุยให้เข้าใจกันดีที่สุดเนาะ ^^